وقتی انسان، قربانی تمدن شد | واژه‌هایی‌که از دل آدم‌خوار، خشونت را افشا کردند
تمدن،
اگر فقط نظم باشد،
خودش تبدیل می‌شود به ساختاری‌که
انسان را
نه فقط کنترل،
بلکه مصرف می‌کند.
در جهانی‌که قانون،
به ابزار مشروعیت خشونت بدل شده،
و اخلاق،
فقط نقابی‌ست برای سرکوب،
آدم‌خوار،
نه فقط یک شخصیت،
بلکه استعاره‌ای‌ست از ساختاری‌که
جان را می‌بلعد.
آیا خشونت،
فقط نتیجهٔ جنون فردی‌ست؟
یا محصول تمدنی‌ست‌که
انسان را
به قربانیِ پیشرفت تبدیل کرده؟
وقتی واژه،
از دل همین تاریکی برخیزد،
دیگر نه فقط روایت،
بلکه افشاگری‌ست.
📘 جایی هست که این افشاگری،
نه فقط توصیف شده،
بلکه واژه‌به‌واژه تحلیل شده —
در اثری‌که تمدن را
نه افتخار،
بلکه ساختاری برای بلعیدن انسان بررسی می‌کند:
آدم‌خوار
خشونت،
وقتی لباس قانون بپوشد،
واژه،
تنها صدایی‌ست
که هنوز جرأت می‌کند
از دهان تمدن
حقیقت را بیرون بکشد ✍🏽🔥
