اوضاع مملکت نا به سامان بود، پول در جامعه وجود نداشت کار و زراعت کم‌جان‌تر و بی‌رونق شده و قدرت صادرات و بدست آوردن ثروت را مردم ندارند و فقری که در جای جای زندگی همگان به چشم می‌خورد، دنیای پرهیزگاران و صحابه‌ی درجه اول خوب بود اما مردم عامی در فقر غوطه می‌خوردند و شرایط خوبی نداشتند.

پس از روی کار آمدن پسرک دیگر شغلی به وجود نمی‌آمد و کاری در کشور انجام نمی‌شد، بیشتر زمان انسان‌ها در حال عبادت و برپایی فرامین خدا می‌گذشت همچنین برای خرج و مخارج دولت و زندگیِ شخصیِ پسرک و حواریون هم پول نیاز بود از این رو مبلغی را از سوی مردم سال به سال به پسرک و اصحاب می‌پرداختند که همین باعث شد تا مردم بیشتر از پیش احساس بدبختی و گرسنگی کنند، همه و همه‌ی این‌ها دست به دست هم داد تا پسرک بر آن شود راه حل جدیدی بجوید و جامعه را از این فقر و تنگدستی نجات دهد

ساعت‌ها به خلوت می‌رفت، عرق می‌ریخت و تشنج می‌کرد، با خدا هم‌کلام می‌شد و سرآخر خدا هم پیشنهادی که چندی پیش یکی از حواریون به پسرک داده بود را پذیرفت،

فرمان جدید خدا و فرزندش این‌گونه بود:

از این پس گروه‌هایی از پرهیزگاران به دور هم جمع می‌شوند، افرادی جنگ‌آور و کارآزموده بیرون از شهر جایی که تاجران باقیِ کشورها از آن مسیر حرکت می‌کنند و بارهای تجاری‌شان را به سوی دیگر شهرها و کشورها می‌برند می‌ایستند و به آن‌ها حمله خواهند کرد و در این نبرد و رؤیایی خداوند با شما خواهد بود تا مال و ثروت مشکوک آنان را غصب کنید و آن را برای پرهیزگاران فدیه آورید

کشور پسرک میان چندین شهر و دیار دیگر واقع شده بود و همیشه کاروان‌های تجاری برای عبور باید از بخشی میان این کشور رد می‌شدند و این‌گونه بود که فرمان پیش آمد و پرهیزگاران بر پیشه‌ی جدید خود مصمم شدند تا در این غزوه‌ها مال و مکنتی از کفار به یغما ببرند و شرایط زندگی همه را بهتر کنند،

خود پسرک هم در این غزوه‌ها شرکت می‌کرد، البته نه در همه‌ی آن‌ها، اگر خودش بود، فرماندهی این غزوه‌ها را به عهده می‌گرفت و اگر نبود یکی از صحابه فرماندار و جانشین او می‌شد، این‌گونه بود که این غزوه‌ها آغاز شد، پرهیزگاران در گوشه‌ای پشت تپه‌ها و کوه‌ها در کمین می‌نشستند وقتی کاروان تجار به میان می‌آمدند از دل تپه‌ها بیرون و با سلاح در برابرشان صف‌آرایی می‌کردند

آن‌ها هم که به همراه افراد جنگجویی نداشتند از ترس اموال را به آنان می‌بخشیدند و برخی که مقاومت می‌کردند بیشتر به کام مرگ می‌رفتند،

غزوه‌های سختی بین پرهیزگاران و کاروان‌های تجار کافر شکل گرفت، خون‌های بسیاری به زمین ریخت، تعداد بیشماری کشته شدند، حتی بعضی از کاروان‌ها، زن و بچه به همراه داشتند که یا در میان غزوه می‌مردند یا به عنوان غنیمت به شهر آورده می‌شدند و به دستور پسرک به فروش گذاشته تا بردگان و کنیزان صالحی آرام آرام راه تسلیم شدن در برابر خدا را از مؤمنان بیاموزند

بسیاری از زنان را خود پسرک صاحب می‌شد و در امان خود می‌داشت و برخی اوقات روح مهربان و پر رحمتش به آنان زندگیِ آزاد می‌بخشید

مقرر شده بود تا اموال به غنیمت گرفته شده میان مؤمنان به عنوان سهم پرهیزگاری بین همگان تقسیم شود، بخشی از آن مستقیماً به عنوان سهم خدا و فرزندش در اختیار پسرک قرار می‌گرفت بخشی به جنگجویان داده می‌شد و باقیِ اموال در میان پرهیزگاران تقسیم می‌شد و همه‌ی این‌ها باعث شد تا ثروتی به سوی سرزمین خدا روان شود

آدمیان از آن شرایط دیرباز بیرون آیند و فرزند خدا اموال بیشتری بدست آورد، این کار اصلیِ پرهیزگاران شده بود

ساعت‌ها در انتظار کاروان تجار در پشت تپه‌ها می‌نشستند و به آن‌ها حمله می‌کردند و پول‌های هنگفتی برای سرور و پرهیزگاران بدست می‌آوردند، سهم آن‌هایی که در این غزوه‌ها شرکت می‌کردند و فرزند خدا بیشتر بود و ما بقی را میان دیگر پرهیزگاران تقسیم می‌کردند و همین باعث شد تا ذره‌ای انسان‌ها از زیر بار فقر بیرون بیایند

این جنگ‌های کوچک و به غارت بردن اموال دیگران پسرک و حواریونش را جریح‌تر کرده بود، هرچند همسایگان، شهرها و کشورهای اطراف هم از دیدن و شنیدن این اخبار سخت عصبانی شده اما پسرک و خداوند پیش‌دستی کردند

چندی از این غزوه‌ها نگذشته بود که خداوند فرمان داد:

باید دین و شریعت من در جهان نشر پیدا کند و امروز وظیفه‌ی شما مؤمنان این است تا قدرتمندانه و پیروزمندانه به جهاد بروید، به شهرهای اطراف حمله کنید، آنجا را تصرف کنید و آن‌ها را به این شریعت خداوندی دعوت کنید.

حالا که چندی از این در کنار هم بودن‌ها می‌گذشت، پرهیزگاران جنگ‌های اولیه با مشرکان را انجام داده بر آن پیروز و چندی بود که در غزوه‌ها به آسانی اموال کافران را تصاحب می‌کردند،

با این فرمان جان تازه‌ای گرفته و با شور و حرارت بسیار فرمان خدا و فرزندش را اطاعت و اجابت کردند،

سرورشان به آن‌ها وعده‌های بسیار می‌داد می‌گفت که خدا این‌گونه فرموده و هر روز این‌ها را تکرار می‌کرد

باید در راه خدا جهاد کنید، آگاه باشید که شما به جنگ با کفار برای اشاعه‌ی دین و شریعت خدا به پیش خواهید رفت و در این جنگ پیروز خواهید شد، صاحب ثروت، آوازه و جایگاهی والا و صاحب زنان بیشمار می‌شوید، بردگان و کنیزان تازه‌ای اختیار خواهید کرد، از هیچ نهراسید که اگر در این جنگ‌ها کشته شوید

شما شهید راه خدا خواهید بود و جایگاهتان بهشت برین است و بدانید که این جهاد در راه خدا است و این جنگ شکست نخواهد داشت، پس برای این راه پر فیض آماده شوید

این‌ها طبل و صور آغاز جنگ‌های پرهیزگاران بود، در وجودشان شوری به پا شد، مصمم‌تر از همیشه آماده‌ی نبرد با کفار بودند، می‌دانستند فرجام این جنگ‌ها پیروزی است بالأخص که این جنگ با شهرهای کوچک اطراف سراسر پیروزی بود

آن‌ها قدرت چندانی نداشتند و از این حمله‌ها مطلع نبودند، حیرت‌زده در برابر مؤمنان بی‌رمق به دفاع برخاستند، اما ارتش تا دندان مسلح خدا آن قدر قدرتمند بود که همه‌ی انسان‌های آن شهر را قلع و قمع کند و در این جنگ خونین هزاران کشته و مجروح بدهند،

شهر ویران شد، خانه‌ها به آتش کشیده شدند، آدمیان بیشماری جان دادند، هر کس مجروح بر زمین بود از سوی پرهیزگاران سر بریده شد تا نیرویی از کفار باقی نماند و بخواهد چندی بعد در برابر پرهیزگاران برای انتقام صف‌آرایی کند.

اموال بسیاری در خزانه‌ی قصر نهفته بود، پادشاه را کشتند اموال را غصب و زنان بسیاری را به تاراج بردند و پسرک با فراغ بال سهم پرهیزگاران را تقسیم کرد، دوست نداشت حتی کوچک‌ترین سهمی کم و یا زیاد شود و هماره جانب عدالت را پیش می‌گرفت

پسرک میان زنان اسیر شده که شیون می‌کردند و بر سر و روی خود می‌زدند قدم می‌زد، با دقت آن‌ها را نظاره می‌کرد و هرکدام که احساسی را در وجودش زنده می‌کرد و ضربان قلبش را بیشتر کرده بود با خود می‌برد و باقیِ آن‌ها را در میدان شهر فروخته و یا در اختیار دیگر جنگجویان و صحابه قرار می‌داد

حالا دیگر آن‌ها جنگ را بسیار خوب آموخته بودند و از این راه ثروت بسیاری به شهر سرازیر می‌شد و انسان‌ها و مؤمنان راحت‌تر زندگی می‌کردند،

این جنگ‌ها زیاد بود و اتفاقات بیشماری در آن‌ها افتاد از مرگ و قتل و کشتارهای فراوان تا کشتن دسته جمعی اسیران و قتلگاه‌های وحشتناکی که در گوشه و کنار شهرها به وجود آمد، برخی از این شهرها تسلیم می‌شدند، باید به پرهیزگاران باج و خراج می‌دادند تا زنده بمانند و این هم درآمد تازه‌ای برای مؤمنان بود

اگر از دادن باج و خراج امتناع می‌کردند، سرنوشت سخت و خونینی در انتظارشان بود، وقتی یکی از صحابه‌ی پسرک برای گرفتن این خراج‌ها رفت با مخالفت آنان روبرو شد، شهر را به خاک و خون کشید، سر همه را از تن برید، همه را از زیر تیغ گذراند، اما نه مبارزان و جنگجویان رو در روی خود که کودکان و زنان پیران و از کار افتادگان و هر کس که در شهر زندگی می‌کرد همه و همه را از زیر تیغ گذراند و دریایی از خون به پا کرد

وقتی خبر به گوش پسرک رسید چیزی نگفت، کاری نکرد، عزل نکرد فقط می‌گویند از کار او تبری جست و به درگاه خدا ساعتی اشک ریخت، برخی گفته‌اند خدا هم اشک ریخت و با هم چند صباحی مرثیه خواندند و ناله‌ها سر دادند و چندی بعد باز هم سردار دلیر پسرک پر قدرت رفت تا همگان را به راه خدا تسلیم کند

بار دیگری، یکی از یاران پسرک در راه فتح کشوری، به واسطه‌ی دفاع و مبارزه‌ی سخت آن مردم و کشور مذکور به مکافات افتاد

جنگ لشگریان خدا به درازا کشید و فرماندار و صحابه‌ی پسرک عصبانی و کلافه با خدا عهد کرد که وقتی آن شهر را در اختیار بگیرد با خون جاری از سرهای بریده‌ی آدمیان آسیابی را به کار خواهد انداخت و نان تازه‌ای از میان آن خواهد خورد

همین‌گونه هم شد، خون آدمیان بیشماری به زمین ریخت و پرهیزگاران از خون و جان آن‌ها تناول کردند برخی گفتند خدا هم در آن عیش بود و از طعم نان خوشش آمد و برخی گفته‌اند پسرک هیچ‌گاه لب به آن نان نزد و با خدا باز هم ساعت‌ها گریه کرد و برخی و هزاری که می‌دانند پسرکی نبود و فکرهایش جهان را به آسیابی از خون برای خوردن نان از جان همه‌ی جانداران آماده ساخت و سرآخر چه نان شیرین و خونینی به کام همگان برد.

در یکی از جنگ‌هایی که خود پسرک هم در آن شرکت کرد، به یکی از شهرهای متمول و ثروتمند اطراف حمله بردند از دیربازی به دنبال گنجی نهفته از مردمان شهر بودند و سرآخر به شخصی که از آن مطلع بود رسیدند، نقل است پسرک دیوانه‌وار او را شکنجه کرد تا جای گنج را به دست آورد و برخی که گفتند در آن موقع پسرکی نبود و خدا سال‌ها داشت اشک می‌ریخت و پسرک در دوردست‌ها نزد پدرش او را دلداری می‌داد و با هم باز مرثیه‌ها خواندند و اشک‌ها ریختند،

نقل‌های بسیاری بود در باب هر داستان هزاری داستان بیرون می‌آمد

در این جنگ‌ها اتفاقات وحشتناک بیشماری افتاد و خون‌های بسیاری به زمین ریخت و پسرک و پرهیزگاران ثروت هنگفت برای خود و خدا بر هم زدند و هر روز ثروتمندتر شدند

پسرک دیگر حرم‌سرای بزرگی داشت، زنان بیشمار از کنیزان و زندانیان و اسیران در اختیار او بودند، زندگیِ مرفهی که تنها پادشاهان در جهان به آن دست‌ یافته‌اند، سرور بیشتر به خود می‌بالید، بر جهان فخر می‌فروخت که چنین انسانی به جهان پای گذاشته است

با تمام وجود ایمان داشت که فرزند خدا است و هیچ ارتباطی با انسان‌های دیگر ندارد، شاید لحظه‌ای هم به تردیدهای خود فکر نکرد، امروز تمام وجودش ایمان بود،

ایمان به یگانگی خدا و شریعتی که او بنا نهاده بود،

حال به میان شهر که می‌آمد همه و همه او را تمجید می‌کردند، در برابرش به خاک می‌افتادند و بزرگیِ او و پروردگار جهانیان را ستایش می‌کردند،

سالیانی از آن انقلاب دیرباز گذشته بود، قدرت چند سالی بود که در اختیار شاه گدایان و حواریونش در آمده بود و قوانین خدا در آن جاری و ساری بود و آن‌ها یکه‌تاز این اریکه‌ی قدرت بودند

دیگر زمان آن رسیده بود که به مناسک و آیین‌های خداوندی هم بیشتر روی آورند، هرچند در تمام مدت همیشه برگزار می‌شد اما شاید در دوران غزوه‌ها و جنگ‌ها کمتر شده بود و حال پسرک به فکر پر رنگ‌تر کردن آن‌ها بود،

به میان مردم می‌رفت، موعظه می‌کرد، بازهم مثال خیلی دورترها، آدمیان را به راه خداوند دعوت می‌کرد، از جزا و گناه می‌گفت، از قیامت می‌گفت و هشدار می‌داد، به آن‌ها یادآور می‌شد که در این جهان اندوخته‌ی نیک برای خویش گرد آورند

از بهشت برین و لذاتش سخن می‌گفت و در این قصه‌ها آن‌ها را مجاب بر این می‌ساخت تا در جهان کردار نیک انجام دهند، خدا را پرستش کنند و فرامین او را عملی سازند و به جایگاه بهشت والای دست یابند،

از قیامتی می‌گفت که روزی خدا به این جهان پای خواهد گذاشت، زمین و زمان را نابود خواهد ساخت و جهنمی برای مشرکان و کافران مخالفان و منتقدان برپا خواهد شد،

گناه نکنید که فرجامش بسیار سخت و ترسناک است، بترسید از آتش داغ، بترسید از خونابه و چرکاب و آب مذاب، بترسید از زنجیرهای داغ بر تن، بترسید از میله‌های خونین قرمز رنگ و بترسید از گرمای سوزان

بترسید از روزی که زنان از پستان‌ها و مردان از بیضه‌ی خود آویزان خواهند شد،

پسرک ساعت‌های بسیار آدمیان را موعظه می‌کرد و به آن‌ها گوشزد می‌شد تا حتی لحظه‌ای از یاد خدا غافل نشوند، تمام مناسک مرسوم در این شریعت را در کنار آدمیان به جای می‌آورد و در پیشبرد آن‌ها مصمم بود،

هر از چند گاهی غزوه و یا جنگی صورت می‌گرفت، اموال تازه‌ای به شهر اضافه می‌شد و در بیشتر این روزها پسرک و پرهیزگاران برای رضای خدا قربانی به درگاهش می‌بردند و خدای در کالبد پسرک و کمی دورتر بر آسمان‌ها لبخند می‌زد و این سرمستی یعنی قدرتی بیکران که دیگر مالکش خداوند و شاید پسرک، اما نمودش حتماً سرور در این جهان بود.

و خدایی که از آسمان بر زمین و از زمین بر آسمان بارها و بارها پر می‌کشید و سقوط می‌کرد.