در جهانی که زایش از یک حقیقت زیستی به ابزاری برای قدرت تبدیل شده، جسم انسان دیگر متعلق به خود نیست. پروسه انسان، تازهترین اثر نیما شهسواری، با زبانی نمادین و فلسفی، به نقد زیستسیاسی نظامهایی میپردازد که بر بدن انسانها حکومت کرده و آن را به چرخهای از تولید و کنترل بدل ساختهاند.
بخشی از متن کتاب:
در میان انباری تاریک و نمور، جایی که صدا را در خود میبلعید و نگاه را به خود میخواند، در میان کورسویی از ندیدنها، آنجا که از میان حفرههای کوچک سقف، نور کمسویی از خورشید میتابید، زنانی به دور هم ایستاده بودند.
زنان پریشان و دیوانه به یکدیگر مینگریستند و با اضطراب بسیار، وردهایی را زیر لب میخواندند.