جبر و نیاز.

 قاعدتا این دو موضوع به هم گره خورده اند.

 همیشه با همند. همراه همند.

 به نوعی مکمل هم اند و ما توی زندگیمون به عنوان یک موجود زنده و انسان همیشه باهاشون دست به گریبان هستیم.

 ما به عنوان یک انسان بدون خواسته، بدون انتخاب و در جبر به دنیا می آییم بدون اینکه خودمان خواسته باشیم که توی جهان باشیم.

 خوب این نقطه اولیه و شروع جبر هست و این داره به ما نوید این رو میده که زندگی ای در جبر خواهیم داشت.

 به پشتوانه این جبر ابتدایی نیاز هم در ما شکل میگیره.

 ما نیاز به نفس کشیدن داریم.

 نفس کشیدن هم بخشی از این جبر در زندگی ما میشه.

 ما نمی تونیم زنده باشیم بدون اینکه نفس بکشیم.

 نیازهای دیگه ای بهمون اضافه میشه مثل خوردن خوراک.

 ما باید چیزی بخوریم تا این موتور محرکه زندگی و زیستن در ما شکل بگیره.

 و اینها اون جبر و نیاز زیستن ما میشه.

 پس ما توی زندگی بشری مون همیشه با این دو معقوله سر و کار داریم.

 شناخت نیازها و جبر هم خیلی ساده است.

 یعنی چون همه ما باهاش درگیر بودیم همونجوری که به دنیا اومدن ما در اختیار خودمون نبوده، خیلی از اتفاقات دیگه ی دنیا هم جبرا برای ما شکل میگیره.

 مثل اینکه ما توی چه کشوری به دنیا بیایم.

 مثل اینکه چه دین اجدادی ای داشته باشیم.

 مثل اینکه پدر و مادرمون کی باشند و الی آخر.

 موضوعاتی از این قسم متون هم باهاش درگیر بودید و شناختیمش و دیگه بیشتر توضیح واضحات نمی خواد که بدیم.

 این نیاز و این جبر زندگی ما رو با خودش همراه میکنه و باعث یه سری حرکت های ما، فعالیت های ما توی زندگی میشه.

 فعالیت هایی که مجبوریم تا اونها رو انجام بدیم برای زنده موندن.

 این یک تعریف کلی است در باب جبر و نیاز که خب همه باهاش آشناییم و خیلی هم نیاز به بسط دادنش نمی بینم.

 اما این جبر و نیاز عامل های محرک قدرتمندی هستند توی زندگی برای به وجود اومدن بدی هایی که ما توی دنیامون داریم میبینیم.

 یعنی بزرگ ترین عامل زشتی ها در جهان پیرامون ما سرچشمه گرفته از همین نیاز و جبر هست.

 به ویژه نیاز.

 که اون نیاز هم جبر رو تو خودش داره و ما مجبور به انجام بعضیاش هستیم.

 حالا بیشتر دربارش صحبت میکنم.

 این بخش جبر شما قراره که در باب این جبری که توی این نیازها وجود داره صحبت کنیم و کم کردن و رسیدن به اون آزادی و اختیار در این جبر ها.

 اما مطمئنا اون نیاز اصلی که توی وجود تک تک ما موجودات هست، موجودات زنده به صورت کلی و انسان هم شاملش میشه.

 این بزرگترین عامل برای خشونت و وحشت و بدبختی و مصیبت تو جهان ماست.

 انسان یا تفاوتی نمیکنه جانداران به واسطه نیازی که به غذا خوردن دارن.

 خب مسبب خیلی زشتی ها میشن.

 یعنی شما میبینی؟

 حالا به جز اون موجودات زنده ای که گیاه خوار هستن و در بودنشون آزاری به دیگران نمیرسونن.

 هر چند آزار عینی نمیرسونن.

 اما بالاخره این خوردن در مجموع باعث مرگ و از بین رفتن دیگرانی میشه.

 که حتی اونها هم موجودات زنده ای هستن.

 که باز هم دارن اونا رو از بین میبرن.

 اما فرای اون در باب دنیای عینی و واقعیتی که ما بهش صحبت میکنیم و دربارش داریم تصویر میدیم.

 این نیاز به خوردن باعث دریده شدن و از بین بردن حیوانات توسط همدیگه میشه.

 این صحنه های دلخراش و مرگ و قتلی که دارید می بینید از همین نیاز سرچشمه میگیره.

 عامل خشونت میشه.

 عامل وحشت میشه دنیای زشتی رو پدید میاره.

 پس ما میدونیم که این نیاز بزرگترین عامل در راه زشت شدن جهان ماست.

 در باب انسان هم به همین شکله.

 تفاوتی نمی کنه.

 انسان هم توی همون دسته موجودات زنده و جانداران قرار گرفته و ما با اون تعریفی که پیشتر هم دادیم همه رو در یک سو و برابر با هم می بینیم و وقتی به این انسان هم به عنوان یک نوعی از این موجودات نگاه کنیم می بینیم که دقیقا اون هم توی زندگیش همین شرایط رو داره پشت سر میذاره.

 این نیازمند بودنش باعث تصویرای وحشتناکی میشه که داریم تو جهانمان می بینیم.

 اگر شبیه به حیوانات انسان زندگی می کرد، این جنبه های وحشیانه و وحشتناک و زشت جهان پیرامونش در همون حد کوچیک و قابل لمس میشد.

 اما انسان موجودیه که همه چیز رو پیش برده و از اون حالت کوچیک و شخصیش تبدیل به یک موقعیت اجتماعی کرده و تبدیل به یک ماشین کشتار کرده که خب مطمئنا موضوعات وحشتناکی رو پیش آورده. یعنی.

 شما با سلاخ خانه های بزرگ انسانی رو به رو میشوید.

 برگرفته از همین است و این دیگه نهایت اون زشتی و خشونت و وحشته.

 دیگه در یک صحنه ی کوچکی نیست که حالا انسان هم سعی میکنه اون رو به شدت بزرگنمایی بکنه که مثلا یک حیوانی در حال دریدن یک حیوان دیگه ایست.

 یک شیری داره یک آهویی رو مثلا میبره و میخوره و در خون داره میخوره.

 این تصویر رو بزرگ میکنه برای تطهیر کردن خودش.

 در برابر اینکه انسانی که در سلاخ خانه های بزرگ در حال قتل عام حیوانات است در یک روز هزاران حیوان رو میکشه و میخوره، در یک روز صدها هزار حیوان دارن از بین میرن و در همون وحشیگری و به مراتب بدتر از اون خشونت و وحشیگری از بین میره.

 ما تا اینجا این صحبت رو کردیم که بدونیم توی جهانی زندگی میکنیم که خیلی از موضوعات جبری است.

 ما جبرا به دنیا اومدیم.

 ما جبرا مجبور به خیلی از رفتارها و کارها هستیم.

 ما با نیاز زندگی میکنیم.

 ما توی خودمون نیاز به شهوت داریم.

 نیاز به خوراک داریم.

 نیاز به هوا داریم.

 و اینها جبرا زندگی ما را پیش میبرند و ما هیچ راهی برای در برابر اون ایستادن در باب یک موضوع مشخص مثل هواست.

 هیچ راه حلی نیست که در برابرش بشه ایستاد.

 یعنی صد در صد به جبر تبدیل میشه.

 و این رو هم میدونیم که این جبر به وجود اومده و این نیاز هایی که هست بزرگترین عامل هست برای اون دنیای زشت و نازیبایی که امروز شاهدش هستیم.

 در راستای این نیاز ها مثال های بیشمار زیادی هست.

 حالا میشه دربارش صحبت کرد که ما به واسطه این نیاز هامون در حال چه کار های ناهنجار و ساختن چه دنیای زشتی هستیم.

 یک نمونه خاصش در باب خوراک که دربارش یه مقداری صحبت کردم.

 این ساخته بشری که امروز تبدیل شده به قتل عام یعنی روزانه در حال قتل عام هست اما در حال تطهیر کردن اون هست.

 در حال عادی سازی اون هست.

 یعنی شما دیگه با یک موجودی مثل حیوان روبرو نیستید که یه حیوان دیگه ای رو ببره؟

 بعد انسان به واسطه فکر کردن و دیدن اون از این وحشی گری احساس خوبی بهش دست نده.

 برگرده به اون ستون های مثلا اخلاقی که توی ذهنش هست و از این ها دوری بگزیند. نه.

 امروز قراره که انسان خیلی ساده و راحت بیدار بشه بره وارد یک فروشگاه بشه.

 در بسته بندی شیک و زیبایی.

 در کنارش دو تا عکس حیوون هم در حالتی که خیلی شاد و خوشحال هم هستند بهش یک تیکه از گوشت بدن.

 اون ها رو بده و این نیاز رو به راحتی روش سرپوش بذاره.

 با قبول کردن و پیش بردن اون خشونت ذاتی که درونش هست یعنی درون اون نیاز ما خشونت ذاتی داریم و برای برطرف کردنش انسان به اون خوراک داده به اون خشونت نهفته ولی تطهیر کرده و یه تصویر جدیدی ازش داده، یه تصویر راحت تری ازش داده که همه بتونن قبولش کنن.

 در باب شهوت همین شکلی هست.

 خب انسان به واسطه این شهوتی که در خودش داره و این نیاز به شهوت گاها رفتارهای غیرطبیعی از خودش نشون میده گاها به واسطه اینکه این رو مهار نکرده باعث میشه که به دیگران تجاوز بکنه، دیگران رو به استثمار بگیره، برده ی خودش تبدیل بکنه.

 در طول تاریخ شاهد این رفتارهای ناهنجار بشری بودیم و امروز هم هستیم.

 اما الان توی این مبحث خاص یعنی در زمینه شهوت و نیاز به شهوت نقطه ی خوبی است یعنی نقطه ی کلیدی است برای این بحثی که قراره توی این برنامه در موردش صحبت بشه.

 ما انسان هستیم.

 من در باب اون نیاز به خوراک صحبت کردم و گفتم که اون رو تطهیر کردیم.

 اما در باب شهوت امروز انسان به یک راهی رسیده.

 یعنی در طول تاریخ در طول اعصار گذشته انسان ها به واسطه چارچوب های اخلاقی و ارزشی که ساختن راهی برای مهار این نیاز و به نوعی دور شدن از اون خشونت ها و زشتی هایی که باعث و بانیش این نیاز هست شدن انسان به راهکار ازدواج رسیده.

 این در تمام ادیان، فرهنگ ها، کشور های مختلف، رسوم و هر نوع بنیاد فکری و تفکری انسان لحاظ شده.

 این ازدواج کردن و این ازدواج کردن راه حلی است برای اینکه ما از این نیاز با سر آسوده به نوعی عبور کنیم دیگه باعث به وجود اومدن اون دنیای زشت و پلید نشیم.

 یعنی شما تصور کنید که اگر انسان به این چهار چوب مشخص اعتقادی نداشت قرار نبود ازدواج بکنه.

 خب قاعدتا همون تصویر وحشتناکی که داشتیم در باب خوراک که امروز داریم و تطهیر شده است رو مطمئنا داشتیم که هرچند نمونه هاییش رو هم هنوز داریم یعنی نمونه هایش رو در جهان پیرامونمون می بینیم.

 مثل وجود مثلا خانه هایی که درش این رفتارها داره انجام میشه.

 یعنی خانه های تصویر میشه برای اینکه انسان ها اون نیاز خودشون رو سیراب بکنند با از بین بردن دیگران یعنی با به خواری کشوندن دیگران نیاز خودشون رو سرپوش بذارن و بعد این خیلی هم راحت میتونه مثل اون کشتار حیوانات تبدیل به یک ارزش یا هنجار شناخته شده بشه.

 جوری که حالا در بعضی از کشور ها هست یعنی هیچ وقت به این فکر نمیکنن که اون کسی که داره تن به همخوابگی میده در ازای پول چه بلایی سرش میاد.

 اون قراره زندگیش چی بشه؟

 مهم اون فردیت اون شخص هست که اون نیاز خودش رو برطرف میکنه.

 و باز جامعه در حال تطهیر کردن اون تصویر هست.

 هر چند که تقابل هایی بینشون هست.

 دلیل وجود این تقابل ها اون فرهنگ ریشه دار اعتقاد به ازدواج هست.

 که شاید طول عمرش خیلی بالا باشه.

 هزاران سال همراه انسان هست.

 این انسان ها شاید جزو نکات ابتدایی شون.

 این اعتقاد به خانواده داشتن بوده.

 یعنی در چارچوب اخلاقی خودشون از اون نکات اولیه شون رسیدن به این مهار این نوع نیاز در انسان بوده که حالا شکل های مختلفی داره.

 حتما همتون باهاش آشنا هستید.

 یک جایی در مسیحیت تا اون حد سفت گرفته میشه که در اون نگاه ارتدوکس مسیحیت و نگاه دگم مسیحیت که شما یک بار میتوانید با یک نفر ازدواج بکنید و اصلا حتی حق طلاق گرفتن هم ندارید و ازدواج شما مساوی است با یک زندگی تا ابد در کنار هم.

 این در راستای همان مهار نیاز، همان مهار نیاز شهوت تبدیل به این بنیان فکری شده که اینقدر قدرتمنده.

 حالا یه جا میاد توی اسلام به شما تصویری میده که شما میتونید چهار تا زن داشته باشید.

 با توجه به اینکه شما چهار زن میتونید داشته باشید ولی زنتون نمی تونه هیچ همسر دیگه ای رو داشته باشه.

 به نگاه نابرابر دانش توی این موضوع خاص نمیخوایم بپردازیم.

 ما فقط داریم یه چارچوب تصویری میدیم از اینکه برای مهار این نیاز شهوت چه تصوراتی بین انسان ها بوده و هست و چه جوری مهارش کردن.

 شما میایید با مذهب شیعه روبه رو میشید که باز به مرد یه حقی در ازای حتی در کنار آن داشتن چهار همسر برای داشتن زن های صیغه ای هم میده.

 یعنی باز در مهار هست ولی براش یه چارچوبی بوجود میارن که این چارچوب مترادف با اون چیزیست که توی جهان هم داریم میبینیم.

 یعنی همون بودن و وجود داشتن مثلا فاحشه خانه ها.

 من هیچ تفاوتی بین این دوتا نیست.

 بین اون نگاه شیعی و اون نگاهی که توی جهان به عنوان وجود فاحشه خانه هاست.

 یعنی اینها هم در راستای رفع اون نیاز هست.

 در راستای مهار اون نیاز هست ولی باز هم به شکل وحشیانه خودش هست.

 یعنی به شکلی هست که ترویج دهنده خشونت و وحشت هست، ترویج دهنده ی نابرابری هست.

 پس انسان اصولا راه حل هایی برای این موضوعات داشته.

 و میگم اگر امروز ما به اون شکل افسار گسیخته نمی بینیم یعنی اگر قرار بر این بود که مثل مهار کردن نیاز به خوراک که انسان امروز با وحشیانه ترین شکل ممکنش در سلاخ خانه ها این نیاز رو ازخودش برطرف میکنه اما عادی سازی و تطهیر کرده و بین آدم ها خیلی رواج داره و اصلا صحبت کردن درباره اش برای خیلی ها بذله و طنزه.

 اگر این اتفاق در موضوع شهوت هم می افتاد همین شکلی بود.

 یعنی الان شما میدیدید خانه های بزرگی وجود داشت که انسان ها فقط میرفتن اونجا شهوت خودشون رو مهار میکردن یا شاید رفتارهای دیگه ای میکردن.

 شاید هر کسی حق داشت که از هر کسی توی خیابون خوشش میومد باهاش رابطه برقرار کنه، بهش تجاوز بکنه، آزارش بده.

 چون این خشونت ذاتی که توی این موضوع و این نیاز هست کماکان وجود داشت ولی انسان تطهیر میکرد.

 ولی به واسطه این بنیان فکری که خیلی گذشته از گذشتگان قدیم در بین ماها بوده این شکل امروزیش رو گرفته و اون حجم افسارگسیخته اش رو نداشته.

 پس این هم یک بنیانی است که ما برای دور شدن از نیازی که ما داریم توی زندگیمون قاعدتا با خشونت و وحشت و بدون پدید آوردن دنیای زشت رو به روست و انسان از همون ابتدا هم می دونسته باید برای این راه حلی به وجود بیاره.

 حالا راه حل های مختلفی رو به وجود آورده که ما مشکلمون با همین راه حل ها و این نظم هایی است که به وجود آورده.

 در این تفکر و باوری که من دربارش صحبت می کنم و بارها در طول این برنامه به نام جان هم هدف این هستش که ما در باب این باورها به زبان ساده صحبت بکنیم.

 اما در طول این باوری که من بهش معترف هستم و معتقد هستم در باب این نیاز و دور شدن از این خشونت ذاتی و این وحشت درونی و این ساختن جهان زشت قرار بر چه کاریست؟

 خب ما این نیازها رو که می شناسیم و همیشه باهامون همراه هست و ما توی این برنامه ی مشخص در باب دو تا از این نیازها صحبت می کنیم.

 یکی همان نیاز به خوراک است و یکی نیاز به شهوت است.

 کسی نمی تواند از این نیازها دور بشود.

 ببینید بنیان فکری که دارد به شما در باب آزار نرساندن به دیگران می گوید اما جهان جبری در برابرش هست که این اعتقاد را در نطفه سعی در خفه کردنش دارد.

 یعنی دنیایی به وجود آمده که شما نیازمند هستید و جبرا برای ادامه زیستن تان نیاز دارید که دیگران را آزار بدهید.

 یعنی جهان جوری نیست که به شما اجازه آزار نرساندن را بده.

 جهان، جهان زشتی است.

 خلقت، خلقت زشتی است.

 جهانی است که پر از معایب و زشتی هاست و به شما این اجازه رو نمیده.

 شما برای اینکه زنده باشید و از بین نرید باید کاری بکنید.

 یک راه حل این است که خودتون رو بکشید.

 اصلا وجود نداشته باشید در جهانی که باعث آزار دیگران می شوید.

 اما این نه عقلانی است، نه استدلالی است و نه منطقی است نه قابل انجام دادن.

 و اصولا بین بودن و نبودن هیچ موجود زنده ای نیست که نبودن رو بخواد انتخاب کنه.

 پس شما باید باشید و میدونید که این بودن باعث آزار به دیگران خواهد شد.

 یعنی ما جبرا در شرایطی هستیم که وجودمون آزار دهنده است برای دیگران حتی همون نفس کشیدنمون.

 حالا هر چند که این موضوع نفس کشیدن انسان به واسطه ساخته های خودش این نفس کشیدن رو داره از بین می بره، نه به واسطه موجودیتش، نه به واسطه ذات وجودش، به واسطه عوامل بیرونی که خودش مسبب و بوجود آورنده اش هست، داره این نفس رو از بین می بره.

 اما در مجموع انسان برای زنده موندن برای غذا خوردن نیاز داره که دیگران رو آزار بده.

 اما ما باید این عینیات رو همراه با زیستن مون بکنیم و ببینیم دنیای واقعی یعنی در باوری که من در پی گسترش دادنش هستم.

 صحبت از این هستش که شما نیاز دارید، مجبور هستید که کارهایی رو بکنید اما وقتی به دنیای پیرامون خودتون میبینید قرار نیستش که این رو با یک آزار به دیگران جواب بدید و پاسخ بدید و بعد در باب دنیای عینیات داره صحبت میکنه.

 یعنی اگر شما نیازمند به خوردن و خوراک هستید قرار هستش که با چیزی خودتون رو سیر بکنید که آزار کمتری به جهان میرسونه، آزار کمتری به جان ها میرسونه.

 یعنی قرار نیست شما برای سیر شدن و برطرف کردن این نیاز کودک یک حیوان رو از بین ببرید.

 کودک یک حیوان رو بکشید به اون آزار برسونید.

 شما میبینید که میتونید با یک سیب زمینی هم سیر بشید.

 خب سیب‌زمینی می‌خورید سیر میشید دیگه نیازی نیست آزار به دیگران برسونید.

 شاید باز برخی صحبت از این بکنند که بله اون سیب‌زمینی هم دارای جان هست.

 همه می‌دونیم که دارای جان هست و.

 اما چندین عامل داره.

 یکی اینکه بعد از رسیده شدن این میوه ها و صیفی جات و سبزیجات می‌میرن و قابل خوردن می‌شن.

 این نکته اول.

 نکته دوم این هست که ما در جهانی زندگی می‌کنیم که جبرا مجبوریم.

 خیلی از کارها رو مجبوریم.

 یعنی کسی نمیتونه غذا نخوره.

 میشه اون راه حل اولی که گفتیم یعنی باید خودشو بکشه اما دنیای عینیات پیرامون خودش رو می بینه.

 آزاری رو نمی رسونه، سعی می‌کنه به دیگران آزاری نرسونه و اگر هم مجبور به آزار رساندن، اون رو وارد دنیای عینیات و واقعیات پیرامون خودش می‌کنه.

 چیزی که می‌تونه به عینه ببینه بینه رو قلمداد میکنه. یعنی چی؟

 یعنی خوردن یک سیب‌زمینی، سیب‌زمینی داد نمی‌زنه که سیب‌زمینی جیغ نمی‌کشه.

 سیب‌زمینی رو وقتی می خواین پوست بگیرید مثلا هوار نمی‌زنه فرار کنه.

 خون از تنش نمی ریزه.

 درد نمی کشه.

 اما شما وقتی می خواید یک بچه یک گوسفند رو مثلا ازش جدا کنید، رنج پدرش، مادرش، خودش اینو دارید به چشم می بینید.

 این عینیات دنیاست.

 شما وقتی سر یک مرغ رو دارید می برید زجر اون حیوون رو می‌بینید.

 بال و پر زدنش رو می بینید، خون جاری اش رو می بینید.

 درد رو می بینید.

 خیلی هم سادست.

 کشیدن یک چاقو روی دست خودتون جوابگو هست.

 شما یک چاقو به دست خودتون بکشید و دردش رو حس بکنید.

 اون درد رو در همون اندازه و به همون اندازه یه حیوون هم داره می بره.

 همون حجمی که شما رنج می‌کشید رو اون هم می بره و شما این رو به عینه می بینید.

 پس قرار نیست در راستای سیر شدنتون به دیگران آزار برسونید.

 قراره از این نیاز بگذرید.

 قراره این نیاز رو بدون خشونت، بدون وحشت، بدون ساختن جهان زشت تصویر بکنید. تعبیر بکنید.

 پس ما در باب پاسخگویی به نیازی مثل.

 خوراک و خوردن سعیمون بر این هستش که آزار به جهان نرسونیم.

 پس این میشه که شروع گر سبز خواری ست.

 گیاه خواری ست.

 این هستش که آدم جهان گوشتخواری رو نفی میکنه.

 عقلا منطقا با استدلال، با مشاهده، با مشاهده عینیات شما به این نتیجه می رسید که می تونید راهی رو برگزینید که باعث کشتار و آزار و رنجش دیگران نشید.

 نکته اول این است که این برنامه صرفا در باب گیاه خواری این قسمت در باب گیاه خواری نیست.

 حالا در آتی در باب این موضوع هم حتما صحبت می کنیم.

 این فقط در باب این است که ما وقتی به یک نیاز حالا دو نمونشو داریم صحبت می کنیم.

 اما زندگی ما پر از نیازهای مختلفی است.

 نیاز به رسیدن به جایگاه، نیاز به قدرت نیاز.

 نیازهای متفاوتی توی زندگی ما شکل میگیره اما مفهومی که ما داریم در این قسمت درباره اش صحبت می کنیم دو نمونه از این نیاز هاست و راهکاری که اون ذهنیت باور به جان و آزادی به شما تصویر میده و در بقیه موضوعات هم میشه با همین چهارچوب مشخص راه رفت.

 یعنی شما در باب موضوعات یک چهارچوب دارید و اون چهارچوب رو تصویر کردید در قسمت آزادی و اون آزار نرساندن به دیگران هست.

 شما با توجه به اون چهارچوب مشخص در باب تمام مسائل پیرامون تون و زندگیتون تصمیم می گیرید و رفتار می کنید.

 در باب شهوت هم باز به همین شکل قرار هست که ما آزار به دیگران نرسونیم.

 اینکه شما چهار همسر داشته باشید آزار رساندن به دیگران هست.

 به چهار زن در حال آزار رسوندن هستید.

 اینکه شما برید توی یک فاحشه خانه با زن ها رابطه برقرار کنید.

 آزار رسوندن به اون زن ها هست.

 این موضوع مشخص هم باز توجیهات بسیار داره و دربارش میشه ساعتها صحبت کرد.

 اما ما سعی میکنیم چکیده تو این برنامه صحبت کنیم و با این پیش فرض هستیم که این موضوعات برای همه قابل لمس هست.

 یعنی اینی که شما چهار زن رو در اختیار داشته باشید یک مفهوم نابرابری هست.

 مفهوم آزار رسوندن یعنی اینکه شما وارد یک فاحشه خانه بشید و بخواید از زن ها استثمار بکنید و ازشون استفاده بکنید.

 معنی آزار رسوندن هست.

 اونها جبرا وارد این کارزار شدند.

 یعنی هر کس به واسطه ی جبری که داره، یکی به واسطه ی این که پدرش مریضه، یکی به واسطه ی اینکه پول نداره، به واسطه ی اینکه بچه اش گشنه است و همه از اون درد فقر می یاد و اون جبری که اونها رو به این راه کشونده و شما که از این جبر دارید استفاده و سوءاستفاده می کنید به دیگران آزار میرسونید و این منافات داره با اون اعتقاد به آزادی، اعتقاد به قانون، آزادی و آزار نرساندن به دیگران.

 پس راه حل یک موضوعی مثل شهوت خیلی ساده است.

 اینکه شما می تونید با یک نفر که دوستش دارید و عاشقش هستید زندگی کنید.

 به این مقوله پاسخ داده میشه.

 این دو نمونه هایی بود که من دربارش صحبت کردم و هدف در باب صحبت کردن.

 این مساله یک شناخت اون نیاز و جبر بوده و دو راهکاری که در راستای آزادی و ایمان به آزادی میشه به این موضوعات داد.

 در باب بقیه موضوعات هم به همین شکل است.

 در باب هر کدام از این موضوعاتی که صحبت کردم به تفصیل میشه ساعتها صحبت کرد و در آینده به موضوعات ریزتر حتما اشاره می‌کنیم.

 با توجه به اینکه این چارچوب‌ها را شناختیم.

 و بیشتر در باب این موضوع توی این جلسه صحبت نمی‌کنیم اما باید یک مقداری هم در باب آن تقویت اختیار و رسیدن به آزادی صحبت کرد و در برابر آن جبر ایستادگی کردن.

 جبر نقطه مقابل اختیار است و اختیار معنا گر آزادی است و جبر به مفهوم اسارت.

 توی این شکی نداریم.

 هیچ کس با هیچ تفکری، با هر تفکر فکری.

 شما می‌دانید که جبر مترادف با بردگی است و اختیار مترادف با آزادی است.

 توی این ما شکی نداریم.

 قاعدتا باید در برابر این جبرها ایستادگی کرد.

 همین تصویری که ما امروز روی این برنامه مشخص در ارتباط با نیاز به شهوت و نیاز به خوردن دادیم، آن ایستادگی در برابر جبر این تقویت اختیار هست، آن رسیدن به آزادی هست.

 یعنی شما توی جهانی دارید زندگی می‌کنید که جهان جبرا دارد به شما می‌گوید شما برای ادامه زیست نیاز به خوردن دارید.

 خب جهان داره به شما این رو میگه و بعد به شما میگه که شما در راه این خوردن باید به دیگران آزار برسانید.

 اما اختیار ماست که داره به ما فرمان میده.

 داره ما رو پیش میبره که ما با توجه به اختیار مون سعی در آزار نرساندن به دیگران داریم.

 ما سعی می‌کنیم خودمون رو با سبز خواری سیر نگه داریم.

 ما سعی می‌کنیم با خوردن گیاهان باعث نشیم که موجودات زنده آزار ببینند، باعث نشه خونی ریخته بشه، باعث نشیم عذاب ببینند و اون تن در ندادن به اون جبر هست.

 پس ما باید تو زیست خودمون در راستای این تقویت اختیار تلاش بکنیم که ما رو به آزادی میرسونه.

 اصلا تمام این موضوعات و المان ها در کنار هم هست که اون تصویر یک انسان آزاد رو ترسیم میکنه.

 رسیدن به آزادی میسر نیست مگر با اختیار داشتن.

 مگر اینکه این اختیار رو به دست بگیرید مگر اینکه در برابر این جبرها و نیازها ایستادگی بکنید.

 این آزادی فرای این اصلا تعریفی نداره. تصویر نمیشه.

 پس ما میایم توی زندگیمون سعی میکنیم اختیار خودمون رو تقویت بکنیم.

 در برابر جبر های زندگی ایستادگی بکنیم.

 هر جبری، هر نیازی، هر جبری رو با راهکاری به دور از اون آزار رسوندن پاسخ بدیم.

 خب این موضوعاتی که ما توی این برنامه مشخص دربارش صحبت کردیم، موضوعات گسترده تری است و مستلزم زمان بیشتری است که باید در باب هرکدومشون به صورت مجزا صحبت بشه و در آینده هم این اتفاق حتما می افته و ما توی این برنامه مشخص فقط اون چارچوب های اصلی رو خواستیم که بهتون بدیم و باهاش آشنا بشید.

 مهم ترین مبحثی که توی مبحث جبر و نیاز وجود داره همون تقویت اختیار هست که اصلا دروازه های رسیدن به آزادی از اون داره میگذره و ما کل برآیند مون از این صحبتی که در باب جبر و.

 نیاز کردیم این هستش که ما بتونیم اون اختیار رو توی خودمون زیاد بکنیم.

 شاید صحبت هایی که من توی این برنامه مشخص کردم خیلی دور از انتظار خیلی ها باشه.

 به واسطه اون تعلیم و تربیتی است که باهاش بزرگ شدم.

 ببینید مخاطبی که الان داره این برنامه رو گوش می ده خب قاعدتا توی یک شرایط اقلیمی زندگی کرده و من هم تو همون شرایط زندگی کردم و اون تعاریف و آموزشهایی که اون دیدم منم دیدم.

 صحبت کردن در باب اینکه شما به دیگران آزار نرسانید برای انسان امروزی در کشور مشخص ایران یک موضوع خیلی دور از ذهنه.

 مثلا این آزار رساندن به دیگران تبدیل به اصل و اولویت زندگی شده.

 همه محق به آزار رسوندن.

 یا مثلا در باب یک مسئله ای مثل اینکه شما به دیگر جانداران آزار نرسونید مثلا باعث کشتار اونها نشید.

 اصلا انسان ایرانی در این شرایط حاضر ایران کشتن مثلا یک بره رو یک اصلی از زیستن خودش میدونه.

 اصلا یک حقی از زندگی خودش میدونه و اینها شاید خیلی مطالبی باشه که دور از ذهن باشه اما خب قرار بر این هستش که طی مرور زمان ما در باب اینها بیشتر صحبت بکنیم تا بیشتر بدونیم دربارش و بیشتر با هم تبادل نظر کنیم.

 این برنامه مشخصی که درباره اش صحبت کردیم ادامه دار خواهد بود و این سر فصل رو شما تو ذهنتون داشته باشید تا در باب موضوعات بیشتر صحبت کنیم.

 برنامه ای به نام جان قصد داره که در باب موضوعات مهم، دغدغه ها، باور به جان و آزادی.

 راحت تر صحبت بکنه، با زبان ساده تر صحبت بکنه و چیزهایی رو که من داخل کتاب ها درباره شون صحبت کردم رو به زبون ساده باهاتون درمیون بذارم.

 پس بدون شک شما راهی دارید که با این اعتقادات و باورها آشنا بشید.

 یعنی فرای این برنامه ها که حالا قراره به صورت هفتگی منتشر بشه و من با زبون ساده تری صحبت بکنم.

 شما میتونید با کتاب ها روبه رو بشید که از وب سایت جهان آرمانی میتونید دریافت بکنید به صورت رایگان.

 کتاب ها همین باورهایی که من دارم دربارشون صحبت میکنم رو در قالب شعر و داستان مقاله باهاتون درمیون میزارم.

 فرای اون شما میتونید توی تالار گفتمان دیالوگ هم شرکت کنید.

 بیاید اونجا با هم صحبت کنیم.

 نظراتتون ارائه تون رو در میون بزارید با من و دیگران تا بیشتر صحبت بکنیم.

 مسلما راهگشای ما برای رسیدن به جهانی بهتر، رسیدن به آزادی، رسیدن به برابری و هر موضوع دیگه ای صحبت کردن هست.

 یعنی اون دریچه ی اولیه و ابتدایی که ما رو به حرکت وا میداره صحبت کردن هست.

 اگر از این برنامه خوشتون اومده برنامه های بعدی رو هم دنبال بکنید.

 مسلما بزرگترین همراهی شما با من این هستش که آثار من اعم از کتاب ها، اشعار، کتب صوتی همین برنامه ای به نام جان رو با دیگران به اشتراک بزارید.

 بگذارید تا دیگران بشنوند.

 شاید کسانی باشند که در راه این تغییر بخواهند که در کنار من باشند.

 ممنون که همراه من بودید.

 این برنامه به نام جان بود و من نیما شهسواری با شما در پناه آزادی.