کتاب صوتی قضاوت خدا

در آن دوردست‌ها، خیلی دورتر از جهنم دشتی است هموار

از میان خاکش علف‌هایی یکدست و یک شکل سبز و زیبا روییده و سطحش را درختانی طویل و بزرگ پوشانده است.

گویی این درختان را باغبانی هر روز هرس کرده و آرایش داده و منتظر بوده است.

هر کدام از درختان، میوه و یا آذوقه‌ای بر خود جای داده، درخت انگور و زیتون، انار و سیب و دیگر میوه‌ها

به قدری این میوه‌ها یکدست و رسیده‌اند که گویی سالیان درازی منتظر چیده شدن‌اند،

برخی از این درختان از جان و گوشت جانداران زینت شده و آماده تناول انسان‌هاست

فرشتگانی در حال پروازند تا کوچک‌ترین نیاز انسان‌ها را اجابت کنند و هرچه خواستند در اختیارشان بگذارند

در میان دشت خلوتگاه‌هایی زیباست که دور و برش را سایبان‌هایی فرا گرفته تا از تابش مستقیم نور خورشید جلوگیری کند،

هوایی چه بسا مطبوع و خنک‌تر از آنچه آدمیان درک کرده‌اند در دل بهشت خداوندی جاری و ساری است

و تخت‌هایی با شکوه و بزرگ که در میانش حوریانی زیبا و آراسته و بکر و غلامانی زیبا روی و خوش‌اندام خوابیده‌اند

گویی آنان سالیان درازی است بر این منظور خلق شده و آماده لذت دادن به انسان‌ها و نیکوکاران‌اند

هر کدامشان رنگ پوست خاصی دارند اما در همه‌شان این مشهود است که چه بسیار شهوت‌جو خواهند بود تا نیکوکاران پای بر این جهان بگذارند و آنان وعده‌های خدا را عملی سازند.

در میان دشت نهرهایی جاری است نهرهایی پر از آب شیرین و روان و زلال و نهرهایی پر از شیر و عسل

در آن مسیر، این جوی‌ها عوض می‌شد و گویی با اشارتی از نیکوکاران به سمت و سوی آنان روان می‌شود تا بخورند و بنوشند از نعمات خدا و لذت ببرند

هوایی خوب و بهاری که انسان در میان آن سرمست می‌شود و جوی‌هایی که در آن شرابی سرخ‌رنگ جاری است تا انسان‌ها بنوشند و از مستی آرام و زیبایش لذت ببرند

هوای خوش بهاری بهشت برین، آدمی را از خود بیخود می‌کند و سرمستانه می‌تواند ساعت‌ها در آن جولان دهد،

بهشت آن‌قدر از جهنم دور است که هیچ نمی‌توان از زشتی‌هایِ آن فهمید جز گهگاه صداهایی که از شدت ناله‌ها و گریه‌ها بلند می‌شد و در جای جایِ جهان هستی و بهشت هم به گوش می‌رسید و رعشه بر جان بهشتیان می‌انداخت

شاید این نیز دستور خداست که این‌گونه هر از چند گاهی نیکوکاران را از وعده دوزخ خویش و روزگار سخت جهنمیان آگاه سازد

برای خوابیدن در این بهشت زیبا، هر کجا انسان بخواهد بیارامد تختی از پر آماده شده تا بی‌هیچ فکر و اندیشه‌ای آرام بخسبد و از آن لذت ببرد و فرشتگان و حوریان و غلامان آرام او را باد بزنند و هرگاه طلب عشرت و شهوت کند بر او اجابت کنند و در آغوش او آرام گیرند

تمامیِ فرشتگان در مسیر بر ورود این اشرف مخلوقات که خداوند را روسپید کرده و حال خلق مقبول اویند کرنش و تعظیم می‌کنند و گهگاه به خاک می‌افتند و دستورات آنان را عملی می‌سازند.

در میان این انسان‌ها از هر دست انسانی وجود دارد، آنکه تمام عمر خود را صرف اوامر خداوند کرده و فرایض دینی او را عملی ساخته، همان‌هایی که در راه خدا جهاد کردند و در زمین خون‌ها ریختند و جهان را پاک از بدکاران و کفار کردند

آن‌هایی که مطیعِ خدا در گسترش باورهای او جامه عمل پوشیدند و همت گماشتند، همه و همه در کنار هم به سوی بهشت در حال راه‌یابی بودند تا از این نعمات بی‌حد و حصر خداوندی لذت جویند و بار دیگر تمام عمر خود را حمد و ثنای این والامقام گویند

تمام مؤمنان در دروازه‌ی بهشت قرار داشتند، ناگهان صدای صوری از آسمان آمد

همه کرنش کردند و به خاک افتادند

اول فرشتگان، غلامان و حوریان و سپس انسان‌ها، همگی به خاک افتاده و سجود خداوند متعال کردند و خداوند رحمان و رحیم به بالای بالینشان رسیده آنان با صدای بلند فریاد زدند:

خدا بزرگ است

و خداوندِ بزرگ شده از کرنش جانداران، با لبخندی رضایتمند رو به آن‌ها آرام گفت:

بهشت برین لایق شما فرزندانِ پاک من است

آری خداوند بهترینِ پاداش‌دهندگان است

و همه بر خاک نشستند و با دستانی رو به آسمان حمد و ثنای پروردگار گفتند و شادمان از این همه زیباییِ والای خدا خشنود و سرمست در دل هلهله می‌کردند.

بهشتی برینی که خالق بزرگ زمین و آسمان‌ها به اشرف مخلوقاتش قول آن را داد و فرزندانِ خلفی که به سودای آن هر امری را عملی ساختند حال در برابر آن‌هاست و باید به طول همه‌ی عمر و بی‌نها و به کرار در آن لذت جویند و خدا را ستایش کنند.

هر کدام در سویی، یکی در حال تناول میوه‌های شیرین بهشتی، دیگری در حال نوشیدن شیر و عسل و دیگری در حال عشق‌بازی با حوریان سرمست از نوشیدن باده‌ی خداوندی

هر کدام در سویی از نعمات و لذات خدا بهره می‌بردند و گهگاه صدای صوری به گوش می‌رسید و انسان‌ها از جای برخاسته پیش می‌رفتند و در صف طویلی به خاک می‌افتادند و حمد و ثنای خدا می‌گفتند،

برخی از شکرگذاری گریه می‌کردند و برخی ساعت‌ها در مناجات می‌نشستند و این صورها و صداها هر روز دمیده می‌شد و خدا ذره‌ای دورتر نیکوکاران را نظاره می‌کرد

این سیر دوار همواره ادامه داشت و هر روز و ثانیه‌های آنان به همین منوال می‌گذشت، تنها تفاوت روزهایشان از همدیگر همان شنیدن صدای جهنمیان و ناله‌های آنان بود که پس از شنیدن این صداها مؤمنان به خاک می‌‌افتادند و حمد خدا می‌گفتند

در بهشت، میعادگاه خدای بزرگ، امر امرِ انسان بود، آن‌ها دستور می‌دادند و فرشتگان عملی می‌ساختند،

هر آنچه در ذهن و فکرشان بود

در میان تخت و هم‌خوابگی با حوریان هر چه در ذهن داشتند عملی می‌کردند و آنان را یارای مقابله نبود که خداوند امر کرده تا امر خلیفه‌اش هر چه که باشد عملی شود

گهگاه این هم‌خوابگی‌ها دیوانه‌وار می‌شد، گاه در میان بهشت قدم می‌نهادی و همه‌جا و همه سمتش نیکوکارانی می‌دیدی که در میان هم‌خوابگی غرق در لذت فریادهای شهوانی سر می‌دادند

گهگاه خداوند امر می‌کرد به میان نیکوکاران جانداری چون بز و گوسفند سالم آورده شود تا آن‌ها در راه خدا قربانی کنند

خون به زمین جاری می‌شد و جویباری زیر پای خدا می‌رسید و نیکوکاران قربانی خود را ادا می‌کردند و خداوند شاد و سرمست می‌شد و بار دیگر صدای صورها و به خاک افتادن انسان‌ها و حمد و ثنای خالق بزرگ زمین و آسمان‌ها

و طنین (خدا بزرگ است) از همه جا به گوش می‌رسید

و خداوندی که از این روزگار آرام و بازگشت جلال و جبروتش لبخند می‌زد و در کنارش جبرئیل و در سمت راستش عیسی مسیح نشسته رو به آنان و در برابر تمام فرشتگان این‌گونه گفت:

آری انسان‌ها را خلق کردم و بر جان بی‌وجودشان از روح خویشتن دمیدم، به آنان جاه و مقام دادم و آنان به این ارزش والا پشت به پا زده به قعر جهان هستی فرستاده شدند

بدانید و آگاه باشید که خداوند یکتای مطلق پروردگارِ جهانیان است و هیچ‌کس توان رویارویی با او را نخواهد داشت که جانِ همه مدیون قدرت من است

و جمع عظیمی از فرشتگان که فریاد (خدا بزرگ است) سر می‌دادند

جبرئیل به آرامی در کنار خدا رخصت سخن گفتن خواست و با اذن خداوند بزرگ به آرامی سخن گفت:

ای مالک روز جزا، امروز تمامیِ انسان‌ها در جایگاه اصلی خود هستند، بسیاری در میان آتش و عذاب خداوندی می‌سوزند و تقاص زشتی‌هایشان را پس می‌دهند و نیکوکاران در جایگاه رفیع در حال لذت بردن از نعمات والای شما هستند

تمامیِ اوامر شما یک به یک اجرا شد و فرشتگان این نوکران و غلامان حلقه به گوش آماده پیروی و اطاعت دستورات شما خواهند بود

خدا لبخندی زد و با اشارتی به جبرئیل گفت:

آرام بنشین

جبرئیل پس از نطق خویش نگاهش به اسرافیل افتاد که با چشمانی بی‌روح و سر او را نظاره می‌کرد

جبرئیل نگاهش را از او دزدید و آرام نشست،

در این بین مسیح از خدا اذن سخن گرفت و گفت:

پدرِ بزرگ و با جلال من، از تو می‌خواهم ذره‌ای از درد و رنج جهنمیان بکاهی و به آنان رخصت دهی

سیل بی‌شماری از آنان توبه کرده و به درگاهت بازگشته‌اند

خداوند عصبانی و خشمگین رو به جماعت کرد و گفت:

خداوند حکیم و عادل است، در عدالت او شک نکنید که تقاص این بدکاران همین است، بدانید از خداوند مهربان‌تر وجود نداشته و خدا با عدالتش آنان را جزا می‌دهد

مسیح گفت:

ولی پدرم آن‌ها توبه کرده و شما فرموده‌اید، اجابت توبه‌کنندگان…

خدا فریاد زد:

بس است، خاموش باشید و دیگر هیچ نگویید که توبه برای آن دنیا و قبل از مردن بود نه آن روز که به جلال من نیشخند زدند و مرا از یادها بردند، باید بدانند که در آن سرا خواهند ماند،

دیگر نمی‌خواهم چیزی بشنوم

و مسیحی که آرام لیکن غرغر زنان و زیر لب گویان از قصر خارج شد.

و اشارت جبرئیل به فرشتگان و فریاد بلند آن‌ها:

خدا بزرگ است