خب توی این ویژه برنامه آلت پرستان ما سعی کردیم در باب این فرهنگ اسلامی که با نگاه به موضوع جنسیت و شهوت داره صحبت بکنیم.

 این نگاه اسلامی که توامان گره خورده با مسائل شهوانی و این نگاه آلت پرستی رو به نوعی ترویج داده و حالا قرار هست توی این قسمت در باب این فرهنگ سازی فرهنگسازی بیشتر صحبت کنیم که چه فرهنگی برای کشور ما، ایران و دیگر کشورهایی که اسلام زده هستند ساخته.

 در قسمت‌های پیش‌تر یک پیش‌درآمدی دادیم این نگاه اسلامی را تصویر کردیم، در باب تناقضات گفتیم و حالا توی این قسمت قرار است که در باب این فرهنگی که حالا ساخته شده بیشتر صحبت بکنیم.

 یکی از این فرهنگ های ساخته شده قاعدتا مسئله خیانت است.

 نگاه به خیانت است.

 یعنی شما مواجه هستید با یک نگاه اسلامی که مروج این خیانت است.

 بارها دربارش صحبت کردیم.

 توی همین ویژه‌برنامه گفتیم شما مواجه می‌شوید با یک نگاه اسلامی که این خیانت را بخشی از بدنه فکری خودش می‌داند، تبدیل به قانون و قاعده می‌کند.

 این چند همسری که در اسلام مطرح شده، اینکه حالا مردها می‌توانند چهار زن را در اختیار داشته باشند و در مذهب تشیع می توانند با صیغه هزاران زن را هم در اختیار بگیرند و در کنار آن این نگاهی که نسبت به کنیزان داشته و برده داری داشته و این نگاه شهوت آلود تا چه اندازه مروج این خیانت در شکل فرهنگی آن بوده.

 حالا شما مواجه می شوید با فرهنگی که توامان گره خورده با مسئله خیانت.

 ما گفتیم، صحبت کردیم، بارها هم اشاره کردیم خیانت قاعدتا همیشه وجود داشته و خواهد داشت.

 یعنی شما همیشه روبرو می شوید با مسئله خیانت به عنوان یک معضل اجتماعی.

 ولی مشکل اونجاست که حالا این خیانت تبدیل به قاعده و قانون بشه حالا تبدیل به اون داد شما بشه تبدیل به اون قانون شما بشه و در نهایت قاعدتا این قانونی که مروج این خیانت هست یک فرهنگی توامان با خیانت خواهد ساخت.

 حالا شما مواجه میشید با این چهره ی لخت و اوری که نسبت به خیانت باهاش روبه رو هستید.

 خب قاعدتا می بینید این خیانت که بخشی از این فرهنگ هست.

 حالا مردها میتونن به سادگی این کار رو بکنن.

 میتونن قانونا خیانت بکنن به همسرشون، عشق رو پایمال بکنن، از بین ببرن و به سادگی در این خیانت زندگیشون رو بگذرونن، یه کار قانونی انجام بدن و این قانون هست که پشتوانه ی اون ها هست.

 حالا قاعدتا این در مردها که خلاصه نمیشه.

 قاعدتا این نگاه خیانت بار، این تقدیس خیانت، این قانون کردن خیانت یک جایی هم راه رو به جایی میبره که حالا زن ها هم خود رو در همین وادی ببینند.

 هر چه قدر که در برابر شما بخواید قانون گذاری های وحشیانه هم بکنید، این بخشی از فرهنگ ساخته شده هست به دست این نگاه مسموم و بیمار حالا داره یک تصویر مشخصی به شما با شما مطرح میکنه در باب اینکه مردان میتونن به سادگی چند همسر رو در اختیار داشته باشن، خیانت بکنند، قانونا خیانت بکنند و قانون هم در راستای تقدیس این خیانت داره به پیش میره.

 حالا این اون فرهنگی رو می سازه، اون زنانی که در این ظلم و ستم هستند هم خودشون رو مجاز بدونند برای این خیانت و این خیانت کردن و این اون فرهنگ عامه ی توامان شده با خیانت رو می سازه.

 حالا شما اگر روبرو میشید با خیانت در کشور های دیگه یک ضد ارزش یک کار بی اخلاقی است.

 اما حالا روبرو میشید با یک کشوری که توامان گره خورده نگاه ها و باورش با این نگاه خیانت آلود و حالا داره این ارزش باهاشون مطرح میشه که خیانت کردن یک ارزشه نه یک ضدارزش.

 حالا شما مواجه میشید با این فرهنگ ساخته شده توامان با خیانت.

 مردانی که خیانت می کنن کار قانونی انجام می دن و حالا مجوز و جوازی هم داده می شه که کسانی که زیر ستم خیانت هستند هم خیانت بکنند.

 حالا مواجه می شید با جامعه ای که درگیر این مسئله خیانت هست.

 در این کشورهای اسلامی، در کشور خودمون ایران نگاه بکنید به این آمار و ارقامی که درباره خیانت وجود داره تا چه اندازه تبدیل به یک فرهنگ شده؟

 تبدیل به یک ارزش شده؟

 خب ریشه در همین نگاهی داره که قانونا داره خیانت رو ترویج می ده.

 قانونا داره اعلام موضع می کنه نسبت به این خیانت و خیانت رو.

 بزرگداشت براش به وجود میاره.

 تقدیس اش می کنه.

 حالا قاعدتا روبرو می شید با فرهنگی که توأمان گره خورده با خیانت.

 حالا هر کس خودش رو.

 عاری از گناه و اشتباه و جرم.

 می بینه که این خیانت رو بکنه.

 گاها حتی به واسطه ظلمی که بهش شده و هم به واسطه فرهنگی که در برابرش ایستادگی کرده هم حاضر هست این خیانت رو بکنه.

 این بی بند و باری رو بکنه.

 فرهنگی که مدام داره در راستای این بی بند و بار این خیانت، این هرزگی پیش میره.

 شما وقتی روبرو میشید با معانی همتای این چند همسری که مروج این خیانت هست تقدیس گرایی برای این خیانت حالا میتونید به سادگی هم روبرو بشید با جماعتی که به سادگی خیانت میکنن.

 مردها که قانونا این کار رو میکنن و کسانی هم که به نوعی در برابر قانون دارن این کار رو میکنن، خودشون رو مجاز میدونن که این کار رو انجام بدن.

 وقتی شما روبرو میشید با معانی مثل صیغه کردن حالا روبرو میشید با دریایی از این بی بند و باری و فاحشگی.

 حالا همه خودشون رو مجاب میدونن وارد این فرهنگ ساخته شده بشن و این فرهنگ بیماریست که این نگاه وحشیانه رو داره هی گسترش میده، هی بیشتر و بیشتر میکنه و ما مواجه میشیم با فرهنگ ساخته شده ای که توامان با خیانت گره خورده.

 یک بخشی از معنای خودش رو از همین تقدیس خیانت گرفته.

 حالا فرهنگ عامه در جوامع اسلامی گره خورده با مفهوم خیانت است.

 به شکل قانونی.

 خیانت تبدیل به یک قانون و قاعده و عدل و انصاف شده.

 مردها به سادگی میتونن خیانت بکنن در پرتو قانون با تکیه به قانون.

 و زنهای رنجدیده ای هم که در این نابرابری زندگی میکنن خود رو مجاب میدونن و این تبدیل به فرهنگ عامه میشه.

 حالا تا چه اندازه در کشور ما ایران این وجود داره؟

 موضوعیه که میشه دربارش صحبت کرد.

 تا چه اندازه ما این رو ضدارزش دونستیم؟

 در برابرش ایستادگی کردیم در برابر معنایی مثل همین صیغه.

 ما روبرو میشیم با این که مردم حاضر نیستند این فرهنگ احمقانه و وحشیانه را قبول کنند.

 اما حکومت وقت این نگاه اسلامی سعی در گسترش این نگاه مسموم و آلوده و بی بند و بارانه را دارد.

 در باب همین مسئله چند همسری و خیانت که قاعده و قانون است، مردم زیر بارش نرفتند، در برابر این ضدارزش ایستادگی کردند.

 اما حالا شما روبرو هستید با حکومتی با نگاه اسلامی که این را ارزش تلقی می کند.

 این چند همسری و این خیانت را ارزش تلقی می کند و مدام شاهد این مبارزه فرهنگی در برابرش هستیم.

 گاها قدرت مردم بهش غلبه می کنه، در برابرش ایستادگی می کنه اما مدام شاهد این فرهنگ آفرینی هستیم که دارن در همین راستا خیانت به پیش میرن.

 فارغ از مسئله خیانت، حالا شما روبرو میشید با یک وحشی گری و خشونتی که تبدیل به فرهنگ عامه مردم شده در این جوامع اسلام زده.

 حالا وقتی رو به رو میشید با آیاتی که در این زمینه هست، وقتی شما روبرو میشید با آیه ای که در باب زدن زنان داره صحبت میکنه که زنان رو یک نوع برده شما تصویر میکنه، فرمانبردار در برابر شما تصویر میکنه و تمرد اونها از فرمان شما مساوی است با زدن شما.

 اینکه حق دارید اونها رو بزنید.

 حالا دارید مروج این خشونت میشید، این فرهنگ رو تزریق میکنید در جامعه که حالا هر مردی در هر جایگاهی خودش رو مالک و صاحب زن خودش بدونه بتونه اون رو کتک بزنه.

 حالا این دریای بی کران از خشونت های خانگی در برابر شما هست.

 حالا این اون نقطه ایست که این تبدیل به یک اتفاق فرهنگی شده.

 تمامی این ناهنجاری ها در سراسر جهان وجود داره اما اون جایی که اینها تبدیل به قانون میشند که حالا دچار یک اتفاق فرهنگی میشیم.

 حالا وارد تمام عرصه های زندگی اجتماعی ما میشه شاهد میشیم که این خشونت های خانگی تا چه اندازه علیه زنان وجود داره.

 وقتی ما مواجه میشیم با یک تصویری که.

 پدر رو صاحب و ولی و مالک فرزند خودش قلمداد میکنه حالا شما مواجه میشید با این قتل های ناموسی.

 حالا اون پدر خودش رو مالک او میدونه.

 مالک فرزند خودش میدونه.

 تخطی از اون قواعد و قوانین پر تناقضی که تصویر شده.

 در باب پاکی این پاکی که تنها و تنها توامان گره خورده با پاکی تن و بکارت.

 حالا یک تصویری به دست ما میده که به سادگی مواجه بشیم با این قتل های ناموسی.

 حالا روبرو میشیم با مالکانی که ملک خود را از بین می برند.

 تصویر همان همتای همان ملک و مالک است.

 تصویر فرمان و فرمانبردار است.

 در زمینه زن و شوهر.

 یک تصویر دارد به شما می دهد از اینکه شما فرمانده بر زنان خودتان هستید.

 حالا اگر فرمانی می دهید.

 مثال یک ارتشی درجه دار مثال یک کسی که در نیروهای نظامی دارد خدمت می کند.

 فرمانش هر تمرد از فرمان مواجه است با تنبیه و مجازات و حتی مرگ.

 حالا شما روبرو می شوید که مرد خودش را صاحب بر همسر خودش می داند، فرمان می دهد و اگر آن فرمان اطاعت نشد حالا می تواند او را کتک بزند.

 می تواند خشونت بر علیه او به خرج بده و مواجه می شویم با این فرهنگ وحشی و خشونت باری که در جوامع اسلام زده هر روز شاهدش هستیم.

 حالا یک تعدادی بخوان بنشینند و در پی تلطیف این نگاه وحشیانه و آلوده ی اسلامی باشند که بگن نه منظور این نیست که شما بخواید همسر خودتونو بزنید، شما روبرو میشید با این فرهنگ ساخته شده.

 حالا هر چقدر شما دست آویزی بکنید برای اینکه این معانی رو تغییر بدید آیا در بین آحاد مردم می تونید این معانی رو تغییر بدید؟

 دستاویز موضوعی شدید که منظور از زدن، زدن نمی دونم برگ زیتون نیست و زدن با.

 مسواک در دست است و از این جور مفاهیم.

 خب این ها قابل گفتن نبوده توسط همون خدایی که شما بهش باور دارید که شما بعد از هزار و چهارصد سال باید به این معانی برسید و اینها رو مطرح بکنید که دور از واقعیت است.

 در طول این هزار و چهارصد سال تمام این زنانی که زیر این خشونت های خانگی بودن، این خشونت افسارگسیخته ای که اعمال شده نسبت به اونها.

 ها پاسخ تمام آن ها را چگونه خواهید داد؟

 این مبنایی که ساخته شده و این نگاه خشونت بار را ساخته.

 چگونه می شود این تصویر را برهم زد؟

 تصویری که وجود دارد در این فرهنگ را به مردم تزریق می کند.

 همتای همان تصویری که نسبت به خیانت داریم مطرح می کنیم.

 همتای آن این نگاه خشونت بار هم دارد تزریق می شود.

 حالا شما شاهد این هستید که این تبدیل به بخشی از نگاه فرهنگی کشور های اسلام زده می شود؟

 اینکه یک پدر صاحب و مالک بر فرزند هست، اینکه حتی بعد از کشتن او هیچ مجازاتی در برابرش وجود ندارد، اینکه او به عنوان مالک، او به عنوان صاحب، او به عنوان خدای بر او می تواند او را از بین ببرد.

 حالا ما مواجه می شویم با این دریای بیکران از کشورهای اسلامی که فرزندان خودشان را کشته اند، این قتل های ناموسی را شکل داده اند.

 در کنار این او معانی مطرح می‌شود.

 مدام پیرامون این غیرت بیمارگونه ای که تنها و تنها در پی آسیب زدن به آن ناموسی است که برایش تعریف شده، حتی با معنی خود غیرت که به نوعی دفاع از ناموس خود در برابر دیگران است هم در تناقضه.

 مثل تمام معانی پر تناقضی که مطرح شده.

 حالا اون پاکی که توامان گره خورده با پاکی تن و بکارت.

 مواجه می‌شویم با او که به سادگی یک پدری حاضر باشه فرزند خودش رو سر ببره و از بین ببره و حالا حتی تشویق می‌شه دیگه.

 خب قاعدتا این توسط حکومت‌ها، توسط این نگاه اسلامی تشویق هم می‌شه.

 این فرهنگ مدام داره تزریق می‌شه به جامعه که این نگاه خشونت‌بار و وحشیانه رو ادامه بده و ما شاهد قتل‌های ناموسی باشیم.

 شاهد این خشونت های خانگی باشیم.

 شما مواجه میشید با فرهنگ سازی پیرامون این کودک همسری.

 پیرامون این تجاوز به کودکان.

 امروز شما در یک جامعه متمدن، در یک جامعه ای که بر پایه عرف و بر پایه عقلانیت به قوانینی رسیده.

 رابطه جنسی با یک دختر زیر هجده سال حتی زیر بیست و یک سال در برخی از این کشورها حتی در صورتی که رضایت اون دختر رو هم داشته باشه به عنوان تجاوز به حساب میاد.

 حالا شما روبرو میشید با این تفکر بیمارگونه ای که ریشه در این تفکرات بیمارگونه اسلامی داره که به شما حق میده دختر نه ساله رو به عقد خودتون در بیارید.

 تا چه اندازه روبرو میشید با اخبار وحشیانه ای که حتی گاها به خاطر این روابط جنسی متجاوزانه جان خودشون رو این کودکان از دست دادن.

 این اون فرهنگ سازی بیمارگونه ایست که ما باهاش روبه رو شدیم.

 این اون فرهنگی است که شما باهاش روبه رو میشید و می بینید که کودکان رو چگونه بدون اینکه حق انتخابی داشته باشند و حق اختیاری داشته باشند در اختیار متجاوزین می دهند.

 این نگاه تجاوز به کودکان تبدیل به یک اصل و قانون و قاعده شده و این اون بدبختی است.

 این نهایت بدبختی است.

 یعنی شما یک جایی مواجه میشید با یک تصویری که یک دیوانه مجنونی که بیماری جنسی داره به یک کودک تجاوز کرده.

 اما این سمت قضایا شما روبرو میشید با یک جماعتی که این رو قاعده و قانون میدونند.

 تجاوز به کودکان رو قاعده و قانون و نوع زیست خودشون به حساب میارن.

 حالا شما مواجه میشید با این کودک همسری هایی که داره اتفاق می افته در جای جای این کشور های ها اسلام زده، این کشور های غرق در نادانی و جهالت و خشونت.

 خشونت بر علیه زنان.

 خشونت بر علیه کودکان. کودک کشی.

 قتل های ناموسی.

 تجاوز به کودکان.

 اینها آن فرهنگی است که ساخته شده.

 فرهنگی است که شما باهاش روبه رو میشید.

 تبدیل به یک بخش فرهنگی شده.

 یعنی از اون جنبه جنایت خودش دور شده و تبدیل به فرهنگ شده.

 ما درباره یک اتفاق صحبت نمی کنیم.

 یعنی در باب یک موضوعی صحبت نمی کنیم که امروز می تونید مثالش رو در کشور های مختلف اروپایی هم داشته باشید که یک دیوانه ای مجنون بیمار جنسی به یک بچه ای تجاوز کرده.

 دارید در باب این صحبت میکنید که به صورت قانونی و قانونمند تبدیل به فرهنگ میشه.

 حالا شما می تونید دختر های ده ساله، نه ساله، دوازده ساله، سیزده ساله، پونزده ساله رو بفرستید به اتاق زفاف.

 بفرستید برای تجاوز.

 این بخشی از فرهنگ ساخته شده ی فرهنگی است که در آن کودک همسری ارزش به حساب می آید تشویق می شود.

 توسط این حکومت های بیمار اسلامی تشویق می شود که شما کودکان را در همون سن پایین بهشون تجاوز بکنید، اونها رو باهاشون همبستر بشید.

 نگاه بکنید به کتاب هایی که این فقها نوشته اند.

 عناوین بیمارگونه ای که حتی به نوزادان هم رحم نکردند.

 در یکی از کتبش هست که همین خمینی هم تو این زمینه صحبت می کنه که تو ایران ما هم یک بخش جنبه ی عمومی هم پیدا کرده.

 خیلی ها هم به نظرم باهاش درگیر هستند.

 این معنا رو شنیدن که حتی ارضا شدن یک مرد با.

 نوزاد رو هم مجاز می دونه.

 اصلا تفکر به این نگاه منزجر کننده است.

 حتی نمیشه بهش فکر کرد که تا چه اندازه می تونه بیمار باشه و بعد قرار هست که یک سری بیمار جنسی قاعده و فرهنگ و قوانین یک کشور رو بسازن.

 نوع زیست جمعی انسان ها را تصویر بکند.

 انسان هایی که تا این حد بیمار هستن، بیمار جنسی هستن، در مسائل جنسی و شهوانی غرق هستند.

 آلت پرست هستن.

 این همون نگاه آلت پرستی است که ما داریم درباره اش صحبت میکنیم.

 این فرهنگی است که ساخته شده که مروج خیانت است.

 که وحشی گری و خشونت علیه زنان قتل های ناموسی را به بار آورده.

 کودک همسری رو تصویر کرده.

 شما با یک فرهنگی روبه رو میشید که صاحب بر زنان هستید.

 زنان ملک شخصی شما به حساب میاد.

 حالا این زن هیچ ارزش و اعتباری ندارد جز مایملک شماست.

 شما به عنوان مرد مردی که درباره اش صحبت کردید، فرهنگ ساخته شده ای در باب مردان که مردان را تا این حد بی اختیار، بی شعور، بی عقل تصویر می کند.

 به عنوان یک موجودی دارد تصویر می کند که هیچ قدرت اختیاری ندارد، هیچ قدرت تعقلی ندارند، هیچ مهری در وجودشان نیست.

 هیچ نوع رابطه ای را به جز رابطه جنسی نمی فهمند.

 یعنی با هر زنی که نزدیک می شوند، تنها چیزی که به ذهنشان می رسد فقط رابطه جنسی است.

 هر زنی در کنارشان باشد نه به عنوان همکار، می توانند قبول کنند، نه به عنوان همراه می توانند قبول کنند، نه به عنوان دوست می توانند قبول کنند به هیچ عنوان فقط به عنوان مسائل جنسی می توانند به یک زن نگاه کنند و با دیدنش بلافاصله تحریک می شوند.

 نهایت تحقیر مردان در این موضوع دارد اتفاق می افتد.

 و شما دارید در باب این فرهنگ صحبت می کنید.

 فرهنگ بیماری که زنان را ملک مردان به حساب می آورد، زنان را بی ارزش تصویر می کند و در عین حال خود مردان را تحقیر می کند و بی ارزش تصور می کند.

 مردانی که هیچ قوه ای ندارند برای انتخاب بی اختیار، برای مهر، برای دوستی، برای عاطفه، برای زندگی تنها و تنها یک مسئله را می بینند، آن هم مسائل جنسی است.

 حالا با اینکه یک زنی نمی دونم روسریش بیفته بلافاصله تحریک میشن و تمام مسائل جنسی جهان در ذهنشون تصور میشه.

 وقتی ما داریم میگیم آلت پرستان مفعول این نگاه است، این فرهنگ است که در تمام جوامع اسلامی و اسلام زده ما باهاش روبه رو هستیم و به اشکال مختلف به اشکال مختلف که تبدیل به ارزش شده تبدیل به فرهنگ شده.

 گاها روبرو میشیم با تضادهایی که وجود داره در عرف جامعه برای قبول این نگاه ها در همین ایران خودمون.

 ما در ایران خودمون شاهد چهره افسارگسیخته ای از این خیانت نیستیم.

 یعنی همه ی مردان حاضر نیستند که چند همسری بکنند.

 به واسطه فرهنگی که توسط خود مردم ساخته شده گاها به مردم خیانت شده که این فرهنگ ساخته شده در برابر این نگاه دگم ایستادگی نکرده حتی گاها اون رو هم قبول کرده.

 با سر پایین به واسطه ترس به واسطه وحشت قبولش کرده تقدیس اش کرده هر چند که در برابر او صحبت کرده.

 یعنی ما گفتیم صحبت کردیم.

 من خودم به عنوان مثال باورها و عقایدی که دارم در برابر نگاه اسلامیست.

 یعنی اسلام در برابر من ایستادگی می کنه.

 من باور به آزادی دارم، به جان دارم، به برابری جان ها دارم.

 در برابر یک نگاه اسلامی وجود داره که تا دندان مسلح در برابر این نگاه ها ایستادگی خواهد کرد.

 من جان رو برابر می پندارم.

 انسان ها، گیاهان، حیوانات همه همتای هم حق زیستن و زندگی کردن دارند.

 اما در برابر من یک نگاهی هست به اسم اسلام که انسان رو اشرف مخلوقات میدونه.

 این انسان رو تسلیم در برابر خدا میدونه، طبقات رو میسازه پس این در برابر من ایستادگی میکنه.

 حالا من میتونستم این نگاه خودم رو مطرح بکنم بدون اینکه نیم نگاهی نسبت به اسلام داشته باشم این تصور رو بدم و در کنارش یک تقدیسی هم نسبت به اسلام داشته باشم و از کنارش بگذرم.

 بعد اونجا شاید حتی مقبول هم قرار میگرفت.

 شاید هیچ ترس و واهمه ای هم نداشت.

 شاید هیچ عواقب بدی هم نداشت.

 اما این خیانت به اون بیداری عمومی بود.

 خیانت به آگاهی بود.

 خیانت به همون معنای آزادی و برابری و جان بود.

 خیانت به تمام مفاهیمی بود که بهش معتقد بودیم.

 چرا که این نگاه اسلامی آلوده در برابر ما تا دندان مسلح ایستاده ارزش هایی رو مطرح میکنه که تماما ضد ارزش ما هست.

 ارزش هایی رو مطرح میکنه که مروج خیانت. مروج خشونت. مروج تجاوز. کودک همسری.

 قتل های ناموسی.

 صاحب بر زنان شدن.

 تحقیر مردان هست.

 فرهنگ امروز ساخته شده که در دل اون شما رو به عنوان یک مرد صاحب بر زنان و زنان رو بی ارزش تصویر میکنه و بعد به موازات او شما رو به عنوان یک مرد تحقیر میکنه و بی ارزش قلمداد میکنه.

 تمام ذهنیت و باور و اعتقادات شما رو گره خورده در مسائل جنسی میدونه و شما رو تبدیل به یکی از اون سربازهای این فرقه آلت پرستی میکنه.

 شما روبرو میشید با فرهنگ ساخته شده ای که در نهایت یک دشمنی جنسی به وجود آورده.

 یعنی اصلا قرار بر این هستش که این زن و مرد در برابر هم باشن.

 مردانی که همه زندگی رو فقط و فقط در دل همین رابطه جنسی می بینند و زنانی که تمام عمر مورد ظلم این مردان قرار گرفته اند حالا قرار است که در برابر هم بایستند.

 قرار است که هیچ نزدیکی ای را نسبت به هم نداشته باشند.

 از همان نقطه ابتدایی فرهنگ سازی دارد اتفاق می افتد و شما روبه رو می شوید.

 این نگاه ها اگر قرار باشد در یک جامعه ای همسو و همدست با خودشان اتفاق بیفتد، شما شاهد این دیوار کشی بین انسان ها هم خواهید بود.

 حتی خیابان ها را هم شاید دیوار کشی بکنند که با هم ارتباط نداشته باشند.

 اشکال مختلفش را در کشور های مختلف اسلام زده هم شاهدش بودیم و می بینیم.

 که سعی می کنند هر جایی که نزدیکی بین انسان ها هست به مفهوم کلی فارغ از مسائل جنسی و این طبقات احمقانه ای که ساخته شده.

 شما می بینید که سعی می کنند اینها را از هم جدا بکنند.

 اینها نزدیک هم نباشند، دشمن هم باشند.

 در برابر هم باشند.

 مردها در برابر زنانی تصویر می شود که گمراه کننده هستند.

 مایه شرارت هستند.

 مایه فریب هستند.

 باید از آنها دوری کنند و زنان هم که در برابرشان یک دیو.

 چند سری به اسم مرد تصویر شده که باعث تمام این ناکامی ها و نابرابری هاست.

 حالا قرار است یک دشمنی جنسیتی تبدیل به فرهنگ بشود که در خیلی از کشورها هم شده.

 قرار است ما شاهد یک دوری بزرگ باشیم نسبت به این دو جنسیت.

 تصویر حقیقی ای که از این جنسیت ها در کنار هم همواره در کنار هم بوده.

 یعنی شما به دو کودکی که فارغ از این تعالیم پوسیده و بیمار هستند نگاه بکنید.

 چه دنیای زیبایی در کنار هم دارند.

 تا چه اندازه نزدیک به هم هستند؟

 فارغ از این مفاهیم ابلهانه ای که به آن ها داده می شود.

 به محض این که نگاه آلوده ی شهوت پرستانه و آلت پرستانه اینها وارد این نگاه می شود، حالا قرار است اینها از هم دور بشن.

 حالا قرار است که هر کدام در یک مردابی که براشون تصویر کردند غرق بشن و از بین برن.

 هر روز از هم دور و دورتر بشن.

 دنیایی که اونها در نزدیکی و در کنار هم می تونستن بسازن تبدیل به یک دنیای بیمار یک فرهنگ آلوده میشه که همه دنیا رو در مسائل جنسی خلاصه می کنه.

 دنیای اونها که پر از مهر و محبت و در کنار هم بودن بوده.

 تصویر دو کودک رو در کنار هم مجسم کنید که وقتی فارغ از این معانی آلوده، این فرهنگ بیمار، این تعالیم فرسوده و پوسیده هستن تا چه اندازه به هم نزدیک هستن؟

 تا چه اندازه دنیا رو زیبا می بینن؟

 نزدیک به هم می بینن.

 به محض این که این فرهنگ بیمار وارد. موضوع می‌شود.

 حالا قرار است اینها از هم فرسنگها دور بشوند.

 قرار است یک جماعتی محکوم بشود به اینکه آلوده است.

 نگاه شهوت پرستانه ای دارد.

 تمام دنیا را مسائل جنسی می‌بیند.

 فاقد هرگونه عقل و شعور و ادراک و اختیار است.

 و در برابرش یک موجود اغواگری تصویر می‌شود که فقط به دنبال آلوده کردن آنهاست.

 هیچ حقی ندارد. ضعیفه است.

 نصف آنها به حساب می آید. باید ببینیدشون.

 باید از بین ببریدشون.

 و حالا شما مواجه می‌شوید با این فرهنگ آلوده و بیماری که این تصویر بیمارگونه را ساخته.

 فرهنگی که قرار است توسط اسلام به خورد مردم داده بشود.

 گاها هم روبرو می‌شویم باهاش که موفق شده و توانسته تا این اندازه بین انسان ها تفاوت بگذاره.

 فرق بگذاره دنیای آنها را در این سیاهی غرق بکنه.

 در این مرداب اونها رو اسیر نگه داره.

 این دوری رو شما شاهدش هستید؟

 این دشمنی رو شاهدش هستید.

 حالا شما مواجه میشید با زنی که قاعدتا با توجه به این فرهنگ بیمارگونه باید دشمن خودش رو همین مردان ببینه.

 مردانی که در برابر او تصویر شده اند.

 مردانی که شاید کمی دور تر در اون دوردست ها زمانی که کودک بودند حاضر بودند جونشون رو بدهند تا خاری به پای خواهرشون دوستشون همراهشون همون کودک دختر نره.

 اما حالا در برابر هم قرار میگیرن.

 سالیان سال از هم دور و دورتر میشن.

 فرهنگی که قرار هست در دل اون، در دل این دوری و دور کردن اون ها این موجودات رو از هم غریب بکنه.

 این ها نسبت به هم هیچ شناختی نداشته باشن.

 این اون فرهنگی ست که داره فریاد می زند تا این انسان ها را در این قالب تقسیم بندی که بهش باور داره از هم دور و دورتر کنه.

 دو دنیای متفاوت برای اون ها بسازه.

 در اشکال مختلفش روبرو هستیم دیگه در یک کشوری مثل افغانستان الان دوباره این طالبان و این افکار پوسیده و بیمار اسلامی قدرت گرفته حالا سعی میکنه نذاره حتی دختران به مدرسه برن.

 اگر برن باید در این.

 پوسته ای که براشون می سازه دور از دیگران این درس رو بخونند.

 در ایران خودمون مواجه میشیم با این جداسازی ها در مقطع های مختلف مدرسه.

 حالا اگر یک دریچه ای باز شد که در دانشگاه این دختر و پسر نزدیک هم باشن هم هر کاری میکنن خودشون رو به زمین و زمان میدوزن که این دوری و این دشمنی باز هم بیشتر و بیشتر اتفاق بیوفته.

 اینها برگرفته از اون نگاه بیمارگونه ای است که تصویر شده.

 همون نگاهی که من دربارش بارها هم صحبت کرده ام.

 نگاه آلوده ای که تنها و تنها همین مسائل شهوانی را می بیند.

 شما مواجه می شوید با فرهنگی که در راستای نابودی مفهوم عشق است.

 اجازه این نزدیکی داده نمی شود که بخواهند حتی این دو جنس با هم ارتباطی داشته باشند که در نهایت این ارتباط قرار باشد عشقی اتفاق بیفتد.

 چرا که تمام مسائل تصویر شده در راستای یک مسئله مشخص و آن هم آلت پرستی است.

 همه چیز توامان گره خورده با شهوت و شهوت رانی و در نهایت کشتزاری که قرار است از دل آن تولیدمثل شود.

 تصویری که در این نگاه اسلامی به شما می دهد همین معنای مشخص است.

 زنان کشتزار شما هستند.

 حالا شما باید با این ها ازدواج بکنید، بچه دار بشوید، رابطه برقرار بکنید.

 مردها اگر به زن ها نگاه می کنند همه چیز را در همین مسائل جنسی می بینند.

 همه چیز گره خورده در همین مباحث جنسی است.

 آنها را به شکل.

 یک سری آلت و عورت می‌بینند.

 حتی مواجه می‌شویم که تمام بدن زنان هم عورت آنهاست به جز دست و پایشان و یک همچین مسائلی را مطرح می کنند چون این دقیقا باور حقیقی آنهاست.

 موضوعاتی که دارد مطرح می شود.

 پای بندی که از آنها مطرح می‌شود در راستای این دوری و دشمنی و در نهایت نابودی عشق.

 عشقی که قرار است به واسطه شناخت به واسطه ارتباط به وجود بیاید.

 حالا شما هیچ دریچه ای باز نگذاشتید تا این ارتباطات شکل بگیرد.

 مدام در پی دور کردن این دو جنسیت از هم هستید.

 مدام در پی این دشمن سازی نسبت به این دو جنسیت هستید و در نهایت هم شما هیچ وقت روبه رو نمی شوید.

 با این شکل و ثمره ای که به اسم عشق ما بشناسیم که بر پایه شناخت و ارتباط است.

 پس ما وقتی داریم در باب این فرهنگ سازی در زمینه آلت پرستی و این نگاه اسلامی صحبت میکنیم یک تصویر مشخصی است نسبت به همه این اتفاقات وحشیانه ای که در این کشور اسلامی می افتد.

 به ایران امروز خودمان نگاه بکنیم گاها روبرو میشویم با فرهنگی از سوی مردم که متضاد با این تصاویری است که من دارم مطرح میکنم.

 آره خب می بینیم مردم هم سعی کردند فرهنگ خودشان را تا جایی در برابر این نگاه های آلوده در برابر این تعالیم بیمار قرار بدهند، تغییر بوجود بیاورند.

 اما اون حکومت وقت، اون نگاه اسلامی توأمان داره تلاش میکنه که این نگاه های بیمار خودش را تبدیل به ارزش بکند و تبدیل به فرهنگ عمومی بکند.

 در برخی از این کشورهای اسلام زده هم بیشتر شاهد این نگاه ها هستیم چرا که این تعالیم قدرتمند تر بوده چرا که زمینه هایی برای تغییر فرهنگی کم تر فراهم شده.

 شعر های کمتری بودن.

 نویسندگان کمتری بودن.

 کسان کمتری بودن که بخوان این فرهنگ آلوده رو تغییر بدن.

 اما ما مثلا شاهد شعر های بیشماری بودیم که در زمینه عشق، صحبت کردن، در زمینه برابری، صحبت کردن، در زمینه آزادی صحبت کردن، سعی کردن یک تصویری رو هرچند مخدوش هرچند آلوده به این نگاه اسلامی در راستای تقدیس این نگاه وحشیانه کردن اما باز هم سعی کردن این فرهنگ رو تغییر بدن.

 اما در نهایت شما روبرو میشید با همین تصاویری که قصد این نگاه آلت پرستانه اسلامی در راستای این هستش که فرهنگ غالب تبدیل به همین فرهنگ بشه.

 فرهنگی که غرق در خیانت است اصل و قانون و قاعده اش بر پایه این خیانت است.

 مردها رو محق میدونه برای اینکه بخواهند چند همسر در اختیار بگیرند.

 این فرهنگ بر پایه نابودی عشق و محبت و عاطفه و مهر و رابطه است.

 این فرهنگ در راستای وحشی گری، خشونت، جنایت است.

 شما مواجه می شوید با این تزریق فرهنگی برای این خشونت.

 ادامه این خشونت.

 قتل های ناموسی.

 صاحب خوانده شدن پدران و جد پدری.

 حالا صاحب شدن اون همسر نسبت به زن خودش.

 زن خودش رو به بدترین شکل میزنه چرا که قاعده و قانون در برابرش هست.

 قانونی هست که او را محق میدونه برای این رفتار.

 حالا فرهنگ ساخته شده برای اینکه این خشونت گسترش پیدا بکنه.

 این خشونت به بخشی از فرهنگ عامه تبدیل بشه.

 قتل های ناموسی اتفاق بیفته.

 خشونت علیه زنان اتفاق بیفتد.

 زنان نیمه مردان به حساب بیایند.

 این نابرابری ادامه پیدا بکنه.

 زنان را ضعیفه خطاب کنند، زیر دست و پا له کنند.

 این نابرابری به وجود بیاد نابرابری که تبدیل به یک نابرابری فرهنگی شده در نهایت.

 حالا شما با مردانی روبرو میشید که خودشون رو برتر از زنان میدونند.

 با زنانی روبه رو میشید که به واسطه این فرهنگ سازی از تمام پیشرفت ها در برابرشون مانع به وجود میاد.

 نمیزارند که به اون جایگاهی که دارند و لایقش هستند برسند.

 از طریق قانونی شما روبرو میشید از اون نوک هرم نگاه بکنید.

 در این کشورها اسلامی که حاضر نیستند به زنان جایگاه و مرتبتی بدهند برای قاضی شدن، برای تبدیل شدن به همون علمای دینی، تبدیل شدن به رهبر به رییس جمهور تمام مبانی بسته میشه برای اینکه زنان نتونند به جایگاهی برسند در اختیارشون باشه.

 اگر فرهنگ عامه اون جامعه مدنی در برابرشون ایستادگی نکنه به یک جایی میرسن که حتی اجازه ندن ندادند زنان از خانه هم بیرون بیایند.

 همان طوری که ما شاهدش بودیم.

 در همان کشور عربستان تا چندی پیش هم شاهد همچین موضوعاتی بودیم که حتما باید یک زن به همراه یک همراه مرد بیرون بیاید.

 همین امروز مگر شاهد این اتفاقات نیستیم؟

 تا چه اندازه مانع تراشی برای پیشرفت زنان در راستای نابرابری فرهنگی؟

 این نابرابری که تبدیل به یک نوع فرهنگ شده و این فرهنگ آلوده را پدید آورده.

 وقتی ما از این فرهنگ سازی اسلامی و این فرهنگ سازی و آلت پرستانه صحبت می‌کنیم، روبه‌رو می‌شویم با این تصویری که درش تحقیر زنان تبدیل به یک اصل و ارزش شده، گفتیم هر چه صحبت بکنند در باب ارزش دادن به زنان، به جایگاه زن هم در راستای همان تحقیر کردنشان هست.

 همان تناقضاتی است که مدام داره تکرار میشه.

 اینکه زنان رو بی ارزش تصویر می‌کنند برای فردیت، برای استقلال آنها هیچ ارزشی قائل نیستند.

 برای اینکه آنها بتوانند پیشرفت کنند و به جایگاهی برسند.

 برابری را به هیچ عنوان نمی شناسند.

 زن را ابزاری برای مرد تصویر می کنند، کشتزاری برای مرد تصویر می کنند و شما مواجه می شوید با این نابرابری، با این تحقیر.

 یکی از فرهنگ های بیمارگونه ای که در این جوامع اسلامی وجود دارد، تحقیر کردن جای قربانی و جانی است.

 یعنی شما روبه رو می شوید با این شکل بیمارگونه ای که حالا قرار است در دل آن شما قربانی را مجرم بدانید.

 امروز در تمام این کشورها اسلام زده ما مواجه با همین صحنه هستیم.

 اینقدر این تهاجم فرهنگی بیمارگونه آلت پرستانه وجود دارد که یک زنی که مورد تجاوز قرار می گیرد خودش را قربانی نمی داند، خودش را جانی به حساب می آورد، خودش را گناهکار تصویر می کند، اینقدر زیر بمباران هست با اون تصویر احمقانه ای که نسبت به پاکی دارن حالا احساس میکنه پاکیش لگدمال شده.

 حالا احساس میکنه که وارد این وادی از. ناپاکی شده.

 حالا شما مواجه میشید با این نگاه بیمارگونه ای که داره برای شما تصویر میکنه.

 تصور میکنه زن اغواگر در برابر شما چهره میده، در کنار اون میاد از یک مردی تصویر میده، یک مرد حقیر و پستی که هیچ قدرت انتخاب و اختیاری در خودش نداره.

 هیچ عقل و شعور درستی نداره و مدام در حال تحریک شدن هست.

 زنانی رو داره تصویر میکنه که اغواگر هستن.

 حالا اگر یک مردی رفت به یک زنی تجاوز کرد، جای قربانی و جانی هم به سادگی عوض میشه.

 یعنی شما مواجه میشید با این تصویر در برابر که حالا اون زن هست که مرتکب گناهی شده.

 اون زن هست که گناهکار و مجرم هست.

 این رو تبدیل به اون فرهنگ عامه میکنن.

 باید اون زن یه پوشش مناسبی داشت.

 این رو شما در اشکال مختلفش حالا دارید میبینید.

 تبدیل به یک فرهنگ بیمارگونه ای میشه که از همون ابتدا زنانی که مورد تجاوز قرار میگیرن حاضر نیستن از اتفاقی که در قبالشون این جنایتی که شده حتی صحبت بکنن.

 این تبدیل به اون فرهنگ بیمارگونه آلت پرستی هست که ما باهاش روبه رو هستیم.

 اگر زنی لباسی پوشیده.

 که حالا یک نوعی باز هست حالا هر کسی مجاز هستش و اختیار داره و مجاز هستش که بتونه به او تجاوز بکنه.

 حالا این تبدیل به یک فرهنگ عامه میشه که خیلی ها در هر جایگاهی که هستن بیان و درباره این اراجیف صحبت بکنن.

 این خزعبلات رو دربارش اظهار نظر بکنن.

 این تبدیل به فرهنگ عامه میشه.

 جای قربانی و جانی تغییر پیدا میکنه.

 کسی که قربانی این نگاه تجاوزکارانه هست تقبیح میشه چرا که لباس مناسبی نداشته.

 با اون تعاریفی که دادند مردهایی هستند که با خوی وحشیگری، با خوی تجاوزگری در پی زنان هستند.

 حالا اگر لباسی مناسب با اون تعاریفی که ما دادیم نپوشیده میتونه بهش تجاوز بکنه.

 ما با این صحنه های وحشت بار روبرو میشیم حتی در همون صدا و سیمای جمهوری اسلامی.

 من روبرو شدم با یک همچین تصاویری که ارائه میدن.

 یک خونخواری که میشینه در برابر کسی که بهش تجاوز شده و بعد به او میگه که اگر شما لباس مناسب بپوشید اونجاست که باید واقعا به حال این سرزمین گریست به حال این مردمان گریست که چه فرهنگی و چه تعالیم بیماری قرار است که به آنها داده شود و قرار است از دل این جماعت چه انسان هایی پدید بیایند.

 چه انتظاری میشه داشت وقتی درباره این فرهنگ بیمار داریم صحبت میکنیم؟

 این اون نقاطی هستش که برای ما ساخته اند.

 از اون ترویج خیانت، از اون وحشیگری، از اون قتل های ناموسی، از این نابرابری که تبدیل به فرهنگ شده، از این ذلیل کردن زنان، تحقیر زنان، تحقیر مردان، بی ارزش نشون دادن مردان، تحقیر جای قربانی و جانی، این دشمنی جنسی که به وجود میاد، این دور شدن دو جنسیت از کنار هم، این نابودی ای که از عشق تصویر میشه لگد مال شدن و لجن مال شدنه.

 مفهوم و واژه ی عشق معنای عشق بی ارزش و بی اعتبار میشه و ما شاهد این فرهنگ امروزی هستیم که در جامعه ایران در خیلی از مواردش وجود داره.

 در تعداد بی شماری وجود داره و در کشورهای اسلام زده دیگه هم که باهاش باز هم روبروش.

 این فرهنگ بیماری که ثمره اش قاعدتا همین نگاه ها هست.

 ثمره این آموزه ها، این تعالیم قاعدتا همین نگاه هایی هست که درباره اش صحبت کردیم.

 میشه ساعت ها هم درباره اش صحبت کرد.

 اما ما سعی میکنیم که در این ویژه برنامه آلت پرستان به صورت کلی درباره این موضوعات صحبت بکنیم و کمتر نزدیک به مصادیق بشیم و مصداق ها بشیم.

 درباره این موضوع هم میشه ساعتها صحبت کرد در باب این فرهنگ بیماری که این نگاه اسلامی ساخته و ما امروز باهاش دست و پنجه نرم میکنیم چه در کشور ایران و چه در کشورهای دیگه ای که اینگونه اسلام زده هستند و در این تعالیم بیمار گونه در این ارزش های.

 دور از زندگی به نوعی مطرح می کنند.

 در قسمت های آتی هم سعی می کنیم در باب موضوعات دیگر صحبت کنیم.

 پیرامون همین نگاه آلت پرستی و در نهایت هم به نگاه ما به جهان برسیم و درمان و تغییر و دگرگونی ای که ما را به آن سمت و سوی درست ببرد.

 تعالیمی که باید جایگزین بشه به باورهایی که باید تغییر کنه و ارزش های دوباره ای ساخته بشه و ما شاهد این دگرگونی و انقلاب باشیم.

 برای زندگی بهتر، برای زیستن، برای آزادانه زندگی کردن، برای برابری، برای مفاهیمی که بهش معتقد و معترف هستیم.