خب در این ابتدای برنامه بهتر هست که ما در باب قرآن صحبت بکنیم چرا که خب توی این قسمت های گذشته صحبت کردیم و گفتیم بهترین راه برای شناخت اسلام قاعدتا قرآن هست.

 یعنی اولین مأخذ و منبعی که تمام مسلمون ها بهش رجوع می کنن و اجتهاد های خودشون رو انجام میدن و راه ها و طریقت خودشون رو پیدا می کنند، قرآن هست و خب ما وقتی می خوایم در باب یک مساله ای صحبت بکنیم می تونیم اولین ارجاع مون رو به قرآن بدیم و خود قرآن قرار هستش که بزرگ ترین راهکار برای پیشبرد اهداف اسلامی باشه.

 قرار هست که مسیر زندگی فلسفه زیستن رو به مسلمون ها تعلیم بده.

 کتابی است که قراره برای تمام فصول و عمر بشریت راهگشا باشه.

 وقتی این کتاب تا این حد عنوان بزرگی بر خودش داره و قرار هست که تا این حد کارایی داشته باشه، خب قاعدتا باید در باب موضوعات مهم زیستن انسان ها هم راهکار بده.

 یعنی شما با قرآنی رو به رو هستید که بین مسلمون ها به عنوان کلام الهی شناخته میشه؟

 در نکته اول یعنی همه باور دارند که این کلام خداوندی است.

 در کنار این شما مواجه می شوید با مسلمان هایی که اعتقاد دارند دین اسلام کامل ترین دین خداوند است.

 دین نهایی خدا هست و قراره که با این دین شما همه چیز در باب زیستن در این دنیا در اختیار داشته باشید و راهکار اصلی این دین هم برای دادن این راهکار ها قرآن هست.

 با توجه به این تفاسیری که در بابش صحبت کردیم و بین تمام مسلمین جهان هم همسو و همداستان هست، حالا شما با یک کتابی روبه رو میشید که قراره پس تمام راه ها رو به شما بده.

 قرار هست که در باب تمام موضوعات مهم صحبت بکنه.

 حالا این کتاب قرآن وقتی به زمینه کار می رسه می بینید که به نوعی هیچ صحبتی برای گفتن نداره.

 حتی یک آیه هم در باب کار درش نیومده.

 یعنی شما سر تا ته قرآن رو که مطالعه قرار میدید آیات مختلفی رو باهاش روبرو میشید.

 از آیات بی حد و حصری که در باب ارعاب مردم صحبت کرده، ترسوندن مردم صحبت کرده، در باب جنگ و جهاد صحبت کرده، در باب قوانین منزجر کننده و خشونت بار صحبت کرده، قصص و داستان های مختلفی رو از.

 تورات نقل کرده، در عین حال در باب رفتار شما با کفار و مشرکین مرتدان صحبت کرده اما وقتی به زمینه کار میرسه سمول بکس هیچ صحبتی برای گفتن نداره.

 در صورتی که ما یه توضیحی دادیم گفتیم که خب ادعای این مسلمون ها این هست که این دین کامل ترین دین بر جهان هست.

 پیامبر این دین خاتم المرسلین هست و اصولا رسالت رو به پایان می رسونه با اومدنش و قرار هست که کامل ترین دین خدا رو هم به مردم بیان کنه و باهاشون در میون بذاره و این راه خداوندی رو به نوعی به پایان برسونه.

 یعنی بیشتر از اون اگر یهودیت بود، اگر پیامبران بیشماری در دل یهودیت ظهور کردند، از موسی و ابراهیم و یوسف و یعقوب و یونس و تمام این پیامبران، اینها به صورت کامل با مردم، دین خداوندی و حجت را تمام نکردند.

 اما قرار بر این بود که پس در قرآن و در اسلام و به دست محمد پیام آور خداوند این رسالت به اتمام برسه.

 تمامی راه ها برای زیستن در این دنیا بیان بشه و قرآن هم اون ماخذ و منبع نهایی بوده.

 کتابی که قرار هست تمامی انسان ها رو راهنمایی به سوی رستگاری بکنه.

 و خب همه ما میدونیم چه در جهان مدرن امروزی که داریم زندگی میکنیم و چه در زمان های پیش تر یعنی از همان ابتدا که انسان ها یک زیست اجتماعی را در کنار هم داشتند.

 مبحث کار مبحث خیلی مهمی بوده.

 یعنی به نوعی ما انسان ها از همون ابتدای زیستن مون در جهان، از زمانی که به این زندگی اجتماعی رسیدیم همواره با کار زندگی مون گره خورده.

 یعنی ما با تفاوت و تمایزی که با دیگر جانداران به ویژه حیوانات داریم به واسطه عقل و خردی که داریم.

 حالا سعی کردیم یه چیزهایی رو تولید کنیم و به واسطه اون تولید مون زندگی مون رو گذر داشته باشیم.

 حتی وقتی به دنیای پیشترها هم نگاه بکنید، شاید این کار کردن اونجا مفهوم و معنایی داشته.

 مترادف با کاری که به عنوان مثال مورچه ها دارن میکنن.

 یعنی اینکه غذایی رو ذخیره بکنن برای اینکه بتونن ازش در فصل سرما در زمانی که غذا نیست استفاده بکنند.

 یعنی این واژه کار کردن، این مفهوم کار کردن ریشه ابتدایی دارد و جزء موضوعات مهم زیست انسانی است و حالا شما مواجه می‌شوید با این خاتمه رسولیان با کتابی که قرار است راهنمای تمام فصول زندگی انسان‌ها باشد تا آخرین روزی که بشریت در جهان وجود دارد و حتی یک آیه و یک کلمه در باب کار در خودش جای نداده، در صورتی که بارها و بارها در باب انذار و ترس، بهشت و جهنم و مفاهیمی از این دست صحبت کرده و به کرات صحبت کرده، خیلی از قصص و داستان‌ها را حتی چندین بار تکرار کرده.

 خب قاعدتا جا داشته تا بخواهد در باب کار صحبت بکند اما صحبتی نکرده.

 خب این برآیند ابتدایی ما را به دو نتیجه متفاوت می‌رساند.

 یعنی شما یا باید به این به این فکر بکنید که خب قرآن کامل نبوده.

 حالا خدا یه مفاهیمی رو جا گذاشته و دربارش صحبت نکرده که خب این منافات داره با ادعای ابتدایی پیامبر اسلام با دین اسلام، با قرآنی که مدام صحبت از این میکنند که قرار است راهنمای انسان ها در تمامی فصول و تا آخرین روز زندگی بشر در جهان تا پیش از قیامت و آخرت باشه.

 خب این ادعایی ست که مدام شما میشنوید دیگه از این باورمندان به اسلام.

 پس این منافات داره با اصالت صحبتی که خودشون میکنن.

 ولی ما باید یا نگاهمون اینگونه باشه.

 یعنی این استدلال رو بکنیم در قبال اینکه در قرآن هیچ کلامی از کار نیومده و یا اینکه برای خدا و طریقت خداوندی و اسلام کار موضوع مهمی نبوده.

 یعنی کار رو به عنوان یک موضوع مهم بشری در زیست خودش اتخاذ نکردن بهش باور نداشتم.

 در صورتی که من دربارش صحبت کردم گفتم که نه تنها در زندگی مدرن امروزی که اگر یک انسان رو شما بخواید در نظر بگیرید در دوران بزرگسالی چند عامل در زندگی اون تعیین کننده هست دیگه؟

 یعنی یکی اون رابطه ای که برقرار می کنه با دیگر انسان ها.

 یکی هم کار کردن یعنی کار کردن جزو اون اصول اصلی زندگی کردنش هست.

 منبع ارتزاق و روزی خوردنش هست.

 فرای اون انسان به واسطه این کار کردن هستش که از این حالت ایستا بودن و در خود ماندن دور میشه.

 یعنی هر کس به واسطه چیزی که داره تولید میکنه زندگیش جهت و هدفی میگیره.

 این جهان مدرن و امروزی ما هست که خب همه درگیری دارن برای شغل و کار کردن.

 حالا به واسطه علایقشون، به واسطه شرایطی که توش به دنیا اومدن، به واسطه جبر و تحمیل.

 اما در مجموع اینکه هر کس یک کار و یک پیشه ای رو برای خودش در نظر میگیره تا بتونه زندگیش رو پیش ببره.

 اما اگر ما ملاک و معیار هامون رو همین جهان امروزی و دنیای مدرن هم قرار ندیم، از همون پیشترها حتی در زمان زندگی خود محمد، حتی پیش تر از اون هم کار یک بخش بزرگ و عمده ای از زیستن انسان ها بوده.

 چرا که ما برای زندگی کردن نیاز به این کار داریم.

 یعنی ما نیاز به تولید داریم که به واسطه اون بتونیم زندگی خودمون رو پیش ببریم.

 زندگی انسانی که به نوعی دومینو وار به هم وابسته هست و انسان ها از همون ابتدا هم سعی کردند که با این ترکیباتی که در کنار هم انجام میدن این کارها رو که به نوعی بین هم تقسیم می کنند این زندگی اجتماعی رو به پیش ببرند.

 پس موضوع موضوع خیلی مهم نیست.

 یعنی شما یک جامعه ای رو در نظر بگیرید که قرار باشه هیچکس توش کار نکنه.

 خب آیا این جامعه قدرت ادامه دادن زیست خودش و این حیات اجتماعی خودش رو داره.

 آیا شما یک جامعه ای رو در نظر بگیرید که حالا قرار باشه هیچ کس توش کاری نکنه و هیچ تولیدی انجام نشه؟

 به عنوان مثال وقتی ما از کار صحبت می کنیم، از تولید صحبت می کنیم.

 همه ی تولیدات هست دیگه.

 حالا شاید یک بخشی از این تولیداتی که امروز داره اتفاق می افته خیلی حیاتی برای زندگی ما نباشه اما بخش عمده ایش حیاتیه.

 یعنی بخش هایی که اون نیازهای ابتدایی ما رو تامین میکنه مثل غذا خوردن.

 یعنی شما در نظر بگیر که قرار باشه کسی کاری نکنه.

 حالا قرار هست که گندمی تولید نشه.

 ما به ازای تولید نشدن این گندم قرار هست که کسی به عنوان مثال نونی نپزه نونوایی ما نداشته باشیم تو این مملکت توی اون جامعه ای که داریم می سازیم خب قرار هست این مردم چی بخورن؟

 قرار هست به دنبال محصولات دیمی باشن که در جهان تولید میشه.

 آیا این حد از این محصولات در حدی هست که بتونه زندگی آنها را پیش ببرد و اصولا نگاه کردن به اینکه اگر قرار باشه کسی کاری نکنه چه سرانجامی این جامعه میتونه داشته باشه.

 این به همین شکل در دوران کهن هم به همین صورت و همین چهره را داشت.

 یعنی تفاوتی نمیکرده.

 انسانها نیازهاشون که طی مرور زمان تغییر نکرده یعنی ما نیازمون به اکسیژن نیازمون به غذا خوردن اینها تغییر نکرده.

 طی این ادواری که از زیستن ما در جهان گذشته و ما مواجه می‌شویم با یک اصل مهمی در زیستن انسان که کار هست و بعد شما در برابرتان یک دینی را دارید که ادعای کامل بودن می‌کند، ادعای راهنما بودن می‌کند، ادعای راهنما بودن برای بشر می‌کند که تا آخرین روزی که جهان پابرجا باشد قرار است که انسان‌ها را راهبری بکند.

 قرار هست که انسان‌ها را به رستگاری در این دنیا و دنیای دیگری که حالا دارد تصویر میکنه برسونه.

 اما این دین در باب مهم ترین موضوع، در اصلی ترین کتاب و در اصلی ترین راه چاره برای اینکه انسان ها رو راهنمایی بکنه هم صحبتی ازش نشده.

 یعنی شما تک به تک آیات قرآنی رو که زیر نظر می گیرید حتی یک کلمه در باب کار کردن در باب کشاورزی ای که در اون دوران بالاخره مرسوم بوده، در باب تولید کردن، در باب هدفی داشتن، در راستای این تولید کردن صحبتی به میان نیامده و این خودش بیانگر نگاه اسلام نسبت به کار هست.

 موضوع، موضوع خیلی مهمی هست.

 یعنی شما از همین نبودن این آیات در دل قرآن می تونید به این معنی برسید دست پیدا بکنید.

 خب شما یک کتابی دارید که مهم ترین رکن برای راهنمایی شما شماست.

 وقتی در باب این موضوع صحبت نمی کند گفتم شما دو برآیند نسبت به این موضوع دارید.

 به واسطه نبودن کار در قرآن یا می توانید به این فکر کنید که این کتاب، کتاب کاملی نیست.

 خداوند نتوانسته تمامی صحبت هایش را به نزد پیامبر بگوید و پیامبر آن را با مردم در میان بگذارد که خب این منافات دارد با اصالت وجودیت اسلام و قرآن اسلامی که داعیه دار این است که من راه کامل را دارم به شما می گویم و یا اینکه شما باید به این فکر بکنید که برای این قرآن و این خدا و این دین کار کردن موضوع مهمی نبوده که این نزدیک تر به واقعیت است.

 یعنی شما با دینی روبه رو هستید که یکی از ارکان مهم زیستن که کار کردن و تولید است را به عنوان موضوع قابل عرض و فهمی برای مردم نمی دانسته.

 یعنی شما باید با یک جامعه ای روبه رو می شدید که هیچ کاری برای انجام دادن نداشته، هیچ چیزی قرار نبوده که تولید کند و این بیانگر این نگاه اسلامی نسبت به کار هست.

 پس وهله اولی که ما در این بحث درباره اش صحبت می کنیم، قرآن و نبودن کار و تلاش و هدف داشتن در زیستن در دل قرآن هست.

 در صورتی که شما مواجه میشید با آیات بیشماری که در باب موضوعات کوچک صحبت کرده، حتی مثلا به عنوان مثال شما با آیاتی روبه رو میشید که در باب مسائل شخصی پیامبر صحبت میشه.

 آیاتی وجود داره که حالا داره میگه که پیامبر میتونه با زنان خودش چه جوری ارتباط برقرار کنه، به خونه کی بره به خونه کی نره؟

 خودش عادل هست.

 میدونه که چگونه باید با کدوم همسر رفتار بکنه.

 یعنی موضوعات شخصی پیامبر اسلام در اون برهه از تاریخ قرار هست که راهنمای انسان ها تا طول زیستن اون ها تا هزاران سال بعد یعنی 1400 سال گذشته.

 ما یک پیامبری داشتیم که یازده زن رو به عقد خودش درآورده بود با ده ها و صدها کنیزی که در اختیار داشت و با آنها رابطه جنسی برقرار می کرد.

 حالا یه بخشی از این زنان به نوعی از این رفتار محمد عاصی و کلافه شده بودند که حق اون ها رو ادا نمی کنه.

 پیش اون ها نمیاد، برای رابطه جنسی داشتند و بعد قرآن و خدا و پیامبر و محمد و. ادامه داستان.

 در باب این موضوع نظر خودشون رو میگن.

 یعنی میاد خدا در قرآن اعلام میکنه که بله پیامبر من عادل هست.

 خودش میدونه با انصاف چگونه رفتار کنه و بعد قرار هست که این آیاتی که هزار و چهارصد سال پیش گفته شده راهبر مردم تا امروز ما باشه.

 یعنی ما در قرن بیست و یکم امروز بشینیم و این آیات رو بخونیم تا بفهمیم که چگونه باید عدالت داشته باشیم با همسرانمون.

 حالا فرای این نگاه بیمارگونه ای که در قسمت های آتی درباره اش صحبت می‌کنیم.

 حالا اینجا یک مثال کوچیکی زدیم.

 نمیخوایم خیلی وارد این بحث بشیم چون این موضوع موضوعی هستش که میشه دربارش صحبت کرد و باید دربارش صحبت کرد و در موضوعاتی که مرتبط صحبت میکنیم یه مثالی زدیم فقط برای اینکه بخوایم یک درک درستی داشته باشید نسبت به اینکه یک کتاب راهنما که قرار هست راهنمای کل بشریت برای تمام عمر بشریت در جهان باشه در باب چه موضوعاتی صحبت میکنه و در باب چه موضوعی صحبت میکنه.

 در باب کار حتی یک آیه هم نازل نمیشه تا محمد بخواد با مردم در باب کار کردن، در باب فواید کار کردن، در باب کشاورزی، در باب تولید کردن، در باب هدف داشتن، در زیستن صحبت بکنه.

 اما در کنار اون حاضر هست که در باب روابط شخصی خودش با زنانش صحبت بکنه و خدا اونجا به صحبت بیاد.

 خب این بیانگر این نگاه اسلامی نسبت به کار هست.

 اما فرای این نگاهی که گفتیم، قرآن در باره اش صحبت نکرد و کار را به هیچ ارزشی نه انگاشت.

 به نوعی حالا باید نگاه بکنیم که حالا چه کاری توسط محمد و اسلام و قرآن و خدا و الله و این باور ارائه شد؟

 اینکه خب آنها هم مسلما نیاز داشتند به کار کردن.

 یعنی همه انسان ها در طول تاریخ نیاز دارند به یک فعالیتی که بتوانند از طریق آن ارتزاق بکنند.

 ساده ترین شکل ممکنش میشه همون دورانی که پیش تر از اصلا به وجود آمدن هر نوع نگاه و تفکر و باوری بوده که انسان ها مجبور بودند مثل باقی حیوانات بروند و اون غذایی که قرار هست بخورند رو پیدا بکنند برن توی بیابون ها و برن توی جنگل ها و حالا از میوه ها از گیاهان استفاده بکنند تا سیراب بشن.

 باشد یا اینکه در بعد ها مثلا شکار بکنند و از گوشت و خون خواری مثلا در نهایت به یک راهی برسند که بتونند این نیاز خودشون رو رو سرپوش بگذارند.

 خب این ابتدایی ترین شکل از کار کردن میتونه لقب بگیره دیگه.

 اما طی مرور زمان انسان ها به این نتیجه رسیدن یعنی راه هایی رو پیدا کردن برای اینکه بتونن غذا رو انبار بکنند، بتونن غذا رو تولید بکنند، بتونن کشاورزی بکنند و گیاهان رو رشد بدن برای اینکه ازش استفاده بکنن و کم کم این کار یک شکل دیگری به خودش گرفت که ما مواجه میشیم با مثلا دوران کشاورزی بین انسان ها و این نوع زیست انسان ها رو کلا تغییر میده ولی این کار همواره همراهشون بوده و اصولا انسان ها در دنیایی که زندگی می کنند بدون این کار کردن نمی تونند زندگیشون رو به پیش ببرند.

 حالا چه به نوع ابتدایی اش و چه هی پیشرفت و پیشرفت میکنه در این راستا. مثل امروز.

 و جهان امروز ما بشه که خب ما در یک جهان پر و پیمانی از این تولیدات بشری و این انحصار ابزار ساز گیر کردیم.

 حالا می بینیم که مدام داره همه چیز تولید میشه و رنگ و بوی دیگری به خودش گرفته.

 اما در مجموع انسان با کار کردن زندگیش گره خورده.

 حالا ما گفتیم که پس قرآن در باب این کار کردن صحبتی برای گفتن نداشته و موضوع مهمی براش نبوده اما خب قاعدتا باید یک کاری ارائه می داده تا بتونن اون مردم، اون اجتماع در کنار هم زندگی بکنند.

 خب در دورانی که محمد در مکه بود و ما درباره اش در قسمت تاریخ اسلام صحبت کردیم، اینکه محمد خب در اون ابتدا بعد از اینکه رسالت خودش رو به نوعی عیان کرد و با همه درمیون گذاشت در اون دوران ابتدایی تحت فشار بود دیگه در مکه حالا زیست اجتماعی اونها خیلی معنای مشخصی در اون برهه از تاریخ نداشت.

 هر کس برای خودش زندگی میکرد و زندگیش رو گذران میکرد و حالا با همون نوع کار کردنی که پیش تر از ظهور محمد در جریان بود هم زندگیش رو به پیش میبرد.

 اما بعد از اینکه محمد هجرت کرد و به نوعی به مدینه رفت و حالا یک جامعه کوچکی رو برای خودش پدیدار کرد، از اون دوران دیگه ما مواجه شدیم با یک کار اجتماعی که قرار بود مسلمون ها انجام بدن.

 برای این زیست جمعی نیاز داشتند که کاری بکنند.

 شما مواجه میشید با محمدی و اسلام و قرآن و خدایی که حالا یک راهکار میده برای این زیست اجتماعی و این کار کردن تا اونا بتونن ارتزاق بکنند و راه حل اونها غزوه کردن بود.

 درباره اش توی قسمت های گذشته هم صحبت کردم.

 اینها موضوعات مهمی هست که هر جای اسلام وقتی بخوای در باب هر موضوع اسلامی هم صحبت کنید، این موضوعات مثل وجود قرآن در برابر شما صف آرایی می کند.

 در باب کار در اسلام هم هر موقعی که بخواهید صحبت بکنید، این مبحث غزوه در برابرتان صف آرایی می کند.

 اینکه شما محمدی را دارید در آن دوران صدر اسلام که بعد از تشکیل جامعه کوچک خودش در مدینه حالا برای کار کردن دست به دامان غزوه شده، قضیه به چه معنی است؟

 غزوه به مفهوم همان راهزنی است که ما سراغ داریم.

 غزوه کردن در دوران صدر اسلام مترادف با همان راهزنی است.

 یعنی شما در نظر بگیرید که در دریا مثلا دزدان دریایی وجود دارند.

 خب حالا یک سری کشتی های تجاری هستند که دارند اموالی را در داخل دریا به این سو و آن سو می برند.

 حتی امروز هم وجود دارند این دزدان دریایی دیگر.

 حالا یک کشتی می آید جلوی راه اینها را می گیرد و کمین کرده و منتظر بوده تا این کشتی های تجاری رد بشن.

 خب این کشتی که به عنوان راهزن شناخته میشه به عنوان دزدان دریایی شناخته میشه.

 اینها جلوی اون کاروان رو به نوعی اون کشتی که حامل محصولات تجاری هست رو میبندن حمله میکنن.

 حالا اینها رو قلع و قمع میکنن.

 میکشن، به اسارت میگیرن و یا هر کار دیگه ای میکنن.

 اما این اموال رو به دست میارن و با سرقت این اموال روزی میخورن و ارتزاق اونها هم از این طریق هست.

 حالا این رو شما در کشور های مختلف در جاهای مختلف در طول تاریخ دیدید.

 در خود ایران ما پیش از این که تبدیل به یک دولت و ملت بشیم و یک ارتش واحده ای هم داشته باشیم، در دوران قاجار هم به وفور این رو میدیدیم.

 اینکه در جای جای ایران راهزنانی وجود داشتند که حالا با سد کاروان های تجاری به نوعی از اونها باج میگرفتن، اخاذی میکردند و مال و اموال اونها رو از این طریق تصاحب می کردند.

 وقتی ما در باب کار صحبت می کنیم در اسلام اولین راهکاری که محمد و قرآن و خدا در برابر مسلمانان قرار میده همین غذا کردن ها هست.

 حالا محمد در داخل مدینه یک اجتماع کوچکی رو برای خودش پدید آورده و اون جماعتی که بهش باورمند هستند قرآن در باب کار کردن صحبت نمی کنه.

 راهکاری در باب کار کردن، در باب تولید کردن، حالا هر چیزی از تولیدات تولیدات منسوجات باشه، تولیدات کشاورزی باشه صحبتی به میان نمیاره و.

 خب این جماعت نیازمند به ارتزاق کردن هست.

 راهکار تجارت کردن هم به اون ها بیان نمیشه و در قبال این رفتار و برای این ارتزاق رو میارن به راهزنی.

 حالا محمد توسط اون افراد و یارانش که برخی از آنها شمشیرزنان خوبی هم بودند.

 جنگجویان خوبی هم بودند.

 میان و در بین بین راه هایی که مجاور با مکه بوده و قریشیان که مسلما تاجر بودند.

 ما در باب این صحبت کردیم که قریشیان و مردم شبه جزیره عربستان بیشترین نوع کار کردن و ارتزاق و روزی خوردنشون از طریق تجارت بوده.

 حالا این تاجران و این کاروان های تجاری در حال عبور توسط محمد و یارانش.

 دزدیده می شده.

 و شما مواجه می شوید با غزوه های بیشماری که در دوران حیات محمد شکل گرفت و نوع کاری که به مردم جامعه خودش محمد نشان داد.

 همین سرقت و دزدی کردن و راهزنی بود.

 همین غزوه ها بود، همین به غنیمت بردن ها و تاراج کردن اموال دیگران بود.

 در طول زیستن محمد این راه به پیش رفت.

 اصلا یکی از دلایل قدرت گرفتن محمد و یارانش در طول زیستنش در مدینه هم همین موضوع بود.

 اینکه قریشیان تجارت زیادی می کردند و مجبور بودند برای این تجارت از همان مسیری رد بشوند که محمد در آنجا زیست میکرد.

 حالا محمد و یارانش میرفتند و در بیابان ها جاهایی را کمین میکردند و وقتی که این کاروان های مشرکین، کافران قریشیان رد میشدند، اینها حمله میکردند و این اموال را از آن خودشان میکردند.

 حتی گاها از برخی از اینها باج میگرفتند.

 یعنی از برخی از این کاروان های تجاری باج میگرفتن برای اینکه بهشون حمله نکنن.

 حتی خیلی از جنگهایی که بعدها اتفاق افتاد به واسطه همین غزوه ها بود.

 یعنی این غزوه ها شروع کننده ی جنگ های بین مسلمانان و مشرکین بود.

 بین مسلمانان و یهودیان بود.

 راهکاری که محمد در برابر این مسلمان ها قرار داد این غزوه کردن ها بود.

 می توانید به تاریخ های مدونی که از اون برهه ی تاریخی وجود داره مراجعه کنید.

 مواجه بشید با تعداد بیشماری از این جنگ ها و غزوه ها.

 حتی یک کتابی هم که الان خاطرم نیست اسم نویسندش چیه و خیلی هم نزدیک به اون تاریخ صدر اسلام هست در باب جنگ ها و غزوه های محمد هست.

 یعنی در باب فقط و فقط این غزوه ها که اشاره میکنه تاریخش رو میگه، اتفاقاتی که افتاده چه کسانی در اون شرکت کردند و چه سرانجامی داشته که بیشتر این ها با پیروزی مسلمین بوده چرا که این کاروان های تجاری که برای جنگیدن به میدان نیامده بودند این ها یک کالای تجاری رو برای خودشون داشتند عبور میدادند از اون بخش.

 حالا مواجه شدن با یک سری تعدادی آدم هایی که با شمشیر آمده اند تا این اموال را تصاحب کنند.

 خب برخی این ها را تحویل می دادند و می رفتند.

 برخی هم که ایستادگی می کردند خب قاعدتا از زیر تیغ می گذشتند.

 اما کم کم بعد از دیدن این رفتارها و این راهزنی های محمد، این کفار و قریشیان و مشرکین به فکر این افتادند که حالا کاروان های تجاری خودشان را مجهز بکنند به نگهبانانی، مجهز، بکنند به جنگجویانی که باز هم راهگشا نبود.

 باز هم خب قاعدتا کسانی که برای این کار می آیند تعداد بیشتری دارند.

 در برابر این که شما برای یک کاروان تجاری مگر چند نگهبان و جنگجو می توانید استخدام کنید.

 و خب از همین رو هست که شما مواجه می شوید با غزوه های بیشمار و مال اندوزی که کم کم برای محمد شکل می گیرد و برای این مسلمین شکل می گیرد.

 خب خیلی ساده تر هم این مسلمان ها به این باور گرایش پیدا می کردند.

 حالا قرار نبود که کار خاصی بکنند.

 قرار نبود که زحمتی بکشند تا چیزی تولید بکنند و یا این منسوجات تولید شده را حالا تجارت بکنند، سختی های راه را بکشند و در نهایت به یک سود کوچکی برسند.

 یعنی شما در نظر بگیرید که حتی کسانی که تجارت می کنند یک بخش عمده ای از این محصول آن پول و سرمایه ابتدایی خودشان هست.

 حالا قرار هست که از این یک سودی تصاحب بکنند.

 اما به این دقت بکنید که کسی که در این قصه ها و این راهزنی ها این اموال را به دست می آورد، تمامی این اموال را دارد به دست می آورد.

 یعنی هیچ هزینه ابتدایی هم برای آن اموال نکرده و سراسر آن سود هست.

 خب قاعدتا این برای مردم که حالا دارند بنیان های فکری شان را هم از یک اعتقاد به خدا و اینکه ما قوم برتر خدا هستیم و ما نظرکرده گان خدا هستیم و مومنین هستیم و در فردای آخرت هم قرار هست که بهشت جایگاه ابدی ما بشود.

 کسانی که در برابر ما هستند و دشمنان خدا هستند و عقاید و باورهایی از این دست آن ها را تا چه حد جریح تر هم می کرده و حالا آن ها بدون زحمت یک مال بادآورده ای را هم به دست می آوردند.

 یکی از دلایلی که دین اسلام پیشرفت کرد و کم کم تبدیل به یک قوای مستحکم شد، برای اینکه بتواند مکه را تسخیر کند و بعد از آن کشور های دیگر را از بین ببرد و قلع و قمع بکند.

 همین نگاهی بود که محمد نسبت به کار کردن و مال اندوزی داشت.

 یعنی شما مواجه می شدی با یک مال مفت سرشاری که حالا در اختیارتان بود.

 حالا شما می توانستید در راه این کاروان های تجاری قرار بگیرید، وقتی این ها رد می شدند بهشون حمله بکنید، این ها رو از زیر تیغ بگذرونید.

 و کلام خداوندی به شما می گفت که مال مشرکین از آن شماست.

 مال و ناموس این ها برای شماست.

 شما این ها را به غنیمت می بردید و حالا شروع می کردید به.

 فروش این زنان و کودکان و مردانی که اسیر شده بودند به عنوان برده و کنیز و از اون طرف مال تجاری اینها رو هم تصاحب می کردید حالا چه با فروشش چه با استفاده کردن ازش.

 مال سرشاری را به دست می آورد و این اموال بادآورده را تصاحب می کردید.

 خوب قاعدتا کم کم مردم هم به این رو میارن.

 یعنی اصولا در بین انسان ها این تمایل به فساد دیده می شه دیگه شما جهان هستی و طبیعت رو وقتی نگاه می کنید تمایل به فساد داره.

 این مثال های ساده ای هم میشه درباره اش زد.

 شما یک به عنوان مثال یک سیب خراب رو در کنار یک جمع سیب که می ذارید اون سیب خراب هست که بقیه رو فاسد می کنه.

 حالا حالا سه سیب فاسد رو در کنار یک سیب سالم هم بگذارید.

 باز اون سالم است که خراب می شه.

 یعنی این تمایل به فساد در بین طبیعت موج می زنه و شما می تونید اون رو ببینید و اصولا هم انسان دوست دارد در همین فساد گام بردارد.

 یعنی تمایل رو به این فساد است.

 فرای این تمایل به فساد که میشه دربارش صحبت کرد.

 اینکه انسان ها دوست دارند که مال مفت به دست بیاورند یعنی انسان ها دوست ندارند ذاتا کار بکنند.

 شما اگر برید از مردم بپرسید که امروز دوست دارید کار بکنید یا آن پولی که در ازای کار کردن بهتون میدن؟

 خب قاعدتا نود و نه درصدشون شاید حتی صد درصدشون تمایل داشته باشن که اون پول رو بگیرن و کار نکنن.

 یعنی تمایل به این مال مفت و کار نکردن هم که در بین انسان ها رایج هست، یک بخش ذاتی ای هست که در وجود ما هست.

 ما دوست نداریم که تلاش زیادی بکنیم، کار زیادی بکنیم، زحمت بکشیم، ما دوست داریم که اون مال رو بدست بیاریم.

 این ها بخش های ذاتی هست و حالا شما مواجه میشید با یک دینی، با یک باوری که قرار هست به شما این مال مفت رو در اختیار شما بزاره.

 قرار هست که این رو حق بدونه این رو راهکار خداوندی بدونه.

 این رو ثواب بدونه.

 این جهاد رو بزرگ بداره و این تمایل به اسلام روز به روز هم بیشتر و بیشتر میشد و شما مواجه می شدید با یک روش و منشی برای ارتزاق در بین مسلمین چون غزوه کردن و راهزنی بود و این راهزنی ها به پیش می رفت و پیشرفت های اسلام هم از همین راستا بزرگ و بزرگتر شد، کم کم تعداد بیشتری به این ها رو آوردند.

 حالا محمد در بخش اقتصادی من دربارش صحبت میکنم که اصلا نوع نگاه اقتصادی محمد و کلا اسلام چه شکلی بوده.

 اینجا هم یک اشارت کوچکی بهش میکنم.

 اینکه حالا ما یک سری جنگجویی داریم که این جنگجویان ما قرار هست که راهزنی بکنن، اینا میرن و سرقت میکنن، در راه ها می ایستند، کاروان های تجاری که رد میشه رو بهش حمله میکنند، این اموال رو از آن خود می کنند، زنان و فرزندان و مردان را به اسارت می‌گیرند.

 باز هم می‌گویم در بخش اقتصادی بیشتر در باب این موضوع صحبت می‌کنیم.

 این‌ها را به عنوان برده و کنیز می‌فروشند و بعد این اموال به دست آورده را فرای آن بخشی که سهم رسول خدا هست، آن سهمی که به عنوان زکات مثلا داده می‌شود، آن سهمی که به عنوان حق امام داده می‌شود و عناوینی از این دست را به محمد می‌دهند.

 سهم جنگجویان را هم از آن کسر می‌کنند.

 حالا این مابقی را بین مردم تقسیم می‌کنند که این را در بخش اقتصادی بیشتر درباره‌اش صحبت می‌کنیم.

 اما منظور از گفتنی این است که حالا مردمی هستند که این اموال دزدی و سرقت شده و بادآورده را بین خودشان تقسیم شده هم می‌بینند.

 خب قاعدتا مردم نسبت بهش رو میارن و شما مواجه می‌شید با سیلی که حالا حاضرند که مسلمون بشن و کم کم این اسلام اینجوری هست که قدرت میگیرد و کم کم قدرت نظامی میگیره.

 حالا خیلی ها هستن که حاضرن در این غزوه ها شرکت کنن.

 حاضرن که بیان و جزو ارتشیان محمد بشن.

 چرا که یک مال بادآورده ای رو به دست میاره و داره این باور به شما میگه که دشمن شما همه چیزش برای شما هست.

 مالش برای شما از زنان و فرزندانش به شما حلال هست.

 کنیزان و بردگان شما میشن و حالا اونها میتونن به راحتی به واسطه قدرت بیشتری که دارن به واسطه کمینی که میکنن این اموال رو به دست بیارن و همه چیز رو از آن خود بکنن و کم کم این فلسفه کم کم ادامه پیدا میکنه و میرسه.

 از این غزوه ها به جنگ، به جهاد فرای اون جنگ ها و جهاد هایی که بین مشرکین اتفاق می افته.

 کم کم محمد به این میرسه که میتونه کشورگشایی بکنه و میتونه به سرزمین های اطراف حمله بکنه و این ها رو از آن خودش بکنه و دیگه قرار نیست که یک کاروان کوچکی باشه که این رو به دست بیاره.

 این اموال رو از آن خود بکنه.

 حالا یک روستایی، یک شهری، یک کشوری رو زیر سیطره خودش میاره، با سربازان بیشماری به او حمله می کند و بعد آنجا می تواند تا جایی که دوست دارد از این ها اسیر بگیرد و این ها را به عنوان برده و کنیز بفروشد و اموالی که از او در آن کشور وجود دارد در آن شهر وجود دارد را از آن خود بکند و بین مسلمانان به نوعی به عنوان بیت المال هم تقسیم کند.

 و شما مواجه میشی در طول عمر و زیستن خود محمد این اتفاقات افتاد اما در آن دوران به دلیل درگیری هایی که وجود داشت و هنوز این اسلام پاگیر به صورت کلی نشده بود، کمتر اتفاق افتاد.

 اما بعد از آن آن خلفای راشدین که نزد اهل سنت هم بسیار مقبول هستند و اصولا ادامه دهنده راه محمد بودند، همان طریقت را ادامه دادند و ما مواجه شدیم با حمله هایی که به کشورهای مختلف از مصر و ایران انجام دادند و اموال این کشورها را هم غارت کردن.

 با همون فلسفه فکری ای که از ابتدا در باب کار و ارتزاق توسط محمد داده شده بود.

 یعنی ما گفتیم در قرآن حرفی از کار کردن زده نشد.

 در باب کشاورزی، در باب تولید ما هیچ آیه ای نداریم پیرامون این موضوعات.

 حالا یه راهی میخواست، ارتزاق جمعی، اینها، زندگی اجتماعی، اینها نیاز به یک ثروتی داشت، نیاز به یک تولیدی داشت، نیاز به یک کاری داشت.

 و راهکار محمد غزوه بود. راهزنی بود. دزدی بود.

 خب این راهکار ادامه پیدا کرد تا رسید به جایی که حالا این ها قدرت را به دست گرفتند و ارتشی برای خودشون تشکیل دادند.

 حالا با این ارتش قرار هست که به کشور های دیگه حمله کنند.

 اون کشور های دیگه نقش اون کاروان های تجاری رو ایفا کنند.

 اون راهزنی دیروز حالا امروز تبدیل به جهاد میشه، تبدیل به جنگ میشه.

 تبدیل به غارتگری میشه.

 یعنی به نوعی اون غزوه ها تبدیل به جهاد می‌شود و همین فلسفه ادامه پیدا میکنه و ما میرسیم به کشورگشایی هایی که انجام میشه و غصب اموال دیگران به همون شکل گذشته.

 باز هم با همون طرز فکر و کلا نگاهی که به دیگران دارید و دیگران رو کافر و حربی میدونید و مال و ناموس و شرف و زیستن شون هم برای شما حلال هست از بین بردنش.

 اما در کنار اینها ما در باب کار اما همراستا با این موضوعاتی که دربارش صحبت کردیم، یک موضوع دیگه ای هم قابل اشاره هست.

 ما گفتیم که تفکر محمد در باب کار کردن به چه شکلی بود.

 اما در کنار این یک زیست معمولی هم این مردم مدینه به عنوان مثال داشتند.

 حالا چه بعد از اون، چه قبل از اون.

 چه در دورانی که محمد در مدینه حضور داشت، چه در دورانی که در مکه حضور داشت.

 یک زیست معمولی هم قاعدتا داشتند.

 یعنی فردا این غزوه ها و جنگ ها و جهاد ها.

 این کشت و کشتار ها.

 خب قاعدتا یک زیست معمولی هم داشتند مثل بقیه مردم جهان.

 وقتی ما به زندگی و این زیست معمول این انسان ها رجوع می کنیم، مواجه می شویم با محمد قرآن و اسلامی که در بزرگداشت برده داری گام بر میداره.

 یعنی شما مواجه میشید با آیات بیشماری که در قرآن میاد در باب این برده داری در باب اینکه مثلا به عنوان مثال در باب اینکه کنیزان برای شما حلال هستند.

 همین الان خاطرم اومد توی سوره نساء هم فکر میکنم در موردش صحبت میکنه که وقتی میخواد به شما حلال بدونه زنانی که میتونید باهاش رابطه جنسی برقرار کنید چهار زن عقدی رو برای شما حلال میدونه و کنیزان بیشماری که شما در اختیار داشته باشید.

 این یعنی بزرگداشت اون نگرش برده داری و کنیز داری.

 و اصولا در باب کار.

 حالا من خیلی نمیخوام در باب این کنیز داشتن و برده داری صحبت کنم چرا که باز هم در باب یک برنامه ی مجزا سعی می کنم که دربارش صحبت کنم و اینها اشارت های کوچکی است برای اینکه شما بتونید مطلب رو بهتر درک کنید.

 اما در جای جای قرآن در جای جای احادیثی که حالا چه از محمد چه از دیگران مثلا به عنوان مثال برای شیعیان اون ائمه ای که بهش باور دارند، در جای جای این ها در باب بزرگداشت برده داری روبه رو میشید با احادیث بی شمار آیات بیشمار که حالا داره به شما نوید یک زیستنی رو میده که در شرایط عادی قرار هست که برده داری رو ترویج کنید.

 یعنی در دوران زیستن محمد.

 مدینه بزرگترین بازار فروش بردگان و کنیزان بود دیگه.

 یعنی شما مواجه می شدی با محمد که حالا هر روز غزوه های مختلفی می کرد.

 مردم بیشماری رو اسیر می کرد، میاورد و در این میدان ها میفروخت.

 بعد از اون وقتی به جنگ ها و جهاد هاش می رسیم خب این تعداد بردگان هم بیشتر میشدند.

 در یک میدان جنگ صدها نفر هزاران نفر را به بردگی و اسارت می‌گرفتند و بعد همه اینها را می‌فروختند و این یک بزرگداشتی در باب برده داری بود.

 و وقتی فرای این نگاه هایی که حالا در جنگ اتفاق می افتد در جهاد و غزوه ها اتفاق می افتد، به زیستن معمول آنها می‌رسیم.

 حالا با ترویج این نظام برده داری، زیست معمول آنها هم در بزرگداشت این برده داری هست.

 یعنی وقتی شما می‌رسید به کار کردن، قرار است که برده ها برای شما کار بکنند و این که اسلام تا چه اندازه در این بهره کشی از انسان ها بهره کشی بیمارگونه ای از انسان ها دست داشته و اصولا زیست معمول مسلمان ها در دورانی که حالا فارغ از این جنگ ها و جهاد ها و غزوه ها زندگی می کردند، بر پایه کولی گرفتن از این بردگان بوده.

 یک نظام فکری که مدام در باب این برده داری صحبت میکنه کافران و غربیان رو به نوعی بردگان شما میدونه.

 اموالشون و ناموسشون رو حق شما میدونه، بر شما حلال میدونه.

 حالا شما اینها رو به دست میارید و مدینه رو بازار بزرگ فروش بردگان و کنیزان میکنید.

 حالا در زیست معمول خودتون هم قرار هست که از اینها بهره کشی بکنید.

 قرار هست که این برده ها رو که بدست اوردید فروختید، خریدید و ازشون استفاده بکنید و بعد این نظام بیمارگونه اسلامی هم شکل میگیره که کار رو اصولا معطوف به بردگان میکنه.

 یعنی شما مواجه میشید با این نگاه بیمارگونه ای که در زمینه کار، کار رو برای بردگان میدونه.

 در جای جای این تاریخ مواجه با این موضوع میشید.

 این بردگان سرشاری که در جنگ به دست اومدن در غزوه ها به دست اومدند، در غزوه ها اسیر شدند و به دست محمد و یارانش فروخته شدند، حالا در اختیار مسلمین هستند.

 آیات و احادیث بیشمار در باب این هست که اینها برای شما هستند.

 مال شما هستند، در اختیار شما هستند و بعد شما این نظام کار را بر دوش اینها میگذارید.

 این بردگان را بی جیره و مواجب در اختیار میگیرید تا به سختی کار بکنند و حالا اگر قرار باشد کار کوچکی هم در بین این اجتماع بیمار پیش برود توسط این بردگان به پیش برود.

 و این ترویج نظام برده داری را در اسلام به کرات میبینید.

 پس ورای آن نگاهی که اسلام به کار دارد در باب زندگی عادی که گهگاه هم باهاش روبرو میشدند هم قرار بر این دارد که از گرده این بردگان استفاده بکنند.

 و حتی امروز شما مواجه میشید دیگه با اون مفتی هایی که در عربستان وجود دارند و هنوز که هنوزه طالب این هستند که ما به نظام برده داری برگردیم.

 یعنی قرار باشه که در عربستان سعودی هنوز هم انسان ها رو به عنوان برده خرید و فروش کنند چرا که این ریشه های اسلامی داره.

 مثلا اینکه شما صاحب بردگان باشید یک ریشه اسلامی داره.

 اینکه شما بتونید برده برای خودتون تولید کنید یعنی شما مواجه هستید با کارخانه تولید برده و کنیز در اسلام.

 حالا فرای اینکه کشورهای دیگه در این دوران زیست خودشون چه کارهای احمقانه و حماقت آلوده ای رو انجام دادند، چه کارهای خشونت باری رو انجام دادند؟

 شما با اسلامی روبرو هستید که کارخانه تولید برده هست.

 یعنی شما با یک حمله به کشور دیگری، به حمله به یک کاروان، دیگری حمله به یک کاروان تجاری، حمله به زندگی کفار، حمله به زیست معمول کفار و مشرکین.

 میتونید اموال اون ها، زنان اون ها، همسران اون ها، فرزندان اون ها رو تصاحب بکنید و به راحتی اون ها رو را تبدیل به برده ی خودتان بکنید.

 اینجا ما مواجه هستیم با کارخانه ای که قرار است تولید برده داشته باشد و به راحتی آن را در بازارهای تجاری خودش بفروشد و حالا قرار است که از آنها بهره کشی کند تا حتی اگر قرار به انجام کاری هست توسط آنها انجام بشود.

 در باب این برده داری هم در قسمت های دیگر بیشتر صحبت می کنیم.

 حتی برنامه ای مجزا هم درباره اش حتما تولید می کنیم.

 در این ویژه برنامه ی شناخت اسلام و خب بیشتر میشه درباره اش صحبت کرد.

 اما در زمینه کار در اسلام باید همین رو در مد نظر به نوعی داشت که در زندگی عادی و زیست معمول مسلمون ها بزرگ ترین ارزشی که پیرامون کار شکل گرفت همین ترویج برده داری بود.

 قرار بود که کار های معمول انسانی رو در این جوامع بردگان به پیش ببرند.

 قرار بود که بهره کشی از اونها اتفاق بیوفته.

 قرار بود که بر گرده ی اونها مسلمون ها سوار شوند تا آن تتمه کاری هم که اگر قرار بود توسط مسلمان ها انجام بشود و این بردگان که در کارخانه های تولیدی برده توسط مسلمانان و محمد شکل گرفته بود انجام بدهند، شما مواجه می شدید دیگر.

 با این نگاه مالکیت با این نگاه تصاحب طلب و این به نوعی سنگ بنایی است از این نظام سرمایه داری که امروز دارید می بینید.

 یعنی شما می توانید ریشه های این نظام سرمایه داری را که در همه جای جهان وجود داشته و اصولا از ابتدا و آن نگاه به خداوندی و این خوار و خفیف کردن این نگاه بیمار آلوده شکل گرفته.

 در طول تاریخ در دل اسلام هم می توانستید این نگاه را ببینید.

 این محترم شمردن حق مالکیت، این مالکیتی که قرار است پیش برود در همه جا به پیش برود.

 یعنی فرای اینکه قرار است در اموال و باغ و زمین و خونه و این مسائل پیش بره.

 قرار هست که در نهایت به مالکیت انسان ها هم برسه.

 یا شما مواجه میشید با این برده داری بیمارگونه ای که مالکیت انسان ها رو برای شما حق میشمارد و اسلام هم از این قاعده مستثنی نیست و حالا قرار هست که مورد این نگاه آلوده و بیمار باشه و شما مواجه میشید با این نگاه که در باب کار سراسر نگاهش در باب همون نگاه بیمارگونه سرمایه داری هست.

 یعنی اسلامی که قرار هست مالکیت شما رو حق بدونه، کار رو بی ارزش بدونه و این کار بی ارزش رو به اون بردگان خودساخته بسپره.

 قرار هست که این بردگان کار رو پیش ببرند و شما تنها و تنها به واسطه مالکیت و تصاحب تون به واسطه سرمایه تون هر روز یک ثروتی رو هم کسب کنید.

 این موضوع نظام سرمایه داری و نگاه اسلامی هم بهش موضوع قابل بحثی هست که در قسمت های دیگه دربارش بیشتر صحبت میکنیم بخصوص در قسمتی که قرار باشه در باب اقتصاد اسلامی صحبت بکنه بیشتر درباره اش صحبت میکنیم.

 اما وقتی مبحث کار بیان میشه ما باید به اینها هم نگاه بکنیم.

 یعنی به این موضوع که در شرایط عادی زیست اجتماعی مسلمون ها ما مواجه بودیم با بزرگداشت برده داری و این به نوعی حق شمردن مالکیت و تصاحب دیگران که این نظام فکری رو پدید آورد.

 کار رو به دوش کارگرانی که حالا برده بودند گذاشت و بعد تصاحب ثروت اندوزی سرمایه داری رو در اختیار اون بخش از مومنین گذاشت که خب بیشتر هم برمیگشت به همون نوک هرم یعنی محمد و اون دار و دسته ای که دور و برش بودند.

 اون حواریون که باهاش بودند اون کسانی که دل به این راه سپرده بودن این دزدان و سارقین که در این غزوه ها شرکت میکردن.

 اون جنگجویانی که قرار بود دیگران رو سرقت کنن و اموال و زندگیشون رو تصاحب کنن.

 وقتی به این دنیای اسلامی پیرامون کار نگاه می کنیم با این نتایج رو به رو میشیم که در نهایت از همون ابتدای امر نگاهی که به شما داره بیان می کنه که ما برای کار ارزشی قائل نیستیم.

 یعنی شما با قرآنی روبرو میشید که حتی یک کلمه پیرامون کار چیزی نگفته و در باب کشاورزی چیزی نگفته، در باب تولید و هدف داشتن و آینده زیستن چیزی نگفته تا به نهایت هم به همین راستا راهش رو ادامه میده.

 در ابتدا حاضر هستش که با راهزنی و سرقت مال اندوزی کنه و کار رو به پیش ببره و در نهایت با تصاحب این و اون کارخونه ی برده داری که تولید کرده بردگان این کار بی ارزش را به پیش ببرند.

 و شما با استفاده از این سرمایه ها و این حق مالکیت و تصاحب تان، همه زیستن آن ها را تصاحب کنید.

 و شما مواجه میشوید با یک نظام بیمارگونه سرمایه داری که در بین مسلمان ها رایج بوده و این نظام برده داری بر روی گرده های انسان های بی پناه جای داشته و از این ها استفاده و سوءاستفاده می شده تا این ها بیشتر و بیشتر ثروت خودشان را به پیش ببرند.

 اما فرای این موضوعاتی که تا الان صحبت کردیم، یک نگاه اجمالی هم میشه در باب جوامع امروزی اسلامی داشت و کار در این کشورها را مورد نظر قرار داد.

 خب این نگاه برده داری و این اصل برده داری که در جهان اتفاق افتاد بزرگترین ضربه را به این مسلمان ها زد.

 چرا که مسلمان ها اصولا با اون نگاه دگم و اون ریشه های فکری که از قرآن و احادیث میگرفتند، برده داری را به شدت. بزرگ داشتند.

 نه تنها اسلام که یهودیت که مسیحیت که این نگاه های بیمارگونه مذهبی از همان ابتدا در پی بزرگداشت برده داری بود.

 من در باب این موضوع هم صحبت کردم اما باز هم میکنم و باز هم میشه دربارش صحبت کرد.

 شاید در آتی هم در بابش یه برنامه مجزایی هم تولید کنیم.

 اینکه این نگاهی که بر پایه وجودیت یک خدای واحد و قدرتمندی است که قرار هست بندگان بیشماری رو در قبال اون خدا تولید بکنه.

 قاعدتا این یک اشل و نمونه ای برای ادامه زیست این انسان ها میشه.

 یعنی قرار هست که این نوع نگاه به شما آموزش زیستن بده؟

 شما از این یک نمونه ای میگیرید تا زیستن.

 زندگی معمول خودتون رو هم پیش ببرید.

 این نگاه داره به شما میگه که خدای اون بالا هست و یک سری بندگان داره این بندگان در برابر اون خدا حقیرند.

 قرار است که فرمانبردار این فرمان های خداوندی باشند.

 قرار است اگر او فرمانی میدهد این ها با گوش و جان و دل بسپرند و انجامش بدن.

 حالا این نمونه در برابر به نوعی باید یک مابه ازای بیرونی در زیست معمول شما هم داشته باشه.

 و شما مواجه میشید با ساخته شدن اربابان بی شماری که حالا بردگان بی شماری دارند و این بردگان هم موظفند همون کار بندگان رو بکنند.

 این ارباب به جای اون خدا میشینه.

 یعنی این خدا و این تصویر به شما آموزش داده که شما هم میتونید به اون جایگاه برسید فرای اون.

 وقتی شما اون ارباب رو در نوک دارید، اون خدا رو در اون نوک دارید و یک سری بندگان به دنباله روی از اون خدا دارن زندگی میکنند.

 خب قاعدتا بعد از مدتی این حقارت درون رو میخوان یک پاسخی بهش بدن.

 یعنی شما باید بالاخره به این حقارتی که مدام دارید تحقیر میشید یه پاسخی بدید و این پاسخ تنها و تنها با حقارت دیگران جوابگو است.

 یعنی شما حقارت خودتان را با حقارت دیگران پاسخ می دهید و این نظام بیمار شکل می دهد.

 این موضوع خیلی مهمی هست و خیلی میشه درباره اش صحبت کرد اما باز ما رو از موضوع اصلی شاید دور بکنه.

 موضوع اصلی در این باب بود که امروز جوامع اسلامی دارن چه جوری زندگی میکنن.

 بعد از اون شکسته شدن نظام برده داری در جهان.

 خب اینها ضربه بسیاری خوردند چرا که این برده داری براشون راه گشا بود.

 به شدت این رو مقدس می شمردند.

 اعتقادات مذهبی که در طول این سالیان گرفته بودند بر پایه این بزرگداشت و ترویج این نظام بیمار و برده داری بود.

 اصولا نظام فکری و کار این ها بر همین پایه بود.

 صحبت کردیم دربارش که در همون ابتدا و در صدر اسلام هم محمد و دار و دسته ای که به محمد باور داشتند در دورانی که زیست معمول داشتند بر پایه برده داری نظام کاری خودشون رو را پیش می‌بردند، نظام اقتصادی خودشان را پیش می‌بردند.

 بردگانی بودند که بر گرده های دیگران سوار می شدند به واسطه سرمایه ای که داشتند.

 حالا اونها کار می کردند و اینها ثروت اندوزی می کردند.

 اگر تولیدی قرار بود باشه توسط این بردگان اتفاق می افتاد.

 بعد از شکسته شدن اینها دچار مشکل شدند.

 اما کم کم خواستن و توانستن جایگزینی داشته باشن.

 یعنی انسان ها رو باز هم به شکل همون برده بازآفرینی کردن.

 حالا این موضوع موضوع پیچیده ای هست و فقط و فقط به جوامع اسلامی هم برنمی گرده.

 یعنی تمام جهان تقریبا به همین شکل هست.

 به خصوص جوامع سرمایه داری که در این دیوانگی و جنون ید طولایی هم داره.

 اما وقتی امروز به این جوامع نگاه می کنیم مواجه میشیم با این پسرفت بزرگ و شما می بینید که در جهان کاری توسط این مسلمون ها اتفاق نمی افته چرا که اون ریشه هایی که از این برده داری داشتند به نوعی شاید اونها رو عقب کشونده و فرای اون این ایستا بودن و در برابر نوآوری بودن، در برابر پویایی بودن، در برابر بدعت بودن، اون ها رو هر روز داره بیشتر و بیشتر به این اعماق و به این مرداب میکشونه.

 یعنی شما مواجه میشید با جوامع امروزی اسلامی که ایستا هست، درجا هست، در زمینه کار کردن هیچ پیشرفتی رو کسب نمیکنه.

 در زمینه کار کردنی که نهایتا قرار هست یک تبلوری در اقتصاد این کشورها داشته باشه.

 یعنی شما مواجه میشید با کشورهای اسلامی.

 مثلا همین ایران خودمون که در زمینه اقتصادی هیچ صحبتی برای گفتن نداره.

 نهایت صحبتی که این جوامع اسلامی دارند به واسطه اون نفت و گازی است که در این کشورها وجود داره که اون هم بر پایه تولید و کار اونها شکل نگرفته.

 یک ثروتی است که در اختیارشون هست و اگر کشورهای عربی رو امروز میبینید که حالا یک ثروتی دارند باز هم به واسطه کار نیست.

 یعنی کار در این کشورها بی ارزش است.

 نمونه هاش رو هم میتونید ببینید.

 حتی در این کشورهای عربی حوزه خلیج فارس می بینید که خب کاری انجام نمیشه.

 اینها سعی میکنن بردگانی رو استخدام کنن و از کشورهای دیگه بیارن که در این کشور به سختی کار می کنن.

 اصلا نظام کاری که اونجا وجود داره تا چه حد بیمارگونه و منزجر کننده است؟

 شما این ایستا بودن رو در تمامی اشکال در این جوامع اسلامی می تونید ببینید.

 یعنی چه از تبلور این کار که در نهایت قرار هست به اقتصاد برسه که اقتصادهای بیمار و مرده ای رو دارند.

 همه این کشور ها در بند این فکر آلوده ای که در طول این سالیان وجود داشته گیر کرده اند و به هیچ پیشرفتی نمی رسند.

 فرای اون در زمینه مثلا قوانین کار در زمینه حمایت از کارگران، شما می بینید که بد در بدترین شکل ممکن هستند چرا که اینها مورد این نظام برده داری بودند.

 یعنی اگر اینها رها باشند همین امروز هم باز برمیگردن به اون اصالت خودشان که در برده داری و ترویج این بیماری انسانی هست.

 چرا که گفتم این ریشه های فکری از اسلام و قرآن گرفته میشه که به شدت با این موضوع سر همسازی دارد و همراهی دارد.

 در هر زمینه کاری که نگاه می کنید می بینید که این کشورهای اسلامی در عقب ماندگی کامل به سر میبرند.

 از نظر بدعت و نوآوری.

 کشورهای دیگر مدام در حال پیشرفت هستند.

 در زمینه کاری در زمینه اینکه بتوانند کارهای جدیدتری تولیدات بهتری را انجام دهند.

 اما کشورهای اسلامی در جا مانده اند و بیشتر کپی کردن از کار دیگران است.

 در نهایت کاری که انجام میدهند کپی و مونتاژ کارهای دیگران را میکند اما خودشان نمی توانند بدعتی بگذارند چرا که اصولا این دین، دین ایستا بودن و درجا ماندن است.

 دین پویایی و پیشرفت نیست.

 دینی است که قرار است همه چیزش در جا باشد.

 وقتی نوع نگرش بر می گردد به اینکه این دین کامل ترین دین هست و این قرآن تمام ختم تمام صحبت ها هستش و دیگه ما نیاز به چیزی نداریم و همه چیز رو میدونیم.

 قاعدتا ما به همین ایستایی میرسیم.

 هر چقدر ما پویا تر باشیم و در پی تغییر باشیم قاعدتا پیشرفت بیشتری هم میکنیم.

 اما این نگاه، نگاهی هستش که ایستا و درجا هست.

 در زمینه قوانین کاری و حمایت از کارگران هم خب شرایطی ندارن که بتونن دربارش صحبت کنن چرا که این نظام نظام برده داری رو ترویج میداده.

 حالا امروز که کارگران یه حق و حقوقی دارن ما داریم در باب دورانی صحبت میکنیم که انسان ها رو به بردگی خرید و فروش میکردن، فرزندان انسان ها رو خرید و فروش میکردن.

 ما داریم در باب دورانی صحبت میکنیم که این اسلام و این مسلمون ها در بزرگداشتش حرکت ها کردن در پیشرفت شرکت ها کردن.

 یعنی من گفتم ما با اسلامی روبه رو هستیم که کارخانه تولید برده داشته که نه تنها در باب همون بردگان راه کاری انجام میداده که خودش تولید کننده این نظام برده داری بوده یعنی شما مثلا مواجه میشید با مسیحیت.

 مسیحیت هم تا همین حد بیمارگونه در زمینه بردگان نظر داشت.

 یعنی وقتی مثلا در انجیل مواجه میشید با نگاه اینها نسبت به برده و برده داری این هست که این برده ها باید در برابر ارباب های خود ساکت باشند.

 همون طوری که بندگان در برابر خدا ساکت هستند.

 یعنی همون نگاهی که دربارش صحبت کردم که خدای در آسمان هست و بندگانی بر زمین داره.

 حالا این بندگان به جایگاه اربابی می رسند و بعد دیگر انسان ها رو تبدیل به برده خودشون میکنند در تایید اون.

 مثلا در انجیل هم مواجه با این نگرش بیمارگونه میشویم.

 اما خب این انجیل و این حالا به ویژه خود مسیح رو صحبت میکنیم.

 حالا مسیح در دوران زیستن خودش قدرتی رو کسب نکرد تا بتونیم به درستی قضاوتش بکنیم.

 اما در پی این تولید نبود.

 ولی با محمدی رو به رو میشیم که در دوران زیستن خودش در پی تولید این بردگان بود و به نوعی کارخانه تولید برده رو شکل داد که حالا می رفت و در غزوه های مختلف، در جنگ ها و جهاد های مختلف مردم را به اسارت می گرفت و در این کارخانه تولید می کرد.

 برده ها و کنیزان بی شمار و.

 بعد در تجارتخانه مدینه شروع به فروختن این برده ها می کرد و این نظام فکری از اینجا نشات می گرفت.

 حالا شما با این مواجه می شوید و نمی توانید که در باب حق و حقوق کارگران صحبت بکنید.

 حق و حقوق کارگرانی که یک پله از این برده داری حداقل فاصله گرفتند.

 حالا خود این ریشه های اسلامی می خواهد اونها رو برگردونه دوباره به همون نظام برده داری.

 پس پیشرفت کردن در این نظام رسیدن به حقوق چیزی دور از ذهن هست.

 اصلا چیزی نیست که ما بتونیم در باره اش بحث بکنیم.

 حتی امروز هم این مسلمون های دوآتیشه و دگم در پی این ساختن دوباره این نظام احمقانه و وحشیانه برده داری هستند.

 این ایستا بودن رو در تمامی زوایا می تونیم ببینیم در زمینه اقتصادی این ایستا بودن کرات قابل مشاهده هست.

 این که این جوامع اسلامی هیچ پیشرفتی نمی تونن بکنن چرا که اون ابتدای ریشه هم دور بودن از کار و ارتزاق و هدف داشتن هست.

 امروز دیگه جهان، جهان گذشته نیست که حالا اینا بتونن برن غزوه بکنن، جنگ بکنن، جهاد بکنن، بقیه کشورها رو از آن خود بکنند، مال و اموال اینها رو تصاحب بکنند که اگر جهان به همون شکل بود قاعدتا نظام فکری این ها بر همون پایه بود.

 یعنی اگر امروز جهان اجازه میداد و یا اینکه حتی اینها جزو کشورهای قدرتمند جهان بودند، از نظر مثلا نظامی، از نظر سیاسی جزو کشورهای قدرتمند بودند، قاعدتا همین راه رو پیش میرفتند.

 همانطور که امروز میبینیم چگونه از جنگ و ادامه جنگ دفاع میکنن و در برابر جنگ های جهان چه رویکردی دارن.

 مگر اینکه از نظر سیاسی با اهداف اونها دور باشه اما با اصول و اصالت وجود جنگ هم مشکلی نداره چراکه ریشه های افکار برگرفته از همین نوع نگاه است.

 امروز هم در زمینه اقتصادی راه به جایی نمی برند چرا که اصولا در پی تولید نیستند و اصولا در پی کار کردن نیستند.

 اصلا اینها به نوعی بهشون آموخته نشده که کار بکنه.

 قرآنی که قرار بوده بزرگترین راهنما و راهبر اینها در جهان باشه هیچ وقت در باب کار کردن و ارزش کار کردن صحبتی نکرده و امروز هم در همین منجلاب گیر کرده.

 خب قاعدتا صحبت پیرامون کار در اسلام ما رو به موضوعات بیشتری هم میبره.

 چه موضوع برده داری چه موضوع های اقتصادی در اسلام که من سعی میکنم در باب این موضوعات به صورت مجزا در این ویژه برنامه صحبت کنم.

 و بیشتر از این این قسمت رو ادامه نمیدیم.

 در انتهای برنامه هم دوست دارم با شما درمیون بزارم که اگر دوست دارید در کنار من باشید و من رو در این راه همراهی کنید می تونید این صدا رو با دیگران به اشتراک بزارید.

 وقتی من صحبت از این صدا می کنم منظورم برنامه ای به نام جان و خلاصه در این برنامه نمیشه.

 من بیشتر از این آرا و افکارم باورهام رو به عنوان کتاب تحت عناوینی مثل شعر، داستان، داستان های کوتاه، مقالات و کتاب های تحقیقی به رشته ی تحریر در آوردم و این آثار به صورت رایگان در وبسایت شخصی من جهان آرمانی در اختیار شما هست.

 میتونید آثار رو به صورت رایگان دریافت کنید و مطالعه کنید و فرای اون اگر دوست داشتید این صدا شنیده بشه و جمع بیشتری به این راه بیاین می تونید با به اشتراک گذاری این آثار، کتاب ها و همین برنامه به نام جان حتی برخی از آثار هم به صورت صوتی منتشر شده.

 کتاب های صوتی هم منتشر شده با دیگران به اشتراک بزارید و من رو در این راه کمک کنید.

 ممنون که همراه من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان بود.

 در پناه آزادی.