چرا انسان گاهی به خود حمله می‌کند؟ نگاهی به مفهوم آدم‌خواری در فرهنگ و قدرت
آدم‌خواری، در معنای نمادین، فقط خوردن جسم نیست—بلکه بلعیدن معنا، هویت، و همدلی‌ست. در جوامعی که قدرت به مصرف دیگران وابسته است، انسان گاهی خود را می‌بلعد؛ نه با دندان، بلکه با ایدئولوژی، رقابت، و انکار.
خشونت درونی؛ چهرهٔ پنهان آدم‌خواری
وقتی انسان برای بقا، باید دیگری را حذف کند، خشونت از بیرون به درون منتقل می‌شود. آدم‌خواری، استعاره‌ای‌ست از آن لحظه که فرد، برای حفظ جایگاه، ارزش‌های خود را قربانی می‌کند.
مصرف ایدئولوژیک
در جهان امروز، آدم‌خواری می‌تواند به شکل مصرف ایده‌ها، هویت‌ها و حتی درد دیگران ظاهر شود. رسانه‌ها، سیاست، و اقتصاد، گاه انسان را به کالایی تبدیل می‌کنند که باید بلعیده شود تا سیستم ادامه یابد.
فروپاشی همدلی
وقتی همدلی از ساختار اجتماعی حذف شود، آدم‌خواری آغاز می‌شود. نه به‌عنوان عمل فیزیکی، بلکه به‌عنوان فرایند روانی که در آن انسان دیگر انسان نیست—بلکه ابزار، مانع یا تهدید است.
مسیرهایی برای بازاندیشی
شاید لازم باشد دوباره به انسان‌بودن فکر کنیم—نه از منظر قدرت، بلکه از منظر همدلی. برای تأمل بیشتر در این زمینه، این مسیر خاموش می‌تواند نقطهٔ آغاز باشد.