به راستی که این علم، آدمی را به کدامین سرمنزل خواهد رساند؟
آنگاه که در آن مرام و باوری وجود نداشته باشد و برایش حد و مرزی مشخص نشود، می‌تواند باعث چه اتفاقاتی در زندگی آدمیان شود؟
مثال هر اتفاق دیگر از زندگی ما می‌تواند دو سر داشته باشد، آن‌قدر باعث تعالی و پیشرفتمان گردد که از ذهنمان چنین برآیندی دور باشد، همان‌طور که تا به امروز هم شده است و یا می‌تواند آن‌قدر ما را به قهقرا بکشاند که برایمان هیچ باقی نگذارد،
وقتی برای علم مرامی قائل نشده و آن را به حال خود رها کنیم، می‌تواند که هر زشتی را پدید آورد، آری علم می‌تواند ما را به سرمنزلی در نهایت برساند که دیگر هیچ انسان و یا حتی موجود زنده‌ای بر جهان باقی نماند، این قدرت شاید در علم وجود داشته باشد و اگر برای علم حد و قانونی تعیین نکنیم، باید هر روز منتظر چنین اتفاقاتی باشیم،
وقتی می‌گوییم علم می‌تواند باعث تعالی و پیشرفتمان بشود این به چه معنا است؟
می‌تواند ما را در خیل از کارها بی‌نیاز کند و یا باعث پیشرفت‌های گوناگون، پیشگیری و بسیاری دیگر اتفاقات مثبت زندگیِ ما شود، اما به چه قیمتی؟
موضوع مهم در این باب آن است که انسان‌ پیشرفت را به چه قیمتی می‌خواهد، حاضریم در برابر این پیشرفت‌ها دست به چه کارهایی بزنیم و آیا برایمان تنها رسیدن به این پیشرفت‌ها اهمیت دارد نه راه رسیدن به آن،
برای این راه آیا مرامی تعریف نمی‌کنیم و حاضریم هرگونه که ممکن است برای پیشرفت تلاش کنیم و تنها رسیدن به پیشرفت اولویت دارد؟
وقتی برای رسیدن به پیشرفت‌ها، هیچ مرامی قائل نشویم و بدون باور دست به این پیشرفت‌ها بزنیم و فقط برای آمال و خواسته‌های خود در هر کار پیش رویم،
مطمئناً هر روز و هر روز در این دیوانگی‌ها پیشرفت می‌کنیم، دیگر به آنجایی می‌رسیم که این حس خودخواهی تمام جهانمان را فرامی‌گیرد و سرآخرش می‌تواند ما را به بیراهه‌ای بکشاند که با مدد از همان علم و دانش به قهقرا رویم و زندگی را از همه‌ی جانداران دریغ کنیم،