خب دوستان در ابتدای امر بهتر هست که یک نگاهی نسبت به پرهیزکاری داشته باشیم.

 خب قاعدتا کلمه ی پرهیزکاری بیانگر این معنا و مفهومی است که ما می خواهیم درباره اش صحبت بکنیم.

 این که شما قرار هست که در قبال برخی از کارها و رفتارها پرهیز بکنید از این ها، قرار است که این کارها را انجام ندهید.

 خب این معنایی است که ما با آن مواجه می‌شویم نسبت به پرهیزکاری.

 اما خوب قاعدتا این پرهیزکاری به نوعی ادغام شده با معانی و مفاهیم دینی و مذهبی یعنی پرهیزکاری.

 خب قاعدتا تبدیل شده به یکی از ارکان ادیان مختلف در جهان.

 شما وقتی با ادیان مختلف روبه‌رو می‌شوید، یکی از نمادهای قدرتمند در دل این ادیان هم همین مفهوم پرهیزگاری شاید به ویژه و مستحکم‌تر.

 به نوعی در مسیحیت هم باهاش روبرو شوید.

 یعنی بیشتر از تمامی ادیان در مسیحیت این مفهوم جا داده شده.

 اینکه این یک مفهومی را به عنوان پرهیزکاری با مومنین در میان گذاشته تا یک سری از رفتارها را انجام ندهد.

 اما اصولا ما وقتی در باب پرهیزکاری داریم صحبت می‌کنیم، باید یک معنایی را هم در کنار آن درباره‌اش صحبت بکنیم.

 اینکه شما باورمند به یک اخلاقیاتی هستید، یک چهارچوبی را برای اخلاقیات خودتان در نظر می‌گیرید، یک چهارچوب اخلاقی را شکل می‌دهید، حالا به واسطه آن اون چهارچوب اخلاقی مشخص، یک سری پرهیزکاری هایی را هم انجام می دهد.

 برای اینکه به آن چارچوب اخلاقی پایبند بماند.

 شما وقتی به یک موضوع اخلاقی پایبند هستید، یک باید و نبایدهایی را به نوعی در خودش برای شما شکل میده دیگه.

 یعنی شما باورمند به یک چارچوب اخلاقی پیرامون به عنوان مثال وفاداری هستید.

 وفاداری برای شما تبدیل به یک ارزش اخلاقی شده.

 حالا این ارزش اخلاقی داره به شما یک باید و نبایدهایی را مشخص می کنه.

 حالا شما به واسطه اینکه به این چارچوب اخلاقی پایبند بمانید، باید از یک سری از کارها پرهیز کنید.

 شما نباید در حین اینکه با کسی رابطه دارید با کس دیگه ای هم ارتباط برقرار کنید.

 این مترادف با همون خیانت میشه و شما برای پایبندی به این چارچوب اخلاقی که برای خودتون مشخص کردید باید این پرهیزکاری را داشته باشید.

 باید و نبایدی که این چارچوب اخلاقی برای شما بوجود آورده رو باید بهش پایبند باشید تا در نهایت انسان اخلاقی بشید.

 اون اخلاقی که بهش پایبند هستید رو به پیش ببرید.

 پس ما مواجه میشیم با این مفهوم پرهیزگاری که در کنار اخلاقیات اصولا معنا میشه.

 این که شما به یک چیز اخلاقی پایبند باشید، یک چهارچوبی رو مشخص بکنید و باید و نباید هاش رو به پیش ببرید و به واسطه این باید و نبایدهایی که تصویر میکنه.

 این چارچوب اخلاقی شما باید که به یک مفهومی به اسم پرهیزکاری هم نزدیک بشید.

 اما خب گفتیم بیشتر این پرهیزکاری به نوعی در دل ادیان معنا شده.

 حالا هر چند که مسلما در دیگر باورها و باورهایی که حالا به واسطه نگاه های فلسفی شکل گرفته، حتی به واسطه نگاه های سیاسی و یا هر نگاه دیگه ای ما مواجه با این مفهوم پرهیزکاری هم گاها در اون ها میشیم.

 اما بیشتر این برگرفته از همون نگاه های دینی و مذهبی است.

 به نوعی مترادف با هم شدند.

 یعنی مفهوم پرهیزکاری به ویژه در مسیحیت مترادف شده با مسیحیت.

 این که شما در مسیحیت مثلا روبرو میشید با این که پرهیزکاری که برای.

 روحانیان دینی خود در نظر می گیرند اینکه کشیش ها و یا پدر های روحانی قرار است که در زندگی خودشان ازدواج نکنند، حالا با آن تعریفی که خودشان نسبت به این موضوع دارند، پاکی را تا این حد سخیف معنا می کنند که شما قرار است که رابطه جنسی را با کسی برقرار نکنید تا پاکدامن باشید.

 با توجه به آن تعریفی که گذاشته می شود و این چهارچوب اخلاقی که شکل می گیرد، حالا اینها باید در زندگی خودشان پرهیزکار باشند و از این رفتار هم پرهیز بکنند و به سمت این کردار نروند.

 مضامینی از این دست که در دل مسیحیت به کرات با آن روبرو می شوید.

 مثلا در نظر بگیرید مفهومی به اسم طلاق.

 این در آن نگاه رادیکال مسیحی خیلی جاری و ساری بوده در طی سالیان بسیار دیگر.

 همین موضوع اولی هم که درباره اش صحبت کردم هم به همین شکل.

 یعنی همین نداشتن رابطه جنسی برای کشیش ها در این موضوع مثلا در باب طلاق هم قضیه به همین شکل است.

 حالا دارای یک چارچوبی را برای شما ترسیم می‌کند که باید و نبایدی را ترسیم می‌کند که یک انسان با ازدواج با یک شخص قرار است که تا آخر دنیا هم با او زندگی بکند و طلاق از او نگیرد.

 هر اتفاقی که افتاد این‌ها از هم طلاق و جدا نشوند.

 حالا اگر آن شخص بیمار بود، اگر آن شخص بیماری روانی داشت که بیماری روانی پیدا کرد، اگر آزار و اذیتش کرد، اگر در طول زیستن باعث آزار و اذیت یکدیگر شدند و یا هر اتفاق دیگری که افتاد، اینها نباید از هم جدا بشوند، باید تا آخر دنیا هم در کنار هم باشند.

 خب این هم یک چارچوب اخلاقی است که حالا یک پرهیزکاری را برای شما به وجود می‌آورد و این است که به نوعی مفهوم پرهیزکاری گره خورده با ادیان به ویژه با مسیحیت و خب ما مواجه می‌شویم.

 حالا در این زمینه اینکه طی مرور زمان در برابر این پرهیزکاری هم ایستادگی می‌شود، اینکه حالا این مفهوم پرهیزکاری گره می خورد.

 با این معانی دینی و این مضامین دینی به نوعی و به واسطه این ادغامی که در اینها می شود، این مترادف شدن این معانی می شود.

 یک باورهایی هم شکل می گیرد که در برابر اعتقادات مذهبی هست و اصولا آن نگاه دگم و بیمارگونه شکل می گیرد.

 اینکه حالا قرار هست ما اگر در برابر ادیان نظری داریم ایده ای داریم، اصولا همه چیزمان در برابر این نگاه باشد.

 یعنی قرار است هر کاری که آنها کردند رو ما برعکسش رو انجام بدیم.

 هر نگاهی که اونها داشتند رو ما برعکسش رو انجام بدیم.

 به خصوص در نگاه عامه این به شدت اتفاق می افتد و حتی در نگاه هایی که حالا قرار باشه صحبتی بکنند، نظریاتی رو مطرح بکنند، اخلاقیاتی رو بسازند، همه و همه در همین راستا قدم برمیداره.

 اینکه قرار هست ما همه چیز رو در برابر اون نگاه تصویر بکنیم، هر کاری که اونها کردند رو ما برعکسش رو انجام بدیم.

 اگر اونها آنها باورمند به پرهیزکاری بودند، ما باید پرهیزکاری را نفی بکنیم.

 اگر آنها چارچوب و قواعدی را برای خودشان مشخص کردند، ما باید تمام این چارچوب ها و قواعد را از میان برداریم و به نوعی باورمند به آن بی بند و باری بشویم و این برای آنها تعبیر و تفسیر می شود.

 در باب این ضدیت، در باب این مخالفت، در باب این نقد داشتن نسبت به ادیان مختلف، نگاه های مختلف، باور های مختلف و.

 این سنگ بنای کج و ناموزونی است که این بنای ناهمگون را به وجود میاره.

 اینکه در نهایت قرار هست که ما همه چیزمون در تقابل با اونها معنی بشه.

 قرار نیست که شما یک فکری را به وجود بیارید.

 قرار نیست که شما در باب یک باور مشخصی صحبت بکنید.

 قرار نیست که یک چهارچوب مشخصی را پدید بیارید.

 قرار نیست که نقدتون نسبت به اون چهارچوب ها باشه و اون تفکرات باشه.

 این تفکرات بیمارگونه ای که باعث آزار دیگران شده را از میان بردارید.

 فقط قرار هست که ضدیت بکنید با اون معانی که مطرح شده.

 اینجوری است که شما مواجه میشید با این تقابل با پرهیزکاری و پرهیزکاری که قرار هست به درک واصل بشه.

 قرار هست که ما تمام پرهیزکاری ها را از میان برداریم.

 باورمند به یک بی بند و باری باشیم.

 باورمند باشیم که هر کاری میتوانیم در این جهان بکنیم و این هر کاری انجام دادن ما معنا گر آن آزادی باشد.

 شما مواجه می شوید با یک آزادی بی قید و بندی که حالا نهایت معنای اسارت است.

 ما در باب آزادی به کرات هم صحبت کردیم و در کتاب ها هم بسیار بسیار درباره اش صحبت کردم.

 آن معنای بزرگی که من منجی تمام جانداران به آن نگاه می کنم.

 برای من مفهوم آزادی مترادف با نجات تمام بشریت و تمام جان هاست.

 این که ما این آزادی را با یک چهارچوبی تصویر کردیم، اینکه در آن نقطه ابتدایی گفتیم آزادی به مفهوم انتخاب قانون است.

 قانونی که شما به آن باورمند هستید.

 یعنی مفهوم این آزادی در همین خلاصه می شود.

 اینکه این آزادی باید یک چارچوب مشخصی داشته باشد، یک چهارچوبی که به ما آزار نرساندن به دیگران را نوید بده.

 این که قرار است دلیل به وجود آمدن این آزادی و آزادی و یا دلیل ادامه دار بودنش.

 تضمین حیات این آزادی همین آزار رساندن به دیگران باشد.

 این چهارچوبی است که ما با اون آزادی رو تعریف میکنیم.

 اما وقتی میرسیم به نگاه هایی که قرار هست در برابر نگاه های خدا پرستانه باشه، در برابر نگاه های یکتا پرستی باشه، در برابر نگاه های اسلامی یا مسیحی و یا دینی باشه مواجه میشیم با یک برعکس نگاری.

 حالا هر کاری که اون ها کردند رو شما قرار هست که برعکسش رو انجام بدید.

 اگر اون ها باورمند به پرهیزکاری بودن، شما باید هیچ وقت در زندگیتون از هیچ کاری پرهیز نکنید.

 اگر اون ها باورمند به چهارچوب های اخلاقی بودند، حالا با اون تعاریفی که دربارش صحبت کردیم، اینکه این چهارچوب های اخلاقی بسیار بسیار شکسته میشه و هر چهارچوبی که بنا شده چند مورد داره و برخی از این چهارچوب های اخلاقی مضر هست، آزار دهنده است یعنی شما باعث آزار می‌شوید.

 با این چارچوب.

 منافات دارد با آن آزادی‌ای که ما داریم درباره‌اش صحبت می‌کنیم.

 فرای آن، خیلی از این چارچوب ها به دلیل مصلحت به راحتی شکسته می‌شود و اصولا به راحتی از بین می‌رود و این است دلیلی که باعث می‌شود ما وقتی به ادیان نگاه می‌کنیم می‌بینیم که هیچ موضوع اخلاقی در خودش جای نداده.

 اگر داریم در باب مسیحیتی صحبت می‌کنیم که صحبت از این می‌کند که حالا این کشیشان قرار است که یک رابطه جنسی را با کسی برقرار نکنند، در نشان دادن این پاکی جعلی و جعل شده و کذاب از پاکی.

 حالا قرار است در کنارش به واسطه اینکه این موضوع بر خلاف طبیعت است، هزاران زشتی دیگر اتفاق بیفتد و چارچوب اخلاقی است که در نهایت نه تنها زیست جانداران را بهتر نمی‌کند که هزاران مصیبت را هم به بار می‌آورد.

 شما مواجه می‌شوید با این کشیشان که به شدت تجاوز می‌کنند.

 تجاوزهای بی حد و حصری که به واسطه این ضدیت با طبیعت انسانی اتفاق می افتد.

 یعنی شما در نظر بگیرید که یک چارچوب اخلاقی ساخته می شود در دل مسیحیت و آن چارچوب اخلاقی دارد به شما یک تصویر جعلی از پاکی را مطرح می کند، یک تصویر کذایی را از پاکی تصویر می کند که اگر ما می خواهیم پاک باشیم و پاکدامن، قرار است که با هیچ کس رابطه جنسی برقرار نکنیم.

 این معنای نهایی پاکی است که حالا در مسیحیت با ما در میان می گذارد.

 اما به واسطه این پاکی که تصویر می کند، این چارچوب اخلاقی که می کشد و این پرهیزکاری را در نهایت به انسان ها می دهد، این پرهیزکاری بر خلاف طبیعت انسانی است، بر خلاف آن چیزی است که انسان به ذات در خودش می شناسد.

 شهوتی که بخشی از نیازهای انسانی است.

 انسان برای این نیاز باید پاسخی داشته باشد و شما قرار است که بر خلاف طبیعت حرکت بکنید و هر گاه انسان بر خلاف طبیعت خودش حرکت کرد، بدترین لطمه ها را به خود و دیگران هم زده قاعدتا و حالا شما مواجه می شوید با این رفتار بیمارگونه ای که در بین کشیشان اتفاق می افتد.

 این ها در برابر یک اتفاق طبیعی بدنشان ایستادگی می کنند.

 حالا بی بند و باری ها و آزارهای بسیاری را هم پدید می آورند.

 مواجه می شوید با این تجاوزهای جنسی که توسط این کشیشان به کودکان اتفاق افتاده.

 حالا مواجه می شویم با یک اصلی که باز تبدیل به قاعده شده.

 من در برنامه هایی که پیرامون شناخت اسلام بود در باب این موضوع صحبت کردم.

 در ویژه برنامه شناخت اسلام.

 اینکه ما یک جا مواجه هستیم با خبط و خطایی که انسان ها انجام می دهند.

 این یک موضوعی است که همیشه اتفاق می افتد و احتمالا تا آخر جهان هم اتفاق خواهد افتاد.

 اینکه جرم و جنایت هایی اتفاق می افتد، انسان ها تجاوز می کنند.

 انسان ها به واسطه اتفاقاتی که پیرامونش هست دست به این جنایت می زنند.

 تا چه اندازه تعلیم و تربیت در این نقش داشته؟

 خب قاعدتا نقش داشته.

 ما باید این تعلیم و تربیت را قاعدتا تغییر بدهیم.

 تا چه اندازه شرایط اجتماعی تاثیر گذار بوده در این جنایات؟

 به عنوان مثال در دزدی تا چه اندازه وجود فقر تاثیر گذار هست؟

 ما باید این فقر رو ریشه کن بکنیم تا یه همچین زشتی هایی رو نبینیم.

 اما در عین حال این اتفاقات داره می افته و احتمال داره که همیشه هم بیوفته.

 اما وقتی این تبدیل به یک قاعده می شه که برای ما دشوار هست.

 اینجاست که نقطه تاریک و سیاه رو پدید میاره.

 اینکه شما وقتی مواجه میشید با نگاه اسلامی که نسبت به مثلا موضوع خیانت این رو تبدیل به قاعده و قانون در خودش کرده.

 اینکه مردها میتونن چهار همسر رو داشته باشن این هست که اون مشکل بزرگ رو پدید می آورد.

 یا وقتی مواجه میشید با مسیحیانی که حالا قرار هست به واسطه اون تعریف دور از عقلشون نسبت به پاکی ای که این پاکی جعلی رو پدید بیارن که انسان در برابر طبیعت خودش بایسته.

 حالا این تبدیل به یک قاعده ای میشه در راستای آزار دیگران این هست که مشکل زا هست.

 اینکه این نگاه باعث تولید این مشکل شده.

 اینکه حالا این کشیشانی که تمام عمر سرکوب کردن این نیاز خودشون رو، این نیاز طبیعی خودشون رو و به نوعی با طبیعت خودشون جنگیدند حالا به سادگی می‌توانند به بیشماران تجاوز کنند.

 می‌توانند کودکانی که هیچ شناختی نسبت به این موضوع ندارند را فریب بدهند و بهشون تجاوز کنن.

 تجاوزات بی حد و حصری که اتفاق افتاده در طول تاریخ.

 نمونه هاش هم در همین جهان امروزی ما هم اتفاق می افته.

 در کشور های مختلف گاها مواجه میشیم با تعداد بیشماری از این تجاوزها که حالا به لایه های خبری هم میرسه.

 اما فرای اینکه حالا به رسانه ها برسه در جهان به شدت داره اتفاق می افته چرا که یک قاعده و یک قانون بیمارگونه ای رو به وجود آورده حالا به صورت غیر مستقیم.

 هرچند ما گفتیم با این قاعده و قانون ها گاها در اسلام روبه رو میشیم که یک قانون مشخص هست دیگه پنهان نیست، غیر مستقیم نیست.

 این اتفاق در مسیحیت غیر مستقیم داره می افته.

 یعنی خدا یا دین مسیحیت که در باب تجاوز به کودکان موضوعی رو مطرح نکرده قاعده ای رو مشخص نکرده اما در اسلام مشخص کرده.

 یعنی شما مثلا مواجه میشید با این ازدواج و این کودک همسری که حالا تبدیل به یک قاعده و قانون شده.

 اینکه شما تجاوز به کودکان بکنید یک قاعده و قانون شرعی هست.

 یک قاعده الهی است که تا آخر جهان هم باید ادامه پیدا بکند.

 اما از مسئله اصلی دور نشویم.

 این مفهوم پرهیزکاری که ما در بابش صحبت کردیم تا اینجا در بابش یک مثال هایی زدیم.

 نمونه هایی را گفتیم.

 قرار است که ما را در این چهارچوب های اخلاقی که به آن باورمند هستیم، راهنما باشد.

 قرار است که ما به واسطه این پرهیزکاری که به آن باورمند می شویم، حالا یک سری از کارها و باید و نبایدهایی که اخلاقمون برامون مشخص کرده رو انجام ندیم.

 اما گفتیم که روبرو میشیم با کسانی که تقابل میکنن با این موضوع.

 به واسطه اون چهره ای که نسبت به دین برای خود تصویر کردن میان و همه چارچوب ها رو زیر پا میذارن، تمام اخلاقیات رو از بین می برن، مفهوم پرهیزکاری رو لکه دار میکنن چرا که ادیان از اون استفاده کردن و این اون نقطه وحشتناکی است که ما رو داره به یک حماقت دوباره ای سوق میده.

 همانگونه که دربارش صحبت کردیم این که انسان ها دائما در حال بازتولید افکار مسموم خودشان هستند.

 اعتقاد به این نابرابری دارند.

 اعتقاد به این برتری دارند.

 این برتری که نابرابری را به وجود می آورد، اعتقاد به آن قدرت یکتای در آسمان ها دارند و این باعث بازتولید دوباره می شود.

 هر بار ما داریم این سیکل بیمار را می بینیم که دوباره در حال تکرار کردن خودش است.

 هر بار داریم مواجه می شویم به اینکه شاید یک بار یک تصویری در آنجا وجود داشته.

 یک خدایی تصویر شده فردا قرار هست که هیتلر در همان جایگاه قرار بگیرد و همان راه را به پیش ببرد.

 حالا در این قاعده هم قاعده به همان شکل هست.

 اگر روزگارانی ادیان به واسطه این نگاه های بیمار آلوده خودشان این رفتار ها را انجام دادند، حالا شما با کتمان تمامیت این نگاه ادیان و زیر سئوال بردن و برعکس اجرا کردن تمام رفتارهای آنها، دوباره قرار هست در این سیکل بیمار بیفتید و دوباره همین رفتارهای اشتباه و مضر خودتان را هم شکل بدهید.

 اما این نگاه های متضادی که شکل گرفته قاعدتا به واسطه ظلم های بیکرانی است که باز هم ادیان قائل شده اند.

 اینکه انسان ها دیدند که اینها چه کارهایی هایی کردند؟

 چه ظلم هایی کردند؟

 حالا وقتی از اینها بریدند به نوعی مثلا شما در ایران خودمان در نظر بگیرید جوانانی که مواجه شدند با این طیف ظلمی که دارد توسط اسلام و باورهای اسلامی بهشون میشه.

 این خفگی و خفقانی که مدام باهاش دارن دست و پا میزنن بدترین رفتارها در قبالشون میشه بدترین خشونت ها در قبالشون اعمال میشه.

 زندان، اسارت، قتل، شکنجه.

 این خفقان سراسری در باب تمام موضوعات حالا در یک ویژه برنامه ای که قرار است تحت عنوان آلت پرستان درباره اش صحبت کنم در باب مسائل جنسی موجود در جوامع اسلامی بیشتر و بیشتر صحبت میکنیم.

 اما یک نمونه ساده ای رو اینجا بهش اشاره بکنیم.

 این نگاه اسلامی ها که توامان پر از تناقض است، از یک سو در پی جستن این شهوت و اشاعه این شهوت است، از یک سوی دیگر به واسطه اون نگاهی که داره نسبت به این زنان و قرار هست اونها رو در حصر نگه داره.

 یک تصویری پر از خفقان بوجود میاره.

 حالا مواجه میشیم با انسان هایی که حاضر هستند تمام این چارچوب ها را از بین ببرند، خودشان را غرق در این بی بند و باری ها بکنند و آزادی خودشان را تفسیر به بی قانونی بکنند.

 اینکه نهایت قرار است که ما فقط در یک بی قانونی غرق بشویم.

 این که قرار است ما به هیچ قاعده و به هیچ چهارچوبی پایبند نباشیم.

 این نهایت آزادی ما هست.

 نهایت این هست که ما پرهیزکاری را زیر پا لگدمال بکنیم.

 هر چیزی که وابسته به این اعتقادات هست را از میان برداریم و در نهایت به آن بی بند و باری برسیم.

 و این ثمره نگاه هاییست که توامان در حال تحمیل خود هست.

 توامان دارد انسان ها را در این خفقان به پیش می برد.

 اینقدر این تحمیل را به بالا می برد تا در نهایت انسان ها به یک مرتبتی برسن که بخوان این رو از بین ببرند، از میان بردارند، در برابرش عمل بکنند و ما مواجه می شویم با این طیف های فکری که شکل می گیرد، حالا چه در بین مردم عامی و چه حتی شاید تبدیل به افکار و باورها و نظراتی هم بشود.

 در جای جای جهان هم با آن ها روبرو بشیم.

 یک ضدیت ای که با تمامی تفکرات دارد اتفاق می افتد.

 یک نوع نگاه در نهایت آنارشیستی که قرار است در برابر تمام نگاه ها بایستد.

 حالا منظورم اون آنارشیستی که امروز ما میشناسیم در جهان نیست.

 مفهوم همون معنای آنارشیست و اون هرج و مرج طلبی است.

 اینکه حالا شما شاید مواجه بشید با کسی که قرار هست تمام چارچوب ها رو از بین ببره.

 چیزی که قرار است آزادی رو هم لکه دار کنه.

 چیزی که قرار هست آزادی رو از میان ببره.

 ما در باب آزادی صحبت کردیم.

 اینکه شما اگر معترف و معتقد به این قانون آزادی نباشید و احترام به آزادی دیگران نذارید، احترام به جان های دیگر نذارید.

 آزار به دیگران نرسانید.

 آزادی شکل نمیگیره، قدرت هست که میانه دار میشه.

 اینکه شما اگر قدرت داشته باشید آزاد خواهید بود، آزاد خواهید بود به واسطه اسارت دیگران.

 اما اگر قرار باشه که ما این آزادی رو تبدیل به یک نظم مستحکمی در جهان هستی بکنیم، باید باورمند به این قانون باشیم و اصولا آزادی شکل نمیگیره مگر با چارچوب و قاعده و قانون.

 و ما داریم در باب موضوعی صحبت می کنیم که در نهایت ما رو باید به این سمت برسونه که پرهیزکاری هم بخشی از زیستن ماست.

 یک راهی است برای رسیدن به اون آزادی و رسیدن به اون برابری.

 قرار است که ما پرهیزکار باشیم در زمینه این که به دیگران آزار نرسانیم.

 قرار است که ما علاقه داریم به این که گوشت حیوانات رو بخوریم.

 به عنوان مثال ما لذت هم می بریم از این موضوع.

 اما قرار نیست در این جنون راه رو به پیش ببریم.

 قرار هست که پرهیزکار باشیم.

 قرار هست که با اون پاکی که بهش باور داریم راهمون رو به پیش ببریم.

 قرار هست که به واسطه این آزادی که قرار هست همه گیر بشه تبدیل به یک نظمی بشه.

 دیگران رو مورد آزار و اذیت خود قرار ندهیم.

 حالا با توجه به این معانی ما باید که پرهیزکار باشیم.

 باید که از برخی از موضوعات پرهیز بکنیم.

 باید به یک چارچوب اخلاقی باورمند باشیم و به واسطه اون چارچوب اخلاقی خودمون باید و نبایدهایی رو تصویب بکنیم و در همون همان هم گام برداریم.

 ما معتقد هستیم که نباید دیگران آزار ببینند.

 حال اینکه ما نیاز به خوردن داریم و لذت خودمان را در این خوردن در گوشت تن حیوانات می‌بینیم نباید دلیلی بشود برای اینکه دیگران رو اذیت بکنیم و آزار بکنیم و این چارچوب های اخلاقی را بشکنیم و قاعدتا این هم بخشی از پرهیزکاری ماست.

 گیاهخوار بودن باورمندان به برابری و جان معنا گر همین پرهیزکاری است.

 اینکه ما در نهایت باور به این آزادی داریم که آزار نرساندن به دیگران را تنها قاعده و قانون خود دانسته ایم که تضمین دهنده ی حیات این آزادی، همین آزار نرسوندن به دیگران هست.

 و حالا ما با توجه به این چارچوب اخلاقی، با توجه به این تعریفمون نسبت به آزادی، خب قاعدتا جان دیگران را آزار نمی دهیم.

 دیگر موجودات رو به واسطه سیر شدن خودمون از بین نمی بریم و این پرهیزکاری است و اون چارچوب اخلاقی است که بهش معترفیم.

 در باب موضوعات دیگه هم به همین شکل هست.

 من در باب نیاز و جنگ با جبر هم در قسمتی از همین برنامه به نام جان صحبت کردم.

 اینکه شما قرار هست نیازهای خودتون رو بشناسید.

 ما در جهانی به دنیا اومدیم که جهانی هست پر از نیازهای انسانی، نیازهایی که گاها ما رو به درد و رنج و غصه نه تنها برای خود که برای دیگران هم میکشونه.

 اما قرار هست که این نیازها رو بشناسیم و با چارچوب اخلاقی، با اون معنایی که بهش معتقد هستیم و اون تعریفی که نسبت به آزادی داریم حرکت کنیم.

 قرار است با توجه به اون تعریفی که کردیم به دیگران آزار نرسانیم.

 اگر نیاز جنسی داریم قرار نیست که دیگران رو تصاحب کنید.

 با هزاران هزار نفر رابطه ی جنسی برقرار کنیم.

 قرار نیست که به دیگران تجاوز کنیم.

 قرار هست که ما در نهایت با عشق با توسل به عشق به این نیاز خودمون پاسخ بدیم.

 عشق رو در وجود یک تن ببینیم که خود رو با زندگی خود رو، تن خودمون رو، جان خودمون رو با اون شریک بشیم.

 و در نهایت این اون تعریفی است که ما نسبت به این موضوعات داریم نسبت به مقابله با این جبر.

 مقابله با این نیاز ها داریم و در نهایت قرار است که ما باز هم با اتکا به آن چارچوب اخلاقی خودمان، زندگی مان را به پیش ببریم و با پرهیزکاری زندگی مان را به پیش ببریم.

 تمام این معانی گره خورده با همین پرهیزکاری هست.

 یعنی وقتی شما دارید در باب آزار نرساندن به دیگران صحبت می کنید، یعنی پرهیزکاری، یعنی معنایی همراستا با پرهیزکاری.

 ما برای اینکه بخواهیم جهان بهتری را بسازیم، قاعدتا باید پرهیزکاری بکنیم.

 قاعدتا برای ساختن جهان بهتر نیاز به چارچوب هایی داریم.

 نیاز به قوانینی داریم، نیاز به قواعدی داریم، نیاز به چارچوب های اخلاقی داریم و در نهایت با استفاده از همین پرهیزکاری ست که می شود این جهان بهتر را ساخت.

 قاعدتا وقتی در باب نیاز داریم صحبت می کنیم، دنیای ما پر از نیازهاست.

 این نیازهایی که دنیای ما را زشت و طاقت فرسا هم کرده، اینکه انسان هایی هستند که به سادگی جانداران را زیر پا می گذارند و گوشت و خون آن ها را می خورند و برای لذت بردن خودشون حاضر هستن که هر کاری بکنن.

 کودکان حیوانی رو هم به بدترین شکل و وحشیانه ترین شکل از بین ببرن.

 به دنبال گوشت بره و گوساله و جوجه کباب بگردن توی خیابون ها تا این جنون خودشون رو ثابت کنن.

 این هم به واسطه همون تعالیم بیمارگونه ایست که به اینها داده شده.

 ارزش هایی که گذاشته شده برای اونها عادی سازی شده و به بخشی از زندگی عادی اونها تبدیل شده.

 اما ما قرار هست برای ساختن جهان بهتر به این پرهیزگاری باور داشته باشیم.

 قرار هست که خود رو سیراب کنیم.

 قرار هست که در برابر این نیاز خودمون ایستادگی کنیم اما نه با آزار دیگران.

 قرار است تا حدی که برامون ممکن هست تا حدی که این جهان به ما اجازه میده دیگران رو آزار و اذیت نکنیم چرا که اعتقاد به این آزادی برای همه موجودات داریم.

 اعتقاد داریم که همه میتونن آزاد باشن و تنها تضمین وجود این آزادی هم این هست که دیگران رو به استثمار خودمون نگیریم.

 چرا که امروز شاید انسان ها حیوانات رو به استثمار خود گرفته اند.

 اون ها رو به بدترین شکل و وحشیانه ترین شکل سر میبرند و میخورند و از گوشت و تنشان استفاده و تناول میکنند.

 شاید فردا یک جاندار قدرتمند تری از انسان وجود داشته باشد.

 شاید یک دسته ای از انسان ها بر دیگران به نوعی پیروز شوند.

 حالا شاید فارغ از این خوردن و تناول گوشت تنشان باشد.

 اما اتفاقاتی که در جهان می افتد همه معنا گر همین است.

 اگر امروز مواجه میشوید با جنگ هایی که در سراسر سراسر جهان دارد اتفاق می افتد، همه در راستای همین باور به برتری خود است.

 اگر شما مواجه میشوید جنگی شکل میگیرد تا یک عده ای برتری خودشان را ثابت کنند و دیگران رو به زیر پا بگذارند باز هم برگرفته از همین معانی است و ما قرار است با این پرهیزکاری ها در برابر این نگاه زشت بایستیم.

 پرهیزکاری هایی که در ابتدا به واسطه تعلیم قرار است پیش برود، به واسطه فرهنگ قرار است پیش برود و در نهایت هم قاعده و قانون است که به ما کمک خواهد کرد در این معانی و این مضامین.

 پس قاعدتا باور به پاکی برای ساخت دنیای ما راهگشا است.

 وقتی ما در باب پاکی صحبت میکنیم یعنی دور شدن از آن کثافات و زشتی هایی که در جهان وجود دارد.

 نه آن تعریف بی مفهومی که در باب پاکی می دهند.

 به عنوان مثال همان تعریفی که درباره اش صحبت کردیم در دل مسیحیت.

 اینکه شما قرار باشد در برابر طبیعت خودتان بایستید که معنا گر این پاکی نیست.

 اینکه شما قرار باشد رابطه جنسی برقرار نکنید، طبیعت خودتان را به زیر پا بگذارید تا در نهایت به یک شکل دیگری افسارگسیخته بیرون بیاید.

 همان چهره ای که دارید در دل اسلامی ها می بینید.

 همان چهره ای که دارید در دل مسیحیان می بینید، در دل همین کشیش ها می بینید.

 حالا یک روزی سعی می کنند با این پرهیزگاری احمقانه و ابلهانه در برابر این خواست طبیعی بدنشان بایستند.

 انسانی که زاده شده با این شهوت بزرگ شده، یک بخشی از وجودش آتش است.

 حالا شما به آن پاسخی نمی دهید.

 در نهایت با تجاوز قرار است که به آن پاسخ دهید.

 یعنی چارچوب اخلاقی که ساخته شده برای نابودی، برای آزار رساندن.

 اما ما این چارچوب های اخلاقی را قرار است بسازیم برای آزار نرساندن به دیگران.

 قرار است که اگر ما با نیازی به اسم شهوت رو به رو می شویم، این را در دل یک عشق ببینیم ببینید که در نهایت به یک زیبایی به یک معنای فراتر از این زندگی روزمره مون برسیم.

 عشقی که قرار هست به ما کمک کنه در بهتر زیستن و بهتر نگاه کردن به جهان.

 و ما قرار هست که همه چیز زندگی مون رو با اون طرف شریک بشیم و این برامون والا و بزرگ و زیبا خواهد بود.

 هم پاسخی است به این نیاز و در عین حال پاک زیستن و دور شدن از این زشتی ها و کژی ها.

 و این معنا گر این نیست که شما قرار باشه در بی بند و باری راه به پیش ببرید و در این راه زندگیتون رو از بین ببرید.

 مثال های بیشماری در باب این پرهیزکاری و پاکی میشه در جهان و باورهای خودمون بهش اشاره بکنیم.

 تک تک این ها در همون مبنا و همان معناست.

 اینکه پاکی که ما داریم تعریف می کنیم دور شدن از این زشتی هاست.

 این پرهیزکاری ها در راستای رسیدن به اون زندگی آزاد برای همه ی جانداران و اون برابری برای همه ی موجودات هست.

 اینکه وقتی ما داریم در باب آزار نرسوندن صحبت می کنیم یعنی ما پرهیز میکنیم خودمون رو از هر رفتار زشتی در قبال دیگر جانداران.

 در قبال انسان ها، در قبال حیوانات، در قبال گیاهان، برای امیال و خواسته های خودمون دیگران رو به استثمار نمی گیریم.

 قرار نیست که به خاطر اینکه زندگی انسانی رو به پیشرفت برسونیم، طبیعت رو لکه دار بکنیم، پایمال بکنیم، جنگل ها رو از بین ببریم، جنگل ها رو آتش بزنیم، درختان رو نابود کنیم.

 برای اینکه خودمون داشته های بیشتری داشته باشیم، ابزار بیشتری داشته باشیم، قرار هست که یک زیست برابری رو برای خود و دیگر جانداران پدید بیاریم و با پرهیزگاری همیشه این راه رو به پیش برد و قاعدتا نباید تقابلی که ما با دین، با خدا، با این مفاهیم داریم هیچ خدشه ای به باورهای ما داشته باشه چرا که قرار نیست ما برعکس اون نگاه ها حرکت بکنیم.

 قرار هست که ما یک نگاه متفاوتی رو در کنار این نگاه ها داشته باشیم.

 نگاهی که یک باور و یک چارچوب مشخصی داره.

 چهارچوب مشخصی که بر پایه آزادی هست است بر پایه قاعده و قانون آزادی است.

 چارچوبی که دارد به ما فریاد از برابری میزند.

 برابری ای که همه جان ها را در بر می‌گیرد.

 این که قرار نیست ما دیگر تقسیماتی داشته باشیم.

 قرار نیست که نگاهی نسبت به یک خدای قدرتمند به یک قدرت ماورا داشته باشیم.

 قرار است که همه جان ها را به واسطه جان شان که باارزش‌ترین بخش زیستن شان هست، یکتا و برابر و یکسان ببینیم.

 و با این مفاهیم هست که قرار هست جهان خودمان را بسازیم و در آن هم قاعدتا با توجه به این چارچوب های اخلاقی پایبندی خواهیم داشت و در عین حال پرهیزکار هم خواهیم بود.

 پرهیز از کشتار دیگران خواهیم کرد. پرهیز از.

 برای رسیدن به لذت آزار دادن دیگران خواهیم کرد.

 قرار نیست که گوشت تن دیگران را بخوریم و ببریم که خودمان لذت ببریم و به نیازمون پاسخ بدیم.

 قرار هست که خودمان را با گیاهان سیر بکنیم.

 قرار هست که در این آزار راه را به پیش نبریم.

 قرار است که برای همه نیازهایمان پاسخی منطقی و معقول داشته باشیم.

 نه خود را در برابر طبیعت وجودی خود قرار دهیم که جهان را زشت تر و بد تر بکنیم که در نهایت با یک غلیانی از این احساسات به تجاوز و زشتی و آزار برسیم و در عین حال هم قرار نیست که بی بند و بارانه زندگی مان را به پیش ببریم و می توانیم از این پرهیزکاری هم استفاده بکنیم.

 پس قاعدتا مفهومی به اسم پاکی و پرهیزکاری که حالا درباره اش صحبت کردیم، یک قاعده ای است که باید راهگشا برای ما باشد.

 یک وسیله و ابزاری است برای اینکه ما بتوانیم این چارچوب فکری این اخلاق را به پیش ببریم.

 اخلاقی که مشخص کرده راه و طریقت را به ما نشان داده، باور به آزادی که قاعدتا یگانه منجی زیستن تمام جانداران است و باید با باور به آن جهان پیش تر و روبه روی خودمان را بسازیم و ما برای اینکه این قاعده و قانون را در همه جای جهان در بین تمام مردم دنیا جاری و ساری بکنیم، نیاز به این پرهیزکاری ها هم خواهیم داشت.

 و باید دور شد از این نگاه های دگمی که فقط و فقط در پی در برابر نگاه های دیگر هست.

 همواره زیست انسانی با همین نگاه آلوده پیش رفته.

 همواره تمامی نگاه ها همین رویه را پیش برده اند.

 جایگاه و اصل رو تکون ندادن در برابر این اصول نایستادند.

 ریشه ها را کاری نداشتن تنها و تنها در پی تغییر دادن ساقه ها بودند و در پی این بودند که جایگاه ثروتمند تغییر کند و فقیر به جایش قرار بگیرد.

 کارگران در راس کار قرار بگیرند.

 قرار بوده که خداباوران به کنار بروند تا بی خدایان جای آن ها را بگیرند و قدرت را در اختیار بگیرند.

 قرار بود اگر آن ها به چارچوب های اخلاقی به عنوان مثال باور داشتند، با همان تعاریف مشخص حالا چارچوب های اخلاقی کلا به کناری گذاشته شود و ما به بی بند و باری برسیم.

 قرار است اگر دیروز آزادی وجود نداشت، امروز یک آزادی بی بند و باری به وجود بیاید و ما باید در برابر این نگاه ها بایستیم و قاعدتا با این مفاهیمی که مطرح کردیم، یک پرهیزکاری منطقی و معقولی رو هم بهش باور داشته باشیم.

 در باب این مساله میشه ساعتها هم صحبت کرد.

 قاعدتا در برنامه های آتی هم در باب مضامین و مصادیقی از این دست صحبت خواهیم کرد.

 اما در این قسمت سعی کردیم که این کلیات رو با هم مطرح کنیم تا به یک نتیجه ی مشخصی هم برسیم.

 در انتهای برنامه هم دوست دارم دوباره باهاتون در میون بزارم که اگر دوست دارید این راه تغییر شکل بگیره و این صدا شنیده بشه و بیشتر به این جمع اضافه بشن میتونید این آثار رو با دیگران به اشتراک بگذارید.

 منظور از آثار هم خلاصه به برنامه به نام جان نمیشه.

 من پیش از اینکه بخوام برنامه ای به نام جان رو ضبط و پخش بکنم، آراء و عقاید و افکارم رو تحت عناوین کتاب هایی به رشته ی تحریر درآوردم.

 این آثار در اختیار شماست.

 میتونید با مراجعه به وبسایت جهان آرمانی اونها رو دریافت و مطالعه کنید و اگر خواستید این صدا شنیده بشه و این راه ادامه پیدا بکنه و به نوعی شکل بگیره میتونید این صدا رو و این آثار رو با دیگران به اشتراک بگذارید.

 ممنون که کنار من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان بود.

 در پناه آزادی.