خب دوستان توی این ویژه برنامه مشخص عوام‌گرایی یا همون پوپولیسم.

 ما سعی کردیم در باب موضوعات مختلف صحبت بکنیم.

 در این قسمت ابتدا سعی کردیم تعریف مشخصی پیرامون این مسئله داشته باشیم و بعد در قسمت های آتی هم در باب مصادیقی که استفاده میشه در راستای این پوپولیسم هم صحبت بکنیم.

 توی این قسمت مشخص هم گره خوردن موضوع پوپولیسم با ملی گرایی و ناسیونالیسم رو مورد بررسی قرار میدیم.

 دو عنوانی که به نوعی به هم بستگی دارن با هم به نوعی معنا میشن.

 در بیشتر جاهای جهان هم این عوام گرایی و ملی گرایی با هم پیوند خورده.

 یعنی وقتی شما مثلا به جهان پیرامون خودتان و به تاریخی که از انسانیت گذشته نگاه می‌کنید، چه در حال حاضر و چه در طول تاریخ، مثلا با گروه ها و شکل هایی از احزاب سیاسی روبرو می‌شوید، مثل مثلا نازیست ها، مثل فاشیست های ایتالیایی یا عناوین دیگری که حتی امروز هم در جهان وجود دارد.

 می بینید که چگونه اینها هر دو عنوان را با هم گره داده اند.

 یعنی از یک سو آدم هایی هستند، تفکراتی دارند، عوام‌گرایانه و با استفاده از این نگاه های ملی سعی می کنند این نگرش را به پیش ببرند.

 یعنی شما وقتی با نازیست ها روبرو می شوید می بینید که چگونه اینها آدم های عوام گرایی بودند و اصلا نوع تفکرشان بر پایه همین پوپولیسم شکل گرفته بود و در عین حال هم سعی می‌کردند با عناوین ملی گرایانه مردم را همسو و همرنگ و همداستان با خود بکنند در مجموع نگاه ملی گرایانه و نگاه عوام فریبانه خیلی به همدیگر نزدیکی و قرابت دارد و به نوعی از یک ریشه در می آید و اصولا از هر دو حربه استفاده می‌شود برای این که در نهایت آنها را به قدرت مطلوب خودشان برسند.

 همان طوری که ما در موضوعی همتای عوامگرایی گفتیم که در نهایت هدف رسیدن به قدرت و میل به قدرت است.

 در موضوع ملی گرایی هم داستان به همین شکل است.

 یعنی اگر داستان همتای ملی گرایی در بین مردم شکل می‌گیرد به واسطه این است که در نهایت قدرتی را برای خودشان داشته باشند.

 حالا این قدرت می‌تواند آن قدرت سیاسی باشد که در نهایت همه قدرت را در اختیار بگیرند و وارد این سیستم حکومت و سیاست بشوند و یا می‌تواند برای بدست آوردن قدرت در سطح اجتماعی باشد و شخصیت پیدا کردن و عوامل دیگری که می‌شناسید.

 خب قاعدتا در باب این ملی گرایی و پیوندش با عوامگرایی موضوع خیلی ساده و مبرهن است.

 یعنی شما با یک نگاه اجمالی به مبحث ملی‌گرایی می‌توانید ببینید که خب در بحث ملی‌گرایی هم ما مواجه هستیم.

 با این که انسان ها باید با هم هم‌داستان و هم‌رای بکنیم و از عواملی استفاده می کنند که تحت عنوان های همان فرهنگ های عامه هستید.

 یعنی شما اگر قرار باشد موضوع ملی‌گرایی را مطرح کنید، یک جامعه اکثریتی هست که با شما همداستان هست.

 یعنی شما می‌خواهید یک برتری به آنها اعطا کنید که آنها به واسطه فقط و فقط مثلا زاده شدن در یک خاک مشخص در یک مرز محصور شده مشخص یا به واسطه یک نژاد خاص حالا این برتری رو کسب کنند.

 پس می‌بینید که بازهم همتای همان نگاه های عوام‌گرایانه هست و اصولا این مودت و برادری که میان این دو نگاه وجود دارد قابل درک است.

 حالا هر چه قدر پیش تر برود.

 بعد من سعی می‌کنم مثال‌های بیشتری بیاورم تا موضوع قابل فهم تر بشه.

 در این ابتدای بحث بهتر است که در باب همین موضوع مشخص و باور به برتری صحبت کنیم.

 باور به برتری که در تمامی نگاه ها وجود داره.

 من بارها در ویژه برنامه های مختلف در برنامه های مختلف درباره اش صحبت کرده.

 ما در نگاه عوام مردم در همه جای جهان با موضوع برتری رو به رو هستیم.

 یعنی مثلا ریشه اصلی که یک نگاهی هم تا یه نگاه به خدا و نگاه های الهی رو به وجود آورده همین نگاه برتری طلبانه هست.

 یعنی شما در نوک هرم قدرت یک خدای قدرتمند لایزال با قدرتی بی انتها و عادل و مهربان و از این توصیفاتی که میدانید رو دارید که در نهایت برتر از همه موجودات هست.

 او به نوعی خالق و آفریننده تمامی موجودات هست و به همین واسطه هم برتری نسبت به دیگران داره.

 حالا شما مواجه میشید با این هرم ساخته شده که در نوک خودش خدا رو قرار داده حالا می بینید که دوباره طبقاتی ساخته می‌شود.

 انسان به عنوان اشرف مخلوقات مطرح می‌شود.

 مردان از زنان با ارزش تر و با اعتبار تر می‌شوند و الی آخر.

 حالا در فرهنگ های مختلف می تواند گونه های مختلفی داشته باشد و این نگاه ها متغیر باشد اما موضوع اصلی و آن اصل غیر قابل عدول همان نگاه برتری طلبانه است.

 نگاه برتری طلبانه ای که مبدل به یک فرهنگ اجتماعی در جای جای جهان شد.

 یعنی شما این فرهنگ را می توانید در ایران اسلامی هم ببینید.

 در مثلا نگاه مسیحیت اروپایی هم می توانید همین نگاه را ببینید.

 حالا شاید جایگاه ها یا اشخاصی که در این جایگاه ها هستند متفاوت باشند اما جایگاه ها همان جایگاه های ابتدایی است که می شود رویت کرد.

 یعنی در نهایت ما به یک سیستمی می رسیم که در دلش همین نگاه برتری طلبانه رو داره با شما مطرح میکنه.

 وقتی ما در باب عوام گرایی هم صحبت کردیم گفتیم که اصولا این نوع افراد، این نوع گروه هایی که برای به دست آوردن قدرت و میل به قدرت سعی می کنند از نگاه عوامانه استفاده کنند.

 خوب نیازمند باورهای ریشه دار در بین مردم هستند.

 در قسمت های مختلف اینها اشاره کردیم.

 یعنی اگر مثلا پیامبرانی میان و در باب خدا صحبت می کنند چرا که این نگاه، یک نگاه ریشه دار در بین این مردمان است.

 یعنی باور به وجود خدا، یک قدرت لایزال در آسمان ها، یک قدرتی که از دیگران برتر است در دل این مردمان وجود دارد و حالا این پیامبران می آیند و از همین نکته و این باوری که در بین مردم وجود دارد استفاده می کنند.

 حالا می توانند شکل و گونه این خدا را متفاوت بکنند.

 یعنی می توانند از چند خدایی به یک خدای واحد در آسمان ها و به یک قدرت یکتا برسند.

 اما اصل ابتدایی همان اصل مهمی است که از همان ابتدا هم وجود داشت.

 حالا وقتی می رسیم به مساله پوپولیسم، بر این نگاه های ناسیونالیستی هم باز بازی به همین شکل است.

 دوباره ما مواجه می شویم با یک افکار پوسیده ای که در بین مردمان وجود دارد جاری و ساری است.

 در بین عوام مردم وجود داره و حالا اون جماعتی که می خواهند قدرت را به دست بگیرند از همین نقطه هم استفاده میکنن.

 یعنی باور به برتری که در دل این مردمان وجود داره.

 اینها باور دارند که یک عده ای برتر هستن، یه عده ای که تر هستن و اصولا باورمند به این ساختار مشخص هستند.

 حالا با توجه به باوری که به این ساختار دارند میشه اشکال و گونه هاش رو متفاوت تصور کرد.

 یعنی اگر باورمند به برتری یک خدا در آسمان ها هستند حالا میشه باهاشون مطرح کرد که برتری یک پادشاه را هم بپذیرند.

 یا اگر باهاشون مطرح شده که مثلا مردان برتر از زنان هستند، حالا میتونیم در ارتباط با همجنس گرایان و دگرجنس گرایان هم همین مسئله رو مطرح کنیم و یکی از این اقشار متفاوت رو برتر از دیگری بدونیم.

 خب این دانستن در وجودشون هست.

 این موضوع رو درک کردن، فهمیدن و این ساختار مشخص رو قبول دارن.

 حالا میشه در دلش اقسام مختلفی تصویر کرد و می‌شود گونه ها را متفاوت تعبیر و تفسیر کرد.

 اما در نهایت یک اصل مشخصی است.

 با توجه به این ساختار مشخص و باور به برتری و برتری که قاعدتا نیازمند به وجود آمدن یک سری کهتر هست.

 در این باب هم من بارها و بارها صحبت کردم.

 وقتی ما در باب برتری صحبت میکنیم، این برتری به خودی خود معنایی نخواهد داشت.

 یعنی شما نمی‌توانید بگویید مثلا چه کسی برتر از دیگران هست؟

 این برتری به واسطه کهتر بودن و کوچکتر بودن دیگران تصویر می‌شود.

 بزرگ بودن و قدرتمند بودن.

 اینها همه موضوعاتی است که به واسطه کم قدرت بودن و ناتوان بودن دیگران به وجود می آید.

 به واسطه کوچک بودن یا کهتر بودن دیگران به وجود می آید.

 حالا با توجه به این معنای مشخص حالا مواجه می شویم که در دل اقوام هم همین نگاه به وجود می‌آید.

 این نگاه ملی گرایانه ای که حالا میتونه بال و پر بگیره و قدرتمند بشه و وارد عرصه سیاسی هم بشود و در نهایت هم با استفاده از همان نگاه های عوام‌گرایانه بیاید و همه چیز را هم از آن خود کند.

 یعنی وقتی شما مواجه می‌شوید با قومیتی که یک فرهنگ مشخصی تحت عنوان همین فرهنگ برتری طلبی را قبول کرده، حالا وقتی می‌خواهیم با آن نگاه عوام‌گرایانه وارد این قومیت بشویم، برای اینکه این‌ها را متحد با خودمان بکنیم، هماهنگ و همراه با خودمان بکنیم.

 خب یکی از المان‌های لازم این است که به اینها ارج و قرب بدهیم و جایگاه بدهیم اینها را برتر و بالاتر از دیگران تعبیر و تفسیر کنیم.

 حالا اینهایی که میل به این برتری دارند، آنهایی که این برتری را قبول کردند، در نهایت برای رسیدن به همین برتری ها هم دارند تلاش می کنند.

 همانطور که در قسمت گذشته هم درباره اش صحبت کردیم، در قسمت های گذشته همین ویژه برنامه عوام‌گرایانه که شما در دل این عوام گرایی در نهایت نیاز دارید که به آن جماعتی که با شما همسو شده‌اند امتیاز بدید.

 حالا خیلی سادس.

 در این نگاه که به برتری باور دارد.

 حالا جماعتی پیدا می‌شوند که آنها را برتر از دیگر اقوام تصویر کنند.

 یعنی وقتی ما مواجه می‌شویم با معنای ملی‌گرایی و در نهایت ملی‌گرایی.

 در باب این صحبت می‌کند که مثلا ایرانیان در ایران مردمانی باهوش تر، بافرهنگ تر، با کمالات بیشتر نسبت به دیگر اقوام هستند.

 حالا اینها تبدیل به قوم برتر می‌شوند و قوم برگزیده می‌شوند.

 یعنی مثلا در نگاه مثلا یهودیان قوم بنی اسراییل قوم برگزیده خداوند می‌شود.

 حالا می‌تواند گونه‌های متفاوتی داشته باشد.

 یکبار به واسطه مذهب این نگاه شکل بگیرد و یک بار هم به واسطه همان ملیتی که دارد، به واسطه همان نژادی که در اختیار داریم.

 و حالا وقتی ما نزدیک به این مبحث ناسیونالیسم هم می‌شویم، می‌بینیم که به واسطه همین نژاد و همین کشور و همین مرزهای محصور کننده هست که حالا این برتری ها قائل میشه.

 پس ما مواجه میشیم با جماعتی که از این عوام گرایی استفاده می کنن و باور به برتری قومیت خودشون رو میدان‌دار می کنن.

 این باوری که در نهایت به واسطه تحقیر دیگر ملیت ها و قومیت ها هم شکل میگیره.

 حالا اینها استفاده می کنن و سوءاستفاده می کنن از این برتری‌ها.

 یعنی شما در نگاه های عوام گرایانه ای که وابسته به این نگاه های ملی گرایانه هست می بینید که مدام یکی رفته و بالای یه سنی وایساده و داره مردم رو به عنوان بزرگ ترین قوم بر زمین و برترین قوم ها تصویر و تعبیر میکنه.

 حالا سعی میکنه این میل به برتری رو در وجود این ها بیدار و بیدارتر بکنه.

 یعنی مثلا وقتی شما برمی گردید به نگاه هایی که در دوران آلمان نازی شکل گرفت، می بینید که هیتلر چگونه مردم رو تشویق میکنه و ترغیب میکنه این احساس ملی در وجود این ها رو بیدار می کنه.

 این ها رو به واسطه تحقیری که در دوران پیش‌تر در جنگ جهانی اول شدند، احساسات‌شان را تهییج می‌کند و آن‌ها را با خودش همراه می‌کند که حالا دوره، دوره انتقام است.

 ما باید انتقام را بگیریم.

 ما به عنوان نژاد برتر، به عنوان یک قومیت برتر از دیگران باید برتری خودمان را ثابت کنیم و حالا می‌تواند یک جماعتی را همراه با خودش بکند.

 حالا سعی می‌کند با سوءاستفاده از همین احساسات در دل مردم، یک جماعت پررنگی را با خودش همراه کند.

 سوءاستفاده از فرهنگی که در بین مردم وجود دارد، باوری که در بین مردم جاری و ساری است، باور به برتری.

 یعنی شما نگاه می‌کنید در دل تمامی اقوام مختلف جهان با این معنای مشخص روبه‌رو می‌شوید که همه این‌ها به مبحث برتری باورمند هستند و به واسطه همان باور به خدا، باور خداوندی که یک برتری را در همان نقطه ابتدایی برای شما تصویر می‌کند.

 حالا شما با توجه به آن برتری که برای خدا قائل شدید، شاید حالا میتوانید برتران بیشتری را هم تفسیر کنید.

 حالا می‌توانید کبوتران بیشتری را هم تعبیر کنید.

 حالا با توجه به این نظام شاخصی که برای همه این مردمان وجود دارد و بهش باورمند هستند.

 حالا با توجه به اینکه در دل این عوام گرایی شما باید امتیاز بدید به مردمان تا با شما همراه بشن.

 حالا شما امتیاز رو در اختیار اونها می گذارید.

 حالا به سادگی اون ها رو به عنوان قوم برگزیده و قوم منتخب و یا قوم برتر از دیگران تصویر میکنیم.

 حالا این ها میلی که به برتری دارند رو اینجا سیراب شده میبینن.

 حالا با شما همداستان میشن و خیلی ساده میبینید که در دل این عوام گرایی که برگرفته از همین نگاه های ناسیونالیستی هست چقدر این موضوعات رواج داره.

 حتی امروز در جای جای دنیا این نگاه های عوام گرایی میبینید که وجود داره.

 مثلا در همون امریکا در انگلستان گروه های راست افراطی رو میبینید که چگونه دارن از همین موضوعات سوءاستفاده میکنن.

 می‌کنم از این احساس درون مردمان سوءاستفاده می‌کنند. مثلا میان.

 و در باب همین برتری.

 قومی که در اختیار دارند به واسطه قومیت.

 هم اشاره می‌کنند نه به واسطه تعالیمی که وجود دارد و نه به واسطه تغییراتی که در این ساختارها به وجود آمده و اصولا دست همین.

 امثال این افرادی که در همین گروه‌های راست افراطی هستند بریده شده تا اینها توانستند یک نگاه متفاوت داشته باشند، تعالیم متفاوتی داشته باشند، باورها را تغییر بدهند تا مثلا ما در اروپای امروز یا کشورهایی از این دست شاهد تغییراتی در دل مردممان باشیم و فرهنگ‌ها را متفاوت ببینیم.

 اینها به این موضوعات اشاره ای نمی‌کنند.

 به همان برتری قومی اشاره می‌کنند که بله، شما قوم برگزیده و منتخب هستید.

 شما به عنوان یک نژاد برتر به حساب می آید.

 از همین احساسات مردم و همین باورهای پوسیده در دل مردم سوءاستفاده می‌کنند.

 مثلا با این موضوع که باید مهاجرین مثلا این شن از کشور اخراج شوند و می بینید که چگونه اینها به راحتی هم می‌توانند قدرت را هم در اختیار بگیرند.

 همان طوری که در سال های مختلف هم این قدرت را در اختیار گرفتن گروه های راست افراطی که به شدت هم پوپولیست هستند، به شدت هم به همین زاویه مشخص.

 ناسیونالیسم و ملی گرایی هم تکیه دارند.

 یعنی سعی می کنند همان باورها را در دل این مردمان قدرتمند بکنند.

 ما گفتیم که اصولا کسانی که از این عوام گرایی استفاده می کنند باید به مردمانی که در کنار خود می خوان داشته باشند امتیاز بدهند و امتیاز ابتدایی را در باب همین برتری بهشون میدن.

 خب شما قوم برتر هستید از دیگران بالاتر و والاتر به حساب می آید.

 به واسطه همین موضوع مشخص که مثلا شما از نژاد خاصی در اروپا است مثلا یا شما در این کشور مشخص به دنیا آمدید.

 به همین واسطه شما برتری دارید نسبت به دیگر اقوام، نسبت به دیگر گروه ها، نسبت به دیگر انسان ها.

 خب این یک موضوعی است که برای آنها قابل فهم است.

 یک موضوعی است که بهش باورمند بودن از همون نقطه ابتدایی بارها و بارها درباب این برتری ها شنیده اند و قاعدتا با شنیدن به این برتری ها میل به رسیدن به برتری را داشتند.

 یعنی کسی در جست و جوی رسیدن به کوچک بودن یا ضعیف بودن نبوده و همه در پی آن بودند که قدرت را در اختیار بگیرند.

 به عنوان نژاد یا قوم برتر یا هر چیزی در نهایت میل به این برتری را داشت.

 حالا با توجه به اینکه در دل این عوام گرایی باید به مردمان امتیازی داده شود، حالا این امتیاز را هم برایشان قائل می شوند.

 با توجه به این نگاه باهاشون همسو میشه.

 پس شما در دل این عوام گرایی ملی گرایانه همون موضوعات مشخصی که در قلب عوام گرایی وجود داره رو دوباره شاهدش هستید.

 استفاده از باورهای پوسیده مردم، باورهای همتا همین برتری طلبی.

 حالا باور به این برتری طلبی رو میدان دار کردن به واسطه این که به این مردمان میدان بدیم.

 حالا با استفاده از همین میدان دادن ها شما سوءاستفاده می کنید از باورها و اعتقادات و نظرات آنها.

 حالا امتیاز رو به آنها دادید، ازشون سوءاستفاده می‌کنید و قدرت رو میتونید در اختیار بگیرید.

 در دل این نگاه های ملی گرایانه شما مواجه میشید با تحقیر، با تحقیر به نوعی دیگر ملت رو.

 خب من بارها دربارش صحبت کردم و گفتیم ما وقتی در باب برتری صحبت میکنیم باید دیگران کهتری وجود داشته باشند که این برتری ما معنا بشه.

 وقتی در باب قدرت صحبت میکنیم باید ضعفا و ناتوانان در کنار ما تصویر بشن که این قدرت ما معنا پیدا کنه.

 این خیلی موضوع ساده ای است.

 در دل این برتری طلبی ها هم به همین شکل.

 شما وقتی مثلا مواجه میشید با آلمان نازی، می بینید که این برتری خودشون رو به واسطه تحقیر مثلا یهودیان تعبیر و تفسیر می کنن.

 حالا یه یهودیانی رو دارن که در برابر و سیبل خودشون قرار میدن.

 اینها رو کهتر و کوچک و حقیر میشمارند تا خودشون مدام بزرگ و بزرگتر بشه.

 حالا مثلا در دنیای امروزی هم بازهم روبه رو می شویم.

 مثلا چمیدونم یکی از این کشور های پیشرفته جهان همین کشور های غربی میاد و از همین حس برتری خودش استفاده می کنه.

 مثلا نوک سیب رو مسلمانان قرار میده، مسلمانان رو تحقیر می کنه تا خودش رو بزرگ و بزرگتر کنه.

 فارغ از اینکه معنای حقیقی این رو بدونید که مثلا مسلمانان جهان در چه شرایط اسفناکی وجود دارن، از نظر موقعیت، از نظر جنگ ها، از نظر شرایطی که ساخته شده، از نظر تعالیم فاسد و وحشتناکی که داره به اینها داده میشه.

 اما اینها این برتری رو منحصرا در همین قومیت خودشون مثلا تعبیر می کنند و اصولا نگاه و نوک پیکان نگاهشان نسبت به همین برتری نیست.

 اصلا علتش هم براشون مهم نیست.

 موضوع مهم برتری است که امروز در اختیار دارد و به واسطه تحقیر دیگر ملت ها هم به این برتری ها می رسند.

 به واسطه ای که دیگرانی هستند که از آنها کوچکتر و ناچیز تر و بی ارزش تر باشند.

 باشد این ارزش را کسب کند.

 حالا با توجه به این موضوعات وارد این وادی مشخص می‌شوند.

 برای کسب قدرت در دل همین نگاه های به ظاهر ملی گرایانه است که ما مواجه می‌شویم با موضوعات نژاد پرستانه.

 خب خیلی موقع ها ما مواجه میشیم با جماعتی که در باب این صحبت میکنن که ما قوم خودمون رو برتر میدونیم.

 ما این کشور و مردمان این کشور رو با ارزش تصویر می‌کنیم.

 مثلا ما کاری به دیگر کشور ها و جاهای دیگر هم نداریم.

 یعنی ما در پی برتری طلبی برای خودمون هستیم.

 خودمون رو میخوایم به عنوان مثلا بزرگ جهان تصویر بکنیم.

 فارغ از اینکه این بزرگ بودن نیازمند و ملزم به کوچک بودن دیگرانی هست که از این دور میشن.

 از این نگاه ساده، از این فهم ساده ای که برای ما وجود داره.

 یعنی ما وقتی در باب مبحث خدا صحبت میکنیم خدا به خودی خود میخواد بزرگی رو نسبت به کی ثابت کنه؟

 یعنی شما وقتی مواجه می‌شوید مثلا با الله اکبر.

 خدا بزرگتر است؟

 خدا از کی بزرگتره؟

 باید یکسری کوچکتری نسبت به او وجود داشته باشد.

 با این تعبیر مشخصی که مثلا ما با اسلام روبه رو می شویم، اسلام در اون دوران که بت های بیشماری در همون کعبه وجود داشته، حالا این خدایی است که نسبت به تمام این خدایگان بزرگتر و برتر هست.

 حالا در دل دنیا هم موضوع به همین شکل هست.

 اگر یک قومیتی، یک نژادی در باب برتری خودش صحبت می کند، این برتری را نسبت به دیگر اقوام و دیگر نژادها باید کسب کنه.

 دیگه یک موضوع ساده و قابل فهم است.

 اصلا این برتری شکل نمی گیرد مگر کوچک ایرانی وجود داشته باشد که شما در قیاس با آن ها به این برتری برسید و این ها همون نقطه های ابتدایی شروع گرفتن نگاه های نژادپرستانه هست.

 نگاه های وحشتناک نژادپرستانه است.

 یعنی شما اگر به پله های ابتدایی نگاه های مثلا هیتلر و فاشیست ها هم نگاه بکنید.

 آنها هم در همان ابتدا از برتری خودشان صحبت می کردند ولی در نهایت راهی به جز کوچک شمردن دیگران ندارند.

 حالا وقتی شما با مباحث ملی گرایان روبرو می شوید هم موضوع به همین شکل است.

 حالا هر کسی در هر جایگاهی در باب ملیتی که صحبت می کند و این ملیت را محور اصلی موضوعاتش قرار می دهد.

 شما در نهایت باید در انتظار این نگاه های نژادپرستانه هم باشید.

 وقتی در باب قومیت خود صحبت می کند، ملیت خود صحبت می کند که حالا این ملیت برتر از دیگر ملل ملل جهان هستند.

 در نهایت باید به این موضوع برسید که این در حد قیاس به این برتری رسیده و در نهایت هم به واسطه همین برتری طلبی حالا می تواند آن نگاه نژادپرستی را هم تزریق کند.

 ما در نهایت در دل این نگاه های ناسیونالیسمی که وابسته به این شکل مشخص از نگاه سیاسی عوام‌گرایانه است، ناچارا وارد برهه نژادپرستی هم می شویم یعنی همتای اینکه این برتری ها به واسطه تحقیر دیگر ملل است.

 در نهایت به واسطه این احساسی که در وجود این مردمان شکل می‌گیرد و خود را برتر از دیگران می‌دانند، حالا می‌رسند به آن نقطه ای که نژاد پرستانه هم نژاد خودشان را قاعدتا برتر از دیگران بدانند، ملت خودشان را والاتر از دیگران بدانند و در نهایت همان معنای مشخص را هم برای ما به وجود می آورند.

 شما در دل این نگاه‌های ملی گرایانه مواجه می‌شوید با جماعتی که وارد این میدان مشخص شده اند و با این عوام گرایی دارند مردمان را همسو با خود می‌کنند تا در نهایت به قدرت برسند.

 حالا در دل اینها شما مواجه می‌شوید که اینها همه عیوب خودشان را نادیده می‌گیرند.

 تمامی نواقص فرهنگی که در دل ملت خودشان وجود دارد، نواقص و عیب هایی که وجود دارد و این ملت هم دچار اشکالات بی‌شماری است، همه اینها را چشم پوشی می‌کند.

 یعنی مثلا وقتی به همین شرایط و سپهر سیاسی ایران هم روبه رو می‌شوید، موضوع به همین شکل است.

 حالا ما در دل کشور خودمان نواقص بی‌شمار فرهنگی داریم، عیوب بی‌شمار داریم، رفتارها و ناهنجاری های بی حد و حصری داریم.

 موضوعاتی داریم که باید ریشه ای تغییر پیدا کند.

 باید اصولا با یک دگرگونی و با یک انقلاب این فرهنگ ها به کناری گذاشته شود.

 اما وقتی با عوام گرایان ملی‌گرا روبه‌رو می‌شوید، حالا این‌ها دارند در باب یک ملتی صحبت می‌کنند بی عیب و نقص یک ملتی والا و بزرگ و شریف و.

 از این جملاتی که همواره می شنوید حالا حتی در باب اکثریتی که راه را هم به اشتباه می رود نگاهی ندارند.

 در باب اکثریتی که فاجعه های بی شماری را هم رقم زده، باز هم نسبت به آن نگاهی ندارند و اصولا تمامی موضوعات را نادیده می گیرند.

 اصولا موضوع آنهایی نیست که در باب معایب و نواقص صحبت کنند و فکر کنند تمامی نواقص را به دشمنان و خارجیان و اجانب در نهایت نسبت می‌دهند و خود را عاری از هر گونه زشتی و نقصان می‌دانند.

 و شما مواجه می‌شوید با این نادیده انگاری نادیده انگاری که در نهایت در دل این عوام‌گرایی یکی از ستون‌های اصلی به وجود آمدنش است.

 یعنی شما در دل عوام‌گرایی مواجه می‌شوید.

 حالا با جماعتی که همه عیوب را فراموش می‌کند.

 اصلا شاخصه اصلی این است که به عیوب آن جماعتی که قرار است با او همراه شود نظری نداشته باشد.

 قرار است که آنها را به آنها امتیاز بدهد و آنها را وارد این میدان از قدرت بکند و آنها را همراه و همدست با خودش بکند.

 حالا قرار است شما مواجه شوید با سخنرانی هایی که مدام پیرامون اینکه ملت بزرگ و ملت شریف و ملت غیور و الی آخر شما مدام مواجه می شوید با این تکرار که به آنها امتیاز بدهید تا با او همراه باشند.

 شما مواجه میشید با یک دیو خطرناکی که تحت عنوان پوپولیست ملی‌گرایی می‌شناسیم.

 این عوام‌گرایی که گره خورده با ملی گرایی این دیو چند سر وحشتناک و غول بد سیمایی که در نهایت ما را به یک نژادپرستی بی حد و حصر میرسونه، ما رو در نهایت به این قدرت طلبی میرسونه که در پی بزرگ کردن حیطه قدرت خودش است.

 قلمرو خودش را مدام میخواد بزرگ تر بکنه.

 قرار هست که به دیگران آزار برسونه.

 همونطوری که در طول تاریخ هم ما مواجه با همین تصاویر شدیم.

 یعنی شما وقتی مواجه میشید با آلمان نازی، با فاشیست های ایتالیایی.

 قضیه به همین شکل است.

 قضیه از اون عوام‌گرایی ابتدایی شروع میشه و در دل این ناسیونالیسم قدرت میگیره و بزرگ میشه حالا قرار است یک تصویری از یک نژاد برتری را به ما نشان بدهد.

 قرار است یک ملتی را مبدل به ملت بزرگ و برتر نسبت به دیگران بکند و حالا مواجه میشیم با فجایع نژاد پرستانه ای که شکل میگیرد.

 حالا این جماعت باید کبوترانی را در برابر داشته باشند.

 حالا شما مواجه میشوید با این چهره عریانی که قرار است تمامی اقوام دنیا بردگی و بندگی این جماعت برتر و بزرگ رو بکنن.

 اینها همه بر میگرده به همون ریشه ابتدایی یعنی برتری طلبی.

 یعنی در پی قدرت بودند.

 یعنی شما وقتی به همون نقطه ابتدایی روبه رو میشوید که مبحث، مبحث برتری طلبی است ما را در نهایت به همین خاستگاه مشخص میرساند.

 من بارها و بارها در باب وجودیت خدا صحبت کردم.

 در باب این فرهنگی که ما تحت عنوان خدا میشناسیم و خیلی از موضوعات کتاب ها و نوشته های من پیرامون همین نقد نگاه به خدا هست چرا که اصولا باورمند به این هستم که این فرهنگ خدا مسبب به وجود آمدن تمام این برتری طلبی ها شد.

 شما وقتی یک اصل را به آن باورمند هستید، این اصل مشخصی که دارد در باب این صحبت می کند که یک قدرت ماورایی در آسمان ها وجود دارد و برتری نسبت به دیگران دارد.

 حالا انسان سعی می کند مابه ازاء های بی شماری در قبالش بسازد.

 حالا با نگاه به این اصل مشخص سعی می کند دوباره این را تکثیر کند و شما شاهد همین موضوعاتی هستید که می بینیم یک بار این تفاوت ها و تمایز ها و برتری ها به واسطه ملیت شکل می گیرد یا به واسطه جنسیت شکل میگیرد و هر روز هم دائما در حال تکرارش هستیم در جای جای جهان و این نقطه خطرناک است و این تصویر مشخص از این غول چند سر و سیما که برتری طلبی است.

 حالا این برتری طلبی گره می خورد با ملی گرایی.

 حالا با استفاده از نگاه عوام و همسو کردن عوام به واسطه دادن امتیاز ها.

 اینها را با هم همدست می‌کنیم، هم داستان می‌کنیم و فجایع بزرگی هم رقم می خورد و فجایعی که همتا اتفاقاتی است که در جنگ جهانی دوم هم شکل گرفته و می تواند حتی بدتر از آن هم شکل بگیرد.

 حالا ما با یک جماعتی رو به رو هستیم که خود را قوم برتر و برگزیده و والاتر از دیگران تعبیر می‌کنند.

 برای این بالا بودن نیاز دارند که یک سری جماعت بی شماری از کبوتران بسازند.

 آنها را تحقیر می کنند.

 از دل نژادپرستی ها هم شکل می‌گیرد و در نهایت با گرفتن قدرت در پی آن هستند که قلمروی خودشان را بزرگتر کنند، برای خود، بردگان و بندگان پدید بیاورند و در نهایت ما شاهد فجایع بی‌شماری در سطح جهان هم هستیم.

 و در نهایت با این تفاسیر می‌توانیم باز هم از این تصاویر وحشتناک را هم ببینیم.

 پس قاعدتا مبحث ناسیونالیسم چه در شکل اخص خودش.

 یعنی شما اگر مواجه بشید با این نگاه های ملی‌گرایانه در نهایت قرار است ما را به همین پله ها برسونه.

 قرار نیست چیزی فراتر از اینها به ما عطا بکنه.

 هر چقدر که این جماعت در باب این صحبت بکنند که ما برای بزرگداشت ملت خودمون داریم تلاش می کنیم، در نهایت این بزرگداشت برای کوچک شمردن دیگران به وجود خواهد آمد.

 یعنی ما وقتی در باب قدرت صحبت می کنیم بارها گفتیم این قدرت به واسطه ضعف دیگران معنا پیدا می کند.

 یعنی قدرت که به تنهایی معنایی نخواهد داشت.

 بزرگ بودن و یا برتری که معنایی نخواهد داشت مگر در قیاس با دیگران.

 شما برتر نخواهید بود مگر اینکه کبوترانی نسبت به شما وجود داشته باشد.

 پس قاعدتا هر نوع نگاه ناسیونالیستی در نهایت ما را به همین مفاهیم وحشتناک هم خواهد رساند.

 قرار است که ما هر روز و هر روز بیشتر نزدیک بشویم به تعابیر برابری برابری‌طلبانه به یک‌سان انگاری.

 در نهایت ما قرار است که به مرحله‌ای برسیم که جان را محترم بشماریم و به برابری جان ها برسیم.

 به دور از هرگونه تقسیمات.

 هر جایی که صحبت از این تقسیمات باشد، قاعدتا شاهد نگاه‌های وحشتناک می‌شویم و حالا وقتی در باب این عوام‌گرایی صحبت می‌کنیم خب قاعدتا با یک موضوع مشخص مثل باور به ملیت و ملی‌گرایی خیلی راحت با هم چفت و نزدیک می‌شوند.

 یعنی شما وقتی صحبت از این ملی‌گرایی می‌کنید، می‌بینید که المان های ابتدایی برای هم‌داستان کردن با مردمان بی‌شمار رو در اختیارتون میذاره.

 چرا که ریشه ها در همون ریشه ها و باورهای ابتدایی هست.

 چرا که به سادگی میشه به این مردمان امتیازات و اون ها رو با خود همراه کرد.

 پس قاعدتا این دو نگاه به هم گره خورده اند و با هم و همسان با هم پیش می روند و در نهایت هم باعث به وجود آمدن یک دید چند خطرناکی می‌شود که می‌تواند جهان رو به زشتی و نابودی بیشتری بکشونه و جنگ های بیشمار رو هم به وجود بیاره.