وقتی تمدن، انسان را از درون بلعید | واژههاییکه از دل پوسیدگی، فردیت را بازخواست کردند
تمدن،
اگر فقط سرعت باشد،
خودش تبدیل میشود به پوسیدگی —
پوسیدگیایکه نه از بیرون،
بلکه از درون انسان آغاز میشود.
در جهانیکه دادهها
جای تجربه را گرفتهاند،
و الگوریتمها
جای انتخاب را،
واژههایی هستند
که هنوز جرأت میکنند
از هویت بپرسند.
آیا فردیت،
در عصر اطلاعات،
فقط یک توهم است؟
آیا آزادی،
در برابر پیشنهادهای هوشمند،
هنوز معنا دارد؟
و اگر معنا ندارد،
واژه،
باید از کجا آغاز کند؟
📘 جایی هست که این پرسشها،
نه فقط مطرح شده،
بلکه واژهبهواژه تحلیل شده —
در اثریکه تمدن را
نه افتخار،
بلکه ساختاری برای فرسایش انسان بررسی کرده:
پوسیدگی
فردیت،
وقتی در میان دادهها گم شود،
واژه،
تنها صداییست
که هنوز جرأت میکند
از پوسیدگی عبور کند ✍🏽🕯