خب دوستان توی این قسمت مشخص ما قرار هست که در باب فرهنگ هایی که در ایران وجود داره و تحت عنوان خرده فرهنگ ها به وجود اومده صحبت بکنیم.

 هر چند که در این قسمت مشخص ما بیشتر از اینکه بخوایم باز هم در باب مصادیق این خرده فرهنگ ها صحبت بکنیم، در باب یک سری معانی صحبت بکنیم که باعث شده یک فرهنگ غالبی رو پدید بیاره و از دل این خرده فرهنگ ها و جذب این خرده فرهنگ ها که حالا در آتی و بیشتر صحبت کردن بیشتر به این معنی مشخص می رسیم.

 پس لزوما ما در این قسمت مشخص در باب مصادیقی از این خرده فرهنگ ها صحبت نخواهیم کرد هر چند شاید به اون ها هم اشارتی بشه.

 اما موضوع مهمی که در این برنامه مطرح خواهد شد آن نگاهی است که تحت عنوان جذب این خرده فرهنگ ها باید به آن اشارت کرد.

 ما مواجه هستیم با ایرانی که قاعدتا به مثال تمام کشورهای دنیا و به مثال دیگر کشور های جهان و این شرایطی که در جهان پدید آمده تحت عنوان این عصر تکنولوژی و ارتباطات.

 خب ما مواجه هستیم با یک جهان متفاوتی نسبت به گذشته.

 خب قاعدتا ما صحبت کردیم پیرامون این که وقتی در باب فرهنگ ها صحبت می کنیم این فرهنگ ها تحت تاثیر از هم هستند.

 یعنی وقتی ما در باب فرهنگ های کهن صحبت می کنیم، وقتی می رسیم مثلا به عنوان مثال به فرهنگ زرتشتی، حالا این فرهنگ زرتشتی یک بخشی از نگاه خودش را به فرهنگ گذشته ای که در ایران جاری و ساری بوده گرفت.

 اما در کنار آن قاعدتا یک بخشی از این فرهنگ را مثلا از هندوستان گرفت یا مثلا از نگاه های دیگر، از باورهای دیگر گرفته و اصولا این فرهنگ ها بر روی هم تاثیر گذار بودند.

 همین گونه می شود در باب مصادیق بیشمارش هم صحبت کرد.

 در باب اسلام، یهودیت، مسیحیت یا فرهنگ های کشورهای مختلف که چگونه بر روی هم تاثیر گذار بودند.

 اما وقتی در باب این نوع فرهنگ ها و تاثیر گذاری هایشان صحبت می کنیم به این گونه بوده که این ها یک رهگذری برای گذران و در جریان بودن و زنده شدن این فرهنگ ها در فرهنگ دیگر داشتند.

 گاها ما مواجه می شویم مثلا با قدرتی که به یک کشوری حمله می کرده و این عرصه را در اختیار گرفته تمام قدرت سیاسی در اختیارش بوده.

 حالا فرهنگ خودش را تحت عنوان فرهنگ غالب به خورد مردم می داده.

 همان اتفاقی که در حمله اسلام به ایران اتفاق افتاد.

 حالا وقتی این فرهنگ غالب به میان می آمده با فرهنگ جماعت مغلوب ادغام شده با هم یک بده بستان هایی رو داشتند تا در نهایت یک فرهنگ متفاوتی ساخته بشه.

 همونجوری که شما وقتی نگاه میکنید به فرهنگی که در ایران تحت عنوان فرهنگ اسلامی و فرهنگ غالب مردم وجود داره مثلا با مردمی که در مالزی هستند متفاوت هست، با مردمی که در عربستان سعودی هستند متفاوت هست.

 چرا که اینها با هم ادغام شدند.

 پس یکی از عوامل مهم در این ادغام ها همین نوع بود.

 همین نوعی که یک فرهنگی فرهنگ غالب میشده به واسطه جنگ زور و تحمیل شمشیر.

 حالا وقتی غالب میشد با اون فرهنگ مغلوب یک نقاطی رو به وجود میاورد که این نقاط اشتراکی رو به وجود میاورد.

 با هم بده بستان هایی رو میکردند تا در نهایت یک فرهنگ تازه ای رو از دل این دو فرهنگ به وجود بیارن.

 اما در کنار این خب قاعدتا ما مواجه بودیم با اینکه حالا به واسطه گذرگاه هایی که وجود داره این فرهنگ ها بین ملل در حال گردش باشه، رفت و آمد باشه.

 یعنی شما مثلا تاثیری که مردم ایران از هندوستان گرفتن و این یک تاثیر متقابل بوده رو نمیتونید کتمان بکنید؟

 بواسطه گذرگاهی که بین این دو کشور وجود داشته مراوداتی که با هم میکردند رفت و آمدهایی که میکردند در دل این گذرگاه سعی شده که این فرهنگ ها هم با هم ادغام بشه و تاثیراتی روی هم بذارن.

 پس قاعدتا یکی از راه های دیگری که در دل این مراودات فرهنگی این بده بستان ها بوده همین گذرگاه ها بوده.

 در باب این مساله هم صحبت کردیم.

 مثلا به عنوان مثال شما وقتی برید نزدیک به سیستان و بلوچستان، حالا وقتی با فرهنگ اون مردم روبرو بشید میبینید که اونها تا چه اندازه تحت تاثیر اون فرهنگ هندوستان بزرگ بودن.

 هندوستان بزرگی که امروز پاکستان جزئی ازش دیگه نیست و بیشتر شاید تحت تاثیر از اون فرهنگ مثلا پاکستان فرهنگی که در پاکستان وجود داره باشه.

 خب این به واسطه اون نزدیکی است که بین این دو نقطه جغرافیایی وجود دارد و به واسطه نزدیکی و حالا رفت و آمدی که بین این دو جامعه اتفاق می افتد اینها روی هم تاثیر گذار بوده.

 حالا با توجه به این عواملی که ما با آن صحبت کردیم حالا ما مواجه می شویم با یک دنیایی که دیگر امروز دنیای گذشتگان نیست.

 حالا لزوما نیازی ندارد که گذرگاه هایی وجود داشته باشد تا این فرهنگ بین ملل مختلف به جریان بیفتد، با هم بده بستانی داشته باشند.

 حالا یک جهان مدرنی است که هر کسی در دنیای امروز با توجه به تکنولوژی که در اختیار دارد شاید در یک روز مواجه بشه با فرهنگ های متنوع و متضاد و متناقضی که باهاش در میون گذاشته میشه.

 حالا ابزار و اسبابی که در راستای این تعامل فرهنگی وجود داره که قاعدتا فرای زور قدرتمند ترینش هنر هست.

 دربارش هم صحبت کردیم.

 حالا در برنامه های آتی هم سعی میکنیم در باب این موضوعات مهمی که باعث فرهنگ سازی میشه صحبت کنیم اما در همین حد جزئی.

 خب قاعدتا همه می دونن که بزرگترین عامل این بده بستان های فرهنگی قاعدتا هنر هست.

 حالا شما مواجه میشید با این دریای بیکرانی از هنر که در همه جای دنیا هم جاری و ساری هست.

 حالا شما مثلا فیلم های کشورهای مختلف رو میبینید.

 حالا یه انسان میتونه به سادگی در طول یک روز با این فرهنگ های مختلف هم آشنا بشه.

 حالا یه سری تاثیر پذیری ها رو اینجا بیشتر و بیشتر میتونیم شاهدش باشیم.

 حالا ببینیم که چگونه این فرهنگ ها بیشتر و بیشتر از گذشته در حال ادغام با هم هستند.

 یعنی به عنوان مثال شاید در اون دوران باستان شما مواجه می شدید با یک تاجری که به واسطه حضورش در کشور همسایه یه بخشی از فرهنگ های اون ها رو میدیده، حالا تحت تاثیر اون فرهنگ این فرهنگ رو انتقال میداده به کشور مبدا خودش.

 حالا این تا چه اندازه ای زمان میبرده که این فرهنگ بخواد بخشی از اون فرهنگ اجتماعی اون ها بشه؟

 خب قاعدتا موضوعیست که خیلی متفاوته با امروزی که حالا یک جماعت بی شماری دائم در حال این بده بستان فرهنگی هستند و هر روز با این صحنه ها رو به رو میشن با این نگاه ها رو به رو میشن و خب قاعدتا تاثیر پذیری بیشتری دارن.

 حالا وقتی به صحنه اجتماعی جهان نگاه میکنیم حالا میبینیم سلطه ای در جهان وجود داره.

 خب قاعدتا که این هنر رو به نوعی انحصارا در اختیار خودش داره.

 یعنی شما وقتی به عنوان مثال با قدرتی مثل آمریکا روبه رو میشید، حالا میبینید که این قدرت آمریکا در حدی هست که به عنوان مثال سینمای جهان رو تا حد زیادی در اختیار خودش گرفته.

 حالا اون قدرتی که اون هالیوود داره برای اینکه فرهنگ خودش رو به دیگر کشورهای دنیا صادر کنه خیلی بیشتر از کشور های دیگه هست.

 یعنی مثلا با ایران قابل قیاس نیست.

 یا حالا کشور هایی که حتی به اندازه ایران هم سینمایی ندارن، هنری به اون صورت ندارن، هنری برای عرضه در سطح بین المللی ندارن یا اصلا در سطح بین المللی جایگاهی برای عرضه این هنر ها نیست و اصولا نگاهی که داره نسبت به هنری که در اون کشور ها اتفاق می افته با کشور های دیگه اصلا قابل قیاس نیست.

 جایگاه و پایگاهی که برای انتشار این ها وجود داره قابل قیاس نیست.

 ما وقتی در باب این هنر صحبت میکنیم خب قاعدتا نیاز ابتدایی اون جایگاهی است برای انتشار.

 حالا شما در نظر بگیرید که شما غنی ترین هنر ها رو هم حتی از نظر کسانی که منتقد و صاحب نظر در این زمینه هستند بوجود بیارید.

 وقتی جایی برای عرضه اش وجود نداشته باشه، خب قاعدتا هیچگاه هم شنیده نخواهد شد.

 حالا وقتی ما داریم میبینیم که این سلطه در اون بخش وجود داره و به نوعی این اریکه رو در دست گرفتن، سکان این نگاه در اختیارشون هست، پس قاعدتا اون ها تاثیر گذاری بیشتری در جوامع دیگه دارن و حالا ما مواجه میشیم با این خرده فرهنگ هایی که داره از این جوامع قالب به این مردم داده میشه.

 حالا شما مواجه میشید که به نوعی یک شکلی از اون تهاجم فرهنگی داره اتفاق می افته حالا قاعدتا یه سری از کلمات به واسطه ی استفاده ی همواره و احمقانه ای که مثلا توسط جمهوری اسلامی شده کاملا بی معنی شده دیگه.

 حالا توی این قسمت خاص چون ما میخوایم اتفاقا در باب همین موضوع صحبت کنیم خیلی هم به نفع و به سودمون هست.

 یعنی شما مواجه میشید با معانی درستی که لگدمال شده توسط یک نگاه ظالم در قدرت.

 یعنی شما وقتی مواجه میشید با جمهوری اسلامی، جمهوری اسلامی مثلا همین موضوع تهاجم فرهنگی رو به واسطه اون نگاه آلوده ای که در خودش داره بی ارزش و بی معنا کرده.

 حالا اگر صحبت از تهاجم فرهنگی بشه برای عده ای شاید حتی این موضوع مسخره و غیر قابل ارزشی به حساب بیاد.

 چرا که این معانی و این واژگان به وسیله این قدرت ظالم حالا بی ارزش شدند، حالا از معنا تهی شدند.

 حالا شما در باب خیلی از موضوعات هم با همین موضوع روبه رو می شوید.

 در باب خیلی از واژگانی که از معنای اصلی و حقیقی خودشان دور شده اند، به واسطه رفتارهای فریبکارانه، متقلبانه و ظالمانه ای که توسط این قدرت واحده داره اتفاق می افته.

 اما وقتی داریم به واقعیت این موضوع نگاه می کنیم، می تونیم بلاشک بهش نگاه بکنیم و بفهمیم که بله یک قدرتی است، یک سلطه ای است که در جهان وجود داره.

 غیر قابل کتمان هست.

 هنر بزرگترین قدرت برای اینکه شما بخواید فرهنگ خودتون رو منتقل کنید، فرهنگ جوامع رو تحت تاثیر قرار بدید، فرهنگ تازه ای رو به وجود بیارید قاعدتا هنر هست.

 یعنی اگر ما زور و تحمیل و قدرت رو بزاریم کنار یعنی قرار نباشه که کشوری رو مستعمره خودمون بکنیم، حمله بکنیم، اونها رو نابود بکنیم، کاری که مسلمانان کردند با ایرانیان رو انجام بدیم.

 اگر قرار باشه چیزی فرای این کار رو انجام بدیم، قاعدتا باید به هنر آویزون باشیم.

 هنر تنها راه ماست برای تغییر.

 برای بوجود آوردن یک فرهنگ تازه.

 حالا ما مواجه هستیم با کشور هایی که این قدرت رو در اختیار گرفتن و تاثیر بیشتری رو بر جهان دارن.

 تمامی انتشار در اختیار اونهاست.

 قدرت انتشار برای اونهاست.

 قدرت تبلیغ کردن برای اونهاست.

 همه چیز در اختیار این جماعت هست.

 پس قاعدتا هم میتونن فرهنگ خودشون رو غالب کنن.

 قاعدتا میتونن فرهنگ خودشون رو به دیگر جوامع صادر کنن.

 حالا ما مواجه میشیم با اون تهاجم فرهنگی که اتفاق داره می افته.

 اما نکته مهم و کلیدی ما در این بحث بر میگرده به همین نگاه.

 وقتی ما در باب تهاجم فرهنگی صحبت میکنیم قاعدتا برای یک جماعت زیادی این یک کلمه ایست که غیر قابل تحمل هست.

 چرا که بلافاصله یک سری نگاه های احمقانه جمهوری اسلامی رو در نظر دارن که در برابر تمامی آزادی های مردم ایستادگی کرد.

 هر اتفاقی که داره برای این مردم به واسطه انتخاب این مردم می افته رو به واسطه همین تهاجم فرهنگی از صحنه دور کرد.

 این اون نقطه ای ست که ما حالا میخوایم در باره اش صحبت بکنیم.

 به چه معنا؟

 به این معنا که ما در این فرهنگ غالبی که در ایران به وجود اومده به واسطه ظلم های بیکرانی که اتفاق افتاده، حالا یک احساسی در دل یک جماعتی به وجود میاد که شاید این جماعت هم فرهنگ ساز باشن.

 این جماعت هم قدرت ساختن فرهنگ و تغییر دادن فرهنگ ها رو داشته باشن.

 مثلا به عنوان مثال این ها هنرمند باشن یا جایگاه هنری داشته باشن برای ارائه اون نوع نگرش و باوری که نسبت به جهان دارن.

 حالا شما مواجه میشید با فرهنگی که این ها به واسطه این نگاه در قدرت شکل گرفته.

 یک قدرتی در برابر رفتارهای وحشیانه و وحشتناکی داشت و کارهای احمقانه ای رو کرده، نابرابری رو به حد حصر خودش رسونده.

 حالا شما یک نگاهی داری در راستای اینکه هرچیز او رو برعکس جلوه بدی.

 هر چیز او رو برعکس به پیش ببرید.

 باوری رو بوجود بیارید که در برابر اون باور باشه.

 هر چیزی که او خوبی نامیده شما بدی به نام هر چیزی که او ارزش میدونه رو ضد ارزش بدونیم.

 حالا اینجا شما دچار اون تضاد و تناقض میشید چرا که تمامی چیزهایی که او گفته بد هستند لزوما که خوب نبودند.

 قاعدتا در بینشون چیزهای بدی هم وجود داشت.

 یا هر چیزی که اونها گفتن خوب بوده.

 لزوما چیز های بدی نبوده.

 حالا شما به واسطه این احساس به نوعی انتقام، عقده، کینه یا هر اسمی که میخواید روش بزارید.

 حالا وارد یک وادی میشید که در پی برعکس کردن این فرهنگ باشید یعنی قاعده اصلی شما در راستای این فرهنگ این باشه که هر چیزی که اون ها ارزش دونستند رو شما ضد ارزش بدونید.

 چهارچوب اصلی شما میشه مقابله و برعکس کردن نظام باور اون ها.

 وقتی در باب این تهاجم فرهنگی صحبت کردیم گفتیم یعنی به مصداق همین موضوع مشخص هست آیا تهاجم فرهنگی وجود نداره؟

 آیا اتفاق نمی افته؟

 قاعدتا کسی نمی تونه این رو کتمان بکنه که ما شاهد تهاجم فرهنگی هستیم.

 تهاجم فرهنگی که گاها به ضرر اون جامعه هم اتفاق می افته.

 یعنی یک فرهنگ مسموم و بیماری که داره توسط همین هنر به این مردم ارائه میشه.

 یعنی گاها شما مواجه میشید دیگه با یک سری موضوعاتی که داره مطرح میشه و این ها تبدیل به ارزش میشن برای اون جامعه و این ها صد در صد ضد ارزش هستن.

 یعنی به عنوان مثال با چارچوب مشخصی که ما پیرامون آزادی می‌شناسیم، اینها در راستای باورهایی هستند که آزار به دیگران رو باعث میشن حادث میشن.

 حالا دارای یک فرهنگ تازه ای با مردم در میان گذاشته میشه در راستای آزار رساندن به دیگران.

 اما به واسطه اینکه یک تعریفی رو مثلا جمهوری اسلامی داده نسبت به تهاجم فرهنگی، حالا به صورت کلی این تهاجم فرهنگی کتمان میشه.

 حالا کسی حاضر نیست در باب این صحبت بکنه.

 حالا جماعتی هستند که بی حد و حصر در انتظار چیزهایی هستند که تحت عنوان فرهنگ مثلا غربی به اونها ارائه میشه.

 اونها با فراغ بال در برابر اون وایمیستن تا اون فرهنگ رو بگیرن و در آغوش بگیرن.

 هر فرهنگی که میخواد باشه حتی اگر منافات با آزادی داشته باشه، حتی اگر در برابر برابری باشه.

 حتی اگر نگاه هایی به مراتب بدتر از نگاه های مثلا اسلامی باشه باشد.

 باز هم براشون تفاوتی نمی کنه.

 چون ملاک و معیار ابتدایی و اصلی خودشون رو قرار دادن بر پایه ی همین که بخوان برعکس اون نظام فکری عمل کنن.

 حالا شما مواجه میشید با این فرهنگی که تحت عنوان مخالفت فرهنگ ضدیت فرهنگ برعکس کردن هر چیزی میشه روش اسم گذاشت.

 بواسطه ی کینه ها و عقده ها.

 انتقامی که شما میخواید از اون فرهنگ غالب بگیرید هم شکل میگیره.

 حالا شما مواجه میشید اگر به عنوان مثال این ها صحبت میکنن در باب مشروب خوردن.

 حالا جماعتی هستن که میگن باید مشروب خورد.

 یعنی اگر این ها دارن میگن مشروب خوردن کار بدی هست.

 حالا شما مواجه میشید با یک فرهنگی در راستای همین برعکس کردن و فرهنگ ضدیت که میگه اصلا نهایت خوبی همین خوردن مشروب هست.

 به افراط هم خوردن مشروب هست.

 اصلا خوردن مشروب یه ارزشی که به شما یه اعتبار بالاتری میده.

 حالا اگر اینها دارن صحبت از این میکنن که مثلا تشکیل خانواده بدید حالا اینها به نوعی زیر این میز تشکیل خانواده میزنن.

 یکی میگه اصلا نیازی نیست که همچین اتفاقی بیفته.

 حالا اگر اینها معترف به چهارچوب هایی برای روابط جنسی هستند.

 حالا اینا میان تمامی این چارچوب ها رو از میان بر میدارن.

 همه چیز رو میخوان از میان بردارند.

 و حالا این مبدل به یک فرهنگ میشه.

 فرهنگی که در راستای ضدیت با فرهنگ گذشته داره ساخته میشه.

 و وقتی ما در باب اون تهاجم فرهنگی صحبت میکنیم و یا در باب این خرده فرهنگ هایی که فرهنگ غالب مردم رو حتی به مراتب بدتر از گذشته هم داره میکنه، دقیقا نقطه بحث ما سر همین معنای مشخص هست.

 حالا یک جماعتی هستن که تاثیر گذاری دارن.

 حالا این ها هنرمند هستن، خواننده هستن، نویسنده هستن، شاعر هستن.

 هر چیزی که بالاخره یک تریبونی برای تغییر فرهنگ در بین مردم رو دارن.

 حالا این جماعت به واسطه آن فرهنگ غالبی که سالیان سال به این ها ظلم کرده، نابرابری رو به پیش برده، آزادی های این ها رو گرفته، حالا پر از عقده به واسطه انتقام و کینه به یک فرهنگ مشخص رسیدن، فرهنگ مشخص اون ها فرهنگ ضدیت با فرهنگ غالب هست.

 هیچ چهارچوب مشخصی تعریف نمیشه.

 حالا تنها و تنها شما گام برمیدارید برای اینکه با این فرهنگ ضدیت بکنید.

 یعنی مثلا به عنوان مثال شما اگر با اون عقایدی که تحت عنوان شیطان پرستی مثلا وجود داره هم روبرو بشید میتونید این تصویر رو ببینید.

 یعنی مثلا مواجه میشید با شیطان پرستی که حالا هر چیزی که مسیحیت گفته رو ضدش رو انجام میده.

 مثلا چمیدونم اگر اون ها یه دعایی رو انجام میدن در فلان روز اینها مثلا در یک روز دیگه ای برعکس اون رو انجام میدن.

 اگر مثلا اونها گفتن دروغ بده اینا میگن دروغ خوبه.

 در همین حد ابتدایی.

 اما این بر پایه همون فرهنگ ضدیت شکل میگیره.

 یعنی یک فرهنگی است که هیچ معنای مشخص و چهارچوب مشخص و باور مشخصی را نسبت به خود ندارد.

 هیچ چهارچوب تازه‌ای را تعریف نمی‌کند.

 تنها و تنها بر پایه ضدیت با آن فرهنگ غالب است.

 فرهنگی که احساس می‌کند بهش ظلم و ستم فراوانی هم کرده، دلیل به وجود آمدنش کاملا مشخص و قابل درک است.

 سالیان دراز ظلمت به وجود آوردن کینه ها، انتقام ها، نفرت ها، عقده ها.

 خب این دلیل اصلی پیدایش یک همچین باوری است.

 به وجود آمدن یک همچین فرهنگی است که کاملا هم قابل لمس است.

 قابل شهود است.

 شما می‌توانید یک همچین نگاهی را هم پیش بینی بکنید که احتمال وقوع پیوستن تا چه اندازه زیاد و زیاد هم بوده.

 ولی حالا ما مواجه هستیم با همین فرهنگ که مبدل به یک بخش مهمی شده که به نوعی در پی همان تهاجم فرهنگی هم هست.

 یعنی حالا هر فرهنگ متفاوت و متناقض که در برابر شما وجود دارد، در برابر آن باورها و آن فرهنگ عامه وجود دارد و به سادگی قبول می‌کند هر چقدر هم که به دور از چارچوب آزادی باشد، به دور از چارچوب های اخلاقی باشه، همه اون رو قبول می‌کنه و حالا یکسری کسانی رو داره که در راستای این فرهنگ گذاری هم دارن تلاش میکنن.

 یعنی یک جماعتی هستن که ما تحت عنوان مثلا هنرمند اینها رو میشناسیم.

 حالا این هنرمندان هستن که به واسطه همون عقده ها، کینه ها، انتقام ها با رجوع به این فرهنگ ضدیت حالا با تهاجم فرهنگی هم که بهشون شده و اون رو قبول کردن به سادگی وارد این وادی میشن تا این فرهنگ تازه رو که فرهنگ اتفاقا فقط و فقط ضدیت هست و هر چیزی که اونها گفتن گفتند رو به نوعی بر عکس جلوه دادن و تصویر کردن.

 حالا وارد میدان میشن و این فرهنگ تازه رو هم به پیش می برم.

 ما حالا می رسیم به اون مرحله ای که مرحله ی انکار هست.

 حالا در این مرحله ی مشخصی که ما تحت عنوان انکار و ضدیت می شناسیم، هر ارزشی که مطرح شده، حتی اگر ارزشی که همسو و مترادف با آزادی هست رو هم زیر پا میذاره.

 و این مبدل به اون فرهنگ جمعی میشه و باز دوباره ما رو بیشتر و بیشتر در اون منجلاب به پیش خواهد برد.

 حالا شما با جماعتی رو به رو هستید که مثلا بی بند و باری رو به نهایت خودش می رسونه و هیچ چارچوب اخلاقی در این راستا باورمند نیست.

 حالا میبینی که مثلا در وادی شهوت خیلی افسارگسیخته تر و وحشتناک تر حاضره کارهایی رو به پیش ببره.

 خیلی بدتر و وحشیانه تر از اون مثلا شکلی که ما تحت عنوان آلت پرستی در باب اسلام دربارش صحبت کردیم.

 حالا پذیرای اون تهاجم فرهنگی است که داره به او خورانده میشه.

 این فرهنگ تازه خورانده شده مثلا از اون جامعه غربی یک فرهنگی است متضاد و در برابر فرهنگ غالب که شما میدونید با هر چهارچوب اخلاقی پیرامون آزادی نگاه کردن بهش میدونید که این یک ضد فرهنگ هست.

 این یک ضد ارزش هست.

 این قاعدتا میتونه زندگی رو برای همه جانداران سخت تر بکنه.

 میتونه باعث بوجود اومدن آزارهایی به دیگر جانداران باشه، به انسان ها باشه، به زنان باشه یا به هر موجود دیگه ای باشه.

 اما به واسطه این احساسی که درون این ها هست و باوری که به این فرهنگ ضدیت دارند، باوری که در راستای این انکار دارند، حالا به سادگی اون فرهنگ رو قبول میکنن.

 حالا جماعتی هستن که مبدل به این بلندگو ها برای این تهاجم فرهنگی هم میشن.

 حالا از دل همون مردم هستن.

 اما با باور به این ضدیت و ایمان به این انکار.

 انکار خویشتن، گذر از خویشتن، ضدیت با تمامی فرهنگ خود کردن.

 حالا شما مواجه می شوید با این ها که تبدیل به بلندگو ها شده اند و دارند فرهنگ.

 ضد ارزشی که حتی به مراتب بدتر از فرهنگ غالب خود هست را هم با.

 با دیگران در میان میزارن.

 حالا ما مواجه میشیم با خرده فرهنگ های مخربی که داره دائما توسط این جماعت جذب میشه.

 یعنی مثلا وقتی شما مواجه میشید با این خرده فرهنگ هایی که تحت عنوان فرهنگ رایج در بین مثلا جوانان اتفاق می افته و داره قدرتمند هم به پیش میره، شما میتونید این فرهنگ ضدیت رو به راحتی ببینید.

 حالا میبینید با یک بی بند و باری بی حد و حصری روبرو میشید چرا که این نگاه دگمی که برای ما دنیا رو تعریف کرده تحت عنوان جمهوری اسلامی یک نگاه دگم و خشک رو نسبت به مسائل جنسی داشته.

 همانگونه که ما در بابش.

 در ویژه برنامه ی آلت پرستان هم صحبت کردیم.

 حالا این جماعتی که تازه به میدان آمده به یک افسارگسیختگی پیرامون مسائل جنسی اعتقاد دارند.

 حالا اعتقاد دارد ما باید در این راستا در نهایت کارهایی را که می توانیم انجام دهیم گاها حتی در برابر آزادی در راستای آزار رساندن به دیگران که کار به جاهای وحشتناک خودش می رسد و می رسیم به آن مرحله ای که این ها در پی جست و جو و ارتباط برقرار کردن با انسان های نابالغ هم بر می آیند.

 حتی این را نوعی ارزش برای خودشان و ارزش افزوده ی خودشان می دانند.

 حتی این را می گویم و شما مواجه می شوید با جماعت بی شماری که این را تکرار می کنند.

 یعنی ما از این صحنه های دهشتناک به شدت می بینیم دیگه.

 یعنی می بینیم مثلا یک شخصی داره صحبت پیرامون همین مسئله می کنه پیرامون همخوابگی و ارتباط برقرار کردن با کودکان و خردسالان و افراد نابالغ.

 حالا در کنار او مثلا می بینید که شعار زن زندگی آزادی رو هم میده.

 یعنی شما این جمع تناقض و دیوانگی و جنون رو باز نمی تونید بفهمید؟

 برگرفته از همون نگاهی است که ما تحت عنوان فرهنگ ضدیت دربارش صحبت کردیم.

 حالا پر از انکار هست و سعی میکنه فکر کنه که با این بی بند و باری در مسائل جنسی به اون نهایت آزادی برسه.

 یعنی تعریفی که برای اونها نسبت به آزادی داده میشه ضدیت با اون نگاه غالب هست.

 حالا شما میبینید که مثلا در راستای مشروب خوردن و مواد کشیدن حالا این تبدیل به یک ارزش میشه.

 حالا جماعتی هستن که پیرامون این مواد کشیدن خودشون صحبت میکنن و خیلی بهش میبالند و یک جماعت بی شماری هم دارن همین رویه ها رو پیش میگیرن و به این میبالند و این مبدل به یک بخش فرهنگ تازه ای در بین این مردم میشه.

 حالا وقتی شما در باب این تهاجم فرهنگی مثلا صحبت میکنید مثلا پیرامون یک نگاهی صحبت می کند که این نگاه آلوده در پی ترویج بی بند و باری های جنسی در پی ترویج مواد مخدر و استفاده از مواد مخدر است.

 حالا اگر نام این را تهاجم فرهنگی می گذارید، حالا به واسطه آن نگاهی که وجود دارد، آن نگاه لگدمال شده ای نسبت به این تهاجم فرهنگی، رفتارهای وحشیانه ای که در قبال این نوع نگاه فرهنگی شده.

 حالا کسی برنمیتابد اصلا به حرف های شما گوش بکند.

 حالا این فرهنگ ضدیت هست که میدان دار هست.

 حالا شما می بینید که به سادگی اگر یک جمع یک جماعتی هم دارند در باب مثلا مواد مخدر صحبت می کنند، یک جماعتی هم در دنباله آن ها دارند به شادی در کنار آن ها پیش میرن.

 اصلا این فرهنگ رو قبول کردن.

 این فرهنگ را حتی تقدیس هم می‌کنند.

 این نگاه آلوده را به نوعی مقدس هم می‌شمارند.

 حالا می‌بینید که در این وادی به پیش می‌روند و هر روز هم در آن پر و بال تر و فربه تر میشن.

 به واسطه ی اون نگاه و اون فرهنگی که ما تحت عنوان فرهنگ ضدیت قلمداد کردیم.

 حالا با توجه به اون تهاجم فرهنگی ما مواجه هستیم با جامعه ای که در پی جذب این خرده فرهنگ های مخرب هست.

 حالا شاید در همون هنری که ما تحت عنوان مثلا هنر آمریکایی دربارش صحبت کردیم فیلم های آمریکایی شاید مواجه بشید با یک بخشی که در راستای یکی از اخلاقیات داره صحبت میکنه.

 مثلا در یک فیلم مشخصی داره در باب یک اخلاقیاتی صحبت میکنه.

 شما میتونید به وضوح که اون فیلم اون نگاه نگاهی نیست که در ایران مثلا در بین مردم قبول بشه.

 اتفاقا اون نگاه رو برنمی‌تابند.

 اون نگاه رو رد میکنن.

 چرا که احساس میکنن با این فرهنگ غالب در کشور همخوانی داره. نزدیکی داره.

 اصلا دیگه موضوع مهم برای اون ها نیست.

 مثلا به عنوان مثال ما در باب این مسائل صحبت کردیم و گفتیم اگر ما باورمند به این هستیم که قتل زشته، اعدام خود قتله همتای قتله مثلا به عنوان مثال دیگر ما نمی‌توانیم برای این تبصره قائل بشیم.

 قتل خیلی کار بدیست ولی قتل مثلا فلان آدم اشکالی ندارد.

 کشتن مثلا کافر اشکالی ندارد.

 کشتن کسی که مثلا باورمند به جمهوری اسلامی هست اشکالی ندارد.

 اما حالا اگر یک معنای مشخصی پیرامون این بد بودن قتل و کشتار و پاسداشت جان صحبت می‌کند، برای این جماعت قابل قبول نیست.

 اما شما می‌بینید جایی که دارد خشونت بیشتر و بیشتر به پیش می‌رود، حالا خشونتی که در راستای انتقام و کینه گرفتن هست، حتی با اینکه با آن باورهای غالب همخوانی دارد.

 همان طوری که ما در بابش صحبت کردیم در باب جنگ و جهاد اینقدر این اشتباهات به فاحش شده و به بیراهه رفته که اون موضوع رو فراموش میکنن.

 موضوع مهم و اصلی پیرامون همون انتقام و کینه خواهی و کینه طلبی ست.

 حالا به راحتی این فرهنگ مخرب رو جذب میکنن.

 حالا اگر نگاهی وجود داشته باشه که در راستای یک نگاه مسالمت آمیز یک تغییر.

 مسالمت آمیز، یک طغیان مسالمت آمیز باشه، در راستای بخشش باشه، در راستای یک نگاه تازه به جهان باشه.

 توسط این جماعت قبول نمیشه.

 اما نگاهی که توامان گره خورده با نگاه های خشونت بار و جنگ طلب وحشیانه و انتقام جویانه کینه طلبانه است به راحتی توسط این جماعت جذب میشه و کم کم مبدل به یک قدرت فرهنگی میشه و حتی میتونه جایی به اون نقطه برسه که فرهنگ غالب رو هم به دست بگیره.

 حالا ما مواجه هستیم با این فرهنگ ضدیت و انکاری که حالا با توجه به اون تهاجم فرهنگی و گاها حتی ساختن فرهنگ تازه توسط خود میداندار میتونه بشه.

 فرهنگی که کاملا بر پایه ضدیت هست، ضدیت با قدرت حاکم هست و گاها هم میتونه تمامی ارزش ها و چهارچوب های اخلاقی و چارچوب هایی که ما تحت عنوان آزادی و قانون و آزادی میشناسیم رو هم زیر پا بزاره.

 اما به واسطه این ضدیت با فرهنگ غالب میتونه میدان دار باشه و در بین بیشماران هم جاری و ساری باشه.

 در مجموع با توجه به این ساختار ساخته شده ما مواجه میشیم با خرده فرهنگ هایی که به سمت این جامعه داره هجوم میاره و ما در باب مصادیقش صحبت نکردیم اما در بیشتر نقاط با مواجه میشیم با خرده فرهنگ های مخربی که به سادگی توسط این جماعت جذب میشه و حالا میتونه تبدیل به یک بخشی از فرهنگ اجتماعی بشه.

 حالا با توجه به ساختاری که وجود داره، جامعه ای که دارای این تکنولوژی ها هست برای رد و بدل کردن اطلاعات حالا در این عصر تازه جهانی شما مواجه می‌شوید با چیزهایی که در جهان وجود دارد و اتفاقا این جماعتی که در ایران وجود دارند برای فرهنگ‌سازی تازه خودشان دارند گام برمی‌دارند.

 با توجه به آن فرهنگ ضدیت.

 حالا در پی جذب بدترین و زشت ترین و مخرب ترین این خرده فرهنگ ها هستند و ما مدام شاهد این خرده فرهنگ هایی که می تواند لطمه بزند هستیم.

 در باب این مسئله میشه ساعت ها صحبت کرد.

 اگر بخواهیم در باب مصادیق صحبت بکنیم می تونیم نمونه های بیشماری بیاریم.

 اما سعی کردیم یک معنایی را پیرامون این خرده فرهنگ ها و فرهنگ های وارداتی صحبت بکنیم و از همه مهم تر پیرامون این فرهنگ ضدیت.

 شاید در آتی پیرامون این موضوع صحبت بکنیم و ویژه برنامه ای هم داشته باشیم.

 قاعدتا پیرامون این مباحث صحبت خواهد شد چون موضوعات مهمی است و زندگی ما را هم در بر گرفته.

 اما در این ویژه برنامه مشخص پیرامون فرهنگ ایران به نظرم به اندازه کافی درباره اش صحبت کردیم.