خب دوستان در این قسمت از برنامه ما قرار هست که در باب نگاه اقتصادی اسلامی صحبت بکنیم.

 اینکه اسلام اصولا در باب اقتصاد چه نگاه و نظری داشته؟

 در طول این تاریخ 1400 ساله که ازش گذشته.

 از اون ابتدا تا امروز نکته اول و کلیدی و مهمی که در زمینه اقتصادی باید بهش اذعان کنیم این هستش که اصولا از نظر اسلام نگاه اقتصادی نگاه بی ارزشی بوده.

 مثال های بسیاری هم از ابتدا درباره اش میشه زد تا امروز و جهان امروزی ای که داریم میبینیم.

 یعنی به عنوان مثال در قسمتی که پیرامون کار هم صحبت کردیم در اسلام گفتیم که اصولا در قرآن به عنوان نماد اصلی شناخت اسلام و راهبر اصلی برای مسلمون ها در جهان صحبتی از کار به میان نیامده و به همین شکل در باب اقتصاد و اصولا قوه محرکه ی اقتصاد کار هست، تولید هست، تولید و کار هست که ما رو به یک اقتصاد شکوفا میرسونه و اصولا این مساله کار و تولید توامان شده با اقتصاد.

 یعنی اقتصاد چیزی فراتر از تولید هم نیست در حقیقت.

 و خب وقتی اسلام و قرآن در باب این مساله و مساله کار صحبتی نکرده، قاعدتا برایش موضوع بی ارزشی بوده و اصولا این نگاه اقتصادی همواره در بین مسلمان ها بی ارزش بوده.

 نمونه های ساده ای که برای ما ایرانی ها هم قابل لمس است همین نگاهی است که خمینی به عنوان مثال نسبت به اقتصاد دارد.

 آن مثال معروفی که همه شنیدن در باره اش که اقتصاد مال خر است و این حرف ها یعنی این ها داره به ما نوید این رو میده که اقتصاد اصولا برای اسلام یک موضوع بی ارزش و پیش پا افتاده ای است.

 موضوعی که زندگی بشری رو امروز درگیر خودش کرده و زندگی ما به عنوان یک انسان مدرن در این جهان وابسته به مسائل اقتصادی هست.

 همه انسان ها نیازمند هستند که از شرایط از نظر اقتصادی خودشون رو به یک مرتبتی برسانند.

 فرای اینکه اقتصاد موضوع مهمی هست و زندگی ما رو به نوعی در این شریان اقتصادی معنا گرم می‌شود و ما برای ادامه حیات نیاز داریم به این مسائل اقتصادی.

 خب می بینیم که جرم و جنایت هایی که در جهان هم اتفاق می افتد به دلیل همین بحران های اقتصادی هست.

 به فراخور اینکه این مسائل اقتصادی در کشورها بیشتر می شود، مسائل جنایی هم در این کشورها بیشتر و بیشتر می شود.

 پس این مسئله اقتصادی موضوع بغرنج و مهمی هست در جوامع بشری.

 اما برای اسلام و نگاه اسلامی اصولا این موضوع موضوع قابل اهمیتی نبوده و همان شکلی که در نماد اصلی که قرآن هست صحبتی به میان نیامده، در باب این مسئله صحبتی در باب کار به میان نیامده، در باب تولید به میان نیامده که بخواهد اصلا ارزش و وقعی بگذارد برای مسائل اقتصادی به همین شکل.

 به مباحث اقتصادی هم در همین حد ساده انگارانه نگاه شده و بی ارزش از کنارش گذشته اند. گذشتند.

 ما اولین مواجهه با مسائل اقتصادی در اسلام بر می گردد به زمانی که محمد یک حکومتی را تشکیل داده در مدینه یعنی از دوران بعد از هجرت.

 ما مواجه می شویم با اولین نگرش محمد در قبال مباحث اقتصادی.

 در آن دورانی که آن ها در مکه وجود داشتند و زندگی می کردند.

 خب مسئله اقتصادی هم به آن شکل نداشتند چرا که هر کدام در همان زندگی فردی و شخصی ای که داشتند در آن جامعه کوچک اسلامی که هنوز شکل نگرفته بوده، مسئله مهمی به اسم مسئله اقتصادی نداشتند.

 حالا هر کدام به فراخور کاری که انجام می دادند از یک شرایطی هم بهره مند بودند و هنوز جامعه شان به نوعی شکل نگرفته بود.

 اما بعد از اینکه محمد هجرت می کند و به مدینه می رسد، حالا دارای یک اجتماعی رو تشکیل می دهد و مواجه می شود با این مسئله اقتصادی که قرار است اقتصاد این کشور و این اقتصاد این جامعه کوچکی را که تشکیل داده را پیش ببرد و اولین مواجهه محمد را با مساله اقتصادی دارد.

 حالا قرار نیست که کاری بکنند.

 قرار نیست که تولیدی بکنند.

 قرار نیست که یک شکوفایی در این اقتصاد شکل بدهند.

 قرار نیست که یک چارچوب و بندهایی را تشکیل بدهند برای اینکه قرار باشد رفتارهای اقتصادی از خودشان بروز بدهند.

 قرار است که یک راهکار ساده ای را برای رسیدن به ثروت پیش بگیرند که آن هم به معنای راهزنی و دزدی است.

 شما مواجه می شوید با این غزوه ها.

 در باب این مساله در آن قسمتی که پیرامون کار بود هم صحبت کردم.

 اصولا کار و اقتصاد به هم گره خورده و می توانست این دو تا برنامه یکی بشود.

 اما حالا سعی کردیم که در این برنامه باز به یک اشکال دیگری از این نگاه به نوعی تحت پوشش قرار بدیم و بهش نظر بیندازید.

 خب اولین مواجهه محمد با مسائل اقتصادی در همان جامعه کوچکی که در مدینه شکل داد اتفاق افتاد.

 حالا بعد از اینکه این جامعه کوچک اتفاق افتاد، حالا نیاز داشت که از یک بهره مندی اقتصادی هم برخوردار بشود.

 نیاز داشت که حالا یک ثروتی هم در اختیار داشته باشند برای همه کارهایشان و اصولا این چرخه اقتصادی هم پیش برود و راهکاری که محمد و الله در اختیار مسلمان ها قرار داد و در قرآن هم به آن اذعان کرد، غزوه ها بود.

 اینکه حالا قرار بود در برابر کاروان های تجاری بایستند و اموال این ها را سرقت بکنند، با راهزنی به نوعی اقتصاد خودشان را شکل بدهند.

 اقتصادی که بر پایه سرقت و دزدی قرار بود که شکل بگیرد و ما مواجه می شویم با این نوع نگرش اقتصادی که محمد شکل داد.

 این غزوه ها آغاز شد و این طریقت اقتصادی را در دل اسلام به وجود آورد.

 ما مواجه می شویم با محمدی که حالا قصد دارد این چرخه های اقتصادی را به حرکت در بیاورد و راهکار و راه حلش چه در قرآن، چه از زبان خدا و چه از طریقت خودش و سیرت خودش و آن نوع زندگی و آن تاریخی که در اسلام ساخت گره خورد با این راهزنی.

 با این سد کردن راه تجاری که قصد رد شدن از آن خطه ی سرزمین ها را داشتند، قرار بود که از مدینه رد بشوند و به مکه برسند.

 کالاهای تجاری را به سمت مکه برای فروش ببرند و یا کالاهایی که خریده بودند را به سمت کشور های خودشان ببرند.

 خب ما گفتیم که در زمانه پیش از اسلام و اصولا در دورانی که محمد ظهور کرد، تجارت مهم ترین بخش اقتصادی این مردمان بود.

 یعنی در مکه، مکه یک مرکز تجاری بود که حالا قبایل مختلف میومدن کالاهاشون رو در اونجا میفروختند و یا میخریدند.

 و این مبادله و معامله هایی که شکل میگرفت باعث رونق اقتصادی در این کشورها میشد و اصولا یکی از دلایل عمده ای که در برابر محمد هم ایستادگی کردن همین بود که این ترس و واهمه رو داشتند که شاید این اقتصاد لطمه بخوره چرا که خیلی از این اقوامی که به مکه میومدن فرای کارهای اقتصادی که داشتند برای معاملاتی که میومدن، برای پرستش بت های خودشون، خدایگان خودشون، الهگان خودشون که در همون کعبه هم نگهداری میشد میومدن و اونها میترسیدن از این وحدانیت و یگانگی که حالا قرار بود این نظام رو از بین ببره و شاید نگاه ها رو تغییر بده نسبت به کعبه و نبودن این خدایگان و الهگان باعث بشه که این اقتصاد هم از بین بره.

 و محمد راهکاری رو که در مدینه باب نوعی یاران و انصار و حواریون خودش مطرح کرد این بود که حالا شما می توانید با راهزنی با غزوه ها این ثروت را به دست بیاورید و این چرخه اقتصادی را پیش ببرید.

 اولین مواجهه همین نگاه سرقت آلود و دزدی کردن است.

 کافران و قریشیان و مشرکان بود که این اقتصاد را شکل بی ارزش بود.

 از همان ابتدا هم بی ارزش بود برایشان.

 نگاه به سمت کار و تولید نبود و قرار نبود که چیزی تولید بکنند، تجارتی بکنند، کاری را پیش ببرند، ابزاری بسازند و به نوعی رونق اقتصادی برای خودشان به وجود بیاورند و در نهایت هم این بی ارزش انگاشتن اقتصاد به این منجر شد که با سرقت اموال مشرکان به آن ثروت دست پیدا بکنند.

 چرا که خدا از پیشتر هم به آنها گفته بود که اموال این مشرکین نه تنها اموالشان که حتی همسران و فرزندانشان و حتی جان خودشان هم بر شما حلال است، هست. مباح هست.

 ریختن این خون ها برای شما حلال هست؟

 خب اموال این ها هم برای شما حلال هست دیگه.

 شما میتونید به راحتی اموال این مشرکین رو تصاحب بکنید و بین خودتون تقسیم بکنید غنائم رو.

 خب این اولین مواجهه ای بود که یک برآیندی رو هم در خودش داشت.

 یکی از بزرگترین برآیند های این مسلما گدا پروری بود.

 گدا پروری به چه معنا؟

 به این معنا که ما مواجه شدیم با یک حکومت وقتی که حالا در اختیار محمد هست قرار هست که این نگرش های اسلامی رو پیش ببره.

 راهکار اقتصادیش این راهزنی هست.

 خب با این راهزنی حالا یک ثروت بادآورده ای به دست میاد.

 این ثروت بادآورده یه بخشیش سهم پیامبر خدا میشه.

 سهم امام میشه.

 این بخش رو به اون میدم و اون زندگی خودش رو پیش میبره و قدرتمند تر میشه و میتونه ارتش قدرتمند تری را پدید بیاره.

 میتونه برای اهداف خودش از اونها استفاده بکنه.

 یه بخشی هم خب مسلما بین کسانی که جنگجویان محمد لقب میگرفتند و در این غزوه ها شرکت میکردند تقسیم میشد.

 یک بخشی که بیشتر مسلما از مردم بود و بعد مابقی این غنایم قرار بود که بین مردم و مسلمین پخش بشه.

 حالا مردم و مسلمینی که یک بیت المال بادآورده ای رو میگرفتند و این منجر به این گداپروری میشد و اصولا فلسفه اقتصادی اسلامی چه کمک کردن و چه نوع.

 اصلا این نگاه اقتصادیشون بر پایه گداپروری است.

 یعنی شما حتی در این جوامع امروزی اسلامی هم وقتی روبرو میشید با این مسئله روبرو میشید که اینها میان و مثلا اون پول نفت رو بینشون تقسیم میکنن.

 قرار نیست کاری تولید بشه، قرار هست همون ثروتی که هست رو بینشون تقسیم بکنن و اونو بخورن از بین ببرن و اصولا مصرف کننده باشن تا تولید کننده و اصولا کار ارزش و اعتباری نداره.

 تولید ارزشی نداره و این اقتصاد همواره بر پایه این سرقت و دزدی پیش رفته و این گداپروری رو بال و پر بهش داده.

 در ایران خودمون هم مواجه شدیم دیگه.

 یعنی مثلا برای اولین بار با این یارانه ها وقتی روبرو شدیم دیدیم که قشنگ حکومت در راستای این داره قدم برمیداره که این گداپروری رو پیش ببره.

 قرار هست که مردم یه تحفه ای رو بگیرن از حکومت.

 در صورتی که در جوامع مختلف دنیا برعکس هست.

 قرار هست که مردم یه مالیاتی بدن برای اینکه نظم و ترتیبی داشته باشن، برای اینکه به عنوان مثال آموزش رایگانی داشته باشن، خدمات درمانی رایگانی داشته باشن، از یک سری نعمات اجتماعی برخوردار باشن، یک هزینه ای رو میکنن برای اینکه به این آرامش برسن.

 اما در جوامع اسلامی برعکس هست.

 قرار هست که حالا حکومت یک ثروتی رو به دست بیاره که حالا بیشتر هم این ثروت یا از طریق دزدی و غارت دیگران هست و یا در نهایت از اموال طبیعی که به صورت به صورت طبیعی در جهان وجود داره از این اموال استفاده می کند و این را بین مسلمانان و هم باوران خودشان تقسیم می کنند و این گداپروری شکل می گیرد.

 حتی وقتی به کمک کردن هم می رسیم در بین اینها فلسفه به همین شکل به پیش می رود.

 اینکه قرار است ما با کسانی که نیازمند هستند و مستضعفین هستند در این شرایط فقر اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی قرار دارند.

 قرار است که در مقابله با آنها اگر کمکی بکنیم این است که ما مثل گدا به آنها فدیه و هدیه ای بدهیم.

 قرار نیست که کاری تولید بکنیم تا این ها بتوانند تولید بکنند و از دسترنج خودشان معاشی ببرند و ثروتی کسب بکنند و زندگیشون رو تغییر بدن.

 قرار هست که مثل گداها در پی فدیه و هدیه ما باشند، در پی هبه ما باشند تا به یک جایی برسند و این جاها همواره هم زودگذر و گذرا هم هست و همواره هم باعث میشه که درخودماندگی رو همیشه ما در بین این جوامع اسلامی هم می بینیم چرا که از همان نقطه ابتدایی هم به کار و تولید بها داده نشده.

 نگاه اقتصادی همواره در پی همین گدا پروری بوده.

 فراتر از این گدا پروری در پی به دست آوردن مال مفت بوده.

 یعنی شما وقتی با این قزوه ها روبه رو میشید داره به شما یک پیامی میده.

 پیامی که داره به صراحت به شما میگه که نیازی نیست تا چیزی تولید بکنید تا کاری بکنید قرار هست که از دسترنج دیگران دزدی بکنید، سرقت بکنید و این اموال رو برای خودتون بکنید.

 پس فلسفه اقتصادی که اسلام تصویر کرد به نوعی یک غارت اموال دیگران بود و بعد در کنار اون حالا تقسیم این غنائم بین دیگر مسلمانان بود که تعبیر و تفسیر به این بیکاری و بیکارگی و در نهایت گدا پروری شد.

 ملتی که قرار بود همیشه دست به آسمان داشته باشه تا کمک دیگران رو بگیره خودش از تولید همواره محروم باشه، چیزی تولید نکنه، کاری رو به وجود نیاره، پیشرفتی نکنه، همواره ایستا باشه و در جای خودش بمونه.

 و در این گداپروری هم راه رو ادامه بده.

 این در کمک کردن هم به همین شکل ادامه پیدا کرد و در چرخه اقتصادی هم به همین شکل پیش رفت.

 ما در نهایت در جوامع اسلامی این بازماندن کار و تولید رو داریم می بینیم.

 امروز هم در جهان پیرامونمون داریم این رو به وضوح می بینیم.

 از همون ابتدا هم این وجود داشت.

 یعنی حکومت اسلامی زمانی که شکل گرفت.

 در ابتدای امر ما گفتیم که محمد با غزوه ها این راه رو پیش می رفت.

 کم کم قدرت بیشتری گرفت، نیروی بیشتری گرفت، ارتش بزرگتری رو پدید آورد و سعی کرد با جهاد این ثروت رو به دست بیاره.

 این ثروت باد آورده حالا حمله کرد به یهودیان، حمله کرد به قریشیان، حمله کرد به دیگر ممالک و روستاها و قومیت هایی که در اطراف آن زندگی می کردند، حالا با قدرت ارتش بیشتر به جای اینکه یک راهزنی را انجام دهد و اموال این کاروان های تجاری را به یغما ببرد.

 حالا به روستاها و اقوام دیگر حمله کرده و این اموال را به دست آورد.

 در آن جنگی که با اقوام یهود هم انجام داد در پی گنجی بود که حتی به خاطرش حاضر به شکنجه دیگران می شد تا آن یهودی ها را شکنجه بدهد و جای آن غنائم و جنگ ها را به دست بیاورد و بعد یک سهمی برای خود و بعد هم یک سهمی برای جنگجویان و در نهایت یک سهمی هم برای این مسلمانانی که قرار بود تبدیل به گدای هایی بشوند که نه تولید می کنند، نه اقتصاد را به پیش می برند و تنها و تنها دست آویزانی دارند و در پی هدیه و فدیه و کمک.

 و ما مواجه شدیم با این دور ماندن از کار و تولید در بین جوامع اسلامی که تا امروز هم ادامه دارد و شما شاهد این دور ماندن از کار و تولید هستید.

 فرای آن در نظام اقتصادی که اسلام به وجود آورد، یکی از موضوعات دیگری که وجود داشت این علاقه وافر به نظام سرمایه داری بود.

 ما یک نظام سرمایه داری داریم که امروز نظام حاکم بر جهان است.

 در زمینه مباحث اقتصادی بر چند اصل استوار است.

 حالا اصل ها و اصولی که به عنوان آزادی های فردی تصویرش می کنند که منافات کامل با آزادی دارد.

 چرا که ما آزادی را تعریف کردیم که آزادی به مفهوم انتخاب قانون مشخص و مورد نظر ما است.

 یعنی آزادی را که ما به بی بند و باری تفسیر نمی کنیم و حالا برای این انتخاب قوانینی که ما به آن را به عنوان آزادی می شناسیم باید به یک چارچوب کلی که آزار نرساندن به دیگران هست باورمند باشیم و این نظام سرمایه منافات کامل دارد چرا که این ثروتمند شدن به بهای فقیر شدن دیگران هست، به بهای بهره کشی از دیگران هست.

 حالا در این برنامه مشخص خیلی نمی خوایم وارد مباحث سرمایه داری بشیم چرا که در باب این مسائل هم قطعا برنامه هایی رو خواهیم ساخت و بیشتر با هم صحبت خواهیم کرد.

 اما این علاقه وافر مسلمون ها به نظام سرمایه داری رو از همون ابتدا هم میشه بهش نظر انداخت و در نظر گرفته شه.

 یکی از مهم ترین این المان های که در نظام سرمایه داری قدرتمند هست بها دادن به مالکیت هست.

 یعنی شما صاحب بودن و مالک بودن رو در نظام سرمایه داری به کرات می بینید.

 یکی از موضوعاتی که باعث پیدایش نظام سرمایه داری شده همین مالک بودن و صاحب بودن هست که در اسلام هم به شدت پاس داشته شده.

 یعنی شما مواجه میشید با این که حق مالکیت مردم رو پاس میدارن.

 این که انسان ها میتونن صاحب اراضی بیشماری باشند، این که صاحب کارهای بیشماری باشند.

 صاحب خانه های بیشماری بدون اینکه اصولا مالک باشند و این نگاه صاحبخانه و مالک خانه یکی از بخش های جدانشدنی از اسلام هست.

 نه تنها خلاصه در مباحث اقتصادی که در مباحث دیگر هم میشه.

 یعنی شما مواجه میشید با نظام فکری ای که پدر را صاحب فرزند میدونه.

 شوهر را صاحب زن میدونه، انسان رو صاحب حیوان میدونه.

 خدایی که صاحب این بندگان و این موجودات زنده بر زمین و این خلایق هست.

 به نوعی ما مواجه میشیم با این تفکر صاحب خانه و مالک خانه ای که یک بنیان فکری قدرتمند در اسلام هست و این ریشه دار در به وجود آوردن این سرمایه داری هست.

 یعنی شاید بزرگترین المانی که ما سرمایه داری رو امروز در جهان می بینیم همین حق دونستن مالکیت و تصاحب هست.

 این هست که ما باعث شده که سرمایه رو قدرتمندتر و با ارزش تر از کار بدونیم.

 خب این ها ریشه هایی هستش که باعث شده سرمایه داری به وجود بیاد و این همراستایی و همداستانی اسلام و سرمایه داری از همین جا شکل گرفته.

 این که اسلام به کرات به این صاحب بودن و مالک بودن ارج گذاشته، اینکه خود پیامبر اسلام صاحب ثروت هنگفتی بوده، همواره در پی این صاحب بودن به پیش میرفته.

 گفتم نه تنها این صاحب بودن در باب مسائل اقتصادی که حتی ریشه داره و به مسائل دیگه هم میرسه.

 این تصاحب حتی به تصاحب انسان ها هم میرسه و کار بیشتر و بیشتر به پیش میره فرای این تصاحب.

 موضوع دیگه ای هم که ریشه های این اقتصاد سرمایه داری رو پیش میبره این بهره کشی از دیگران هست.

 اینکه قرار هست دیگرانی کار بکنند و شما به واسطه ی سرمایه ی خودتون ثروتمند بشید.

 ریشه ابتدایی از همون تصاحب و مالکیت برگرفته میشه.

 حالا قرار هست که شما نه تنها صاحب اون اموال باشید، نه تنها اموال و سرمایه شما ارزش بیشتری رو نسبت به نیروی کار داشته باشه که شما قرار هست صاحب این نیروی کار هم بشید و این هم همون ریشه های صاحب خانه شدن و مالک خانه شدن هست که از ریشه های اسلامی هم بر میاد و در اعتقادات به عنوان مثال سرمایه داری هم قدرتمند هست.

 حالا این نیروی کار رو هم استثمار میکنه که به بدترین شکل و وحشیانه ترین شکلش توسط اسلام هم به پیش رفته و اون هم مساله برده داری هست.

 اینکه شما مواجه میشید با این برده داری لجام گسیخته ای که در بین مسلمون ها جاه داره، مقام داره، ارزش داره، اعتبار داره.

 شما با میادین بزرگ فروش بردگان در مدینه رو به رو میشید.

 اینکه من در اون قسمتی که در باب کاربود هم در این باره صحبت کردم.

 این که اسلام تبدیل به یک کارخانه ای برای برده سازی می شود نه تنها این که برده داری را محترم می داند بهش بال و پر می دهد، بلکه خودش در تولید این برده ها هم تبدیل به یک کارخانه می شود.

 حالا حمله می کند.

 به عنوان مثال به کاروان های تجاری.

 این کاروان های تجاری را مال خود می کند.

 طبق کلام خدا و قرآن این اموال که برای او هست هیچ، حتی این کافران و مشرکین و این کسانی که در برابر خدا ایستادند هم خودشان، همسرشان و فرزندانشان هم برای اسلام هست و این ها تبدیل به برده و کنیز برای مسلمان ها می شوند و این کارخانه به نوعی فعالیت خودش را این گونه آغاز می کند.

 حالا کار از این غزوه ها بالاتر می رود، به جهاد می رسد، حالا می رسند و کشور های دیگر را تحت سلطه خودشان قرار می دهند و بردگان بیشماری را در این جنگ ها اسیر می می‌کنند و در این میادین به فروش می‌رسد.

 یعنی این نظام سرمایه داری که یک بنیان اصلی به عنوان مالکیت و تصاحب دارد که در تصاحب اموال نقش دارد، حالا در تصاحب انسان ها هم به عنوان برده نقش ایفا می‌کند و این سوءاستفاده از گرده های نیروی کار قدرتمند می‌شود و شما مواجه می‌شوید با یک اسلامی که به نوعی نظام سرمایه داری قدرتمندی است و همچنان هم در بین کشورهای مختلف اسلامی قدرت دارد و جایگاه دارد.

 نظام اقتصادی اسلامی برگرفته از همین نظام فکری سرمایه داری هست.

 قدرت خودش رو داره از همین موضوع می‌گیره.

 در وهله اول به کار از همون ابتدای امر هم ارزشی نمیده.

 یعنی شما قرآنی رو دارید که یک کلمه در باب کار کردن توضیحی نداده که بخواد حالا نیروی کار رو محترمشون از همون ابتدا با اسلامی روبه رو هستید که مالکیت و حق مالکیت را ارج دارد، برایش محترم می‌شمارد و اجازه می‌دهد که هر کسی صاحب اموال بسیاری باشد.

 شخصیت های بزرگ اسلامی همه شان ثروتمند بودند.

 همه شان در طول این دزدی ها و راهزنی هایی که کردند ثروت کلانی به دست آوردند.

 در آینده با جنگ هایی که کردند و کشور ها و اقوام دیگر را به نوعی به غارت بردند و یغما کردند و از آن خود کردند و در این بیدادگری هرچه آنها داشتند را تصاحب کردند، تبدیل به ثروتمندان و سرمایه داران شدند.

 و این نگاه اسلامی سرمایه داری را تکریم کرد و بزرگ داشت و شما مواجه شدید با این سیل بزرگی که از این سرمایه داران در این کشورهای اسلامی دیدیم.

 در کنار این، این ترویج برده داری باعث شد که یک نیروی کار مفتی را در اختیار مسلمان ها بگذارد که برده بودند.

 نه تنها این ها مفت در اختیار آن ها قرار گرفته اند که به نوعی برده و فرمانبردار آن ها هم بودند و باید به فرامین آن ها هم گوش می دادند.

 سرشان به زیر تیغ می رفت و هر رفتاری هم می شد که از طرف این صاحبان بر آن ها اعمال شود و این صاحب خوانده شدن و این حق مالکیت تا آنجایی قدرتمند و بالا در بین مسلمان ها جا گرفت که حتی حق مالکیت دیگر انسان ها را هم به آن ها داد.

 هر چند که از پیشتر حق مالکیت بر دیگر جانداران حیوانات را هم داده بود.

 در زندگی های شخصی حق مالکیت را در برابر زن ها هم به مردها داده بود.

 به پدران در برابر فرزندان هم داده بود و کم کم به همین جایی هم رسید که وجود داشت و قدرتمند تر شد.

 حالا جایگاهی گرفت که حالا در پی تولید هم بر آمد.

 گفتیم حالا این کارخانه ای را داشتند که با توجه به این موضوعات هر روز دارد بردگان بیشتری را هم تولید می‌کند و در این چرخه بیمار از آنها بهره کشی می‌کند و اقتصاد بیمار اسلامی هم به همین شکل پیش رفت و قدرتمند شد.

 اما ما یک شکل امروزی هم داریم از این اقتصاد اسلامی که هر چند قدرت فراوانی هم در جهان نداشته و ندارد، اما گهگاه می‌شنویم که نگاه های مارکسیستی و نگاه های اقتصادی مارکسیستی را به نوعی همسو کردن با نگرش های اسلامی از بعد اقتصادی و نگرش های اقتصادی اسلامی را نزدیک می خواهم بکنم به نگرش های مارکسیستی که با آن اصالت و بنیان اسلام در تضاد است.

 شما حتی گاها می‌بینید که در همین جمهوری اسلامی هم سعی می‌کنند یکسری رفتار هایی که همسو است با اعتقادات کمونیستی و سوسیال سوسیالیستی ببینید.

 یعنی دولت هایی هم روی کار آمدند که سعی کردند به نوعی.

 یک سری سیاست های اقتصادی را پیش ببرند که جنبه های مارکسیستی داشته باشد که خیلی جالب هست.

 به واسطه این نگرشی که نگرش سرمایه داری و این نگاه اقتصادی سرمایه داری را در اسلام همواره فریاد می زند، در نهایت به یک جایگاهی می رسد که ما یک دولت کاپیتالیستی حالا داریم.

 حالا قرار هست که اگر طرز تفکری در راستای اقتصاد مارکسیستی پیش برود به نفع دولت مارکسیستی به نفع دولت کاپیتالیستی بشود.

 یعنی در نهایت تمامی این اموال گرفته می شود و در اختیار دولت قرار داده می شود.

 تنها سرمایه دار قرار هست که دولت باشد.

 یعنی قرار هست که هر چیزی که در اختیار مردم قرار نگرفته همه و همه در اختیار دولت قرار بگیرد و این بلبشو را به وجود آورد.

 چرا که در ماهیت و در اصالت وجودی ات اصولا اسلام و نگرش اقتصادیش گره خورده با نگرش اقتصادی سرمایه داری هست چرا که مالکیت رو ارج میزاره به کار ارزش و اعتباری نمیزاره نیروی کار رو به عنوان برده در اختیار داره و خب با توجه به این عناوینی که در خودش جای داده هیچ سنخیتی با نظام کمونیستی و مارکسیستی نداره و نمیتونن با هم جمع شدنی به نوعی نیستن و هر وقتی هم که سعی کردن این دو را با هم جمع بکنن در نهایت تبدیل به یک دولتی شده که به مراتب بدتر از نظام سرمایه داری حاکم در جوامع کار رو به پیش برده.

 یعنی شما یک دولت کاپیتالیستی دارید که حالا رفتارهای مارکسیستی رو به نفع خودش انجام میده.

 یعنی اون اموالی که شاید در اختیار مردم گاها وجود داشته رو هم تصاحب میکنه تبدیل به یک حکومتی شبیه به امروز ما می‌شود که ما مواجه هستیم با نظام سرمایه داری که در اختیار فقط و فقط دولت هست.

 یعنی شما با حکومت های سرمایه داری در جهان روبه رو میشید.

 این ها در پی تولید.

 اختلاف طبقاتی بین ثروتمند و فقیر هستند.

 این فقیر و غنی مدام دارن در بین این جوامع سرمایه داری قدرتمند تر میشن.

 جایگاهشون فقیران فقیر تر و ثروتمندان ثروتمند تر میشن.

 اما وقتی این نگاه رو میارید در جوامع اسلامی به عنوان مثال یک اشل قابل لمس و درک برای ما ایرانی ها یعنی جمهوری اسلامی.

 حالا این غنی بودن و ضعیف بودن تبدیل به یک حکومت ثروتمند و یک مردم فقیر میشه.

 یعنی نقش اون سرمایه دارانی که در جامعه های کاپیتالیستی مردم بازی میکنند حکومت بازی میکنه.

 حتی سیاست هایی که اتخاذ میشه هم در راستای این هست که هر روز این حکومت رو قدرتمند تر و قدرتمند تر بکنه و تمامی ثروت رو در اختیار این ها بذاره و تمامی انحصار تمامی صنایع رو به دست بگیرن.

 اتفاقی که امروز در ایران به وفور قابل رویت هست.

 تمامی صنایع در انحصار مثلا سپاه هست در انحصار اشخاص سیاسی و دولتی ایران هست.

 این ها هستن که اقتصاد رو در اختیار گرفتند و نقش اون سرمایه داران رو دارن بازی میکنن.

 یک حکومت کاپیتالیستی شده که حتی اجازه این رو نمیده که مردم نقش اون سرمایه داران رو بازی کنن و سرمایه دار اصلی همواره دولت هست.

 هر کدوم از این نگرش هایی که در باب به نوعی تجمیع نگاه مارکسیستی و اسلامی سعی کرده صحبتی بکنه کاملا راه رو به بیراهه رفته چرا که منافات داره با اصالت اسلامی.

 اصالت اسلامی همواره در راستای مالکیت قدم برداشت.

 همواره همه چیز رو مالک شده.

 یعنی از اون نگاه که در خدا وجود داره که مالک تمام انسان ها هست تا طبقاتی که طی میشه و انسان های مختلف در این جایگاه ها قرار میگیرن و همه صاحب دیگران میشن.

 به ما نوید این رو میده که ما صاحب بودن رو در این نگاه تا چه اندازه قدرتمند و وسیع قرار دادیم.

 حالا با توجه به این نگاهی که ما نسبت به این موضوعات داریم نمی تونیم که به حق مالکیت رو به نوعی از بین ببریم و بخواییم نگاهمون رو نزدیک به نگاه های مارکسیستی بکنیم.

 از اون طرف کاری که در بین حالا مارکسیست ها از نوع نگاه اقتصادی خودشون دارای ارزش هست و بزرگترین ارزش همون کار هست رو نمیتونی در بین مسلمون ها ببینی چرا که از همون ابتدا هم در قرآن حتی اشارتی هم به این کار نشده.

 حتی قدمی هم برداشت نشده برای تولید، برای کار کردن و خب نمیتونید این دو تا رو با هم جمع کنیم.

 شما داری در باب نظامی صحبت میکنی که کار بی ارزشی درش و این صاحب بودن و سرمایه دار بودن راه گشا هست.

 برای اینکه شما به هر چیزی برسید در کنار اون مواجه بودید با یک تاریخ بلندبالایی در راستای ترویج برده داری و استفاده و به نوعی سوءاستفاده از برده های این بردگان و این نیروهای کار و اینها با هم جمع شدنی نیست.

 اما یک بلبشویی رو در این ساختار اقتصادی اسلامی در جهان اسلام میبینید که گاها سعی میکنن.

 به نوعی برخی اوقات به سمت سرمایه داری و برخی اوقات به سمت نظام های مارکسیستی برن و از این بلبشو یک معنی بی محتوایی رو به نوعی تولید میکنن که هیچ سنخیتی با هیچ کدوم از این دو معنی نداره و یک چیزی بین این دوتا هست یعنی ساختار اقتصادی که امروز در ایران وجود داره نه تابع حکومت سرمایه داری هست.

 نه تابع حکومت مارکسیستی هست.

 یه چیزی بین این دو تاست.

 در بنیان های فکری نزدیک به کاپیتالیسم هست و گاها سعی میکنه که از اون عدالت مثلا عدالتخواهی و برابری طلبی اقتصادی به نوعی سوسیالیستی هم استفاده بکنه که بی معنا هست چرا که همواره مصادره به مطلوب میشه.

 برای حکومت و حکومت قرار هست که نقش اون سرمایه دارها رو ایفا بکنه.

 امروز در اقتصاد کشورهای اسلامی هم تمام این موضوعاتی که دربارش بحث کردم رو میتونید ببینید.

 یعنی شما این بی ارزش انگاشتن کار رو میتونید در تمام این جوامع اسلامی ببینید؟

 اینکه تا چه اندازه ای در این راستا قدم بر میداره.

 اینکه تا چه اندازه ای کار براشون بی ارزش هست.

 اینکه چگونه در این راستا حتی ذره ای هم قدم به پیش برنداشتند.

 اینکه چگونه در این گداپروری پیش رفتند.

 اینکه تا چه حد ملت هایی را پدید آوردند که ملت های گدایی هستند که نه تولیدی دارند، نه کاری دارند، نه پیشرفتی دارند و همواره در این ایستا بودن خودشان درجا زدن و ماندن.

 اینکه ما هیچ پیشرفتی در این جوامع نمیبینیم، اینکه تا چه حد این جوامع دو پارگی بینشون زیاد هست شما به این جوامع اسلامی عربی نگاه بکنید.

 ببینید این تفاوت هایی که وجود دارد بین فقیر و غنی و همین جامعه امروزی ایران خودمان نگاه بکنید و این خط فقر را نگاه بکنید.

 اینکه تا چه اندازه بین فقیر و غنی در ایران ما فاصله هست تا چه اندازه نظام سرمایه داری در اینجا دارد قدرتمند به پیش می رود؟

 تا چه اندازه این حق مالکیت قدرتمند در این جوامع اسلامی وجود دارد؟

 تا چه اندازه این برده داری ترویج پیدا کرده.

 تک تک این موضوعات رو میتونید ببینید.

 اینکه تا چه اندازه این بلبشو به سود حکومت های اسلامی در راستای اقتصادی پیش رفته، این بلبشویی که ترکیبی از مارکسیسم و کاپیتالیسم رو سعی کردن به خورد مردم بدن.

 اینکه در نهایت تبدیل شده به یک حکومت کاپیتالیستی که حالا قرار است همه چیز رو برای خودش بکنه، تنها سرمایه دار اون جهان خودشون باشن.

 تک تک این موضوعات رو در اقتصاد امروز کشور های اسلامی میتونید ببینید.

 این درجا زدن رو میتونید ببینید.

 و در نهایت میتونید ببینید که تا چه اندازه در این باتلاق فرو رفتن.

 اقتصاد اسلامی به نوعی گره خورده با نظام سرمایه داری. این مالکیت.

 این ترویج برده داری.

 و این نگاه ها از همون ابتدا هم به همین شکل پیش رفته و ما دربارش سعی کردیم که صحبت بکنیم.

 باز هم میشد درباره‌اش صحبت کرد.

 شاید هم در آینده درباره موضوعاتی از این دست باز هم صحبت کنیم.

 اما فکر می‌کنم که تا همین اندازه این قسمت هم کافی هست.

 در انتهای برنامه هم باز هم باهاتون در میون می‌گذارم که شما می‌تونید در این راه در کنار من باشید.

 می‌تونید آثار من رو با دیگران به اشتراک بگذارید.

 منظور از آثار هم مختص برنامه به نام جان نیست.

 برنامه به نام جان تهیه شده تا ما در اون به زبان ساده، صریح، رک و بداهه با هم در باب موضوعاتی که بهش اعتقاد داریم برامون مهم هست صحبت کنیم. فرای برنامه.

 به نام جان.

 من اعتقادات و باورهام رو پیشتر از این تحت عناوین کتابهایی به رشته تحریر در آورده.

 کتاب های داستانی، داستان های کوتاه، اشعار، مقالات، کتاب های تحقیقی.

 میتونید با مراجعه به وب سایت جهان آرمانی این آثار رو به صورت رایگان دریافت کنید و مطالعه کنید و اگر دوست داشتید در کنار من باشید این آثار را با دیگران به اشتراک بگذارید.

 ممنون که همراه من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان در پناه آزادی.