خب دوستان توی این قسمت خاص قرار هست که در باب ظلم های بیکرانی که از سوی خدا چه به صورت مستقیم و چه به صورت غیر مستقیم وجود داره صحبت بکنیم.

 قاعدتا ما توی این ویژه برنامه در باب خدا صحبت کردیم.

 در قسمت های گذشته از وجودیت خدا صحبت کردیم و رسیدیم به اون معنایی که از خدا میشناسیم.

 خدای بیشماری که در دل ها وجود داره، این خدایان بیشماری که ما باهاشون درگیری داریم تا یه مفهومی مثل توحید و شرک که با هم قیاسش کردیم و مضامین مختلفی که توی این ویژه‌برنامه درباره اش بحث شد.

 اما توی این قسمت خاص قرار هست که در باب مظالم خدا صحبت بکنیم.

 خب قاعدتا توی یکی از این قسمت ها ما در باب فرهنگ خدا صحبت کردیم.

 فرهنگی که خدا به واسطه ی وجودش برای ما انسان ها، برای زندگی اجتماعی ما انسان ها به وجود آورده و یکی از اون ارکان اصلی مظالم هم برگرفته از همین فرهنگی است که توسط خدا و باور به خدا و معنای خدا ساخته شده.

 یعنی شما وقتی مواجه میشید با این فرهنگ ساخته شده.

 حالا میتونید این فرهنگ رو به شکل یک ظلم در جهان خودتون ببینید.

 حالا شاید سوالی که برای آدم پیش بیاد این هست که این به چه معنایی؟

 چگونه از این فرهنگ ساخته شده تبدیل به ظلمی میشه که ما باهاش درگیر هستیم.

 به عنوان مثال ما از وحدانیت خدا گفتیم.

 از قدرت پرستی خدا گفتیم.

 از این تصویر از خدا که دائما در حال بازتولید است.

 گفتیم ما در باب این برتری طلبی ها صحبت کردیم.

 معانی از خدا که مبدل به فرهنگ خدا شده و حالا این فرهنگ یعنی همان معنای مشخص از خدا که مبدل به فرهنگی برای زیست اجتماعی ما شده، در نهایت تبدیل به یک ظلم می شود.

 ظلمی که در زندگی ما هم قابل رویت است.

 یعنی به عنوان مثال ساختارهای حکومتی که در جهان وجود دارند و پر از ظلم نسبت به انسان ها هستند، انسان ها را رعیت خودشان می دانند، شهروند ها را به بدترین شکل ممکن مورد ظلم و جنایت قرار می دهند.

 نمونه اش همین ایران خودمان، جمهوری اسلامی و شرایطی که برای مردم پدید می آورد برگرفته از همان معنای خداست.

 بعد از این معنا تبدیل به فرهنگ شده و در نهایت ظلم دامنگیر را پدید آورده.

 یعنی شما مواجه می شوید با یک جمهوری اسلامی که تمام ریشه های فکری خودش را از همین معنای خداوندی می گیرد.

 از این فرهنگ ساخته شده به اسم خدا میگیره.

 حالا یک خدای برتری داره که به اون باورمند هست.

 اون خدا مابه ازایی بر زمین هم خواهد داشت.

 حالا خدای بر زمین میشه رهبر این فرقه ی فکری.

 رهبر این فرقه ی فکری.

 جا پای رد پای همون خدا میزاره.

 خرقه ی همون خدا رو به تن میکنه.

 ردای همون خدا رو به تن میکنه و حالا مبدل میشه به اون خدای پرقدرت غیر قابل پاسخگو.

 در نهایت دیکتاتوری و هر ظلمی رو به پیش میبره.

 پس وقتی ما در باب این عناوین ظلم ها صحبت میکنیم، قاعدتا فرهنگی که برای ما ساخته شده یکی از نمونه های بزرگ این مظالم در جهان هست.

 حالا هرچقدر پیش تر بریم شاید ازش نمونه هایی رو هم داشته باشیم و در باب مصادیق این ظلم ها هم صحبت بکنیم.

 اما در نگاه کلی و در ابتدای این بحث مشخص باید نظرمون جلب بشه به همون موضوعاتی که در قسمت های گذشته درباره اش صحبت کردیم یعنی یک معنای خدا.

 معنایی که خدا رو می سازه و ما درباره اش صحبت کردیم و المان های مختلف از وحدانیت، از قدرت پرستی، از ترس انسان ها، از نادانی انسان ها، ناتوانی انسان ها که در مجموع باعث ساختن این معنای خداوندی میشه تا تاثیر این ها به صورت مستقیم در فرهنگ انسانی.

 مثلا موضوعی مثل فرمانبرداری، موضوعی مثل فرماندهی خدا، خدا به عنوان یک فرمانده تصویر میشه در اون معنای کلی در باب خدا ما به این معنا نزدیک میشیم که خدا فرمانده ای هست و فرمانبرداران بیشماری رو هم در برابر خودش می خواد.

 حالا این فرمانبرداران تبدیل به فرهنگی میشن که ما باهاش درگیر هستیم.

 در نهایت اون معنای مشخص ما رو به این فرهنگ مشخص میرسونه و این فرهنگ در نهایت ما رو به یک ظلم بی کرانی هم سوق میده.

 به این معنا که این رهبر مشخص خودخوانده ای که جا پای اون خدا گذاشته در جایگاه اون فرمانده قرار میگیره و حالا باید بیشماران باشند که به واسطه قبول معنای خدا، به واسطه ی مدام آموزش دیدن نسبت به اون فرهنگ خداوندی، حالا فرمانبردار باشند.

 حالا ما شروع این مظالم رو می بینیم.

 حالا یک فرمان مشخص از اون خدای خودخوانده.

 مواجه میشیم با ظلم های بیکرانی که نسبت به انسان ها و یا دیگر جانداران رو به رو میشیم.

 یعنی همون پله ها داره یک به یک ادامه پیدا میکنه.

 معنای خدا در فرهنگ خدا و در نهایت فرهنگ خدا مبدل به یک ظلم در جهان پیرامون ما میشه.

 ظلمی که به صورت مستقیم از همون معنا نشات میگیره.

 شاید گاها غیر مستقیم باشه.

 شاید حتی ارتباط مستقیمی با اون خدای متشخص و متشخصی که ما میشناسیم هم نداشته باشه.

 یعنی ما توی قسمت های گذشته در باب این معنا صحبت کردیم که باور خدا و معنای خدا حتی لزوما ارتباطی به ایمان به خدا نداره.

 یعنی شما مواجه میشید با جماعتی که به خدا باور ندارن.

 حتی وجود فیزیکی خدا رو هم نفی میکنن.

 آتئیست ها بی خدا هستن اما این باور به خدا در وجودشون جاری و ساری هست.

 فرهنگی که میسازن برگرفته از همین معنای خاص هست.

 اینجاست که میتونه غیر مستقیم از اون خدا هم این ظلم ها نشئت پیدا کنه.

 یعنی شما مواجه بشید با یک حکومتی که ساخته شده حتی بی خدا.

 حتی ضد خدا.

 اما در راستای همون معنای خدا.

 با همون معانی مشخص یعنی فرماندهی و فرمانبرداری.

 برتری طلبی و قدرت طلبی و الی آخر.

 حالا این نظامی که حتی از نظر ذهنی برای ما دور از خداست و بی خداست اما باورمند به اون معنای خداوند نیست و حالا ظلم هایی رو که اشاعه میده و ادامه میده برگرفته از همون معنی همون فرهنگ و همون داستان خداوندی است.

 اما شاید اسما بی بیخدا و یا ضد خدا باشه تفاوتی در اصل نمی کنه و باز هم ما برگرفته از همان معنا و همان فرهنگ داریم مظالم را می بینیم.

 پس یکی از مصادیق مهم در مظالم خدا قاعدتا همین مفهوم مشخص است.

 فرهنگی است که خدا در زندگی ما ساخته.

 مصادیق را شاید در آتی هم بیشتر درباره اش صحبت کنیم.

 اما مبحث دوم و مهم در زمینه ی مظالم خدا قاعدتا نیازه.

 خب ما موجودات زنده ای رو می شناسیم که خداوند این ها رو آفریده.

 یعنی با فرض به تمام داستان هایی که پیرامون وجودیت خدا وجود داره، ما داریم در باب خدا صحبت می کنیم.

 پس باید در نقطه ی ابتدایی باورمند به همون تعاریف باشیم.

 تعاریفی که گفتیم از ادیان می گیریم.

 یعنی قاعدتا انسان ها فرای ادیان به خدا باور داشتند اما ادیان بودن که به ساز و برگ دادن ادیان بودن که این نظام رو نظام مند کردن تبدیل به یک نظام کردن.

 این طرز تفکر رو به خدا.

 پس قاعدتا ما هر معنی ای رو که می خواییم استخراج کنیم از دل معنای خدا باید دست به دامان به نوعی ادیان بشیم.

 در دل این ادیان ما خدایی رو داریم که موجوداتی رو خلق می کنه.

 انسان ها و حیوانات و گیاهان.

 این انسان و این حیوانات و این گیاهان دارای نیاز هایی هستند.

 یعنی یکی از شروط خلقت این خدا همین نیازمند بودن بوده، فرای این که این انسان ها در جهان دیگری به اسم بهشت اگر زندگی می کردند اونجا فارغ از نیاز بودند.

 رو کار نداریم اما جهان فعلی ما انسانی رو تصویر میکنه پر از نیاز.

 فرای انسان حیواناتی رو تعریف می کنه پر از نیاز.

 و این نیاز آغازگر ظلم های بی کران در جهان هست.

 یعنی به عنوان مثال شما به جهان پیرامون خودتون نگاه کنید.

 حیواناتی که حیوانات دیگر رو میدرند از بین میبرند، میکشند و انسان ها با دست آویزی به این موضوع مدام از این لفظ حیوان.

 ما حیوان نیستیم.

 ما انسان هستیم هم استفاده می کنند و شما باهاش مواجه هستید.

 نهایت درنده خویی رو در وجود همین حیوانات میبینم و انسان ها را طاهر و پاک و بالاتر از اونها و اشرف مخلوقات هم تصویر میکنن و تمام دلیل و ادله و استدلالشون برای این درنده خویی حیوانات در همین شکار اون ها خلاصه میشه که بر میگرده به نیاز حیوانات.

 حیواناتی که نیازمند به غذا هستن و خوراک هستن تا زنده بمونن و قاعدتا برای این زنده ماندن نیاز دارن که شکار بکنن.

 در دل این شکار هم حالات و رفتارهایی انجام میدن، درنده خویی انجام میدن و اون حیوون رو میکشن و از بین میبرن و شما شاهد این مظالم بی شمار در جهان هستید.

 یعنی میبینید که یک حیوان بزرگ تر حتی گاها در روز هزاران حیوان رو از بین میبره.

 یعنی مثلا وقتی به نهنگ ها و این حیوانات دریایی و آبزیان نگاه میکنید آبزیان غول پیکر و غول آسا میبینید که در طول یک روز برای یک وعده غذایی هزاران حیوان رو هم از بین میبرند و می کشند و این یک ظلم بزرگی است در جهان اما ریشه در همین نیاز دارد.

 به انسان نزدیک شوید.

 انسان به عنوان یک موجود نیازمند هوا است، نیازمند خوراک است، نیازمند شهوت است.

 حالا شما بیشترین حد از این مظالم را در دنیای انسانی وابسته به همین نیازها می بینید.

 یعنی انسان نیازمند به خوراک است که حیوانات را قلع و قمع می کند، می کشد، از بین می برد، زجر می دهد، شکنجه می دهد.

 حالا ما یک حیوانی را داریم که به واسطه ی غریزه، به واسطه ی این نیاز، حیوانات دیگر را از بین می برد.

 اما جاپای انسان با این حجم از وحشیگری و قساوت که نمی رسد.

 ما انسانی را داریم حالا که ماشین هایی را به وجود می آورد و جایی را پدید می آورد تا این حیوان ها را بزرگ کند، به یک سنی برساند تا بکشد، تا از بین ببرتشون تا حتی به کودکان آنها هم رحم نکند، حتی کودکانشان را هم بکشد و از بین ببرد و تمام این مظالم برگرفته از همان نیاز است.

 در دل این نیاز به خوراک، مظالم بی شمار غیر مستقیم هم شکل میگیره.

 انسانی که به واسطه ی فقر دست به قتل دیگری میزنه و دست به دزدی میزنه، دست به آدم ربایی و یا موضوعاتی از این دست میزنه.

 به واسطه ی همون نیاز به خوراک هست که وارد این وادی میشه.

 حالا وارد این وادی پر ظلم میشه.

 یک ظلم غیر مستقیم رو به واسطه ی اون نیاز شکل میده.

 یا در مبحث شهوت در مبحث شهوت هم شما مواجه هستید با مظالم بیشمار، تجاوزها و تعرض ها.

 روابطی که درش به نوعی آزادی و اختیار وجود نداره و این ها هم برگرفته از همون نیاز بنیادینی هست که خدا اون رو پدید آورده.

 یعنی انسان نیازمندی وارد این چرخه ی طبیعت شده که به واسطه نیاز های خودش مظالم بیشماری رو هم به پیش میبره.

 به واسطه خوراک حیوانات بیشمار رو میکشه.

 حتی گاها شما مواجه میشید با انسان هایی که مثلا انسان خواری هم کردند یا می کنند.

 در مثلا قبیله های مختلفی.

 اما اینها همه برگرفته از همان نیاز مشخص است.

 حالا توی این قسمت نمی خواهیم نزدیک به این معانی بشویم.

 نزدیک به این مفهوم گوشتخواری و قتل و کشتار در این زمینه بشویم.

 اما منظور مشخص این است یک نمونه ی ساده ای که برای همه انسان ها هم قابل لمس است همین قضیه ی حیوانات است.

 حیواناتی را که به عنوان درنده خویی می شناسند به عنوان وحشی می شناسند و هر مثالی که دارند را با همین مثال حیوان بودن توامان می دانند.

 ولی این ها به واسطه ی این نیاز است که وارد این خلق و خو می شوند و وارد این رفتارها می شوند.

 یعنی شما حیوانی را نمی بینید که محض تفریح خودش حیوان دیگری را تیکه تیکه بکند.

 او برای اینکه زنده بماند یعنی اگر نکشد قاعدتا می میرد و قاعده ای در این جهان به وجود آمده.

 همین قاعده ای که شنیدید اگر نکشی کشته می شوی.

 و حالا ما مواجه هستیم با دنیایی که یک ظلم بزرگ و بنیادینی دارد تحت عنوان نیاز که حال به وجود آورنده این قاعدتا همان خدای تسخیر شده است.

 همون خدایی که ما میشناسیم، همون خدایی که ادیان به ما معرفی میکنند.

 یعنی ما با خدایی روبه رو هستیم که این جهان را به وجود آورده و این نیاز را او پدید آورده؟

 این جهان و این ساختار را او به وجود آورده.

 و حال اگر موضوعی به اسم نیاز داریم که در دل آن حیوانات همدیگر را پاره میکنند و تکه پاره میکنند، به هم ظلم میکنند و نمیتوانند یک زندگی آزادانه و راحت و به دور از جنگ و کشتار و خونریزی داشته باشند.

 یا انسان ها به واسطه نیازشان تجاوز میکنند، تعرض میکنند و یا انسان ها به واسطه نیازشان به خوراک دست به وحشیگری و خشونت میزنند، گوشت خواری میکنند، خونخواری میکنند، همه و همه برگرفته از همین نیاز است که مترادف با وجودیت خدا خواهد بود.

 اما فارق از این ما مواجه هستیم با کاستی های بیشماری که در جهان هستی وجود دارد.

 این هم یکی از آن بخش بزرگ از ظلم های خداوندی است.

 ما خدایی را می‌شناسیم که این خدا این جهان را خلق کرده، پس خالق تمام موضوعات مختلف و موجودات مختلف درون آن بوده.

 اما این جهان پر از کاستی هاست، پر از نیستی هاست، نابودی هاست.

 مسئله ی مرگ.

 انسانی که باید بمیره باید از بین بره.

 حیواناتی که باید از بین بروند، گیاهانی که باید از بین بروند.

 تمام موجودات زنده در نهایت محکوم به نابودی و فنا هستند.

 این یکی دیگر از آن ظلم هاست.

 اما قاعده به همین جا ختم نمی شود که ما بخواهیم در نظر بگیریم خدایی بوده، تصویری به ما داده، دنیایی را آفریده که در دل آن انسان ها بمیرن، تموم بشن.

 تموم شدن به این سادگی نیست.

 حالا در دل این تموم شدن هزاران هزار کاستی وجود داره.

 شما مواجه میشید با بیماری های وحشتناک، بیماری های پر درد پر رنج، سرطان ها و تمام این مصادیق که همه باهاش آشنا هستید.

 مصادیق وحشتناک یعنی یک جایی شما با این کاستی ها رو به رو میشید که یه کودکی که به دنیا اومده پر از آزار و ظلم هست.

 نفس کشیدن او رنج هست.

 یعنی ما در جهان هستی با همچین موضوعات پر از کاستی ها و ظلم ها روبه رو هستیم و این ها خدا این جهان رو پدید آورده.

 یعنی شما تحت عنوان اون خدا با اون تعاریف که ما قبلا هم صحبت کردیم برای شناختش باید دست به گریبان دست به دامان ادیان بشید، راه دیگه ای ندارید؟

 خدایی که به صورت سامانمند خدایی که به صورت سیستماتیک به صورت نظم دار مشخص شده در دل ادیان مشخص شده.

 در جای دیگه ای که ما این خدا رو نمیشناسیم، هرکسی نمیتونه توی دل خودش یک خدای تازه تسریع بکنه، خدای شناخته شده توسط ادیان هست.

 در دل این ادیان هر چیزی که در جهان وجود داره خالقش خداست.

 یعنی شاید ادیانی هم وجود داشته باشند که خالق زشتی ها و بدی ها رو شیطان بدونند و دو قدرت در کنار هم تصویر کنند.

 اما ادیانی که ما میشناسیم و قدرت اصلی رو در جهان دارن و بیشترین پیرو رو دارن یعنی مسیحیت و اسلام به ویژه و حالا یهودیت به عنوان پدر این ادیان.

 ما در این ادیان ابراهیمی مواجه هستیم با یک خدا به عنوان قدرت مطلق و هر چیز در این جهان را او خلق کرده.

 پس تمام این نیستی ها، این کاستی ها، این دردها، این رنج ها، این بیماری ها، این نابودی ها را هم او خلق کرده.

 هر بیماری که به او نگاه می کنید، هر کاستی و نیستی که در جهان ما وجود دارد، این ها هم از مظالم بی شمار خداست.

 شما تصویر کودکانی را در نظر بگیرید که با این کاستی ها به دنیا می آیند بدون دست، بدون پا، با معلولیت، با با معلولیت های ذهنی، جسمی، فکری، بدون چشم، بدون بینایی، کر، کور، لال و یا هر چیز دیگری که همه باهاش روبه رو هستیم.

 حالا این ها قرار است یک عمری را زجر بکشند در بدبختی و فغان و مصیبت باشند و ما داریم در باب یک خدایی صحبت می‌کنیم که تمام این جهان را ساخته.

 جهانی پر از مظالم، پر از کاستی ها، پر از نیستی ها.

 پر از رنجش ها.

 پر از درد ها.

 پس یکی از عناوین هم در کنار عناوین دیگر کاستی های جهان است که مظالم بی‌شمار و مصادیق بی‌شماری دارد که می شود در باره اش ساعت ها صحبت کرد و برنامه های بی شمار گذاشت.

 اما قرار است ما در این برنامه مشخص و در مجموع در برنامه های به نام جهان در باب معانی صحبت کنیم.

 مصادیق را شاید در آتی درباره اش صحبت کردیم.

 فرای کاستی ها ما عوامل طبیعی را در جهان داریم.

 عوامل طبیعی که پر از ظلم هستند، زلزله، سیل، طوفان، خروش، آتشفشان ها و الی آخر.

 حالا ما مواجه هستیم با جهانی که در دل خودش مظالم بیشماری را هم به وجود می آورد.

 یعنی شما یک تصویری در برابرتان دارید از یک شهر در همین ایران خودمون چندین نفر چندین انسان بی پدر شدن، بی مادر شدن، بی فرزند شدن، داغ دیدن، به واسطه ی یک زلزله، به واسطه ی یک سیل، به واسطه ی یک حادثه طبیعی.

 حادثه طبیعی که قاعدتا خالقش خداوند هست، اذن دهنده اش خداوند هست.

 یعنی با تعاریف مشخص در دل ادیان ما به یک معنا می رسیم هر چیزی که در این دنیا هست خالق اون خداست، اذن دهنده به اون خداست.

 حالا برای او سرپوش های بیشمار می ذارن، معانی بیشماری رو می تراشند تا به نوعی توجیه کنند.

 این ظلم های بیکران رو.

 گاها میگن این شهر کافر هست، این شهر مردم بی دین داره.

 خدا از این ها انتقام گرفته و یا وقتی نزدیک به این معانی میشید میبینید که چگونه خدا به عنوان مثال در قرآن برای نابود کردن اقوام بیشماری که بر علیه او بودن، کافر بودن و یا مشرک بودن از همین حوادث طبیعی استفاده کرده اون ها رو از بین برده.

 قوم لوط و دیگر اقوامی که در قرآن هم در بابش صحبت شده.

 پس یکی دیگر از این عناوین پر ظلم در جهان که وابسته به وجودیت خداست قاعدتا همین حوادث طبیعی است.

 نمونه های بیشمار داره که میشه درباره اش ساعت ها صحبت کرد.

 ذکر مصیبت ها کرد در باب این ظلم بزرگ خداوندی.

 صحبت های بی کرانی که گفتم.

 توجیهی که دربارش میشه گاها در باب آزمون الهی صحبت میشه.

 گاها در باب این صحبت میشه که این ها انسان هایی هستند که باید مجازات میشدند و اصولا این فلسفه کینه خواهی و کینه ورزی و انتقام جویی خدا هم یکی از خصوصیات اوست.

 حالا ما وارد این بحث مشخص نمیشیم و داریم در باب مظالم قابل رویت در جهان هستی صحبت میکنیم.

 اما این هم قاعدتا یکی از مظالم بی شمار خداوندی در جهان هست.

 این روحیه ی انتقام طلبی، این روحیه ی کینه ورزی که منافات دارد با خدای بخشنده و مهربانی که در کنارش گاها هم تصویر میشه.

 یعنی شما مواجه میشید با قرآنی که شروع می کنه.

 به نام خداوند بخشنده ی مهربان.

 و چند سطر پایین تر در باب به خواری کشتن کافران صحبت میکنه.

 در باب از میان بردن اقوام صحبت میکنه، در باب جهنم و شکنجه گاه بزرگ کافران صحبت میکنه و مظالم بیشمار دیگر.

 فرای این ها شما مواجه هستید با ناعدالتی و نابرابری سرشاری که در جهان ما وجود داره.

 این ها هم برگرفته از همون خدا و همون ریشه ای که خدا این جهان رو خلق کرده هست.

 یعنی شما مواجه میشید با نابرابری های بیشمار از موضوعات پیش پا افتاده تا موضوعات بزرگ فرای کارهایی که انسان ها در اون دخل و تصرفی دارند و به نوعی اکتسابی است.

 میشه کسبش کرد؟

 میشه در راهش تلاش کرد به عنوان فقر و موضوعاتی از این دست.

 ما این موضوعات رو میزاریم کنار.

 هر چند که می تونیم در باب همین موضوعات هم در باب وجودیت خدا باز هم صحبت کنیم چرا که ما یک صحبت کلی و یک فلسفه کلی در دل ادیان و در دل خداشناسی و معنای خدا داریم که هر چیزی در این جهان به اذن خداست و اگر این رو ملاک و معیار قرار بدیم در نهایت اختیار انسان هم گرفته میشه و همه چیز این جهان جبری میشه و هر چیزی در این جهان وصله به خدا خواهد داشت و در نهایت تمام فقرا هم به نوعی زندگیشون به گردن خداست.

 اما ما این موضوع رو کنار می ذاریم.

 می رسیم به موضوعاتی که انسان ها در اون دخلی نداشتن و تصرفی نداشتن و یا حیوانات و یا موجودات دیگر.

 یعنی شما این نابرابری و این ناعدالتی رو در جهان می بینید؟

 یک حیوانی که ضعیف هست به راحتی کشته میشه به راحتی از بین میره در برابر حیوانی که قدرتمند هست.

 حیوانی که به عنوان مثال پادشاه جنگل شناخته می شه از طرف انسان ها.

 حالا ما مواجه می شیم با این نابرابری ساخته شده یا نابرابری هایی که بر پایه کاستی هاست.

 یعنی اشاره کردیم به اون کاستی ها.

 انسانی که دو کودکی که به دنیا آمدند اما یکی نابیناست و یکی بینا.

 این نابرابری است که قابل لمس هست.

 موضوعات کوچک تر.

 یکی زشت هست. یکی زیباست.

 یکی قد بلندی داره که قد کوتاهی داره و ما مواجه می شیم با این نابرابری های بی شماری که گاها خیلی هاشون ضربه زننده است.

 یعنی زندگی یک انسان رو، زندگی یک جاندار رو تحت شعاع خودش قرار میده حتی جان او رو از بین می بره.

 یعنی در مثالی که در باب حیوانات زدیم به عنوان مثال حیوانی که ضعیف تر هست ضعیف جثه تر هست، وقتی بهش نگاه می کنید جان خودش رو از دست میده.

 یا در باب انسان ها وقتی در باب اون کاستی ها نگاه می کنیم و این نابرابری ها رو به نوعی باهاش گره می زنیم.

 حالا یک انسانی هست که تمام عمر باید بدون پا زندگی کنه، بدون بینایی زندگی کنه، با این کاستی زندگی کنه، به واسطه معلولیت ذهنی که داره نتونه جهان رو ببینه، مورد تمسخر قرار بگیره و الی آخر.

 حتی زندگی ای داشته باشه که هزاران بار آرزوی مرگ در دلش بکنه.

 و شما این نابرابری و این ناعدالتی رو در جهان به شدت و به کرات می بینید و این ها هم همه و همه برگرفته از همون معنای خداوندی است.

 وقتی به وجود او معترف و معتقد هستید، یکی از عناوین دیگه سکوت در برابر مظالم است.

 حال شما تمام این معانی رو کنار می ذارید.

 یک خدای قدرتمندی رو در آسمان ها تصویر کردید که او قدرت لایزالی است.

 در برابر تمام اتفاقات می تونه کاری انجام بده.

 حالا شما چهره از یک تصویر تجاوز در برابرتان دارید.

 یک انسان دردمند، یک دختر دردمندی که در حال تجاوز است.

 فریاد او فریاد مدد خواهی از خداست.

 کمک از خدا می خواد اما خدایی نیست که بخواد به او کمکی برسونه و او سکوت می کنه در برابر این ظلم.

 هزاران هزار مثال میشه زد مصادیق در باب این سکوت خدا در برابر ظلم ها بسیار و بسیار و بسیار است از نگاه جزئی، از نگاه شخصی تا نگاه اجتماعی.

 کشوری که در بدبختی و مصیبت است و خدایی که در برابر این سکوت کرده.

 انسانی که در ظلم بی کرانی هست، مورد شکنجه هست، مورد آزار هست و فریاد بلند او برای مدد خواهی از خدا به آسمان ها رسیده اما گوش شنوایی وجود ندارد و یک سکوت مستدام را شما می شنوید که این خدا در برابر تمام مظالم سکوت خواهد کرد.

 اگر دختری در حال تجاوز است سکوت مطلق خدا را می شنوید.

 اگر بی گناهی بر سر دار می رود باز هم این سکوت را می شنوید.

 اگر کسی در حال شکنجه هست باز هم این سکوت را می شنوید؟

 اگر کشور ها در حال نابودی هستند، اگر فقر سرشار در جهان وجود دارد، اگر کودکان از این فقر در حال مرگ و میر هستند، اگر بدترین ظلم ها در جهان وجود دارد باز هم این سکوت دنباله دار اون خدا رو خواهید شنید.

 و این هم یکی از آن مظالم بزرگ است.

 تعریفی که از خدا در ادیان شده تعریفی است که این خدا قدرت لایزال داره.

 قدرتی داره که همه چیز رو میتونه کنفیکون کنه.

 میتونه با گفتن به شو همه چیز رو به شدن برسونه.

 میتونه بگه باش و تو باشی.

 میتونه بگه تو نباش و تو نباشی.

 و این قدرت لایزال چگونه در برابر تمام این مظالم سکوت میکنه؟

 و از کنار تمام این ظلم ها میگذره.

 اگر نگاه رو بخواهیم دور از ادیان بکنیم و بریم و وارد اون معنایی بشیم که این خدا خداییست که این جهان رو به وجود آورده و اون رو به حال خود رها کرده، موضوع بحث ما نیست.

 چرا که ما خدایی رو میشناسیم که در زندگی ما تاثیر گذار هست.

 فرهنگ وجودی او زندگی ما رو تحت تاثیر خودش قرار داده.

 ما وابسته به او هستیم.

 تمام زندگی ما در قسمت های گذشته درباره اش صحبت کردیم.

 یک فلسفه ای رو ما تحت عنوان همین موضوع داریم که هر اتفاقی در این جهان به اذن خدا خواهد افتاد، برگی از درختان نخواهد ریخت مگر این که خداوند به آن اذن و اجازه داده باشد.

 اگر این فلسفه را معنا و مبنای کار خودمون قرار بدیم دیگه همه چیز این دنیا، تمامی مظالم ریشه دار در نگرش خدا، وجود خدا و معنای خداست.

 هر اتفاقی که در این دنیا خواهد افتاد هم به واسطه اذنی است که خدا به آن داده.

 اگر قاتلی کسی را می کشد، اگر متجاوزی به کسی تجاوز می کند به اذن خداست.

 خداوند خواسته حتی این نگاه اگر قرار باشد میدان دار بشود ما به جایی می رسیم که انسان ها هیچ اختیاری ندارند و همه کار را جبرا می کنند و اصلا انسان ها مسئولیتی نخواهند داشت.

 و تمامی ظلم های جهان هم به دوش آن خدای در آسمان هاست.

 حال که ما نمی خواهیم وارد این معنای مشخص بشویم اما اگر این دریچه برای ما باز بشود، تمام ظلم های جهان هم به او وابسته است.

 اما اگر این نگاه را هم کنار بگذاریم، با توجه به اینکه این خدا قدرتمند هست و قدرت لایزالی داره و قدرتی داره که میتونه ازش استفاده کنه، سکوتش باز هم یکی از اون مصادیق بزرگ از ظلم هست.

 عناوین دیگه ای که گفتیم مثل همون حوادث طبیعی، مثل کاستی هایی در دنیا، مثل نیازهای موجودات زنده، همه و همه از این ظلم ها نشات میگیره.

 اما یکی دیگه از موضوعات مهم و ظلم های خداوندی در جهان دامنه ای است که ادیان پهن کرده اند.

 یعنی شما مواجه میشید با خدایی که ادیانی رو پدید آورده.

 ما گفتیم ملاک و معیار ما برای شناخت خدا قاعدتا ادیان هستند چرا که این ادیان هستند که خدا رو به ما شناختند.

 یعنی ما راه دیگری برای شناخت خدا نداشتیم.

 نمیتونیم از خودمون در بیاریم و خدا رو تصویر کنیم.

 هر کسی میتونه برای خودش تصویر مشخصی نسبت به خدا بده و ما مواجه بشیم با هزاران هزار خدا.

 با توجه به تعاریف ما یک خدای مشخص داریم و اون خدا رو هم ادیان داده اند و حالا شما مواجه میشوید با ادیان و دامنه پر ظلمی که این ادیان در جهان پدید آورده اند.

 جنگ های بی حد و حصری که شکل داده اند.

 جنگ های صلیبی.

 جنگ های مسلمانان.

 جنگ های صدر اسلام.

 جنگ هایی که توسط خود پیامبر اسلام اتفاق افتاد.

 غزوه های بی شماری که اتفاق افتاد.

 شما مواجه شوید با موسی به جایی که حمله می کند همه چیز را از بین می برد.

 اگر تورات را خوانده باشید مواجه می شوید با موسی که نه تنها انسان ها، نه تنها دشمنان، نه تنها کودکان و زنان که حتی گیاهان و حیوانات را هم معدوم می کند و از بین می برد و می سوزاند.

 حالا شما با یک دامنه پر ظلمی روبرو هستید. ارتداد.

 شما مواجه هستید با بیشماران که به واسطه ارتداد کشته شدند، دزدانی که دستانشان بریده شد، انسان های بی شماری که به جوخه های دار سپرده شدند، به دلیل کفر، به دلیل شرک، به دلیل مخالفت با خدا.

 نظامی ساخته شد پر از ظلم ها.

 پر از کاستی ها.

 همین نظام امروز در جمهوری اسلامی با تمام مظالمی که بی حد و حصر است از خاوران، از شصت و هفت، از هشتاد و هشت، از 22 از همین امروز، از اتفاقاتی که رقم زد، اعدام هایی که کرد و شکنجه هایی که کرد.

 تمام اینها برگرفته از همین نگاه خداوندی و همین باور خداوندی است و این یکی از آن ریشه های بزرگ مظالم است که توسط ادیان خورانده شده به انسان ها، به موجودات، به جانداران.

 یعنی در دل این نگاه ادیان شما مواجه می شوید با قربانی کردن این که حیوانات را به سادگی قربانی می کنند از بین می برند، به سختی و به وحشتناک ترین شکل ممکن اینها را از بین می برند.

 نظامی که ادیان به وجود آورده و تفکری که پدید آورده با تمام مظالمی که وجود داشته، قدرتمند کردن این نگاه، برده داری، بردگی و اسارت.

 تمامی اینها هم برگرفته از همان ظلم خداوندی و نام خداوندی است.

 قاعدتا در باب این ظلم های خدا میشه ساعت ها صحبت کرد اما من سعی می کنم این برنامه موجز و کوتاه باشه.

 شاید در آتی در باب این مصادیق بیشتر و بیشتر صحبت بکنیم اما تا اینجای کار به اندازه ای که قرار بود در باب مظالم صحبت بکنیم سرفصل ها رو مطرح کردیم.

 ممنون که همراه من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان بود.

 در پناه آزادی.