سلام دوستان من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان است. با شماست.

 قسمت دوم از ویژه برنامه سرانجام ایران هست و ما قراره تو این قسمت در باب کودتا صحبت کنیم.

 ممنون که همراه من هستید.

 خب دوستان تو این ویژه برنامه مشخص ما در باب عناوینی صحبت می کنیم که محتمل هست در آینده ایران اتفاق بیفته و سرانجام ایران رو به نوعی شکل بده.

 خب قاعدتا در یکی از این قسمت ها ما باید در باب کودتا صحبت بود.

 کودتایی که می تونه یکی از این اشکال فردای ایران رو رقم بزنه.

 ما گفتیم در این ویژه برنامه در قسمت ابتدایی در ویژه برنامه های دیگری هم که در باب ایران صحبت کردیم صحبت کردیم که اصولا وقتی ما در باب ایران و شرایط ایران صحبت می کنیم می دونیم که فردای ایران فردای متفاوت از حال حاضر و شرایطی است که جمهوری اسلامی رقم زده.

 چرا که موضوعات و عناوین مختلفی داره که ما رو به این سمت و سو میکشونه.

 به صورت اجمالی اگر بخوایم بهش نگاه بکنیم ما میتونیم ببینیم که به واسطه شرایط اسفناکی که جمهوری اسلامی رقم زده، مردم ناراضی رو پدید آورده.

 یعنی شما به شرایط اقتصادی نگاه بکنید و ناکارآمدی ای که جمهوری اسلامی به بار آورد، این گردن کشی که در جهان شکل داده و اصولا روابط ناهنجاری که بین خود و جهانیان رقم زده، اینکه تا چه اندازه جهانیان و حالا کشورهای غربی مقصر هستند و جمهوری اسلامی مقصر هست، موضوع بحث ما نیست اما به واسطه این شرایط ناهنجاری که رقم خورده خب شرایط اقتصادی اسفناکی رو پدید آورد.

 از اون سمت دیگه اون خفقان وحشتناک سیاسی که در ایران حاکم هست.

 یعنی شما وقتی به گذشته ایران نگاه میکنید میبینید که ما با حکومت پهلوی روبرو بودیم که به واسطه همین نبود و فقدان آزادی سیاسی مردم رو به ستوه آورد تا این اندازه مخالفت بکنند با نظام حاکم و در نهایت انقلابی رو پدید بیارن.

 حالا ما رو به رو هستیم با اون خفقان که چندین برابر شرایط پیش هم شده.

 حالا ما با یک جماعت دستچین شده ای وحشتناک تر روبه رو هستیم که از یک قوم و قبیله خاصی هستند.

 هر کسی نمی تواند وارد این دایره امن بشود و این شرایط اسفناکی را که پدید آورده.

 خب قاعدتا فرای این ها، فرای موضوعات اقتصادی و سیاسی، این از هم گسیختگی اجتماعی که پدید آوردن این مسائل وحشتناکی که پیرامون فرهنگ وجود دارد، پیرامون هنر وجود دارد.

 این سانسور های افسار گسیخته ای که در اختیار جمهوری اسلامی هست و در قبال تمام هنرمندان و هر چیزی که تحت عنوان هنر و یا اثری قابل ارائه نسبت به شرایط و شرایط اجتماعی و سیاسی باشد، دارد نسبت به آن اعمال می شود.

 یعنی شما مواجه می شوید با یک جمهوری اسلامی که در همه زمینه ها دارد بدترین رفتار ها را با مردم می کند.

 شما به عقبه این جمهوری اسلامی که نگاه میکنید، اتفاقاتی که رقم زده از همان ابتدای حضور خودش، کشتارهای وحشتناکی که با افرادی که از حکومت گذشته بودند، حتی وابستگی های کوچکی داشتند، حتی جایگاه های کم و کوتاهی هم داشتند.

 دیدید که چه رفتارهایی کرد.

 شما مواجه می‌شوید با اتفاقاتی که به نوعی فرزندان خودش را این انقلاب بلعید و تمام کسانی که با او همراه بودند از جمله چپ‌ها و نمی‌دانم مجاهدین و همه کسانی که می‌دانید را چگونه در خود بلعید و آنها را از خود دور کرد.

 مواجه می‌شویم با کشتارهای فجیعی که در سال 67 اتفاق افتاد.

 آن تابستان خونینی که جمهوری اسلامی کشتار جمعی کرد، نسل کشی راه انداخت و به بدترین شکل ممکن مردم را از سر راه خودش برداشت.

 شما مواجه می‌شوید با اتفاقات سال 67 همین 1367 و الی آخر.

 جمهوری اسلامی که در طول حیات خودش بدترین رفتارها را کرده، بیگناهان بیشماری را بالای چوبه های دار برد.

 یعنی شما مواجه میشید با حکومتی که هر کار غیر طبیعی ای که به ذهن هر کسی برسه رو با این مردم انجام داده.

 خب قاعدتا فردایی در ایران نقش نخواهد داشت.

 قاعدتا فردای ایران متفاوت خواهد بود.

 شما با یک جامعه ای روبرو هستید با صداهای متفاوت.

 یک جامعه ای که افکار متفاوت داره، قومیت های متفاوت داره، نگاه های متفاوت داره، حتی ادیان و مذاهب متفاوت داره، نگاه های سیاسی متفاوت داره.

 یک جمع کثیر با تفکرات گوناگون.

 حالا شاهد یک نگاه دگم قبیله ای هستید که یک قسمت کوچکی از این مردم رو در بر میگیره.

 یعنی شما حتی به نزدیک میشید به همون اعتقادات اسلامی میبینید شیعه و سنی مجزا میکنه.

 وقتی میرید نزدیک میشید به همون شیعه گری میبینید باز طایفه های مختلفی در دل این ها وجود داره.

 نگاه های چند امامی دارن تا برسن به دوازده امامی اثناعشری که جمهوری اسلامی باشه.

 حتی در دل خود این نگاه اثناعشری هم مواجه میشید باز با نگاه های متفاوت می رسید.

 به همین اصل ولایت فقیه که حالا جماعتی است حتی همین را هم قبول ندارد.

 نگاهی که نسبت به ظهور مهدی و امام قائم خودشان دارند.

 اینکه برخی از این ها حتی باور دارند که تا زمان ظهور نباید حکومت تشکیل داد.

 یعنی شما مواجه می شوید با این جمع متکثری که از این نگاه ها وجود دارد.

 حالا یک نگاه قبیله ای قاعدتا نمی تواند تمام پاسخ ها را نسبت به همه این ها داشته باشد.

 وقتی خودش به نوعی سر در گریبان یک ایدئولوژی خاص دارد، تمام نگاه هایش معطوف به همان ایدئولوژی است که به آن باورمند است.

 اصولا نمی تواند بر این جامعه ی چند تکه فرمانروایی کند.

 پس قاعدتا وقتی ما به آینده ی ایران نگاه میکنیم، محتمل میدانیم که شرایط متفاوت خواهد بود.

 حالا با توجه به این موضوع که میدانیم فردای ایران متفاوت از چیزی است که امروز بر آن حاکم است.

 حالا باید بیاییم در باب این عناوین صحبت بکنیم و در این عناوین در این ویژه برنامه و در این قسمت خاص قرار است در باب کودتا صحبت شود.

 در این نقطه ابتدا باید یک تعریف مشخصی نسبت به کودتا داشته باشیم.

 اصولا وقتی ما نزدیک مفهوم کودتا می‌شویم مواجه می‌شویم با همان عنوانی که در ذهنمان تداعی می‌شود.

 حالا یک نیروی نظامی هست که در دل این حکومت جای دارد و حالا با یک حرکت نظامی سعی می‌کند حکومت را قبضه کند و قدرت را به دست بگیرد.

 فعل و انفعالاتی که قرار است درون حکومتی اتفاق بیفتد اصولا با قوای نظامی و قدرتی که در اختیار دارند حالا می‌تواند گاها یک شخصیتی در آن جریان باشد که حتی نظامی نباشد.

 خارج از این حیطه نظامی‌گری باشد اما در دل این جریان نظامی جایگاه و پایگاهی داشته باشد، می‌تواند یکی از همان شخصیت های نظامی باشد.

 اصولا قرار بر این هست که حالا یک بخشی از دایره نظامی و ارتش یک کشور که حالا می‌تواند اسامی مختلفی داشته باشه.

 وارد جریان سیاسی برای قبضه قدرت بشن.

 ما یه همچین چیزی رو به نوعی کودتا تعریف میکنیم.

 یعنی چیزی که ما در جهان باهاش رو به رو میشیم.

 یعنی ما در این عنوان بندی که پیرامون کودتا داریم نیازمند یک نیروی نظامی مستقل هستیم.

 یعنی باید یک نیروی نظامی مستقلی باشه که قدرتی هم در اختیار داشته باشه تا بتونه وارد حیطه سیاست بشه و قدرت سیاسی رو هم به دست بگیره.

 قدرت نظامی مستقلی داره و حالا با تکیه به این قدرت نظامی که در اختیار داره وارد حیطه ای بشه برای به دست گرفتن قدرت سیاسی.

 حالا وقتی نزدیک بشیم به شرایط ایران و شرایطی که جمهوری اسلامی رقم زده، حالا باید ببینیم آیا همچین پتانسیلی وجود داره؟

 یعنی به عنوان مثال آیا ما یک نیروی نظامی قدرتمند در ایران حاکم داریم؟

 قدرت نظامی که استقلال هم داشته باشه یعنی فقط و فقط قدرتی که در خودش داشته باشه رو ما مد نظر نباید قرار بدیم.

 موضوع مهم در این مسئله اون استقلالی است که داشته باشه.

 حالا شما وقتی به قوای نظامی جمهوری اسلامی نگاه میکنید شاهد چه تصویری هستید؟

 خب ما یه بخشی رو تحت عنوان ارتش داریم.

 ارتشی که به نوعی ازش چیزی باقی نگذاشتند.

 به واسطه تمام نگاه هایی که از همون ابتدا داشتند و به نوعی ارتش رو غیر خودی می دونستند، اصولا قدرت رو از این ها گرفتن دیگه به نوعی تبدیل به یک نیروی نمایشی کردند.

 حالا تا جایی که تونستن در طول این سالیان سعی کردند از عناصر خودشون هم وارد اون ارتش بکنند اما در مجموع در نهایت ارتش رو مبدل به یک نیروی نمایشی کردند و اصولا قدرت رو در سپاه و بسیج قبضه کردند و سعی کردند تمام قدرت نظامی رو معطوف به این یگان های مشخص بکنند.

 خب ما مواجه هستیم پس با ارتشی که این پتانسیل رو به نوعی در خود نداره و در برابر خودش هم یک نیرویی داره که میتونه مقاومت کن.

 اما نقطه ابتدایی در این نیروی قدرتمند برای یک همچین کاری بر میگرده به همون طرحی که ما تحت عنوان سپاه می شناسیم.

 حالا وقتی در باب این تغییر و کودتا صحبت می کنیم باید نگاهمون معطوف به سپاه بشه.

 یعنی در ارتش ما نمی تونیم همچین پتانسیلی رو در بخش ابتدایی یعنی داشتن یک نیروی قدرتمند نداریم چرا که در نهایت این ارتش قرار هست در برابر یک سپاهی باشه که به نوعی رقیب او هست و حالا قدرت بیشتری داره، سلاح های بیشتری داره، به نوعی اعضای بیشتری داره، سرسپردگان بیشتری داره.

 خب قاعدتا نیروی ابتدایی و اون نیرویی که تحت عنوان قدرت می شناسیم رو در اختیار نداره.

 یعنی گفتیم برای این کودتا نیازمند به یک نیروی نظامی قدرتمند و مستقل هست.

 پس نقطه ابتدایی در ارتش وجود نداره.

 حالا وقتی می رسیم به نقطه ای که تحت عنوان استقلال هست می رسیم به سپاه.

 حالا باید نگاه بکنیم به سپاه.

 آیا سپاه در خود استقلالی داره؟

 حالا به واسطه این استقلال، به واسطه اون قدرت که می‌دونیم داره.

 آیا استقلالی هم برای همچین کاری دارد؟

 خب قاعدتا فقط و فقط نباید به این موضوع نگاه کرد.

 حالا یک مقداری از صحنه ایران دور بشیم و بریم و برسیم به شرایط دیگه یا حتی به خود ایران نگاه بکنیم.

 یعنی کودتاهایی که در ایران اتفاق افتاده.

 آیا ما در ایران شاهد کودتا نبودیم؟

 چرا نزدیک‌ترین کودتا به ما همان کودتایی است که رضاخان موفق و پیروز شد و در نهایت توانست نظام و دودمان پهلوی را دایر بکند؟

 در نهایت خب حالا ما آنجا شاهد کسی بودیم که به عنوان شخصیت ابتدایی خودش هم از دل همین نیروهای نظامی برآمده بود.

 یعنی ما در ابتدای بحث صحبت کردیم، گفتیم که وقتی ما در باب کودتا صحبت می‌کنیم، خب قاعدتا یک نیروی نظامی باید باشد که بیاید و قدرت سیاسی را به دست بگیرد.

 حالا می‌تواند آن شخصیت ابتدایی را از دل خود همان جریان نظامی بگیرد و یا از جریان سیاسی که نزدیک و وابستگی دارد این قدرت را بگیرد.

 وقتی ما به ایران و گذشته ایران و آن کودتا نگاه می کنیم می بینیم که یکی از شخصیت هایی که اتفاقا جزو این نیروی نظامی بوده، حالا وارد این میدان شده و با توجه به اینکه آن نیروی نظامی استقلال را داشته و حالا این شخصیت هم خودش کاریزمای لازم را داشته، موفق به یک همچین اتفاقی هم شده.

 اما حالا بیاییم نزدیک بشویم به شرایط ایران و شرایط حال حاضر جمهوری اسلامی و یک نگاهی به سپاه و نگاهی به آن اشخاصی که در دل این سپاه هستند.

 حالا نمی‌خواد خیلی معطوف بشویم و بخواهیم با همین نگاه همه چیز را تمام شده بدانیم.

 اما با یک نگاه جزئی به این مسئله هم می‌شود رسید به این نقطه که ما شاهد همچین موضوعاتی نیستیم.

 یعنی ما شاهد آن شخصیت کاریزماتیکی که در دل این سپاه وجود داشته باشد و یک همچین پتانسیلی را در خود داشته باشد.

 برای انجام یک همچین عملی ما شاهد همچین موضوعی نیستیم.

 فرای آن ما شاهد موضوعی تحت عنوان استقلال در دل این نظامی گری که تحت عنوان سپاه است در جمهوری اسلامی نیستیم.

 اصولا ما مواجه هستیم با یک نیروی نظامی سرسپرده.

 یعنی شما وقتی به شرائطی که جمهوری اسلامی پدید آورده نگاه می‌کنید، می‌بینید که ما با یک نیروی نظامی سرسپرده روبه‌رو هستیم تحت عنوان سپاه و بسیج.

 اصولا نیروی نظامی است که به نوعی هیچ گونه استقلالی از خود ندارد و همه چیز خودش را از همان حکومت حاکم است که در اختیار دارد.

 اصولا تمام هویتش را دارد از جمهوری اسلامی می‌گیرد.

 هیچ نزدیکی و قرابتی با مردم ندارد.

 یعنی از طرف مردم اصولا رانده شده است.

 اصولا همه چیز خودش را و مشروعیت خودش را.

 وجودیت خودش را دارد از جمهوری اسلامی می‌گیرد.

 اصولا عجین شده با حکومت است.

 یعنی شما وقتی به جای جای جهان نگاه می‌کنید و حالا کودتاهایی که گاها هم اتفاق می افتد، شما شاهد یک ارتشی هستید که به عنوان یک نیروی نظامی مستقل در کشور گاها قدرت داره گاها.

 نیروی نظامیش که در بزنگاه های مختلف در کنار مردم ایستاده و با حکومت.

 گاها روبروی حکومت و حاکمیت ایستادگی کرده.

 اما وقتی به شرایط در ایران نگاه میکنید.

 روبه رو میشید با سپاهی که همه وجودیت خودش رو و تمام هویت خودش رو.

 تمام معنای ذاتی خودش رو داره از جمهوری اسلامی میگیره.

 اصولا بدون جمهوری اسلامی معنایی نخواهد داشت.

 یعنی شما یک نگاهی به سپاه ایران بکنید دیگه.

 اون مثال کلیشه ای که همه ما شنیدیم وقتی در باب سپاه صحبت میکنیم حتی در اسم و لوگو و موجودیتش هم ما چیزی تحت عنوان ایران نمیبینیم.

 یعنی اصولا براش موضوعیتی نداره.

 همه چیز خلاصه شده در جمهوری اسلامی که اتفاقا این نقطه ایست که ما رو به مرحله بعدی میرسونه.

 یعنی ما شاهد ایدئولوژی میشیم.

 حالا ایدئولوژی محوری هست که همه چیز این سپاه رو ساخته.

 یک ایدئولوژی حاکمی است که در باره اش صحبت کردیم و گفتیم ما وقتی به جمهوری اسلامی نزدیک میشویم حالا شاهد یک قبیله ای از دل یک به نوعی قومیت بزرگ هستیم.

 یعنی اگر اسلام را بزارید محور حالا یک قبیله ای در دل این اسلام وجود داره که با خیلی از این گروه های مختلفی که در دل اسلام شکل گرفته اند یعنی در این به نوعی شهر و روستایی که ما تصویر کردیم تحت عنوان اسلام با تمام این اطرافیان و همسایه های خودش هم دشمنی داره.

 یک قبیله ای کوچک در دل اینها.

 اما موضوع مهم این هستش که این قبیله به خودش، به باور های خودش باورمند هست.

 با همه وجود باورمند هست.

 یعنی شما وقتی نزدیک میشید به جمهوری اسلامی این متشکل بودن رو در جای جای جمهوری اسلامی میبینید؟

 میبینید که نیروی سپاه سرسپردگی اصلی خودش رو به نظام جمهوری اسلامی داره.

 اصولا قرابت های خودش رو فقط و فقط با جمهوری اسلامی نزدیک کرده.

 اصولا قرابتی با مردم نداره، نزدیکی نداره و اصولا برای مردم بوجود نیامده حتی محوریت ایران را هم در خودش ندارد.

 حتی موضوعش حتی ایران نیست.

 یعنی وقتی شما نزدیک میشوید مثلا به سپاه پاسداران میبینید که نیرویی است که برآمده برای دفاع از آرمان ها و ارزش های اسلامی.

 نه آرمان های ایرانی، نه مردم ایران، نه هیچ موضوعی که مرتبط با حالا آن جمعی باشد که در ایران هستند.

 یعنی اصولا به وجود آمده برای دفاع کردن از آن تفکر خاص.

 آن تفکری که ما تحت عنوان ایدئولوژی جمهوری اسلامی و شیعی گری میشناسیم، فراتر از شیعه گری و نگاه مشخص ولایت فقیهی که برگرفته از نگاه های اسلامی است، یک نگاه متفاوت از بقیه بدنه اسلامی یعنی آن دهکده تصویر شده.

 این قبیله کوچک در دل آن که با همه هم متفاوت هست اما برای خودش یک ساختار متشکلی دارد و حالا کسانی که وارد این دایره امن شده اند به آن معترف و معتقد هستند.

 حالا وقتی شما نگاه می کنید می‌کنید به جمهوری اسلامی و شرایطی که ساخته.

 حالا با یک نیروی مسلحی روبه رو میشوید که سرسپرده هست.

 ایدئولوژی محور هست و همه چیز خودش را از جمهوری اسلامی وام گرفته.

 همه وجودیت خودش را در دل جمهوری اسلامی میبیند.

 حالا نمی شه به این سادگی از جمهوری اسلامی جدا دونست.

 هیچوقت نمیشه برای اون استقلالی قائل شد.

 یعنی اصولا اون عنوان ابتدایی که ما تحت عنوان قدرت بهش اتکا میکنیم شاید در سپاه وجود داشته باشه.

 یعنی اصولا ما با نیروی نظامی روبه رو باشیم که حالا اون قدرت لازم رو داره.

 اما موضوع این هستش که استقلال لازم رو نداره.

 اصولا استقلالی به اون مفهوم در خود نداره.

 همه وجودیت خودش رو از جمهوری اسلامی میدونه و اصولا جمهوری اسلامی هست که او پدید اومده.

 اصلا وجود جمهوری اسلامی هست که به نوعی ضامنی است برای ادامه حیات او.

 یعنی شما اگر ارتشی رو در برابر خود داشته باشید چرا این ارتش ها حاضر به کودتا میشن؟

 چون اصولا این ارتش ها میدونن که این ارتش چه حکومت باشه چه نباشه، اونها حضور خواهند داشت، تفاوتی نخواهد کرد.

 اما وقتی شما مواجه باشید با یک نیروی نظامی که می داند حیات او وابسته به این حکومت خاص است، خوب قاعدتا کودتایی نخواهد کرد.

 یعنی تمام این عناوین هست که دست به دست هم میده تا ما وقتی در باب واقعیت ایران صحبت بکنیم بدونیم که کودتا در ایران غیر ممکن هست، از محالات هست، حتی فکر کردن بهش هم عبث و بیهوده است.

 ما یک جمهوری اسلامی داریم که این جمهوری اسلامی یک نیروی نظامی مختص به خود به وجود آورد که اتفاقا در برابر ارتش است.

 ارتشی که حالا اون قدرت لازم رو نداره و اصولا وارد این وادی نمیشه یعنی وارد وادی کودتا نخواهد شد.

 یعنی شما وقتی به ارتش نگاه میکنید میدونید که هیچوقت ارتشی نخواهد بود که قدرتمند بتونه وارد میدان برای تغییر و کودتا در ایران بشه چرا که قدرت در برابر دارای قدرت موازی با خود داره که سپاه نام داره و اصولا از اون قدرتمند تر هست.

 یعنی وقتی وارد درگیری بخواهند بشوند قاعدتا ارتش قدرتی نخواهد داشت و سپاه پیروز خواهد بود.

 در این معادله طرح شده ما نقطه ابتدایی را گذاشتیم که باید یک نیروی نظامی قدرتمندی وجود داشته باشد.

 پس ارتش در همین ابتدا خارج می‌شود.

 از این معادله طرح شده می‌رسیم.

 نقطه دوم استقلال این نیروی نظامی هست و وقتی حالا نگاه می‌کنیم شاهد تنها نقطه ای که برایمان می‌ماند سپاه است.

 حالا این سپاه یا استقلالی در خود دارد؟

 به هیچ عنوان.

 یعنی شما مواجه هستید با یک نیروی نظامی که سرسپردگی دارد به جمهوری اسلامی.

 اصولا ذاتش از جمهوری اسلامی آمده.

 بدون جمهوری اسلامی معنایی نخواهد داشت.

 یعنی شما تصور بکنید که اگر فردایی در ایران باشد، آیا سپاه جایی خواهد داشت؟

 خب اگر هم قرار بر وجود یک نیروی نظامی باشد، خب قاعدتا ارتش هست که جایگاه و پایگاه خواهد داشت نه نیرویی که به وجود آمدنش به خاطر حفظ آن ایدئولوژی های مشخص جمهوری اسلامی بود.

 یعنی اصولا وقتی به سپاه نگاه می کنید می بینید که می خواهد مثلا در منطقه یک هلال شیعی به وجود بیاره، میخواد اون نگاه شیعی رو پیش ببره.

 می خواد یک حکومت متشکل شیعی در سراسر خاورمیانه شکل بده.

 می خواد مثلا از لبنانی ها دفاع بکنه، از شیعه های مختلف در کشور های گوناگون دفاع بکنه.

 حالا این در فردای ایران که نقشی نخواهد داشت.

 پس می تونیم بفهمیم که به همین سادگی سرسپردگی ای که داره به حکومت حاکم و اصولا تمام هویت و ذات خودش رو داره از جمهوری اسلامی می گیره.

 پس استقلالی برای اون نخواهد موند.

 بخش ایدئولوژی محوری سپاه هم که اون نقطه ای است که به نوعی جمهوری اسلامی به عنوان حکومت رو با سپاه به هم پیوند میده.

 یعنی شما شاهد حکومتی هستید که با نیروی نظامی خودش پیوند خورده.

 در تمامی نگاه ها اصولا این نیروی نظامی به وجود اومده تا از این ساختار حاکم دفاع بکنه و همین اون آن نقطه ایست که وقتی ما نزدیک به مسئله کودتا درباره آینده ایران می شویم می دانیم که موضوع، موضوع عبث و بیهوده ای است.

 فکر کردن به آن بیهوده است.

 قاعدتا هیچوقت اتفاق نخواهد افتاد.

 یعنی ما هیچوقت فردایی را در ایران نخواهیم داشت که شاهد این موضوع باشیم که مثلا سپاهی باشد که بر علیه جمهوری اسلامی کودتا کرده و ارتشی باشد که در برابر جمهوری اسلامی کودتا کرده باشد. قاعدتا نه.

 شخصیت کاریزماتیک در این سپاه و ارتش وجود دارند.

 اصولا ارتشی که آن نیروی لازم را برای این کار ندارد، یعنی به محض اینکه قرار باشد یک کودتایی شکل بدهد، یک نیروی نظامی مستحکم تری همتای سپاه می آید و با قدرتی که دارد آن ها را سرکوب می کند.

 از آن سمت هم سپاه به واسطه نزدیکی و سرسپردگی ای که دارد هیچ وقت همچین کاری را انجام نمی دهد چرا که می داند اگر قرار باشد جمهوری اسلامی در بین نباشد، اصولا اویی هم به عنوان سپاه وجود نخواهد داشت.

 یعنی اگر جمهوری اسلامی از بین برود، اصولا این نیروی سپاه هم هست که از بین خواهد رفت.

 اما در این انتهای برنامه دوست دارم یک مقداری هم در باب نیرو های خارجی صحبت بکنیم.

 اینکه فارغ از مسئله ای که ما تحت عنوان کودتا میشناسیم و درباره اش صحبت کردیم و گفتیم محتمل نیست، حالا یک موضوع دیگری هم در کنار این و همداستان با این میتواند شکل بگیرد و آن هم حمله نیروهای خارجی است که خب قاعدتا به واسطه اتفاقاتی که امروز هم دارد در جهان می افتد موضوع محتمل است.

 اما گفتم در این ویژه برنامه مشخص ما سعی بر این داریم که در باب سرانجامی در راستای ایران صحبت بکنیم که خودمان بتوانیم درش فعلیت داشته باشیم و نقش ایفا بکند.

 قاعدتا نیروی خارجی اگر هم قرار باشد کاری انجام بشود و انجام بده، ما درش نقشی نخواهیم داشت.

 اما موضوع، موضوع محتملی است به واسطه همان اتفاقاتی که به عنوان مثال سپاه دارد نقش میدهد در جهان.

 ما امروز در جهان شاهد اتفاقات مختلفی هستیم.

 اتفاقاتی که شاید فردا و آینده جهان رو داره تحت تاثیر خودش قرار میده.

 اما فارغ از تمام این ها اگر ما به ذات جمهوری اسلامی هم نگاه می کردیم می تونستیم به این تصویر برسیم که فردایی برای ایران رقم بخوره که با جنگ و خونریزی توامان بشه.

 به خاطر نگاه هایی که جمهوری اسلامی نسبت به موضوعات مختلف در جهان داره، اصولا این موضوع هم موضوع محتملی بوده.

 یعنی فارغ از شرایطی که امروز در جهان اتفاق افتاده و ما شاهد این اتفاقات هستیم، در همون ابتدا حتی نگاه به ذات جمهوری اسلامی و وجودیت جمهوری اسلامی هم ما رو به این سمت و سو می کشوند که محتمل بود آینده ای در فردا رقم بخوره که جنگی هم در ایران شکل بگیره.

 به واسطه حضور جمهوری اسلامی به واسطه رفتارهای جمهوری اسلامی.

 یعنی شما برگردید و به گذشته نگاه بکنید.

 از اون اتفاقاتی که از ابتدای به قدرت رسیدن جمهوری اسلامی افتاد.

 اتفاقاتی که منتسب به جمهوری اسلامی هست، گاها در دادگاه های مختلف هم علیه جمهوری اسلامی درباره اش صحبت شده.

 یعنی مثلا اتفاقاتی که علیه اسراییلی ها و یهودی ها رقم زدند.

 خب ما شاهد این موضوع هستیم و اصولا اینها جرقه ای برای جنگ افروزی در جهان بوده.

 حالا اتفاقات امروز هم که دارد بیشتر به شدت آن هم اضافه می کند.

 قاعدتا وقتی به این تصویر مخدوش و مبهم در باب آینده ایران و سرانجام ایران نگاه می کنیم که شاید یک سر آن جنگ باشد، دلمان خونین می شود و کسی دوست ندارد همچین آینده ای برای ایران رقم بخورد.

 اما محتمل است.

 یعنی شرایط دارد به سمت و سویی می رود که شاید یک همچین اتفاقی بیفتد.

 هر چند که با نگاه عمیق به آن می شود فهمید که چه سمت ایرانی و چه سمت اسراییلی و چه سمت امریکایی اصولا به دنبال رجز خوانی ست و اصولا به دنبال راهی است برای قدرتمندتر نشان دادن خود.

 برای اینکه به واسطه این موضوعات بتواند برای خودش و برای آرامش خودش زمان بیشتری بخرد و حیات خود را به نوعی تجدید بکند.

 اصولا چون جنگ هایی که بین این نگاه ها داره اتفاق می افته جنگ های وجودی است.

 یعنی برای اسراییل هم همین شکلی هست.

 برای جمهوری اسلامی هم همین هست.

 یعنی شما میدونید که اگر این دو کشور با هم وارد جنگ بشن یک سرش وجودیت خودش رو از دست میده.

 یعنی جمهوری اسلامی میتونه برای همیشه از صفحه روزگار محو بشه.

 حالا موضوعی که من در آتی هم بیشتر بهش صحبت میکنم و بیشتر بهش اشاره میکنم.

 در قسمت های گذشته هم درباره اش صحبت کردم.

 در همین جا هم اگر بخواهیم بهش اشاره ای بکنیم پیرامون همون مسئله ایدئولوژی محوری شما وقتی نزدیک میشید به جمهوری اسلامی و مفهوم جمهوری اسلامی، حالا شاهد این هستید که اینها تنها شانس تاریخی خودشون رو به دست آوردند.

 اصولا میدونند که آینده جهان دیگه جایی برای اسلام و نگاه های اسلامی و حکومت های اسلامی و مذهبی و دینی نخواهد داشت.

 یعنی اصولا تاریخ بشریت از این مراحل گذر کرده و حالا این ها یک فرصت تاریخی را به دست آورده اند که می توانند با ایدئولوژی خودشان حاکم بر جهان باشند.

 پس قاعدتا این فرصت را از دست نخواهند داد.

 حالا وقتی می رسیم به مسئله ای که پیرامون ایران و مثلا اسراییل در جهان وجود دارد و اینکه می تواند جنگی محتمل اتفاق بیفتد، این دو سر به نوعی حکومت ها می دانند که جنگشان جنگ وجودی است.

 جمهوری اسلامی می داند که می تواند این شانس را از دست بدهد و می تواند برای همیشه از صفحه روزگار و تاریخ هم محو شود و به همین دلیل است که خیلی شاید جدی مسئله را به پیش نمی برند و وارد این میدان برای جنگ و ستیز هم نمی شوند و سعی می کنند که به سادگی از روی موضوعات گذر بکنند.

 اما با تمام این اوصاف و تمام این نگاه ها، موضوع، موضوع محتملی است و احتمال اتفاق افتادنش هم هست اما موضوعی نیست که ما بخواهیم درباره اش صحبت بکنیم، ما بخواهیم اتفاق بیفتد و اصولا بخواهیم فکر خودمان را معطوف بکنیم.

 ما باید با شناخت مسائل مختلف پیرامون ایران در نهایت این تصویر رو به سمتی ببریم که آرزوی خودمون درش نقش بسته.

 آینده ای رو برای ایران رقم بزنیم که نه از دل این کثافت جنگ شکل گرفته باشه نه از کودتا و فروپاشی، بلکه با انقلاب و در کنار هم بودن برای فردایی که خودمون آرزو کردیم و خودمون خواستیم و خودمون براش تلاش کردیم و اصولا هدف از گفتن این موضوعات در این ویژه برنامه هم همین هست که در نهایت به قسمت های پیرامون انقلاب برسیم و در باب این مسئله بیشتر صحبت کنیم.

 در تمام قسمت ها و در تمام موضوعاتی که من درباره اش صحبت کردم سعی کردم نشانه هایی از باورهای خودم هم نقش درش داشته باشه.

 در این ویژه برنامه هم سعی میکنیم در قسمت های آتی بیشتر در مورد این موضوع هم صحبت بکنیم.

 در نهایت اینکه ما در این قسمت مشخصا در باب کودتا صحبت کردیم و اینکه قاعدتا هر کسی بخواد واقع بینانه به شرایط ایران نگاه بکنه میتونه بفهمه که کودتا در آینده ایران نقش نخواهد داشت و اصولا جمهوری اسلامی یک نیروی نظامی متشکلی را برای خود ساخت که این نیروی نظامی وجودیت خودش ذات خودش رو مدیون جمهوری اسلامی میدونه.

 میدونه که بدون جمهوری اسلامی وجودی نخواهد داشت و به واسطه همین هیچ گونه استقلالی در خود نداره.

 نیروی ارتش فاقد قدرت لازم برای این کودتا هست و نیروی سپاه هم سرسپرده هست با ایدئولوژی ای که در خود داره و با اون نزدیکی که با حکومت داره نزدیکی و قرابتی با مردم نخواهد داشت و در نهایت به سمت و سویی برای کودتا هم نخواهد رفت.

 در نهایت میدونیم که شاید جنگی اتفاق بیفته و سرانجام ایران به واسطه نیرو های خارجی و قدرت های خارجی رقم بخوره.

 فردایی که قاعدتا فردای سهمگین و زشتی خواهد بود به دور از تمام آزادی ها.

 قاعدتا هر کسی که آزادی و برابری و فردای روشن رو از دل این جنگ های خانمان برانداز میبینه نگاه آلوده ای نسبت به جهان داره و ما باید با تلاش خودمون فردایی رو رقم بزنیم که فعلیت از آن خودمان باشد.

 در نهایت آرزوهای خودمان میدان دار شود و جهانی که آرزو داریم را بسازیم و به امید آن روز هم باید تلاش کنیم.

 در انتهای برنامه هم دوس دارم باهاتون مطرح کنم که اگر دوست دارید این صدا شنیده بشه این راه تغییر شکل بگیره میتونید آثار من رو با دیگران به اشتراک بگذارید.

 منظور از آثار هم خلاصه برنامه ای به نام جان نمیشه.

 من پیش از اینکه بخوام برنامه ای به نام جان رو ضبط و منتشر کنم، آرا، افکار، عقاید و باورهای خودم رو تحت عناوین کتاب هایی به رشته تحریر درآورده اند.

 تمامی این عناوین به صورت رایگان در وبسایت جهان آرمانی در اختیار شما دوستان هست.

 میتوانید با مراجعه به وبسایت جهان آرمانی این آثار رو به صورت رایگان دریافت کنید و اگر دوست داشتید این صدا شنیده بشه و این راه تغییر شکل بگیره اون رو با دیگران هم به اشتراک بگذارید.

 ممنون که همراه من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان در پناه آزادی.