خب دوستان توی این قسمت مشخص قراره که ما در باب دلایل شکست جنبش ها صحبت بکنیم و یه مقداری در باب این مسائل ریز بشیم تا بتونیم بیشتر و بیشتر به مفهوم پیروزی نزدیک بشیم و این انقلاب در نهایت به یک پیروزی برسه.

 خب چه دلایلی باعث این شکست میشه؟

 دلایل بیشماری داره که میتونه جنبش های مختلف رو در سراسر جهان با نمونه هایی که میتونیم بهشون اشاره کنیم به شکست سوق دادن.

 حکومت های دیکتاتوری و فاسدی که در جهان وجود داشتن.

 و حالا سعی میکنیم چند نمونه از این دلایل رو مطرح بکنیم و در نهایت هم باز به اون راهکار کلی برسیم.

 اون راهکار کلی که گره گشا برای ما در رسیدن به یک انقلاب هست.

 یکی از عمده ترین دلایل شکست سرکوبهای وحشیانه است.

 یعنی شما وقتی با یک حکومت فاسدی روبرو میشید مثل جمهوری اسلامی، حکومت های شبیه به اون، وقتی نمونه های تاریخیش رو نگاه میکنید میبینید که یکی از دلایل عمده ای که جنبش ها رو رو به شکست میبره سرکوب وحشیانه است و سعی میکنه از قوه قهریه استفاده بکنه تا مردم رو به ترس و وحشت بندازن.

 نمونه های بی شمارش را هم ما در ایران داریم می بینیم.

 اینکه مثلا وقتی میان و بدترین و وحشیانه ترین رفتار ها را می کنند در خیابان با معترضین، اینکه آنها را به وحشیانه ترین شکل سرکوب می کنند با گلوله می زنند، با گلوله ی ساچمه ای، با گلوله ی جنگی، با باتوم و در پی این سرکوب وحشیانه پیش می روند.

 فرای اینکه حالا معترضین را در خیابان ها به وحشیانه ترین شکل ممکن سرکوب می کنند و نمونه اش را هم بیشمار همه دیدیم، در این روزها فراوان با ایجاد ارعاب و ترس در این سرکوب وحشیانه پیش می روند.

 یعنی مثلا وقتی شما شاهد هستید که جمهوری اسلامی می آید یک روز یک نفر را حکم اعدام می دهد با یک جلسه دادگاه و یا اینکه مثلا کسی را به خاطر اینکه سطل آشغال آتیش زده گاردریل را کنده محارب می دونن و می خوان حکم اعدام بهش بدن.

 اینها همه بیانگر این است که اینها برای ایجاد این ترس و ارعاب و در راستای این سرکوب وحشیانه گام برمی‌دارند که به یک شکستی به نوعی سوق بدهند و یکی از دلایل عمده شکست هم همین رفتارهای وحشیانه هست.

 رفتارهای وحشیانه ای که حالا ایجاد ترس می‌کنه.

 اینکه هزینه این حرکت رو بیشتر میکنه.

 اینکه اون اکثریت خاموش و قشر خاکستری رو به نوعی دورتر می‌کنه از راه رسیدن و تلاش کردن برای آزادی.

 برای رسیدن به آزادی.

 وقتی هزینه ها رو بیشتر می کنه، خب جماعت بیشتری هم از این راستا دور می‌شن.

 وقتی اینها شروع می‌کنن به بازداشت های بیشمار، هر کسی در ایران بازداشت شده باشه، می‌دونه که رفتارهای وحشیانه اینها چگونه هست.

 فرای اون شکنجه ها و آزارهایی که میدن به هر کسی که اعتراضی کرده باشه، فرای اون سعی می‌کنن با شستشوی مغزی این کار رو بکن.

 سعی میکنم با داستان سرایی این کار رو بکنن.

 سعی میکنم با ایجاد ترس و رعب و وحشت رفتار هایی که مثلا به شما حکم اعدام میخوان بدن.

 حتی در دوران بازجویی باهاتون مطرح میکنن.

 سعی میکنن این ترس رو در دلتون بکارم.

 سعی میکنم با این انتشار این رفتارهای وحشیانه خودشون ترس رو بیشتر و بیشتر در دل مردم به وجود بیارن.

 یعنی یکی از نمونه های بارز این رفتارهای وحشیانه جمهوری اسلامی برمیگرده به سال هشتاد و هشت، هشتاد و هشت.

 وقتی ایران شلوغ شد مردم تو خیابون اومدن.

 ما بعد از یک مدتی روبرو شدیم با این سرکوب های وحشیانه که در نهایت به یک نقطه ای رسوند.

 جمهوری اسلامی رو که در اخبار رسمی خودش درباره کهریزک صحبت کرد.

 اومد و در باب این گفت که حالا ما به حتی پسرهایی که بازداشت شدند تعرض میکنیم، تجاوز جنسی میکنه.

 خب این فقط یک پروژه رو دنبال میکرد که این ایجاد ترس و وحشت رو بین مردم بیشتر و بیشتر بکنه.

 این سرکوب وحشیانه رو انقدر به پیش ببره.

 که بتونه مردم رو ساکت بکنه.

 وقتی فیلم های وحشیانه خودشون رو منتشر میکنند از سرکوب مردم در خیابان ها، از اعتراف اجباری گرفتن از مردم، از معترضین.

 وقتی با این صراحت لهجه در باب اعدام کردن معترضین صحبت میکنند، دادگاه های علنی وحشیانه خودشون رو به نمایش می ذارن.

 وقتی حکم اعدام دادن در یک جلسه دادگاه صحبت می کنند، وقتی معترضین رو محارب می دونند.

 اینها همه و همه در راستای همون سرکوب وحشیانه و ایجاد ترس و وحشت بین مردم هست.

 این یکی از اون شاخصه ها و بازوهای حکومت های استبدادی است برای ساکت کردن مردم.

 برای اینکه آن قشر خاکستری حالا ببیند هزینه ها خیلی زیاد است و حاضر نباشد اعتراض بکند.

 حالا حتی آن کسانی که در میدان مبارزه هم بودند به واسطه این وحشت کنار بروند.

 حالا نشان بده که این ظلم و بیدادی که شما داشتید می دیدید.

 به مراتب بدترش هم اتفاق خواهد افتاد.

 بدتر و وحشیانه تر هم ما حرکت خواهیم کرد در خیابان.

 گلوله خواهیم زد. خواهیم کشت.

 وحشیانه ترین رفتار ها را خواهیم کرد.

 به راحتی اعدام خواهیم کرد.

 تجاوز می کنیم و با این ایجاد رعب و وحشت به نوعی مردم را خاموش بکنند.

 این یکی از آن المان ها و آن بازوهایی است که حکومت های وحشیانه دیکتاتوری مثل جمهوری اسلامی از آن استفاده می کنند.

 یکی دیگر از این بازوها قاعدتا تفرقه اندازی است.

 حالا سعی می کنند آن اتحادی که شکل گرفته را از بین ببرند.

 حالا با دستاویز به عناوین مختلف.

 نمونه های بی شمارش رو هم ما دیدیم.

 از همون ابتدای وجودیت جمهوری اسلامی تا امروز.

 یعنی شما وقتی مواجه میشید با اعتراضات راه انقلاب در ایران شما مواجه میشید با یک جمهوری اسلامی که یک سری موضوعات نخ نما برای مطرح کردن داره با صدای بلند فریاد زدن اینکه بله این راه در نهایت به تجزیه ایران میرسه.

 این یکی از اون سناریوهای همیشگی است برای این تفرقه اندازی.

 حالا سعی میکنه یک قومیتی در ایران اگر در این اعتراضات نقش کلیدی و مهمی داشته بلافاصله اون ها رو محکوم بکنه به اینکه اینها دنبال تجزیه هستن.

 به نوعی با تزریق این تفکر مسموم این تفرقه اندازی رو آغاز کرد.

 در صورتی که ذره ای فهم و شعور اینها رو به این معنی ساده میرسونه که ایران اولا در نقطه ابتداییش از همیشه متحد تر هست.

 دوما اصلا ایران همچین فاز و فضای فکری رو هیچ وقت نداشته برای تجزیه شدن ایران در دورانی که می تونسته تجزیه بشه تجزیه نشده و حالا اینها علم کردن این تصویر احمقانه شون نسبت به تجزیه برای همه نخ نماست اما باز هم به اون به نوعی دستاویز میشن برای اینکه با این تفرقه اندازی حرکت و سیل خروشان رو کم و کمتر بکنن.

 یعنی شما وقتی مواجه میشید با این دستاویز احمقانه ای که مدام در باب تجزیه ایران صحبت میکنه شما به اوج حماقت اینها می رسید؟

 آیا ایران امروز احزاب مشخص مسلحی داره که بخوان ایران رو جدا بکنند؟

 به جز دستاویز شدن به چند حزب مشخصی که پایگاه عمده ای در بین مردم ندارند چه علم دیگه ای دارن برای مطرح کردنش؟

 که باید این رو با صدای بلند این حماقت خودشون رو مطرح میکنن.

 اما این اون راه دستاویزی ست که ازش استفاده میکنن برای اینکه این حرکت رو رو به شکست ببرن و همیشه هم باهاش روبه رو میشید.

 یعنی از همون ابتدایی که جمهوری اسلامی قدرت را به دست گرفت و این نظام وحشی خوی خودش رو سرکار آورد، شما مواجه شدید با این موضوع؟

 کردستان از همون ابتدا هم شلوغ بود دیگه.

 یعنی از همون ابتدای انقلاب هم کردستان بخشی از ایران بود که این ستم و بیداد رو قبول نکرد.

 بزرگترین اعتراضات از همون ابتدا هم در کردستان شکل گرفت.

 امروز هم در کردستان باز هم شما مواجه میشید با این جنبش عظیم و بزرگ برای انقلاب.

 باز هم همواره در میدون هستن.

 همواره تلاش میکنن برای آزادی و حالا یک حکومت احمقی مدام داره در باب این موضوع صحبت میکنه که این داستان تجزیه رو بخواد به خورد جماعت بده.

 برای اینکه بیشتر باز هم مردم رو به خاموشی بیاره.

 صحبت از جان آدم ها، صحبت از آزادی اونها، صحبت از برابری در میان نیست و مدام دارن با یک مترسکی به اسم تجزیه طلبی و تجزیه شدن ایران صحبت میکنن.

 حتی ذره ای عقل و شعور در این ها نیست که حتی بخوان به این فکر بکنن که مسئله مهم زندگی درست این آدم ها هست.

 زندگی در آزادی های حتی کوچک اونها هست که اینها دریغ کردن ازشون.

 وقتی شما میرسید به یک بخشی از ایران که باورمند به یک ایمان مشخصی هستند، وقتی شما اینها رو، حقوق ابتدایی شون رو زائل میکنید که حتی آزادی انتخاب قانون مشخص برای خودشون نداشته باشند و بعد مدام دارید تکرار میکنی که بله این تجزیه در نهایت خواهد شد.

 این اوج حماقت شما رو داره فریاد میزنه.

 اینکه وقتی شما دارید به این تصویر واضح نگاه میکنید که اگر در فلان شهر ایران مردم به خیابان می آیند بلافاصله در فلان شهر دیگر در حمایت از آنها بیرون می آیند، داره به شما فریاد میزنه که اصلا موضوع تجزیه طلبی در ایران یک موضوع عبث است.

 حتی فکر کردن بهش هم وقت تلف کردنه.

 یک موضوعی که با واقعیت دور است.

 شما این همه تظاهرات در ایران دیدید یک شعار تجزیه طلبانه نمیتونید پیدا بکنید.

 همون طور که خیلی از این شخصیت هایی که دنبال قدرت و قدرت پرستی هستند هم شما میبینید هیچ شعاری در حمایت از اونها گفته نمیشه اما اونها در اون نقطه توهمات خودشون به سر میبرن.

 این تفرقه اندازی به شکل های مختلفی هم شکل میگیره.

 از همین علم کردن تجزیه طلبی که به کرات سعی میکنند در رسانه های دروغ افکن خودشون به نوعی ازش استفاده کنن.

 تا حالا تفرقه اندازی در معنی اتحاد.

 من در باب اتحاد صحبت کردم.

 در یکی از قسمت های همین ویژه برنامه انقلاب ایران وقتی اون اتحاد به شکل درست و با شناخت درست اتحاد شکل بگیره با هیچ وسیله ای کارگر نیست که بتونن این اتحاد رو از بین ببرن.

 وقتی شما طرف مقابلتون رو قبول میکنید، موجودیتش رو اصالتش رو قبول میکنید.

 وقتی شما یک هدف مشخص دارید، وقتی شما میدونید در کنار هم قدرت بیشتری برای از بین بردن این نگاه مسموم دارید، این اتحاد غیر قابل شکسته شدن هست.

 اما وقتی پایه های این اتحاد بر مبانی دیگری استوار باشه، وقتی این اتحاد تنها یک پز باشه و تنها یک ادعا باشه تنها لقلقه کردن کلمه اتحاد باشه.

 این اتحاد هم به سادگی قابل شکستن هست.

 اما وقتی مبنای مشخصی رو بر پایه این اتحاد ما داریم، این اتحاد شکسته شدنی نیست که حالا ما در باب این برآیند کلی که ما رو از این شکست دور میکنه در آخر این برنامه سعی میکنیم صحبت بکنیم.

 اما میتونیم در باب این موضوع صحبت بکنیم که فرای اون سرکوب وحشیانه، ایجاد ارعاب و ترس که یکی از دلایل شکست جنبش های مختلف هست و نرسیدن اونها به اون پیروزی انقلاب.

 در نهایت تفرقه اندازی هم یکی دیگر از دستاویز های حکومت های استبدادی هست که در جمهوری اسلامی هم به کرات از این تفرقه اندازی استفاده میشه.

 اینکه حالا علم بکنند مسئله تجزیه ایران رو.

 اینکه علم بکنند.

 به عنوان مثال این اتحاد رو شکستن، این اتحاد رو.

 اما اینها راه حل و راهکار داره.

 حالا ما در قسمت های مختلف درباره اش صحبت کردیم.

 اینجا هم سعی میکنیم بیشتر درباره اش صحبت کنیم.

 یکی از موضوعات دیگر همین ایجاد ترس و وحشت از آینده در برابر است که مدام در باب این صحبت می کنند که بعد از جمهوری اسلامی قرار است چه اتفاقی بیفتد.

 اولین نکته ابتداییش حالا من فارغ از این که در بابش صحبت می کنم، همین قسمت گذشته هم در باب ایمان و نیاز به این ایمان مشترک برای یک فردای مشخص صحبت کردیم.

 در نهایت هم در این قسمت باز هم به این معنای مشخص و مهم برای پیروزی در انقلاب صحبت خواهیم کرد.

 ولی وقتی این علم را بنا می کنند در باب این که بعد از جمهوری اسلامی چه خواهد شد، شما دارید در باب مفلوک ترین حکومت تاریخ صحبت می کنید.

 چه کسی ترسی میتونه داشته باشه از این که فردای جمهوری اسلامی چه اتفاقی خواهد افتاد؟

 از چه نظر این مردم می تونن به شما تکیه کنن؟

 به واسطه قوانین پر از خشونت و وحشیانه تون می خواهند به شما فکر بکنند که بعد از رفتن جمهوری اسلامی.

 وای که این قوانین بی همتای اسلامی قرار هست از بین بره.

 مثلا ما قرار هست دیگه مردم رو اعدام نکنیم.

 قرار هست که دستاشون رو نبریم، قرار هست که سنگسار شون نکنیم.

 قرار هست که اجازه به خیانت ندهیم.

 مردها حق داشتن چهار همسر رو نداشته باشن.

 این قوانین از بین میره و وای که مردم ایران همه مفلوک میشن.

 بعد از رفتن این قوانین پر از خشونت و نابرابری و وحشیانه.

 از نظر تخصص بخواد کسی به شماها فکر بکنه که بعد از رفتن شما قرار هست اقتصاد این کشور رو چه کسی بچرخونه؟

 قرار نیست که یک آدمی که دو کلاس سواد داره اقتصاد رو به دست بگیره و ایران هم که تهی از تمام انسان های متخصص هست.

 ما در ایران حتی یک دانشجوی رشته اقتصاد هم نداریم فارغ التحصیل رو کنار بزاریم.

 حتی یک دانشجوی رشته اقتصاد هم نداریم.

 به خاطر همین هست که در این فلاکت وزرای اقتصاد و رییس جمهور جمهورمون باید شیش کلاس سواد داشته باشن و فردای نبودن جمهوری اسلامی دیگه این میدان وجود نداره که انسان هایی که حتی.

 مدرسه ابتدایی رو هم تموم نکردن بیان و اقتصاد رو به دست بگیرن و ما دیگه بیچاره میشیم.

 این تصاویری که اینا در باب آینده ایران میدن طنزآلود هست ولی یکی از دستاویز هاشون هست و یکی از دستاویز های عمده شون این تصویر کردن سوریه برای ایران هست و اینا مدام به این چنگ میزنن که یک آینده ای در برابر هست همتای سوریه و شما باید از این بترسید.

 همتا شدن با سوریه نیاز به یک سری المان مشخص داره که شما بتونید شبیه به اون بشید.

 آیا در ایران ما گروه های مسلحی داریم که دارن با جمهوری اسلامی میجنگند؟

 آیا احزابی داریم که اعلان جنگ مسلحانه با جمهوری اسلامی کردند؟

 آیا ما تا این اندازه در ایران قدرت و تفکر مذهبی داریم؟

 به واسطه این مذهبی که در این 40 سال بدترین رفتارها رو کرده آیا الان قدرتی رو داره که یک گروه مذهبی مثل داعش در ایران متولد شود که ایران بخواهد سرانجامی مثل سوریه داشته باشد؟

 این آب در هاون کوبیدن است.

 اما یکی از دستاویز های احمقانه ای است که همتای باور های احمقانه جمهوری اسلامی دارد مدام منتشر می شود برای اینکه مردم بترسند.

 اما باید ما ریشه ای به این موضوع نگاه بکنیم.

 ما یک سوریه ای را داریم که این سوریه دچار یک در نهایت جنگ داخلی شد.

 با همین رفتارهای وحشیانه و حمایت های وحشیانه جمهوری اسلامی و اعوان و انصارش در سراسر جهان باعث شد که این تعداد بیشمار از مردم بیچاره بشوند، کشته بشوند، آواره بشوند، کشورشان را از دست بدهند.

 اما اینها یک المان هایی داشتند که این اتفاق افتاد.

 باور مذهبی مثل داعش آنجا می توانست یارگیری بکند.

 در ایران کدام داعشی میتونه یارگیری کنه؟

 بعد از دیدن چهل و سه سال رذالت جمهوری اسلامی چه کسی می تونه دستاویز اسلامی یا دینی داشته باشه برای آینده آزاد خودش که بخواد به یه همچین تفکر هایی بپیونده؟

 بعد از دیدن این همه سال جنایت و ظلم در جمهوری اسلامی چه کسی است که سر سپردگی به ظلم و جنایت داشته باشه؟

 این حجم از رفتارهای مدنی که در طول این سالیان دراز مردم ایران از خودشون نشون دادن چه سنخیت و همپوشانی با اتفاقات داخل سوریه داره.

 اون راهپیمایی سکوتی که مردم در سال 88 نشون دادن این تعداد بی شماری از فعالان مدنی که در ایران هستن، فعالان حقوق محیط زیست هستند، فعالان حقوق حیوانات هستند، فعالانی هستن که در برابر اعدام دارن ایستادگی می کنن.

 این حجم از مدنیتی که در ایران وجود داره کجا قابل قیاس با سوریه هست که حالا یک عده ای احمق بخوان ایران رو از سوریه ای شدن بترسونن؟

 کدوم گروه مسلحی تو ایران مجهز هست برای اینکه بخواد جنگ داخلی بوجود بیاره؟

 کدوم احزاب قدرتمندی هستن؟

 کجا در ایران ساختاری وجود داره؟

 در بین مردم تمایلی در بین آحاد مردم وجود داره برای اینکه دوباره بخوان خودشون رو آویزون به یک تفکر مسموم اسلامی بکنن.

 همتای داعش داعش رو در طول سالیان در ایران دیده اند.

 رفتارهاش رو دیده اند.

 چه کسی می تونه امروز متکی به داعش باشه برای از بین بردن جمهوری اسلامی؟

 پس ما باید اون تصویر مشخص رو در برابر داشته باشیم.

 المان ها رو با هم مقایسه کنیم تا به یک نتیجه برسیم.

 صحبت کردن که میشه ساعت ها در باب مسائل بی پایه همون طور که جمهوری اسلامی در سالیان دراز صحبت می کنه صحبت بکنیم و دروغ بگیم.

 اما این هم یکی از اون راه ها هست.

 ترویج این آینده ی نامعلوم و نامشخص که در نهایت ما رو به یک راه حلی می رسونه برای گذر از تمامی این دلایل.

 شکست که مطرح میکنه فرای این سعی میکنن جریان های موازی هم بسازند.

 یعنی جمهوری اسلامی سعی در ساخت جریان های موازی هم داره.

 همون طوری که ما در ایران خودمون دیدیم جریان های موازی ای که در راستای اصلاحات شکل میگیره.

 که در ایران ما به نوعی تمام شده هست.

 هر چند شاید جماعتی باشن که هنوز هم به نوعی سنگ اون ها رو به سینه میزنن اما تعدادشون خیلی اندک شده و به مرور زمان اندک و اندک تر هم خواهد شد و در نهایت ما به اون یکدستی باید برسیم.

 اما این جریان های موازی و ساخت این جریان های موازی یکی از المان هایی هست.

 یکی از دستاویز هایی هست، یکی از بازوهایی هست که تمام حکومت های استبدادی برای بقای خودشون ازش استفاده می کنن و منجر به یکی از دلایل شکست برای جنبش های انقلابی هم میشه.

 این که حالا شما یک مترسکی رو تصور کنید برای اینکه قرار باشه به مردم آزادی های تحفه و صدقه بده، به مردم حقوق از دست رفته شون رو صدقه بده و بهشون به نوعی با نگاه از بالا به پایین ترحم بکنه.

 این تصاویر هم شکل میگیره برای اینکه بخوان اون نگاه اصلی رو از بین ببرن.

 یکی از دستاویز هاشون هم قاعدتا این هست که باید حواس همه بهش باشه.

 اینکه علم نشن.

 کسانی که هویتشون وابسته به جمهوری اسلامی هست.

 من بارها در باب این موضوع صحبت کردم که اگر اصلاح طلبی در ایران وجود داره تمام هویت خودش رو مدیون به جمهوری اسلامی هست.

 بدون جمهوری اسلامی او هیچی نیست.

 هیچ موضوعی برای عرضه نداره.

 اگر هویت و اصالتی داره به واسطه اصلاح طلبی در دل جمهوری اسلامی هست.

 فارغ از جمهوری اسلامی معنایی وجود نداره برای او که کسی بخواد بهش چنگی بزنه.

 نبودن و یا فقدان گشت ارشاد وجودیت گشت ارشاد به واسطه وجودیت جمهوری اسلامی است.

 حالا یه عده ای بخوان دست و پا بزنن که گشت ارشاد وجود نداشته باشه.

 تمام قوانین تبعیض آمیزی که در ایران علیه زنان، علیه مردان، علیه قومیت ها، علیه مذاهب مختلف وجود دارد به واسطه وجود جمهوری اسلامی است.

 حالا شما بخواهید در آنها اصلاحی به وجود بیاورید.

 شما اصالت خودتون رو به واسطه وجود همین جمهوری اسلامی دارید.

 بدون جمهوری اسلامی شما هیچ چیزی نیستید، هیچ پایگاهی نخواهید داشت و این ساخت جریان های موازی هم دستاویزی است برای آنها که باید شناخته بشه.

 باید در برابرش ایستادگی بشه تا اون جریان اصلی به حاشیه نرود.

 یعنی در نهایت برآیند این تفکر این هستش که اون نگاه اصلی، اون هدف اصلی به حاشیه بره، مسائل عمده به کنار بره.

 مسئله عمده ای که آزادی و برابری باشه به کنار بره به جاش مثلا موضوع حجاب اصل موضوع بشه که حالا سعی کنن با راهکارهای احمقانه خودشون.

 این آتش اصلی رو خاموش کنن.

 این حرکت اصلی رو به کنار ببرن.

 پس در نهایت ما روبرو میشیم با اینکه اصول اصلی رو به حاشیه ببرن و اینها باید همیشه شناسایی بشه.

 همیشه بهش فکر بشه.

 هر جا که ما مواجه شدیم با اینکه اصول اصلی ما به کناره داره میره در برابرش بایستیم.

 ما موضوع حاشیه ای نداریم.

 یک ریشه مستحکم در برابر ما هست.

 اون ریشه مستحکم حتی بالاتر از جمهوری اسلامی اسلام هست.

 این ریشه خود اسلام هست.

 همه موضوعات حاشیه اسلام هستن.

 من در بابش صحبت کردم.

 در این ویژه برنامه ای که تحت عنوان تنها ریشه اسلام هست بود صحبت کردم.

 شما یک شاخ و برگی به اسم جمهوری اسلامی، طالبان، داعش و لاغیر دارید.

 ریشه خود اسلام هست.

 اگر در ایران ما قانونی وجود داره تحت عنوان چند همسری تحت عنوان صیغه تحت عنوان بریدن دست، تحت عنوان قصاص کردن، سنگسار کردن و قوانین بیشمار دیگه به واسطه وجودیت این اسلام هست و این اون ریشه اصلی در برابر ما هست.

 هر نگرش دیگه ای ما رو به حاشیه میبره.

 ما گفتیم بازوی قدرت جمهوری اسلامی با استفاده از این دستاویز ها سعی میکنه که شکست رو به وجود بیاره.

 سعی میکنه با سرکوب وحشیانه مردم رو به خونه ها ببره.

 سعی می کنه با تفرقه اندازی مردم را از میان ببرد.

 سعی می کند جریان های موازی ای بسازد که اصول را به حاشیه ببرند که حالا آن هدف غایی که آزادی و برابری باشد را به کناری ببرند و به نوعی خلاصه بکنند در موضوعات ساده در آزادی های فردی احمقانه تبدیل کنند به اینکه ما دنبال هبه و بخشش از آن ها باشیم.

 اینکه ما دنبال حق خودمان نباشیم، دنبال حقی باشیم که به ما خیرات می کنند.

 این گداپروری که در طول این سالیان شکل گرفته، این ارزش های ساخته شده، این تسلیم بودن، این فرمانبرداری بودن، اینها همه و همه دست به دست هم داده تا در نهایت جماعتی را بسازد که به دنبال هبه و بخشش باشند از آن ظالم مستبد در آسمان ها.

 و ما باید اینها را بشناسیم.

 سعی می کنند با ایجاد رعب و وحشت و ترس از ساختن آینده نامعلوم، مردم رو خفه بکنن و ساکت بکنن.

 این راه اصلی رو از بین ببرن.

 مدام در حال تزریق ناامیدی هستن.

 اینها دلایلی ست که ما رو از پیروزی دور می کنه.

 اینکه شما تزریق ناامیدی بکنید، اینکه نشون بدید آینده ای نخواهد داشت.

 هدفی وجود نداره.

 اینکه شما مواجه میشید.

 اینها هدف خاصی ندارند.

 آینده روشنی در برابرتان نیست.

 اینکه مدام در باب این مسائل صحبت بکنن همه و همه ما رو از اون راه اصلی دور می کنه.

 اینها سعی می کنن ایمان و هدف رو کمرنگ و بی ارزش بکنن.

 من درباره اش صحبت کردم و گفتم نه تنها جمهوری اسلامی که با به نوعی تزریق کردن خوروندن این افکار پوسیده و احمقانه و وحشیانه خودش تحت عنوان ایمان به مردم سعی در خفقان این ایمان دارد.

 همه حکومت های جهان هم در پی این هستند که این ایمان و هدف غایی را کمرنگ و بی ارزش کنند.

 گفتیم که مدام دارند در باب این صحبت می کنند که ایمان، ایدئولوژی، چیزی که ما بهش باور داشته باشیم تا حاضر باشیم از جان خودمان بگذریم، تحجر است.

 دور از جهان مدرن هست.

 اینها همه در راستای خاموش کردن مردم هست.

 در راستای این هست که مردم را تبدیل به یک عروسک خیمه شب بازی در دستان خودشان بکنند.

 و ما باید این را بشناسیم که یکی از دلایل عمده همین کمرنگ شدن ایمان و هدف است.

 همین ناامید شدن هست.

 این آن مهره ایست که ازش استفاده می کنند تا همه رو به خاموشی ببرند.

 این دعوت به انفعال هست.

 این تصویری که به شما می دهند برای اینکه شما درخودمانده زندگی کنید، این تصویری که مدام در طول این سالیان از طرف حکومت اسلامی از بنیان فکر اسلامی داره تصویر میشه.

 یک بار فکر کردن به این تسلیم بودن که قاعده اسلامی مترادف با اسلام است.

 یعنی شما وقتی تسلیم هستید از شما قرار است یک تسلیم بسازد و قرار است یک فرمانبردار بسازد.

 معلومه که در وجود شما روح طغیانگری وجود ندارد.

 روح آزادگی وجود ندارد.

 معلوم است که شما مواجه میشوید با جماعت بی شماری که حاضر نیستند به خیابان بیایند.

 چون اینها آموزش دیده اند، تربیت شدند، سالیان دراز تربیت شدند برای اینکه فرمانبردار باشند.

 وقتی شما نگاه میکنید، وقتی خودتان حضور دارید در خیابان میبینید بقیه از کنار شما میگذرند، اینقدر که پر شده اند از ترس، از ناامیدی، از بی هدف بودن پر شده اند از این تعاریف مشخص و حاضر نیستند از جان بگذرند.

 اینها در پی فرمان هستند و ما باید این ارزش ها رو تغییر بدیم.

 باید ارزش های تازه ای پدید بیاد که این ارزش ها ما رو فرا به خونه، به شجاعت، به ایستادگی، به مقاومت، به با ایمان بودن، به در میدان بودن، به یاغی گری، به طغیان در برابر این تسلیم بودن، ایستادگی کنه، در برابر این دعوت به انفعال ایستادگی کنه.

 ما مدام رو به رو هستیم با این تفکر، با این فرهنگ، با این آیینی که داره ما رو به سمت فرمانبرداری راهبر میشه، با این آیینی که ما رو داره به این سمت و سو می بره که ما باید تسلیم در برابر یک قدرت یکتا در آسمان ها باشیم.

 این قدرت یکتا روزی به زمین میاد حالا تبدیل به رهبر و شاه و دیگر اراذل و اوباش در قدرت میشه.

 حالا شما باید فرمانبردار از او باشید و این اون فرهنگی است که باید تغییر بکنه این اون المانی است که دارن ازش استفاده میکنن تا این شکست رو به پیش ببرن تا در برابر اون سیل خروشان انقلاب بایستند.

 پس کمرنگ کردن ایمان و هدف در کنارش دعوت به انفعال قاعدتا.

 یه راه حلی است برای جمهوری اسلامی و دیگر حکومت های استبدادی برای خاموش کردن این شعله های انقلاب.

 اما مبارزه موازی هم قاعدتا میکنن.

 مبارزه موازی خواهند کرد.

 رفتارهای احمقانه و وحشیانه ای که بارها هم ما درباره اش شنیدیم.

 از سران جمهوری اسلامی تا کسایی که در کنارشون بودن و یا در برابرشون بودن که اینها سعی دارن اون مبارزه یک مبارزه موازی در کنار اون به وجود بیارن.

 یعنی ما بارها روبرو شدیم با این که این رفتارهای خشونت آمیز رو یا خودشون و انواع به نوعی اعوان و انصارشان دارن مرتکب میشن شوند و این را نسبت می دهند به مردم.

 سعی می کنند از اراذل و اوباش خودشان استفاده بکنند.

 حتی گاها از مامورهای نیروی انتظامی.

 یعنی شما وقتی مواجه میشید با فیلمی که داره نشون میده مامورهای سرکوبگر جمهوری اسلامی در پی تخریب اموال عمومی هستند، در پی تخریب اموال خصوصی مردم هستند.

 این ساختن مبارزه موازی هست که حالا سعی می کنه با ساختن یک شکل دیگه و یک گونه دیگه هدف اصلی رو از بین ببره، همه چیز رو به حاشیه ببره.

 یک تصویر مشخصی در کنار این تصویر واحد داشته باشه.

 حالا با استفاده از اون سعی میکنه قشر خاکستری رو خاموش بکنه.

 حالا سعی میکنه بیشتر به انفعال هم بکشونه.

 اینکه شما به کرات مواجه هستید با این ترویج خشونت از سمت حکومت های مستبد، گاها سعی میکنن بسازند.

 گاها سعی میکنن از عناصر خودشان استفاده بکنند برای این ترویج خشونت و گاهی هم سعی میکنن با خشونت بی حد و حصری که دارن اعمال میکنند مردم رو به سمت و سوی خشونت بیارن.

 این ترویج خشونت و این خشونت گرایی یکی از دلایل عمده ای هستش که تمام جنبش ها رو به سمت و سوی شکست میبره.

 تحقیقات بیشماری هم وجود داره.

 میشه بهش مراجعه کرد و مطالعه کرد.

 شما وقتی مواجه میشید با انقلاب هایی که در جهان اتفاق افتاده مواجه میشید با یک آمار بالایی که حالا من عدد هاش خاطرم نیست.

 چندین بار هم گفتم که سپردن این موضوعات موضوعات اصلی نیست.

 اینکه شما بخواید اعداد رو صفحات و کتاب ها رو به ذهنتون داشته باشید مغز زباله دان نیست.

 باید موضوعات خیلی مهم تری رو در خودش جای بده.

 اما با توجه به این موضوعات ما مواجه میشیم با یک آماری که نشون میده وقتی جنبش های انقلابی به سمت و سوی خشونت میره منجر به شکست میشه چرا که قاعدتا قشر خاکستری رو هی دور تر میکنه.

 یعنی شما هرچقدر خشونت رو بیشتر بکنید کسی حاضر نیست به خاطر کشتن و یا کشته شدن به خیابون بیاد.

 حالا در باب موضوع خشونت یک ویژه برنامه ای در دل همین برنامه ی انقلاب ایران خواهیم داشت که در اونجا بیشتر و بیشتر در بابش صحبت خواهیم کرد.

 اما یکی از دستاویزهای مهم همین گرایش به خشونت است.

 از سمت جمهوری اسلامی گاها با استفاده از عناصر خودش، با استفاده از اراذل و اوباشی که در اختیار خودش دارد و گاها با این بسط خشونت افسار گسیخته ای که در برابر معترضین انجام میدهد تا آنها را هم به سمت و سوی خشونت بیاورد تا هی بیشتر و بیشتر به انفعال کشیده بشود.

 این حرکت به سمت و سوی شکست داره چرا که میتونه بفهمه که هر چقدر این حرکت مسالمت آمیز تر باشه، هر چقدر این حرکت مدنی تر باشه تعداد بیشتری رو به خودش جذب میکنه.

 هر چقدر به سمت و سوی خشونت کشیده شود، تعداد کمتری در میدان خواهند بود.

 در باب این موضوع مفصل صحبت خواهیم کرد.

 اما با توجه به تمام موضوعاتی که درباره اش صحبت کردیم که دلایل شکست را مطرح کردند، حالا می توانیم خیلی فهرست وار باز هم به آن اشاره کوتاهی داشته باشیم.

 اینکه جمهوری اسلامی و دیگر حکومت های استبدادی برای اینکه یک جنبش سراسری و انقلابی را به سمت و سوی شکست ببرند از یک سری حربه ها استفاده می کنند.

 شما مواجه می شوید با سرکوب های وحشیانه ای که انجام می دهند.

 شما مواجه می شوید با تفرقه اندازی هایی که می کنند.

 مواجه می شوید با جریان های موازی که می سازند در راستای اصلاحات، در راستای رفورم، در راستای تغییر قوانین که حالا آن هدف غایی را به حاشیه ببرند، اصول را به حاشیه ببرند و یک سری اصول تازه ای را بسازند.

 شما مواجه می شوید با این ایجاد رعب و وحشت و ناامیدی از فردای نامشخص شما مواجه میشید به این کم رنگ کردن ایمان و هدف.

 شما مواجه میشید با این دعوت به انفعال.

 مبارزه های موازی پر از خشونتی که ساخته میشه توسط خود این حکومت های استبدادی.

 برای اینکه اصل و بنیان این حرکت متمدنانه و مدنی مردم رو به سمت و سوی خشونت بکشونه تا هسته ی کمتری به اون اضافه بشن تا قشر خاکستری بیشتر از اون دور بشه.

 و اینها همه دستاویز هاییست که ما باید به آنها توجه کنیم.

 اما یک راه حل مشخص برای تمام این موضوعات.

 باز هم قاعدتا ایمان شما به هر کدوم از این دلایل که نگاه بکنید باز هم به یک معنای مشخص می رسید.

 ایمانی که از تجمیع تمام آرزوها در کنار هم ساخته میشه.

 یک ایمان مشخصی که یک آینده روشنی رو برای شما میسازه.

 شما با نگاه به اون آینده ی روشن حاضرید از جون خودتون بگذرید.

 سرکوب وحشیانه دیگه در برابر شما جوابگو نخواهد بود.

 شما وقتی اتحاد رو بشناسید، وقتی بدونید دارید برای چی اتحاد می کنید، شما می دونید این موضوع رو درک کردید که یک قدرتی هست در برابر شما که شما باید در کنار هم با اتحاد هم این قدرت رو از بین ببرید.

 حالا طرف مقابلتون رو، اصالتش رو، موجودیتش رو قبول دارید؟

 هدف مشخص و ایمان مشخص جمعی هم وجود داره که همه بر سرش توافق دارید.

 حالا با توجه به این ایمان هیچ تفرقه ای در میان نخواهد بود.

 هیچ حکومتی با هیچ قدرتی نمی تونه تفرقه ای به وجود بیاره چراکه یک ایمان مشخصی در برابر هست.

 شما به واسطه اون ایمان هست که با همدیگه همداستان و همراه شدید.

 شما همه می خوایید برسید به اون ساحل آزادی.

 همه با هم سوار یک قطار شدید برای رسیدن به اون ساحل آزادی.

 حالا دیگه تفرقه اندازی راهی نخواهد داشت.

 حالا هیچ جریان موازی نمی تواند در کنار شما ساخته شود چون شما هدف مشخصی دارید.

 کسی که دور از اهداف شما و دور از آینده روشن شما صحبت می کند، هیچ وقت نمی تواند تبدیل به اصل بشود.

 همواره محکوم به در حاشیه بودن هست.

 چرا که اصل همان ایمان جمعی است که ساخته شده.

 حالا هر چقدر رعب و وحشت به وجود بیاورند، شما به واسطه یک ایمان هست که در خیابانی شما به واسطه یک ایمان هست که از جان خودتان گذشتید.

 حالا هیچ رعب و وحشتی نمی تواند روی شما تاثیری بگذارد.

 حالا دیگر ناامیدی در وجود شما نمی تواند شکل بگیرد.

 شما همه وجودتان پر از امید است.

 پر از نگاه به آینده روشن هست.

 پر از نقطه روشن و سپیده در آینده هست.

 شما حالا آن ایمان در وجودتان رخنه کرده.

 بخشی از وجود شما شده.

 شما را فرا می خواند.

 به اینکه نافرمانی نافرمانی بکنید، نافرمانی مدنی بکنید.

 کنید، شما را فرا می خواند که در برابر دستور و فرمان بایستید.

 تسلیم و برده نباشید.

 حالا شما با دریایی از باور و ایمان می توانید هر حرکتی را به پیش ببرید.

 همان طور که در سراسر جهان اتفاقات بزرگی افتاده.

 هر زمانی که مردم ایمانی داشتند به واسطه ایمانشان هر کاری رو تونستن انجام بدن.

 و این نقطه راه حلی است که ما به هر موضوعی که نگاه می کنیم در نهایت به یک ایمان واحد می رسیم.

 یک ایمان واحد مشخص که یک آینده روشنی رو تصویر می کنه.

 اون آینده روشن در دل ما امید به وجود میاره.

 ما با نگاه به آرزوهای در آینده مون از جونمون هم می گذریم.

 برای اینکه خودمون، خانواده مون فرزندانمون در اون آرزوهای بزرگ زندگی بکنند، در اون هدف غایی زندگی بکنند که دیگه قرار نباشه اون ها عذاب هایی که ما کشیدیم را بکشند.

 شما با تکیه به این ایمان هر حرکتی رو میتونید انجام بدید.

 هر اتفاقی در طول تاریخ افتاده اتفاق های بزرگ به واسطه ی ایمان بوده.

 اگر مردمی توانستند برده داری وحشیانه ی انسان ها رو از میان بردارند، به واسطه ی ایمانشان بوده.

 اگر توانستند حکومت های فاشیستی و وحشیانه ی جهان و حکومت های استبدادی و خونخوار رو شبیه به جمهوری اسلامی از بین ببرند، به واسطه ی قدرت ایمانشون به یک فردای روشن بوده، به واسطه ی دست آویزی به آرزوهای در آینده شون بوده، به واسطه این بوده که خواستند دنیایی بسازند که در اون همسرشون، عشقشون، فرزندشون، آیندگان شون درست زندگی بکنند، راحت زندگی بکنند، به دور از تبعیض و ظلم و جنایت زندگی کنن و باز هم به ما نوید این رو میده که ما باید یک ایمان جمعی داشته باشیم.

 اون ایمان جمعی است که ما رو به فردای روشنی می رسونه.

 در باب دلایل شکست باز هم میشه صحبت کرد.

 در باب هر کدوم هم میشه مثال هایی زد.

 اما طبق معمول برنامه هایی به نام جان ما سعی می کنیم در باب اصول صحبت کنیم.

 و به مثال ها کاری نداشته باشیم و مصداق ها رو زیر نظر نگیریم که می شد دربارش صحبت کرد.