جان بدون شک جان با ارزش ترین و تنها دارایی موجودات هست.

 ما چیزی با ارزش تر از جان نداریم.

 یعنی هر چه قدر که انسان ها ببافند داستان سرایی کنند با ارزش تر از جان هیچ چیز دیگری در جهان هستی نیست.

 هیچ چیزی همتای آن هم نیست.

 تمام ارزش ها و المان هایی که انسان ها در طول زندگیشون بهش باور دارند و همیشه و همیشه درباره اش صحبت می کنند در برابر جان بی ارزشه.

 شجاعت، صداقت ادیان هر چیزی که انسان به عنوان نقطه ی بزرگ تر از جان قلمداد کرده. عقل.

 حقیقت هر چیزی.

 همه ی این ها بدون داشتن جان بی معناست.

 یعنی ابتدای امر بودن ماست که مهمه.

 هیچ چیزی فراتر از بودن ما وجود نداره.

 ما ابتدا باید باشیم تا بخواهیم ارزش های دیگه ای رو درباره اش صحبت کنیم.

 ما باید باشیم تا شجاعت بکنیم.

 ما باید باشیم تا صداقت بکنیم.

 ما باید باشیم تا ایمان و باوری داشته باشیم.

 پس قاعدتا با ارزش ترین موضوع هستی ما جانمون هست.

 جان تمام جانداران با ارزشترین چیزیست که در زندگی دارند.

 با ارزش ترین دارایی است.

 باارزش ترین در و گوهر جهان هست.

 برای همه جانداران هم صدق میکنه.

 انسانی که خودش رو از اون ها بالاتر و بزرگتر و با ارزش تر.

 اشرف، خلیفه و هر نام دیگه ای به خودش میده هم بزرگترین داراییش فقط جانش هست.

 مابقی وابسته به جانش هست.

 شما هر کسی رو تصور کنید هر تفکری رو که انتقال داده تاثیر گذاشته بر دیگران.

 موجودیتش مهم ترین اصلش بوده.

 اگر وجود نداشت هیچ چیزی تاثیر نمیگرفت.

 هیچ چیزی نشر نمیشد که بخواد تاثیری بده.

 ما چیزی بالاتر از جان نداریم.

 هر کسی هر ارزشی رو که در برابر جان علم کهنه، ارزش بی معنایی است.

 چون این عینیات جهان هست ما در باب حقایق صحبت نمی کنیم.

 گفتیم حقیقت برای هر کسی متفاوته.

 یک کسی می تونه باارزش ترین عنصر زندگی رو مثلا اعتقادات مذهبی خودش بدونه.

 خیلی محترم و مغتنم هست این نظر اون.

 ولی این حقیقتی است که اون بهش باور داره.

 اما عینیت و واقعیت دنیا قابل این نیست که ما به جای بذاریم که رقابت بین حقایق انسان های مختلف تاثیرگذار باشه.

 واقعیت چیزی است که ما عینا داریم می بینیم.

 چیزی باارزش تر از جان وجود نداره.

 این واقعیت جهانه.

 حقایق دیگه در زیر این قرار می گیرند.

 باهاش قابل مقایسه نیستند.

 چون حقیقت عینی است.

 قابل لمسه و ارزش جان قابل درک قابل لمسه.

 هر انسانی با هر تفکری در صورتی که جان نداشته باشه چیزی دیگه نیست ازش.

 چیزی ازش باقی نمی مونه.

 اینکه تفکرات و تعلیمات اش در پی سالیان دراز هی شکل میگیره و قدرتمند تر میشه از اون و اون جان چیزی باقی نمیذاره.

 ما در باب اون فردیت اون آدم داریم صحبت میکنیم.

 باورهای اون که به اون چیزی اضافه نمیکنه.

 یک انسانی که تفکرات ارزشمند و بزرگی رو به جهان داده اما شکنجه شده و مرده.

 درسته که با ما در باب باورهایش صحبت نمیکنیم و باورهایش همیشه زنده و پاینده و قدرتمند هم باقی می مونه.

 هر روز هم شاید پیشرفت هم بکنه اما خود اون جاندار به عنوان یک موجود زنده درد کشیده، رنج کشیده و از بین رفته و بزرگترین ارزش زندگیش همون جانش بوده.

 شاید عقاید و اعتقاداتش میتونست با وجود خودش یعنی با حفظ کردن اون جان باارزش تر و قدرتمند تر و محکم تر هم بشه، بیشتر هم پیشرفت بکنه.

 اما باز در اون هسته ی اصلی وقتی به این موضوع نگاه میکنیم کنیم.

 جان اون باارزش ترین موضوع برای اون فردیت اون موجود هست.

 ما در باب موجودات زنده به صورت فرادا داریم صحبت می کنیم و هر کدوم به شخصه بزرگترین دارایی شون مطمئنا جانشون هست.

 هیچ چیزی فراتر از اون وجود نداره و این عینیت جهان هست.

 اگر در باب زندگی اجتماعی بخواهیم صحبت بکنیم، اگر در باب تفکرات باورها بخوایم صحبت بکنیم با ارزش تر از جان هم می تونیم در باره اش تصویر بکنیم و ترسیم بکنیم.

 اما هر انسانی ما ورای اینکه چه نقش اجتماعی داره، چه جایگاهی داره، به صورت فرادا جانش با ارزش ترین موجودیتش هست و وقتی ما فرای تمام موضوعات اجتماعی بهش نگاه بکنیم، یک شخص مستقل در نظر بگیریم، تنها و تنها جانش هست که ارزشمنده و بالاترین ارزش رو داره.

 پس ما به یک نقطه مشخصی باید برسیم که جان با ارزش ترین دارایی هر موجودی است. اما ماورایی.

 ما باید به یک مرحله ی بعدی برسیم که حالا این جان.

 همتا و برابر هست در همه موجودات.

 همه جان دارند و همه جانشان با ارزش است.

 همه با ارزشترین دارایی شان جانشان هست.

 ما نمیتوانیم رتبه بندی بکنیم.

 ببینید شروع میشه.

 مثلا در نظر بگیرید میگن جان چه کسی با ارزش تر من تره.

 خب یکی یه تصوری میاره یه ارزشی رو قلمداد میکنه و با استفاده از اون ارزشی که خودش تصویر کرده حالا جان تمام موجودات رو ارزشمند میکنه.

 ما میایم این طبقات رو میاریم فقط داخل انسان ها.

 خب یکی با این ارزش گذاری هایی که کرده میگه اون کسی که علم بیشتری به جهان میده با ارزش تره.

 یعنی دانشمندان میرن در بالاترین رتبه قرار میگیرند.

 یکی میگه اون کسی که ایمان بیشتری داره در تفکرات مذهبی خودش پایبند تر هست.

 ارکان ادیان خودش رو به درستی انجام میده.

 شرعیات رو به درستی پیش می بره.

 جان با ارزش تری داره و همین جوری می تونن تعاریف مختلفی رو نسبت به این باارزشی بدهند.

 و باز هم در این باب ما هیچ نقطه ای رو نمی تونیم بزاریم.

 این ارزش ها می تونه تغییر بکنه.

 میتونه یک کسی بگه با ارزش اون کسی است که از نژاد خاصی است.

 یکی می تونه بگه با ارزش کسی است که از خون خاصی است.

 یکی می تونه.

 این ارزش ها می تونن متفاوت از هم تغییر بکنن و هر کسی هر ارزشی رو بذاره حتی ارزش های احمقانه.

 حتی ارزش هایی که امروز از نظر ما احمقانه است اما می تونه با وسعت گرفتن، با نشر پیدا کردن، با هواخواه داشتن، هر روز قدرتمند تر بشه.

 هر کدوم از اعتقاداتی که امروز در جهان پیرامون ما وجود دارد از اسلام تا مسیحیت، از بودیسم تا هندوئیسم.

 هر باوری مذهبی و حتی غیر مذهبی، هر باوری که در بین آن انسان ها وجود دارد به واسطه تعداد هواخواهی که دارد قدرتمند در جهان به نظر می رسد نه به هیچ واسطه دیگری، نه به واسطه حقانیتی که درون خودش دارد.

 امروز قدرتمندترین باور جهان می شود مسیحیت. چرا؟

 چون سه میلیارد و خرده ای انسان به آن باورمند هستند.

 این قدرت غالبه جهانه.

 هیچ حرفی درش نیست چون حقیقت نزد اون آدم هاییست که بهش باور مندند.

 قدرت در اختیار اونهاست.

 تاثیرپذیری و تاثیرگذاری در اختیار اونهاست.

 هر کار عملی اگر قرار باشه انجام بشه به واسطه اون تعداد هواخواه انجام میشه.

 پس هر حد و مرزی که ما بخواهیم امروز احمقانه بدونیم دو فردای دیگه میتونه قدرتمند بشه.

 همون طوری که هیتلر قدرتمند شد، هیتلر قدرتش رو از همون انسان هایی میگرفت که بهش باورمند بودند.

 همون آلمانی که چشم امیدش هیتلر بود.

 اون ها بهش قدرت دادند و اون قدرتی که در اختیار داشت باهاش تونست کارهای زیادی بکنه.

 حالا اون در اون تقسیم بندیش و اون ارزش دادن به جان ها مثلا ارزشی رو قلمداد میکرد به عنوان خون پاک آریایی نژاد بزرگ آریایی.

 امروز برای ما این تفکرات ابلهانه است.

 اما اون روز ابلهانه نبود.

 اون روز به قدری قدرت داشت که می تونست جانداران بسیاری رو از زیر تیغ بگذرونه.

 می تونست انسان ها رو به داخل کوره های آتیش سوزی بندازه.

 می تونست کودکانی رو از بین ببره.

 فقط به همین واسطه.

 پس ما فردا اگر به این ارزشگذاری امروز اعتقاد داشته باشیم، اگر این خطر رو قبول کنیم.

 فردا منتظر درو محصولی خواهیم بود که هیچ چیزی ازش نمیدونیم و هر روز میتونه قدرتمند بشه.

 به واسطه ی هواخواهانش، به واسطه ی تاثیرگذاریش به واسطه ی انتشارش میتونه خیلی قدرتمند بشه و ارزشی رو در برابر ما ترسیم کنه.

 جان کسی رو با ارزش تر قلمداد کنه.

 مثلا شاید امروز در بین کشوری وجود داشته باشه.

 مثلا هندوستان جان گاو رو باارزش میدونند.

 حتی اونها جان گاو رو باارزش تر از گاو مقدس خودشون رو باارزش تر از مثلا نژاد هایی که پست و حقیر در بین خودشون میشمارند می دونند.

 این الان شاید از نظر من و شمایی که ایرانی هستیم و در اسلام شیعی به دنیا اومدیم این نظر، نظر احمقانه ای باشه اما بین اون مردم احمقانه است نه؟

 پس فردا میتونه ارزش تازه ای به وجود بیاد که باز از نظر اونها احمقانه، از نظر ما زیبا و بزرگ، از نظر یه عده حقیقت، از نظر یه عده هم کذب و دروغ و ریا باشه اما تفاوتی نمیکنه.

 نقطه مهم و اصلی این هستش که ما جلوی بوجود اومدن این ارزشها رو بگیریم.

 نقطه مهم این هستش که ما به یک باور مشخص برسیم و اون باور مشخص به ما جان جانداران رو باارزش بشمره.

 موضوعیت اصلی ما اون جان باشه.

 هیچ تقسیمی رو واردش نکنیم.

 اون روزی که ما به این اصل باورمند باشیم دیگه هیتلری نمی تونه ارزش بزاره.

 دیگه اسلامی نمی تونه ارزش بذاره مسلمون رو با ارزش تر از غیر مسلمون بدونه.

 دیگه هندوئیسم هم نمیتونه این کار رو بکنه و الی آخر.

 هیچ کس نمیتونه بکنه چون ما این دریچه رو بستیم که کسی تقسیمی رو وارد بکنه.

 اما با قبول کردن این تقسیمات هر کسی میتونه وارد این تقسیم بندی بشه و هر کسی میتونه تقسیمات خودش رو اضافه بکنه.

 هیچ راه فراری نیست.

 پس ما باید به این همتایی جان ها و.

 یکسانی و برابری معتقد باشیم.

 ارزش جان را بدانیم و بدانیم که تنها دارایی موجودات است و با توجه به این دو عامل بتوانیم پیش برویم.

 خیلی دلایل مختلفی هست که جان بعضی ها انسان را باارزش تر از دیگران می دانند.

 وجود عقل و ناطق بودن انسان، پیشرفت های بشری، وجود ادیان، وجود خدا و الی آخر.

 هر کسی به یک واسطه و یک دلیلی خودش را ارجح بر دیگران می داند.

 انسان ها خودشان را اشرف مخلوقات و خلیفه خدا می دانند.

 انسان ها خودشان را با کرامت می دانند.

 با توجه به تعاریف امروزی حتی امروز هم بیخدا ترین ها آتئیست ترین ها هم باز خودشان را بالاتر از دیگر موجودات می دانند.

 باز خودشان را با ارزش می دانند.

 کرامت انسانی را بالا می دانند.

 انسان بالاتر از دیگر موجودات است.

 تفاوتی نیست که شما با چه اعتقادی دارید صحبت میکنید؟

 یک اعتقاد غالبی مدام داره به شما میگه و مدام داره توی گوشتون میکنه که ارزش در اختیار انسان است.

 جان انسان با ارزش است و این شروع کننده ی بدبختی ها و دیوانگی هاست.

 همونجوری که تا الان دربارش صحبت کردم و میتونه مدام ارزش هایی رو تولید بکنه.

 اما این وقتی برمیگردیم و بهش نگاه میکنیم یعنی شما الان مثلا میری تو بین جماعتی که خودشون رو آتئیست و لائیک و نمیدونم لیبرالیسم و.

 با هزار الفاظ مختلفی دارن درباره اش صحبت میکنند و نماد مثلا آزاد اندیشی جهانی هستند.

 تمام این ها هم تعلیم و تربیت هایی که دیدند از همون مکاتب مذهبی گذشته است، چیزی فراتر از اون رو نگرفتند.

 به اساتید و بزرگانشان که نگاه میکنید باز هم تفکرات از همون تفکرات نشات گرفته و خیلی ساده انسان رو به دیگر موجودات ارجحیت میده.

 انسان رو در مرتبه بالاتری میزاره.

 حالا شما در هر نوع از تفکرات وقتی ریز می‌شید باز هم انسان اون مبداء قرار می‌گیره.

 حالا تعاریف مختلفی اضافه می‌شه که انسان‌ها در تقسیمات مختلفی قرار می‌گیرند.

 یه عده ای بالاتر و یه عده ای بی ارزش تر می‌شن و باز اون مسئله اصلی جان از بین می‌ره.

 حالا ما داریم تصویری می‌دیم که همه همتا و یکسان باشند.

 همه به واسطه جانشان با ارزش باشند. همه موجودات.

 هر کسی که موجود زنده ای است.

 هر کسی که در این جهان زندگی می‌کنه، هر کسی که جان داره، همه دارای ارزش باشند و همه ارزش یکسان داشته باشند و اون هم جانشون باشه.

 ما داریم در باب موضوعی صحبت می‌کنیم که جان ها را محترم بشماریم.

 ما داریم درباره موضوعی صحبت می‌کنیم که آزار به دیگر جان ها نرسونیم.

 هر جانی قرار بر این نیست که یک انسانی بلند بشه.

 یک کودکی رو را نوعی پرورش و تعلیم و تربیت بده که خودش را مالک بر دیگران بداند.

 مالک بر دیگر مثلا موجودات مثلا حیوانات بتونه به راحتی بلند بشه با چوب تو دستش بزنه تو سر، مثلا سگ بره اون چوب رو بکنه تو لونه ی مثلا مورچه ها چرا این کار رو میکنه؟

 اون کودک چرا این کار رو میکنه؟

 وقتی در جایی پرورش میبینه، وقتی تعالیم و تربیتی رو میبینه که مدام داره این ارزشها رو براش تکرار میکنه، چه برداشت دیگه ای میشه از اون داشت؟

 چه برآیند دیگه ای؟

 اون بچه میتونه از خودش بروز بده؟

 وقتی تو جامعه ای زندگی میکنه که مدام این طبقات تو سرش میره تو مغزش فرو میکنن، مدام دارن بهش تکرار میکنن که جان تو با ارزش تر از دیگران هست.

 خب اون خودش رو محق میدونه که بر این جان های دیگه تعرض بکنه.

 اما ما داریم از باوری صحبت میکنیم که همه جان ها رو برابر و یکسان و محترم بدونه.

 بزرگ ترین خواسته اش آزار نرساندن به دیگران باشد.

 حالا برآیند این تفکر و تعلیم این تفکر، ادامه پیدا کردنش و تاثیرگذاری اش بر دیگر انسان ها چه خواهد شد؟

 چه دستاوردی به ما خواهد داد؟

 قاعدتا آن جماعتی که با این تفکر تعلیم و تربیت ببینند، آن کودکانی که در این تعالیم رشد کنند، دو فردای دیگر حافظ و پاسبان آن طبیعت و حیوانات خواهند بود.

 به انسان ها ارزش و اعتبار خواهند داد، همه را یکسان خواهند دید، جان را باارزش خواهند شمرد و به جان دیگران آزار نخواهند رساند.

 خیلی ساده است.

 برداشت ساده ای است.

 شما هر چیزی رو که میدید فردا همون رو پس می گیرید.

 شما به کودک خودتون وقتی مدام در حال تعلیم و تربیت هستید که مثلا سگ نجس تو باارزشی، تو خیلی خوبی، تو اصلا اگر نبودی جهان هستی وجود نداشت.

 انسان هست که همه چیز برای اوست.

 خدایی در آسمانها نشسته که همه چیز برای او بوده.

 او همه چیزش را منتقل کرده به انسان.

 حالا انسان اشرف مخلوقات بر زمین و مالک و نایب اوست.

 خلیفه ی اوست.

 حالا همه چیز برای او به وجود آمده.

 حیوانات آمدند که بهره برسانند.

 فردا اون بچه میره تو خیابون یه سگی رو می بینه با چوب میزنه تو سرش.

 یه گربه ای رو آتیش می زنه.

 هزار بدبختی و مصیبت به وجود میاره.

 اما این تعالیمی که شما بهش دادید چیز دیگه ای رو که نمی تونه بروز بده از خودش.

 یعنی نمی تونه مدام این حرف ها رو بشنوه و بعد بره بیرون.

 مثلا با حیوانات درست رفتار بکنه، با طبیعت درست رفتار بکنه، درختا رو مثلا با تیغ از بین نبره.

 درخت قطع نکنه.

 خودش رو به شاخه ی درخت ها آویزون نکنه.

 اگر یه جایی دید یک درخت خشکی است، آب بریزه توش آشغال از زمین جمع بکنه چه؟ با چی؟

 با چی می خواید به یه همچین جایی برسید؟

 یعنی قراره مثلا با دو تا تبلیغ تلویزیونی و با دو تا حرف های کلیشه ای و تکرار یک سری شعار های احمقانه مثلا در وجود انسان ها یک همچین چیزی رو بکارید.

 در صورتی که مدام تعالیم تون از ابتدا در این راستا بوده که به همچین جایی نرسند.

 یعنی قرار هست که دوباره مقلدان به واسطه یک رفتار آنی شماها یک رفتاری رو انجام بده در صورتی که نه ایمانی داره و نه اعتقادی داره.

 اما اعتقاد ما داره صحبت از این میکنه که این جان ها برابر و یکسانند.

 همه جان ها، انسان ها، گیاهان، حیوانات همه همتا هستند، یکسان هستند.

 همه باارزش هستند.

 همه بالاترین ارزششون همین جانی است که در بر دارند.

 باید محترم شمرده بشند.

 باید بهشون آزار رسونده نشه.

 باید مدد گرشان انسان عاقل باشه.

 انسانی که عقل داره و می تونه از این عقل در راستای کمک به دیگران استفاده بکنه.

 اصول اخلاقی ای که به ما داره فریاد میزنه ما باید در این راستا تلاش کنیم.

 ما باید در راستای حفظ و پاسداشت از طبیعت تلاش کنیم.

 موضوع خیلی ساده است.

 وجود طبیعت مغتنم برای همه موجودات است.

 برای انسانی است که امروز خودش رو در این دایره بالاتر و بزرگتر میبینه.

 انسانی که خودش رو اشرف مخلوقات میبینه محتاج وجود این طبیعت است.

 نفسی که امروز میکشه به واسطه وجود این طبیعت است.

 هرچقدر درختان بیشتری باشند، انسان راحت تر میتونه زندگی بکنه.

 برساخته های انسانی.

 انسان ابزارساز امروز ما را به جایی رسانده که نفس برای کشیدن نداریم.

 شهرها و کشورهایی داریم که نفس نمیتونند بکشند و همه اش از ساخته های انسانی است.

 در برابرش طبیعتی رو داریم که هر روز در پی تخریبش هستیم.

 هر روز انسان ها دارن از بین میبرنش و هر روز دارن از عمر خودشون هم کم می کنند.

 هر روز دارن به خودشون لگد می زنن.

 به زندگی خودشون.

 به زیستن خودشون.

 یعنی زیستن خودشون رو در کنار اون طبیعت از بین می برن و همش برگرفته از این نابرابری و این دوری از عدالت و انصاف است.

 از این باور نداشتن به جان هست.

 از این که شما جان رو با ارزش نمی شمرید.

 از این که همتا و یکسان نمی دونید.

 از این که مرتب خودتون رو در بالای این هرم قرار میدید و مدام در پی از بین بردنش هستید.

 من تو این برنامه در باب جان دارم صحبت می کنم اما خب مسلما خیلی مختصر صحبت می کنم.

 دوستانی که دوست دارن در باب این مساله کامل و دقیق بدونند من کتابی تحت عنوان جان نوشتم.

 در اون کتاب تمام مواضع و موضوعات ام رو پیرامون این موضوع به تشریح و به نوعی کامل و دقیق و درست مطرح کردم.

 اون دوستانی که دوست دارند می تونند به اون کتاب مراجعه کنند.

 از وبسایت جهان آرمانی.

 و اون کتاب رو دریافت کنند و آرا و نظرات من رو کامل تر بدونند.

 اما تو این برنامه مشخص قراره که ما بداهه صحبت کنیم و ساده تر و راحت تر دربارش صحبت بکنیم.

 وقتی در باب این سادگی داریم صحبت میکنیم میگیم که این پس قراره این باور جدید و تازه ما در راستای این ایمان به جهان و برابری و آزادی ای که ما با قانونش تعریف کردیم، قراره ما رو حافظ و پاسبان طبیعت بدونه.

 طبیعتی که وجودش برای ما پر از ارزشه.

 طبیعت و درختانی که نفس ده به جهان ما هستند.

 همه شما حتما از این میدونید که درختان اون هوای ناپاک رو میگیرند و به جاش هوای پاک به ما میدند.

 موجوداتی هستند که وجودشون مثمر ثمر هست و به هیچ جانداری آزار نمی رسانند.

 باعث قتل و کشتار هیچ جانداری نمی شند و فقط و فقط در پی زندگی بخشیدن هستند.

 جان بخش هستند.

 در برابرشان انسان وجود دارد.

 یعنی حتی اگر ما می خواستیم تقسیماتی را قرار بدهیم و به جان ها ارزش بدهیم، آن جانی مسلما با ارزش تر بود که به دیگران جان می بخشید نه انسانی که جان می گرفت.

 اما ما در پی این تغییر هستیم و قرار است که باز جای حاکم و محکوم تغییر نکند.

 قرار است که این اصل و بنیان متفاوت بشود، تغییر بکند.

 قرار است که جان با ارزش و یکتا بشود.

 همه را همسان ببینیم، جان را محترم بشمریم و به آن احترام بگذاریم.

 خب قاعدتا وقتی در باب این مسائل صحبت می کنیم، وقتی ما با همچین اعتقاداتی داریم صحبت می کنیم، ما نمی توانیم حیوان ها را بکشیم.

 ما نمی توانیم حیوان ها را از بین ببریم.

 ما نمی توانیم جان شان را بگیریم.

 ما نمی توانیم به واسطه زنده بودن خودمان زندگی از دیگران بگیریم.

 ما نمی توانیم باعث نابودی دیگران بشیم در ازای بهتر زندگی کردن خودمون.

 ما جان حیوانات رو نمی تونیم بگیریم.

 جان با ارزش و برابر رو نمی تونیم از بین ببریم.

 نمی تونیم به واسطه ی سیر شدن خودمون سر یه حیوون رو ببریم.

 نمی تونیم بچه هاش رو بگیریم بکشیم از بین ببریم برای اینکه خودمون سیر باشیم.

 پس این سبز خواری، این گیاه خواری قاعده ایست.

 در بین این باور به وجود اومده از این باور یعنی باور به جان، به آزادی، به برابری.

 معناش همین هست که باید گیاهخوار بود.

 اصلا غیر ممکنه.

 جمع و تفریق شدنی نیست که شما اعتقاد به آزادی داشته باشید.

 باور به برابری داشته باشید ولی گوشت حیوانات رو از بین ببرید.

 جان حیوانات رو بگیرید. درد بدید. رنج بدید.

 کودک از مادر.

 مادر از کودک جدا کنید اصلا غیرممکنه.

 جمع شدنی نیست.

 این بحث مشخص در باب گیاه خواری نیست چون گیاه خواری جزئی از این اعتقادات هست.

 یعنی بحث مجزایی نداره.

 وقتی ما از روز اول درباره آزادی صحبت می کنیم، وقتی تعریفمون رو نسبت به آزادی آزار نرساندن به دیگر جان ها میگیم این معنیش مشخصه.

 وقتی ما میگیم به دیگر جان ها نباید آزار رسوند برای تضمین وجودیت آزادی.

 ما وقتی میگیم برابری یعنی همه جانداران وقتی میگیم جان موجودات با ارزش ترین موضوع جهان هستی است پس نمی تونیم خودمون جان گیر باشیم.

 نمی تونیم حیوانات رو بکشیم و بخوریم.

 نمی تونیم به شکار بریم.

 نمی تونیم دیوانگی رو ترویج بدیم.

 نمی تونیم قربانی بکنیم.

 نمی تونیم حیوانات رو به استثمار بگیریم.

 پس این ها ذات این باور است باور به جان، به آزادی، به برابری.

 مفهومش گیاه خواری است.

 بخشی از گیاه خواری است.

 لازمه اش گیاه خواری است.

 ملزوم این زندگی و این زیستن و این نوع تفکر گیاه خواری است.

 اصلا چیزی فراتر از این ما نداریم.

 اگر ما مستقیما توی این برنامه در باب گیاه خواری صحبت نمی کنیم چون مبحث جان یعنی گیاه خواری، یعنی چیزی فراتر از این نداره.

 اصلا بایدی است.

 نهفته درونش چیزیست که اصلا جای بحث نداره.

 شما اعتقاد داری جان ها با ارزش اند؟

 اعتقاد داری جان ها برابرند؟

 اعتقاد دارید این جان با ارزش تنها دارایی همه موجودات است؟

 چه جوری میتونید در این چرخه به آزادی و برابری اعتقاد داشته باشید اما جان دیگر موجودات رو بگیرید اما برای بچه برای کودک یک حیوان در حال تکامل دندان تیز بکنید.

 چه جور ممکنه؟

 از گوشت و خون و تن حیوانات بخورید و بعد ادعای آزادی و برابری بکنید؟

 پس اینها لازم و ملزوم هم هستند.

 اینها از هم جدا نیستند.

 تمام تعاریف آزادی و برابری در همین جان خلاصه میشه و این تنها راه حل هست.

 تنها راه حل برای جهان هستی ایمان به این آزادی است.

 برای اینکه همه بتوانند راحت زندگی کنند.

 این دومینوی مرگبار انسانی دائما در حال بازتولید وحشیگری است.

 دائما در حال از بین بردن و نابودی است.

 دائما انسان ها در جایگاهی وجود دارند که هر روز طبقات و دایره هایی را به وجود می آورند برای از بین بردن دیگران و سرآخر خودشون از بین میرن و سرآخر خودشون در این برساخته ی خودشون از بین میرند.

 سرآخر در پی بریدن سر دیگران هستند و سر خودشان بریده می شود.

 وقتی شما سر بریدن را به وجود می آورید، روزی سر هم بریده خواهد شد.

 سر خودتان هم بریده خواهد شد.

 وقتی انتقام رو به پیش می برید، روزی خودتون هم مورد انتقام قرار می گیرید.

 وقتی خونخواره گی و وحشی گری رو به پیش می برید، روزی خودتون هم در دام این وحشی گری خواهید افتاد.

 پس قاعدتا این باور داره در باب تغییر این نظام حاکم صحبت می کنه.

 این نظام حاکم بر کل جهان نه در یک خاک محدود مثل ایران.

 ایران در این زمینه در فاجعه است.

 ایران در بدترین شرایط وجود داره.

 اما همه جهان همراستا با ایران و اون حکومت غالب اونجا هستند.

 همه جهان در این دیوانگی غرق هستند.

 هر کدوم به نوعی.

 هر کدوم به درجه ای.

 اما این تغییر برای کل جهان هستی است، برای کل ساختار فکری است.

 در برابر تمام این نظام حاکم است که جان را بی ارزش می داند.

 بی ارزش ترین موضوع امروز بشری جان است.

 شما یک بار به جهان پیرامون خودتان نگاه بکنید.

 جان را معامله می کنند.

 کلیه ی شما را می خرند.

 حالا این ایران ماست.

 حالا ایران ما در فقر است.

 در بدبختی است.

 در مصیبت است.

 اما به جهان نگاه کنید.

 کسی که بیمار به بیمارستان می رود در ازای اینکه جان او را مرهم بدهند چی کار می کند؟

 در ازاش طالب پولن.

 یعنی جان موجودات رو در حال معامله هستند.

 حالا بیاییم باز فراتر بکنیم.

 چی کار می کنند؟

 حیوانات رو به بازار خرید و فروش می کنند.

 در همه جای جهان در همه جا هست و موضوع خیلی عادی و عامی ست.

 جان براشون بی ارزشه.

 حالا حیوونی که داره می میره در سختی است. چی؟

 آیا جایگاهی دارند که جان را محترم بشمارند؟

 در راستای کمک به اون کاری بکنند؟

 در باب معدود انسان ها صحبت نمی کنیم.

 در باب غالب جهان صحبت می کنیم.

 در باب فرهنگ غالب نظام سلطه.

 در باب اون نظام حاکم بر جهان داریم صحبت میکنیم.

 چی کار میکنند؟

 درخت ها رو چه جوری خرید و فروش می کنند؟

 طبیعت رو چه جوری معامله می کنند؟

 جان بی ارزش؟

 ارزش برای انسان ها در جایگاه های دیگری است.

 شما در حال مرگ باشید.

 می زارند که بمیرید چون ارزش جای دیگه ای.

 ارزش ها رو جای دیگه ای تعریف کردند و جان رو در این رقابت وحشتناک و وحشیانه در کمترین جایگاه قرار داده اند.

 مبحث هیجان مبحث پیچیده و بزرگیه.

 جان همه چیز این دنیاست.

 همه چیز این دنیا در این جان خلاصه شده.

 وجودیت ما یعنی جانمان.

 زندگی ما یعنی جان ما.

 ما بدون این جان هیچی نیستیم.

 هر ارزش و باوری در زیر این رده جان قرار میگیره و جان ارجعیت به همه چیز داره.

 جانی که در همه برابره.

 دردی که در همه مشترکه.

 رنجی که برای همه است.

 حیوان هم رنج می بره.

 انسان هم رنج می بره.

 اگر انسانی سر بریده میشه پر از رنج دنیا رو پایان میده.

 اگر حیوانی سر بریده میشه همین هست.

 اگر انسانی رو به واسطه بی پولی رها میکنند و جون میده برای همه موجودات همین هست.

 اگر انسان ها به این جایگاه شنیع رسیدند که جان رو بی ارزش شمردند، از اون مرحله نخستین هست.

 از اون جایی نشات میگیره که برای طبیعت ارزش قائل نمیشن، برای جان حیوانات ارزش قائل نمی شوند و.

 برداشتشون نسبت به این تعاریف مدام در حال تکرار امروزیست که برای هیچ چیز ارزش قائل نیستند.

 جان رو بی ارزش شمرده اند.

 جان براشون بی ارزش ترین موضوعات هست.

 ارزش در پول، ارزش در قدرت، ارزش در سیاست، ارزش در همه چیز هست به جز جان جانی که همه چیز هست، جانی که همه دارایی موجودات هست.

 توی این برنامه نشد که ما اصلا در باب گیاه خواری صحبت بکنیم.

 هر چند که گفتم و در تکرار گفتم این ارزش نهفته درون این باور هست.

 باور به آزادی و برابری اصلا جزئی جدانشدنی از گیاه خواری است.

 اما این مبحث مشخص ما در باب جان بود.

 دوستانی که دوست دارند بیشتر در این باب در باب جان، در باب گیاهخواری، در باب این اعتقادات بدانند می توانند به کتاب های من مراجعه کنند.

 من کتاب هایی رو در باب باورهای خودم، اعتقاد به جان، برابری، آزادی، نقد قدرت، خدا، ادیان و هر چیزی که در برابر این باورها قرار میگیره.

 کتاب هایی رو به رشته ی تحریر درآوردم و به صورت رایگان در اختیار شما دوستان قرار دادم.

 میتونید با مراجعه به وبسایت جهان آرمانی از این کتاب ها که در قالب های مختلفی است شعر، داستان های کوتاه، داستان های بلند، آثار تحقیقی، مقاله و موضوعاتی از این دست دریافت کنید و مطالعه کنید.

 در همین باب مشخصی که جان بود و صحبت کردیم، خود کتاب جان و یا کتاب جان هر دو اثر من در باب همین موضوعات مشخص است.

 می‌توانید با مراجعه به آن مطالعه کنید و با دیگران به اشتراک بگذارید.

 این صدا قاعدتا شنیده نخواهد شد.

 تاثیری نخواهد گذاشت مگر اینکه با دیگران به اشتراک گذاشته شود.

 مگر اینکه دیگران بشنوند.

 یعنی مرحله اول شنیده شدن هست.

 ما باید این صدا رو بشنویم تا حالا تاثیری رومون بذاره یا نذاره؟

 پس اگر دوست دارید به من کمک بکنید.

 اگر صحبت های من از نظرتون تازه هست، اگر از نظرتون صحبت های در گلو مانده خودتون هست.

 اگر فکر می کنید که با این افکار همذات پنداری می کنید و یا هر دلیل دیگه ای دوست دارید به من کمک کنید.

 در این راستا با اشتراک گذاشتن آثار من اعم از همین برنامه، کتاب ها، کتاب های صوتی، اشعار و آثار من با دیگران بزرگترین کمک رو میتونید به من بکنید و این صدا شنیده بشه تا شاید تغییری بوجود بیاد حتی در یک انسان.

 ممنون که همراهم بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان بود.

 در پناه آزادی.