دو تن راست راد و دو آزاد شاد
بیاورده آنان سیه چال شاه
همه جرم آنان به گفتار بود
زِ ملت بگفتا و از خلق تا
زِ جنبش بگفتا و از شور راه
به دل فقر گفت و از آن اختلاس
از آن زشت شاه و از آن مکر شاه
از آن قبض آزادی و دستگاه
زِ بیداد در این زمین و زمان
زِ آن زشتی و از کژی و زِ کاست
از آن خیل انسان که دور از صفا است
به زندان و در حصر و آزاده‌ها
از آنان بگفتا و خود حصر کرد
دو تن بود و آن دو پر از فکرران
بگفتا چنین اردلان این سرا
چنین گفت آن ارسلان ما به راه
دو تن قلب زندان و گفتار کرد
بگفتا که ایران شود راست راد
همه کاستی را دل آن جفا است
اگر جام جم را بتان شکل کرد
همه جان آن قلب آزادگی است
بگفتا چنین اردلان ذکر کرد
یکی روز او را ببردا فغان
دگر روز آن ارسلان و به راز
سخن‌های از دل و در قلب حصر
یکایک نفس‌ها در آن گفت داد
همه گوش تا گوش از اردلان
شده اردلان جمع انسان مراد
دو تن قلب زندان و حالا نسان
یه زیباتر و او سخن در رها است
دو تن باهم و هر دو تن در عزا
به عزم و به جنگ و به فریادشان
همان بذر را او شکفت و به دشت
صدایش به زندان فراز و رها است
چنین گشته آن اردلان رادمرد
و آن ارسلان قلب زندان و کاست
به زندان بیامد برون آن دو تن
بدیدار دیوار فرو ریخت کار
برون آمده حزب از آن تو داد
برون و شده رهبر آزادگان
و در بین آن ارسلان گم به دور
شده رهبر آن اردلان پیشدار
به میدان و در جنگ فریاد راه
همه حزب انسان به میدان راد
همه جان به کف در پی و پشتکار
همه جان آن اردلان ارسلان
به زندان بیفتاده آن ارسلان
که او رهبر آری بر آن حزب بود
یکی اردلان رهبر و راهکار
زِ هم دور و از هم نداند خبر
و جنجال در خاک ما این سرا
نفرها همه پیش در جنگ بود
از آن حزب او راهبر گفت تا
همه تن به میدان و در شور راه
همه با هم و قلب میدان و شاه
ندارد دگر شاه او را به جاه
و جمع همه آدمان پیش‌خواه
کسی راه را او فرو دارد آن
همه یکدلان یک‌صدا در فرا
تکان می‌دهد جمع انسان بمان
و امروز و آن انقلاب کذا
بیامد یکی رهبر و دورشاه
همه تن سخن‌های او در کذا
شنید اردلان راه او را بخواند
که این نیست آن راه آزادگی
دروغ است راهش و پوشالی است
همه جان او قلب حصر سرا است
همه دور از ما و از باور است
نباشد به راه من و خلق تا
در این بین افکار او ازدیاد
همو شاه گشته به ایران زمین
همان مرگ راه و همان قتل‌گاه
بگفتا بیا جمع ما اردلان
بیا قدرت از تو به راهی که راست
بیا شاه شو قدرت از تو خدا است
شنیدا چنین اردلان مست شد
یه سو راه بوده و بر آزادگی
همو نیست در راه ما نیست شاه
نبود آن همه راه ما این به کاست
منا روزها را به شب کرد یاد
چه روزی بود این همه روزها
همه جان دنیای من رفت راه
به دل دارد او صد دلا دادها
از آن روزگان دیر و زِ ما
و این سوی بر او همه جاه بود
همه خاک ایران به زیر دو پای
من از هیچ بر تخت وآری نشان
همه جان ایران رها دار پای
ولیکن نه این راستین نیست راد
مرا ره ندارد بر این راه رفت
نتاند به آن خاک را پاک کرد
که این خانه از پای‌بستش خراب
من از هیچ و بر هیچ خواهم رسید
ولیکن دلا مست آن قدرت است
توانم همه خاک را دارم آن
مرا قدرتا دارد اینسان به نور
نتاند گذر از چنین اردلان
شد او نائب شاه و او شاهراه
به قدرت همه نور و آن زور کاست
به قدرت کند امر او در فرا
تو فرمان‌بری و تو فرمانده راه
شده شاه و شاه دگر شاه خواه
زِ خود دور او مست آن قدرت است
به فرمان شاه می‌درد جان ما
همه تن پر از خار و در تنگ‌راه
و صد برتر از آن دگر روزها
به جوخه به میدان و در تیربار
به زندان و در حصر در این تیرداد
به زندان و در قلب آن بیشمار
و او شاه این سرزمین گشت شاد
همه بیشماران و آویز دار
همه جمع اینان به ما در شکار
بیامد بدید و لبش خند بود
به جمع همه عاشقان قلب‌دار
ببیند و قلبش به لرزین فتاد
چه نامی چه نیکو چه زیبا است یار
نفس می‌خورد خنده را می‌درد
به جهل و جنون گوید از این که یار
دگر بار گفت و دگربار خواند
چه مست و چه ننگین و چه شاهکار

به قلب جهنم به زندان زاد
به مرگ تو آزادی و مرگ داد
سراییدن نغمه آزاد بود
بدر آن اسارت بدر مست ماه
که حق خودت دست خود هست جاه
زِ افساد و از فاسدان و فساد
زِ دیوانگان و به قدرت به جاه
همه قدرت از آن تنی هست شاه
زِ دیوانگان مست قدرت فغان
از آن دولت جعلی و کودتا است
همه جان آنان به و درد و جفا است
سیاسی مرامان به ضد تو شاه
به زندان شاهی و در حصر کرد
یکی اردلان و دگر ارسلان
همه تشنه آزادی و نیست شاه
همه جام جم را دگرگون به جاه
زِ راه رهایی و فریاد کرد
به آزادی آزاد و آزاد داد
به فقدان آزادی و در سرا است
دگرگون جهان را بر آن ذکر کرد
رهایی نها و به جاودانگی است
همه روزها بر آن فکر کرد
شکنجه کند جسم را روح خوان
همه جان و تن را دریدند باز
بیامد به میدان و سیلی به بذر
چنین آمد و بذرها را شکافت
سخن‌های او آن مریدان خان
به آزادی و راه آزاد داد
شنید از سخن‌ها و افکارشان
بگو اردلان شد مراد و خدا است
به یک راه دل آن تو بیدار خواب
همه جمع انسان به دیدار جان
ببین خرمن گل به دنیای گشت
هزاران و میلیون شناسد که خواست
شده راه آزادی و راست گشت
از او هیچ در این جهان نیست راست
همان اردلان ارسلان و گزند
بیامد برون شاهدار ایلدار
به فریاد و بر داد و بر تیرداد
به حزب رهایی و او پیش خوان
زِ مرئوس و رهبر شدن او چه دور
همه راه و دنیا بر آن پیش خار
به آزادی آزاد در پیش خواه
برای رهایی و فریاد راد
رهایی گزیند بر این نیش‌دار
به راه رهایی و در پیش‌ران
ولیکن به قدرت شد او اردلان
گرفتند به زندان بر او زشت بود
و دیگر چنین ارسلان بسط داد
همه راه خود پیش دارد نفر
به میدان و در انقلاب و فرا
زِ آزادی و راه بر خلق بود
به میدان رسیدن به آزاد راه
برای رسیدن به آزاد جاه
ضعیف از همه قدرت دیرگاه
برون دارد او را زِ این رزمگاه
به آزادی و بسط آن دادگاه
به راهش به آن پایمردی و خوان
برای رهایی و در بادها
به راه خودت باش و این را بخوان
بیاراست ایران ما را زِ کاست
شد او شاه ایران و او شاهراه
به کذابه لفافه او در عزا
به دور از خود و خویشتن او براند
همه گفتن او عبد و از بندگی
همه راه او کذب و تو خالی است
بریدن نفس او رهایی و خواست
بیاراست بر حصر و دون آور است
که او مرگ و اینان نگون آور است
بیامد سخن از نفر پست زاد
همان خون و ملای و ملای کین
همان زشتی و کینه دار از تو شاه
بشو نائب ما امام زمان
همه جان ایران برای تو خواست
تو صاحب به جان و بر این بیشه‌ها است
زِ قدرت شنید و دلش منگ شد
یکی قدرت و راه دونمایگی
و او پر کژی و به زشتی است شاه
همه جای ایران به خود او که خواست
به زندان و حصر از آن سینه خواست
چه شد بر من آری چه شد مست شاه
به زشتی کژی و به این سینه شاه
از آن جنگ دیروز و آن شاهراه
زِ بیداری انسان و جنگی به شاه
شده قدرتا او چنین شاه بود
منم شاه و بر این نسان‌های جای
بشم پادشاه و به دادی کشان
همه خاک در پیش و جاه است جای
قضا اینچنین قلب دیدار شاد
به حکم من آری قضا شعف ضعف
به آزادگی راه را ساز کرد
نتاند که قانون آن قلب خواب
به اسبابِ بازیِ شاهانه دید
زِ شاهی خود او چنین فرصت است
که زیر دو پا و شوم مست خان
و شاهی شوم شاه بر جان غرور
بیامد به راه تو ملای خان
شده کاسه‌لیس خدایان هار
از او هیچ مانده به دنیای خواست
و قدرت دگر بر تو عرش و به راه
همه در دل آن حقارت به شاه
اسارت کشیده دلش را به راه
شده راهدار و در این رخصت است
شریک چنین کشتن راه شاه
به زشتیِ دیروز برگشت شاه
خودش گشت خشت چنین پایگاه
به دیدار او بیند آن اقتدار
هزاران نفر طعمه بر مرگ زاد
چه بسیار از قلب انسان به دار
به زندان و قصری که خود ساخت راد
بگفتا بیا اردلان نامدار
به کشتار اینان شود راست دار
زِ قدرت همه مست و دربند بود
یکی را شناسد که او کیست زار
به مرگ رهایی و در حصر زاد
ببین اردلان را به چوبست دار
به قدرت همه جان خود می‌درد
به پرواز آزادی‌اش در قصار
به پرواز آزادی‌اش در حصار
به فریاد خود خویشتن در حصار