خب دوستان توی این ویژه برنامه مشخص که ما داریم در باب عوامل سلطه گری سیاسی جمهوری اسلامی صحبت میکنیم.

 توی این قسمت هم رسیدیم در باب این کمربند شیعی صحبت بکنیم.

 یکی از اون عوامل مهمی که جمهوری اسلامی پدید آورده و بهش معتقد و معترف هست، یکی از اون عواملی است که با جدا کردن جمهوری اسلامی از این معنای مشخص، معنایی برای او باقی نخواهد اومد.

 خوب قاعدتا ما نقطه ابتدایی مون رو باید در باب این مسئله بذاریم که اصلا فلسفه اسلامی به چه سمت و سویی ما رو رهسپار میکنه؟

 خب ما صحبت کردیم در قسمت های گذشته در باب اینکه جمهوری.

 اسلامی چیزی فرای اسلام نیست.

 هر چه ما در باب جمهوری.

 اسلامی میدونیم همون اسلامی است که از ابتدا دربارش صحبت شده.

 همون قرآنی است که ما میتونیم اون رو مطالعه کنیم.

 احادیثی هست که.

 حالا چه اهل تسنن چه شیعیان در بابش صحبت کردن.

 فرای اون اختلافاتی که.

 میان این دو موضوع وجود داره.

 این دو نگرش و این دو مذهب وجود داره.

 فرای این تفاوت ها که خیلی دخلی برای ما نمیتونه بکنه. چون بیشتر.

 اعتقادات درونی است که اون ها رو متفاوت از هم کرده.

 اما در اصول با.

 هم همپایه و هم پیاله هستن.

 در اصولی که زیست ما رو تحت شعاع خودش قرار داده.

 هر دو نگاه دارن از یک آبشخور آب میخورن.

 ما نقطه ابتدایی مون رو باید باز هم بذاریم سر همون شناخت اسلام.

 شناخت اسلامی که داره این تصویر رو از جمهوری اسلامی به ما میده.

 شناخت اسلامی که داره ما رو به اون سمت و سویی میبره که ما بتونیم درک درستی نسبت به جمهوری اسلامی داشته باشیم.

 به عنوان مثال یکی از ارکان ابتدایی جمهوری اسلامی صادر کردن انقلاب بوده.

 این صادر کردن انقلاب که در طول این سالیان هم مدام در پی اش داشتن تلاش می کردن.

 شما مواجه شدید با جمهوری اسلامی که از همون نقطه ابتدایی حضور خودش با خمینی در ایران در پی صادر کردن انقلاب بوده.

 همون رفتارهایی که پیش از جنگ عراق و حمله و هجوم عراق به ایران توسط خمینی در قبال عراق و مردم عراق داشت اتفاق می افتاد.

 یعنی شما شاهد این نگاه بودید از سمت خمینی که حالا دوست داشت این انقلاب رو صادر کنه، حالا دوست داشت که مردم عراق هم همسو و همسوی او این حرکت رو به پیش ببرن.

 همتای مردم ایران.

 و در نهایت بتونن یک انقلاب اسلامی شیعی رو در اونجا پایه ریزی بکنن.

 چرا که مردم عراق هم یک بخشی از آنها شیعه هست.

 حالا با نگاه به این نگاه شیعه گری و فارغ از اون نگاه اسلامی سعی در این صادر کردن انقلاب داشت.

 حالا وقتی ما مواجه میشیم با این تصویری که از خمینی و نگاه انقلاب اسلامی وجود داره، باید برگردیم به اون نگاه و ریشه ی اسلامی.

 ریشه ی اسلامی که خود را حقیقت میدونه دیگر مردم جهان رو باطل می پندارد.

 حالا سعی داره تا این حقیقت رو در جهان گسترش بده.

 ما مواجه هستیم با خدایی که صحبت و سخنش پیرامون همین هست که حالا شما وظیفه دارین که کافران و مشرکان رو از میان بردارید.

 وظیفه دارید که اونها رو از دین خدا بترسانید.

 انذار بدید اونها رو و در نهایت اونها رو همرنگ و همسو و همداستان با خود بکنید.

 اصلا یکی از وظایف عمده ای که مسلمون ها به دوش داشتند همین موضوع مشخص بوده.

 دلیل و عامل اصلی که مسلمان ها به ایران حمله کردن.

 من بارها در باب این مساله صحبت کردم و گفتم وقتی کسی میاد و صحبت از این میکنه که حمله اعراب به ایران این موضوع از ریشه اشتباه است.

 ما داریم در باب حمله اسلام به ایران صحبت میکنیم.

 مردمی هستند که به واسطه یک ایدئولوژی مشخص به مردم ایران حمله کردن نه به واسطه اینکه خودشون عرب بودن و ایرانی بودن.

 همونطوری که وقتی شما در باب جنگ هایی که آلمانی ها در دوران نازی به وجود آوردن نمیتونید صحبت از جنگ آلمان ها بکنید، باید صحبت از اون فلسفه نازیسم بکنید که باعث پیدایش یک همچین مردمانی شد و این مردمان رو تعلیم داد تا به این سمت و سو بکشونه.

 همتای اون وقتی شما دارید در باب جنگ هایی صحبت میکنید که ایران، مصر و یا دیگر کشور ها رو تحت شعاع این حمله وحشیانه قرار داد نمیتونید در باب اعراب صحبت بکنید.

 باید در باب اسلام صحبت بکنیم و حالا شما مواجه میشید با یک فلسفه اسلامی که پیرامون همین حق و باطل داره صحبت میکنه، پیرامون حقانیت خودش و باطل بودن دیگران صحبت میکنه.

 پیرامون این صحبت میکنه که این خداوند وظیفه این انتقال دین خودش رو به دوش مومنان و مسلمانان گذاشته.

 حالا به اونها داره توصیه میکنه که کافران رو از میان ببرید، کافران رو به خواری بکشید و حالا قرار هست که با توجه به این فلسفه از همون ابتدا اسلام در حال صادر شدن باشه.

 شما نگاه بکنید هر کدوم از این گروه های اسلامی که در جهان وجود دارند از طالبان و القاعده و داعش بگیرید تا همین جمهوری اسلامی و هر نگاه دیگه اسلامی که در جهان وجود داره.

 اگر شما میبینید که گاها اینها آروم هستن، به جای حمله نمیکنن، جنگی نمیکنن و در حال گسترش خودشون نیستن بواسطه دانایی و یا انتخاب و اختیار اونها نیست.

 اینها به واسطه ناتوانی ای است که در خود می بینن.

 امروز قدرت این رو ندارن تا مثلا به یک کشور دیگه حمله کنن و بتونن اون کشور رو همرنگ خودشون دربیارن.

 این قدرت در اختیار اون ها نیست تا بتونن مثلا اروپایی ها رو دست و پا بسته سر ببرند و اونها رو یا مسلمان بکنند یا ازشون باج و خراج بگیرن.

 در صورتی که اگر این قدرت رو در اختیار داشته باشن قاعدتا همین کار رو میکنن.

 همونطوری که اگر در دوران قدرتمندی عمر و خلافت عمر در همون صدر اسلام وقتی قدرت رو در اختیار داشت مدام داشت به کشور های دیگه حمله میکرد تا این نگاه مسموم و آلوده اسلامی رو به همه جای جهان گسترش بده.

 اما در دوران عثمان یا علی این اتفاق کمتر و کمتر میافتاد چرا که اونها درگیر جنگ های داخلی بودند و به واسطه اون ناتوانی بوده که نتونستن این کار رو بکنن.

 حالا شما بیایید دوران رو به جلو ببرید.

 اگر ما مواجه میشیم با دوران عثمانیان در همین ترکیه فعلی قدرتی رو در اختیار داشتند که این قدرت به واسطه اون نگاه اسلامی میومد.

 هر جایی که این قدرت رو در اختیار داشتند و این توانایی رو داشتند، قاعدتا حمله می‌کردند به جای جای جهان و مردم رو از زیر تیغ می گذروندن تا بتونن این اعتقادات آلوده خودشون رو به اونها هم گسترش بدن.

 اما اگر گاه اینها ساکت می شدند و این قدرت رو نداشتند به واسطه ناتوانی شون بود.

 هیچ گاه به این انتخاب نرسیدند.

 همتای همون اتفاقی که الان مثلا در طالبان افتاده، در جمهوری اسلامی افتاده و در دیگر نگاه ها در همون داعش و القاعده افتاده.

 اینها اگر گاها حمله نمی کنن و عقب نشینی می کنن سالیانی سکوت می کنن فقط و فقط به واسطه ناتوانی شون هست.

 اما فلسفه وجودی این ها پیرامون همین موضوع مشخص صحبت می کنه که شما باید این نگاه رو به زور شمشیر به دیگران منتقل کنید.

 اینها رو به نوعی جبرا وارد این میدان از نگاه اسلامی بکنید.

 حالا شما باید برای اونها تصویری داشته باشید برای انتخابی بین کشته شدن و مردن و یا دادن باج و خراج و یا مسلمان شدن.

 هیچ راه دیگری در برابر شما نیست.

 همون اتفاقی که در دوران خلافت و عمر هم افتاد با تمام شهر ها و کشور هایی که به دست اینها افتاد.

 پس ما مواجه هستیم با یک ایدئولوژی که برگرفته از نگاه اسلامی است.

 حالا وقتی نزدیک به نگاه جمهوری اسلامی میشویم و به همان دوران ابتدایی هم روبه رو می شویم، میبینیم که به سادگی این نگاه را از دل همان نگاه اسلامی گرفته.

 حالا با این تفاوت که در دل اسلام ما شاهد دو پاره شدن بودیم.

 حالا دو مذهب تحت عنوان اهل سنت و تشیع شکل گرفته که به نوعی این ها را از هم ذره ای دور کرده.

 حالا اگر بخواهیم نقطه ابتدایی را برای این گسترش در نظر بگیرند، همان نگاه شیعی است.

 حالا سعی در یارکشی از دل همان شیعیان دارند.

 حالا سعی میکنند که شیعیانی که در سراسر جهان پخش شدند را همراه و همسوی با خودشان بکنند.

 ما شاهد فلسفه شکل گیری این کمربند شیعی میشویم.

 این ایدئولوژی که برگرفته از همان نگاه اسلامی هست.

 نگاه اسلامی که داره اینها رو به این سمت و سو می بره که باید نگاه خود را صادر کنند.

 دیگر مردم جهان را همرنگ و همسو و هم باور با خود بکنند.

 همرنگی که به واسطه زور شمشیر هست که اتفاق می افته.

 همرنگی هست که به واسطه جبر هست که اتفاق می افته و ما شاهد گسترش این فلسفه در دل نگاه جمهوری اسلامی هم هستیم.

 چیزی فرای اعتقادات اسلامی رو به میدان نیاورده.

 همون نگاه اسلامی رو سعی کرده در خودش قدرتمند تر بکنه.

 حال این که در اون ابتدا سعی کرده یارکشی ای برای خودش داشته باشه تا یک کمربند شیعی را پدید بیاره تا در نهایت بتونه با قدرت بیشتر و با توان به دیگر جاهای جهان هم حمله بکنه و دیگران رو از میان بردارد.

 اصولا ما وقتی نزدیک به مبحث اسلامی میشویم همواره با همین معنا روبه رو میشیم.

 چرا که اصولا وجودیت این باور بر پایه حق بودن خویش و اون حق پنداری هست.

 در ویژه برنامه ای که تحت عنوان شناخت اسلام هم داشتم و درباره اش صحبت کردم در قسمت های مختلف.

 اینکه شما وقتی روبرو میشید با فلسفه ای که خویشتن رو حق میپندارد دیگران رو باطل تصویر میکنه.

 در دل این نگاه حق پنداری خویش حالا در پی آن هست که این باطل جهان رو از میان بردارد.

 حالا قرار بر این داره که با حق پنداشتن خود این حق رو در جهان همه گیر و فراگیر بکنه.

 و حالا شما مواجه میشید که با این فلسفه جمهوری اسلامی هم پا به میدان میذاره.

 ایدئولوژی شیعی هستش که در دل اینها جاری و ساری است.

 حالا یارها و همراهانی دارن که از اینها جدا موندن.

 در باب این موضوع هم خیلی ساده میشه بهش فکر کرد.

 شما تصور بکنید که جمهوری اسلامی آیا هموطن خودش رو مردم داخل ایران که مثلا.

 سنی هستند میدونه بیشتر یا افرادی که مثلا بی دین و بی خدا و آتئیست هستند میدونه؟

 و یا اشخاصی که در مثلا لبنان شیعه هستن.

 شیعه معتقد به ولایت فقیه و این نگاه جمهوری اسلامی.

 شیعه ای که در عراق هست و به جمهوری اسلامی باور داره قاعدتا در دل جمهوری اسلامی طبقاتی وجود داره که در اون نوک هرم شیعه ای که باورمند به ولایت فقیه و جمهوری اسلامی است در نوک هرم قرار میگیره.

 حال چه ایرانی باشه، چه لبنانی باشه و چه عراقی باشه.

 بعد از اون قاعدتا شیعه ای قرار میگیره که حالا خیلی سر سازش هم نداشته باشه و یا اینکه براش تفاوتی نداشته باشه.

 این نگاه ولایت فقیه حالا میتونه طبقات هی مرتب تحلیل بره و متفاوت بشه.

 پس قاعدتا ما با جمهوری اسلامی روبه رو هستیم که به ذات به واسطه داشتن این باورها هماوردان خودش رو هم میهنان خودش قلمداد میکنه.

 چیزی که به وضوح میتونیم ببینیم.

 حالا خیلی ساده هست که بخواد قدرتمندی خودش رو در همین نگاه خلاصه میکنه.

 حالا خیلی ساده هست که بخواهد یارکشی خودش را از دل هم آوران خودش بکند و در نهایت تصویری که او نسبت به هم وطن دارد.

 همین هم باوران او هستند که در گوشه و کنار جهان هم می توانند پخش و پلا باشند.

 حالا برای او هم وطن مترادف با لبنانی است که باورمند به شیعه و ولایت فقیه است.

 قاعدتا او هم وطن او هست.

 همراه او هست.

 هم باور او و هم داستان او هست.

 پس خیلی ساده است که ما بتوانیم به راحتی از همان نقطه ابتدایی بدانیم که جمهوری اسلامی در پی به وجود آوردن یک همچین تصویر مشخصی تحت عنوان کمربند شیعی هست.

 کمربند شیعی که امروز تحت عنوان یک قدرت واحد می خواهد پا به عرصه و میدان بگذارد.

 گفتم ما وقتی نزدیک به فلسفه اسلامی می شویم از همان ابتدای امر به واسطه این حق پنداری خویش و آن مضامینی که در قرآن مطرح شده پیرامون جهاد پیرامون، از بین بردن کفار، به خواری و کشتن کفار و موضوعاتی از این دست.

 اصولا پایه اصلی این اتفاق و این نگاه بر این بوده که دیگران را از میان بردارند و دیگران را همراه خودشان بکنند، جبرا آنها را وارد این وادی بکنند.

 اصولا اینها خود را به نوعی مسوول این مساله می‌دانستند.

 خدا این مسوولیت را به دوش این مومنان گذاشته بود که جماعتی را همرنگ با خود بکنند و مسلمان بکنند.

 وقتی ما به اینها نگاه می کنیم با توجه به این وظیفه ای که برای خود تعریف کرده اند، به واسطه آن خدایی در آسمان ها و آن کتاب آسمانی، خب هر وقت وارد این وادی نمی شوند به واسطه ناتوانی است.

 حالا برای رسیدن به این توانایی جمهوری اسلامی می تونه چیکار بکنه؟

 خب قاعدتا باید یارکشی هایی رو انجام بده.

 قاعدتا باید برای خود یاران بی شماری رو تصویر بکنه و این یار تراشی ها هم از همین کمربند شیعی اتفاق می افته.

 حالا در دل این خاورمیانه سعی می کنه که یار خودش و شیعیان را همسو و همرنگ با خود بکنه.

 اصولا جمهوری اسلامی از همون نقطه ابتدایی در پی این ساختن قدرت منطقه ای بوده و خواسته که این قدرت رو به پیش ببره.

 در اون نکات ابتدایی و اون نقاط اولیه یه سری اقدامات کور رو داشته.

 یعنی شما شاهد مثلا صحبت های خمینی در باب مردم عراق بودید که در نهایت باعث یه همچین اتفاقی شد.

 تحریکاتی که خمینی و نگاه های خمینی و جمهوری اسلامی در قبال عراق داشت.

 برای اینکه مردمی باشند تا به خیابان ها بیایند و بخواهند این نگاه اسلامی را صادر بکنند و به نوعی وارد کشور خودشان بکنند و انقلاب و قیامی داشته باشند.

 یکی از عوامل عمده برای حمله عراق به ایران بود.

 اما اون زمان شما مواجه بودید با این نگاه های کور.

 شما میتونستید این خامی در افکار رو به سادگی ببینید.

 ببینید که اینها یک تصویر مشخصی ندارن دقیقا نمی دونن چگونه میشه و از چه روشی میشه وارد این هدف مشخص شد.

 اما هر چه قدر ما به پیش میریم می بینیم که اینها بیشتر و بیشتر تجربه کسب میکنن.

 حالا به راه های پخته تری میرسن.

 حالا اون چشمان کور و نابینایی که نسبت به این موضوعات داشتن بیشتر و بیشتر باز میشه.

 بیشتر به موضوعات منطقه ای آشنا میشن و بیشتر به موضوعات جهانی آشنا میشن.

 و حالا سعی میکنن با یک برنامه و پلن مشخصی وارد این بازی بشن.

 حالا قاعدتا هدف که مشخص است.

 حالا سعی میکنن روش های رسیدن به این هدف مسیرها رو تغییر بدن.

 در اون نقطه ابتدایی خیلی کورکورانه میومدن و فریاد میزدن که بله شما باید انقلاب کنید.

 اما دیدن این راه کاری نیست که بشه این مردم رو به خود جذب کرد.

 حالا سعی میکنن با تزریق پول، با گرفتن نیرو ها و یا حتی ساختن مزدورانی برای خود.

 حالا سعی میکنن در دل جماعت بیشتر و بیشتر رخنه کنن.

 شما شاهد این کمک های مالی بی حد و حصر هستند دیگه.

 یعنی وقتی مواجه میشید با اتفاقی که مثلا در لبنان می افته یه جمهوری اسلامی هست که بدو بدو بره اونجا و بیشترین کمک ها رو بکنه، این مردم رو در حال جذب کردنشون هست.

 حالا سعی میکنه برای خودشون قوم برگزیده رو بسازه.

 حالا سعی میکنه یار کشی خودش رو در دل اینها انجام بده و اینها رو با خودش همسو و همراه بکنه.

 حالا گاها میبینید که با پخش کردن پول این کار رو انجام بده یا در دفاع از اونها انجام بده یا سخن و حرف و هدف اونها رو زدن انجام بده یا نیروهایی رو بسازه، مزدورانی رو پدید بیاره که راه او رو به پیش ببرن یا با همپیمانان خودش هم پیمان بشه و در این راه پا به عرصه بذاره تا در نهایت ما شاهد ساخت یک قدرت منطقه ای باشیم.

 یعنی ما در نهایت با نگاه به جمهوری اسلامی پیرامون این کمربند شیعی حالا داریم یک تصویری رو میبینیم که اینها دارن که قدرت منطقه ای برای خودشان می سازند.

 قرار نیست ما در باب این قدرت منطقه ای و اتفاقاتی که افتاده صحبت کنیم.

 قرار نیست ما در باب سیاست روز صحبت بکنیم.

 ما داریم در باب المان هایی صحبت می کنیم که جمهوری اسلامی سلطه گری سیاسی خودش را چه در ایران و چه در سطح جهانی به پیش می برد و این از اون مسائلی است که داره سلطه گری خودش رو در سطح جهانی به پیش می بره.

 یعنی شما مواجه هستید حالا در دل اسلام سعی میکنه این رقابت تراشی خودش رو پدید بیاره.

 ما گفتیم اسلام در ذات خودش هیچ تفاوتی میان شیعه و سنی نداره.

 یعنی اصول اولیه ای که اسلام رو پدید میاره از جهاد در نظر بگیرید.

 از نگاه توحیدی در نظر بگیرید.

 از فرمانبرداری و تسلیم بودن در نظر بگیرید تا تمامی عناوین اصلی ای که اسلام رو پدید آورده تفاوتی میان شیعه و سنی نیست.

 تفاوت میان اشخاصی است که به قدرت رسیده اند.

 قرائت های متفاوت کوچکی است که در دل این ها وجود دارد.

 اما راه اصلی یکسان است و اصولا تصویرگری از یک رقابت بوده یعنی از همان ابتدا وقتی شما به اسلام نگاه می کنید همه چیز برگرفته از همان رقابت هاست که شکل می گیرد.

 یعنی اگر ابوبکر نیست که حالا می آید و جای محمد می نشیند.

 حالا شیعیانی هستند که دارند در باب علی صحبت می کنند.

 علی بوده که در این رقابت باید پیروز می شده.

 علی بوده که باید در برابر امر پیروز می شده.

 علی بوده که باید در برابر عثمان پیروز می شده.

 حالا حسنی بوده که محق تر نسبت به معاویه بوده، حسینی بوده که باید در برابر یزید پیروز می شده.

 تمامی این نگاه ها برگرفته از یک نگاه رقابتی است.

 یعنی ما در اصول این ها را همتا و برابر با هم می بینیم.

 حالا وقتی رو میاریم به همین دنیای حال حاضر، خودمان هم می بینیم که همینگونه است.

 حالا جماعت شیعی است که به سرکردگی جمهوری اسلامی یک کمربند شیعی برای خودش پدید می آورد تا در برابر قدرت های سنی مذهب هم بایستد.

 حالا شما می بینید که چگونه در جهان شاهد جنگ های نیابتی ای هستیم که بین عربستان و ایران دارد اتفاق می افتد.

 یعنی حالا ما شاهد هستیم که میدان و خاکه یمن مبدل به میدان جنگی برای زورآزمایی عربستان و ایران شده، نگاه شیعه و سنی شده.

 حالا نیروهای نیابتی و مزدورانی که وجود دارند اونجا دارن همدیگه رو از بین می برند و اون مردم بیچاره این وسط قرار گرفتن برای زورآزمایی میان شیعه و سنی، شیعه و سنی که به نیابت خودش داره جنگ می کنه.

 حالا نیروهایی رو داره که به نیابت از این قدرت دارن جنگ می کنن.

 حالا شما می تونید ساده به این نتیجه برسید که به وجود اومدن این کمربند شیعی فرای اون نگاه اسلامی که در پی قدرت گیری هست تا این قدرت رو گسترش بده و در نهایت این نگاه اسلامی رو گسترش بده.

 حالا شما شاهد هستید که برای رسیدن به این گسترش باید قدرتش رو هر روز و روزافزون بیشتر و بیشتر بکنه.

 قاعدتا جمهوری اسلامی به صورت فرادا قادر به این اتفاق نیست.

 همون طوری که شما می بینید طالبان هیچ وقت قادر به همچین کارهایی در جهان نیست.

 در نهایت می تونه با یک نیروی صد هزار نفری بیاد و کشور خودش رو با تیغ و کشتار به دست بگیره.

 اما قادر به این نیست که کشور های دیگه رو تحت سلطه خودش در بیاره.

 جمهوری اسلامی هم می تونه که قدرت سرکوب فقط و فقط در برابر مردم رو داره اما در برابر قدرت های بیگانه این قدرت رو نداره.

 حالا سعی می کنه قدرت خودش رو گسترش بده و یک کمربند شیعی برای خودش به وجود بیاره تا در نقطه ابتدایی در رقابت با اسلام حالا خودش رو تبدیل به یک قدرت جهانی بکنه.

 تمامی این ها دست به دست هم میده تا در نهایت جمهوری اسلامی بخواهد مبدل به یک قدرت جهانی بشود.

 یعنی شما وقتی به شرایط امروز ایران نگاه می کنید، این که ایرانی ها در چه فلاکتی دارن زندگی می کنند، از نظر اقتصادی فرای تمام مشکلات بی حد و حصری که وجود داره، مردم ایران دارن هزینه این رو میدن تا جمهوری اسلامی مبدل به یک قدرت جهانی بشه.

 یعنی شما با هر کدوم از این سران جمهوری اسلامی هم صحبت بکنید میتونید به سادگی به این موضوع برسید.

 جمهوری اسلامی تمام تلاش خودش رو داره میکنه تا مبدل به یک قدرت جهانی بشه.

 تمام جنگ ها بر سر این بمب هسته ای و نیروی هسته ای که صحبتش رو جمهوری اسلامی میکنه و هزینه اش رو مردم ایران میدن به واسطه این هستش که حالا جمهوری اسلامی بتونه وارد عرصه ای بشه که خودش رو به عنوان یک قدرت جهانی تصویر بکنه.

 حالا دلیل این تصویرگری چیست؟

 قرار هست که جمهوری اسلامی با تبدیل شدن به یک قدرت برتر در جهان چه کاری رو به پیش ببره؟

 فرای فرامین مستقیم قرآنی فرای فلسفه وجودی اسلام در پی حقانیت خویشتن، در پی باطل بودن دیگران در پی گسترش نگاه اسلامی چیزی فرای این را می خواهد به پیش ببرد.

 خب قاعدتا ما با یک نگاه ساده به تاریخچه اسلام میتوانیم به این نتیجه برسیم.

 آیا قدرتی در جهان اسلام وجود داشته که با داشتن قدرت و شرایط و توان به کشوری حمله نکند و دیگران را همسو و هم رای با خود نکند؟

 آیا ما شاهد این نبودیم که بلافاصله بعد از قدرت گیری این کشورهای اسلامی بودند که در پی گسترش خودشان به دیگران حمله کردند؟

 همتا اتفاقی که عمر رقم زد همتای اتفاقی که امویان رقم زدند.

 همتای اتفاقاتی که به عنوان مثال عثمانیان رقم زدند و الی آخر.

 حالا شما شاهد این هستید که این جمهوری اسلامی است که تمامی این رقابت ها و این قدرت سازی هارو داره انجام میده تا در نهایت تبدیل به یک قدرت جهانی بشه.

 دلیل وجود این جنگ های بی پایان نیابتی چیست؟

 برای نشان دادن قدرتش به دیگر کشورهاست.

 برای ثابت کردن خودش به عنوان قدرت اول اسلامیست.

 این اون پله ابتدایی ست که اگر او بتواند در جهان اسلام خودش را مبدل به یک قدرت بکند، حالا میتواند در عرصه جهانی هم حرفی داشته باشد.

 یعنی بزرگترین و مهم ترین عامل به نوعی عاملیت سلطه طلبی جمهوری اسلامی در سطح جهانی همین ساختن کمربندش است.

 میبینید که حاضره تا چه اندازه هم هزینه سر این موضوع بده.

 همه دنیا هم اگر در برابرش بایستند او حاضر است تمام هزینه ها را در قبال مردم ایران انجام بده و مردم ایران رو در فلاکت و بدبختی غوطه ور بکنه تا این اهداف خودش رو به پیش ببره.

 اهدافی که برگرفته از همون نگاه قرآنی و اسلامی هست.

 حالا می بینید که چگونه اینها در پی دامن زدن به اختلافات هستند.

 در سراسر جهان، میان شیعه و سنی.

 میان تمام کشورهای اسلامی.

 اصولا تغذیه شدن اینها به واسطه همین اختلافات هست.

 اصولا با تضعیف قدرت های سنی منطقه سعی میکنند که خودشان را به عنوان قدرت اول مطرح بکنند.

 حاضر هستند سازش هایی رو با کشورهای دیگه بکنند تا بتونند خودشون رو مبدل به اون قدرت بکنند.

 یعنی شما وقتی مواجه میشوید به عنوان مثال جماعتی اتفاقاتی که در چین یا روسیه در قبال مسلمان ها افتاده، رفتارهای وحشیانه ای که این دو کشور در قبال مسلمانان انجام دادند و جمهوری اسلامی از کنار اینها به سادگی گذشت.

 جماعتی هستند که این را دلیل بر بی دین بودن این مسلمانان جمهوری اسلامی میدانند.

 اعتقاد دارند که این ها دین را دستاویزی کردن برای رسیدن به قدرت.

 اما موضوع مهم این است که در دل نگاه های اسلامی کمیت حرف اول را می زند.

 موضوع مهم برای اسلام همواره کمیت بوده.

 شما با احادیثی از این دست روبه رو می شوید.

 شما با سیاست هایی از این دست رو به رو می شوید.

 احادیثی که پیرامون این صحبت می کند که محمد به مسلمانان امر می کند که باید اینقدر تعدادشان زیاد باشد که همه جهان را بگیرند.

 شما مواجه هستید با سیاست گذاری های جمهوری اسلامی و طیفی شبیه به جمهوری اسلامی که اسلامی هستند.

 در راستای اینکه ما قرار هست هر روز فرزند آوری کنیم، بیشتر و بیشتر فرزند آوری بکنیم تا در نهایت تبدیل به یک قوای بزرگ و مستقل و قدرتمند بشویم.

 حالا این تفسیر پیرامون کمیت در چه راستایی؟

 در راستای این هست که اگر ما سازشی با چین و روسیه داشته باشیم برای قدرت گیری.

 حال اگر تعدادی مسلمان هم کشته شدن ارزشی نیست که در نهایت ما بتوانیم با داشتن قدرت جهان بزرگتری را مسلمان کنیم.

 منظور من پیرامون این کمیت طلبی که در اسلام در فلسفه اسلامی وجود دارد رساندن به این نقطه مشخص است.

 حالا اگر میبینید گریبان میدرند برای موضوعی مثل فلسطین و مردم فلسطین به واسطه اینکه جنگ اصلی آنها در برابر غرب متوجه همین موضوع مشخص اسراییل است.

 یعنی اینجا موضوعیت تعداد مسلمانان درگیر در فلسطین نیست.

 موضوع یکی از عوامل مهم سلطه گری سیاسی آنها در سطح جهانی است.

 یعنی تعریفی که نسبت به خود در برابر با ضدیت با غرب گرفتن است که در نهایت آنها را به مرحله ای میرساند که با چنگ و دندان در برابر این موضوع بایستند.

 اما آنجایی که می توانند یک همپیمانی داشته باشند که در نهایت به آنها کمک کند تا بتوانند قدرتمند تر در جهان بشوند، حالا حاضرند که به واسطه کمیت چشمشون رو ببندن تا یک جماعت بیشتری رو همسو کنن و در نهایت با اون خیالاتی که پیرامون حق پنداری خویش دارن، جهان رو همراه با خود بکنن، جهان رو به استثمار بکشند، جهان رو زیر پای خودشون فتح کنن.

 مردمان جهان رو جبرا وارد این میدان اسلامی بکنن.

 حالا خیلی ساده میشه رسید به این موضوع مشخص.

 که هیچ ضدیتی در دل این افکار و این رفتارهای جمهوری اسلامی با اسلام وجود نداره.

 چرا که شما میتونید به این ارق و علاقه نسبت به کمیت در دل اسلام و احادیث اسلامی هم برسید.

 و اصولا هدف بزرگتری که برای تمام این جماعت های اسلامی همواره وسیله رو توجیه کرده که به هر وسیله ای به هدف بزرگ خودشون برسن.

 هدف اصلی که در صدر اسلام مطرح شده برای دیندار کردن همه مردم برای مسلمان کردن همه مردم جهان.

 حالا اون هدف غایی که برای اینها تعریف شده به سادگی اونها رو وارد این وادی میندازه که از هر وسیله و راهی هم استفاده بکنن تا به اون هدف غایی و نهایی خودشون برسن.

 شما با جمهوری اسلامی روبرو هستید که هر روز در پی جنگ افروزی است.

 همون صحبت معروفی که خمینی به عنوان بنیانگذار این نگاه آلوده مطرح میکنه که جنگ برای ما نعمت است.

 بلا شک ذره ای به دلتون شک ندید که جمهوری اسلامی تغذیه خودش رو از جنگ میگیره.

 اصولا چه در جنگ های نیابتی باشه چه در جنگ مستقیمی که با عراق کرده، چه در جنگ هایی که در آتی شاید به وجود بیاره و یا وارد این جنگ ها بشه.

 تمام تغذیه وجودی خودش رو داره از دل همین جنگ ها میگیره.

 تمام وجودیت و هویت خودش رو داره از دل همین جنگ ها استخراج میکنه.

 شما با جمهوری اسلامی روبه رو هستید که هر زمانی در یک نقطه تاریکی قرار بگیرد و احساس عدم و نابودی را در خودش حس کند، دست به گریبان و دست به دامن به نوعی جنگ خواهد شد.

 حالا می بینید که چگونه وارد جنگ های مختلف در جای جای جهان می شود حتی با اینکه می داند هزینه گزافی را مردم ایران متحمل می شوند.

 حالا می بیند که مثلا وارد این موضوع هسته ای شدن تا چه اندازه به ایران لطمه زده.

 چیزی که خود دارد بیان می کند پیرامون اینکه ما می خواهیم مسالمت آمیز از نیروی هسته ای استفاده کنیم اما در واقع داریم می بینیم که حاضر است تا چه اندازه هزینه بده.

 مثلا برای نیروگاه برق در ایران اصلا منطقی است.

 خب قاعدتا هر کسی با یک عقل سلیمی که داشته باشد می داند که او وارد وادی شده برای مبدل شدن به یک قدرت جهانی تا آن اهداف مشخص را به پیش ببرد.

 اصولا وقتی نزدیک به مسئله ای مثل کمربند شیعی می شود، فرای اعتقادات و باورهایی که دارد برای این است که خودرو مبدل به یک قدرت منطقه ای بکند.

 حالا وقتی درگیری به وجود میاره بین خود و سنی مذهبان جهان و به نوعی نماد های اسلام سنی در جهان، حالا قرار این است که خود را به عنوان گردنکش ابتدایی اسلامی تصویر بکند.

 بلاشک جمهوری اسلامی برای ادامه دار بودن خودش در فضای جهانی نیازمند جنگ است.

 نیازمند این جنگ افروزی ها است.

 یعنی شما تصور بکنید در زمانی که اتفاقاتی در سوریه افتاد، جمهوری اسلامی اصولا ذات خویشتن را گره زد با وجودیت بشار اسد.

 حالا وارد میدان جنگ شد تا آخرین قطره خون حاضر شد که خون خودش را هم پیش بزاره تا وارد این جنگ بشه و پیروز از این جنگ بیرون بیاید.

 چرا که اصولا این ذات و وجودیت رو داره از جنگ سیراب میکنه.

 باید در این میادین حضور داشته باشه تا اعلام وجودیت در جهان بکنه.

 شما هر نقطه ای از جهان وقتی سرک میکشید و یک اتفاق ناگواری رو میبینید در راستای جنگ و خون خواری اسم ابتدایی که میشنوید همین جمهوری اسلامی است.

 هر اتفاقی که در جهان بیفته جمهوری اسلامی اگر یک سرش جنگ و ویرانی و نابودی باشه شرکت خواهد کرد چراکه اصولا داره از همین مبنای مشخص سیراب میشه.

 او فارق از این جنگ ها، این خشونت طلبی ها معنایی نخواهد داشت و حالا در این وادی مشخص با ساختن این کمربند و در نهایت مبدل شدن به یک قدرت منطقه ای و در نهایت رسیدن به اون نقطه ای که خودشو تصویرگری بکنه، در راستای یک قدرت جهانی به تمام خواسته های خودش میرسه و تمام این رفتارها در طول سالیان هم در راستای همین موضوع مشخص هست.

 اصولا رقابتی که برای خود ساخته.

 چه در دل نگاه های اسلامی.

 با عربستان به عنوان مثال.

 چه با دنیای غرب.

 در راستای این است که خود را مبدل به یک قدرت جهانی بکند.

 تا در نهایت بتواند فلسفه اسلامی را به پیش ببرد تا در نهایت بتواند جهان را جبرا وارد این وادی اسلامی بکند.

 قاعدتا جمهوری اسلامی یکی از عوامل تاثیرگذار در موجودیتش همین جنگ طلبی است و قاعدتا برای رسیدن به این جنگ طلبی ها برای رسیدن به پیروزی ها نیازمند ساختن یک قدرت منطقه ای است که همین کمربند شیعی این قدرت را برای او به وجود آورده تا همواره در صحنه جهانی برای جنگ افروزی های خودش نیرو داشته باشد تا در جنگ های نیابتی نیرو های خودش را درگیر بکند.

 قاعدتا در باب این موضوع بیشتر و بیشتر میشه صحبت کرد که حالا ما سعی می کنیم در قسمت آتی هم باز هم اشاراتی نسبت به این موضوع داشته باشیم.

 مخصوصا وقتی موضوع به ضدیت با غرب برسه بیشتر دربارش صحبت میکنیم.