خب دوستان توی این قسمت خاص قرار هست که در باب فرهنگ خدا با هم صحبت بکنیم.

 اون نوع زیستی که به واسطه وجودیت این معنا در زندگی ما به وجود اومده منحصر به ایران هم نمیشه و تقریبا تمام جهان با این واژه درگیر هستن.

 با این معنا درگیر هستن و فرهنگی رو در خودشون جا دادن که به واسطه وجودیت این خدا شکل گرفته و ما قرار هست که توی این قسمت در باب مصادیقی که این فرهنگ به وجود آورده با هم صحبت بکنیم.

 اما پیش تر از اینکه بخوایم وارد این بحث مشخص بشیم یه اشارتی هم به قسمت های گذشته داشته باشیم.

 توی این ویژه‌برنامه در باب چه موضوعاتی صحبت کردیم؟

 ما در قسمت ابتدایی این ویژه برنامه در باب وجودیت خدا صحبت کردیم و خلاصه تمام اون مطلب ها در این خلاصه میشد که قاعدتا وجود و یا عدم وجود خدا از طریق علم مشخص کردنی نیست و انسان ها به واسطه ایمان خودشون باور میارن که خدا وجود داره یا نداره.

 اما موضوع مهم این هستش که خدا در دل انسان ها وجود داره.

 واقعیتی که به واسطه حقیقت ساخته شده در دل های اون ها شکل گرفته.

 اون ها به حقیقتی به نام وجود خدا باور دارند.

 غالب مردم در سراسر دنیا و به واسطه این حقیقتی که ساختن واقعیت جهان ما رو رسم کردند، حال این که این خدا به صورت فیزیکی وجود داره یا نداره، موضوع مهم و قابل عرضی نیست.

 تاثیرات این خدا هستش که مهمه و باید دربارش صحبت بشه.

 فرای آن در باب خدای درون دل ها صحبت کردیم که خدایان بیشماری در دل انسان ها وجود دارند که گاها متناقض با آن خدایی که ما به صورت کلی می شناسیم و به عنوان معنای خدا میشناسیم و یا از طریق ادیان شناختیم، هست.

 اما این خدایان هم وجود دارند تا جایی که در تناقض و تضاد با آن خدای شناخته شده نباشند.

 میشه دربارشون صحبت کرد و وقتی که این ها قرار باشه به صحن اجتماع بیایند دوباره برای ما مشکلاتی رو به وجود میارن.

 فرای این در قسمت گذشته ما در باب معنای خدا صحبت کردیم.

 عناوینی رو برشمردیم که این معنای خدا رو شکل میدن.

 همون عناوین عینا فرهنگ رو می سازند.

 یعنی فرهنگی که به واسطه وجود این خدا ساخته میشه به واسطه همون عناوین هست.

 و حالا قراره توی این قسمت در باب مصادیقی که این عناوین به وجود میارن بیشتر صحبت بکنیم.

 یعنی قرار هست بگیم که معنایی که ما به عنوان خدا میشناسیم با چند نشانه مثل فرمان دادن، مثل بزرگتر بودن، برتری طلبی و عناوینی از این دست.

 حالا چه کاری با دنیای ما می کند؟

 چه تاثیری بر زیست اجتماعی ما می کند و به نوعی فرهنگ غالب زندگی جمعی ما را می سازد؟

 و توی این قسمت باید نزدیک بشویم به این عنوان مهم.

 عنوانی که عینا زندگی ما را تحت تاثیر خودش قرار داده.

 یعنی وقتی ما نزدیک به مفهوم خدا می شویم در نهایت به همین فرهنگ می رسیم.

 فرهنگی که انسان ها به واسطه آن امروز دارند زندگی می کنند.

 زندگی ای که گاها باعث رنجش و آزار دیگران می شود.

 یعنی همان چیزی که منافات با قانون آزادی و آزار نرساندن به دیگران دارد.

 پس موضوع مهم در بحث خدا قاعدتا همین فرهنگ سازی است.

 یک اشاره کوچکی در باب این فرهنگ داشته باشیم.

 ما وقتی صحبت از فرهنگ می کنیم، نوعی زیست جمعی داریم درباره اش صحبت می کنیم.

 عناوین بی شماری در آن تاثیر گذار هستند.

 هنر در این فرهنگ سازی ها تاثیر گذار هست.

 یعنی یک موضوعی مطرح میشه که انسان ها در قبال یک سری از اتفاقات یک رفتار مشخص و کلیشه ای رو پیش میبرند.

 حالا همین فرهنگ زمانی که یک معنای بزرگی مثل خدا هم مطرح میشه میدان دار میشه.

 یعنی شما با توجه به باوری که نسبت به اون معنا و معنای خدا دارید، حالا در قبال یک سری از اتفاقات یک رفتار هایی رو انجام میدید و یا اصولا نوع زیستن تون، نوع رفتار هاتون، نوع گفتارتون و الی آخر.

 ماجرا هم برگرفته از همون معنای مشخص هست.

 حالا این که معنای مشخص خدا هم فرهنگی رو به بار آورد.

 اما عناوینی که ما باید دربارش قاعدتا صحبت بکنیم قاعدتا وجودیت خدا و اون معنای خدا.

 ما مطرح کردیم عناوین مختلفی رو.

 یکی از اون عناوین ساختن طبقات بود که این تبدیل به یک فرهنگ زیست شده در بین انسان ها که باورمند به خدا هستند.

 تقریبا همه جهان ما چیزی به اسم طبقات را میشناسیم.

 امروز در جهان ما به شدت قابل رویت است.

 شما مواجه میشوید با طبقات ساخته شده ای که در همه جای دنیا هم وجود دارد.

 در ایران ما در دیگر کشور ها، طبقات مختلف طبقاتی که از انسان به عنوان اشرف مخلوقات شروع میشود و در دل خود انسان هم طبقات بیشماری رو به وجود میاره.

 شما مواجه میشید با طبقه ای به عنوان انسان اشرف مخلوقات برتر از گیاهان و حیوانات تحت عنوان جانداران.

 این یک طبقه است.

 طبقه ای تحت عنوان جنسیت زنان، مردان و یا دگر جنس ها.

 تفاوتی هم نمیکنه.

 باز هم شما مواجه میشید با این طبقه بندی و طبقات الی آخر اضافه میشه.

 راه و چاره ای برای بستن این طبقات نیست چرا که ما شروع کننده ی این فرهنگ طبقه گذاری و متمایز کردن انسان ها و یا جانداران بودیم و این برگرفته از آن فرهنگ خداوندی است چرا که خدا در اون نوک هرم اولین طبقه رو بوجود میاره.

 طبقه ابتدایی خودش هست.

 طبقه ای فراتر از دیگر جانداران و طبقه ای که به عنوان نوک هرم قرار میگیره.

 یعنی خدایی که در نوک هرم تمام طبقات قرار گرفته از دیگران برتر هست، بالاتر هست و طبقه ای ماورای دیگران رو تشکیل داده.

 اما کار به همین جا هم خاتمه پیدا نمی کنه.

 شما مواجه میشید با خدایی که حال در ادیان مختلف، در کتب آسمانی خودش در باب این طبقات صحبت می کنه.

 حالا یک طبقه ای داریم به عنوان انسان و اشرف مخلوقات ریشه از همین ادیان الهی است.

 این طبقه مشخصه شناخته شده به عنوان انسان و برتری انسان نسبت به دیگر جانداران برگرفته از همین فرهنگ الهی و ادیان الهی است.

 حال در این کتاب ها شما مواجه میشوید با انسانی که برتری پیدا می کند، یک طبقه خاصی را تشکیل می دهد.

 باز هم بیشتر می گوییم زن و مرد و این طبقه مشخص جنسی هم شکل می گیرد.

 طبقه دیگری تحت عنوان مومنان و کافران شکل می گیرد.

 ما طبقه ای را داریم تحت عنوان مومنان.

 کسانی که به خدا باور دارند، امتیازات خاصی می گیرند، از نعمات بیشتری هم برخوردار هستند چه در دنیای آتی، چه در همین دنیا توسط خدا و چه توسط حکومت مدارانی که به خدا باور دارند.

 و ما با این شروع طبقات در دل خدا و این فرهنگ خدا آشنا می شویم.

 اما کار پیش تر می رود و این مبدل به یک فرهنگ جمعی در سراسر جهان می شود که حالا شما شاهد ساختن طبقات بیشمار دیگری هم هستید.

 گاها از این طبقات خوشتان می آید با آن ارتباط برقرار می کنید، دوست دارید این طبقه وجود داشته باشد و گاها هم در برابرش موضع گیری دارید.

 به عنوان مثال مبحث نژادپرستی.

 خیلی ها از این موضوع بدشون میاد اما این طبقه شکل گرفته.

 چرا که ما باورمند به وجود طبقات بودیم.

 چرا که این فرهنگ خداوندی راه رو برای ما باز گذاشته تا ما طبقات رو به وجود بیاریم.

 حالا اینکه ما این طبقات رو به وجود بیاریم یک روز بر پایه ی نژاد و خون.

 یک روز بر پایه ی جنسیت و یک روز بر پایه ی جانداران.

 بر پایه ی انسان اشرف مخلوقات و یا انسان دارای کرامت.

 پس این اون دریچه ایست که در فرهنگ وجودیت خدا شکل میگیره.

 یکی از اون المان ها هست.

 یک المان به شدت مخرب در زیست جمعی ما که به شدت باعث بدبختی ها و ظلم های بی کران شده.

 در طبقات مختلفی که در جهان ما ساخته شده رو نگاه کنید.

 طبقات اقتصادی که ساخته میشه.

 حالا ما مواجه هستیم با فقیر و غنی.

 این هم یکی از اون طبقات هست.

 طبقاتی که به واسطه فرهنگ خداوندی شکل گرفته.

 حالا موضوع این نیست که من تمام این طبقه بندی ها رو مختص به خدا بدونم اما موضوع مهم این هست که در معنای خدا چیزی به اسم طبقات وجود داره و دریچه ای برای شما باز هست که شما بیاید و طبقات مختلفی رو به وجود بیارید.

 وقتی این اصل وجود داره حالا شما میتونید فروع متفاوتی رو بهش اضافه کنید.

 پس وقتی ما در باب این فرهنگ صحبت می کنیم، در باب وجودیت این موضوع به عنوان یک المان اصلی در معنای خدا در فرهنگ غالب خدا صحبت می کنیم.

 شاید برخی از این طبقات حتی توسط خود ادیان توسط خود خدا هم نفی شده باشه اما وقتی اصالت این موضوع وجود داره، وجودیت این طبقات اجتناب ناپذیر هست.

 یعنی مثلا شاید در ارتباط با نژادپرستی برخی از ادیان معجزه هایی داشته باشن.

 هر چند ما دین های نژاد نژادپرستانه هم داریم مثل یهودیت و یهودیت که بر پایه یک نژاد به وجود می آید.

 یعنی شما باید به عنوان یک نژاد یهودی باشید.

 خوب این هم یکی از همان طبقات هست.

 اما شاید در اسلام و مسیحیت این نژادپرستی نفی شده باشه اما اصل وجود طبقات در اون فرهنگ بزرگ خداوندی وجود داره و وقتی شما باورمند به این طبقات هستید میتونه هر لحظه طبقه تازه ای شکل بگیره و شما با اون مخالفت بکنید اما با اصل وجود طبقات مخالفتی ندارید.

 پس یکی از فرهنگ های بزرگ و مهم خداوندی همین وجود طبقات است.

 اما فرای این طبقات ما با اصلی روبه رو هستیم به نام برتری طلبی و برتری طلبی که قاعدتا در برابر برابری هست.

 نه تنها اون حتی وجود طبقات و المان های دیگه ای هم که در راستای فرهنگ وجودیت خدا بر می شمارم، همه و همه مخالفت و تناقض با اصل برابری دارند.

 این فقط لازم به ذکر است که بدانید هر زمانی که ما صحبتی از برتری طلبی بکنیم، برابری دیگر وجود نخواهد داشت.

 برابری در راستای قرار خواهد گرفت که ما جانداران را همتای هم ببینیم.

 اما وقتی برای بخشی از اینها یک برتری قائل بشویم، قاعدتا برابری را از میان برده ایم و وقتی با مفهوم و معنای خدا رو به رو می شویم، بنیان اصلی و سنگ ابتدایی بر پایه همین برتری طلبی ها شکل گرفته.

 یعنی شما وقتی با معنای خدا رو به رو می شوید به عنوان موجودی برتر از دیگران برای شما مطرح می شود و این فرهنگیست که به شما خورانده می شود تا ادامه دهنده ی همین راه باشید.

 یعنی شما باور دارید که خدایی برتر از دیگر جانداران بر جهان وجود دارد؟

 حالا می توانید برتری های دیگری را هم بسازید.

 انسان را برتر از دیگران قلمداد کنید، زنان را برتر و یا کهتر از دیگران قلمداد کنید و حالا وارد این چرخه ی پر تکرار از برتری طلبی ها خواهید شد.

 این بخش دیگری از فرهنگ خداوندی است که در جهان ما حضور داره.

 حضوری پررنگ برگرفته از همین نگاه خداوندی است.

 وجود خداوندی ست.

 شما وقتی به وجود خدا باورمند باشید، قاعدتا به برتری و برتری طلبی هم باور خواهید داشت.

 قاعدتا مترادف هست با وجودیت خدا.

 از بین بردن برابری.

 چرا که وجود این خدا در برابر برابری ست.

 برابری رو نقض می کنه.

 حتی قواعد و قوانینی که مطرح می کنه هم همیشه این برابری رو زیر سوال می برن.

 یعنی شما مواجه می شید با همون موضوعی که مطرح کردم.

 انسان اشرف مخلوقات هست.

 ما برابری دیگه نداریم.

 انسانی که از دیگر جانداران برتر هست.

 حالا شما می تونید معنای تازه ای رو در دل این معنا بسازید، می توانید مصادیق بی شماری را هم اضافه کنید.

 اصل در برابر شماست.

 فروع بی‌شماری هم اضافه می‌شود.

 حالا می‌توانید بگویید نژادی که ما داریم برتر از دیگران است.

 جنسیتی که ما داریم برتر از دیگران است و الی آخر.

 اما موضوع مهم وجود این فرهنگ مشخص در بین انسان هاست که برگرفته از همان فرهنگ خداوندی است.

 پس برتری طلبی هم یکی از عناوین بزرگ و مهم در این فرهنگ سازی خداوندی است.

 اما موضوع بعدی قدرت پرستی و میل به قدرت است.

 ما در باب معنای خدا صحبت کردیم و گفتیم وجودیت این خدا گره خورده با قدرتی لایزال است.

 این خدا بدون داشتن این قدرت معنایی نخواهد داشت.

 ما خدایی را می شناسیم که قدرت ماورایی دارد و این قدرت تاثیرگذار بر زندگی ماست.

 انسان هایی که بر پایه ناتوانی خودشان از این قدرت مدد میگرفتند.

 حالا خداییست که پر از قدرت بیکران است و این فلسفه باور به قدرت و در اختیار داشتن قدرت را تبدیل به یک فرهنگ عامه در دل مردم میکند.

 حالا انسان هایی هستند که در تکاپو برای رسیدن به قدرت هستند.

 شاید تک تک این مصادیقی که ما داریم درباره اش صحبت میکنیم به نوعی ذات انسانی رو هم تشکیل بده.

 یعنی فرای مفهوم و معنای خدا، ما با این مصادیق هم روبه رو بشویم.

 حتی زمانی که داریم با یک انسان رو به رو میشویم، یعنی فرای باورها و فرهنگ عامه ای که توسط خدا ساخته شده.

 ما با مفهومی به اسم برتری طلبی، با مفهومی مثل قدرت پرستی در دل انسان هم رو به رو باشیم.

 اما چیزی که این فرهنگ را تشدید کرده و قدرتمند کرده و نظام مند کرده غیر قابل عدول کرده، وجود فرهنگ خداست.

 وجود فرهنگ خداست که تا این حد انسان ها رو شیفته و شیدای موضوعی مثل قدرت کرده تا در تکاپو باشند برای رسیدن به قدرت تا این رو یک ارزش بزرگ در زندگی خودشون قلمداد کنن.

 اینکه ما باید به قدرت برسیم.

 قدرت یکی از اون ارکان بزرگی ست که همه ی انسان ها در تکاپو برای رسیدن به اون هستن.

 ذات انسان ها تا این حد میل به قدرت پرستی داشته باشن.

 اما موضوعی که این رو تشدید کرده و قدرتمند کرده، غیر قابل نقد کرده و نگذاشته که ما بتونیم این رو از بین ببریم.

 همین فرهنگ غالب نظام مند به عنوان خدا بوده.

 فرای این قدرت و قدرت پرستی، ما موضوعی رو تحت عنوان وحدانیت داریم.

 شما با خدایی روبرو میشید که به عنوان یگانه قدرت بر جهان شناخته میشه.

 یعنی تمام اون عواملی که دربارش صحبت کردیم از جمله قدرت پرستی از جمله برتری طلبی از جمله ساختن طبقات، در نهایت ما را به یک یگانگی سوق می‌دهد.

 اینکه این خدای یگانه صاحب تمام این عناوین است، صاحب قدرت است، صاحب برتری هست، بالاترین طبقه را به خودش اختصاص داده و این میل به توحید و یگانگی در دل این برتری ها هست که ما را به این سمت و سو می کشونه.

 و حالا ما نمونه های عینی این فرهنگ رو در جهان خودمون می بینیم.

 حال انسان هایی هستند که به واسطه گرفتن این فرهنگ های مشخص به این سمت و سو می روند تا خودشون رو یگانه بر دیگران، برتر از دیگران، قدرتمند تر از دیگران، صاحب طبقه ای بزرگتر و فراتر از دیگران ترسیم کنند.

 تاثیرات فرهنگی وجود معنای خدا تا این حد وحشتناک است.

 تا این حد دهشتناک و غیر قابل تصور هست.

 چیزی که امروز در جهان وجود داره.

 انسان هایی که در به در به دنبال رسیدن به قدرت برای رسیدن به اون، یگانگی در قدرت، رسیدن به بالاترین طبقات، رسیدن به برتری بی حد و حصر هستن.

 در باب این توحید و شرک در قسمتی مجزا صحبت خواهم کرد که بیشتر درباره اش بحث میکنیم چون موضوع مهم نیست.

 چرا که موضوع خداوندی همواره گره خورده با توحید و قاعدتا توی یکی از این قسمت های ویژه برنامه خدا سعی میکنیم در باب این موضوع بیشتر صحبت کنیم.

 اما موضوع بعدی و مهم دیگری که این فرهنگ خدا به وجود میاره نظام فرماندهی و فرمانبرداری هست.

 ما خدایی رو داریم که قرار هست فرمان بده.

 قرار هست که به فرمان های او عده ای گوش کنن.

 قرار هست کسی از فرمان او تخطی نکنه.

 قرار هست کسی یاغی به فرمان او نشه.

 قرار هست هر تخطی ای از فرامین او مجازات های سنگینی داشته باشد.

 حال ما مواجه هستیم با فرهنگ پذیرش فرمان.

 با فرهنگ پذیرش فرمانده.

 با فرهنگ پذیرش خدا.

 خدایی که در مفهوم کلی در معنای کلی مترادف با یک فرمانده است، پادشاه است.

 ما با خدایی روبه رو هستیم که فرمان می دهد و فرمانبرداری را هم خواهد داشت.

 اما این خلاصه به خود خدا نخواهد شد.

 این فرهنگی را خواهد ساخت که در زیست اجتماعی ما هم دنباله دار ادامه پیدا خواهد کرد.

 حالا شما مواجه هستید با انسان هایی که باید فرمانبردار باشند.

 انسان هایی که در برابر فرمان باید سر تعظیم فرود بیاورند.

 یک فرمانده بزرگ در آسمان ها وجود دارد و فرمانبرداران بیشماری بر زمین.

 بعد از او والیان بیشماری دارد ولی او خلیفه ی او بر زمین حالا فرمان می دهد و فرمانبرداران باید فرامین او را به پیش ببرند و شما مواجه می‌شوید با این.

 سلسله ای که بر پایه فرمان دادن و فرمانبرداری شکل می‌گیرد.

 یک مفهوم مشخصی را ما تحت عنوان شیطان می‌شناسیم در کنار خدا.

 یک معنای هم همواره بیان شده در ادیان مختلف تحت عنوان شیطان.

 حالا شما به یک موضوع مشخص در زمینه همین موضوع فرهنگی نگاه بکنید.

 ما شیطانی را داریم که در برابر فرمان خدا عصیان می‌کند.

 خدا فرمان به اطاعت و سجده بر انسان می‌دهد.

 اما این شیطان حاضر نیست که این فرمان را به پیش ببرد.

 حالا شما مواجه می‌شوید با رفتاری که خدا در قبال او انجام می‌دهد.

 به داستان های متفاوت و متناقضی که گفته شده کاری نداریم توی این قسمت خاص چون قرار نیست در باب این موضوع صحبت بکنیم، فقط و فقط موضوع اصلی ما ساخت این فرهنگ جمعی در جهان پیرامون ماست.

 به چه معنا؟

 به این مفهوم که شما خدایی را دارید که بندگانی مطیع از خود می خواهد.

 خدایی را دارید که فرمانبردار در برابر خود می خواهد.

 خدایی که فرمان می دهد و باید بدون چون و چرا شما قبول کنید.

 این نظام و فرهنگ غالب خداوندی است که بر زمین جاری و ساری شده.

 حال اگر شیطانی وجود دارد که تمرد می کند از این فرمان خداوندی، بدترین اتفاقات و عقوبت ها برایش به وجود می آید.

 سالیان دراز در آتش جهنم شکنجه خواهد شد چرا که فرمان خدا را به گوش جان نسپرده.

 حالا شما توجه بکنید نظرتان را به این سمت معطوف کنید که اگر این شیطان، این فرهنگ شیطان، این فرهنگی که در برابر فرمانی که اشتباه است درست نیست و یا اصولا در برابر فرمان ایستادن اگر قرار بود تبدیل به ارزش شود بشه.

 فرهنگ انسان ها چقدر متفاوت بود؟

 تا چه حد ما دور بودیم از این دنیای پر از انفعال مون.

 امروز ما با دنیایی روبرو هستیم که مردمان اکثریت مردمان جهان در انفعال زندگی می کنن.

 شرایط دهشتناک در ایران وجود داره، نه فقط در ایران، در کشور های مختلف جهان.

 اما مردم منفعل هستن.

 مردم به گوش و جان و دل قبول کردن فرامین حاکمان خودشون رو.

 پادشاهان خودشون رو.

 رییس جمهور های خودشون رو.

 این فرهنگ غالبی تحت عنوان فرمان و فرمانبرداری که برگرفته از معنای خداست.

 یعنی وقتی ما داریم در باب این فرهنگ های خداوندی صحبت می کنیم ارزش هاییست که مطرح شده.

 ارزشی تحت عنوان فرمان دادن.

 حالا در تمامی اقسام زندگی ما این ها نقش دارن.

 چرا که مبدل به یک ارزش قدرتمند بین ما شدن.

 حالا شما تحت عنوان یک فرزند هم باید فرمانبردار باشید.

 تحت عنوان یک کارمند هم باید فرمانبردار باشید، کارگر هم باید فرمانبردار باشید، شهروند هم باید فرمانبردار باشید.

 در باب تک تک این مسائلی که ما داریم صحبت می کنیم، این مصادیقی که فرهنگ وجود خداوندی برای انسان ها به وجود آورده به همین شکل است.

 اگر در باب برتری طلبی صحبت می کنیم، در باب طبقات صحبت می کنیم، در باب همین فرمان دادن، یگانگی، قدرت پرستی.

 این تبدیل به یک نوع زندگی بشری می شود.

 انسان هایی که با این فرهنگ به پیش می روند فرمانبردار هستند.

 فرمانبرداری ارزش است.

 یاغی گری و ایستادگی در برابر فرمان ضد ارزش است.

 همان طوری که شما مواجه می شوید در ارتش های جهان اگر کسی از فرمان مافوق خودش، ارتشی ارشد خودش، کسی که از او درجه بالاتری دارد و حکم فرمان نسبت به او دارد تمرد کند، چه حکمی در انتظار اوست؟

 آیا به جز مرگ، به جز زندان های طویل مدت و به جز مجازات های سنگین؟

 این ها داره به ما ندای این موضوع رو میده که این فرهنگ فرمان و فرمانبرداری مبدل به نوع.

 محکم و مستدل زندگی انسانی شده.

 فرهنگ انسانی رو در تمام اقسام خودش ساخته و همه و همه برگرفته از همون نگاه خداوندیست.

 اما جدا بشیم و بریم سراغ دیگر موضوعات.

 یکی دیگر از این موضوعات ترس و وحشت هست.

 ما در باب المان هایی که پیرامون معنای خدا بود هم در باب این ترس و وحشت صحبت کردیم.

 خدایی که به واسطه ترس انسان ها به وجود اومده.

 حالا قرار هست که فرهنگی پر از ترس و وحشت رو هم در بین انسان ها پدیدار کنه.

 بیشتر معانی، فرامین و موضوعات خودش رو بر پایه همین ترس و وحشت به پیش ببره.

 علم شدن موضوعی مثل جهنم. مثل مجازات.

 مثل مجازات های بر همین زمین. بریدن دست.

 بریدن دست و پا. اعدام کردن.

 و الی آخر.

 اینها همه و همه برای اشاعه دادن این ترس و وحشت در دل انسان هاست.

 چرا که این فرهنگ غالب باور به وحشت و ترس انسان ها داره.

 چرا که خودش رو به نوعی محتاج به این ترس.

 انسان ها وجودیت خود را محتاج به این ترس انسان ها دیده.

 چرا که انسان ها به واسطه ترس و وحشت خودشان این خدا را به وجود آورده اند.

 حالا قرار است که این فرهنگ پر از ترس و وحشت در بین آن ها جاری و ساری باشد.

 تا همواره این دلیل اصلی وجودیت خدا حفظ شود.

 چرا که اگر انسان ها به دور از ترس و وحشت باشند، به دور از اینکه از خدا بترسند، دیگر خدایی نخواهد وجود داشت.

 همان طوری که شما مواجه میشوید با ادیان مختلف، کتاب های مختلف، کتاب قرآن به عنوان یک نمونه الله به عنوان یک مصداق مشخص از این خدایگان.

 حال این خدا مدام در باب وحشت کردن از خودش می گوید مدام با عوامل مختلف انسان ها رو میترسونه از آخرت، از آتش جهنم، از مشکلاتی که براشون پیش خواهد اومد با توجه به قوانین و مجازات ها سعی می کنه در دل اونها وحشت به وجود بیاره و این ترس و وحشت بخشی از فرهنگ غالب جماعتی میشه که باورمند به اون معنای مشخص و خدا هستن و ما مواجه می شیم با این ترسی که به کرات در حال ادامه پیدا کردن هست.

 اما فرای این ترس، ما مواجه می شیم با ناتوانی.

 یکی از دلایل عمده دیگری که پیرامون معنای خدا وجود داشت همین ناتوانی بود.

 به واسطه فشردگی، من سعی می کنم این موضوعات رو خیلی زودتر هم پیش ببرم.

 ناتوانی و نادانی هر دو رو در یک کفه می ذاریم.

 این هم به عنوان یک دلیل دیگه ای پیرامون اون معنای مشخص وجودیت خدا وجود داشته اما مبدل به یک فرهنگ شده چرا که خدا نیازمند این نادانی و ناتوانی است.

 این نادانی و ناتوانی دلیلی است برای وجود داشتن این خدا و قاعدتا این مبدل به فرهنگی می شود که شما مواجه بشوید با جماعتی که فرهنگی و ارزشی به آنها دستور داده می شود که پیش نروند، که بیشتر ندانند که خودشان را ناتوان و حقیر بدانند که خودشان را به نوعی دست به دامان خدا تصویر بکنند.

 حالا دعا بکنند به زمین خودشان را بیندازند تا با توسل به آن خدا از مشکلی رهایی پیدا بکنند.

 نه به خود باور داشته باشند.

 شاید هزاران معنای تازه هم به وجود بیاید.

 مهدی به وجود بیاید، مسیح موعودی به وجود بیاید تا حتی آینده جهان پیش رو هم به واسطه همین نادانی ها و ناتوانی های انسان شکل بگیرد، نه به واسطه خاص آن ها، نه به واسطه خاص برای تغییر.

 یعنی شما با فرهنگ خداوندی هیچ وقت رو به رو نمیشید که انسانی رو مبدل به این تصویر بکنه که خواسته ای داشته باشه برای خواسته خودش تلاشی بکند.

 بلکه دقیقا برعکس اون هست.

 اون انسان باید بدونه که نادان و ناتوان هست.

 ما مواجه می شویم با نظام هایی که بر پایه ی این فرهنگ خداوندی بر پایه این دیکتاتوری ها شکل می گیرند.

 چرا که نظام وجودیت خدا و فرهنگ ساخته او ساختن یک فرهنگ پر از دیکتاتوری است.

 شما بزرگتر از دیکتاتوری خدا مگر در جهان دارید؟

 مگر شما مواجه می شوید با موجودی با پادشاهی با امپراطوری که تا این حد مستبد باشد؟

 شما حق نقد کردن او، سئوال کردن از او، پرسش کردن از او را ندارید؟

 کوچکترین این اتفاقات باعث کفر شماست.

 شما کافر خواهید شد، مرتد خواهید شد و به مرگ و به شکنجه و عذاب کشانده خواهید شد.

 این نهایت آن دیکتاتوری است و مابه ازای بیشماری هم در جهان برای خودش به وجود میاره چرا که این فرهنگ غالب بین انسان ها میشه و ما مواجه می شیم با انسان هایی که درگیر این فرهنگ خواهند شد و همچنین نظام هایی رو هم شکل خواهند داد.

 یکی دیگر از این عناوین حس مالکیت هست.

 خدا با وجودیت خود مالکیتی نسبت به تمام جانداران برای خود به وجود میاره.

 او مالک بر دیگران هست.

 او مالک روز جزاست.

 او مالک این دنیاست.

 او مالک جان انسان هاست و این فرهنگ غالب مالکیت بخش عمده ای از زندگی انسان ها میشه.

 فرای این معنای مشخص تر وجود خدا با فرامین خودش هم انسان ها رو مالک بر جان همسر خودشون، فرزندان خودشون و الی آخر حیوانات و موجودات زنده هم قلمداد میکنه و ما مواجه میشیم با فرهنگی تحت عنوان مالکیت که حالا انسان هایی هستند که خود رو مالک بر جهان می دانند.

 امروز با جهانی روبه رو هستیم که پر از زشتی هاست.

 انسان ها به واسطه ی همین مالکیت سر حیوان ها را می برند، درختان را قطع می کنند، منابع طبیعی را از بین می برند، زن خودشان را می کشند.

 مردمان کشور خودشان را از بین می برند، اعدام می کنند و الی آخر.

 این ها همه برگرفته از همان حس مالکیت است چرا که آن ها خود را مالک بر دیگران می دانند و این مالکیت بر دیگران برگرفته از همان نگاه خداوندی و فرهنگ خداوندی است که مبدل به یک فرهنگ غالب در کشورها شده.

 یکی دیگر از این عناوین هم نظامی تحت عنوان بردگی و برده داری است.

 چیزی که ما سالیان سال در جهان با آن دست به گریبان بودیم و توسط خود انسان ها کنار گذاشته شد.

 حالا شما مواجه هستید با خدایی که خود را ارباب دیگران خطاب می کند.

 پادشاه دیگران خطاب می کند و بردگان و بندگان بیشماری دارد.

 این فرهنگ غالبی است که مدام در حال بازتولید است.

 خدایگان بی شماری که شکل می گیرند و بردگان بی شماری هم که شکل خواهند گرفت و این آن فرهنگ غالبی است که ما تحت عنوان اربابی خدا و بردگی انسان ها باهاش روبه رو هستیم.

 گاه اسم این خدا خدا میشه و اسم انسان ها بنده و گاه ارباب و برده.

 تفاوتی نیست که یک فرهنگ غالب تحت عنوان بردگی شکل می گیرد چرا که شما باید برده ی صاحب و مالک، برتر از دیگران، یگانه و قدرتمند و الی آخر.

 این عناوین باشید.

 تمام این عناوین نادانی شما، ترس های شما، ناتوانی شما، همه و همه برتری او دست به دست هم می دهد تا در نهایت شما برده ی این قدرت بزرگ باشید.

 اما تمام این عناوینی که مطرح شد فقط واسه ی خدا نیست که ادامه پیدا می کنه و مبدل به فرهنگ جامعه ای میشه که باورمند به اون خدا هستن.

 قاعدتا در باب این مسائل خیلی میشه صحبت کرد و در قسمت های آتی سعی میکنیم بیشتر و بیشتر هم درباره اش صحبت کنیم.

 ممنون که همراه من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان بود.

 در پناه آزادی.