خب دوستان توی این قسمت مشخص ما میخوایم یه مقداری در باب این مفاهیم خیزش جنبش و انقلاب با هم صحبت بکنیم تا یک تصویر مشخصی رو نسبت به این اتفاقاتی که در ایران داره میفته و در جریان هست داشته باشیم.

 خب قاعدتا شاید برخی با این مفاهیم آشنایی داشته باشند اما تصویر و تعبیرش میشه بهتر و بهتر برای ما راه و مسیر رو به نوعی روشن کنه.

 در تصویر ابتدایی که ما میتونیم در باب این موضوع صحبت کنیم میتونیم اینها رو به نوعی به همدیگه متصل بدونیم.

 یعنی خیزشی که به جنبش میرسه و در نهایت به انقلاب ختم میشه.

 نکته ابتدا این هستش که ما باید یک تعریفی نسبت به انقلاب داشته باشیم.

 اگر انقلاب رو تعبیر و تفسیر به یک اتفاق و یک پیروزی بدونیم، خب این خیلی ما رو از اون مرحله ابتدایی و حقیقی موضوع دور میکنه.

 انقلاب یک ریشه اتفاقی است که حالا قرار است همه چیز رو دگرگون بکنه.

 یعنی قرار هست هر ارزشی که سابقا وجود داشته تبدیل به یک ضد ارزش بشه و حالا شاید موضوعاتی که قبلا و پیش تر ها ضد ارزش بوده تبدیل به ارزش بشه و یا آیا فارغ از این قرار است که ارزش های تازه ای رو پدید بیاره؟

 قرار هست اون نگاه جمعی که پیشترها حاکم بوده بر اون مملکت رو تغییر بده.

 اگر در باب موضوعات مختلف، در باب زنان، در باب حقوق زنان، در باب رفتار با زنان، در باب آزادی، در باب برابری، یک تعریف های مشخصی مدام برای ما تکرار میشده، حالا قرار هست که این ها تغییر بکنه.

 قرار هست همه و همه دگرگون بشه.

 ما وقتی در باب انقلاب صحبت می کنیم، در باب یک دگرگونی داریم صحبت می کنیم که قرار هست همه چیز زیر و رو بشه، همه چیز تغییر بکنه.

 اما قاعدتا تمام این انقلاب ها از یک خیزشی آغاز میشن.

 یک خیزشی که ما به صورت مشخص می تونیم در بابش صحبت بکنیم و تعریف های مشخصی رو هم بدیم.

 قرار نیست که ما توی این قسمت از برنامه و یا اصولا در باب موضوعاتی که صحبت می کنیم در باب مفاهیم بریم و خودمون رو نزدیک بکنیم به معانی ای که به عنوان مثال در کتب مختلف جامعه شناسی درباره اش صحبت شده، قرار است که یک حلاجی نسبت به این موضوع داشته باشیم.

 برای این که ساده تر و راحت تر با این معانی روبرو بشیم و بتونیم این ها رو درک کنیم.

 وقتی ما داریم در باب خیزش صحبت می کنیم، حالا یک جمعی، یک بخشی از مردم هستند که نسبت به یک موضوع مشخصی می تونن اعتراض داشته باشن.

 می تونن انتقاد داشته باشن.

 حالا یک حرکتی رو آغاز می کنند و ما به عنوان یک خیزش اون رو می شناسیم.

 این که حالا قرار هست این طیف از جامعه که می تونه یک صنف مشخصی باشه، مثلا خیزش های مختلفی که توی ایران خودمون اتفاق افتاده، مثلا روزی ما مواجه میشیم با خیزشی که معلم ها برای موضوعات صنفی خودشون، برای موضوعات اقتصادی خودشون به وجود میارن.

 بخشی از کارگران یا بخشی از اصناف مختلف جامعه حالا با هدف های مثلا اقتصادی با هدف های صنفی میام و این فعالیت ها رو انجام میدن و این خیزش رو آغاز میکنه.

 حالا ما اگر یک تصویری داشته باشیم نسبت به این خیزش ها یعنی خیزش های مختلف رو تصویر و تعبیر بکنیم به روش های مختلف.

 در نهایت قرار هست که در یک سرازیری به هم بپیوندد و ما رو به یک دریای مشخصی برسونه و اون دریا رو ما به عنوان جنبش میتونیم تصویر بکنیم که حالا این خیزش های مختلف ما رو در نهایت به یک جنبش واحدی رسونده با یک هدف مشخص و یک رفتار مشخص.

 در نهایت برای یک آینده مشخص که در نهایت ما رو به یک اقیانوس عظیمی میرسونه که به عنوان انقلاب میشناسیم.

 یعنی ما میتونیم این سه طیف رو به هم نزدیک بکنیم و تعبیر و تفسیر بکنیم به رودخانه ای که از یک خیزش های متفاوتی شروع میشه و ما رو به یک جنبش سراسری میرسونه که حالا این جنبش نقش اون دریا رو ایفا میکنه و در نهایت این دریایی که تبدیل به یک اقیانوس میشه و یک انقلاب رو تصویر می‌کنه.

 پس این اون تعریفی است که ما نسبت به این موضوعات میتونیم داشته باشیم.

 حالا میشه دربارش به صورت تئوریک ساعت‌ها صحبت کرد و نقل کرد از کتاب های مختلف و جامعه شناسان مختلف و تئوری ها و نظریاتی که داشتن برای هر کدوم تعریف و تفسیری آورد که این که حالا این ها رو چه جوری ما میشناسیم، با چه المان هایی میتونیم به هر کدوم از اینها نام بدیم؟

 و حالا این اتفاقاتی که در ایران میفته رو از خیزش به جنبش بدونیم.

 در نهایت اما ما یک موضوع مشخص رو باید داشته باشیم.

 این که حرکاتی که در ایران داره اتفاق می افته یک جنبه صد درصدی انقلابی داره.

 حالا شاید یک عده ای بخوان این رو تعبیر بکنن به این که این انقلاب نیست چرا که انقلاب رو تعبیر و تفسیر میکنن با یک معنای مشخصی به اسم اون اتفاقی که پیروزی یک انقلاب را رقم می زند.

 اگر بخواهند مبنا و مفهوم خودشان را بر این موضوع مستدل کنند، قاعدتا پیروز این اتفاق خواهند شد.

 اما ما وقتی در باب انقلاب های مختلف صحبت می کنیم از انقلاب مشروطه خودمان بگیریم تا انقلاب های مختلفی که در کشور های مختلف و بزرگ جهان مثل فرانسه و روسیه اتفاق افتاده، حتی همین انقلاب پنجاه و هفتی که در ایران اتفاق افتاد، اینها یک سیر تکاملی داشتند و طی طریقتی داشتند.

 از یک نقطه ای آغاز شدند و به یک نقطه ای هم ادامه پیدا کردند که ما این اتفاق و این نقطه شروع را از همان ابتدای به وجود آمدن جمهوری اسلامی در برابر دیدگانمان می بینیم.

 یعنی ما خیزش های مختلفی را در طول این سالیان مختلف شاهدش بودیم.

 از گروه هایی که از همان ابتدای امر با جمهوری اسلامی مخالفت کردند حتی در برابر سلاح کشیدن و جنگ مسلحانه خواستند بکنند.

 یعنی ما از همان ابتدا هم یک راه انقلاب رو داشتیم.

 اما موضوع مهم این است که حالا این انقلاب چگونه پیش می رود؟

 این خیزش های مختلف چگونه شکل می گیرند؟

 در کنار هم جمع می شوند و در نهایت ما را به این دریای جنبش می‌رسانند و در نهایت ما را قرار است که به یک انقلاب و پیروزی آن انقلاب برساند.

 اینکه این راستا، این راه حرکت را ما چگونه تصویر بکنیم، چه جوری بتوانیم بهش بال و پر بدیم، چه جوری بتونیم بهش یک ایمانی بدیم، یک هدفی رو براش مشخص بکنیم، راهی رو مشخص کنیم و در نهایت به آن نقطه پیروزی برسیم.

 موضوع مهمی است در بابی که این انقلاب قاعدتا در ایران وجود داشته نمی‌تواند کسی شک بکند.

 چرا که وجودیت جمهوری اسلامی گره خورده با یک انقلاب قریب الوقوع است.

 این نوع تفکر و این نوع نگاهی که آنها به جهان دارند، نوعی از حکومت که پدید آوردند که بر سوار شدن و به نوعی قدرت مندی یک گروه خاصی از مردم جامعه و یک طیف مشخصی است.

 قاعدتا نمی‌توانسته هیچ‌وقت قدرت را همیشه در اختیار خودش داشته باشد.

 یعنی با یک نگاه ساده می شد به این موضوع و این معنا به راحتی رسید.

 اینکه جمهوری اسلامی محکوم به یک انقلاب است چرا که قدرت این را ندارد که این تکثر گرایی ایران را پوشش بده.

 قدرت این رو نداره که بتونه صدای همگان رو در خودش جای بده.

 قدرت این را ندارد که این نگاه عرفی که در ایران وجود دارد در اشکال و اقسام مختلف را تبدیل به یک قانون عرفی برای کشور بکند.

 چرا که قرار است تمامی این قوانین را از شریعت خودش بگیرد.

 حالا این شریعت خیلی ها می توانند نسبت بهش بی ایمان باشند.

 حالا این جماعتی که نسبت به آن بی ایمان هستند و در این جماعت متکثر ایرانی دارند زندگی می کنند چه سرانجامی خواهند داشت؟

 پس قاعدتا این ما را از همان ابتدا هم سوق می داد به این انقلاب.

 اما حالا این مسیر چگونه طی خواهد شد؟

 موضوع مهمی است.

 پس ما در باب این خیزش و جنبش و انقلاب هم به همین شکل می‌توانیم به این معانی نزدیک شویم.

 اینکه خیزش می‌تواند در نقاط مختلف توسط اصناف مختلف هم شکل بگیرد، به دلایل مختلف این خیزش ها هر چقدر بیشتر و بیشتر باشند، در نهایت ما را قرار است که یک به یک جنبش سراسری به نوعی برساند.

 جنبش سراسری که حالا یک هدف مشخص دارد، رسیدن به آزادی و برابری است.

 قاعدتا در تمامی کشورهای جهان هم رسیدن به همین برابری و آزادی است.

 اما تعاریف آن‌ها نسبت به آزادی و برابری متفاوت است.

 یعنی جمهوری اسلامی هم که می‌خواست شکل بگیرد، قاعدتا یک تعریفی داشت نسبت به آزادی و می‌خواست به آزادی برسد.

 یعنی شما وقتی می‌رسید به شعار این‌ها استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی یک تعریف مشخصی داشتند.

 حالا فرای آن استقلال و علم کردن این که ایران در آن دوران استقلالی نداشته و تکیه بر این موضوع فراریم و در باب آزادی هم داریم ازشون می شنویم چرا که اونها هم آزادی رو به نوعی تعبیر و تفسیر می کنن.

 همون صحبتی که من بارها و بارها درباره اش صحبت کردم.

 اینکه آزادی شیء مشخصی نیست که بشه به کسی دادش.

 نمی تونید شما بگید این آزادیه.

 شما این آزادی رو بگیرید استفاده بکنید.

 آزادی برای هر باوری متفاوت است.

 برای هر گروهی، برای هر صنفی، برای هر فردی می تونه متفاوت باشه.

 اما یک قانون مشخص باید تعیین کننده باشه، ضامن وجود داشتن و ادامه پیدا کردنش باشه و اون هم آزار نرساندن به دیگر جانها باشه.

 اینکه ما باور بکنیم که نباید به دیگران آزار برسونیم به دیگر جانداران چه انسان ها، چه حیوانات و گیاهان.

 با توجه به این قانون مشخصی که به نوعی تضمین کننده ی وجود و ادامه ی آزادی هست.

 حالا می تونیم آزادی رو تعبیر و تفسیر بکنیم.

 پس قاعدتا تمام جنبش ها در نهایت برای رسیدن به آزادی حرکت می کنند.

 حالا آزادی که خودشان تعریف کنند.

 حالا ما باید برسیم به اینکه این آزادی که قرار هست تعریف بشود به چه شکل است.

 پس موضوع مهم نیست.

 یک هدف باید مشخص باشد و برایش تلاش بشود که ما باید به این معانی برسیم و سعی می کنیم توی این قسمت های آتی که پیرامون موضوع انقلاب در ایران هست بیشتر و بیشتر هم به این معانی نزدیک بشویم.

 پس ما تعریفی داشتیم نسبت به خیزش.

 اینکه این خیزش های متفاوت در نهایت به جنبش و در نهایت هم به انقلاب اتفاق خواهد افتاد و در نهایت ما را به یک انقلابی خواهد رساند.

 اما اتفاقات ایران از خیزش تا جنبش را همیشه در نظر داشت.

 ما در ایران خودمان بعد از جمهوری اسلامی، بعد از قدرتمند شدن این جمهوری اسلامی و این حکومت وحشتناکی که پدید آورده اند و اینگونه همه ما را به اسارت و گروگان گرفته اند.

 مواجه شدیم با خیزش های بی شماری که در ایران شکل گرفته.

 از همان نقطه ابتدا شما خیزش های مختلفی را می بینید.

 حتی خیزش های کم سر و صدایی که حتی دربارش صحبت زیادی هم نشده.

 یعنی مثلا به عنوان مثال ما مواجه بودیم با یک حرکتی که جبهه ملی در همان ابتدای انقلاب کرد در راستای منع قصاص به نوعی انتقاد و نقد داشتند.

 نسبت به این قانون قصاص قانون اسلامی وحشیانه ای که وجود داشت.

 حالا شما مواجه می شوید با آن حرکتی که خمینی کرد و اینها را مرتد اعلام کرد و یک همچین اتفاقی.

 اینها همه خیزش بود.

 یعنی شما مواجه می شد با خیزش های مختلف.

 حالا من یک نمونه اش همین الان خاطرم آمد.

 مثال زدم اما مثال های بی شماری دارد.

 از همان ابتدا که جمهوری اسلامی خواست که به عنوان مثال همین قانون حجاب اجباری را قانونی بکند و با سرکوب مردم این رو تبدیل به یک قانون بکنه.

 با سرکوب بخشی از مردم.

 وقتی ما در باب مردم صحبت می کنیم منظور همون طیفی است که در برابر مثلا این دیدگاه مشخص نظر داشتند.

 و این مردم هم یک صفتی است برای استفاده کردن در باب اون طیف مشخص.

 منظور این هستش که همه مردم و اصولا همه مردم معنای مشخصی هم نخواهد داشت.

 حتی بعضی اوقات منظور اکثریت هم نیست.

 منظور اون بخشی است که ما داریم خطاب قرار میدیم.

 حالا خارج از بحث اصلی نشیم.

 ما خیزش هایی رو در همون ابتدا هم داشتیم نسبت به اعتراض نسبت به اجباری شدن حجاب.

 یعنی ما خیزش های متفاوت و متکثر زیادی رو در طول این تاریخ داشتیم.

 در همین دوران گذشته در همین نزدیکی ها چندین خیزش رو داشتیم خیزش معلمان، بازنشستگان، کارگران در سرتاسر ایران.

 اینها خیزش های متفاوتی بوده که در طول تاریخ وجودیت جمهوری اسلامی به عناوین مختلفی هم شکل گرفته.

 هر کدوم به دلایل مختلف.

 یک بار موضوع معیشت و اقتصاد بوده.

 یک بار موضوع کرامت جان ها بوده.

 مثل همون رفتاری که مثلا جبهه ملی انجام داده.

 یا این جنبشی که امروز اتفاق افتاده در ایران که در راستای کرامت به جان هست، احترام به جان هست.

 اینکه یک دختر رو به قتل برسانند فقط و فقط به واسطه نوع پوششش این جنایت و این وحشی خویی تا این حد از جنون به پیش ببرن.

 این یک جنبشی است در راستای کرامت و احترام به جان، احترام به حقوق زنان، احترام به حقوق انسان ها.

 این کرامتی است که ما قائل میشیم و این جنبش رو شکل میدیم و میگم دلایل متفاوتی داشته.

 در طول این تاریخ خیزش های مختلفی اتفاق افتاد.

 اما ما جنبش هایی هم داشتیم.

 جنبشی که در سال همون هشتاد و هشت هم شکل گرفت و تبدیل به جنبش شد.

 چرا که تعریف مشخصی رو نسبت به این خیزش و جنبش میدن که هر چقدر گسترده تر بشه این اعتراضات نزدیک تر به اون معنای جنبش میشه.

 هرچقدر از تعداد روزهای اون بگذره بیشتر نزدیک به اون معنا میشه.

 در تئوری های مختلفی که بیان میشه حالا ما میرسیم به این که مثلا پونزده روز رو ملاک قرار میدن.

 سه هفته رو ملاک قرار میدن که این اعتراضات طولانی باشه، یک هدف مشخصی داشته باشه، عناوین مختلف و المان های مختلفی رو مشخص میکنه.

 اینکه حالا مثلا رهبری مشخصی داشته باشه که مفهوم و منظور از رهبری هم منظور یک آدم مشخصی نیست.

 منظور یک ایده مشخص هست که حالا در باب این مسائل هم بیشتر سعی میکنیم در قسمت های آتی هم صحبت بکنیم که وقتی در باب رهبری صحبت میشه منظور یک مترسک مشخصی نیست که اون رو علم کنید و بگید این رهبر ماست.

 منظور یک ایده، تفکر یک باور مشخصی است که میتونه رهبری مردم رو در دست بگیره برای پیشبرد هدف و برای رسیدن به اون آرمان و آرزو.

 اما ما در ایران پس جنبش های متفاوتی هم داشتیم.

 همون هشتاد و هشت هم یک جنبشی بود که اتفاق افتاد و حال امروز هم در ایران اون جنبش اتفاق افتاده.

 اما تمام این ها در یک راستا مشخص است.

 درسته که جنبشی که در سال هشتاد و هشت اتفاق افتاد شاید تعداد بیشتری از اون آدم هایی که اومده بودند در روز اول اعتراضات در خیابون به دنبال رایشون بودند اما اون اعتراضات و تداوم اون اعتراضات توسط کسانی بود که به جمهوری اسلامی به هیچ عنوان اعتقاد نداشتن.

 من خودم هم یکی از همون ها بودم.

 یعنی من که رایی رای تو عمرم نداده بودم که بخوام برم دنبال رای ام بگردم.

 اما اعتراضی که در برابر جمهوری اسلامی بود من با تمام وجودم حاضر بودم که درش شرکت کنم.

 چرا که بزرگترین راه حل برای رسیدن ایران به شرایط نرمال قاعدتا در مرحله اول نبودن جمهوری اسلامی هست و نبود جمهوری اسلامی قاعدتا بزرگترین کمک رو به همه انسان های ایرانی میکنه که به همه جان ها در ایران ممکنه که بتونن راحت تر زندگی کنن.

 چون وجود این ها گره خورده با از بین بردن قتل عام، کشتار و نابودی همه جان ها در ایران.

 پس قاعدتا من هم با توجه به آرا و افکارم حاضر بودم در این اعتراضات شرکت کنم و اصولا این تداومی که داشت همون جنبش هشتاد و هشت هم در همین راستا انقلاب بود و همون نگاه انقلابی بود که من گفتم.

 از همون ابتدای پیروزی حزب جمهوری اسلامی در انقلاب 57 شکل گرفته بود.

 یعنی از همون ابتدا هم این قطار وجود داشت و طی مرور تعداد بیشتری هم سوار این قطار انقلاب در برابر جمهوری اسلامی شدند.

 پس وقتی از انقلاب صحبت می‌کنیم از آن نقطه ابتدایی شکل گرفته، از همان نقطه ابتدایی که جمهوری اسلامی قدرت را به دست گرفت، قاعدتا وجود داشته و این مسیر خودش را ادامه داد.

 خیزش های متفاوتی در طول تاریخ موجودیت جمهوری اسلامی هم شکل گرفته، از همان خیزش های ابتدایی که در برابر جمهوری اسلامی شکل گرفت تا گروه هایی که مسلحانه در برابر جمهوری اسلامی جنگیدند.

 حالا فارغ از اینکه آنها با چه امیال و آرزوهایی و با چه رفتارهای احمقانه ای در آینده.

 تمام اعتبار و شرف و وجودیت خودشان را زیر سوال بردند و از بین بردند و به نوعی به زباله دان تاریخ هم پیوستند.

 فارغ از این نگاه اما این خیزش ها وجود داشت.

 از همان ابتدا این قطار انقلاب وجود داشته از همان ابتدا و کم کم تعداد بیشتری هم بهش اضافه شدند.

 خیزش های مختلفی اتفاق افتاده که هر کدوم از این خیزش ها باعث بیشتر اضافه شدن جماعتی به این قطار و انقلاب بوده.

 پس مسیر از ابتدا یک انقلاب مشخص، خیزش های متفاوت و در نهایت رسیدن به یک جنبش، یک جنبش متمرکز، قدرتمند و همه گیر که در نهایت بتونه ما رو به پیروزی برسونه.

 این تصویر مشخصی است که ما میتونیم نسبت به ایران از همون ابتدا جمهوری اسلامی بدیم تا امروز.

 این اون تصویر مشخصی است که ما باید در نظر داشته باشیم.

 اما هدف نهایی تمام این خیزش ها و جنبش ها با توجه به اینکه هر کدوم از این ها یک آمال و آرزوی رو داشتند ما میتونیم در باب هر کدوم از این ها صحبت بکنیم.

 از همون ابتدا خیزش هایی که اتفاق افتاده تا جنبش ها و تا همین امروزی که ما باهاش دست به گریبان است حتی در باب فرد فرد انسان هایی که معترض بودن در جمهوری اسلامی هم میتونیم صحبت کنیم.

 هر کدوم از این ها خواسته ای داشت.

 به عنوان مثال کسی که در برابر قانون وحشیانه اعدام تلاش کرد، کسی که برای محیط زیست تلاش کرده، کسی که برای حقوق حیوانات تلاش کرده، کسی که در راستای آزادی بیان تلاش کرده، کسی که در راستای آزادی مذاهب حتی تلاش کرده، هر کس با هر تفکری که داشته.

 گروه های مختلف خیزش های مختلف حتی خیزش هایی که در راستای مسائل اقتصادی هم شکل گرفته.

 هر کدوم از این ها یک دلیل مشخص، یک هدف مشخصی را دنبال میکردند.

 مثلا کسی که به عنوان مثال در خیزش های معلمان شرکت کرده برای بهتر شدن مثلا معیشت و زندگی و شرایط اقتصادی خودش تلاش کرد.

 پس هدف مشخص آن این موضوع در برابر بود.

 اما موضوع مهم این است که ما در یک راستا حرکت می کنیم که تمام این هدف ها در نهایت به یک نقطه مشترکی خواهد رسید.

 یعنی هر خیزش هر فرد با هر تفکری در نهایت به این نتیجه خواهد رسید که تنها راه حل نبودن جمهوری اسلامی است.

 یعنی کسی که در راستای یک خیزشی انجام می دهد که آن خیزش در راستای موضوعات اقتصادی است.

 در نهایت باید به این تصمیم گیری و این جمع بندی برسد که تنها راه حل نبود جمهوری اسلامی است.

 با تصویر گری از یک آینده مشخص، یک آرمان مشخص و یک هدف مشخص که حالا دارد آرزوهایی را هم با او در میان می گذارد.

 برای رسیدن به یک شرایط اقتصادی مشخص، بهتر و روشن تر روزی که این آرزو ها ساخته بشه.

 روزی که این آرزو ها بیان بشه با گروه های مختلف.

 تمام این خیزش ها به یک نتیجه ی واحد خواهند رسید که ما هیچ راهی به جز از بین بردن جمهوری اسلامی و ساختن اون آرزوی مشخص نداریم.

 این اون نقطه ای است که باید بیان بشه.

 خیلی از این طیف های فکری، گروه ها و خیزش های مختلف و اصناف مختلف قاعدتا به این نتیجه ی ابتدایی رسیده اند که جمهوری اسلامی نبودش باعث میشه که ما به آرزوهامون برسیم.

 اما شاید اون آرزو ساخته نشده برای اینکه بخوان به سمت اون خیز بردارن.

 حالا در باب این موضوع بیشتر و بهتر و مفصل تر در قسمت های آتی صحبت میکنیم.

 وقتی به اون مبحث ایمان و آرزو برسیم که موضوع اصلی و حیاتی انقلاب در همه جای جهان هست.

 اما در همین قسمت برای اینکه ما بدونیم این هدف ها در نهایت ما رو باید به یک هدف غایی برسونه که تمام این تفکرات افراد و اشخاص، گروه ها، اصناف، خیزش های مختلفی که شکل گرفتند در نهایت به یک جمع بندی مشخص که نبود جمهوری اسلامی هست برسیم.

 باید در این راستا تلاش بشه تلاش انجام بشه و در نهایت با ساختن اون آرزو هستش که چون کسی برای از بین بردن که نمی خواد فقط تلاش بکنه باید برای به دست آوردن تلاش بکنه.

 بزرگترین نقدی که میشه به انقلاب پنجاه و هفت داشت چیست؟

 این که تمام وجودیت انقلاب پنجاه و هفت بر پایه سلب بود.

 این که شاهی وجود نداشته باشه اما هیچ ایجابی رو دنبال نمیکرد و به همین سادگی هم در دام خمینی افتاد که حالا همه چیز رو برای خودش مصادره کرد چراکه آرزوی مشخصی برای مردم وجود نداشت.

 هدف مشخصی وجود نداشت.

 بزرگترین هدف نبود حکومت شاهنشاهی و پهلوی بود و حالا امروز نباید همچین شرایطی وجود داشته باشه.

 باید یک هدف مشخص و یک آرمان مشخص تصویر بشه تا بتونه همه رو زیر یک پرچم قرار بده.

 حالا هر کس با هر هدفی که داشته اون هدف و آرزوی خودش رو در اون تصویر نهایی ببینه که برای اون تلاش کنه تا در نهایت به اون خواسته ی مشخص برسه و برای اون خواسته ی مشخص که روزی به نوعی خیزشی رو تصویر کرده به وجود آورده و درش تلاش کرده.

 به این جنبش همگانی هم بپیونده و در نهایت ما رو به اون پیروزی در انقلاب هم برسونه.

 پس این هدف نهایی باید ساخته بشه تا تمام این خیزش ها افراد مختلف و تفکرات مختلف رو در بر بگیره و در نهایت ما رو به یک نقطه مشترکی برسونه.

 اما فارغ از اینکه حالا تا الان ما در باب این خیزش و جنبش و انقلاب صحبت کردیم، یک مقداری هم خوب هستش که در باب جمهوری اسلامی هم صحبت بکنیم.

 اینکه جمهوری اسلامی امروز در یک شرایط وحشتناکی قرار داره در یک بحرانی قرار داره که هر قدمی که انجام میده بر علیه خودش استفاده میشه.

 یعنی تمام حکومت های دیکتاتوری در نهایت به یک مرحله ای می رسند که هر عملی از اونها تعبیر و تفسیر به علیه خودشون خواهد شد حتی اگر رفتار مثبتی داشته باشن.

 یعنی شما در نظر بگیرید که یک جنبشی سراسری در یک کشوری اتفاق می افته مثل ایران خودمون.

 الان جمهوری اسلامی در یک شرایطی قرار داره که هر رفتاری که انجام بده بر علیه اش استفاده خواهد شد.

 اگر با مردم سازش بکنه و در پی اصلاحات باشه، تعبیر و تفسیر به ضعف اش خواهد شد و قدرت کسانی که در خیابان هستند بیشتر و بیشتر خواهد شد.

 اگر تن به سرکوب وحشیانه بده باعث بیدار شدن تعداد بیشتری خواهد شد که در راستای احقاق حقوقشان بیشتر و بیشتر به خیابون خواهند.

 اگر هر بازی ای رو به وجود بیاره.

 از این بازی هایی که در این روز ها هم بسیار ازش انجام داده و رفتار های احمقانه ای که انجام میده با دستاویزی این سناریو های نخ نما و ابلهانه ای که استفاده میکنه باز هم به ضررش تموم میشه و این دقیقا اون نقطه ای است که یک حکومت وحشتناک و وحشیانه ی اسلامی مثل جمهوری اسلامی در اون ته تنگنا قرار میگیره و هر رفتاری به ضرر خودش تعبیر و تفسیر میشه.

 هیچ راه برون رفتی از این منجلاب و مردابی که خودش ساخته برای خودش باقی نمونده و امروز شما مواجه میشید با این بن بستی که در برابرش وجود داره.

 یعنی ما با یک جمهوری اسلامی روبه رو هستیم که به گوشه ی رینگ افتاده و هیچ راه حلی نداره برای برون رفت از این اتفاقات.

 یعنی در طول این چند هفته و دو ماه گذشته از زمانی که این جنبش آغاز شده تا الان شما مواجه هستید با جمهوری اسلامی که به هر ریسمانی چنگ می زنه یعنی هر راهی که بلده رو داره استفاده میکنه.

 از اون حرکات نخ نمایی که 9 دی انجام داد و مردم و مردمی که وابستگی دارن نسبت به خودش به خیابون آورد.

 از نمی دونم یه سری صحبت هایی در باب اینکه مردم قرآن رو آتیش زدند و به مقدسات ما توهین کردند از اون رفتارهای بازهم ابلهانه و احمقانه اش استفاده کرد تا استفاده از قوه قهریه.

 حالا شاید تنها مسیری رو که هیچ وقت جمهوری اسلامی پیش نگرفته که اعتقاد داره باور داره، ایمان داره که پایانش در همین سازش هست، فقط و فقط همین سازش و کنار اومدن با مردم بوده.

 شما در طول تمام این سالیان اتفاقات بیشماری در ایران افتاده.

 اعتراضات، خیزش ها، جنبش های بی شماری در ایران اتفاق افتاده، همه و همه در برابر جمهوری اسلامی بودیم.

 هر کدام هدف های مشخصی داشتند.

 گاها هدف مشخصی داشتند اما هیچ وقت جمهوری اسلامی کوتاه نیامده، هیچ وقت سازش نکرده، هیچ وقت تن به اصلاحاتی نداده چراکه ایمان داره اولین اصلاحات باعث میشه که همون جماعتی که موندند و به نوعی شستشوی مغزی شدند و یا ایمان و اعتقاد و باور دارند به جمهوری اسلامی هم از کفه ی ترازو از دست بده.

 همون وحشی خویی هایی که حاضرند هر رفتار جنایت آمیز و وحشتناکی رو با مردم بکنند.

 اون ها هم از این کفه ی ترازو برن، از این سربازان گمنام دور بشند و راه و طریقت دیگه ای رو به دست بگیرند.

 اما قاعدتا این رفتارشون هم به ضررشون هست.

 یعنی هر رفتاری که جمهوری اسلامی انجام بده به ضررش تعبیر خواهد شد و این خصلتی است که در نهایت تمام حکومت های دیکتاتوری در طول تاریخ باهاش روبرو شدند که هر رفتاری که انجام میدن بر علیه خودشون استفاده بشه.

 و این بن بست تمام عیاری ست که جمهوری اسلامی هم بهش رسیده.

 اما ما از مرحله ی خیزش که حالا امروز رسیدیم به اون مرحله.

 جنبش باید راهکارهای متفاوتی رو در نظر داشته باشیم تا بتونیم به اون پیروزی نهایی برسیم که حالا سعی میکنیم در قسمت های آتی بیشتر در باب این مسائل صحبت بکنیم.

 موضوعات مختلف فرای رسیدن به این معانی.

 حالا باید به اون مرحله ی راه حل ها و موضوعاتی از این دست هم برسیم.

 اما این خیزش ها قاعدتا گفتیم اگر بخواهیم به صورت اجمالی و اختصار تو همین قسمت هم درباره اش صحبت بکنیم، مهم ترین دلیلی که باعث میشه این خیزش ها در نهایت تبدیل به یک جنبش و در نهایت تبدیل به یک انقلاب و پیروزی یک انقلاب و انقلابی که وجود داره اما پیروزی این انقلاب بشه ساخت هدفی مشخص برای تمام این طیف ها هست.

 این هدف وقتی مشخص بشه فرای اون هدفی که همه می دونیم جمهوری اسلامی نباید باشه.

 نه هدف سلبی که هدف ایجابی هدفی که آرزو بسازه.

 این بزرگ ترین دلیلی است که می تونه تمام این خیزش ها رو در کنار خودش بیاره و همه رو با هم جمع کنه.

 فرای اون جنبه ی سلبی اش که وجود داره، قاعدتا همه می دونن در بابش آگاهی سازی های بسیار و بی شماری هم هر روز داره اتفاق می افته.

 اینکه شما اگر به فساد حکومت اعتراض دارید با نبود جمهوری اسلامی قاعدتا درست خواهد شد.

 اینکه اگر مسائل اقتصادی تا این حد کمر شما را شکسته دلیلش وجود جمهوری اسلامی است.

 اینکه اگر در جهان تا این حد پاسپورت ایرانی به عنوان مثال لگدمال شده، دلیلش وجود جمهوری اسلامی است.

 و هزاران هزار موضوع دیگر.

 اگر امروز این شرایط را معلمان دارند به دلیل جمهوری اسلامی است.

 اینها موضوعاتی است که درباره اش صحبت شده، پس همه به این نتیجه خواهند رسید که جمهوری اسلامی وجودش باعث دردسرها و رنج های ماست.

 اما موضوع این است که حالا باید اون آرزو ساخته بشه برای اینکه یک هدف مشخصی باشه برای فردای مشخص.

 یعنی هر کس شما در نظر بگیرید بین یک انسانی که در جست و جوی رسیدن به یک آرزوی مشخص تلاش میکنه یا برای از بین بردن یک آرزوی مثلا مشخص یا یک ساختمان مشخص، یک تفکر مشخص قاعدتا میل به اون آرزوست که قوه محرکه است.

 پس ما در یک نگاه اقتصادی به این موضوع خیزش و جنبش و در نهایت پیروزی انقلاب باید این موضوع رو در نظر داشته باشیم که ساختن این آرزوها و اهداف بزرگ ترین راه برای رسیدن به اون هدف غایی که پیروزی یک انقلاب است.

 اما سرانجام این اتفاقاتی که امروز در ایران وجود دارد چه خواهد شد؟

 با توجه به اتفاقاتی که ما با آن روبه رو هستیم، در طول این روزها ما مواجه شدیم با اینکه این اعتراضات گسترده است.

 در جای جای مختلف ایران اتفاق می افتد.

 یک حالت خاصی از اعتراضات رو داره نشون میده که هر بار در گوشه ای، یک بار در مدرسه، یک بار در دانشگاه، یک بار در خیابان، حتی در اشکال مختلف، حتی به وسیله هنر، به هر وسیله ای که هر کسی می تونه داره اعتراض خودش رو نشون میده.

 پس این اعتراضات خاموش شدنی نیست.

 با سرکوب شاید برای مدت کوتاهی سر پایین بیاره، دوباره باز بروز کنه، دوباره سر پایین بره و باز دوباره بروز کنه و اون مرحله مهم نیست که ما در نهایت به یک زندگی و یک زیست انقلابی برسیم.

 این زیست انقلابی است که ما را در نهایت به پیروزی خواهد رساند.

 ما حالا سعی میکنیم.

 در این قسمت داریم بصورت اختصار در باب این موضوعات صحبت می‌کنیم اما سعی می‌کنیم با تفسیر بیشتر و توضیحات بیشتر در قسمت های مجزایی هم درباره‌شان صحبت بکنیم.

 اما به صورت کلاسیک وقتی با یک جنبش شما رو به رو می‌شوید، قاعدتا سه برآیند خواهد داشت.

 یا اینکه قرار هست این حکومت مطلقه ای که در برابر شما هست تن به اصلاحات بده، رفورم هایی بوجود بیاره، قوانین را تغییر بده که در جمهوری اسلامی همچین شرایطی هیچ وقت وجود نداشته.

 این اصلاحات هیچ وقت نمی‌تواند شکل بگیرد چرا که ما در اصول با جمهوری اسلامی مشکل داریم نه در فروع که قابل اصلاح باشد.

 ما در باب اصولی مشکل داریم.

 قوانینی مشکل داریم که ریشه، ریشه اسلامی است و اصولا باید در برابر این ریشه ی اسلامی هم ایستادگی کرد.

 قوانینی که قابل اصلاح نیستند.

 شما می‌خواهید چه قانونی را اصلاح کنید؟

 این اجحاف و نابرابری که در حق و حقوق زنان می‌شود در حق و حقوق دیگر ادیان می‌شود در حق و حقوق.

 بی باوران به دین چه جایگاهی که ندارند؟

 در قدرت سیاسی؟

 در سپهر سیاسی؟

 هیچ کدام از این دسته ها نه زنان، نه مذاهب دیگر، نه تفکرات دیگر، تنها و تنها دنیایی را ساخته‌اند برای یک عده خاصی از مسلمانان شیعه ولایی حتی در بین خود شیعیان هم حتی جایگاهی ندارند.

 یعنی حتی آن شیعیانی هم که وجود دارند هم اگر ولایی نباشند وارد این بازی نمی‌شوند، وارد این گودی نمی‌شوند.

 یک سری المان‌های مشخصی دارد برای اینکه شما وارد این ساختار پر فساد بشوید، برای اینکه بتوانید جایگاه ها را به دست بیاورید.

 پس قاعدتا ما با موضوعی به اسم اصلاحات که رو به رو نیستیم چون موضوع ما ریشه ای و اصلی هست.

 در اصول هست.

 در فروع نیست که قابل اصلاحات باشه و بشه رفرمی درش ایجاد کرد.

 بشه قوانین رو تغییر داد.

 این قوانین به صورت ریشه ای باید تغییر کنند چرا که ما نیازمند انقلابی هستیم برای دگرگونی تمام ارزش ها.

 راهکار دیگه سرکوب هست که جمهوری اسلامی در طول این سالیان بارها و بارها سرکوب کرده.

 اتفاقاتی که در هشتادوهشت اتفاق افتاد رو سرکوب کرده.

 نود و شش نود و هشت رو سرکوب کرده اما باز هم این شعله روشن شد.

 هر بار هم روشن شد و این بار هم قاعدتا حالا که بیشتر و بیشتر شده، حالا که قدرتمند تر شده که غیر قابل خاموش کردن هست.

 حالا که نسل تازه ای به میدان اومدن که غیر قابل خاموش کردن هست، حالا که داره اهداف تبدیل به اهداف اصولی میشه، حالا که داره از شکل معیشت می رسه به معانی.

 سیاسی، معانی فرهنگی و معانی ارزشی.

 حالا که داره شکل و خوی انقلابی به خودش میگیره که دیگه غیر قابل سرکوب کردن نیست.

 هر بار سرکوبش باعث دوباره زایش خواهد شد.

 خاموش کردن هر صدا باعث بیدار شدن هزاران صدای دیگر خواهد شد.

 از حالا سرکوب هم نمیتونه به هیچ عنوان به جمهوری اسلامی کمک کنه و تنها راه حل در برابر و تنها سرانجام هم قاعدتا انقلاب هست.

 هیچ چیز دیگه ای نیست.

 و این سپهر ساده ایست که ما از اون دیر باز هم اگر با عقل سلیم به جمهوری اسلامی نگاه میکردیم، روزی که نود و هشت ممیز دو درصد آرا رو گرفت و اون رفراندوم تاریخی رو پیروز شد، با اون رفراندوم احمقانه ای که شما فقط بلی یا خیر بزارید برای یک نوع از حکومت.

 در همون روز هم هر کسی با عقل سلیم نگاه میکرد میتونست این آینده رو برای جمهوری اسلامی در نظر بگیره.

 اینکه جمهوری اسلامی در نهایت محکوم به یک انقلاب است که ذات وجودی خودش یک انقلاب را بازآفرینی می‌کند و یا حتی وجود دارد.

 در نهایت ما می‌توانیم به این نتیجه برسیم که سرانجام این اتفاقات نه این اتفاقات مشخص که ایران قاعدتا یک انقلاب است.

 جمهوری اسلامی محکوم به نابودی و عزل است.

 اما موضوع مهمی که ما در برابر داریم این است که ما باید راهکارهای مختلف و متفاوتی را بدهیم.

 باید برنامه های مشخصی داشته باشیم.

 باید آگاهی هایی را در میان بگذاریم.

 باید شناخت درستی نسبت به موضوعات داشته باشیم تا بتوانیم این راه را هموار بکنیم، سریع بکنیم، کم هزینه بکنیم و یک آینده روشن و مشخصی را در پیش رو داشته باشیم.

 حالا قصد است که در این برنامه های مشخص انقلاب ایران در باب این مسائل بیشتر و بیشتر هم صحبت بشود تا در نهایت ما به یک سری راهکارها و موضوعات برای این شناخت و آگاهی برسیم.