سلام دوستان من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان، با شما هستم.

 این قسمت اول از ویژه برنامه سرانجام ایران هست و ما قراره توی این قسمت یه مقدمه ای نسبت به این موضوع داشته باشیم.

 ممنون که همراه من هستید.

 خب دوستان تو این ویژه برنامه مشخص ما قرار هست که در باب ایران دوباره صحبت بکنیم.

 خب من در این پادکست به نام جان در ویژه برنامه های مختلف بارها و بارها در باب ایران صحبت کردم چرا که موضوع مهمی است و زندگی روزمره ما رو هم تحت تاثیر خودش قرار داده.

 مسئله ای است که همیشه باهاش درگیر هستیم و حالا توی این ویژه برنامه مشخص قرار هست ما در باب اون سرانجام ایران صحبت بکنیم.

 اتفاقاتی که میتونه و محتمل هست برای آینده ایران بیفته.

 بعد از وجود این جمهوری اسلامی و تمام فجایعی که به بار آورده در طول این سالیان درازی که در قدرت بوده، حالا باید این ایران در نهایت یه سرانجامی هم داشته باشد.

 نهایت حضور این جمهوری اسلامی باید به یک جایی ختم بشه.

 در اون ویژه برنامه ای که تحت عنوان انقلاب ایران بود من صحبت کردم و گفتم که قاعدتا شرایط در ایران اینطوری نخواهد موند.

 یعنی اینگونه نیست که مثلا ما بخوایم تصور کنیم که جمهوری اسلامی یک حکومتی باشه که سالیان درازی بتونه قدرت را در اختیار بگیره و اصولا از نظر منطقی و عقلانی هم جور در نمیاد.

 چرا که خب ما داریم در باب یک قبیله ای صحبت میکنیم که با یک اعتقاد جزمی که دارند حالا اومدند قدرت رو در اختیار گرفتند.

 در یک جمع کثیری که اتفاقا هم متکثر الفکر هست.

 یعنی شما وقتی به صحنه ایران نگاه میکنید میبینید که تفکرات مختلفی در ایران وجود داره.

 از نگاه های مختلفی که در ایران جاری و ساری هست، حتی همون نگاه شیعی که به عنوان مثال امروز در جمهوری اسلامی قدرت داره هم میبینید که اختلافات بی حد و حصری درش وجود داره و اصولا جامعه ایران که درش تفکرات مختلفی وجود داره و این کار رو سخت میکنه برای هر نوع تفکری که بخواد تفکر خودش رو غالب بر دیگران بکنه و بر این جماعت مغلوب و فرمانبردار بتونه فرمانروایی بکنه.

 اصولا این کار، کار سختی است چرا که ایران متشکل از تفکرات مختلف و نگاه های مختلف است و اینکه ما بخواهیم به اون نقطه برسیم که تصور بکنیم جمهوری اسلامی است که دائما میتونه بر این جامعه ایران حکومت بکنه، یک فکری دور از ذهن هست و من اونجا هم گفتم در اون ویژه برنامه اصولا به این موضوع اعتقاد دارم که ما وقتی در باره ایران صحبت میکنیم میدونیم که آینده ایران متفاوت از چیزیست که امروز بر آن حاکم است.

 دلایل عمده ای هم داره اما اینکه چه زمانی این اتفاقات رخ خواهد داد و چگونه این اتفاقات رخ میده موضوع قابل بحثی است و موضوعی است که باید حالا به واسطه اون حد از عملی که ما از خودمون نشون میدیم، تفکراتی که ما به وجود میاریم، گروه هایی که ما به وجود می آوریم، در نهایت اون رو میتونیم تسریع کنیم و خارج از این تسریع کردن بتوانیم با هزینه کمتر به سرانجام برسانیم و اصولا نوعی به سرانجام برسانیم که مد نظر خودمان هست برای فردای بهتر به نوعی ایران را آماده کنیم.

 اما اینکه شرایط متفاوت خواهد بود موضوعی است غیر قابل کتمان.

 هر کس با هر نگرشی اگر بخواهد عقلانی به موضوع نگاه بکند، خارج از تعصبات بخواهد نگاه بکنه میتونه بفهمه که ایران نمیتونه این شرایط رو داشته باشه و حالا ما قرار هست که در باب این مسایل در این ویژه برنامه صحبت بکنیم، صحبت بکنیم که حالا چه احتمالاتی وجود داره این آینده ایران و سرانجام ایران به چه سمت و سویی خواهد رفت و می تونه بره؟

 حالا اینکه در باب هر کدوم از این احتمالات در هر کدوم از قسمت های این ویژه برنامه صحبت بکنیم و حالا به یک برآیند کلی نزدیک به واقعیتی برسیم که شاید در آتی همچین روندهایی در ایران اتفاق بیفتد.

 و گفتم موضوع مهم در این مساله یعنی وقتی شما به مسئله سرانجام ایران نگاه می‌کنید این است که در نهایت ما بتوانیم با شناخت درستی که نسبت به موضوعات ایران داریم، بتوانیم یک راهی برای فردای خودمون بسازیم، سرانجامی رو خودمون رقم بزنیم و اصولا حالا ما فعلیتی داشته باشیم در این مساله و در این تغییری که قرار است در فردای ایران اتفاق بیفتد، حالا قرار نباشد که ما به نوعی با یک نگاه وهم آلود در خود مانده و اسیر این توهمات در انتظار سرنوشتی باشیم که برایمان از پیش تری نوشته اند و به نوعی موضوعی که مقدر شده و در آینده هم اتفاق خواهد افتاد.

 ما قرار هست که با شناخت درست واقعیت و نزدیک شدن به این واقعیات در نهایت جهان را و حالا شرایط ایران خودمان را به سمت و سویی ببریم که آینده ای که خودمان بهش نیاز داریم و بهش فکر کردیم و آرمان هامون به نوعی بهش گره خورده، اون آینده رو براش بسازیم.

 حالا توی این ویژه برنامه هم سعی میشود که این موضوعات محتمل را درباره اش صحبت بکنیم.

 در این قسمت ابتدایی هم اصولا دوست داریم که یه مقداری موضوع رو باز کنیم.

 مثلا به عنوان مثال اینکه دلیل اینکه ما قرار هست در باب این مسئله صحبت بکنیم چیست؟

 خب قاعدتا موضوع ایران موضوع مهمی است برای تمام ماهایی که در ایران به دنیا اومدیم و زندگیمون گره خورده با مسائل ایران هست.

 حتی اگر فرسنگ ها هم از شرایط ایران دور باشیم با توجه به جهانی که درش زیست می کنیم، جهانی که قواعد و قوانین از پیش تعیین شده ای داره و ما هم مکلف به نوعی به پیروی از این قوانین هستیم.

 خب ما قاعده ای تحت عنوان ایران رو می شناسیم و درش بزرگ شدیم و زندگی کردیم و موضوع مهمی است.

 قاعدتا موضوعی است کتمان ناپذیر.

 نمیشه از زندگی خودمون حذفش کنیم.

 نمی تونیم خودمون رو دور از این تفکرات بکنیم.

 خواه ناخواه زندگی ما گره خورده با مسائل ایران هست.

 قاعدتا همه ما آرزویی برای فردای ایران داریم و باید داشته باشیم.

 باید رویایی برای این فردای ایران در ذهنمون داشته باشیم تا بتونیم بهش نزدیک بشیم تا فردای ایران رو رقم بزنیم.

 خب دلیل اصلی که ما در باب این مساله صحبت می‌کنیم و در باب این سرانجام ایران و موضوعات محتمل در باب این سرانجام ایران صحبت می‌کنیم هم قاعدتا همین موضوع مشخص است.

 آن آرزویی که برای فردای ایران در سر دارم اینکه دوست دارم ایرانی را ببینم که آزاد هست که نه فقط انسان‌ها که نه فقط زنان که همه جان‌ها در آن برابر هستند زندگی راحت و آسوده ای در رفاه دارند.

 اینکه ارزش های جمعی مردم ایران تغییر کرده، ساختار سیاسی ایران قاعدتا تغییر کرده، ساختار اقتصادی ایران قاعدتا نزدیک به برابری شده و انسان ها دارن توش راحت و آزاد و برابر زندگی می کنن و جان ها جانشون محترم شمرده میشه و از آزار و اذیت از دیگران دور هستن و موضوعاتی که ایمان و آرمان من رو ساخته.

 خب قاعدتا در ایران و در باب ایران هم بهش فکر میکنم و دلیل اصلی که در باب این مساله صحبت میکنیم هم همین موضوع هست.

 اما فارغ از این آرزو و رویایی که ما در دلمون در باب آینده ی ایران داریم، موضوع موضوعیست که ما می بینیم که حالا این آینده می تونه دگرگون بشه.

 یعنی شما وقتی به مسائل ایران نگاه می کنید می تونید بفهمید که فردای ایران متفاوت هست.

 ما قاعدتا نمی تونیم سالیان دراز این شرایط رو در ایران شاهدش باشیم.

 تمام اتفاقاتی که داره می افته در سطح جهان، اتفاقاتی که در منطقه خاورمیانه می افته، اتفاقاتی که در سراسر جهان داره نسبت به ایران می افته و ایران نسبت به جهانیان داره.

 فارغ از اون اتفاقاتی که در داخل ایران در طول این سالیان افتاده، این مقابله ای که بین مردم، بخشی از مردم و بخش عمده ای از مردم با حکومت وجود داره و حالا اون بخشی که خود رو منتسب به این قبیله ی حاکم در ایران می دونن.

 شرایط اسفناکی که اینها پدید آورده اند، همه ی اینها داره به ما از فردای متفاوتی صحبت می کنه.

 همون نگاه ساده به ایران و شرایط ایران می تونه به ما نوید این رو بده که قاعدتا با این نگاه بسته و جزمی که جمهوری اسلامی داره، با این نگاه دگمی که حاکم بر رفتارها و اعتقادات و قانون و قانون گذاری جمهوری اسلامی هست، ما میتونیم این رو بفهمیم که فردای ایران قاعدتا باید متفاوت باشه.

 یک فردایی باید باشه که با شرایط الان صد و هشتاد درجه تغییر در خودش ببینه.

 چرا که اینها نمی تونن اون نیازهای ابتدایی مردم رو قاعدتا پاسخگو باشن در تمام مسائل.

 شما در باب مسائل فرهنگی نگاه بکنید، در باب مسائل اقتصادی نگاه بکنید، در باب مسائل سیاسی نگاه بکنید.

 یعنی شما وقتی به گذشته ی ایران مثلا دوران پهلوی نگاه میکنید، خب همه ما میدونیم که یکی از اون موضوعات عمده ای که مردم رو به ستوه آورده بود در برابر اون حکومت مسائل سیاسی بود.

 آزادی سیاسی ای که مردم طالبش بود.

 حالا شما وقتی این رو با شرایط حاضر می سنجید و مورد قیاس قرار میدید میبینید که یک دریایی از اون استبداد و اون نگاه استبدادی حاکم بر ایران شده که حتی بدیهیات زندگی را هم از این مردم دریغ کرده.

 حالا فارغ از آن آزادی سیاسی که از این مردم به یغما برده شده، حتی در باب آزادی های فردی و آزادی های اجتماعی و آزادی های ساده و بدیهی که در همه جای دنیا محترم شمرده می شود هم خبری نیست.

 پس قاعدتا با یک نگاه ساده به این مسائل می توانیم به نوعی نتیجه بگیریم که فردای ایران فردایی متفاوت است.

 اما باید در باب این فردا و این سرانجام صحبت کرد و حالا به واسطه این صحبت ها کم کم نزدیک شد به آینده ای که قرار باشد خودمان رقم بزنیم.

 یکی از مهم ترین موضوعات در این مسئله نگاه به واقعیت است.

 یعنی ما هر چقدر در باب این مسئله مشخص ایران و یا هر موضوع دیگری در جهان به واقعیت نزدیک بشویم، قاعدتا فردای بهتری را برای خودمان و دیگران می سازیم.

 من در یکی از قسمت های برنامه به نام جان در قسمت های معمول برنامه ای به نام جان در باب واقعیت و ارزش واقعیت صحبت کردم.

 فارغ از اون در مباحث دیگری که داشتم هم بارها و بارها در باب این واقعیت صحبت کردم و در قسمت های آتی هم قاعدتا صحبت می کنم چرا که موضوعی به شدت مهم است.

 موضوعی حیاتی برای ما.

 در باب نگاه به دنیا و تغییر دنیا هست.

 اینکه ما واقع بینانه به جهان نگاه بکنیم.

 در چند قسمتی که پیرامون مسائل ایران داشتم و صحبت کردم، در باب این توهمی که پیرامون رهایی ایران وجود داره اونجا هم صحبت کردم.

 اینکه ما مواجه هستیم با جماعتی که واقعیات غیرقابل انکاری که در برابرشون هست رو هم انکار می کنن.

 یعنی شما مواجه میشید با جماعتی که تمامی واقعیات رو زیر پا می گذاره برای اون چیزی که به عنوان اون توهم خودش نسبت به رهایی داره در باب ایران با دیگران مطرح می کنه، به موضوع متوهمانه ایمان آورده و حالا به دنبال دلایلی است تا این توهم خودش رو جنبه های واقعی بهش ببخشه حتی با زیر پا گذاشتن واقعیت.

 وقتی ما در باب مساله ای تحت عنوان واقعیت و حقیقت صحبت کردیم.

 بارها گفتیم واقعیت اون چیزایی نیست که ما در جهان پیرامون خودمون می بینیم و باهاش روبه رو میشیم.

 یعنی به عنوان مثال اینکه هوا الان مثلا آفتابیست یا الان روزه.

 این یک واقعیتی است که ما قابل رویت برامون هست و هیچ کسی در جهان نمی تونه این رو کتمان کنه.

 اما چیزی که به سادگی می تونه این واقعیت رو تحت تاثیر قرار بده اون حقیقتی است که مردم بهش باورمند میشن.

 حالا وقتی در باب حقیقت صحبت می کنیم، اصولا وقتی نزدیک به این معنا و مفهوم می شیم، موضوع مشخص این هستش که حقیقت اون چیزیست که باید باشه.

 اما این باید رو کی تعیین می کنه؟

 قاعدتا کسانی که بهش باورمند هستند.

 حالا دیگه ما صحبت از واقعیت نمی کنیم.

 چیزی که وجود داره خوب و بد بودن واقعیت موضوع مهم نیست.

 موضوع اون چیزی است که وجود داره.

 اما وقتی نزدیک به حقیقت میشیم، حالا اون چیزیست که باید وجود داشته باشه و این باید هم تحت نگاه های انسانی شکل میگیره.

 با معانی انسانی، با اخلاقیات انسانی، با فلسفه انسانی شکل میگیره حالا میتونه متفاوت باشه.

 حالا میتونیم ما مواجه بشیم با حقیقت هایی که در برابر واقعیت می ایستند.

 حالا کاملا با واقعیات عینی که ما داریم می بینیم در تضاد هستن.

 گاها می تونن موضوعات خوبی باشند اما خیلی از اوقات هم می تونند بد باشند.

 اما موضوع مهم در رسیدن به فردای درست در نقطه ابتدایی دیدن واقعیات است.

 حتی اگر مخالف با حقیقت هایی است که ما بهش باور داریم.

 یعنی باید اون نقطه ابتدایی رو در جایی قرار بدیم که ما بتونیم واقعیت رو ببینیم.

 وقتی داریم در باب ایران صحبت می کنیم بدونیم که ایران چه شرایطی داره.

 یعنی اگر مخالفین جمهوری اسلامی این مقدار هستند مثلا چمیدونم ده هزار نفر هستند کسانی که فعالانه حاضرند در خیابان باشند، ما همین ده هزار نفر رو ببینیم.

 حالا خودمون رو در اون حقیقت ساخته در ذهن غرق نکنیم.

 مدام برای خودمون داستان سرایی بکنیم.

 من گاها حتی روبرو میشم با جماعتی که دارن در باب این مسئله صحبت میکنن.

 وقتی کسی صحبت از 50 درصد مخالف جمهوری اسلامی هم میگه و به نوعی دم می زنه که هشتاد و پنج درصد از مردم با جمهوری اسلامی مخالف هستند و فریاد وامصیبتا میده که بله شما خودفروخته هستید.

 این جماعت بالای نود و پنج درصد هست و نود و پنج درصد از مردم ایران با جمهوری اسلامی مخالف هستند.

 خب این اون حقیقت و اون بایدی است که شما دوست دارید وجود داشته باشه اما چقدر با واقعیت در تضاد هست؟

 حالا فارغ از این که چقدر به واقعیت نزدیک هست یا نزدیک نیست، اگر نزدیک نباشه و واقعیت به نوعی با این متفاوت باشه تا چه اندازه میتونه ضربه بزنه؟

 ما برای جنگیدن با اون دشمن در برابر آیا نقطه ابتدایی نیاز نداریم که واقعیت رو بدونیم؟

 آیا میشه با حقیقت های ساخته در ذهنمون به مصاف دشمن در برابر بریم؟

 آیا اصلا شدنی هست؟

 یعنی شما تصور کنید ما از دشمن در برابر بیزاریم.

 حالا بشینیم بگیم دشمن که ارزشی نداره، قدرتی نداره، ارتشی نداره، اصلا چیزی نداره.

 یک سری آدم های احمق دست و پا چلفتی بیچاره ای هستن که دور هم جمع شدن و یک حکومتی تشکیل دادن اما ما به واسطه آن علاقه و عرقی که نسبت به آن جماعت و قبیله خودمان داریم حالا شروع کنیم.

 ما مردمی هستیم فوق‌العاده شجاع و دلیر.

 استثنایی غیر قابل فهم.

 حالا بنشینیم با این توهمات خودمان را باد بکنیم، باد بکنیم و در نهایت وقتی روز مصاف رسید ببینیم که نه، این از این خبرها نیست.

 واقعیت چیز دیگری است.

 اتفاقا جمعیت در برابر حتی حاضرند از جان خودشان بگذرند چرا که به یک چیزی باور دارند و حاضرند جان خودشان را در این ایمان بدهند.

 اینکه این واقعیت درستی است، غلطی است، این حقیقت درستی است.

 موضوع بحث ما نیست، موضوع نگاه به واقعیت است.

 خوب و بد بودن در این مسأله اصلا موضوع مهم نیست.

 موضوع نگاه درست نسبت به واقعیت داشتن است و اصولا وقتی من در باب ایران و سرانجام ایران صحبت می کنم، یکی از مهم ترین موضوعات در دل این مسأله همین نگاه واقع بینانه است.

 اینکه اگر ما قرار است فردای بهتری را برای ایران بسازیم، نیازمند این هستیم که در نقطه ابتدایی واقع بینانه به جهان نگاه بکنیم، به شرایط ایران نگاه کنیم و حالا با این نگاه واقع بینانه بخوایم اون حقیقتی که بهش باور داریم رو پیش ببریم.

 اون حقیقت ما غیرقابل عدول هست.

 تغییری درش به وجود نمی آید اما ما برای رسیدن به آن حقیقت در آن نقطه ابتدایی نیاز داریم که واقعیات را ببینیم.

 نیاز داریم که با نگاه واقع بینانه و عاقلانه حالا پیش بریم.

 فارغ از این نگاه به مسئله واقعیت و موضوع مهمی که باید به آن اتکا کرد و به نوعی با اتکاء به این واقعیت فردای ایران را شناخت و در آن تلاش کرد.

 در این ویژه برنامه مشخص ما قرار هست که در باب مسائلی صحبت بکنیم و موضوعاتی که محتمل هست در فردای ایران اتفاق بیفتد.

 یعنی وقتی ما به صحنه ایران نگاه می کنیم می بینیم که فردای ایران متفاوت از الان هست.

 حالا سعی می کنم یک شمای کلی نسبت به این قسمت ها داشته باشم تا بدانید که در آینده قرار هست در این ویژه برنامه چه اتفاقاتی رخ بده.

 خب ما می دانیم که قاعدتا یکی از موضوعات محتمل همین کودتاست.

 یعنی ما میتوانیم مواجه بشویم با کودتا؟

 همتای خیلی از کشورهای دیگر دنیا که قاعدتا با کودتا شرایط سیاسی را درش دگرگون کردند.

 ما قاعدتا در یکی از قسمت های این ویژه برنامه در باب کودتا صحبت خواهیم کرد.

 اینکه چه اندازه این کودتا در ایران محتمل هست، اصلا اتفاق افتادنش محتمل است.

 اینکه تا چه اندازه به واقعیت نزدیک است و اصولا در باب مسئله کودتا صحبت بکنیم و اینکه در ایران چقدر محتمل بودنش هست و مسائلی از این دست، قاعدتا باید در باب فروپاشی صحبت بکنیم.

 فروپاشی که ما در جای جای جهان رو به رو باهاش بودیم که اتفاقاتی افتاده در جهان که باعث فروپاشی حکومت های قدرتمندی شده است.

 خب قاعدتا اولین گزینه ای که به یاد همه ما می افتد اتحاد جماهیر شوروی است که با فروپاشی شرایط تازه ای در این کشور و در کشورهایی که به نوعی مستعمره این کشور هم بودند اتفاق افتاد.

 خب در باب این مسئله هم باید صحبت بکنیم آن هم یکی از این مسائل محتمل هست که در آینده ایران اتفاق می افتد اما قرار است که ما با یک نگاه واقع بینانه نسبت به هر کدام از این عناوین نگاه بکنیم.

 اینکه آیا تا چه اندازه این ها محتمل هست در ایران اتفاق بیفتد و ما حالا قرار هست که در باب این ها با نگاه واقع بینانه یک برآیند درستی را نسبت به فردای ایران داشته باشیم.

 در باب قاعدتا اصلاحات هم باید صحبت بکنیم.

 همواره در سراسر جهان وقتی اعتراضاتی شکل می گیرد، یکی از آن سرانجام ها همین مسئله اصلاحات هست.

 اینکه اصلاحات هم در ایران از همان ابتدا هم وجود داشته، از همان دورانی که مردم تظاهرات هایی را شکل دادند و به نوعی با این حکومت فاسد در قدرت گلاویز شدند، ما همواره شاهد نگاه ها اصلاح طلبانه بودیم.

 حال این که تا چه اندازه محتمل است که این اصلاحات بتواند پیروز در میدان فردای ایران بشود.

 اینکه باز هم قرار هست ما واقع بینانه به این مسائل نگاه بکنیم، قرار نیست که با یک نگاه یک طرفه با توجه به اینکه با همه وجود از این موضوع بیزار هستیم و نگاه منفی نسبت به موضوع اصلاحات داریم.

 قرار نیست که با این پیش‌داوری وارد این مبحث بشویم.

 قرار است که با یک نگاه درست و مشخصی حالا سعی بکنیم واقع بینانه فردایی را تصحیح بکنیم که آیا احتمال دارد که در آن اصلاحات پیروز این میدان بشود یا نه؟

 قاعدتا موضوع مهم و قابل عرض و قابل فهم هم برای ما انقلاب هست.

 انقلابی که همه ما بهش نظر داریم و چشم داریم و دوست داریم فردایی را تصویر بکنیم در ایران که آن انقلاب درش شکل بگیرد.

 انقلابی که حالا هر کس می‌تواند آرزوها و رویاهای خودش رو درش تصویر بکند.

 انقلابی که قرار هست دگرگونی به وجود بیاره و همه چیز رو به نوعی کن فیکون بکنه و 180 درجه تغییر به وجود بیاره.

 قرار هست که ارزش های ساخته به دست گذشتگان رو تغییر بده، تبدیل به ضد ارزش بکنه و حالا ارزش های تازه ای رو بیافرینه و باعث بشه که انسان ها نوع دیگری به جهان نگاه بکنه.

 نه تنها حکومت ساختار سیاسی اقتصادی رو تغییر بده، ساختار اجتماعی و فرهنگی رو تغییر بده.

 حتی انسان ها رو در این کشور تغییر بده.

 قاعدتا همه ما خواهان همچین آینده ای برای ایران هستیم و قاعدتا حالا در یکی از این قسمت ها باید در باب مبانی ای که می تونه ما رو کمک بکنه تا به این انقلاب برسیم هم صحبت می کنیم و اصولا هم قرار هست در این ویژه برنامه ما در باب مسائلی صحبت بکنیم که در نهایت ما رو به اون نقطه ای برسونه که در انتظار سرنوشت نباشیم که قرار باشه چیزی که مقدر بوده اتفاق بیوفته.

 به واسطه همین موضوع قاعدتا من در باب قدرت های خارجی و اینکه قدرت های خارجی بخوان ایران رو به دست بگیرن و شرایط رو تغییر بدن صحبت مستقیمی نخواهم کرد.

 یعنی یک قسمت مشخصی رو نسبت به این موضوع اختصاص نخواهم داد.

 نه به واسطه اینکه من نگاه واقع بینانه خودم رو از دست دادم و یا به واسطه حقیقتی که بهش معتقد هستم بخوام این نگاه رو دور می‌کنم به واسطه این که این قدرت های خارجی و این آینده ساخته شده.

 در این بخش بندی ای که من در ذهن خودم انجام دادم نمیگنجد.

 یعنی ما داریم در باب ایران صحبت میکنیم و شرایط منتسب به خود ایران و اتفاقاتی که درون ایران قرار است بیفتد و این نوعی خارج از ایران و خارج از آن حیطه اختیارات و قدرت خود مردم و شرایطی است که مردم بخواهند درش سهیم باشند.

 اما قاعدتا در قسمت های مختلف نسبت به این موضوع هم اشاراتی خواهم داشت و در باب محتمل بودن این موضوع هم صحبت خواهم کرد.

 اما یک قسمت خاص در این ویژه برنامه نخواهد داشت.

 شاید در آتی در باب این مسئله در یک ویژه برنامه های مشخصی صحبت بکنیم و در باب اینکه حالا فردای ایران اگر قدرت های خارجی قرار باشد درش نقشی داشته باشند چه اتفاقاتی خواهد افتاد و یا میتواند بیفتد و مباحثی از این دست.

 هر چند که من در ویژه برنامه هایی به نام جان و اصولا در برنامه جان کمتر در باب مصادیق صحبت کردم و سعی کردم بیشتر در باب مفاهیم صحبت بکنم و حالا اینکه قدرت های خارجی رو هم ما بخوایم نزدیک بهش بشیم اصولا ما رو به سمتی میبره که باید حالا در باب ریز این مسائل صحبت بکنیم و بیشتر نزدیک بشیم به مصادیقی که حالا میتونه فردا رو بسازه.

 یعنی مثلا موضوعاتی که در حول و حوش ایران در همین خاورمیانه امروز داره اتفاق می افته.

 حالا ما باید در باب این مصادیق صحبت بکنیم تا بتونیم یک برآیندی رو نسبت به فردای ایران داشته باشیم.

 اما شاید در آتی در باب این مسائل هم صحبت کردیم.

 قاعدتا ما هدف اصلیمون هستش که این احساس نیاز برای ساختن آینده رو در خود و دیگران به وجود بیاریم که ما نیاز داریم آینده ای رو برای ایران بسازیم.

 ما نیاز داریم که بیشتر در باب این آینده صحبت بکنیم، بیشتر در باب این سرانجام صحبت بکنیم تا این ها کورسوی امیدی بشه برای ساختن این آینده در فردا.

 ما نیاز داریم که مردم رو به فکر در راستای این آینده بکشانیم.

 اینکه مردم فکر بکنن برای فردای خودشون در باب خواسته های خودشون.

 یعنی ما باید گذر بکنیم از اون دورانی که فقط و فقط نه خواسته هامون رو میدونیم.

 ما میدونیم که جمهوری اسلامی رو نمیخوایم.

 همتای اون چیزی که در اتفاقاتی که پیش از جمهوری اسلامی و انقلاب جمهوری اسلامی اتفاق افتاد، یعنی در دوران پهلوی هم مردم میدونستند که پهلوی رو نمیخوان اما چیزی فرای این نمیدونستن.

 حالا امروز ما باید از این موضوع گذر بکنیم.

 ما باید در خودمون احساس نیاز به فردا رو بسازیم.

 اینکه حالا چی میخوایم اصلا موضوع خواسته های ماست.

 یعنی گاها من روبرو میشم با این جملاتی که مردمی که در ایران هستند چیزی برای از دست دادن ندارند.

 این جملات اوج حقارت و بی مفهومی است.

 یعنی اوج رذالتی است که ما میتونیم بهش معترف باشیم.

 اصلا قرار هست که این مردم به واسطه خواسته هاشون به واسطه آرزوهاشون وارد یک میدان بشن؟

 نه به واسطه نداشته هاشون، نه به واسطه از دست دادن هاشون.

 حالا قرار هست مردمی باشند که به واسطه آرزوهاشون وارد یک میدان شده باشند به واسطه نیازی که برای فردا و آینده در خود دارند.

 حالا تصاویر و رویاهایی برای فردا و آینده ساختن که قرار است فرزندانشان در آن شرایط زندگی کنند.

 قرار است که زندگی بهتری را برای خود و فرزندانشان و خانواده شان رقم بزنند.

 حالا قرار است با میل به این آرزو وارد میدان شوند و ما قرار است که این میل را به وجود بیاوریم.

 قرار است که این نیاز را برای ساختن به آینده به وجود بیاوریم.

 این که قاعدتا زندگی ما گره خورده با شرایط جمعی در ایران هست.

 اینکه ما می دانیم زندگی مان با ایران و شرایطش گره خورده و حالا باید نگاهی به آینده داشته باشیم و بدانیم که این سرانجام سرانجام محتملی که می تواند با هر کدام از این عناصری که من درباره اش صحبت کردم رقم بخورد.

 موضوع مهم این است که ما باید گزینه ای باشیم که به این گزینه ها اضافه کند.

 ما قرار است که این گزینه ها را قدرتمند کنیم.

 ما قرار است که نقش این گزینه ها را کمرنگ و پررنگ بکنیم.

 قرار است در نهایت ما در کنار هم بتوانیم گزینه انقلاب را تبدیل به گزینه اصلی بکنیم.

 مردمی که در کنار هم این قدرت را در خود دارند که بتوانند موضوع انقلاب را تبدیل به موضوع اصلی برای خودشان و دیگران بکنند.

 در این ویژه برنامه مشخص، سرانجام ایران قرار است که ما در باب این موضوعات محتمل صحبت بکنیم تا در نهایت به آن نقطه مشخص که قاعدتا انقلاب هست و رسیدن به اون انقلاب هست صحبت بشه.

 در این انتهای قسمت هم دوست دارم باهاتون در باب همین مساله ای که پیرامون حمله خارجی بود صحبت بکنم.

 خب قاعدتا یکی از سرانجام هایی که ایران میتونه داشته باشه همین حمله قدرت های خارجی است.

 خب قاعدتا گفتم من یک قسمت مشخصی رو برای این موضوع در نظر نگرفتم چرا که خیلی دور از ماست.

 یعنی خیلی از این فردایی که قرار هست ما بسازیم دور و دورتر هست.

 خب قاعدتا می دونیم امروز شرایط جهان به نوعی داره پیش میره که موضوع، موضوع محتمل نیست که حالا یکی از این کشور های خارجی قرار باشه به ایران حمله کنه و این جنگ و جنون و ویرانی و دیوانگی رو به مرزهای ایران هم بکشونه.

 در این جنونی که ساختن رو دارن به پیش میبرن و همه جا رو به نابودی بکشونه.

 خب ما می دونیم که فردایی که از دل این خون ریزی و جنگ و شقاوت شکل بگیره فردای روشنی نیست.

 برای هیچ کشوری در جهان نبوده، برای ما هم نیست.

 پس قاعدتا دوست نداریم در باب این مساله فکر بکنیم.

 اما آیا این ما رو دور می کنه از واقع بینی؟

 میشه درباره اش صحبت کرد؟

 میشه احتمالات رو در نظر گرفت اما قاعدتا به واسطه اینکه این ویژه برنامه پیرامون سرانجامی است که در نهایت مردم ایران رقم بزنند هست که من خیلی نزدیک به این مساله نشدم.

 گفتم می تونیم در یک ویژه برنامه مشخص درباره اش صحبت بکنیم اما قاعدتا موضوعی نیست که آدم بخواد بهش نزدیک بشه.

 قاعدتا کسانی که در پی فروش این نوع نگاه ها به دیگران هستند، نگاه آلوده و بیماری دارند.

 یعنی نگاهی که قرار باشه آزادی رو از دل جنگ و خونریزی آن هم از یک قدرت خارجی شکل بده، قاعدتا ما را به یک نقطه مشخص و روشنی نخواهد بود.

 همان طوری که در سراسر جهان هم نبرد، همان طوری که قرار بود ما شاهد افغانستان آزاد و آباد باشیم که بیست سال جنگ و خون و خونریزی و دوباره تکرار این سیکل وحشی و بیمارگونه و دوباره برگشتن به نقطه ابتدایی، دوباره همان طالبان، دوباره همان قوانین، دوباره همان جنون و همه چیز به نقطه ابتدایی برگشت.

 تنها ما شاهد خونریزی های بیشتر بودیم.

 جنگ های مدرنی که بیشتر هم می تواند آدم ها را بکشد و از بین ببرد بیشتر می تواند مخالفت هایی را بوجود.

 پس قاعدتا موضوعی نیست که ما در باب سرانجام ایران بخواهیم درباره اش صحبت کنیم.

 قاعدتا وقتی به کودتا و فروپاشی و مسائل دیگر صحبت می کنیم، محتمل با شرایطی است که در ایران وجود دارد.

 حالا سعی می کنیم در باب واقعی بودن و اینکه تا چه اندازه توهمی هست هم صحبت بکنیم.

 در مجموع قرار است که در این ویژه برنامه ما به سمت و سویی نگاه داشته باشیم که فردای ایران را خودمان رقم بزنیم.

 به آن نقطه ای برسیم که با شناخت موضوعات مختلف پیرامون فردای ایران، فردایی که خود آرزو داریم را برای ایران رقم بزنیم.

 در این انتهای برنامه هم دوست دارم باهاتون مطرح کنم که اگر دوست دارید این صدا شنیده بشه این راه تغییر شکل بگیره.

 می تونید آثار من رو با دیگران به اشتراک بگذارید.

 منظور از آثار هم خلاصه برنامه ای به نام جان نمیشه.

 من پیش از اینکه بخوام برنامه ای به نام جان رو ضبط و منتشر کنم، آرا، افکار، عقاید، ایمان و باور خودم رو تحت عناوین کتاب هایی به رشته تحریر درآوردم.

 تمامی این عناوین به صورت رایگان در وبسایت جهان آرمانی در اختیار شما دوستان هست.

 میتونید با مراجعه به این وب سایت این آثار رو به صورت رایگان دریافت کنید و اگر دوست داشتید این صدا شنیده بشه این راه تغییر شکل بگیره و اون رو با دیگران هم به اشتراک بگذارید.

 ممنون که همراه من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان در پناه آزاد.