خب دوستان توی این ویژه برنامه مشخصی که ما قرار هست در باب عوام گرایی صحبت بکنیم، قرار هست در باب یکی از این مصادیق بارزی که در تاریخ تحت عنوان عوام گرایی و پوپولیسم می‌شناختیم یعنی پیامبران صحبت بکنیم.

 پیامبرانی که یکی از نشانه های عمده این پوپولیسم و عوام گرایی بودند.

 خب گفتیم که در این ویژه برنامه مشخص، فارغ از قسمت اول که به نوعی یک پیش مقدمه و پیشگفتاری بود که حالا ما یک تعریف کلی نسبت به عوام عوام‌گرایی و پوپولیسم داشته باشیم.

 در قسمت های آتی سعی می‌کنیم در باب مصادیق آن هم صحبت کنیم و نمونه هایی را مطرح کنیم تا در نهایت در این ویژه برنامه به صورت کلی با مبحث عوام‌گرایی بیشتر و بیشتر هم آشنا شویم.

 موضوع مهمی که زندگی اجتماعی ما را تحت تاثیر قرار داده.

 همه ما در هر سطوحی که زندگی می‌کنیم با عوامل مختلفی روبه‌رو می‌شویم که از این عوام‌گرایی ها استفاده می‌کنند.

 یعنی شما مواجه می‌شوید با سپهر سیاسی که در دلش قدرتمندان سیاسی و کسانی که میل به قدرت دارند، مدام دارند از این عوام‌گرایی و پوپولیسم استفاده می‌کنند تا قدرت را در اختیار بگیرند.

 حالا چه این کشور ایران و شرایط ایران باشد، چه همه جاهای دنیا و تقریبا در همه جای جهان هم این عوام‌گرایی ها وجود دارد.

 فارغ از این، شما مواجه می‌شوید با عوام‌گرایی هایی که در زندگی ما باز هم جاری و ساری است مواجه میشیم با اشخاصی که دارن از این عوام‌گرایی ها استفاده می‌کنن.

 کنند برای اینکه کارهای خودشان را توجیه کنند، برای اینکه به آن شأن و شخصیت اجتماعی برسند و محبوبیتی برای خودشان کسب کنند هم از این پوپولیسم استفاده می کنند و موضوع ریشه داری است که به نوعی زندگی ما را تحت تاثیر خودش قرار داده.

 پس بهتر است که بیشتر درباره اش صحبت کنیم و موضوع مهمی در زندگی مان باشد و با شناخت درستی که ازش داریم سعی کنیم در برابر ایجاد شدنش و در نهایت از میدان به در کردنش تلاش کنیم.

 یکی از آن عواملی است که ما را دور کرده است.

 رفتار درستی که می توانیم در راستای تغییر و دگرگونی ها داشته باشیم.

 وقتی ما در باب پوپولیسم و عوام گرایی صحبت می کنیم به نوعی تقدیس مردمان و توده مردم را به همراه دارد.

 تقدیسی که باعث می شود این مردمان بیشتر و بیشتر درون اشتباهات خودشان غرق باشند.

 شما وقتی در باب اشتباهات صحبت می کنید، نقطه ابتدایی این است که این اشتباهات را بپذیرید.

 قبول کنید بشناسید همتای چیزی که مثلا در پزشکی وجود داره.

 شما در اون نقطه ابتدایی برای رسیدن به درمان نیازمند این هستید که درد خودتان را بشناسید، این بیماری را بشناسید و به نوعی.

 تشخیص مهم ترین بخش درمان هر بیماری است.

 در راستای مشکلات هم به همین شکل است.

 یعنی این نقطه ابتدا این است که شما مشکل مشخص را بشناسید.

 اما وقتی میدان در اختیار این عوام گرایان است، قاعدتا انسان ها و توده مردم مدام در حال تقدیس شدن هستند، مقدس می شوند این توده مردم و حالا فرهنگ غالبی که پر از ایرادات است پر از مشکلات است و شاید بزرگترین مشکلاتی که شرایط حاضر جهان را به این سمت و سو کشانده.

 همین توده مردم به عنوان مثال بوده اند و فرهنگی که بهشون غالب شده.

 حالا اینکه شما جایی برای نقد و اشاره به آنها نداریم.

 خب قاعدتا این توده مردم به واسطه تعالیمی است که توسط همین عوام فریبان شکل گرفته به این جا و راه رسیده اند.

 اما حالا شما مواجه می‌شوید با عوام فریبان که قاعدتا عصاره دست خودشان را ستایش هم می کنند، تقدیس هم می کنند.

 حالا جا برای هیچ نقدی هم باقی نخواهند گذاشت و قاعدتا هم مردمانی که دارند ستایش می شوند به سمت و سوی کسی میرن که داره ستایش می کنه نه به سمت و سوی کسی که داره بهشون نقد می کنه و مشکلاتشون رو بهشون نشون میده.

 پس ما با موضوعی رو به رو هستیم در راستای این عوام گرایی که زندگی جمعی ما رو به اختلال کشونده.

 اصلا یکی از اون سدهای بزرگ در برابر تغییر و دگرگونی و انقلاب هست.

 در شکل اجتماعی خودش، در شکل سیاسی خودش و شما شاهد افرادی هستید که با استفاده از این عوام گرایی عوام‌گرایی مردمان و توده مردم رو بیشتر در نادانی و جهالت و بدبختی و مشکلات خود غرق می‌کند.

 حالا ما باید در این قسمت مشخص در باب یکی از این اشکال پوپولیسم که به شدت هم در جهان جاری و ساری بوده یعنی پیامبران صحبت کنیم.

 پیامبرانی که به نوعی نمونه های بارزی از این عوام‌گرایی در طول تاریخ بوده اند.

 یکی از نشانه های مهمی که میشه بهشون استناد کرد ما وقتی مواجه میشیم با پیامبران، حالا هر پیامبری به عنوان مثال عیسی یا محمد، حالا چرا که ما بیشتر با اسلام به نوعی رویارویی داریم.

 بیشتر مثال هامون هم پیرامون محمد و اسلام هست چرا که اسلام هست که این کشور رو به این فلاکت رسونده.

 نه تنها کشور ایران که خیلی از کشور های جهان حتی امروز دارای این لکه ننگ رو صادر میکنه به کشور های دیگه.

 یعنی شما مواجه میشید با کشورهایی که به واسطه سالیان دراز فعالیت های مدنی و تلاش هایی که کرده اند و روشنگری هایی که به وجود آوردن.

 امروز دست به گریبان با همین نگاه های اسلامی هستند.

 پس قاعدتا مثالهای ما بیشتر باید بر گردد به همان ریشه اسلامی و وقتی در باب پیامبران صحبت می کنیم.

 محمدی که زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده اما میشود این مثال را به تمام پیامبران هم نسبت داد.

 وقتی شما مواجه می شوید با پیامبران و نوع زیستی که داشتند حالا با این عوامگرایی ها روبرو میشوید.

 یکی از عناوین مهمی که ما دربارش صحبت کردیم در قسمت گذشته در باب این عوام گرایان و پوپولیست ها این موضوع مشخص بود که آنها هیچوقت حاضر نیستند در باب ریشه ها صحبت بکنند.

 همواره ریشه ها را فراموش میکنند، مردمان را به ستوه می آورند یعنی به سطوح اصلی، به سطوح قابل رویتی که در برابرشان هست یعنی. مثال زدیم.

 گفتیم اگر قرار است کسی از این عوام گرایان وارد میدان شد و به نوعی بیرق مخالفت با جمهوری اسلامی را به دست بگیرند.

 حاضر نیست در باب ریشه های اصلی جمهوری اسلامی صحبت کند.

 ریشه اسلامی خود اسلام که بزرگترین عامل این فلاکتی است که در ایران و جمهوری اسلامی وجود دارد.

 یعنی جمهوری اسلامی فرزند خلف از این اسلام است.

 حالا اینکه تا چه اندازه به اسلام حقیقی و راستین نزدیک است و چه موضوعاتی رو داره پشت گوش میندازه.

 موضوع مهم نیست اما فرزند خلف از همین اسلام هستی.

 فرزند خلف که شاید دارای اشکالاتی هم باشد.

 در باب مضامین اسلامی داریم صحبت می کنیم.

 یعنی مثلا در دل اسلام شاید یکسری اشتباهاتی هم کرده باشه از اسلام واقعی مقداری دور شده باشد اما فرزند خلف همین اسلام هست دیگه.

 یعنی اگر قوانینی را وضع می کنه به واسطه همین نگاه اسلامی دیگه یعنی قرآن رو داره تعبیر و تفسیر میکنه تا در نهایت به قوانین برسه.

 اگر شما مثلا مواجه شوید با قوانین اساسی جمهوری اسلامی.

 می‌بینید که مدام داره تکرار میشه که باید بر پایه مبانی اسلامی قوانین رو به پیش ببریم.

 اگر آزادی رو برای انسان ها حتی به حق میشماره، باز هم به واسطه نگاه اسلامی است و باید با نگاه اسلامی نزدیکی و همسویی داشته باشه.

 هر گونه منافاتی با نگاه اسلامی.

 اون آزادی رو هم نقض میکنه.

 حالا وقتی شما مواجه میشید با این جماعت پوپولیست که وارد میدان میشن برای انتقاد و اعتراض به جمهوری اسلامی، میبینید که به سادگی عناوین اسلامی رو از خاطر میبرن چرا که عوام مردم هنوز هم در دلشون یک میل و مهر و رغبتی نسبت به اسلام وجود داره.

 حالا به همین واسطه خیلی ساده حاضر هستند که از این نگاه بگذرند.

 اگر صحبت در باب این.

 شرایط اسفناک جمهوری اسلامی و ایران دارند.

 می بینید که ریشه ها به کنار گذاشته می شود.

 باز همه چیز در همین سطوح و سطوح قابل رویت خلاصه می شود.

 قرار نیست که به نوعی با ریشه ها تقابل بکنند، مبارزه بکنند.

 حالا وقتی شما مواجه می شوید با پیامبران هم شرایط به همین شکل است.

 یعنی وقتی شما مواجه می شوید با محمد و دوران حیات او می بینید که چگونه او از موضوعات اصلی و ریشه ها دوری داشت.

 یعنی اگر در آن موقع و در آن شرایط چیزی تحت عنوان ظلم به زنان مثلا وجود داشته، خب او از کنارش به راحتی گذشته.

 اگر یک نمونه رو تحت عنوان مثلا زنده به گور کردن کودکان دختر مطرح شده، این یکی از آن عناوینی است که در آن جا پر از ظلمت وجود داشته.

 اما نگاه مهم این نگاه تحقیرآمیز نسبت به زنان بوده.

 حالا هر چند که در باب همین مسئله مشخص و در باب زنده به گور کردن کودکان دختر خیلی جای صحبت هست دیگه.

 یعنی موضوع ثابت شده ای نیست که کسی بتونه به آن استناد کنه.

 شما وقتی مواجه میشید اصلا مبحث براتون گاها خنده دار هم میشه.

 چگونه پس این اعراب داشتند نسلشان را ادامه میدادند.

 اگر قرار بوده که تمام دختران کودک رو از میان ببرند یعنی از نظر عقلانی و منطقی میبینید که این موضوع ها دچار اشکال است.

 اما ما با فرض اینکه صحبت های آنها درست است ما مواجه بودیم با مردمان عربی که اینقدر جاهل بودند که تمام کودکان دختر خود را زنده به گور میکردند و حالا یک الهه ای از آسمان به زمین اومد و محمد اومد و تا این نابسامانی ها را از میان ببرد.

 موضوع ریشه است یا هست؟

 این اتفاق به واسطه چی به وجود می اومد؟

 به واسطه پست شمردن زنان؟

 آیا حالا اسلام اومده تا زنان رو برابر با مردان بداند؟

 چگونه ممکن است که حالا کتاب آسمانی در راستای این موضوع مشخص دارد؟

 مطرح می‌شود که.

 زنان حقوقی نیمه مردان می‌برند.

 زنان جنس دوم به حساب می آیند.

 زنان در زمینه ارث و شهادت نیمه مردان هستند.

 حالا چگونه ممکن است که شما ریشه اصلی که در برابرتان وجود دارد و آن نابرابری و بی انصافی در حقوق زنان بوده و به همین سادگی از کنارش بگذرید و خودتان را در سطوح.

 موضوعات خودتان را در سطح. خلاصه کنید.

 چگونه ممکن است که مرد را صاحب داشتن.

 مثلا حق این که چهار همسر داشته باشه قرار بدید و اینگونه خیانت را مبدل به قوانین خودتان بکنید.

 یعنی این همان نقطه ای است که ما می‌شناسیم.

 حتی وقتی با این جماعت مسلمان هم صحبت می‌کنید بلافاصله در باب این صحبت می‌کنند که شرایط آن جوری بوده که نمی‌توانسته نمیتونسته همه این کارها رو بکنه.

 ما داریم در باب نواندیشان دینی صحبت می‌کنیم در این موضوع خاص البته یعنی آن جماعتی که باورمند به اسلام هستند و باید اینگونه نگاه بکنند که اسلام یک دین کاملی است و آمده صحبت کرده برای تمام عمر بشریت.

 یعنی اگر صحبت از نابرابری در حقوق زنان گفت و گفته تا آخرین روزی که جهان وجود دارد باید شما اینگونه رفتار کنید، پس قاعدتا باید این نگاه درست را تزریق به مردم کرد.

 آن نگاه آلوده عوام را باید تغییر می داد اما شاهد این هستیم که نه تنها به ریشه ها کاری نداشته، برخی از سطوح رو سعی کرده تغییراتی در بینش بوجود بیاورد.

 همان نقطه ای که ما در دل پوپولیسم بهش اشاره کردیم.

 حالا اگر پوپولیست هایی وجود دارن که در باب جمهوری اسلامی صحبت می کنند، در باب اسلام صحبت نمی کنند.

 حالا اگر محمدی وجود داشته که در باب مثلا زنده به گور کردن کودکان دختر صحبت کرده، در باب حقوق مساوی زنان صحبت نکرده چرا که خودش خیلی بدتر و زشت تر و قانون‌مند آمده.

 این کراهت و ناعدالتی را تبدیل به قانون کرده، آن هم قانون ازلی و ابدی برای تمام جهان.

 اما آن جماعتی که تحت عنوان نواندیش دینی هستند.

 حالا می‌گویند که نه، شرایط به گونه ای بوده که اینها باید کم کم این موضوعات رو تغییر می‌دادند ولی باز هم همان مبحث پوپولیسم.

 حالا کسی که یک آرمان و هدف بزرگی دارد، آیا به واسطه این که فشار اجتماعی وجود داره سعی میکنه از این باورها خودش دست بشوره؟

 یعنی مثلا منی که باورمند به برابری میان جان ها هستم و آزادی رو تعریف آزار نرساندن به همه جانداران می‌دانم، حالا به واسطه این که مردم ایران مثلا حیوان را پست می شمارند من میام میگم خب درسته شما راست میگید حالا یه مقداری از حیوانات رو مثلا بهشون ارزش بدید یا تا پای جان وارد این میدان میشم که تمامی جان ها برابر هستن آزار نرساندن به جان هاست که باعث به وجود آمدن و استخدام مثلا آزادی خواهد شد.

 اگر قرار باشد که از این آرمان ها، از این اهداف شما کناره بگیرید، مفهوم همان عوام فریبی و پوپولیسم رو دارید مطرح می‌کنید.

 پس شما مواجه می‌شوید با پیامبرانی که اینگونه ریشه ها را از یاد بردن در زمینه مثلا برده‌داری.

 باز هم اوضاع به همین شکل است.

 حالا ریشه فاسدی تحت عنوان برده داری که انسان ها همنوع خودشان را به این سادگی به اسارت می برند، هیچ حقی برای آن ها قائل نیستند.

 نه تنها نگاه آلوده اسلامی و آن پیامبر مشخص نیامده تا در برابر این ریشه ها ایستادگی کند که خودش هم مبلغ این نگاه آلوده و فاسد بوده.

 پس شما مواجه می شوید با عوامگرایی که دارد به شما فریاد می زند چرا که توده ها این خواسته ها را دارند هر چند که خواسته توده ها. زشت است.

 در اوج نابرابری هست.

 از میان برنده آزادی است.

 اما شما به واسطه این که باید به این قشر باج بدید، همراه و همسوی با آنها می‌شوید.

 همان اتفاقی که در.

 عوام‌گرایی در سراسر جهان در طول تاریخ افتاده و در نگاه پیامبران هم به کرات افتاده.

 شما مواجه میشوید با پیامبری که خود را زیر دامان خدا قایم میکنه.

 حالا مدام داره در باب یک خدا صحبت میکنه.

 شما به همه پیامبران نگاه کنید اصولا صحبت اونها صحبت انقلابی در اجتماع خودشون نبوده، صحبتی بوده در راستای پیشبرد اهداف عوام.

 به چه معنا؟

 یعنی اینکه شما وقتی مواجه میشید با تمامی این کشور ها و ساختارهایی که وجود داشته و یک پیامبر به میان آمده در اون دوران مردمانی نبودند که به عنوان مثال آتئیست و بیخدا باشند.

 همه به خدا باور داشتند.

 در اشکال مختلف جماعتی بودند که خدا را در شکل ستارگان می‌دیدند و ستارگان را می‌پرستیدند.

 آتش نمی‌دانم خورشید و ماه و هر چیزی حیوانات یا چندخدایی داشتند یا بت داشتند اما مفهوم خدا در بین اونها وجود داشته.

 حالا شما مواجه میشید با پیامبرانی که دوباره دارن همون مفهومی که عوام بهش باورمند هستند رو به میان میاره و در برابر اونها صف آرایی نمیکنه.

 حالا داره همون نگاه مشخص رو با اونها مطرح میکنه به گونه تازه ای.

 و این همون نقطه ای است که باز هم ما تحت عنوان عوام فریبی می شناسیم.

 حالا تمام این دغدغه مندی این پیامبران و علم کردن مفهومی به اسم خدا در نهایت قرار است به کجا ختم شود؟

 پیامبر خدا جانشین خدا و اون جایگاه قدسی در آسمان ها در نهایت به یک جایگاه زمینی بدل بشه.

 تمامی این تعاریفی که برای خدا در آسمان ها تعریف می شود، در نهایت بر می گردد به همان پیامبر بر زمین.

 یعنی شما مواجه می شوید با عیسی که بعد از مرگ مبدل به خدا می شود.

 و همین امروز هم جماعتی هستند که عیسی را خدای بر زمین و ظهور خدا بر زمین می دانستند و جایگاهی که محمد در طول حیات داشته هم همتا و هم پیاله با خدا بوده.

 آیا چه کسی توانسته در طول تاریخ و در طول حیات خودش به آن جایگاه قدسی برسد؟

 امروز جایگاهی که برای محمد می شمارند آیا فارغ از آن جایگاهی است که برای خدا وجود دارد؟

 او به عرش اعلی رسیده و به همان جایگاهی که مدام در پی گفتنش برای خدا بود.

 پس شما مواجه می شوید با این سوءاستفاده از مردم، با خام کردن مردم تا در نهایت به آن نقطه مشخص یعنی همان قدرت طلبی برسند.

 ما در قسمت گذشته در باب این عوام گرایی صحبت کردیم که تنها هدف رسیدن به قدرت است.

 حالا این قدرت هر شکلی میتونه داشته باشه.

 وقتی شما با زندگی محمد روبه رو می‌شوید که حالا می‌بینید در نهایت هم میخواد به همون قدرت سیاسی برسه که میرسه.

 یعنی اگر در مدینه قدرت را در اختیار میگیره و در نهایت با حمله به مکه قدرت را در اختیار میگیره، در نهایت به قدرت سیاسی هم میرسه.

 یعنی تمامی این عوامل عوام گرایی رو استفاده میکنه تا در نهایت به همون نقطه مشخص یعنی قدرت سیاسی برسه.

 فارغ از اون ما گفتیم در دل این عوامگرایی ما همه چیز رو یعنی تمامی دلایل به وجود اومدن این پوپولیسم رو میدونیم اما گاها میتونه این قدرت شأن اجتماعی باشه.

 حالا مواجه میشیم با پیامبرانی که در نهایت در پی این هستند که از خودشون یک تصویر روشن و زیبایی رو هم تصویر بکنند.

 حالا میبینید که چگونه اینها با ریشه ها کاری ندارن، چگونه همه چیز رو در سطح خلاصه میکنن و چگونه سعی میکنن هم سو با مردم بشن.

 شما مواجه می شوید با پیامبرانی که سعی می کنند از احساسات مردمی استفاده کنند.

 یعنی شما وقتی مواجه می شوید با محمد و حیاتی که در آن دوران داشته، حالا مواجه می شوید با یک جامعه ای که چندین خدا را مورد ستایش قرار می داد.

 حالا حتی قرار بر این است که همان کعبه که مقدس برای مردم بوده و احساسات مردم برگرفته از آن بوده، دوباره تبدیل به آن مکان قدسی برای مردمان بشود.

 با این تفاوت که به جای سیصد مثلا بتی که در آنجا وجود داشته و سیصد خدائی که تحت عنوان بت ها پرستیده می شده، یک خدا که از میان همان خدایان هم بوده مبدل به خدای اصلی شود.

 یعنی باز هم استفاده از احساسات مردم، سوءاستفاده از احساسات مردم، نگاه دور از ریشه ها و همه چیز را در سطحی تقلیل دادن.

 شما مواجه با این عوامگرایی میشوید که در نهایت قرار است که قدرت را در اختیار این جماعت قرار بده همان‌گونه که قدرت را در اختیار محمد در طول حیاتش در راستای سیاسی قرار داد، همان گونه که در طول حیات آن قدر و منزلت و شأن اجتماعی را به او هدیه داد و بعد از مرگش هم این جایگاه را برایش حفظ کرد.

 یعنی شما مواجه می‌شوید با علم کردن خدایی در آسمان‌ها که در نهایت آن علم ساخته در اختیار همین پیامبر و پیامبران قرار بگیرد.

 اصولا این حجم از سینه زدن زیر این علم در نهایت برای او نذری است که به خود او برسد.

 خب شما مواجه می‌شوید با این تصاویر مشخص از پیامبران و زیستشان.

 در راستای عوام‌گرایی شما مواجه می‌شوید که میدانی را در اختیار خود می‌گیرند تا بتوانند در نهایت به آن قدرتی که می خواهند برسند.

 تمامی عواملی که دارند مطرح می کنند در نهایت برای رسیدن به جایگاه قدسی برای خویشتن است.

 برای رسیدن به قدرت است.

 قرار نیست جریان اصلی تغییر کند.

 قرار است از آن احساسات نهفته در میان مردم استفاده شود و سوء استفاده شود.

 میلی که در دل مردم نسبت به خدا و قدرت باریتعالی وجود داشته.

 حالا تمامی پیامبران از همین میل مردم سوءاستفاده کرده اند.

 ما گفتیم در مبحثی که پیرامون خدا در ویژه برنامه های همین پادکست به نام جان داشتیم در باب خدا صحبت کردیم.

 گفتیم که انسان ها به واسطه ترس هایشان، نیازهایشان و ناتوانی هایشان دست به ساختن این خدا زدند.

 این در بین تمام مردم در جای جای جهان هم به اشکال مختلف وجود داشته.

 شما شاهد مردمانی هستید که در همه جای دنیا حالا به اشکال گوناگون این خدا را می پرستیدند.

 یک جا ما مواجه می شویم با الله یک جا مواجه میشویم با مثلا بت هایی که تحت عنوان همون خدا پرستش میشده.

 قاعدتا کسی در جهان نبوده که فکر کند این پاره مثلا این تکه چوبی رو که من بهش شکل دادم و صیقل دادم در نهایت همون خدای در آسمان هاست.

 کسی که به همچین چیزی هیچوقت نمیتونه باور داشته باشه.

 یعنی خودش نمیتونه باور داشته باشه که من خودم خدا رو به وجود آورده ام.

 قاعدتا این تمثیلی از اون خدای در آسمان ها هست.

 همون شکلی که امروز کعبه هم تمثیلی از اون خدای در آسمان ها هست.

 دیگه تفاوتی با هم نداره که کسی فکر میکنه آیا خدا در دل اون خونه در اون نقطه مشخص از زمین در مکه مثلا نشسته الان داره به حرف ها گوش میده؟

 خب یک تمثیلی از اون در همه جای دنیا هم به همین شکل بوده.

 پس این اون نقطه ای بوده که در بین مردم جاری و ساری بوده و از همون ابتدا هم وجود داشت که انسان های نیازمند و ناتوان و نادانی که به واسطه این احساسات ضعیفی که در خود داشتند نیازمند این بودند که خود را به دامان یک خدای قدرتمند، دانا و همه چیز دان قرار دهند تا برای همه پرسش هایشان پاسخ داشته باشند تا در برابر تمام ترس هایشان یک سکویی داشته باشند، یک سپری داشته باشند تا از آنها دفاع کند تا در برابر تمام ناتوانی های آنها توانمند باشد تا به این دنیا و زندگی آنها معنایی ببخشد.

 حالا تمام پیامبران هم از همین نقطه مشخصی که در دل مردم وجود داشته سوءاستفاده کرده اند.

 یعنی شما مواجه می شوید با همان مفهوم عوام گرایی.

 حالا این جایگاه قدسی ساخته شده را در نهایت به خود نسبت دادند.

 برای خود این تلاش ها در نهایت آنها را به جایگاه والایی در بین مردم رسانده.

 حالا آنها کسی بودند که با این خدای قدرتمند در ارتباط بودند، با او صحبت می کردند.

 حالا در نهایت این قدرت طلبی آنها را به جایگاهی رسانده که بتوانند قدرت سیاسی را به دست بگیرند.

 یعنی خود محمد در نهایت قدرت سیاسی را از آن خود کرد.

 خارج از تمام این ها ما یکی از ارکان مهمی که پیرامون پوپولیسم می شناسیم مبحثی است که در قسمت قبل هم درباره اش صحبت کردیم.

 اینکه اصولا این عوام گرایان سعی می کنند که به بخشی یا اقشار یا توده های مردم وعده قدرت بدهند یا جایگاه آنها را ستایش کنند.

 این هم یکی از اصول مهمی است که در دل پیامبران وجود دارد.

 یعنی شما وقتی مواجه می شوید با پیامبران، می بینید که یکی از مباحث عمده ای که همه این ها مطرح می کنند، جایگاه ویژه عطا کردن به انسان است.

 انسان مبدل به اشرف مخلوقات می شود.

 انسان مبدل به جان با ارزشی می شود که همه دنیا برای اوست.

 حالا قرار است توده ها همراه شما باشند.

 حالا قرار است آنها را ستایش کنید.

 جایگاه قدسی به آنها عطا کنید.

 همان اتفاقی که در تمام نگاه های عوام فریبانه هم اتفاق می افتد.

 یعنی شما اگر در جوامع امروزی رو به رو بشید باهاش حالا کسی که تحت عنوان اون شخصیت پوپولیسم میشناسیم که مثلا میخواد قدرت سیاسی را در اختیار بگیره، مدام در باب مردم شریف و غیور ایران صحبت می کنه.

 مردمانی نجیب در طول تاریخ و تمامی عناوین قدسی رو به این مردمان نسبت میده تا در نهایت اونها همداستان بشن.

 حالا ما مواجه میشیم با داستانی که در دل این پیامبران وجود داره که انسان ها رو مبدل به اشرف مخلوقات میکنه.

 حالا انسان ها اشرف مخلوقات هستند.

 از دیگران باارزش تر هستند.

 از دیگر جان ها با ارزش تر است.

 کار به اینجا هم خاتمه پیدا نمی کنه.

 حالا شما مواجه هستید دوباره با همین تصاویری که داره در برابرتان نقش می بندد.

 یعنی شما مواجه می شوید با یهودیانی که به عنوان مثال توسط موسی و دیگر پیامبران بی‌شماری که یهودیت دارد و تمام پیامبرانی که این مسلمانان قبول دارند، پیامبران همین یهودیان هستند.

 یک پرانتز باز کردم که باز هم این تناقضات بی حد و حصر میان باورمندان به خدا رو مطرح کنیم که باز هم در سر و کله خود می‌زنند.

 اما شما شاهد این هستید که حالا قوم بنی اسراییل مبدل به قوم برگزیده خدا می‌شود.

 حالا قرار است که نه تنها انسانی که اشرف مخلوقات است بلکه یک قوم برگزیده ای هم خدا داشته باشد.

 حالا قرار است جایگاه قدسی این انسان در چندین مرتبه ستایش بشه و این اون نقطه عطف دوباره عوام‌گرایی هست.

 فقط هم مختص به یک نگاهی تحت عنوان یهودیت نیست.

 شما به اسلام هم رجوع کنید.

 مبحث دوباره ای که در راستای ستایش مردمان مطرح میشه مومن و منکر هست دیگه حالا شما مواجه هستید باز هم با یک قوم برگزیده ای که تحت عنوان مومنان خدا مسلمانان مطرح میشه حالا طبقات مختلفی ساخته میشه دیگه اشرف مخلوقات انسان مرد در اون جایگاه قدسی و والا خلیفه خداوند بر زمین هست انسان.

 حالا مواجه میشید با مومنان.

 کسانی که ایمان به خدا دارن، اهل کتابی که همه میشناسیم.

 مسلمانان که دیگه جایگاه سوگلی خدا رو دارن که در اون جایگاه رفیع قرار میگیرن.

 حالا شما میبینید که چگونه در این نگاه عوام‌گرایانه سعی میشه جایگاه انسان ها و توده مردم که قرار هست همراهی بکنند ستایش بشه.

 فرای این ما گفتیم وعده قدرت به این اشخاص داده میشه.

 همون وعده ای که ما تحت عنوان.

 آخرالزمان میشناسیم بهشت میشناسیم.

 شرایطی که قرار هست خدا به اونها آنها همه چیز رو عطا کنه یا فارغ از اون.

 قرار هست قدرت رو در این دنیا در اختیار اون ها بذاره تحت عنوان کسانی که ظهور خواهند کرد، مسیح موعود، امام زمان و تمام این عناوین.

 یعنی همون اصول ابتدایی که در عوامگرایی شناخته میشه به صورت کلاسیک داره در بین پیامبران هم اتفاق می افته و یکی از اون نشانه های مبرهن از عوام گرایی در طول تاریخ همین زندگی پیامبران و نوع نگاه اونها بوده.

 از تمامی عوامل استفاده کردن، ریشه ها رو فراموش کردن، مردمان رو به سطح نگاهشون رو تقلیل دادن.

 اصلا موضوعی نبوده که در باب ریشه ها صحبت بشه، جنگ دیده بشه، از احساسات مردم سوءاستفاده کردن، از باورهای عمومی در بین مردم سوءاستفاده کردند.

 همون باور به یک قدرت ماورایی در آسمان ها که ما تحت عنوان خدا می شناسیم.

 قدرتی که به واسطه ترس های مردم، نادانی های مردم و ناتوانی ها وجود داشته.

 تمامی ملل مختلفی که در دلشان پیامبرانی ظهور کرده اند.

 انسان های آتئیست بی‌خدا که نبودند همشون به خدا باور داشتند در اشکال مختلف.

 حالا یکی یک تمثیلی از خدا رو تحت عنوان بت می پرستیده، یکی ستاره ای رو در آسمان می پرستید اما همه و همه باورمند به قدرت لایزال در آسمانها داشتن یک قدرتی که ماورای دیگران قدرت در اختیار داره، دانایی داره، توانایی داره و این احساس کمبودها رو در اون خلاصه می کردند.

 حالا پیامبرانی بودند که از همین احساسات مردم سوءاستفاده کردند، ریشه ها رو فراموش کردند، در نهایت خود رو برای رسیدن به اون جایگاه قدسی تصور کردند.

 جانشین برای خدا، پیامبر خدا.

 شما مواجه میشید که در نهایت اون جایگاه قدسی ساخته شده توسط باور انسان ها و باور عمومی که توسط این ها سوءاستفاده می شده در نهایت تبدیل شده به جایگاه پیامبر چه در زیست و چه بعد از زیستن خودش.

 ما در باب قدرت طلبی در دل این نگاه های پوپولیستی صحبت کردیم.

 قدرت طلبی که باعث اصلی بوجود آمدن این نگاه های عوام گرایانه است.

 حالا شما شاهد این قدرت طلبی هستید که نه تنها برخی از این پیامبران به قدرت سیاسی رسیده اند که جایگاه اجتماعی را از آن خود کرده اما قدرت طلبی می‌تواند گاها آنها را به جایگاه رفیع و شأن و شخصیت برساند.

 ما مواجه هستیم با پیامبرانی که میدانی را برای خود فراهم کرده اند و با این عوامل مختلف عوام گرایی استفاده کرده اند تا در نهایت به قدرت برسند و میدان در اختیار آنها باشد.

 شما مواجه می شوید با این ستایش مردمان و توده مردم برای رسیدن به قدرت.

 مبحث اشرف مخلوقات مومنان قوم برگزیده ای همچون قوم بنی اسراییل.

 و الی آخر.

 و در نهایت هم وعده قدرتی که به آنها داده می شود تحت عنوان ظهور امام زمان و مسیح و یا رسیدن به بهشت و جهنم.

 خب ما شاهد یک نمونه مشخص از این عوام گرایی در دل زندگی پیامبران بودیم و یکی از آن نمونه هاست برای شناخت درست عوام گرایی همین سرگذشت پیامبران رو دوره کردن.

 قاعدتا در قسمت های آتی سعی میکنیم در باب عوامل دیگری هم صحبت کنیم و در نهایت در این ویژه برنامه که تعریف مشخصی نسبت به این عوامگرایی داشته باشیم چرا که ما برای رسیدن به تغییرات نیازمند هستیم که این عوام گرایی را از میدان به در بکنیم چرا که توده ها دچار اشکالات بیشمار هستند و ما برای گذر و انقلاب و دگرگونی نیازمند هستیم که مشکلات را بشناسیم و اصلا نیازی به ستایش مردمان نداریم.

 ما نیاز داریم که این اشکالات را تصحیح کنیم تا انسان ها تغییر کنند و دگرگون شوند.