به دنیا آمده در خاندانی
به دنیا آمده در خاک تبریز
شده او گل به باغ و تاک ایران
به خانه آن پدر بین را که آرام
به هم‌نوع خودش او در تلاش است
همه جانش برای مردم ایران
زِ جانش او گذر تا خاک پاک است
همه آن تن شریف و مرد بینند
زِ مادر او بدارد زن رهایی
مدد دارد به هر تن ناامیدی
به خانه خاندانش غرق پاکی
به دنیا آمده در خاک رویید
زمان بودنش در نوجوانی
قجر آن مفت‌خواران خاک ایران
همه خاک و سرا بر اجنبان داد
نه حکمت دارد و عصمت نه ایمان
همه قدرت بدست شاه بیداد
همه دنیای آنان مستی و خاک
بگو مشتی که شاه و پادشاه است
همه مردم به قعر جهل و بیداد
همه ایران ما در قهقرا است
و شاهی کز حرم دارد سراها
در آن روزی که بشلا را جوان است
نفس قلبش همه رنجور این خاک
پدر گوید برو دور از وطن باش
برو تا درس آنان را بگیری
همه جانت فدای خاک ایران
برفتا دور در آن خاک و بستان
برفتا دید اینجا نیست آنجا
چه قدر والا نشسته مردمانش
به شاهی می‌دهد آن شرط تا آن
همه مردم به خواندن راهدار است
بر او می‌دارد آن حق می‌دهد جان
دگر آن دین نباشد بر تو اجبار
قضا قانون آن از مردمان است
بخواند تا بداند این جهان چیست
بدیدا این جهان از عزم آن‌ها است
بر این اشجر اگر اینسان به افرا است
بیامد در دل خاکش بر ایران
بگفتا این رهایی حق ما است
بگفتا باید عزمی و به فریاد
بدور آن ترس آن دیوانگی‌ها
بشور و با دل و فریاد آن گفت
بیا در خاک در قلب هم ایران
بیا این خاک را بار دگر ساز
مثال او دگر در خاک بسیار
بیامد آن هزار فریاد ایران
به میدان آمده مردم در این خاک
بیامد داد و زن فریاد ایران
به قدرت باید آن شرطی بنا کرد
که در بین همان مردم زِ ایران
همه مردم همه آزادگان راه
بیامد مشت را آنان هوا کرد
بگو بشلا به قلب مردمان تا
به میدان جمعی از بربر اجانب
بیامد تا نفس را از جهان برد
بیامد تا به زور مشت دیوان
ولیکن مردمی کز رادمردی
نه دور افتاده نه با ترس ایران
به میدان آمده آن ترک مغرور
ستاند حق خود را از تو ایران
همه شور و همه فریاد و میدان
رها دارد زمین و خاک از آن
همه با هم یکی یکدل به فریاد
به میدان‌ها و در شور رهایی
که مردان و زنان یکدل به یک راه
چه سختی‌ها و دردان را که دیدند
نشد با هیچ زوری و به تیغی
همه با هم به پیروزی و در راه
به فخر مردمان او سر به راه است
شده این خاک از عزم نفس‌ها
بگو بشلا که با هم با نفس راه
به بیداریِ مردم کوش‌ها کرد
زِ خود بگذشت حالا خاک ایران
همان تن کز علوم علم دیوان
شد او فریادرس شد او وکیلان
به میدان آمده در پیش راه است
به فریاد همه مظلوم ایران
به قانون آورد حق اسیران
هر آن‌کس در دل دیوانگان است
برون دارد همو را اینچنین راد
به قانون می‌دهد او رأی تا ماه
همه جانش در این بیداد درگاه
چرا اینسان نشیند وای فریاد
بیا این جامه را برکن که بیداد
همه جانش برای بسط از داد
شد او حامیِ ملت از نسان داد
چه بسیاری از این آزادگان راد
که با فریاد خود ایران رهان است
از آنان بر دل و خشم و به فریاد
نتاند این گرفتن نغمه فریاد
زِ اجنب دارد او اینسان مدد تا
بیاورده به سیلی از اجانب
به آتش او کشیده راه از داد
به خود می‌بالد از دیوانگی شاه
همه خاکش تو ایران خشم آن شاه
به دست اجنبان یاری از آن خان
و بشلا می‌کند رختش به ایمان
به خاک مادری آید دلیران
رود بر خاک پاکش پایمردی
همه اجنب زِ خاک ما برون باد
ندارد ترسی او در راه این خاک
همه جان در کف و بر خاک ایران
به میدان و به جنگ و شور مردی
به تیر و ترکش دیوانگان شاه
و بشلا یار ما در این سرا شاد
به میدان و به جنگ شاد و در راه
همه اجنب به قدرت پیش در پا
به فریاد و به عزم اینچنین ماه
بیامد تیر خنجر قلب بشلا
زمین افتاده و در دور آن ماه
دلیران ترکبانان ترک خوانان
به زیر لب کند نجوا به فریاد
رهایی جان ما جان دلیران
نفس تا باشد آن در راه حق است
اگر مردم نبودم راه من راد
ببستا چشم لبخندش به دنیا

شریف و تن اصیل و جاودانی
همه جان‌ها به ایران بود لبریز
شریفان زاده و فریاد پیران
همه جانش فدای خاک ایران
برای زیستن بر او علاج است
فقیران و دلیران و تو شیران
همه قدرت در آن را اشتراک است
به مشکل آن مدد دستان بگیرند
برای خویشتن بر جان باقی
امیدش گشته شادی بر نصیبی
همه مردم بگفتا شرح باقی
شد او بشلا همه خواهش به امید
به دل آن سالیان و آن تباهی
به یغما داده و بیداد ایران
به زنباریِ خود ایران نشان داد
به زشتی و به فقر و خاک دیوان
نفس‌ها بر حذر از مکر این شاه
همه خاک و نفس‌ها برده بر باد
و مشتی کز نفس هم بی‌نصاب است
ندارد حق و شاه از این جهان شاد
به دوران قدیم او را به راه است
به بازی می‌دهد ایران و هر جاه
به دیدار چنین ایرانمان است
ببیند مردم و آن مشت ناپاک
برو بر خاک اجنب درس خوان باش
وطن برگردی و بر آن بمیری
سزای ما از این دیوان بگیری
بر آن مهد رهایی باده مستان
چه قدر اینان به پیش و ما به پس راه
چه قدر دور از تحجر خاندانش
به اذن مردمان خورشید تابان
برای خواندنش دولت به کار است
که هر کس غرق دنیا و به کار است
نیامد شاه و یزدانی به تکرار
برای خویشتن خود در عیان است
نه از گفتار دیگر بر عیان است
چنین کرسی نشاندن جان آن‌ها است
به خون پاکیِ این مردم اینجا است
بگفتا از نظرها از تو ایمان
همه ظلم جهان بر خاک پا است
زِ خاک پاکمان را کرده دلشاد
برای فجر دور آن اختگی‌ها
رهایی حق ما باشد به ایران
بیا با دست هم آزاد ایمان
به جان من تو این خاک دلیران
جوانانی که آمد خاک بر یار
به بیداری کند این خاک ایمان
به بیداری دلیران و به دل پاک
که آزادی همه حق تو ایمان
زِ مردم باید آن مجلس بنا کرد
رهایی را به این شرطش به پا کرد
به قلب و در دل میدان و افرا
زِ بیداری خود این را بنا کرد
رهایی را برای خود به پا کرد
به تیر و خنجر و کشتن حقایق
به کشتن مردم و آزادگی خورد
کند ایران ما را بست ویران
به میدان بود تا جان پایمردی
همه مردم پر از شور و به ایمان
که دیوان را کند دور و به مجبور
بر آن آزادگی‌ها بر تو ایمان
به امید رهایی بر دل ایمان
زِ دیوان و پلیدان و اسیران
رهایی را کند آن نغمه از داد
نتاند او بریدن آن تباهی
به شرط آن شود شاه از دل ما
بر ایمان و رهایی پر کشیدن
کند ایران ما را ناامیدی
زمین آورده دیوان و همان شاه
رهایی بر دل انسان ماه است
رها تن‌ها رها از عدل و داد است
به خاک ایران با فریاد افرا
برای بسط آزادی چه ها کرد
از او خواهد رهایی را به ایمان
شده پر بال از مهر و به ایمان
به مجلس ملی و بر خاک ایران
همو فریاد را او بر پناه است
بگو آن دادرس بر دیو و آه است
زِ بندار او برون دارد دلیران
به زندان و به زشتی در فغان است
که جان و دل بر آن آزادگان است
نبیند اینچنین مردم نهان است
که آزادی به کام عاشقان است
که دخت ما به درد و در فغان است
شده رکن جهان و شاه خان است
که ایران را به آزادی رهان است
که شاه این زمین از او فغان است
که با فریاد خود ایران رهان است
همه شاهان ایران را فغان است
که شاه خاک بر ترس و نهان است
به کشتار همه آزادگان است
که مجلس را برد بر کام خان است
همه مجلس به خون و در فغان است
بر این همکاری اجنب که خان است
که با کشتار انسان شاهشان است
به خاک و خون کشد شاهی که بدخواه
همه ایران به استبداد دیوان
همه جانش فدای خاک ایران
همه ترکان ما شیران ایران
به تبریز رها خاک دلیران
به فریاد همه غران شیران
همه با هم همه یکدل و دلپاک
رهایی برکند از کام دیوان
به فریاد همه خاک دلیران
همه جان‌ها کند آزاد ایران
از این همبستگی فریاد شیران
که ایران را کند آزاد دیوان
به دست خاری شیران اسیران
بگو آزاد باشد خاک ایران
شکافد جان آن مستان دیوان
به جمع آمد همه شیران ایران
همه یکدل دفاع از خاک ایران
همه بشلای ما آن مرد دلشاد
کند آزاد این خاک از تو ایران
به بی‌باکی و آن در راه فخر است
که دنیا را کند آزاد شیران
بگو این جاودانه راه ایران