خب دوستان توی این قسمت مشخص میخوایم پیرامون ظلم صحبت کنیم.

 حالا نه اینکه صرفا در باب خود مفهوم ظلم که حالا در ابتدا سعی میکنیم یه مقداری هم در باب ظلم صحبت بکنیم اما بیشتر در باب یک معنی که بین مردم به شدت جاری و ساری است و در همه جای دنیا تقریبا و در ایران هم بیشتر قاعدتا باهاش روبه رو هستیم که این که در نهایت ظلمی که فقط در برابر من اتفاق می‌افتد است که ظلم است و باعث می‌شود که من نسبت به آن واکنشی از خودم نشون بدم.

 این اتفاقی که باهاش روبه‌رو هستیم در سراسر جهان و به ویژه در بین مردم ایران.

 حالا در این ابتدای بحث سعی می‌کنیم یک مقداری پیرامون خود ظلم صحبت بکنیم و کم کم پیش برویم تا در نهایت به این معنی مشخص برسیم.

 این که ما در جهانی زندگی می‌کنیم که قاعدتا پر از ظلم است و ظالمان بی‌شماری هم در جهان قدرت دارند.

 ظلمی که قاعدتا به واسطه این قدرت به وجود می‌آید و اصولا کسی که قدرت را در اختیار می‌گیرد که می‌تواند ظلم را در قبال دیگران انجام بده.

 خب ما در باب این مساله تا به حال بارها و بارها صحبت کردیم.

 این که قدرت به واسطه ضعف دیگران هم به وجود می‌آید.

 این که شما وقتی دارید در باب یک معانی مثل قدرت، مثل بزرگی، مثل برتری صحبت میکنید.

 اینها مفاهیمی هستند که به واسطه دیگران شکل میگیرند.

 یعنی شما قدرت را نمیتوانید به تنهایی معنا کنید.

 قدرتی است که به واسطه ضعف دیگران شکل میگیره.

 برتری که به واسطه کهتر و کوچکتر بودن دیگران شکل میگیره.

 بزرگی که به واسطه کوچک شمردن و یا کوچک انگاشتن خود است که شکل میگیره.

 و حالا بزرگی برتری قدرتمندی هم به وجود میاد.

 وقتی در باب ظلم هم صحبت میکنیم قاعده بر همین مبنا هست.

 یعنی شما باید مظلومانی داشته باشید تا بتونید ظالمان رو شکل بدید و این ظالمان با وجود این مظلومان هست که شکل میگیرن و به وجود میاد.

 پس ما داریم در باب جهانی صحبت میکنیم که در نقطه ابتدایی یه مفهومی به نام ظلم درش وجود داره و جهانی است که پر از این ظالمان و پر از این مظلومان است.

 جهانی که ظلم تبدیل به یک بخش عمده ای از اون شده.

 در جای جای جهان هم باهاش روبه رو میشید.

 جنگ های بی شماری که داره شکل میگیره.

 ظالمان بی حد و حصری که دارن به کشور های مختلف حمله میکنن و اونها رو تحت ظلم و شکنجه خودشون قرار میدن.

 حکومت های بی شماری که در جهان حضور دارن مثل جمهوری اسلامی که حالا با ظلم و سرکوب مردم دارن این حکومت خونین خودشون رو به پیش میبرن.

 پایه های این حکومت رو بر خون و جسد انسان ها استوار کردن.

 و ما مواجه میشیم با این جهان پر ظلم و غرق و به نوعی درمانده در ظلمت.

 ما جهانی رو داریم امروز که در این ظلم، در این قدرت پرستی اسیر مونده.

 در باب ریشه هاش بارها و بارها صحبت کردیم.

 این نگاه به یکتا پرستی، نگاه یکتا پرستانه این وجودیت خدا در جهان تا چه اندازه مثمر ثمر بوده؟

 برای پدید آمدن و بویژه قدرتمند تر شدن این نگاه اینکه تا چه اندازه سبب شده که ما امروز این نگاه قدرت طلبی را در جهان ببینیم.

 اینکه تا چه اندازه جایگاه ها و پایگاه هایی همتای همان خدا در آسمان بر زمین هم ساخته شده.

 امروز شما وقتی به جهان پیرامون خودتان نگاه می کنید با پادشاهان، با رئیس جمهوران با رهبرانی در جهان روبرو می شوید که جا پای همان خدا گذاشته اند.

 همان جایگاه قدسی در آسمان هاست که به زمین آمده.

 همان نگاه مشترک است که ما داریم با آن روبه رو می شویم.

 در اشکال و اقسام مختلف.

 اینکه تا چه اندازه اینها در شکل گیری و به ویژه در گسترش این نگاه نقش بازی کردند.

 تا چه اندازه انسان ها را عادت مند به این نگاه کردند و ما امروز مواجه می شویم با این قبول کردن قدرت دیگران، قبول کردن ظلم دیگران.

 و این جهان، جهانی پر از زشتی ها شد.

 ریشه های ابتدایی اش را گفتم و درباره اش صحبت کردم.

 اینکه قاعدتا مفهومی به نام خدا و گره خوردن این معنا و مفهوم با قدرت و قدرت پرستی و یکتایی عامل اصلی پیدایش و قدرتمند تر شدن این نگاه بوده و هست و در نهایت جهانی رو ساخت پر از ظلمت ها.

 جهانی که امروز باهاش روبه رو می شیم در سراسر اون از این ظلم ها و ظلمت ها می بینیم.

 همه و همه برگرفته از همین نگاه هست.

 به اشکال مختلف هم شکل گرفته.

 یک معنای مشخصی رو تعریف کرده.

 از همون ابتدا این قدرت رو نقش داده، یک جایگاه بزرگ و قدسی رو به وجود آورده، یک بزرگی رو تصویر کرده، یک برتری رو شکل داده که حالا کهتران، ضعیفان، کوچکان، حقیران، بندگان بردگان در برابرش نقش بستند.

 این معنای مشخصی که ما به نام خدا میشناسیم حالا باعث شده هزاران هزار فروع دیگری رو هم در خودش بوجود بیاره.

 بارها در باب این موضوع صحبت کردیم.

 وقتی یک اصلی یک اصل مشخصی بین انسان ها شکل میگیره.

 این فروع به شدت میتونه تغییر بکنه.

 جایگاه ها میتونه تغییر بکنه.

 یک تاج ساخته شده برای خدا و قدرتمندان و ظالمانی که شکل گرفته.

 حالا میتونه هر بار سری رو در خودش جا بده.

 هر بار میتونه به اشکال مختلفی هم شکل بگیره.

 یک بار میتونه آرزومند و اسیر در نگاه های مذهبی شکل بگیره.

 یک بار میتونه حتی با نگاه ها و اعتقادات بی مذهب یا حتی ضد مذهبی هم شکل بگیره.

 چرا که این اصل جایگاه داره.

 این اصل نگاه به قدرت خدا نسبت به قدرت.

 نگاه به ستایش این قدرت، ستایش این ظلمت، ستایش به این ظلم.

 این شکل گرفته.

 حالا میتونه هی تغییر بکنه.

 حالا میتونه هی بازآفرینی بکنه، بازتولید بکنه، اشکال مختلفی از خودش رو نقش بده.

 و شما مواجه میشید با این در سراسر جهان و در مجموع جهانی که در این ظلمت اسیر مانده و تبدیل به یک اصل غیر قابل عدول در جهان هم شده، حالا به فراخور اینکه ما این ظلم و ظلمت و این قدرت و این خدا و این نگاه ها را در جهان می بینیم، باید انسان هایی را هم داشته باشیم که همسوی با این ظلم بشوند، همداستان با این ظلم بشود چرا که نگاه به جهان پیرامون ما یک نگاه طنزآلود است یعنی اگر یک مسافر یا یک محتضری از دور داشت به جهان ما نگاه می کرد، جهان انسانی را زیر نظر می گرفت.

 برایش طنزآلود بود که این ظلم های فراوانی که دارد در جهان اعمال می شود، گاها توسط خود همین انسان ها در قبال خودشان به دستور کسی در فراتر انجام می شود.

 یعنی انسان هایی هستند که خود را فروخته اند به این نگاه ها.

 یعنی اگر امروز مواجه می شوید با جنگی که در یک کشوری اتفاق افتاده، سربازانی که دارند این جنگ را به پیش می برند.

 این ها در جایگاه خدایی قرار ندارند.

 خدایی در آسمان ها، خدایی در تخت خدایی، در فلان کشور، در فلان پایتخت، به عنوان رهبر، به عنوان پادشاه، به عنوان امپراطور، به عنوان رییس جمهور در آن جایگاه قدسی قرار گرفته، فرمان می دهد.

 اما مردم هست که مردم را دارند آزار می دهند.

 مردم هست که دارند همدیگر را مورد ظلم قرار می دهند و خود را به نوعی فروخته اند به این نظام فکری خود را همسو با او می بینند.

 عاملیتی دارند برای آن نگاه بیمارگونه و آن نگاه ظالمانه و از دل خود همین مردم که کثرت هم در اختیارشان هست دارد اتفاق می افتد.

 جماعت بیشماری در برابر این ظلمت سکوت کرده اند و هیچ ایستادگی نمی کنند و باعث جریان این نگاه می شوند.

 کسی که به جنگ می رود به واسطه فرمانی که به او رسیده، بدون اینکه خودش هیچ درگیری ای داشته باشد و خودش هیچ فکری داشته باشد، خودش هیچ انتخابی داشته باشد، عمله این نگاه می شود.

 عاملیت این نگاه را به دست می میگیره و اصلا دلیل وجودیت این هم همین عاملیت اون شخص هست.

 اون اشخاص هست.

 اون طیف گسترده از مردم هست.

 در جمهوری اسلامی وقتی مواجه میشید با اینکه حالا جماعتی به خیابون اومدن برای اعتراض.

 که جماعتی در برابرشون تا دندان مسلح میان و وحشیانه ترین رفتار ها رو میکنن.

 این فرمان یک فرمان یکتا از یک قدرتی در آسمان ها بر زمین نشسته است.

 کسی بر جایگاه خدا تکیه زده و داره همون فرامین رو به پیش میبره.

 اما عاملیت در اختیار اون مردمی است که خود رو همسو و هم نظر کردن.

 حالا ما پس مواجه میشیم با یک نظام ظالمانه ای که تعداد بیشماری هم مظلوم داره که همسو و هم نظر با این ظالم بر تخت نشسته هستن.

 کسی از دور به این جهان نگاه کنه.

 از دیدن این حجم از تناقض و پارادوکسی که وجود داره قاعدتا جنون پیدا خواهد کرد.

 غیر قابل فهم هست براش.

 حالا چجوری ممکنه است مظلومان همدست با ظالم در گسترش این ظلم کمک کنند؟

 چگونه شما با این بیشمار بردگانی روبرو میشوید که زنجیرهای اسارت را خود به دست و پای خودشان می بندند؟

 خودشان گردنبند اسارت و قلاده اسارت را به گردن می بندند و در انتظار فرامین می نشینند.

 ما مواجه می شویم با یک نظام ساخته شده ای که حالا سعی داره همه رو همسو با خودش بکنه.

 همه رو تبدیل به عمله ظلم بکن.

 همه با او همسو باشن.

 مظلومان بی شماری که این راه پر ظلمت رو به پیش می برند.

 این راه بزرگ رو به وجود میارن و قدرتمند می کنن.

 حالا شما با یک جماعت بی شماری روبرو هستید که همسوی با این ها هستند.

 در قسمت های مختلف پیرامون این موضوع صحبت کردیم.

 اینجا هم سعی می کنیم موجز درباره اش صحبت بکنیم.

 اینکه برای همسو کردن این ها از طرق بی شماری هم استفاده کردند یکی این ریشه ی گذشته ای که در خود دارای ریشه ی طویلی که از سالیان دراز به همراه خود داشت.

 از همان ابتدای نگاه به قدرت یکتا پرستانه نگاه به خدا در آسمان ها، این فرهنگ و تعلیمی که از ابتدا هم همراه آن ها بوده، شما به تاریخ زیست بشری نگاه بکنید، به صراحت به تاریخ مدون زیست بشری نگاه بکنید و ببینید تا چه اندازه این نگاه یکتا پرستانه.

 عاملیت داشته بین آنها تا چه اندازه باعث تعلیمات آنها شده، تا چه اندازه دنیای آنها را به پیش برده و حالا شما میتوانید بفهمید و معنا بکنید که چگونه است که تا این اندازه مردم با این نگاه همسو هستند.

 از همان ابتدا این قدرت ها شکل گرفته، این برتری خداوند در آسمان ها در برابر آنها علم شده.

 حالا اینها برده و عبد و عبیدی شدند، تسلیم در برابر او قرار گرفتند، فرمانبردار در برابر او بودند.

 این نظام حاکم و محکوم شکل گرفته و قاعدتا از اینها محکومین خواهد ساخت که به فرمان حاکم خودشان گوش بسپارند.

 با این تصویر مواجه می شوید در طول سالیان دراز ریشه دوانده در بین انسان ها به اشکال مختلف در شکل مذهبی.

 حالا شکل مذهبی خودش را تغییر میدهد.

 یک شکل غیر مذهبی حتی ضد مذهبی هم میگیرد اما باز هم به همان معانی پایبند است.

 معانی که ریشه دار سالیان دراز اتفاق افتاده کسی حاضر نیست این نظم را به هم بزند.

 من بارها درباره اش صحبت کردم.

 کسی حاضر نیست در راهی انقلاب کند که این نظام حاکم قدرت از بین برود.

 این نظام غالب و مغلوب از میان برداشته شود.

 همه در جستجوی این هستند که خود را در آن جایگاه قدرتمند قرار دهند، خود را در جایگاه غالب قرار دهند.

 حالا مغلوبین بی شماری در برابرشان باشند، غاصبان دیروز تبدیل به مغلوبین فردا بشوند.

 حالا کسی که در قدرت هست را به پایین بکشند و در نهایت برده و عبد و عبید خودشان بکنند.

 قرار نیست این نظام از بین برود.

 و همین است که شما مدام در حال تکرار این نگاه ها هستید.

 فرای این نگاه ریشه دار، این تعالیم گسترده ای که در طول تاریخ اتفاق افتاده ادامه پیدا کرده و امروز هم تبدیل به یک اصل مستحکمی در بین تمام افکار با گونه های مختلف مذهبی، غیر مذهبی، فلسفی، اجتماعی، سیاسی و هر نوع نگاهی که در جهان میبینید متاثر از همین نگاه ابتدایی و عبادت و ستایش این قدرت هست.

 عبادت و ستایش این ظالم هست و تبدیل به یک اصل ریشه داری شده که همه جا هم باهاش روبه رو هستیم.

 اینکه این ظالم رو در تخت قدرت قرار میدن و همه چیز را از آن او می دانند مظلومین باید در برابر او سر سجود فرود بیارن.

 قرار هست که در برابر او و بزرگی او را بپرستند.

 قرار هست که عبد و عبید و بنده او باشند، فرمانبردار او باشند.

 حالا شما مواجه میشید با این نظام ظالمانه ای که اون ظالم رو در نوک هرم خودش قرار داده و دوباره داره بازتولید میشه.

 یک بار در دل مذهب قدرتمند به وجود آمده به پیش رفته باعث قدرت گیری شده حالا هر بار در هر.

 نگاهی حتی ضدمذهبی هم اگر شکل بگیره بازم همون ظالم رو پدید میاره.

 حالا فقط جای ظالم و مظلوم رو مدام تغییر میده.

 اما فرای این، با اون سیستمی که ما بارها دربارش صحبت کردیم، همون سیستمی که امروز هم به عنوان چوب و هویج میشناسیمش، همون سیستم پاداش و مجازات که در دل ادیان هم قدرتمند بوده.

 در دل دیگر نگاه ها هم به همون شکل قدرتمند به پیش رفته هم باعث شده تا این جماعت رو همسو با خود بکنه.

 این که شما وقتی مواجه میشید با کسانی که خود رو به این ظالم میفروشند، مظلومانی که خود رو در برابر اون ظالم به خاک و خون میکشانند، پاداش های بیشماری هم در برابرشون هست.

 زندگی راحت در این دنیا بهترین امکانات، بهترین جایگاه، موقعیت ها، موقعیت اجتماعی، طبقه اجتماعی که دارن به بالاترین حد خودش میرسه، جزو اشراف میشن، ثروت بی حد و حصری در اختیارشون قرار میگیره.

 لذات بیشماری در اختیارشون قرار خواهد گرفت و این جایگاه قدسی را در این زمین هم کسب می کند.

 حالا فرای آن در نگاه های مذهبی مثلا یک آینده خوبی هم در بهشت نصیبشان خواهد شد.

 حالا این نگاه را فقط به مذهب هم خلاصه نکنید.

 در هر نگاهی هم می توانید به آن نگاه کنید.

 اگر کسی به حکومت ضاله ای که در جهان هم وجود دارد یک حکومت ظالمی مثل.

 حکومت مثلا روسیه پایبند باشد، اگر به آن فرمانروایی و به آن فرمانده هم پایبند باشد قرار است بهترین جایگاه ها را به دست بیاره و قرار است که در آن الیگارشی ثروتی که ساخته اند جایگاه و مقامی داشته باشد.

 تمام قدرت و ثروت را در اختیار بگیرد، در این جهان به بهترین جایگاه ها برسد و این پاداشی است که حالا قرار است مظلومین را عمله اون ظالم و جلاد بکنه.

 حالا قرار است با سیستم مجازات بدترین مجازات را در قبال یاغیان و.

 ایستادگان در برابر این نگاه هم قرار بگیرد.

 قرار است هر کسی اگر در برابر این نگاه اعتراضی دارد، بدترین مجازات در برابرش نقش ببندد، کشته بشود، به زندان بیفتد، سالیان سال تبعید بشود، بدترین شکنجه ها در قبالش اعمال بشه، هیچ جایگاه اجتماعی نداشته باشه، از شغل خودش رانده بشه، هیچ قدرت مالی نداشته باشه تا بتونه زندگیش رو به پیش ببره.

 بدترین شکنجه ها در قبال خودش، همسرش و فرزندانش، اطرافیانش، دوستانش، اقوامش، همفکرانش هم مشاورانش و همراهانش اعمال بشه.

 بدترین مجازات ها، بدترین شکنجه ها.

 شما مواجه میشید حالا با این نگاه بیمار آلوده خشونت باری که در قبال معترضین هم انجام میشه.

 حالا اینها همه و همه داره نوید این نظام و این ارزش تازه رو میده که انسان ها بدونند اگر همسو و عمله این ظلمت باشند بهترین جایگاه ها برای اونهاست.

 اگر در برابر این جلاد بایستید، در برابر این ظالم بایستید.

 قرار است که بدترین اتفاقات هم برایشان بیفتد.

 قرار است در بدترین شرایط به پیش بروند و این همسو کردنی است که حالا اتفاق می افتد.

 پس ما تا اینجا با این مفهوم ظلم و ظلمت در جهان قدرت و قدرت پرستی و نگاه یکتا پرستانه گسترشش صحبت کردیم و گفتیم که تا کجا این جهان را، ساختارش را این گونه ظالمانه کرده ایم که نه تنها فقط در نگاه های یکتا پرستانه خدا باور که در تمام نگاه های مختلف هم همان نگاه ریشه دار هست.

 از همان وام گرفتن و قدرتمند کردن و به پیش بردن.

 حالا با توجه به یک نگاهی مثل پاداش و مجازات سعی می کنند که مدام مردم را هم همسوی با این ظلمت بکنند.

 مردم را هم تبدیل به این عمله ظلمت بکنند.

 برای این ظالم عاملیت بیشتر و بیشتری هم از دل این مظلومین پدید بیارن.

 اما فرای این ما با یک موضوع دیگه ای هم روبه رو میشیم.

 اینکه حالا قرار هست مردم رو بی تفاوت نسبت به اصولا ظلم بکنن.

 اصلا مفهوم ظلم رو برای اونها بی معنا بکنن.

 مدام در پی این هستند که این مفهوم ظلم مفهوم ظالم بودن همه اینها بی رنگ و بی معنا بشه و ظلمت بی ارزش بشه.

 مردم نسبت به این بی حس و بی احساس بشن و بی تفاوت بشن.

 گاها با تکرار این ظلم ها سعی در این کار دارن.

 یعنی وقتی مدام دارن یک ظلمتی رو انجام میدن برای مردم قبحش از بین میره.

 مدام شما روبه رو میشید با اعدام های بی حد و حصری که دارن اتفاق می افته.

 جنگ های بی سرانجامی که به پیش میبرن.

 جنایات بی حدی که میکنن.

 حالا این نقطه جوابی که در نهایت میده این هست که نسبت به این مردم ایزوله میشه.

 نسبت بهش بی تفاوت میشن.

 اینقدر تکرار میکنن این ظلم و جانی گری و وحشی گری رو را که برای مردم بی تفاوت به نوعی از کنارش بگذرند، بی حس و احساس نسبت به این اتفاقات باشند.

 در کنارش با توجه به همان تفسیری که ما نسبت به پاداش و مجازات هم دادیم، حالا مردم حتی با ترس هم وارد این وادی خواهند شد که نسبت به این موضوع بی تفاوت باشند.

 حالا این ترس و وحشتی است که سعی می کنند بی تفاوت برای خودشان جلوه بدهند.

 این موضوع فرای آن با منفعت بی حد و حصری که برایشان ساخته می شود گفت این پاداش و مجازات یک بخشی از مجازات است که به واسطه اش مردم پر ترس خواهند شد.

 سعی می کنم بی تفاوت از کنار این ظلم ها بگذرند چرا که مجازات سختی در برابر آنها هست.

 اگر ظلمی در جهان دارد اتفاق می افتد در کنار گوششان حتی دارد اتفاق می افتد اگر کوچکترین واکنشی از خود نشان بدهند بدترین زندان ها و بدترین شکنجه ها در قبال شان هست.

 حالا پر ترس از کنار این موضوع می گذرند.

 از کنارش بی تفاوت خواهند گذشت.

 در کنارش با پاداشی که خواهند گرفت، با منفعتی که به دست خواهند آورد.

 در نهایت خود هم تبدیل به عمله این جلاد خواهند شد.

 عمله این ظلمت عمله این خدای بر زمین ها خواهند شد.

 خودشان هم حاضرند که هر کاری بکنند فلان کس را بفروشند تا یک جایگاهی بگیرند، شغل بهتری بگیرند، ثروت بیشتری به دست بیاورند، شهوت بیشتری را کسب کنند و به واسطه این پاداش و این منفعت هم باز در همین وادی قرار میگیرند.

 گاها به واسطه آن نگاه متعصبانه و کورکورانه شان، این نگاه را که مدام بهشان تعلیم داده شده، حالا جنبه ایدئولوژیک دارد، حالا جنبه نوستالوژیک دارد، جنبه های مختلف دارد.

 یک زمانی به واسطه قومیت شماست که شکل میگیرد، به واسطه نژاد شما هست، به واسطه کشور شما هست، به واسطه مذهب و دین شما هست.

 اما این نگاه و این باور مستحکم در وجود شما میشود.

 این ایمان چشم بسته ای که برای شما ساخته اند به این ایدئولوژی در برابر شما را تبدیل به عمله ظلم می کند.

 یک بخش عمده ای از این کسانی که عاملیت این ظلم را دارند وابسته به همین نگاه است که درگیر این اتفاقات وحشتناک شدند.

 حالا شما وقتی مواجه می‌شوید با جماعتی که به سادگی به مردان و زنان تجاوز می‌کنند در خیابان اینها را با گلوله می‌زنند، وحشیانه ترین اتفاقات را برای اینها رقم می‌زنند.

 شما وقتی با اینها روبه‌رو می‌شوید، بخشی هم به واسطه آن ایمانی که به آن نگاه آلوده در برابر دارند.

 گاه هم به واسطه مذهبی است که حالا قدرت را در اختیار گرفته مثل جمهوری اسلامی و گاها هم به واسطه اعتقاد و باور به خون برتر و نژاد بزرگتر.

 مثل زمانی که در بین نازی ها این اتفاق افتاد و یا مثال های بی شمار دیگری که می‌شود درباره اش زد و اصولا این ایمان هم گاها آنها را تبدیل به این عمله ظلم می‌کند و در نهایت جماعتی را پدید می آورد که یا عمله این ظلمت هستند و یا در نهایت بی تفاوت نسبت به این ظلم ها هستم.

 با عواملی که من درباره اش صحبت کردم که باز هم مسلما عوامل بیشتری هم خواهد داشت.

 چیز هایی که الان به ذهن من رسید و ما مواجه می شویم با این بی تفاوتی مردم نسبت به ظلم و جهان پر ظلمت.

 حالا ما جهانی داریم پر از ظلم های بی حد و حصر با انسان هایی که نسبت به این موضوعات بی تفاوت هستند.

 این هم فقط مختص به ایران و جمهوری اسلامی هم نیست.

 نسبت به فقط یک موضوع آن هم انسان نیست.

 نسبت به یک موضوع.

 فقط جنگ نیست.

 نسبت به یک موضوع.

 فقط ظلمی که در قبال ظلمی که در برابر مثلا معترضین انجام می شود نیست در قبال همه موجودات، در قبال همه جان ها.

 وقتی ما داریم در باب این موضوع کلی صحبت می کنیم که انسان ها در برابر ظلم ایستادگی ندارند و همرنگ و همسو می شوند در باب همه موجودات هست.

 یعنی شما مواجه میشید با جهانی که در اون ظلم های بی حد و حصری در جریان هست.

 به عنوان مثال ظلمی که در قبال حیوون ها داره اتفاق می افته.

 حالا اینکه فقط مختص به جمهوری اسلامی نیست، مختص به فلان کشور نیست.

 حتی در آمارها و ارقام هایی که میدن مصرف گوشت کشور های آمریکایی و اروپایی از ایران و کشور های اسلامی هم بیشتره.

 یعنی در این جنون از اونها هم پیشی گرفتن.

 حالا این ظلم سرشاری که داره اتفاق می افته بخشی عمله این ظلمت هستن و بخش کثیری از مردم نسبت به این موضوع بی تفاوتند.

 ارزش ها ساخته شده مدام برای اونها تکرار شده.

 این تعالیم هزاران ساله پوسیده اینقدر به این ها تکرار شده که این رو بخشی از زیستن و حق خودشون میدونن.

 برتری خودشون رو قبول کردن.

 حالا حتی باورهای جدید هم در همین پیشروی همون اهداف گذشته و پوسیده هست.

 حالا اگر در گذشته از اشرف بودن انسان ها صحبت میکردن امروز در باب کرامت انسانی صحبت میکنن که انسان رو تبدیل به محوریت میکنن.

 قسم راستشان میشه انسانیت طریقت و دینشون میشه.

 انسانیت و انسان رو محور همه چیز می‌کنند و در نهایت قرار است انسان گرایی راه کار باشد.

 همان نگاه‌های بیمار است.

 بازهم حالا شما مواجه می‌شوید با یک جهان پر ظلمتی که حالا انسان ها بی تفاوت از کنار تمام ظلم ها می گذرند.

 اگر در کنار خیابان گوشت و تن حیوانات فروخته می‌شود، هیچ موضوعی نیست که برای آنها مهم باشد.

 یک موضوع خیلی عادی و ساده است که تبدیل به یک ارزش انسانی شده.

 همه باهاش کنار اومدن و همه هم از کنارش به راحتی می‌گذرند.

 این همان نگاهی است که هر چه قدر قدرتمند تر، هر چه قدر طولانی تر، هر چه قدر بدون مخالف تر جریان پیدا کند، تبدیل به یک اصلی می‌شود که همگان باهاش کنار می‌آیند.

 حالا ظالم وجود دارد.

 همه این ظلم را می‌پرستند.

 همه در برابر این ظلم سجده می‌کنند.

 هر چه قدر نقطه هایی وجود داشته باشد، در برابر این نگاه، این ظلم شکسته می‌شود.

 شما در نظر بگیرید در جمهوری اسلامی دارند به شدت رفتارهای وحشیانه و غیر قابل فهمی رو انجام میدن در قبال مردم.

 اگر این تبدیل به یک اصلی بشه و مدام در حال تکرار باشه، هیچ صدای مخالفی شنیده نشه.

 در نهایت به یک اصل خیلی معمول تبدیل خواهد شد.

 اما هر چقدر این صداهای مخالف بیشتر شنیده بشه، در برابرش بیشتر ایستادگی کنن.

 مدام یه تلنگری به مردم میزنه تا اونها رو تغییر بده تا یه نگاه متفاوتی رو در برابر اونها نقش بده.

 وقتی ما در باب ظلم به حیوانات صحبت میکنیم اینقدر این موضوع تبدیل به یک موضوع معمول شده که الان صحبت کردن درباره اش هم تبدیل به یک معضل و لطیفه خواهد شد.

 اینکه انسان ها چگونه وحشیانه و غیر قابل فهم حیوانات رو از بین می برند.

 کودکان حیوانی رو می کشند و می درند و زندگی خیلی ساده ای دارن.

 خودشون تبدیل به این عمله ظلمت شدن بدون هیچ تفاوتی از کنارش میگذرن.

 حتی ذره ای هم بهش فکر نمیکنن چرا که تبدیل به یک ارزش مستدلی بین خودشون شده.

 غیر قابل نفوذ و تغییر.

 پس ما داریم با جهانی رو به رو میشیم که پر از این ظلمت ها و زشتی ها هست و انسان ها هم بی تفاوت از کنار آن میگذرند.

 و ما در باب تمام این مساله ها صحبت کردیم.

 در باب اینکه ظلم را بیشتر درباره اش صحبت کنیم و جهانی که میشناسیم اما قرار است که ما را در نهایت به یک معنای مشخصی برساند.

 این که با انسان هایی روبه رو میشویم که اگر ظلمی در قبال خودشان اتفاق بیوفتد در برابرش ایستادگی میکنند و حاضرند که تلاش هایی را هم بکنند، در راستای مبارزه با آن ظلم اتفاق افتاده اما این در نهایت فقط به آن نقطه ای میرسد که این ظلم در قبال خودشان اتفاق بیفتد.

 این هم بر میگرده به ذات بشری و این که انسان ها قاعدتا همان طوری که شما وقتی با یک دستی نزدیک به صورتتون میشه بی اختیار چشمتون رو میبندید که لطمه ای به چشمتون نخوره.

 این هم در نهایت یک ذاتی است که غیر قابل تغییر است.

 هر چقدر تعلیم رو شما بخواید در این موضوع اعمال بکنید، هر چه قدر این قدرتمند در جهان وجود داشته باشه با همون اعتقادات ابتدایی هر چه قدر پاداش و مجازات را بیشتر کنید.

 هر چقدر بخواهید بیشتر مردم را بی تفاوت کنید، آن نقطه ای که این ظلم به خودشان قرار بگیرد و مورد ظلم قرار بگیرند، مثل همان صورتی است که حالا یک ضربه ای نزدیک بهش شده، چشم را ناخودآگاه بستند.

 حالا ناخودآگاه در برابر این ظلمت پس ایستادگی می کنند.

 حالا دیگر در برابر این ظلمی که بهشان شده هم واکنش نشان خواهند داد.

 یعنی اگر مثلا در ایران این همه سال هست که بدترین ظلم ها را جمهوری اسلامی داره انجام میده و کسی صداش در نیومده، فلان شخص داره راحت زندگیش رو میکنه آسوده زندگی اش رو به پیش میبره، بی تفاوت نسبت به تمام این ظلم ها هم می گذرد و زندگی ساده ای داشته.

 حالا برای وقتی که برای اولین بار خودش به زندان می افتد می فهمد که چه عذاب و مصیبتی را این مردم کشیدند در این سالها حالا به صدا می افتد.

 حالا در برابر آن نظام هم ایستادگی می کند.

 این موضوعی است که خیلی ها به واسطه این سعی می کنند که این انسان ها را.

 به نوعی از خود دور بکنند.

 از اون نگاه دور بکنند.

 در نقطه ابتدایی که باید توجه داشت که ما وقتی داریم در باب تغییر صحبت می‌کنیم باید باور به این تغییر در هر صورتی داشته باشیم.

 هدف نهایی و غایی ما تغییر دادن انسان‌ها هست.

 حالا چه تفاوتی می‌کنه اونها به چه دلیل تغییر کردن؟

 قرار هست که ما یک نظام تازه‌ای رو پدید بیاریم، انسان تازه‌ای رو پدید بیاریم.

 حالا چه تفاوتی می‌کنه که اون‌ها به واسطه این ظلمی که به خودشون شده وارد این وادی شدن و در برابر این ظلم و جلاد ایستادن و یا اینکه به واسطه ظلمی که به دیگران شده؟

 خب قاعدتا در مبانی اخلاقی انسانی که با نگاه به ظلم دیگران وارد این وادی شده، انسان با اخلاق تری هست.

 با توجه به اون اخلاقیاتی که ما داریم تعریف می‌کنیم.

 اما در مجموع نباید تفاوتی بکنه و وقتی هم نزدیک به این موضوع می‌شیم یک موضوعی هست که ذاتیه برای انسان اتفاق میفته.

 گفتن مثالش رو زدم مثل این است که ما در قبال بعضی از رفتارها یک رفتار ناخودآگاهی داریم و در قبال برخی از موضوعات عکس العمل های ناخودآگاهی را داریم.

 این هم همان موضوع است.

 یعنی اگر ظلمی وجود دارد، وقتی که با خودمان اعمال شده در قبال خودمان اعمال شود، ما قاعدتا در برابرش ایستادگی خواهیم کرد، صحبت خواهیم کرد، اعتراض خواهیم کرد چرا که دیگر این اعتراض ما یک اعتراض ناخودآگاهی است.

 حتی اگر نخواهیم هم نمی توانیم اعتراض نکنیم چرا که داریم مورد ظلم قرار می گیریم.

 و انسان هایی را می سازد که اگر ظلمی در برابر ما باشد در برابرش می ایستیم و اگر نباشد در برابرش ایستادگی هم نمی کنیم.

 گفتیم دلیل پیدایش این اتفاقات و این که انسان ها تا این اندازه نسبت به این موضوعات راحت از کنارش می گذرند و تفاوت هایی توی زندگی شان به وجود نمی آید، دلایلش را برشمردیم و این که در نهایت هم این ها نسبت به ظلمی که در برابر خودشان می شود ایستادگی می کنند.

 هم یک موضوع ذاتی است که نمی‌شود درباره‌اش صحبت کرد.

 اما هدف و غایت باید این باشد که انسان‌ها نسبت به موضوعات همه از خود واکنش نشان بدهند.

 پس این ما را برمی‌گرداند به اینکه ما باید این ارزش ها را تغییر بدهیم.

 یعنی هر وقت ما نزدیک به هر کدام از این موضوعات می‌شویم، در نهایت به این نتیجه خواهیم رسید که انسان ها به واسطه باورهایشان زندگی می‌کنند.

 انسان ها به واسطه تعالیمی که می‌بینند زندگی‌شان را به پیش می‌برند و مشکل در این تعالیم هست.

 در این ارزش ها هست که این ارزش ها و تعالیم هست که باید تغییر کند تا انسان ها تغییر کنند و اگر امروز با یک همچین موضوعی روبه‌رو می‌شویم و به کرات این را می‌بینیم که اگر ظلمی در قبال خود ما صورت نگیرد، انسان ها نسبت به ظلم هایی که در جهان به کرات هم می بینند هیچ واکنشی نشان نمی دهند.

 به واسطه تعالیم اشتباهی است که به واسطه آن ارزش هایی که به آن پایبند هستند به واسطه آن فرد پرستی وحشتناکی است که بین مردم رواج پیدا کرده.

 اینکه خود را محوریت جهان می دانند، اینکه در آن خودخواهی ها زندگی می کنند. میکنن.

 این تعالیم اینقدر بی شمار هست.

 در جای جای زندگی این ها نقش بسته که نمی تونیم از اونها چیزی فراتر از این چیزی که کاشتیم رو انتظار داشته باشیم.

 من بارها این مثال رو زدم.

 شما وقتی چیزی رو در زمین میکارید نمیتونید توقع برداشتش محصول دیگه ای رو داشته باشید.

 نمیتونید در زمین گندم بکارید و در انتظار موز بشینید.

 چیزی که کاشته شده در طول این سالیان دراز هم همین شکل هست.

 چیزی که به این انسان ها داده اند.

 این باور به اعتقاد به خدا، این قدرت و این جایگاهی که برای خدا ساخته اند، این فرمانبرداری، این صاحب خانه شدن، این برده و ارباب بودن، این نگاه هایی که مدام برای اونها تکرار شده، این تصویری که از پاداش و مجازات داده شده، اینکه اونها رو تا چه اندازه در این راستا به پیش برده و اونها رو همسو با این جلادان کرده و اونها رو تبدیل به عاملیتی برای این جلادان و ظالمان در جهان کرده، حالا نمی‌توانیم چیزی فراتر از آنها را توقع داشته باشیم.

 مگر این تعالیم رو تغییر بدیم؟

 مگر این ارزش‌ها رو تغییر بدیم و در نهایت با تغییر دادن این ارزش‌ها و تغییر و باورها هست که از آنها انسان‌های متفاوتی رو پدید بیاریم.

 گره خوردن این نگاه با خود پرستی فرد پرستی که امروز در همه جای جهان وجود داره و در اعتقادات مختلف هم داره بیشتر و بیشتر هم به پیش میره هم به شدت قابل رویت است.

 اینکه تا این اندازه ما روبرو میشیم با جهانی که حالا فردیت انسان ها براشون محوریت است اصلا اون زیست اجتماعی و در کنار هم بودن معنایی پیدا نمیکنه.

 شما وقتی با نگاه های کاپیتالیستی و سرمایه داری رو به رو میشید می بینید که تا چه اندازه این فردیت رو بهش بها میدن.

 حالا وقتی با یک جامعه ای روبه رو میشی که تا این حد فردیت براش مهم هست، قرار هست هر کاری برای بهتر زیستن خود بکنه حتی میتونید شاهد این باشید که به دیگران آزار برسونه تا زندگی خودش رو بهتر و بیشتر هم به پیش ببره.

 همون طوری که داره میرسونه.

 همون طوری که با بیگاری کشیدن و بردگی کشیدن از دیگران داره فقط به زندگی خودش فکر میکنه.

 این اون ارزشی ست که غالب شده در جهان.

 در جای جای جهان.

 حتی در همین جمهوری اسلامی هم همین اتفاق و همین اعتقاد هست.

 اینها نکات منفی همدیگه رو به سادگی جذب می کنند و به سادگی به همدیگه انتقال میدن.

 همون نگاه فرد پرستانه ای که در بین اروپایی ها و آمریکایی ها و کسانی که باورمند به نظام های سرمایه داری هستند اتفاق افتاده و قدرتمندانه به پیش میره.

 اشل و شکل و نمونه های بسیارش رو هم در همین جمهوری اسلامی در کشورهای دیگر اسلامی هم می بینید.

 این که تا این اندازه این فردیت گرامی داشته شده.

 حالا کسی که با این نگاه فردی داره به جهان نگاه میکنه و برای پیشرفت و پویایی خودش تلاش می کنه، اگر روبرو بشه با صحنه ای که کسی رو کتک می زنن، کسی رو را اعدام میکنند، کسی را آزار میدهند.

 در خیابانها حاضر نیست نزدیک به این موضوع شود چرا که باز هم در آن آز و خودپرستی و فرد پرستی خودش درگیر است.

 عادت کند به آن نگاه ها و ارزش هایی که برای او مدام تکرار شده.

 حالا او چرا باید زندگی خودش را درگیر این موضوع کند؟

 ارزشی که در برابر او نقش بسته به او فرمان به این می‌دهد که به زندگی خودت بچسب.

 مدام داره هی مسئولیت رو به گردن کس دیگه ای میندازه.

 یه تحقیقی رو چند وقت پیش باهاش روبه رو شده بودم.

 این که وقتی شما یه اتفاق بدی رو شاهدش هستید، یه اتفاقی که داره در قبال یه نفری می افته و باید دیگران بهش کمک کنن.

 هر چقدر اون آدم که داره اون اتفاق براش می افته دور و برش شلوغ تر باشه، میزان کمک کردن به اون هم کم تر میشه.

 هرچقدر این تعداد کم تر باشن یعنی اگر به یک نفر ختم بشه میزان کمک کردن به او هم بیشتر و بیشتر میشه.

 یعنی اگر در نظر بگیرید یک نفری در حال مثلا آتش گرفتن هست اگر 10 نفر کنارش باشند امکان اینکه به او کمک کنن کمتره.

 ولی اگر یک نفر در کنارش باشه بیشتره.

 چرا که این مسئولیت رو به دوش دیگران میندازن.

 اینکه اون 10 نفر فکر میکنن شاید دیگری بره کمک کنه.

 ولی اگر یک نفر باشه شاید به سادگی بره و خودش رو درگیر کنه برای کمک کردن به اون و حالا این تبدیل به یک ارزشی هم شده دیگه.

 یعنی شما وقتی مواجه میشید حالا طرفی که قرار هست یک آزاری رو در کنار خودش ببینه مدام در فکر این هست که این مسئولیت باید به گوشت به گردن کس دیگه ای افتاده بشه.

 وقتی یک معلمی رو از بین معلمان میگیرند و اعدام میکنند و بدترین رفتار ها رو باهاش انجام میدن، جامعه و معلمین حاضر نیستن که از خودشون کنش و فعالیتی نشون بدن.

 چرا که هر کدوم از اونها در پی این هست که دیگری این رفتار رو شروع کنه و ادامه بده.

 و همه به دنبال گشتن مسئول دیگه ای هستن.

 تمام این نگاه های فرد پرستی در جهان هم گسترش پیدا کرده و با توجه به این ارزش هایی شکل گرفته است که امروز ما شاهد رفتارهای مختلف از انسان ها هستیم و این نظام های ساخته شده را در برابرمان می بینیم.

 اینکه به سادگی از کنار جلادان و ظالمان می گذرند، اینکه به سادگی خود را تبدیل به عمله ای برای ظالمان می کنند.

 اینکه در نهایت با سکوت خودشان در راستای این ظلمت قدم بر می دارند.

 اینکه خوب قاعدتا این همراهی آن ها با ظلمت بدتر و وحشتناک تر از هر ظلم دیگری هست.

 اینکه عامل شدن آن ها در راه این ظلمت، ظلم بزرگ و وحشتناکی است.

 اینکه این سکوت، این بی تفاوتی تا چه اندازه به این ها قدرت می دهد و تا چه اندازه دست این ها را باز می گذارد برای این بیدادگری هایی که دارند در جهان انجام می دهند.

 این ها قاعدتا موضوعات وحشتناکی است اما در نهایت نباید ما را از آن سر بوم بیندازد که اگر کسی خودش مورد ظلم قرار گرفت و وارد وادی برای تغییر شد.

 او را به درون خود راه ندهید چرا که او پیش از این که به خود ظلم ببیند وارد این جنگ آوری نشده بود و وارد این تغییر نشده بود.

 این که ما هدفمان تغییر دادن انسان هاست، حالا به چه راهی این ها تغییر پیدا کردند که موضوع مهمی نیست.

 قاعدتا وقتی انسان ها با این ارزش های مستحکم در طول زندگی شان از همان ابتدا روبه رو هستند، در اشکال مختلف شما در یک جامعه ای تصور بکنید که یک نفری به دنیا آمده، حالا مدام تعالیمی که دارد می بیند از طرف خانواده اش، از طرف فامیلش، از طرف مدرسه اش، از طرف دروسی که درس خوانده، از طرف اطرافیانش، دوستانش، همراهانش، کتاب ها، هنرمندان هنری که دارد به او ارائه می شود، دائم و دائم دارد همین موضوعات را برایش تکرار می کند.

 قدرت خدا را تکرار می کند، عظمت خدا و بزرگی خدا.

 این نگاه به ظلم، این برده بودن و تسلیم بودن خود در کنار این نگاه به پاداش و مجازات از آن طرف فردگرایی و فرد پرستی و این اعتقاد به فردیت خود، این آش پرستی، این خودخواهی، همه اینها دست به دست هم داده.

 حالا شما از او چه توقعی دارید؟

 باید این ارزش ها و این تعالیم تغییر بکنه تا ما شاهد تغییر انسان ها باشیم و اگر کسی هم خودش مورد ظلم قرار گرفت و به وادی کسانی اضافه شد که در برابر این ظلم و جلادان و ظالمان و خدایان و قدرتمندان ایستادگی کرده، باید با آغوش باز در برابرش صف آرایی کرد و او را به این جمع راه داد چرا که تمامی این تعالیم بر علیه این نگاه ها هست، در برابر این نگاه ها هست و ما تا روزی که نتونیم این تعالیم و ارزش ها رو تغییر بدیم شاهد همین نوع زیستن انسان ها هم خواهیم بود.

 تا اون روز شاهد افراد کمی هستیم که در جهان در برابر این ظلم ها بایستند، حرکتی بکنند اما هیچ وقت شاهد این نگاه جمعی نخواهیم بود که حالا انسان ها در کنار هم برای تغییرات حرکت بکنند.

 شاید در جای جای جهان شاهد تنی باشیم که حالا از جان خودش هم بگذرد تا این نگاه های وحشیانه این ظلمت سرشار را از بین ببرد یا در برابرش ایستادگی بکند یا فریاد اعتراضی را در برابر این ظلم ها و این بیداد و این جلادان به نوعی فریاد را برساند.

 اما هیچ وقت شاهد یک نگاه عمومی نسبت به این موضوع نیستیم.

 تا زمانی که بتوانیم این ارزش ها رو تغییر بدیم.

 و قاعدتا هم باید این ارزش ها و این تعالیم تغییر پیدا بکند تا همه در برابر ظلم ایستادگی بکنند تا این فرمانبرداری شکسته بشه، تا این روحیه طغیانگری و یاغی بودن به انسان ها اضافه بشه.

 این که انسان ها باور به خود داشته باشند در برابر این ظلم ها بایستند و فرمانبردار در برابر کسی نباشند و تا آخرین نفس هم در برابر هر ظلم و ظلمتی چه در پیرامون خود و چه در برابر دیگران ایستادگی کنم.

 صحبت در باب این موضوع بسیار هست.

 میشه ساعت ها دربارش صحبت کرد.

 اما ما خواستیم که در باب این مسئله در این برنامه مشخص کلیاتی را مطرح کنیم و قاعدتا در برنامه های آتی هم سعی می کنیم بیشتر و بیشتر به این موضوع و مصادیق این موضوع هم نزدیک شویم.

 در انتهای برنامه هم دوست دارم باز هم باهاتون مطرح کنم که اگر دوست دارید این صدا شنیده بشه و این راه تغییر شکل بگیره.

 میتونید آثار من رو با دیگران به اشتراک بگذارید.

 منظور از آثار هم فقط مختص به برنامه ای به نام جان نیست.

 من پیش تر از اینکه بخوام برنامه ای به نام جان رو ضبط و پخش کنم، آرا و افکار و عقایدم رو تحت عناوین کتاب هایی به رشته تحریر درآوردم.

 تمامی این کتاب ها در وبسایت جهان آرمانی در اختیار شماست.

 میتونید با مراجعه به این وب سایت تمامی این آثار رو به صورت رایگان دریافت و مطالعه کنید و اگر دوست داشتید این راه تغییر شکل بگیره و ادامه پیدا کنه.

 این کتاب ها همین برنامه به نام جان کتاب های صوتی ای که از من منتشر میشه رو با دیگران به اشتراک بزارید.

 ممنون که همراه من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان بود.

 در پناه آزادی.