خب دوستان توی این قسمت خاص قرار هست ما در باب فرهنگ اسلامی صحبت بکنیم.

 فرهنگی که در ایران بعد از حمله مسلمون ها به ایران اتفاق افتاد و شکل گرفت.

 در قسمت پیشین در باب این فرهنگ کهن صحبت کردیم و سعی کردیم موجز در باب المان هایی که در اون فرهنگ وجود داشت صحبت کنیم که در آتی هم در ایران نقش ایفا کردند و بعد از حمله اسلام هم رنگ و بوی خودشون رو حتی به فرهنگ های اسلامی دادند و با اون ها ادغام شدند.

 گفتیم که این فرهنگ ها از همون ابتدا هم در هم تنیده میشدن.

 بودن یعنی جان تازه ای را در فرهنگ تازه غالب میگرفتند.

 در باب زرتشتیت گفتیم که قاعدتا از فرهنگ های پیش از خودش هم نشات گرفته بوده.

 یعنی شما با فرهنگ هایی که تحت عنوان چندخدایی هم در ایران وجود داشته و ادیانی که از این دست در ایران بوده هم می دیدید که خب قاعدتا آن ها هم نقش ایفا کردند و در این کالبد فرهنگی زرتشتیت نقش ایفا کردند، جا گرفتند و با آن ادغام شدند.

 خب قاعدتا بعد از آن هم زمانی که حمله اسلام در ایران شکل گرفت، باز هم آن فرهنگ کهن که تصویر خودش را در فرهنگ زرتشتیت و فرهنگ ایران پیش از اسلام داده بود، در اسلام باز هم رنگ و بوی خودش را گرفت.

 در ابتدا باید یک مقداری صحبت بکنیم.

 باز هم در باب ایران پیش از اسلام یک تصویری بدهیم تا بیشتر در جریان این اتفاق قرار بگیریم.

 در یک ویژه برنامه ای که تحت عنوان حمله اسلام به ایران بود، در باب این موضوع سعی کردیم کامل تر صحبت کنیم.

 حالا توی این قسمت سعی میکنیم موجزتر صحبت کنیم.

 ما در باب شرایطی صحبت کردیم که خب فرهنگ غالب فرهنگ زرتشتیت بود.

 قدرت هم در اختیار همین زرتشتی ها بود.

 یعنی ما با یک دینی روبه رو بودیم که حالا پا به عرصه سیاست هم گذاشته بود.

 قدرت رو به دست گرفته بود.

 موبدان زرتشتی قدرت اجرایی داشتند.

 پادشاهان در اون دوران بی کفایت بودند.

 شرایطی بود که ایران درش قرار گرفته بود و یک تزلزلی در ایران وجود داشت و این ها دست به دست هم داده بود.

 نابرابری ها، ظلم ها، فساد هایی که جریان داشت باعث یک نارضایتی ای رو در مردم به وجود بیاره و باعث بشه که مردم از اون فرهنگ دور و دورتر بشند و آمادگی این رو داشته باشند که این فرهنگ رو در نابودی ببینند.

 و خب حمله ی مسلمون ها در اون برهه از تاریخ هم باعث این اضمحلال شد و این فرهنگ رو به کلی به کناری زد که حالا سعی بکنه یک سری از بخش های خودش رو در درون اسلام دوباره زنده کنه.

 در برابر این ایرانی که ما تصویر می‌کنیم و میگیم که در اون دوران قدرت رو موبدان در اختیار داشتند و وارد عرصه سیاست شده بودند، نابرابری ها رو پررنگ کرده بودند، فساد جریان داشت، ظلم های بیکرانی اتفاق می افتاد در قبال منتقدینی مثل مزدک اون رفتارها اتفاق افتاده بود و هیچ نوع پرسشگری و انتقاد رو در خودشون راه نمی‌دادند.

 در شرایطی که ایران پادشاه قدرتمندی رو بر کار نداشت و ما مواجه می شدیم با این عدم کفایت و در عین حال تغییر مدام این پادشاهان، حالا یک عربستانی رو داریم که یک رویه تازه ای رو به وجود آورده، یک باور و ایمان تازه ای رو پایه ریزی کرده و حالا این اسلام هستش که به نوعی قدرت را در اختیار گرفته و حالا قدرت رو داره به پیش میبره تا کشور های بیشتری رو تحت پوشش خودش قرار.

 این ایران دردمند اون روزگاران که میشه دربارش ساعت ها هم صحبت کرد با مطالعه ی جزئی کتاب های تاریخی اون دوران هم میشه بهش رسید که تا چه اندازه در این نابرابری ها غرق بود.

 یعنی وقتی شما میرسید به این مبحثی که در اون دوران.

 مردمی که در ایران بودن به واسطه ی طبقه ی اجتماعی که داشتن از موهبتی بهره مند بودن و بعد طبقه ی اجتماعی دیگر این موهبات رو نداشت.

 یعنی تحصیل کردن برای یک قشر خاصی فقط در نظر گرفته میشد، حالا برای اشراف یا برای نزدیکان دربار، برای موبدان و زرتشتیان درجه بالا در اون جامعه.

 خب این نابرابری ها باعث نارضایتی در بین مردم میشد که همواره در همه جای دنیا وقتی مواجه میشیم با این نابرابری ها به چشم می بینیم که خب مردم ناراضی هستند از شرایط حاضر.

 اگر اون قدرت فکری رو داشته باشند و بتونن خودشون رو سازماندهی کنند در برابر این نابرابری ها ایستادگی می کنند و اگر این قدرت رو نداشته باشن سعی می کنن دورتر و دورتر از اون حکومت وقت باشند.

 در عین حال ما در باب قدرت صحبت کردیم که این قدرت تا چه اندازه میتونه فساد رو به همراه خودش داشته باشه.

 این قدرت افسارگسیخته ای که در اختیار زرتشتیان بود و در عین حال در اختیار پادشاه، باعث به وجود اومدن این فساد هم شده بود و این فساد هم دامنگیر مردم ایران بود.

 حالا ما یک همچین تصویری در دوران ساسانی در ایران روبه رو هستیم و در برابرش یک باور تازه سربرآورده، قدرتمند و نیرومندی که در باب این دنیا و حتی دنیای بعد از اون هم داره با مردم صحبت میکنه.

 حالا داره به اونها وعده این رو میده که جهانی بهتر از این جهان پیش رو هم برای شماست.

 حالا این تصویر از یک نگاهی رو میده که شما با جنگاوری و جهاد در راه خدا میتونید به همه امیال تون چه در این دنیا و چه در دنیای دیگر هم برسید.

 یعنی در این دنیا شوکت و نام پرآوازه و زنان بی شمار و ثروت بی حد و حصر رو با پیروز شدن به دست میارید و در اون جهان هم برای جنگ و جهاد کردن در راه خدا همه چیز برای شماست.

 بهشت برین برای شماست.

 دیگه همه حتما در باب اون بهشت و نهرهای پر از شیر و عسل و حوریان چند صد متری شنیدید.

 خب حالا یک همچین تصویری در برابر اون تصویر هست.

 حالا این نگاه و باور و فرهنگ تازه ظهور پر جانی که تازه جان گرفته و قدرتمند و جوان هست در برابر اون فرهنگ کهنی که رو به اضمحلال رفته.

 فرهنگی که درون خودش نابودی خودش رو به وجود آورده به واسطه فساد های بی حد و حصر، به واسطه نابرابری ها، به واسطه این عدم کفایت، به واسطه این تزلزلی که در بین پادشاهان و قدرتمندان و اشرافیان و دین مداران وجود داشته.

 حالا تقابل این دو یک جنگ از پیش تعیین شده هست.

 یعنی شما میتونید به سادگی به این مرحله برسید که حمله این مسلمانان به ایران میتونه باعث بشه که این فرهنگ از میان برداشته بشه و این قدرت از میان برداشته بشه.

 حالا ما یک بخشی رو داریم تحت عنوان مسلمانان که پیروزی های بیشتری رو هم کسب کردند.

 حالا کشورگشایی هم کردند حالا با غرور بیشتر با اون نگاهی که دربارش صحبت کردیم، از یک سو پیروزی در این جهان نام بلند آوازه رسیدن به ثروت، رسیدن به زنان بیشتر و در عین حال در راستای شکست هم داره.

 برای اینها تصویر میشه که شما با شکست هم به بهشت برین خواهید رسید.

 مرگ شما هم نوعی پیروزی است.

 یک جنگی که دو سرش برد برای شما.

 شما اگر در این جنگ پیروز بشید در میدان رزم حریف رو از میان بردارید.

 هم دین خداوندی رو به پیش بردید، هم نام بلندآوازه ای رو برای خودتون دست و پا کردید، هم به ثروت بالایی رسیدید، میتونید چپاول کنید، به تاراج ببرید.

 این ثروت رو میتونید زنان رو به بردگی و اسارت ببرید.

 کنیزی برای خودتون بکنید.

 میتونید کودکان رو در این میادین برده فروشی بفروشید و در عین حال حتی اگر در این جنگ شکست هم بخورید باز هم بهشت برینی برای شماست که تمام این خواسته ها در این دنیا در اون دنیای دیگر براتون تصویر خواهد شد.

 حالا با توجه به این ایمان تازه ساخته شده که نوظهور هست، جوان هست، در پی رسیدن به جایگاه و پایگاه هست و این ایمان رو ترسیم کرده در برابرش یک حکومت ذلیلی داره تصویر میشه که قدرت در اختیار موبدان زرتشتی است که پر از فساد هستند، نابرابری رو جریان دادند، فقر رو ریشه دار کردند، مردم رو در تنگنا قرار دادند.

 خب قاعدتا نارضایتی مردم دخیل هست.

 مردمی که حالا مقاومت کمی میکنن یعنی در برابر این حمله مسلمانان و حمله اسلام به ایران ما مواجه میشیم با مقاومت کم مردم.

 اینکه مردم نمیخوان از جون خودشون بگذرن برای اتفاقی که پر از نابرابری و ظلم هست.

 حالا این نگاه تازه داره در باب موضوعات تازه ای هم صحبت میکنه.

 موضوعاتی که گاها در اون فرهنگ گذشته به درستی اعمال نمیشده.

 حالا در باب اون نابرابری ها شاید پاسخ های بهتری به اون ها داده بشه.

 در مجموع وقتی نگاه میکنیم به این چرخه، به این چرخه مشخصی که در دوران ساسانیان و اواخر دوران ساسانی اتفاق افتاد و قدرت گیری مسلمانان و در نهایت حمله اسلام به ایران.

 با این نتیجه رو به رو میشیم که حالا مردمی هستن که مقاومت کمی میکنن و در برابر این قدرت نوظهور سر سجود رو پایین میارن.

 ما در باب اون فرهنگ صحبت کردیم که ریشه دار هست و یکی از ستون های اصلی برای قبول بردگی و اسارت و تسلیم بودن.

 اون فرهنگی که از دل زرتشتیت و حتی پیش از اون زرتشتیت حتی در نگاه های چندخدایی هم وجود داشته همواره مردم رو به نوعی برای بردگی تشویق میکرده.

 حالا در راستای این بردگی و اسارت حالا یک پادشاه و یک خان تازه ای هم به میدان خواهد اومد.

 دوباره این مردم آماده هستن برای قبول این یوغ بر گردن خودشون.

 حتی حاضرند که این گردن ها رو به پیش بیارن و این ریسمان و یوغ رو به گردن بندازن.

 و حالا ما مواجه میشیم با این فرهنگی که غالب میشه و قدرت رو در اختیار میگیره.

 در باب حمله و مصادیق این حمله خب کتاب های تاریخی بی حد و حصری هست.

 اگر کسی در پی جستن این ها هست در برنامه ای به نام جان در این ویژه برنامه نمیتونه به اون ها برسه.

 ما داریم در باب اون معانی کلی صحبت میکنیم تا در نهایت به فرهنگ ایرانی امروز هم برسیم.

 اگر در باب این مصادیق بخواد صحبت بشه میشه به کتاب های بیشماری که در این راستا نوشته شده رجوع کرد و بیشتر در باب این ها دانست.

 اما قاعدتا با این تصویر کلی که ما نسبت به شرایط دادیم، شکست حتمی است.

 مقاومت کم مردم، نارضایتی کم مردم، ناکارآمدی حکومت و سیستم، نابرابری های بی حد و حصر، ظلم ها و فساد ها.

 پادشاهانی که مدام در حال تغییر کردن هستند، قوای کم و حالا این مقاومت کم مردم همه و همه دست به دست هم میده تا قوای پیروز و غالب در این جنگ مسلمانان و اسلام باشند.

 یک اشارت کوتاهی هم در باب این مسأله داشته باشیم که ما هر وقت در باب این مسأله صحبت می‌کنیم باید اشاره به حمله اسلام به ایران داشته باشیم نه حمله اعراب به ایران که حالا گاها هم با آن رو به رو می‌شویم چرا که این باورها هستند که انسان ها را پدید می آورند.

 یعنی ما در باب این مسئله بارها هم صحبت کردیم.

 در کتاب های مختلف، در اشعار مختلف، در همین ویژه برنامه ها و برنامه هایی به نام جان که این باور هست که ریشه اصلی زندگی انسان ها رو پدید میاره و اعمال اون ها رو بوجود میاره.

 همین فرهنگ ها همین ارزش های تعریف شده است که اون ها رو به پیش میبره.

 یعنی شما وقتی در باب اعراب صحبت می کنید، اعرابی که پیش از اسلام داشتند زندگی می کردند با کشور های اطراف خودشون کاری نداشتند، زندگیشون رو داشتند در مسالمت به پیش می بردند.

 اما بعد از ورود و شیوع این باور تازه ظهور که حالا داره یک فرهنگی رو غالب میکنه که اون فرهنگ، فرهنگ جهاد و جنگ هست در راه خدا از میان بردن کفار و کشتن اونها هست.

 این اون فرهنگی هست که عامل اصلی برای جنگیدن میشه، برای غالب شدن میشه، برای از میان بردن میشه و حالا ما مواجه میشیم با حمله ی اسلام به ایران.

 یعنی این باور تازه هست که به ایران حمله میکنه نه مردم اعراب.

 چرا که شما وقتی مواجه میشید حتی روبرو میشید با این مسئله.

 مشخصه اولین اقوامی که در برابر اسلام ایستادگی کردن هم همون اعراب بودن.

 یعنی شما وقتی به دوران خلیفه اول ابوبکر میرسید حالا میبینید که بعد از مرگ پیامبر اون جماعتی که ما تحت عنوان مرتدان میشناسیم و اصولا این ارتداد از اونجا معنای حقوقی و سیاسی به خودش میگیره باز هم همون اعراب هستند که حالا بعد از مرگ محمد حاضر نیستند زکات بدهند، حاضر نیستند باج و خراج بدن به این نگاه تازه.

 و قلع و قمع میشن و کشته میشن و از میان برداشته میشن.

 پس ما باز هم مقاومت رو در بین خود اعراب میبینیم.

 این موضوع ساده ایست برای فهمیدن این اتفاق که این باورها هستن که مردم رو به حرکت و کنش وا میدارند.

 پس ما وقتی در باب حمله صحبت میکنیم به ایران حمله باید حمله اسلام تعریف بشه چرا که این باور اسلامیست که به ایران حمله میکنه نه اعراب.

 قاعدتا اگر این دین و این نگاه در ایران هم شکل میگرفت ما شاهد حمله ایرانیان بودیم به سراسر جهان و باز هم این ایمان و باور بود که باعث این حرکت جمعی میشد.

 اما از بحث خودمون دور نشیم و ما به این نقطه از این مبحث برسیم که ایران پیش از اسلام با توجه به اون شرایطی که در خودش داشت، با توجه به این نارضایتی عمومی که وجود داشت و مقاومت کم مردم در نهایت باعث این شد که حمله ی مسلمون ها به ایران باعث پیروزی مسلمون ها بشه و حالا یک فرهنگ غالبی بر ایران مستولی بشه که پر از خشونت هست، پر از وحشیگری هست.

 حالا شما مواجه میشید با فرهنگی که متفاوت با اون فرهنگ گذشته ایرانی ها هست.

 خب ایرانی ها هم قاعدتا در فرهنگ خودشون فرهنگ حمله کردن رو داشتند.

 ما صحبت کردیم.

 این که این جلال و شکوه رو گاها در بین فرهنگ ایرانی ها هم با غلبه بر دیگران معنا میشده.

 یعنی شما وقتی مواجه شدید با عنوان مثال داریوش بزرگ و آرشا یا حتی خود کوروش کبیر، یکی از دلایل عمده ای که مردم به اونها افتخار میکردند همین جنگاوری ها بوده.

 همین شکوهی بوده که در کشورگشایی ها و مستعمره کردن دیگران تعریف میشده.

 خب این یک بخشی بوده اما مبدل به یک ستون فرهنگی قدرتمند نشده چرا که اصولا ایرانی ها اون این کشوری نبودند که دائم در پی جنگ و جنگ آوری باشند و در پی مستعمره کردن دیگران باشند.

 حتی گاها میشد دلایلی را هم برشمرد برای این حمله ها.

 اما حالا ما روبرو میشویم با یک فرهنگی که اصلا این جهاد اصل جدا نشدنی از اون فرهنگ هست.

 یعنی شما وقتی نزدیک به مفاهیم اسلامی میشوید حالا میبینید که جهاد چه جایگاه والایی دارد.

 حالا میبینید که جنگ و جنگاوری تا چه اندازه مهم هست.

 حالا میبینید که تک تک این خلفا بعد از قدرت گیری چگونه خواسته اند که کشورگشایی بکنند.

 اگر امثال عثمان و علی موفق به این اتفاق نشدند به واسطه جنگ های داخلی بوده و آن نابسامانی هایی که درون خودشان اتفاق افتاده بوده.

 اما چه در دوران محمد، چه در دوران ابوبکر و چه در دوران عمر با قدرت گیری و در شرایطی که میتوانستند به دیگران حمله بکنند و جهاد بکنند، این رویه را به پیش می‌بردند و این جهاد براشون مقدس بوده.

 شما مواجه میشید با آیاتی که در این زمینه وجود داره و به کرات در باب جهاد صحبت شده.

 احادیثی که وجود داره و جایگاه این جنگ و جهاد رو تا کجا بالا میبره.

 حالا پس ما مواجه میشیم با یک فرهنگی که درون خودش این جنگ آوری و جهاد رو مترادف با پیروزی و شکوه و جلال میدونسته.

 حالا توامان داشته مردم رو فرا می خونده برای این جنگ ها، برای این جهاد کردن ها، برای پا گذاشتن در راه خداوندی که با این جنگ و جهاد به پیش میرفت.

 اصلا دینی بوده برای اینکه با همین جنگ آوری ها مردم رو همسوی خودش بکنه، با همین تحمیل و زور شمشیر بتونه مردم رو باورمند به این دین بکنه.

 و حالا شما مواجه میشید با این فرهنگی که به ایران هجوم میاره.

 فرهنگی که پر از خشونت و وحشیگری ست و حالا یک تمایز هایی رو داره با فرهنگ ایرانی.

 خوب در باب این مساله می شود باز هم نگاه کرد به این ادغام با فرهنگ پیشین.

 ما گفتیم که تمامی فرهنگ های غالب بخشی از این فرهنگ خودشان را از فرهنگ پیشین می گرفتند.

 در باب خود ایران و ایران کهن هم صحبت کردیم و گفتیم که قاعدتا اگر ما مواجه می شویم با یک فرهنگ غالبی تحت عنوان زرتشتیت، این یک بخشی از وجودیت خودش را از فرهنگ های پیشین، از فرهنگ های چندخدایی، از فرهنگ های پیشاتاریخی ایرانیان گرفته و حالا اسلامی که غالب بر این بخش از جغرافیای زمین هم می شده، قاعدتا باز هم ادغام می شده با آن فرهنگ غالب.

 حالا این فرهنگ با مردم در میان گذاشته می شد و حالا مردم سعی می کردند آن را غربال بکنند، آن را تغییر بدهند، با فرهنگ های خودشان ادغام بکنند، موضوعاتی را به آن اضافه بکنند و یا از آن کم بکنند.

 وقتی در باب این جنگاوری و جهاد صحبت می شده، حالا با فرهنگ ایرانی هم ادغام می شد.

 حالا یک بخش هایی برای سرپوش گذاشتن بر اون به همون جلال و شکوهی که گاهن هم مردم ایران بهش باور داشتند اشاره شده تا بتونه توجیهی داشته باشه این نگاه وحشیانه.

 حالا گاها اگر این ها از مدار خودش خارج میشده و وارد یک مرحله ای برای خونریزی و وحشیگری بیشتر میشده حالا سعی میکردن با اون فرهنگی که درون اون ها وجود داشته این رو کمرنگ و کمرنگ تر بکنن، از اون حد بی حد و حصرش کم بکنن.

 در عین حال در این معنایی که ما داریم درباره اش صحبت میکنیم ما مواجه میشیم با اون مقاومت فرهنگی.

 حالا ما یک تعریفی داریم در باب اینکه یک مقاومتی باید صورت میگرفته در قبال این فرهنگ غالب در برابر حالا فرهنگی که داره همه چیز رو تغییر میده در برابرش نگاه هایی هم وجود داره که این نگاه رو تغییر بده، در برابرش بایسته بایست ایستادگی کند.

 ما صحبت کردیم گفتیم که فرهنگ غالبی که تحت عنوان زرتشتیت برای مردم در پیش بوده دارای کمی ها و کاستی های بی حد و حصری بوده.

 حالا این جماعتی که خود را موبد و روحانی زرتشتی می دانستند.

 حالا این جماعت قدرت سیاسی را هم به دست گرفته بودند.

 فساد بی حد و حصر کرده بودند، نابرابری را سیستماتیک بر مردم داشتند جاری و ساری می کردند، ظلم های بی کران می کردند.

 فساد در جای جای این ها رخنه کرده بود.

 پس قاعدتا مردم از این شرایط ناراضی بودند.

 به همین واسطه است که مقاومتی صورت نمی گیرد در راستای جنگیدن در راستای دفاع در برابر این قدرت بیگانه، در برابر این فرهنگ غالب و در قبال موضوعات فرهنگی هم به همین شکل است چرا که شما مواجه می شوید با مردمی که حالا از شرایط پیشین خودشان هم ناراضی هستند.

 حالا یک نگاه تازه ای دارد با آن ها مطرح می شود که گاها از آن نگاه گذشته در بعضی از موارد هم بهتر میتونه معنا بشه.

 حالا میتونه یک نگاه تازه ای به اون ها بده که اون ها رو ذره ای از اون نگاه غالب قدیم دور بکنه.

 پس این یکی از دلایلی است که ما کم تر مواجه میشیم با این مقاومت فرهنگی در برابر فرهنگ غالبی که بر ایران هجوم آورده.

 در عین حال شما مواجه میشید با این نگاه وحشیانه ای که در دل اسلام وجود داشته.

 یعنی شما وقتی به تاریخ جنگ های اسلام و فتح ایران روبرو میشید یا فتح دیگر کشورهای جهان، حالا یک معادله ای با شما در میان گذاشته میشه.

 حالا یک قوایی هست که با توجه به اون فرهنگ وحشی خوی که برپایه جهاد و تحمیل باور خود بر دیگران شکل گرفته به سمت شما هجوم میاره.

 حالا شما در نظر بگیرید که شهر های بی شمار در ایران که به محاصره این قدرتمندان در میاد، حالا این فرهنگ غالبی که جهاد رو یک ارزش بزرگ تلقی می کنه و برای پیشبرد اهداف خداوندی به پیش اومده تا مردم رو دست و پا بسته تسلیم در برابر خدا قرار بده و اونها رو به وجود بیاره.

 حالا دور تا دور این شهرها رو قبضه کرده.

 حالا اینها رو در محاصره خودش قرار داده.

 چه در ایران، چه در کشورهایی.

 حالا با توجه به این فرهنگی که در اختیار داره در برابر این مردم سه راهکار رو قرار میده.

 قرار هست که این مردم به دین تازه رو بیارن، مسلمان بشن و کشور رو هم تقدیم به مسلمانان بکنن.

 حالا قرار هست جزئی از این بدنه تازه و این فرهنگ تازه بشن.

 یک راه حل در برابرشون این هست که دست و پا بسته در برابر اون خدا به تسلیم در بیان اون خدا رو سجده کنن.

 اشهد شون رو بگن و تشهد بدن به نوعی که این خدا وجود داره شهادت بدن به وجودیت این خدا و پیامبری این پیامبر و کشور رو هم دو دستی تقدیم تقدیم کنند.

 راه حل دوم برای اونها جنگ و مرگ بوده.

 اینکه از زیر تیغ بگذرند و تا آخرین نفس هم بجنگند و از میان برن.

 و راه حل دیگه این بوده که این ها به نوعی مبدل به مستعمره و بردگان و بندگان این قوم غالب دربیایند.

 حالا قرار بوده که باج و خراج بدن تا بتونن زنده بمونن.

 حالا شما وقتی مواجه میشید با این سیر تاریخی در ایران و در دیگر کشورها می بینید که همواره فاتحان و امیرانی که در این جنگ ها شرکت کرده اند چه گاهن.

 حالا ما مواجه میشیم با رفتارهای وحشیانه تری که امثال اون اتفاق آسیابان خون رو به وجود میاره و یا کشتن همه به غیر از یکی.

 خب ما مواجه با این رفتارهای دهشتناک هم میشدیم که باید باز مطالعه کنیم کتاب های تاریخی رو و مواجه بشیم با این رفتار های وحشیانه ای که اسلام و مسلمانان با ایرانیان و با تمام کشور های مغلوب انجام دادند.

 اما در عین حال همواره مواجه می شدیم با این پیشنهاد که حالا یا باید اسلام بیارید و تسلیم در برابر خدا، بندگی او را بکنید یا قرار هست که بجنگید و کشته بشید و تک تک شماها از زیر این تیغ تیز اسلام رد بشید و گردن هاتون زده بشه، به اسارت در بیاید، فرزندانتون به عنوان بردگان فروخته بشن، زنانتان به عنوان کنیز در اختیار مسلمون ها قرار بگیرن.

 و یا قرار هست که باج گزار این قدرت تازه بشید.

 قرار هست که بردگی و یوغ این بردگی رو به گردن بزارید.

 حالا وقتی ما مواجه میشیم با این اتفاق در ایران خودمون می بینیم که گاها این روش سوم رو این پیشنهاد سوم رو قبول می کنند.

 میخواستن فرهنگ خودشون رو ادامه بدن و در همون فرهنگ زندگی بکنن و اسلام رو قبول نکنن و کشته هم نشن.

 حالا وقتی ما مواجه میشیم اینجاست که اون مبحث مقاومت فرهنگی اتفاق می افته.

 حالا جماعتی که می خوان مقاومت کنن و فرهنگ و باور خودشون رو به پیش ببرن کماکان زرتشتی بمونن.

 ایمان گذشتگان خودشون رو به پیش ببرن.

 با توجه به اون مباحثی که در ابتدا هم دربارش صحبت کردیم، با توجه به موبدان که قدرت سیاسی رو در دست گرفتند، فساد رو به پیش بردند، ظلم و نابرابری رو ریشه دار کردند.

 خب ما در اون نکته ابتدایی می رسیم به اینکه این مقاومت کم و کم تر بود.

 اما خب قاعدتا در بین جماعتی مقاومت وجود داشته اما با توجه به اون پیشینه ای که در برابر داشتند یعنی پیشینه مشخصی که نسبت به زرتشتیان در برابرشون بوده، فارغ از این پیشینه مشخص، حالا یک قوم غالبی هست که قدرت رو در اختیار گرفته.

 حالا شمایی که به عنوان کشاورز دارید در این زمین خودتون کار میکنید.

 سالانه فلان قدر از محصول خودتان را به عنوان باج و خراج باید به این قدرت در برابر بدهید.

 این می تواند برای شما کمر شکن باشد.

 این می تواند زندگی شما را خدشه دار کند.

 می تواند حتی زندگی عادی شما را هم از شما سلب کند.

 فرای این مشکل اقتصادی که برای شما به وجود می آید، حالا با شما به عنوان یک شهروند درجه دو به عنوان یک انسان بی هویت نگاه می شود.

 حالا این هجوم فرهنگی آغاز می شود.

 حالا قرار است که شما را پست و جایگاهتان را پست نشان بدهند.

 حالا قرار است که مبحث عرب و عجم به میان بیاید.

 حالا قرار است که شما یک کافرانی به حساب بیاید که بی ارزش هستید.

 جانتان بی مقدار است.

 قوانینی وضع می شود که در راستای از میان بردن حقوق شما.

 حالا قرار است که این نابرابری باز هم به صورت سیستماتیک در قبال شما اتخاذ بشود.

 شما از هیچ حقوقی بهره مند نباشی.

 حالا در کنار این فشارهای اقتصادی، در کنار این نابرابری های سیستماتیکی که در قبال شما هست، اینکه شما به عنوان یک کافر به حساب می آیی، شما بی مقدار و بی ارزش هستید و مدام این نگاه به شما داده می شود.

 یک راه حل در برابرتان هست.

 اینکه قبول این اسارت را بکنید و یوغ بردگی و بندگی را به گردن بگذارید.

 حالا وارد این وادی اسلامی بشید تا کم کم مراتب رو به پیش برید و شما را هم به نوعی وارد انسان به حساب بیاورند.

 حالا با توجه به این پیشینه و با این مواردی که ما صحبت کردیم می بینیم که این مقاومت فرهنگی هر روز و هر روز کمتر و کمتر و کمرنگ تر میشه.

 حالا تعداد بیشتری رو به اسلام میارن.

 یعنی وقتی ما صحبت از اسلام میکنیم و حمله اسلام به ایران میکنیم، قاعده به همین شکل هست.

 بخش هایی از ایران که در جنگ از میان برداشته شدند همگان کشته شدند.

 تمامی جنگجویان از زیر تیغ گذشتن زنان و فرزندان آنها به عنوان کنیز و برده فروخته شدند.

 و این ها مبدل به بخش های اسلامی شده.

 آن جماعتی که ایستادگی کردند و باز هم از زیر تیغ گذشتند و کشته شدند.

 و آن جماعتی که در این غلبه فرهنگی ایستادگی کردند تا مقاومت کنند.

 اما با توجه به این پیشینه و اتفاقاتی که برایشان رقم زده می شد، حالا تنها راهی که در برابر داشتند این بود که بعد از گذر چند سالی این ها هم وارد این بدنه بشوند.

 و وقتی ما از این زور و شمشیر و تحمیل اسلام برای قدرت گیری و برای مسلمان کردن جهان صحبت می کنیم، همین اتفاقاتی است که در طول تاریخ رقم خورده و نه توسط کافران حربی که توسط خود مسلمانان بازگو شده.

 در تمامی کتاب های تاریخ.

 یعنی شما مواجه میشی در هر کتاب تاریخی که بخواهید در باب مسلمونها بخونی که بدست خود مسلمونها هم نوشته شده با همین رویه مشخص و این تیغه شمشیر قدرتمندی است که گاها حتی از کشتن هم بهتر عمل میکند.

 حالا با توجه به این نابرابری هایی که در برابر این ها هست با توجه به شرایط اسفناکی که برایشان به وجود آمده این ها قبول می کنند و به مرور زمان همه و همه مسلمون میشن و این فرهنگی که غالب میشه بر اون ها همون فرهنگ پر خشونت جهاد و جنگ و دیوانگی و جنون و یغما و اسارت دیگران هست که وارد میدان میشه.

 حالا ما مواجه میشیم با انسان هایی که برای زنده ماندن حاضرند قبول کنند هر یوغ و اسارتی رو.

 حالا از یک سو در برابرشون زنده ماندن هست و از سوی دیگر در برابرشون مرگ و نیستی.

 زندگی در نابرابری نداشتن هیچ حق و حقوقی است.

 حالا آنها راه دیگری به جز این ندارند تا زنده بمانند.

 تنها و تنها برای زنده ماندن.

 قبول بکنند هر نوع یوغ و اسارتی را.

 و اینجاست که فرهنگ غالب غالب مردم ایران می‌شود.

 همه قدرت را در اختیار می‌گیرد.

 و طی مرور زمانی هم شما مواجه می‌شوید با کشوری که مبدل به یک کشور اسلامی می‌شود.

 همان طوری که دیگر کشورها مثل مصر هم تبدیل به آن کشور اسلامی شد.

 با حمله و هجوم مسلمانان و اسلام به این کشورها و با توجه به این راهکاری که داشتند برای کشتن و از میان بردن و یا در نهایت با این فشار فرهنگی آنها را مغلوب این میدان کردند.

 اما در کنار این ما مواجه می‌شویم با مقاومت هایی هم که اتفاق می افتد.

 یکی از نمادهای مهم و بزرگ این مقاومت فرهنگی هم قاعدتا مثلا به عنوان مثال فردوسی بزرگ است.

 حالا شما با این فرزانه توس روبه رو می شوید که برای اینکه بتواند این زبان را حفظ بکند، برای اینکه ما امروز هویتی خارج از این هویت اسلامی داشته باشیم، حالا بتوانیم به زبان فارسی صحبت بکنیم.

 اینها آن نشانه های مقاومت فرهنگی است که حالا در بین ایرانیان اتفاق می افتد.

 حالا نه تنها زبان فارسی را پاس می دارد و باعث می شود که امروز ما شبیه به مصریان به زبان عربی صحبت نکنیم و ایرانیان بتوانند زبان خودشان را داشته باشند و فارسی صحبت بکنند.

 فرای آن احساس درونی نسبت به فرهنگ گذشته خودشان، تاریخ گذشته خودشان را هم در آنها بیدار می کند.

 این غرور ملی در وجود آنها را هم بیدار می کند.

 نه تنها خلاصه در فردوسی که در دیگر افرادی که در این راستا حرکت کرده اند، حالا چه به وسیله یک طغیان و یک شورش در برابر این قدرت غالب مثل بابک خرمدین، مثل ابومسلم خراسانی و یا چه شبیه به خود فردوسی با این قدرت فرهنگی.

 یعنی با ابزاری که برای فرهنگ و هنر، شعر و ادب، این مبانی مهم و بزرگ فرهنگی که به ما کمک می‌کند در باب این مسأله باز هم بیشتر صحبت خواهیم کرد.

 اما وقتی ما در باب حمله اسلام صحبت می‌کنیم، چند نکته برای ما بسیار مهم است.

 نکته ابتدایی قاعدتا این حمله اسلام به ایران است.

 کلام درست و معنایی که می‌تواند این واقعیت را مطرح کند حمله اسلام به ایران است و نه اعراب.

 چرا که هر قومیت دیگری هم در این راستا قرار می‌گرفتند شبیه به همین مسلمانان عمل می‌کردند و ما مقاومت را در بین آن اعراب در همان ابتدا دیدیم و همواره هم با آن روبه‌رو شدیم.

 فرای این حمله اسلام به ایران، ما مواجه شدیم با این فرهنگی که از پیش از آمدن مسلمانان دچار خدشه شده بود، دچار اضمحلال شده بود و حالا با قدرت غالبه ای که تمام ایمانی که دارد برای شما تصویر می کند، یک ایمان سراسر پیروزی در گرو جنگ و جهاد است برای خدا.

 و با توجه به این ایمان تسخیر شده حالا قدرت بیشتری دارد.

 حالا با توجه به این مقاومت کم مردم و نارضایتی هایی که در آن ها وجود دارد، در برابر این قدرت غالب هم مغلوب می شوند و قبول این اسارت می کنند و حالا ما مواجه می شویم با آن نگاه سه گانه پیرامون جنگیدن، کشته شدن، قبول اسلام و یا قبول اسارت و باج و خراج دادن که در نهایت این غلبه فرهنگی به جایی می رسد که تمام این جماعت هم وارد این وادی پر ظلمت بشوند.

 و حالا ما مواجه می شویم با یک برگ تازه ای از تاریخ ایران پیرامون فرهنگ که همراه خودش عناصر بی شمار فرهنگی رو به همراه میاره.

 ما در باب این عناصر بارها و بارها صحبت کردیم.

 در باب عناصر مختلفی که در فرهنگ اسلامی هست.

 در ویژه برنامه شناخت اسلام، در ویژه برنامه آلت پرستان، در همین برنامه ای به نام جان در کتاب های مختلفی که تحت عنوان الله جبار یا گواه ظلم اومده در باب این فرهنگ غالب اسلامی صحبت کردیم و کم کم این فرهنگ غالب اسلامی بوده که قدرت رو به دست گرفته و ایرانیان رو وارد این نگاه تازه به جهان کرده.

 در باب این فرهنگ هم در آتی هم باز هم صحبت می کنیم.

 اما اون ویژه برنامه هایی که دربارش صحبت کردم در باب کتاب هایی که وجود داره و از خودم هم در اختیار شماست که می تونید بیشتر به این فرهنگ برسید.

 اما در قسمت های آتی هم صحبت می کنیم.

 اما در مجموع نگاه در این قسمت مشخص این بود که این حمله اسلام در نهایت فرهنگ کهن ایرانی رو فرهنگ زرتشتی که فرهنگ غالب بود رو از میان برد.

 اما قاعدتا از اون ها در آتی تاثیر گرفت و فرهنگ ها باز هم زنده شدند.

 در جهان اسلام که باز هم درباره اش صحبت می کنیم و در باب فرهنگی که اسلام پدید آورد باز هم صحبت خواهیم کرد.