خب در ابتدای بحث وقتی می خوایم پیرامون این امر به معروف و نهی از منکر صحبت بکنیم، قاعدتا به یک فلسفه و یک نگاه مشخصی در نگاه های اسلامی می رسیم.

 به یک اصلی که پیرامون حق پنداشتن خود هست و نا حق پنداشتن دیگران هست.

 در باب این مسئله در قسمت های دیگه ای که هم صحبت کردیم هم بهش اشاره کردیم و اینکه نگاه اسلامی برگرفته از نگاه مشخصی است که خود را حق بر زمین می داند و حقیقت را به نزد خود می داند و فرای اینکه حقیقت را خیلی از نگاه ها در جهان در خود ببیند و اصولا این پیدایش باورها و اعتقادات بر همین پایه است که شما حقیقی به حقیقتی رسیدید و به نوعی خود را حق می دانید.

 اما گاها می تونید با باورهایی روبه رو بشید که این حق پنداشتن خود را مترادف با پوچ بودن و باطل بودن دیگران نبینند.

 اینکه دیگران را ناحق نپندارند، خود را حق بدانند و دیگران را هم برای حقیقت دیگران هم به نوعی ارزش قائل بشن.

 اما در نگاه های یکتا پرستانه حالا چه در اسلام و چه در دیگر نگاه های یکتا پرستانه همیشه مواجه با این هستیم که خود را حق و دیگران رو ناحق استنباط میکنن و به نوعی این حق پنداشتن خود مترادف با نا حق پنداشتن دیگران می شود.

 هرچند که در معنی مشخص نگاه این گونه که شما حقیقت را به نزد خود ببینید، قاعدتا این نا حق پنداشتن دیگران هم شکل می گیرد.

 اما این که تا چه اندازه در باور خودتان به این موضوع به نوعی دامن بزنید هم موضوع مهمی است.

 یعنی شاید شما حقیقتی را مطرح کنید به عنوان باور.

 اما در کنار این باور داشته باشید و اذعان بکنید و به نوعی به صورت صریحی در باره اش صحبت کنید که دیگران هم حق هستند و حقیقت آن ها را هم کتمان نکنید.

 اما در این نگاه های یکتا پرستانه اصولا به واسطه وجودیت خودشان به دلیل این که این نگاه شکل گرفته بر همین پایه بوده است.

 یعنی شما وقتی به اسلام نگاه می کنید ما بارها و بارها درباره اش صحبت کردید.

 یک خدای یکتا را تصویر کرده که اصلا واسطه حضور آن از بین بردن دیگر خدایان بود.

 یعنی وقتی به خود اسلام نگاه می کنید به آن نگاه ابتدایی نگاه می کنید، به کعبه نگاه می کنید، خدایگان دیگر را از بین برده تا این خدای یکتا را به نوعی میداندار میکند.

 شما مواجه میشوید با کعبه ای که حالا سیصد و یا بیشتر از سیصد بت و خدا و به نوعی افسانه و فرشته و الهه در خود دارد.

 حالا همه این خدایان قرار است به کناری بروند تا یک خدای واحدی قدرت را به دست بگیرد و این نظام را به وجود بیاورد و این نظام فکری این گونه است که شکل میگیرد با به نوعی نفی دیگران شکل میگیرد.

 و اصولا این نگاه یکتا پرستانه از همان ابتدا هم دربارش صحبت کردیم که این بزرگی خود را در کوچک انگاشتن دیگران میبیند و در نهایت ما را به یک معنایی میرساند که خود را حق و دیگران را نا حق ببینیم و این شروع قضیه ای است که ما را به آن امر به معروف و نهی از منکر میرساند.

 پس اصول ابتدایی اش در همین حق پنداشتن خود و نا حق پنداشتن دیگران میرسد.

 این که در نهایت این نگاه حالا یک به نوعی دستاوردی داره که حالا باید چه رفتاری را با دیگران بکند؟

 به واسطه این حق پنداشتن خود و نا حق دانستن دیگران چه رفتاری را با دیگران داشته باشد؟

 خب در ابتدا اما مواجه می شویم با رفتارهایی که در ارتباط با کفار انجام می دهد.

 حالا یا کفار و مشرکین هستند که در برابر این نگاه وجود دارند.

 خب این اسلام و این نگاه اسلامی که خود را حق پنداشته، از همان ابتدا به واسطه وجودیت این خدا دیگر خدایگان را از بین می برد و نابود می کند.

 دیگران را کوچک می پندارد که خود بزرگ شده در این برتری به پیش برود.

 پس از همان ابتدای امر هم شما مواجه می شوید با این نگاه و حالا در ارتباط با کفار و مشرکین.

 آن کسانی که اعتقادات و باورهایشان در برابر این نگاه هست هم به همین شکل رفتار را به پیش می برند.

 یعنی شما مواجه می شوید با زندگی پیامبری که حالا قرار هست این کافران و مشرکین را از بین ببرد.

 آیات صریح قرآنی درباره اش گفته میشه.

 اینکه اینها رو باید از بین برد.

 اینها را باید کشت.

 اینها را به خواری باید از میان برداشت.

 و باید با اینها جهاد کرد و تا از بین نبردن اینها جهان به آن حقیقتی که اسلام دارد تصویر می کند نمی رسد.

 پس ما می رسیم در ارتباط با رفتاری که در قبال این کفار و مشرکین انجام می شود.

 مرگ و قتل بزرگترین دستاورد است.

 بزرگترین و به نوعی این نهایت این نگاه است.

 این نگاهی که خود را حق پنداشته در نهایت ناحقی در برابر خود را می خواهد که از بین ببرد.

 خب پس ما تا اینجای مبحث به این نتیجه رسیدیم که پس ما یک فلسفه وجودی اسلامی داشتیم.

 این فلسفه وجودی بر پایه این یکتاپرستی شکل گرفته.

 اینکه خود را حق و دیگران را ناحق مورد حالا ناحق آن تصویر شدن که در برابر آنها مرگ و قتل را تصویر کرده بود.

 اینکه حالا کسانی که در برابر این اعتقاد این اعتقاد بنیادین قرار می‌گیرد، محکوم به مرگ و نابودی هستند.

 محکوم به این هستند که اموالشون باید مصادره بشه.

 همسرشون و فرزندانشون باید به عنوان برده و کنیز فروخته بشه.

 همون عواملی که ما دربارش خیلی هم صحبت کردیم و ریشه در قرآن داره.

 اما این فلسفه حق پنداشتن خود و نا حق پنداشتن دیگران ادامه پیدا می‌کنه و این غیر قابل تغییر هست.

 حالا به یک مرحله ای میرسه که همه به اون باور اعتقاد پیدا می‌کنند.

 همه اون یکتاپرستی رو قبول می‌کنند.

 حالا یک خدایی هست در آسمان که این تصویر رو به شما داده و شما به اون معترف و معتقد شدید، به نوعی اون اشهد خودتون رو خوندید، شهادت دادید به اعتقاد به خدا و یگانگی و یکتایی خدا.

 اما خب قاعدتا باز هم تفاوت ها و تمایز های فکری وجود داره دیگه.

 یعنی باز هم در بین این ها ما در باب این مسائل هم صحبت کردیم.

 در قسمت های مختلف در باب برداشت های مختلفی که نسبت به اسلام هست.

 پس حالا ما مواجه می شویم با کسانی که در فروع با همدیگه مشکل دارن، در فروع نگاهشون با هم متفاوت هست و یا یک رفتاری که مشخص شده رو حاضر نیستن انجام بدن یا پشت گوش میندازن انجام نمیدن.

 اصولا یه سری اختلافاتی که اجتناب ناپذیر هست شکل میگیره.

 در این باور تازه به وجود اومده یک فلسفه مشخصی داره در قبال رفتار با این ها اصولا یک فلسفه ای رو با شما مطرح کرده، یک نوع نگاهی رو، یک نوع نگاه بنیادینی رو با شما مطرح کرده اون هم حق پنداشتن خود بوده و نا حق پنداشتن دیگران.

 حالا وقتی بر میگرده و مواجه میشه با مومنینی که باورمند به این نگاه هستن، ایمان آوردن به این نگاه یکتا پرستانه در قبال اون ها هم باید یک دستاوردی داشته باشه.

 باید یک واکنشی رو نسبت به اون ها هم نشون بده و حالا شما مواجه میشید با یک معنایی به اسم امر به معروف و نهی از منکر.

 پس ریشه های ابتدایی آن برگرفته از همین حق پنداشتن است.

 حق پنداشتن خود و نا حق پنداشتن دیگران در ارتباط با کفار و مشرکین رفتار مشخص است.

 در قرآن به آن اشاره شده اذعان شده و حالا وقتی این مراحل فکری پیش میرود گسترده تر میشود.

 یک حواریون را به دور خود پیدا می کند که در نهایت اینها معترف می شوند حالا در دل خود هم باید یک رفتاری را داشته باشد در قبال کسانی که متناقض دارند رفتار می کند و ما مواجه می شویم با این امر به معروف و نهی از منکر.

 یعنی در نهایت قرار است رفتاری که در قبال مومنینی که حالا این ارزش ها را گاها پشت گوش می اندازند و قبول نمی کنند و یا در برابرش ایستادگی می کنند هم باید یک رفتاری انجام بشود.

 و ما مواجه می شویم با امر به معروف و نهی از منکری که در قرآن، در آیات، در احادیث، در سیرت نبوی هم باهاش روبه رو شده و قرار هست که حالا با توجه به این حق پنداشتن خود و نا حق پنداشتن دیگران یه رفتارهایی رو نشون میده و در دل مومنان با این فلسفه روبرو می شویم.

 در دل کفار و در مواجهه با کفار با قتل و مرگ روبرو شویم.

 در دل مومنان و در بین این ارتباط درون خانوادگی شکل گرفته هم با امر به معروف و نهی از منکر.

 یعنی حالا قرار هست که یک عده ای از این مسلمان ها راه بیفتند و دیگران را امر به معروف بکنند.

 یعنی امر و فرمان بدهند به یک رفتاری که مشخص شده در دل اسلام هست.

 در دل همان حقیقتی است که به آن باور دارند.

 باید این نا حق را به سمت حق بیاورند، به سمت حقیقت مشخص شده بیاورند.

 اصولا این معنای امر به معروف و فرمان دادن به رفتارهای مشخص شده ی اسلامی از همین جا شکل می گیرد.

 در ارتباط با مومنان و این رفتاری که درون خود قرار هست که انجام بدهیم و یا قرار است دیگران را نهی بکنیم از منکر هایی که اعلام شده در دل اسلام اگر مضامینی اعلام شده در اسلام که به عنوان منکر هست.

 مثل شرب خمر.

 حالا قرار است یک عده ای راه بیفتند و به این مومنان در میون بذارن که آقا جان شما نباید این کار رو بکنید و یا اونها رو امر بکنن به اینکه شما باید نماز بخونید چرا که این یک واجب الهی هست و اصولا ما مواجه میشیم.

 پس در ارتباط با کفار قرار بوده که بکشند و از بین ببرند و حق آنی که در برابر هست و در بین مومنان قرار بوده که با حرف و عمل حالا اینها رو به سمت اون راه و طریقت خود بیارن و ما مواجه میشیم با این امر به معروف و نهی از منکر.

 امر به معروفی که قرار هست اینها رو امر و فرمان بده به رفتارهای مشخص شده و مورد قبول اسلامی و نهی از منکری که قرار هست اینها را نهی بکنه از کارهایی که نباید بکنند و منکراتی که اسلام بهش اذعان کرده و در برابرش به نوعی گارد داشته.

 حالا این تبدیل به یک فرهنگ اسلامی میشه، تبدیل به یک رفتار اسلامی میشه.

 یک رفتاری که ریشه های خودش را برگرفته از همان نگاه حق پنداری خود و نا حق پنداشتن دیگران و در مجموع رفتارهای خود را هم از همان قرآن می گیرد.

 از دل احادیث بیشمار می گیرد.

 از دل نوع زیست پیامبر در طول حیات خودش می گیرد و حالا قرار است یک رفتارهایی را نسبت به این ارزش ها انجام بدهد.

 یک معنای مشخصی که پیرامون حق پنداشتن خود و نا حق پنداشتن دیگران شکل گرفته، یک سری رفتارهای مشخصی دارد که این ها از پیش تعیین شده و حالا سعی می کنند این ها را به پیش ببرند.

 پس ما تا اینجای بحث به این معانی مشخص رسیدیم.

 آن معنای مشخصی که درباره اش صحبت کردیم و حالا در قبال رفتارهای متفاوتی که در قبال کفار و در دل مومنین وجود دارد.

 اما خود این امر به معروف در نهایت قرار است که چه رفتاری را به پیش ببرد.

 قرار است که چه کاری با زندگی انسان ها بکند؟

 حالا همان مومنینی که معترف و معتقد به این نگاه هستند قرار است که دخالتی در نوع زیست و زندگی آنها داشته باشیم.

 قرار است که آن ها را در اختیار رو از آن ها سلب کند.

 چرا که اصولا این نگاه در برابر اختیار است، در برابر آزادی است.

 ما آزادی را درباره اش صحبت کردیم.

 فرای آن قانون کلی که درباره اش صحبت کردیم و گفتیم تنها دلیلی که می تواند آزادی وجود داشته باشد پایدار باشد و دلیل وجودیت آزادی است و پایداری و استقامت آن است یعنی آزار نرساندن به دیگران.

 اما خود آزادی را ما معنا کردیم به اختیار.

 حالا قرار است با توجه به این نگاه اسلامی اصولا آزادی دیگر در میان نباشد.

 قرار است که به جبر و تحمیل همه در زندگی هم دخالت بکنند.

 به واسطه جبر و تحمیل، دیگران را وادار به یک رفتارهایی بکنند و اصولا اختیار را از میان بردارند.

 همان صحبت هایی که پیرامون اسلام در باب موضوعات مختلف هم کردیم.

 این که حالا این اسلام قرار هست با توجه به معنی که میسازه در نهایت ما رو از اون آزادی که بهش باور داریم و اون آزادی که مشخص شده دور و دورتر بکنه.

 و وقتی ما مواجه میشیم با این موضوع و می بینیم که حالا قرار هست یک دخالتی در نوع زیست همدیگه داشته باشن و این مروج این دخالت در زیست همدیگه هست.

 یعنی شما وقتی مواجه بشید با جوامع اسلامی قاعدتا با این موضوع مهم رو به رو هستید که تبدیل به یک فرهنگ و ارزش اسلامی شده.

 ارزشی که قرار هست با دخالت در زندگی دیگران به پیش بره.

 شما می بینید که در بین جوامع اسلامی تا چه حد این دخالت وجود داره.

 این که هر کسی هر کاری که میکنه به نوعی همگان در اون دخیل هستن و همگان میتونن در باب اون نظر بدن، دربارش صحبت بکنن، راه حل جدیدی رو در میون بذارن.

 چرا که این برگرفته از همون نگاهیست که شکل گرفته.

 وقتی ما به امر به معروف و نهی از منکر می رسیم، فرای اون اتفاقاتی رو که داریم پیرامون زندگی خودمون می بینیم و می بینیم که تا چه اندازه به زندگی ما فشار میاره.

 قاعدتا یک فرهنگ عمومی رو هم در کنار خودش می سازه.

 فرهنگ عمومی که برگرفته از این نگاه هست و در نهایت همه رو به دخالت در زندگی دیگران در نوع زیست و زندگی دیگران می رسونه و ما مواجه می شیم با این فرهنگ غالبی که در جوامع اسلامی وجود داره و اصولا بر پایه دخالت در زندگی دیگران هست.

 حالا کار پیش تر و بالاتر هم می ره دیگه.

 این امر به معروف و نهی از منکر در اون نقطه ابتدایی شکل گرفته برای اینکه در دل مومنان اون نظمی که بهش معترف هستند رو پدید بیاره و همه رو به سمت اون حقی که بهش باور دارند بکشونه.

 همه رو امر بکنه به اون حق و حقیقتی که بهش باور داره همه رو بکنه از اون منکراتی که وجود داره و در این دخالت نوع زیست اون ها رو تحت تاثیر قرار بده، آزادی و اختیار اون ها رو سلب بکنه.

 اما کار در همین جا که قرار نمی گیره به همین جا ختم نمیشه.

 قرار باشه فقط و فقط از طریق صحبت این کار رو بکنه قاعدتا این ریشه مثل تمام ریشه های دیگه ای که دربارش صحبت کردیم، وقتی به وجودیت اعتقاد داشته باشید قاعدتا هر روز تصویر عوض میکنه و مصادیق بیشتری رو در خودش میبینه و هی پیش تر میره به پیش میره و جلوتر میره و به نوعی تکامل پیدا میکنه.

 این اصل وجود داره.

 شما به این اصل معترف هستید، معتقد هستید؟

 حالا میتونید اشکال مختلف اون رو ببینید.

 یک اشکال یک شکل مشخصی داره.

 مثلا در ارتباط با رفتاری که در قبال کفار قرار هستش.

 خب این شکل مشخص به شما یک نهایتی رو تصویر کرده.

 اینکه کسی که مخالف و به نوعی نا حق در برابر شما هست رو به نوعی مجوز مرگش رو صادر کرده.

 حالا گفته که شما اگر کافرین و مشرکین در برابر شما هستند آنها رو باید به خواری بکشید و از میان بردارید.

 حالا وقتی در دل خودتون و در بین مومنین همچین امری هم حکمفرما میشه این یک شروع ابتدایی هست پیرامون این دخالت در زندگی دیگران با امر به معروف و نهی از منکر و یک تصویر نهایی داره که قتل و مرگ کافران و مشرکین هست.

 حالا شما میتونید در این میانه حرکت بکنید.

 حالا این بستر برای شما فراهم شده تا شما با این نگاه به این امر به معروف.

 یک روز دیگران رو امر به معروف بکنید با گفتنتون با صحبت کردنتون با اینکه دیگران رو امر به این موضوع بکنید فرمان بدید با دخالت خودتون در نوع زیست اونها به نوعی اختیار رو از آنها سلب کنید و آزادیشون رو خدشه دار بکنید بهشون آزار برسونید و حتی میتونه پارا فراتر و فراتر هم بزارید.

 میتونید وارد یک درگیری فیزیکی بشید.

 میتونید اون رو مورد ضرب و شتم قرار بدید.

 میتونید با زبان تحقیر باهاش صحبت بکنید.

 میتونید اون رو خوار و پست بشمرید.

 و در نهایت میرسیم به اون نگاه افسار گسیخته ای که حالا وجود داره و در نهایت مثلا به یک معنایی مثل اسید پاشی میرسه که حالا اینها هم در دل همین مسلمانان و مومنین شکل گرفته.

 دیگه وقتی شما به یک بستری به این معنا اعتقاد دارید یک حد ابتدایی دارید، یک حد نهایی دارید بین این حدود دارید حرکت میکنید.

 در نهایت این بستر شما رو به جایی میرسونه که به اون حد نهایی هم برسید.

 یعنی اون جایی که خدا با شما در میون گذاشته که شما حق بر زمین و دیگران ناحق هستند و شما میتونید این ناحق رو در برابر خود بکشید و از بین ببرید.

 اونهایی که کفار و مشرک هستند شما در نهایت میتونید در بین این معانی که در برابر شما هست و این حد فاصلی که تعیین شده یک روز به این نتیجه برسید که حالا اون کسی رو که دارید امر به معروف میکنید که در وادی مومنین قرار داره شاید کافر شده باشه شاید اصلا مشرک شده باشه.

 یعنی شما در نهایت میتونید به یک اجتهاد شخصی برسید که حالا به اون نهایی نه برسید و یا در این بین حرکت کنید.

 یک روز طرف رو با صحبت کردن و سلب اختیار از اون و دخالت در زندگی اون از زندگی ساقط کنید.

 یک روز میتونید با تحقیر کردن این کار رو به پیش ببرید.

 یک روز با توهین کردن و افترا زدن میتونید این کار رو بکنید.

 یک روز با ضرب و شتم میتونید این کار رو بکنید و در نهایت هم میتونید به مرحله ای برسید که حالا اسید پاشی بکنید، قتل بکنید، جنون و خشونت رو به پیش ببرید.

 جنون و خشونتی که ریشه در این ذات اسلامی داره در قبال کافران و مشرکین قرار بوده که انجام بده و در نهایت هم به خود بازگردید.

 و شما در باب تمام معانی هم من وقتی باهاتون صحبت کردم گفتم که وقتی این اصل وجود داره میتونه اشکال مختلف به خود بگیره.

 میتونه مصادیق مختلف به خود بگیره و میتونه مدام تکرار بشه تا به اون پویایی و شکوفایی خودش برسه.

 هر چند که در معانی اشتباه و بد هست اما اصولا داره به یک پویایی پیش میره دیگه.

 یعنی شما با این امر به معروف رو به رو شدید که در قبال مومنان پیرامون حرف زدن و فرمان دادن به اونها بوده اما در نهایت رسیده به اون مرتبه ای که با کفار و مشرکین انجام میشده و شما مواجه میشید با این معانی در برابر که به شدت هم پیشرونده است و میتونه هر روز هم قدرتمند تر از دیروز شکل بگیره.

 اما اصولا وقتی شما در باب این امر به معروف و نهی از منکر.

 دارید نزدیک میشید به این معنا و دارید در باب این صحبت میکنید.

 به واسطه یک ارزش های معینی است که مشخص شده در دل مسلمون ها یعنی مثلا ارزش های اسلامی که شکل گرفته و به اینها بال و پر داده.

 ارزش های مشخصی که همه میشناسیم.

 اسلام به کررات در باره اش صحبت کرده.

 مثلا اینکه نماز یک واجب الهی هست.

 اینکه به عنوان مثال شرب خمر یک منکر الهی هست، یک حرام الهی هست، نباید کسی نزدیک به اون باشه.

 خب این معانی رو همه ما میشناسیم.

 در ارتباط با امر به معروف و نهی از منکر یک همچین مصادیقی وجود داره که حالا در اون دایره ای که ما تصویر کردیم اون راهی که داریم گفتیم از یک نقطه کوتاه تا یک نقطه انتهایی وجود داره، هر کسی میتونه واردش بشه.

 مرور زمان، شرایط، مکان ها، قدرتی که اون اشخاص دارند میتونه تعیین کننده باشه که یک کدوم از اون رفتارها رو انجام بده.

 یعنی شاید اگر شرایط به ضعف و در نقطه ضعف آن ها قرار داشته باشند، فقط و فقط افاقه کنند به اینکه حالا یک توصیه کوچکی بکنند اما شاید قدرت را در اختیار گرفته باشند و قدرت غالب باشند.

 بروند و آن ها را با همان چوب کفار برونن.

 وقتی از نظر مکانی در یک شرایطی باشند که شرایط برایشان ایجاب کند، شاید این رفتار را از خودشون نشون میدن و عوامل مختلفی باعث این رفتارهای اون ها میشه.

 این ها پیرامون اون ارتش های معینی است که به عنوان مثال در قرآن دربارش ذکر شده.

 این که مثلا بدحجابی و کم حجابی نکنید.

 رفتاری که امروز در جمهوری اسلامی هم شما باهاش مواجه هستید.

 حالا در راستای این امر به معروف و نهی از منکر این ها به یک ساختار قدرتمندی رسیده اند که به سادگی حاضرند در همین راستاست.

 یعنی گشت ارشاد یک چیزی در همون راستای امر به معروف و نهی از منکر هست دیگه حتی سازمان ها.

 این ها هم همچین نام هایی رو به خودشون میگیرن چراکه این مبنای فکری برگرفته از همین نگاه مشخص است.

 اما وقتی این ها رو در وادی قدرت میزارید حالا یک قدرت سیاسی رو در اختیار دارند.

 حالا وقتی وارد این معنا می شوند مواجه می شویم با این که حالا مثلا زنان را هم کتک هم می زنیم.

 به وحشیانه ترین شکل هم باهاشون رفتار می کنند.

 تحقیر هم می کنند.

 توهین هم می کنند.

 حتی آزار جسمی هم این ها را قرار می دهند.

 شاید به فردایی برسید که این رفتارها را وحشیانه تر و وحشیانه تر هم بکنند.

 حتی شما مواجه می شوید با انسان هایی که حالا به عنوان آدم هایی که تحت تسلط مثلا حکومت نیستند و خودمختار هستند هم رفتارهای وحشیانه بدتری را هم ببینید.

 امثال نمونه های بی شماری هم داشت که همان اتفاقاتی که مثلا در اصفهان افتاد به عنوان اسیدپاشی.

 این ها هم در همین راستا امر به معروف و نهی از منکر بود یا قتل های وحشتناکی که اتفاق افتاد.

 یک نمونه اش فکر کنم تو مشهد بود که یک نفری اومد و یک تعدادی از زنان رو که از نظر خود بدکاره و کارگر جنسی می دونست رو زیر تیغ برد و همه رو قلع و قمع کرد و کشت و به وحشیانه ترین شکل به پیش برد.

 این ها همه در همون وادی امر به معروف و نهی از منکر قرار می گیره به واسطه یک ارزش های معینی که مشخص شده یک رفتارهایی رو انجام میدن.

 یک نقطه ابتدایی داره و یک نقطه انتهایی.

 نقطه ابتدای اون رفتار با مومنین در همون وهله اول هست.

 نقطه انتهایی رفتار با کفار و مشرکین هست.

 حالا میتونن در این راستا حرکت بکنن.

 میتونن فتاوی مختلفی داشته باشند.

 میتونن اجتهاد بکنن که در نهایت یکی از این مومنین تبدیل به اون کفار و مشرکین شده و بعد اون رفتار رو باهاش انجام بدن.

 و ما میبینیم که این سیر حرکتی دائما در حال تغییر هست.

 شرایط و ضوابطی که در کنار اون وجود داره باعث میشه که حالا رفتارها هم تغییر بکنه.

 وقتی حکومت میخواد این رو انجام بده به واسطه شرایطی که درش هست.

 میبینید یک بار سفت تر و محکم تر و یک بار شل تر و راحت تر و منعطف تر هم باهاش برخورد میکنه.

 اما فرای این ارزش های معینی که در دل اسلام وجود داره و به اون معتقد هستن و یک نوع چارچوبی داره مثل همون موضوعات، مثل حجاب، مثل شرب خمر و عناوینی از این دست فرای این ها می تونه ارزش هایی هم ساخته بشه.

 با توجه به همون مفهومی که ما بارها و بارها درباره اش صحبت کردیم، وقتی به یک ارزشی معترف هستید، این ارزش ها دائما در دل خود بازآفرینی می کند و اشکال مختلفی را بوجود می آورد و شما نمی توانید جلوی این را بگیرید چرا که این ارزش مستحکم را شما در ابتدا به وجود آوردید.

 نمونه های بسیاری هم درباره اش صحبت کردیم تا امروز.

 قاعدتا اگر کسی برنامه ها را شنیده باشد باهاش آشنا است.

 مثال ساده اش بیشمار است.

 مثلا کسی که به مفهومی مثل اعدام اعتقاد دارد، قاعدتا نمی تواند کنترلی بر اشخاصی که قرار است اعدام شوند داشته باشد.

 یعنی شما مواجه می شوید با این اصل وحشتناکی که شکل گرفته در راستای خشونت، خشونت طلبی و پیشبرد این خشونت افسارگسیخته و وحشیانه.

 یک روز می تواند کفار را در این وادی دیوانه وار به مرگ بفرستند.

 یک بار می توانند مومنین را رو بفرستند.

 یک بار میتونند زناکاران رو بفرستند.

 حتی یک بار هم میتونند حیوانات رو در این وادی جنون آمیز خودشون بفرستند.

 یعنی تفاوتی نمیکنه وقتی این اصل قبول شده است دیگه.

 حالا در انتخابات شما کنترلی بهش ندارید و میبینید که هر روز میتونه یک تصویر منفی هم به خودش بگیره.

 وقتی در باب ارزش های معین اسلامی هم صحبت میکنیم این ارزش ها میتونه تغییر بکنه.

 درسته در مفهوم یکسان هست، یکتا هست، برابر هست اما میتونه اجتهاد ها تغییر بکنه.

 میتونه در فروع متفاوت نگاه بشه.

 یعنی به عنوان مثال اگر یک مفهومی مثل همون اتفاقی که زنان و کارگران جنسی دارن انجام میدن اینکه به بدترین شکل داره بهشون تعرض میشه، اینکه به واسطه فقر چه جنایتی داره در این ممالک اتفاق می افته.

 چه ممالک اسلامی و چه ممالک غیر اسلامی.

 حالا کسی که از این حدود شرعی دور میشه، کسی که حاضر نیست تن به این فاحشگی مثلا اسلامی بده و تحت عنوان صیغه مثلا این کار رو بکنه.

 شما مواجه میشید با کسانی که اجتهاد های متفاوت و مختلفی داشته باشند.

 اینکه این کار زننده و زشت هست رو قلمداد کردن این ارزش رو در ابتدا که بتونن رفتارهای متفاوتی رو داشته باشن در قبال این انسان های خطاکار و خاطی قلمداد کردند.

 حالا شما میتونید رفتارهای متفاوتی داشته باشید.

 در نهایت میتونید به اجتهادی برسید که این افراد کافر هستند.

 یعنی من نهایتش رو گفتم.

 خب شما وقتی به یک همچین اجتهادی برسید با توجه به این ارزشی که ساخته شده میتونید در نهایت به این مرحله برسید که این ها رو از زیر تیغ هم بگذرونید.

 میتونید به اون مرحله ای برسید که حالا اسیدپاشی بکنید و این ها رو داغدار بر زمین بزارید و بدترین زخم ها رو بر جهان گسترش بدید و اصولا در این معنی میتونید حرکت های متفاوتی رو بکنید.

 اون تصویری که دادیم در باب اون ارزش مشخص، اون حق پنداشتن خود و نا حق پنداشتن دیگران.

 با توجه به اون تصویر ابتدایی که دادیم حالا در قبال این ناحق در برابر که کافرین و مشرکین هستند.

 مرگ و قتل جای جایگزین هست و راهکار هست در ارتباط با عاملین امر به معروف و نهی از منکر.

 حالا در خود این امر به معروف و نهی از منکر شما مواجه می شوید با این تفاوت های نگاه با این تفاوت ها.

 اجتهاد می تونه اون شخص رو به نوعی در نهایت به یک کافر و مشرکی قلمداد کنه و نهایت اون رفتارها رو باهاش داشته باشه و میتونه در این وادی ای که براش تشکیل شده در این راه راهی که براش شکل گرفته از اون نقطه ابتدایی که صحبت کردن باشه، دخالت در زندگی دیگران باشه، از بین بردن آزادی ها باشه، تحمیل کردن باشه و زیست او رو خدشه دار کردن باشه، شروع بشه تا در نهایت به یک جهل و جنون وحشتناکی هم برسه.

 اصولا وقتی نگاه میکنید به این موضوع ها و این مباحثی که در دل اسلام وجود داره گفتم به یک معنای مشخص و واحدی میرسید.

 اون هم همه و همه برگرفته از این حق پنداشتن خود هست.

 در این حق پنداشتن خود، در نهایت ما را قرار است که به یک مرحله ای برساند تا به نابودی دیگران این حق بودن خود را تصویر کنیم.

 همان طور که در آن نقطه ابتدایی نیست.

 یعنی همه این ها برگرفته از یک اصل مهم اسلامی و یکتا پرستانه است فرای اسلام.

 شما وقتی اعتقاد به یک خدای یکتا و واحد دارید که به واسطه وجود خود دیگران را از بین می برد، به واسطه بزرگی خود دیگران را کوچک می شمارد و به واسطه برتری خود، دیگران را کهتر به حساب می آورد.

 این روند مدام در حال ادامه پیدا کردن است.

 شما حالا مواجه می شوید با مصادیق مختلفی که در خودش شکل می دهد.

 حالا وقتی به اسلامی ها می رسیم با توجه به این فلسفه ای که مدام برایشان تکرار شده، حالا مواجه می شوید با مسلمانی که خود را برتر از دیگر ادیان و با و یا بی باوران و مشرکان و کافران می داند، حالا حاضر هست که در قبال آن ها هر رفتاری را بکند چرا که اصلا دستور مستقیم قرآنی و اسلامی دارد.

 حالا در ارتباط با امر به معروف و نهی از منکر هم قضیه به همین جا می رسد.

 اینکه شما خود را حق می دانید، دیگران را نا حق می دانید و در نهایت قرار است که دیگران را به نابودی برسانید تا این حق و حقیقت خودتان را پدیدار کنید.

 در نهایت شما به این نگاه می رسید که قرار است در یک مملکتی مثل ایران نا حقی به اسم مثلا بی حجابی وجود نداشته باشد چرا که نهایت حقیقت در همین حجاب است.

 حالا دست می برید به شمشیر دست می برید، به وحشیانه ترین رفتار دست می برید، به خشونت بارترین رفتارها و بدترین خشونت ها را بر علیه زنان شکل می دهید.

 حالا شما مواجه می شوید برای اینکه خود را حق دانستید، دیگران را نابود کنید، آن معنا را نابود کنید.

 حتی ارزش ها هم در برابر هم قرار می گیرند و اصولا کمر همت بسته می شود تا هر ارزشی از بین برود.

 هر ارزشی در برابر هر انسان، در برابر هر قدرت، در برابر از بین برود تا این قدرت تصویر بشه.

 همون اتفاقی که در همون ابتدای امر وقتی در باب اسلام صحبت میکنیم شکل گرفت.

 همون اتفاقی که محمد رقم زد.

 همون تصویری که از کعبه ما در برابر دیدگانمان وجود داره.

 همون تصویری که حتی پیش تر از اون در دل ابراهیم و یهودیت وجود داشت.

 ابراهیم بت شکن رو حتما همه شنیدید.

 تصویر و تصوری که نسبت به ابراهیم دارید چه تصویری است؟

 اینکه من یک قدرت برتر و بزرگی دارم که قرار است تمام بت ها را از میان بردارد و همه بت ها را بکشم و از بین ببرم و نابود کنم.

 حالا قرار است با نابود کردن دیگران من به اون حق و اون حقانیتی که بهش معترف هستم برسم.

 قرار هست که دیگران رو کوچک و پست کنم تا اون بزرگی من به عرصه ظهور برسه.

 همین اتفاق در اسلام می افته و این فلسفه یکتا پرستانه شکل میگیره.

 حالا وقتی در نهایت به یک موضوعی مثل امر به معروف و نهی از منکر و ارتباطی که با مومنان داره و رفتاری که قرار هست در بین خود این خانواده شکل بگیره هم شکل میگیره، در نهایت ما رو میتونه به این معنا برسونه.

 اینکه دیگران رو نابود کنید تا خودتون رو به نوعی قدرتمند بر جای خود بگذارید.

 اینکه دیگران را کوچک کنید تا خودتان را بزرگ تصویر کنید.

 دیگران را کهتر بشمارید تا خودتان برتر بر دیگران باشید و این حق پنداشتن و حق پنداشتن دیگران در نهایت یک همچین تصویری را بوجود می آورد.

 در باب امر به معروف و نهی از منکر بیشمار مثال ها و نمونه ها و مصداق هایی وجود داره که میشه درباره اش صحبت کرد.

 اما ما در باب معانی داریم صحبت میکنیم و در باب کلیات که یک نگاه درست و یک شناخت درستی رو نسبت به اسلام داشته باشیم.

 شاید در آتی خواستیم در باب این مصادیق هم صحبت کنیم که اونجا میتونیم بیشتر و بهتر و کامل تر در باب این صحبت در باب این موضوعات صحبت کنیم.

 اما اینجا سعی شده که به صورت موجز در باب معانی و در باب کلیات صحبت بشه.

 فکر میکنم تا اینجا هم در باب امر به معروف و اتفاقاتی که پیرامون امر به معروف میتونه بیوفته صحبت کردیم و میتونیم با این تعاریف داده شده هزاران مصداق رو براش در نظر بگیریم.

 در بین جوامع اسلامی در همین ایران خودمون که آلوده به این جمهوری اسلامی هست، در کشورهای دیگه و حتی در نگاه هایی که فراتر از نگاه های اسلامی هست، در نگاه هایی که حتی فراتر از نگاه های مرسوم مذهبی هست، دینی هست.

 یعنی حتی میشه این ها رو در نگاه های مذهب های دیگه در ادیان دیگه هم نگاه کرد.

 اما میشه حتی فراتر از اون در هر جایی که این نگرش یکتا پرستانه وجود داشته هم در نظر گرفت.

 یعنی حتی وقتی به یک جهانی به اسم انسان گرایی هم شما نزدیک بشید مواجه میشید.

 چرا که این ریشه های فکری یکتا پرستان همواره برابر و یکسان بوده و همواره نتایج برابری هم داشته.

 حالا من یه اشارتی پیرامون این انسان گرایی هم کردم که من در آتی حتما یه ویژه برنامه ای رو پیرامون جهان مدرن و این نگاه های مدرن هم خواهم داشت و در باب اون ها هم صحبت خواهم کرد.

 فرای اینکه برنامه ی این ویژه برنامه ی شناخت اسلام هم ادامه پیدا خواهد کرد و عناوین مختلف را مورد بررسی قرار خواهیم داد و سعی می کنیم در برنامه ای به نام جان در باب عقاید، باورها و دغدغه هامون رو کوثری با زبان ساده و بداهه صحبت کنیم.

 در انتهای برنامه هم دوست دارم بازهم باهاتون درمیون بزارم که اگر دوست دارید این صدا شنیده بشه این راه تغییر شکل بگیره می تونید به من کمک کنید.

 با به اشتراک گذاشتن صدای من با دیگران می تونید این راه رو به پیش ببرید.

 منظور از صدا هم مختص به برنامه ای به نام جان نیست.

 پیش از این که من بخوام برنامه ای به نام جان رو بسازم و منتشر کنم، آرا و افکار و عقاید و باورهای خودم رو تحت عناوین کتاب هایی به رشته تحریر در آوردم.

 این کتاب ها در وب سایت جهان آرمانی وب سایت شخصی من در اختیار شما هست.

 می تونید با مراجعه به این وب سایت این آثار رو به صورت رایگان دریافت و مطالعه کنید و اگر دوست داشتید این صدا شنیده بشه.

 این راه تغییر شکل بگیره می‌تونید این آثار رو با دیگران به اشتراک بزارید.

 ممنون که همراه من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه بنام جان بود.

 در پناه آزادی.