سلام دوستان من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان با شماست.

 این قسمت چهارم از ویژه برنامه نقد ادیان هست و ما قراره تو این قسمت در باب رفتارهای اسلامی صحبت کنیم.

 ممنون که همراه من هستید.

 خب دوستان توی این ویژه برنامه مشخص نقد ادیان سعی کردیم در باب عواملی صحبت بکنیم که پیرامون مبحث نقد ادیان وجود داره و مفاهیمی که در راستای نقد ادیان وجود داره و در این ویژه برنامه ما سعی در نقد ادیان نداشتیم و در قسمت های دیگه در کتاب های دیگه ای که از من چاپ شده، من در باب ادیان و نقدی که نسبت به این موضوعات مذهبی داشتم همواره صحبت کردم.

 اما این ویژه برنامه مشخص پیرامون معانی ایست که ما با نقد ادیان باهاش برخورد می کنیم و در این قسمت مشخص هم قرار هست ما در باب رفتار های ادیان و به ویژه رفتار های اسلامی صحبت کنیم.

 در همین ابتدا باید مشخص کنم که اگر من دارم در باب رفتارهای اسلامی صحبت می‌کنم و موکدا پیرامون اسلامی بودن این رفتارها صحبت می‌کنم، به واسطه شرایطی است که ما در آن زندگی کرده‌ایم و رویارویی است که ما نسبت به اسلام داشتیم.

 هر وقت ما داریم در باب اسلام صحبت می‌کنیم قاعدتا نوک پیکان در باب تمامی ادیان است.

 اما عقل سلیم حکم می‌کند که در باب اسلامی صحبت کنیم که در زندگی ما تاثیرگذار بوده.

 یعنی مثلا من اگر قرار باشد در باب ادیان صحبت کنم و بیام در باب یهودیت صحبت کنم، خب قاعدتا ارزش و اعتباری نخواهد داشت چرا که ما نه با دین یهودیت با هامون درگیری داشته و نه ما زندگی شخصی و اجتماعی مون با اون درگیر بوده و اصولا جماعت ایرانی همواره با مباحث اسلامی درگیر بوده.

 پس این تاکید موکد من در تمام ویژه برنامه ها و قسمت ها پیرامون اسلام همین موضوع مشخص است.

 اما قاعدتا نوک پیکان پیرامون تمامی ادیان است.

 اما اسلام به عنوان یکی از نمونه های بارزش که اتفاقا آخرین هست به نوعی به گفته خود کاملترین هست و نقطه خوبی هم هست برای اینکه ما بخواهیم مثالی درباره اش داشته باشیم.

 اما رفتارهای اسلامی پیرامون این نقد ادیان حالا چی هست که ما میخوایم درباره اش صحبت بکنیم؟

 خب قاعدتا همه ما با عناوینی تحت عنوان محاربه و ارتداد و سب النبی و اینها روبه رو هستیم و قرار هست که در این قسمت مشخص هم پیرامون این مباحث بیشتر صحبت بکنیم.

 در قسمت گذشته ای که ما در باب مباحثی پیرامون توهین به مقدسات و آزادی بیان صحبت کردیم، نشد که در باب این رفتارهای اسلامی کامل صحبت بکنیم و این قسمت هم به نظرم لازم بود که ما در باب این رفتارهای اسلامی بیشتر و بیشتر هم دقیق بشیم.

 خب ما با دینی روبه رو هستیم که اصولا نه تنها انتقاد رو نمی پذیره، یعنی مثلا صحبت کردن پیرامون توهین که دیگه کاملا یک چیز رویایی و خیالی است.

 حتی ما در باب نقد صحبت کردن هم در دل اسلام برامون یک چیز رویایی و خیالی است.

 چرا که ما با اسلامی روبه رو هستیم که حتی فکر کردن رو هم برنمی‌تابد.

 حتی طالب اینکه شما فکر بکنید هم نیست.

 فارغ از اون صحبت های کلیشه ای و احادیث خودساخته ای که وجود داره که نمی دونم یک ساعت تفکر کردن مساوی است با هفتاد سال عبادت، این رو معیار و ملاک قرار ندید.

 یعنی مواجه بشید با دینی که اصولا مخالف هرنوع فکری است، مخالف بدعت است، مخالف هر نوع بدیعی بودن هست، نوگرایی هست، آلوده به این سنت ها هست.

 اصلا قرار هست خودش رو در این تحجر غرق بکنه.

 قرار هست هرچه بیشتر دامن بزنه به گذشته و گذشتگان.

 اصولا در راستای همین گذشته گرایی است که قدرت گرفته.

 حالا وقتی شما مواجه با این تفکر میشید حالا مواجهه تون با این موضوع هست که اینها مخالف هرگونه فکر کردن هستند.

 یعنی شما وقتی مواجه میشید که شک رو تا چه اندازه در برابر میدونن در برابر دین و ایمان میدونن شما مواجه میشید تا چه اندازه این ایمان رو قوی می کنن؟

 این ایمان کورکورانه ای که قرار هست همه چیز رو اطاعت کنید.

 حالا مواجه میشید با این مباحث که فکر کردن هم در این ادیان فاقد اعتبار هست.

 اما وقتی دیگه وارد مباحثی تحت عنوان نقد میشیم، حالا دیگه اون تیغ تیز ادیان و به ویژه اسلام از نیام خودش بیرون میاد برای گردن زدن، برای از میان بردن.

 یعنی شما مواجه میشید با خود محمد خود محمد که به عنوان یک پیامبر حالا میاد و ادعای این رو میکنه که با الله در ارتباط هست و جبرئیل میاد باهاش صحبت میکنه میره غار حرا از اون این موضوعات رو میگیره و میاد و با مردم مطرح میکنه.

 حالا اگر جماعتی در برابر محمد وجود داشته باشن و نسبت به گفته های اون تشکیک بکنن، نقدش بکنن و بخوان ازش دنبال ادله بگردن چه مواجهه ای؟

 ما داریم در باب این موضوع یعنی ما با چه محمدی روبه رو هستیم؟

 با چه الهی روبه رو هستیم؟

 الله پریشان و خشمگینی که حاضر به به عنوان مثال معجزه کردن نیست.

 اصلا حاضر نیست این جماعت را آدم حساب نمی کند که بخواد بهشون یه معجزه ای نشون بده.

 اگر جماعتی هستن که میگن محمد جان ما شما رو میتونیم به عنوان پیامبر قبول کنیم اما شما یک معجزه ای برای ما نشون بده.

 حالا بیا یه معجزه ای بکن.

 ما قبول بکنیم.

 شما پیامبر خدا هستی.

 خدایی هست که اینجا حاضر به همچین کاری نیست.

 این جماعت رو در حد و اندازه و در شأن خودش نمیدونه که بخواد بهشون ثابت بکنه وجودیت خودش رو.

 فارغ از این.

 حالا اگر بیاد و این محمد در باب این صحبت بکنه که من پیامبر خدا هستم جماعت روبه رو بگن شما ادله و برهان پیرامون این موضوع چیست؟

 حالا محمدی هست که از کوره در خواهد رفت و اصولا خود رو حق بر جهان و جهانیان خواهد دونست و اصولا با تیغ تیزی در برابر این منتقدین خواهد ایستاد.

 حالا اگر شاعری باشه همدوره او که در باب محمد صحبت بکنه.

 حالا اگر رقیبی باشه که بیاد و اون هم ادعای پیامبری بکنه، اگر زن باشه مرد باشه تفاوتی برای محمد نیست.

 حالا ما مواجه میشیم با اون چهره ی خشمگین و وحشتناکی که از محمد میشناسیم برای تقابل با مخالفین خودش.

 اتفاقات ریز و درشتی که در همون صدر اسلام می افته.

 حالا شما مواجه میشید با محمدی که دستور قتل مخالفین خودش منتقدین خودش رو میده.

 خب من هزاران بار صحبت کردم و گفتم که ذهن آدم جایگاهی است برای تفکر، برای تعقل، برای استدلال کردن، برای رسیدن به موضوعات تازه و جدید، برای درمان پیدا کردن پیرامون درد های بیشمار و اصولا سطل زباله ای برای مدفون کردن اطلاعات نیست.

 خصوصا در این دنیای امروزی که همه چیز با یک جست و جوی ساده قابل رویت و نمایش است شما مواجه میشی و نیازی در این نمیبینم که بخوام این موضوعات رو یک به یک هم مثال بزنم که مثلا صغرا ابن فلان رو محمد اینگونه از میان برد با یک جست و جوی ساده میشه در باب تمام این موضوعات هم رسید در همون کتابی که من تحت عنوان الله جبار زار هم دارم به عناوینی از این دست هم اشاره شده است.

 کتاب طبری از احادیثی که در صحیح بخاری و یا کتاب های حدیثی شیعه وجود داره هم در باب این ها صحبت کردم.

 فارغ از این در محیط اینترنت هم میشه به سادگی به این ها رسید و ما حقیقتا خودمون رو ملزم به این نمی دونیم که قرار باشه هر بار برای این ها سند های تاریخی رو بیرون بیاریم و کتاب ها رو باز کنیم بگیم طبق این سند چیز های کاملا قابل رویت و مشاهده ای است که حالا شما مواجه میشید با محمدی که به عنوان بنیان گذار این باور چه مواجهه ای با منتقدین خودش داشته، چه مواجهه ای با شخصیت هایی داشته که در برابرش ایستادگی کردند و به نوعی رقیب اون بودن.

 اون ها هم ادعای پیامبری کردند.

 حالا شما مواجه میشید با فرستادن اعضای اون و گروه خودش که این ها رو از بین ببرند و بکشند.

 حالا شما مواجه میشید با محمدی که به سادگی منتقدین خودش رو از میدان به در میکنه و رقبای خودش رو که همتای او ادعای پیامبری داشتند رو میکشه و از میدان به در میکنه و این تبدیل به سرلوحه و سرمشقی میشه برای رفتارهای بعدی مسلمونها.

 این رفتارها قاعدتا پیش از اسلام در یهودیت و مسیحیت هم وجود داشته و این به نوعی تصویریست که اینها از هم به ارث برده اند و مسلمانها هم قاعدتا این تصویر رو از گذشتگان خودشون به ارث بردند و دنبال دادند و حالا ما مواجه میشیم با این رفتاری که تبدیل به یک رفتار پرتکرار در بین این باورمندان شده که در برابر منتقدین خودشون بدترین رفتارها رو داشته باشند.

 چرا که اصولا پایه های ابتدایی و اصلی و ریشه اصلی این تفکرات بر پایه اون وحدانیت هست و بر پایه توحید هست.

 در برابر هرگونه منتقدی قاعدتا ایستادگی خواهد کرد.

 ما داریم در باب یک تصویری صحبت میکنیم که خود را به عنوان قدرت عظیم و برتری تصویر می کند و قاعدتا این قدرت را به واسطه ضعف ها و ترس ها سایرین به دست میاره و حالا سعی می کنه همه رو از میدان به در بکنه تا خودش مبدل به اون یکتا و وحدانیت و قدرت عظیم در جهان بشود.

 پس اینها دور از ذهن نیست که به سادگی در برابر هر کسی که در برابر او صف آرایی کند بایستد و آنها را هم از میان ببرد و بکشد.

 پس ما شاهد این صحنه ها هستیم چرا که ریشه های این تفکر برگرفته از همین نکاتی است که درباره اش صحبت کردم.

 این وحدانیت است که به آن باورمند هست.

 این قدرت گرایی هست که بهش به نوعی اعتیاد دارند و وابسته به آن است که دارند رفتارهای خودشان را به پیش می برند.

 ما تقابل ادیان را از همان نقطه ابتدایی و نقطه صفری که تحت عنوان محمد مثلا در اسلام می شناسیم باهاش روبه رو هستیم و رفتارهایی که او در قبال منتقدین خودش داشته و این مبدل به یک رفتار جمعی برای مسلمان ها در آتی و آینده هم می شود.

 چرا که آنها حتی مجاز به فکر کردن هم نبودن.

 حتی مجاز نبودن که در باب صحبت هایی که خدا در میون میذاره فکر بکنن، شک بکنن.

 اصلا قرار باشه این ایمان خودشون رو خدشه دار بکنن.

 چرا که اینها مواجه بودن با بدترین مجازات ها و شکنجه ها در قبال این تفکر کردن.

 اگر در نهایت قرار بود این فکر کردن ها و این تشکیک کردن ها به اصل این باور ها، اون ها رو به یک نقطه ای برسونه که باعث بشه دین خودشون رو تغییر بدن، بیخدا بشن، آتئیست بشن یا دین تازه ای برای خودشون انتخاب کنن؟

 خب مواجه بودن قاعدتا با مبحثی مثل ارتداد که ما میشناسیم حالا دربارش بیشتر هم در آتیه صحبت میکنن.

 پس ما مواجه هستیم با یک ریشه فکری که در نهایت این تفکر رو به این نقطه رسونده که در برابر هر نقدی چه واکنشی نشون داده بشه.

 واکنش قهری و وحشیانه نسبت به تمام منتقدین خودش.

 و این حالا مبدل به اون اصل رفتاری در بین مسلمون ها و پیش تر از اون ها در بین تمام دینداران هم شده ما مواجه می شویم مثلا با سب النبی که خب قاعدتا مثلا در ایران هم ما با آن روبه رو هستیم.

 حتی در همین چند سال اخیر هم پیرامون این مسئله سب النبی حکم هایی هم داده شده، حتی حکم هایی هم اجرا شده و ما شاهد این رفتار های وحشیانه هم بودیم که ما تحت عنوان سب النبی رو به رو هستیم.

 با این که اگر کسی به ساحت قدسی پیامبر اسلام توهینی بکند به سادگی می تواند جان خودش رو از دست بده.

 یعنی می تونن این رو بکشند و از میان بردارن.

 نقطه ابتدایی این هست که اصلا این توهین چگونه تعریف میشه؟

 چه کسی تعریف کننده این توهین هست؟

 خط و مرز و قاعده و قانونی که قرار هست این توهین رو تعبیر به توهین بکنه چیست؟

 اگر کسی اومد و در باب محمد و شهوت رانی صحبت کرد در باب قاتل بودن او صحبت کرد، در باب جانی بودن او صحبت کرد، در باب رفتار های وحشتناک و وحشیانه او صحبت کرد و در نهایت مثلا صفتی به محمد داد پیرامون این که او شهوت رانی بوده، پیامبر شهوت رانی بوده، آیا این توهین کرده و سب النبی کرده؟

 حال اینکه ساعت ها در صفحات بیشمار کتاب ها این مدعای خودش رو اثبات کنه اینکه محمد شهوت ران بوده، اینکه محمد با دختر هفت ساله ازدواج کرده، دختر نه ساله ای را مبدل به زن کرده و شب زفاف با هاش داشته.

 این بیانگر این روحیه شهوت ران اوست.

 این بیانگر هست که محمد یازده همسر داشته حتی در شرایطی که خودش هم چهار همسر را قانونا توسط خدا اعلام کرده بوده.

 این که محمد مثلا در یک واقعه ای وقتی یک برده ای رو براش میارن یا کنیزی رو میارن تا او بپذیره، به واسطه اندامی که داشته و رنگ پوستی که داشته نمیپذیره و دست رد به سینه اون کنیز میزنه، این ها بیانگر اون نشانه های شهوت رانی محمد هست.

 حالا کسی اومد و گفت که محمد شهوت ران هست.

 حالا این تعبیر به توهین خواهد شد.

 حتی با وجود تمام ادله ها و به سادگی به واسطه سب النبی.

 همه ما میتونیم شاهد این باشیم که سر این فرد را هم از تن جدا و او را اعدام کنند.

 اگر در عربستان سعودی باشد مثلا سرش را از تنش جدا بکنند یا در دوران صدر اسلام باشد، قاعدتا سرش را از تنش جدا میکنند.

 و یا وقتی در جمهوری اسلامی همچین رفتاری رو از خودش انجام بده ما مواجه میشیم با صبر النبی و اعدام کردن این فرد.

 حالا شما شاهد این رفتار های وحشتناک هستید که داره دومینو وار اتفاق می افته.

 شما مواجه میشید با مبحثی مثل محاربه.

 حالا این محاربه تعبیر و تفسیر میشه به کسانی که در برابر خدا شمشیر بیرون آوردند.

 یعنی مثلا ما مواجه میشیم با جماعتی از این طایفه.

 این طایفه دینداران رو که صحبت دربارشون مثلا فقها و مجتهدین که اینگونه فتوا دادند که ما وقتی در باب محاربه صحبت میکنیم به کسانی اشاره میکنه که در برابر خدا جنگیدند یعنی کسانی که در برابر خدا جنگ رو آغاز کردند.

 ما تحت عنوان محارب میشناسیم.

 در دین اسلام.

 حالا تعبیر و تفسیر این جماعت از محارب کسانی است که به صورت مثلا در دنیای حال خودمان یعنی جنگ مسلحانه با حکومت اسلامی کرده باشند.

 در دنیای پیشین هم همینگونه بود اما این حد و مرز را می‌بینید که چگونه به سادگی قابل شکستن هست.

 یعنی شما شاهد هستید که جمهوری اسلامی به سادگی می‌تواند به یک کسی که مثلا سطل آشغالی هم آتش زده حکم محارب بدهد؟

 به سادگی می‌تواند این کار را بکند.

 حتی در تلویزیون وحشتناک و مروج وحشیگری خودش هم میاد و یک نفری میشینه و برای ما از احکام اسفناک و وحشتناک اسلامی صحبت میکنه که باید اینها رو دست و پاشون رو ضربدری برید و اینا رو تیکه تیکه کرد و خورد و در یک فیلم وحشتناک و تریلر رو هم برای شما تعریف میکنه.

 اینها واقعیات اسلامی است که در دل اینها نهفته هست.

 حالا میتونه تعابیر مختلفی داشته باشه اما در نهایت ما رو به یک نقطه مشخص میرسونه.

 حالا ما مواجه میشیم با این تقابلی که دین اسلام به عنوان مثال در قبال منتقدین خودش کرده تا چه اندازه دهشتناک بوده.

 منتقدی که ما تحت عنوان یک معترض در خیابان می‌شناسیم که یک سطل آشغال را آتش زده، به خاطر محافظت از خودش یا به هر دلیل دیگری به راحتی حکم ارتداد و حکم محاربه می‌گیرد و اعدام می‌شود.

 به همین سادگی کشته می‌شود.

 یا کسی که مثلا در باب محمد صحبتی کرده و یا نقدی داشته به سادگی کشته می‌شود.

 و اینها آن عناوینی است که ما را در تقابل با دین اسلام و تقابل دین اسلام با نقد و انتقاد نسبت به خودش درگیر می‌کند.

 یکی از مباحث مهم دیگر هم مسئله ارتداد است.

 خب ما قاعدتا در باب ارتداد می‌دانیم اما من موجه سعی می‌کنم در موردش صحبت بکنیم.

 فارغ از اینکه ما ارتداد دو نوع مشخص داریم که مرتد فطری و ملی هست.

 فارغ از اینکه بخواهیم خیلی وارد این مباحث بشویم، یک چیز مشخصی است که ما می‌دانیم و باید در موردش صحبت بکنیم این هست که اگر کسی قرار باشد از دین اسلامی که خود پذیرفته یا به واسطه موضوع وراثتی مسلمان زاده بوده بخواد این دین رو تغییر بده مواجه است با حکم مرگ.

 حالا شما به این سادگی دارید رو به رو میشید که اصلا موضوع یک موضوع نقد نیست.

 موضوع سر اون تحکمی است که قرار هست اسلام نسبت به شما داشته باشه.

 همون مبحثی که من در موردش صحبت کردم.

 گفتم فارغ از توهین، فارغ از اینکه ما چیزی به عنوان نقد رو بشناسیم، ما داریم در باب دینی صحبت می کنیم که حتی تاب فکر کردن هم نداره.

 تاب تشکیک کردن هم نداره.

 یعنی حتی به مومن خودش اجازه این رو نمیده که فکر بکنه به موضوعات.

 اصلا قرار نیست فکر بکنه قرار هست دیگرانی باشن که به جای اون فکر میکنن.

 در اون نقطه ابتدایی خدائیست که به جای او فکر کرده پیامبری است.

 ائمه ای که فکر کردن و حالا این مراتب هی ادامه پیدا میکنه مجتهدی است که به جای او فکر کرده پدر و مادری است که به جای او فکر کرده و این داستان سر دراز و بی انتهایی دارد.

 و اصولا موضوع اصلی این هست که از او قدرت فکر کردن رو گرفته، قدرت تشکیک داشتن رو گرفته.

 و همین نقطه ایست که ما رو به این موضوع مشخص میرسونه.

 حالا مواجه میشیم با ارتداد.

 ارتداد که به سادگی دیگه حق زیستن و حق حیات رو هم میگیره.

 نه به واسطه نقد.

 نه به واسطه توهین.

 تنها و تنها به واسطه فکر کردن.

 به واسطه تغییر دادن.

 به واسطه اینکه ذره ای قرار باشه که انسان اختیار داشته باشه، آزادی داشته باشه، آزادی عمل داشته باشه، آزادی انتخاب داشته باشه.

 حال اینکه اون فرد موروثی این دین رو به ارث برده یا اینکه سرش به تخته خورده بوده یک بار مسلمون شده و حالا قرار بوده که دوباره دین خودش رو عوض کنه.

 حالا شما مواجه میشید که رفتار اینها چگونه هست؟

 به سادگی او رو از بین میبرند، میکشند و این رفتار وحشتناک رو شما باهاش مواجه هستید.

 و حالا وقتی ما داریم در باب نقد ادیان صحبت میکنیم، وقتی داریم ریز میشیم نسبت به تمامی این ادیان و به ویژه دین اسلام.

 حالا مواجه با این تصویر مشخص میشیم که دیگه صحبت از نقد و توهین هم گذشته.

 صحبت در باب حق فکر کردن هست.

 حق انتخاب هست.

 هیچ حق و حقوقی دیگه به جای نمی مونه.

 ما مواجه هستیم با رفتارهای وحشیانه تاریخی که از ابتدا تا امروز.

 یعنی شما وقتی ریز میشید در باب تاریخ صدر اسلام می خونید می بینید که چگونه محمد دستور قلع و قمع کردن مخالفین خودش رو داد.

 به سادگی حتی زنی که مخالف خودش بود رو هم از میان برد.

 حالا با یک سرچ ساده هم میشه در باب اون هم صحبت کرد.

 شاید در آتی.

 من در باب این مسائل هم به صورت موجز و دقیق هم صحبت کردم و اومدم چون قرار هست یه ویژه برنامه ای تحت عنوان گواه ظلم و الله جبار داشته باشم که در اون دو کتابی که پیرامون مباحث مختلف دینی مطرح شده صحبت کنم.

 اون کتاب ها دارای حاشیه ای نیست و در باب هیچ کدوم از اون مسائلی که مطرح کردم یعنی مثلا به عنوان مثال جلد اول کتاب الله جبارزاده که پیرامون تاریخ اسلام هست و از طبری هم استفاده شده.

 اون بخش هایی رو که من بیانگر جبار بودن خدا و ظالم بودن خدا و دین اسلام میدونستم رو فقط و فقط بریدم.

 اونجا نقل کردم اما شاید در آتی من در باب هر کدوم از این ها سعی کنم یک ویژه برنامه ای داشته باشم که در باب هر کدوم هم صحبتی بکنم.

 اونجا قاعدتا در باب این مسائل تاریخی بیشتر و بیشتر هم صحبت بکنیم و یا در باب مسائل دیگه.

 اما وقتی شما نگاه می کنید به این رفتار های وحشیانه تاریخی که اتفاق افتاده، حالا شاهد هستید که از ابتدا چگونه این رفتار ها دومینو وار اتفاق افتاده، چگونه مخالفینش رو قلع و قمع کرده تا امروز تا امروز در جای جای جهان یعنی ما یک جا روبرو هستیم با یک حکومت پلید و وحشی مثل جمهوری اسلامی که به سادگی مردم رو به جرم محاربه به واسطه این که سطل آشغال آتیش زدن اعدام می کنه، به واسطه سب النبی چون صحبتی در باب محمد کرده اعدام می کنه، به واسطه ارتداد به خاطر اینکه دین خودش را تغییر داده، بدترین و وحشیانه ترین رفتار ها رو انجام میده.

 یعنی شما مثلا در باب همین جمهوری اسلامی وقتی نزدیک میشید به مسئله 11 حالا روبرو میشید با زنانی که اذان به اذان شلاق خوردن فقط به واسطه این که کمونیست بودن، بیخدا بودن، آتئیست بودن به خدا باور نداشتن، به اسلام باور نداشتن.

 ما شاهد رفتارهای وحشیانه در همین جمهوری اسلامی هستیم که یک برهه کوچکی از تاریخ است.

 حالا شما این رو بزرگ بکنید و بسط بدید.

 مثلا به جهان امروز نگاه میکنیم.

 حتی اگر حکومت هایی هم وجود نداشته باشند باز شاهد رفتار های خود مسلمان ها هستیم.

 در فلان کشور اروپایی کسی در باب محمد یا هر کس دیگه ای از این شخصیت های اسلامی صحبتی کرده.

 حالا ما میبینیم مردمی هستند که با قمه و قداره بلند میشن میرن سر طرف رو میبرن، بمب منفجر میکنن، پنجاه نفر رو میکشن تا نشون بدن که مثلا اینقدر آدم های وحشی خویی نیستن تا نشون بدن به جهانیان و ثابت کنن که نه ما اصلا آدم های قاتل و جانی نیستیم و با قتل این رو ثابت میکنم. معلومه جان.

 و حالا ما شاهد یک دریاچه و یک اقیانوس و یک دریای عظیمی از این رفتارهای وحشتناک در طول تاریخ هستیم که میشه دربارش ساعت ها و ساعت ها برنامه ساخت و مستند ساخت و در بابش صحبت کرد.

 اما ما فارغ از این رو به رو هستیم با این سواستفاده هایی که مسلمون ها برای خاموش کردن میکنن.

 حالا فارغ از این ما میبینیم که گاها هم مسلمون ها شروع میکنن در باب همون مساله ای که در قسمت گذشته صحبت کردم یعنی توهین به مقدسات این رو بزرگ میکنن مظلوم نمایی میکنن ما جریحه دار شدیم حالا فارغ از اینکه چه رفتارهایی در قبال این انجام میدن حالا سعی میکنن با جریحه دار کردن دیگران احساسات اون ها هدف خودشون رو به پیش ببرن.

 یعنی شما شاهد هستید که سعی میکنن تصاویری بدن؟

 اگر فلان کسی یک رمانی نوشت یا کتابی نوشت یا تصویرگری کرد یا آهنگی ساخت یا هر کار دیگه ای کرد و در اون نقدی نسبت به فلان پیغمبر یا فلان ائمه داشت یا هر کاری از این دست کرد، این رو شروع می کنن با مظلوم نمایی و نشون دادن این که چگونه این ها بهشون توهین شده، این رو بولد کردن رو بزرگ کردن و سوءاستفاده از این موضوع می کنن و از احساسات دیگران میکنن فارغ از اینکه چه رفتار هایی در قبال اونها کرد.

 یعنی ما فارغ از اینکه شاهد رفتارهای وحشی گویانه ای از این نگاه های اسلامی نسبت به تمام معترضین و مخالفین هستیم، یک رفتار دو سویه اون سویه ای هم دارن که به سادگی استفاده می کنن و با سوءاستفاده کردن از تهییج احساسات دیگران هم سعی میکنن رفتارهای خودشون رو به پیش ببرن.

 حالا سعی میکنن یک خفقانی هم در سطح جهانی به وجود بیارن.

 یعنی حتی سعی میکنن تاثیرگذاری داشته باشن.

 گاها به واسطه وحشی خویی هایی که میکنن.

 مثلا در کشور های اروپایی دولت های کشور های دیگه رو به اون سمت و سویی ببرن که در برابر هر گونه انتقاد و اعتراضی نسبت به باورهای اسلامی.

 هم جبهه نشون بده چرا که گاها امنیت اونها تحت الشعاع قرار میگیره و حاضرن به سادگی آزادی رو قربانی امنیت بکنن.

 بواسطه مثلا وحشی خویی هایی که مسلمان ها انجام داد یا از اون سمت دیگه سعی میکنن با این مظلوم نمایی هایی که انجام میدن نشون بدن که چگونه احساساتشون هم جریحه دار شده و احساسات دیگرانی رو هم جریحه دار کنن که حتی در جبهه هایی که همسو هم هستن ما شاهد درگیری هایی باشیم.

 یعنی به عنوان مثال منی که خودم به شخصه هیچ وقت باور به توهین و تمسخر و تحقیر دیگران نداشتم و یکی از اون خط قرمزهای بزرگ اخلاقی خودم میدونم اما در قسمت گذشتم پیرامونش صحبت کردم.

 وقتی ما در باب جان داریم صحبت میکنیم اینکه کسانی به واسطه صحبتی که توهین تلقی شده اولا به واسطه نبود مرز مشخص هر چیزی رو تعبیر به توهین میکنن.

 حتی اگر من باورمند به این هم باشم که فلان صحبتی توهین آمیز هم بوده حالا ما شاهد از بین رفتن جان اونها هستیم.

 خب قاعدتا نمیشه اصلا ما در یک سمت و سویی قرار بگیریم که بریم و پشت اون ها رو خالی بکنیم.

 جماعتی که قرار هست با جونشون در قبال این نگاه های آلوده ایستادگی بکنن.

 اما حالا مسلمون ها با این سوء رفتارهاشون و سوءاستفاده از احساسات دیگران راهی رو رقم میزنن که حتی این جماعت به جون خودش هم می افته.

 حتی جماعتی که اخلاقی این کارها رو ایراد میدونه درباره اش حالا در برابر کسی می ایسته که با جونش قرار هست که تاوان بده.

 خب قاعدتا راه رهایی و ایستادگی و مقاومت در برابر این زورگویی ها.

 قرار هست که ما ایستادگی کنیم در برابر این رفتارهای دهشتناکی که این ها انجام میده.

 قاعدتا هیچ گاه همچین توانی در وجود هیچ حکومتی، هیچ باور و ایدئولوژی ای در جهان نبوده و نخواهد بود که در برابر مردم ایستادگی کنه.

 اما موضوع سر اون نزدیک شدن مردم در کنار هم هست.

 اون اتحاد و عوض کردن اون آن ارزش ها است.

 یعنی تا این اتفاق نیفتد، قاعدتا هر حکومتی، هر ایدئولوژی حاکم بر مردم خواهد بود، تمام قدرت را برای خود خواهد داشت و حالا هر رفتاری را هم به پیش خواهد برد.

 مثال های ساده دنیوی اش را هم شما می توانید ببینید.

 یعنی تصور کنید که مثلا در یک گروهی، در یک مدرسه ای، در یک گروه ورزشی، در هر جایی مثلا اگر دو تا قلدری وجود داشته باشند که به سادگی دارند حق دیگران را می خورند تا زمانی که این جماعت در کنار هم نباشند و با هم متحد نباشند، این ها می توانند پادشاهی بکنند.

 به سادگی تمام حقوق این ها را هم از آن خود بکنند.

 اما به محض اینکه اتحادی شکل بگیرد، این جماعت حقوق خودش را در نقطه ابتدایی بشناسد و فرای آن سعی کند با هم بودن و در کنار هم بودن آن قدرت را به دست بیاورد.

 حالا می بیند که به سادگی می تواند آن قلدرها را هم به کنار بزند و اصولا آن ها هیچ حق و حقوقی نخواهند داشت و اصولا این قدرتی که آنها در اختیار دارند به واسطه ضعف است.

 بارها و بارها در باب این مساله صحبت کردم که ما وقتی در باب قدرت صحبت میکنیم، در باب ضعف دیگران داریم صحبت میکنیم.

 اصولا قدرت به خودی خود معنایی نخواهد داشت.

 بزرگی معنایی نخواهد داشت.

 یعنی شما مواجه هستید با تعداد بی شماری از کوچکان که یک بزرگ رو پدید آورده اند.

 تعداد بیشماری از ضعیفان که یک قدرتمند رو پدید آورده اند.

 حالا وقتی وارد این وادی مشخص میشیم، تعداد بیشماری از مسکوت ها هست که این قدرت اسلامی رو پدید آورد.

 تعداد بیشماری از بردگان و بندگان هست که این خدای با قدرت لایه انتزاعی رو به وجود آورده.

 حالا شما مواجه هستید برای تقابل و در نهایت گذر کردن باید در برابر این زورگویی ها ایستاد.

 باید قاعدتا روشنگری کرد.

 باید در کنار این روشنگری، اون اتحاد رو به وجود آورد و یک نقطه ی مشخصی رو پدید آورد تا در نهایت ما شاهد اون قدرت گیری باشیم.

 قدرتی که هیچ ابرقدرتی در جهان تاب ایستادگی در برابرش نداره، هیچ ارتشی تاب ایستادگی درش رو نداره و دربرابرش رو نداره.

 قاعدتا وقتی این دست ها در کنار هم قرار بگیرن، ما شاهد یک قدرت عظیمی هستیم که هر ناممکنی رو هم ممکن خواهد کرد و تنها راه رهایی هم قاعدتا ایستادگی و مقاومت هست و کنار زدن این زورگویی ها هست.

 حالا باید وارد میدان شد تا این نقد ها اصولی تر و بیشتر انجام بشه.

 دانایی رو بیشتر کرد، آگاهی رو بیشتر کرد، به طیف بیشتری رسوند این صدا رو تا در نهایت همه در کنار هم، در برابر هم، در برابر اون قدرت حاکم ایستادگی کنن.

 حالا قدرت حاکم که میتونه جمهوری اسلامی باشه میتونه تفکرات اسلامی باشه، میتونه تفکرات هر دین و مذهب و ایدئولوژی احمقانه ی دیگه ای باشه که در برابر آزادی های ما ایستادگی کردن.

 پس قاعدتا ما تنها و تنها با ایستادگی و مقاومت می‌توانیم به اینها برسیم و به این مهم برسیم و در باب رفتارهای اسلامی هم می‌شود ساعت‌ها صحبت کرد.

 قاعدتا من در ویژه برنامه های آتی که دارم در باب اینها صحبت می‌کنم، گفتم یک ویژه برنامه ای تحت عنوان گواه ظلم دارم که در باب کتاب گواه ظلم که از آیات کتب آسمانی و انجیل و تورات و قرآن هست در این کتاب جمع آوری شده.

 آیاتی که بیانگر ظلم خدا هست.

 حالا من سعی می‌کنم در یک ویژه برنامه ای در باب این کتاب هم صحبت بکنم و این آیات را به نوعی تفسیر هم بکنم.

 چون در این کتاب ها تنها و تنها آیات مطرح شده و یا در کتاب الله جبار زار که ویژه در باب اسلام بوده و سعی شده در باب آن چهار عنصر مهمی که دین اسلام را پدید آورده یعنی تاریخ اسلام، حدیثی که ما تحت عنوان حدیث های نبوی می‌شناسیم، فقها و نظر مجتهدین و در نهایت قوانین اسلامی که حاکم بر کشور های مختلف بوده که نشانه بارزش را من در مذهب شیعه جمهوری اسلامی گرفتم و در مذهب اهل تسنن هم از چند کشور عربی و سعی میکنم در یک ویژه برنامه پیرامون این مباحث صحبت بکنم.

 در آنجا قاعدتا در باب این رفتارهای اسلامی در طول تاریخ هم صحبت خواهد شد و موضوعاتی از این دست.

 در انتهای برنامه هم دوست دارم باهاتون مطرح بکنم که اگر دوست دارید این صدا شنیده بشه این راه تغییر شکل بگیره، میتونید آثار من رو با دیگران به اشتراک بگذارید.

 منظور از آثار هم خلاصه برنامه ای به نام جان نمیشه.

 من پیش از این که بخوام برنامه ای به نام جان رو ضبط و منتشر بکنم، آرا و افکار و عقاید خودم رو تحت عناوین کتاب هایی به رشته تحریر در آورد.

 تمامی این عناوین به صورت رایگان در وبسایت جهان آرمانی در اختیار شما دوستان هست.

 میتونید با مراجعه به این وبسایت این آثار رو به صورت رایگان دریافت کنید و اگر دوست داشتید این راه تغییر شکل بگیره اون رو با دیگران هم به اشتراک بگذارید.

 ممنون که همراه من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان در پناه آزادی.