شده ایران همه زندان و همه حصر در آن
به اوین خوانده که دانشگه ما اینجا خوان

همه زندانی این قوم اسیر و تسلیم
همه در بند خداوند اسارت ترسیم

بن اینان به نها بود به قعر زندان
همه را حصر برد قلب کلام قرآن

چه بگفتا به درونش همگی را تسلیم
عبد و بندار بسازد همگی در تعظیم

بزن و خار بکن خویشتنت را اذعان
تو شدی بنده و این عبد و عبید یزدان

و ببین حال که سازد همه ایران زندان
همگی را به گروگان بگرفتد ایران

این که نامش شده زندار اوین را گویم
همه نامی به دلش حصر شده در زندان

نفری معترض نان بود و در حصر است
هر کسی کارگر این خاک بود در بست است

دست دزدی که شده خواهش از نان گفت است
او برید و نفر انبار بدزدد خفت است

او به تاج شه و شاهی و ببین در قصر است
هر کسی خوانده ز من برد همو را کشت است

نفری را که به ایوان شده او در اذعان
نفران جاه مرا برده و حالا ایشان

شده شاهنشه و بیدار نفس این دزدان
دل او را به میان جرح کند او بریان

چه بگوید نفری کز دل دانش او خواند
قلب زندان شده جا منزل او در میدان

اگر از زیستن و این نفس از جان طبیعت او خواند
قلب زندان به دلش جاه بکارد اینسان

اگر از حق زنان خوانده و از این انصاف
به دل قعر جهنم جای او منزل داد

اگر از خویشتن آری به برون شعری خواند
دل زندان شده جایش و بدور این آزاد

اگر از حق نفس طفل نفر شعری خواند
به دل ده صد و این سال بخوان در زندان

اگر از حق رهایی و غزل با ما خواند
شب بیزار بخواند همه جانان پنهان

شده ایران همه زندان و همه حصر در آن
به اوین خوانده که دانشگه ما اینجا خوان

این سرا را که به ما فدیه ز خون می‌دادند
جایگه شد همه در حصر شدند و زندان

کشوری گشت به دل بودن ما این اذعان
این اوین گشته یکی شهر رهایی ایران

همه کس قلب همان زشت سیه چال خون
به دل حصر و همه قاتل و دزدان شد خان

بن این زشت اسارت همه باید کندن
به دلش کارد از این راه رهایی ایران

که تو فردای ببینی اگر از ما کس رفت
دل زندان به رهایی بنوازد ایمان

همه ایمان من و ما و رها در اذعان
همه آزاد در این قافله‌ی با ایمان