خب دوستان توی این ویژه برنامه خاص قرار هست که ما در باب ایران صحبت بکنیم.

 در باب اتفاقاتی که در حال حاضر و یا در گذشته در ایران رخ داده و در نهایت به یک آینده ای پیرامون ایران هم برسیم و یک تصویری از اون آینده ایده آل خودمون و یا آینده ای که اتفاق خواهد افتاد هم بدیم.

 اما پیش از اینکه وارد این ویژه برنامه بشیم و این قسمت مشخص یعنی در باب مشکلات صحبت بکنیم، چند موضوع رو دوست دارم باهاتون مطرح بکنم.

 نکته اول این هستش که من پیش از اینکه بخوام این ویژه برنامه رو در پادکست به نام جان منتشر کنم، ویژه برنامه دیگه ای تحت عنوان انقلاب ایران رو هم منتشر کردم که ویژه برنامه بیست و سه قسمتی که کامل سعی شده در باب انقلاب ایران و آینده ای که ایران احتمال داره با اون انقلاب شکل بگیره صحبت بکنم.

 اینکه ایران قاعدتا به یک انقلابی خواهد رسید و در باب اون موضوعاتی که اون انقلاب رو رقم خواهد زد و کارهایی که میشه کرد هم صحبت کردم.

 نسخه های صوتی این اثر در اختیار شماست.

 میتونید در برنامه های پادکست گیر، در کانال یوتیوب، در کانال تلگرام، در وبسایت جهان آرمانی به این اثر دسترسی داشته باشید.

 به صورت رایگان اما فراوان.

 حالا سعی شده که.

 نکته دوم این هستش که توی این ویژه برنامه موجز تر، خلاصه تر و چکیده تر پیرامون این موضوع ها صحبت بکنیم.

 یعنی خط مشی تقریبا یکسان هست.

 یعنی چه در اون ویژه برنامه انقلاب و چه در این ویژه برنامه در باب آینده ایران تقریبا ما داریم به یک سمت و سو نگاه می‌کنیم و در مجموع نگاهمون به سپهر سیاسی ایران هست و در نهایت اتفاقی که در آینده رقم خواهد خورد.

 حال اینکه یک اتفاقی شاید قریب الوقوع اتفاق بیفته و یا اتفاقی که ما در اون تاثیر بذاریم و اون اتفاق رو رقم بزنیم.

 در مجموع تو این ویژه‌برنامه سعی میشه در باب این موضوعات صحبت بشه.

 و در نهایت اینکه این قسمت خاص در باب مشکلات ایران هست.

 یعنی ما قرار هست توی این قسمت ابتدایی به عنوان شروع این ویژه برنامه ویژه برنامه کوتاهی هم خواهد بود.

 فکر می‌کنم پنج شش قسمتی داشته باشه که سعی میشه چکیده در باب موضوعات ایران صحبت بشه.

 توی این قسمت ابتدا باید نگاهی داشته باشیم به مشکلات، به نوعی به وضع فعلی ایران و وضع فعلی که قاعدتا برگرفته از شرایط گذشته هست.

 یعنی قاعدتا گذشتگان و شرایطی که گذشتگان بوجود آوردند در زندگی ما نقش داشته و ما حالا سعی میکنیم یک چهره ای از این ایران فعلی رو مطرح بکنیم که قاعدتا پر از مشکلات هست.

 یعنی به هر سوی اون نگاه بکنید مشکلاتی رو باهاش روبرو میشید و حالا با این تصویری که نسبت به مشکلات میدیم سعی میکنیم توی قسمت های آتی بیشتر و بیشتر در باب راهکار ها و راه حل ها و در نهایت اون آینده ی ایده آل مون صحبت بکنیم.

 خب قاعدتا وقتی به سپهر سیاسی و شرایط ایران و وضعیت اجتماعی ایران نگاه میکنید همه چیز دارای مشکل هست و هر کسی با یک نگاه منصفی به شرایط ایران نگاه بکنه.

 در تمام عناوین زندگی بشری و انسانی قاعدتا مشکلات عدیده ای رو میبینیم.

 حالا ما توی این قسمت سعی میکنیم به سرفصل ها اشاره بکنیم.

 قاعدتا در باب مصادیق بخوایم صحبت بکنیم باید میلیون ها برنامه ضبط و پخش می کنیم که در باب این مشکلات صحبت کنیم و اصولا هم برنامه ای به نام جان همیشه سعی داشته در باب معانی و مفاهیم صحبت کند نه مصادیق.

 و قاعدتا در این برنامه هم به همین شکل هست و قاعدتا هم به صورت موجز ما در بابش صحبت می کنیم.

 همه عناوین را مطرح نمی کنیم.

 تنها و تنها به این دلیل هست که حالا با این شرایط هر چند که همه آشنایی داریم اما بیشتر وارد بحث می شویم تا بتوانیم در قسمت های آتی بیشتر و بیشتر درباره اش صحبت کنیم.

 خب قاعدتا یکی از بزرگترین مشکلاتی که در ایران ما وجود دارد مشکلات سیاسی است.

 به مفهوم این فقدان و این انسداد سیاسی که ما درگیر آن هستیم.

 خب ما ایرانی را می شناسیم که طی گذشت این سالیان دراز همواره در این انسداد سیاسی زیست داشته.

 همواره ما یک نظام دیکتاتوری را تجربه کردیم.

 شاید در طول این تاریخ چندهزار ساله دیکتاتورهای مصلح هم داشتیم.

 دیکتاتور هایی که به سود مردم کاری کردند.

 دیکتاتور های خیر و مصلح نیکوکار.

 هر اسمی که بخواید روشون بدید اما نظام حاکم سیاسی بر ایران همواره بر پایه ی همین نظام مستبدانه بوده.

 همواره ما این انسداد سیاسی رو در فضای و سپهر سیاسی خودمون تجربه کردیم.

 از اون روزگاران پیشتر تا همین روزگاران فعلی، قاعدتا نقطه ی عطف مردم ایران انقلاب مشروطه بود.

 تحت عنوان ایران صد ساله.

 من یک ویژه برنامه ای داشتم در باب این انقلاب مشروطه و حالا تا جمهوری اسلامی هم صحبت کردم.

 میتونید به اون هم مراجعه کنید تا کامل تر با این موضوع آشنا بشید.

 هرچند که خب مسلما کتاب های مرجع بهترین راه برای شناخت این تاریخ معاصر ایران هست.

 اما نقطه ی عطف مردم ایران قاعدتا همون انقلاب مشروطه بوده که خواسته ی ایران رو از این انسداد، از این دیکتاتوری، از این استبداد بزرگ به نوعی رها کن سعی کرده این قدرت لایزال به نوعی پادشاه رو کم کنه و او رو پاسخگو بکنه.

 این قدرت رو تقسیم بکنه.

 حالا قرار باشه که یک مجلس شورایی تشکیل بشه که درون اون نمایندگان مردم صحبت داشته باشن، قوانین رو تغییر بدن، یک دولتی رو پدید بیارن که بر پایه قانون عمل میکنه.

 قانون نقش محوری رو داشته باشه.

 قرار بوده در اون انقلاب مشروطه به نوعی مشروعه و شریعت رو و این نگاه و این قدرت مذهبی رو تا حدی کم بکنن.

 اینها قاعدتا آرمان ها و آرزوهای مشروطه خواهان در اون دوران بوده.

 حالا اینکه تا چه اندازه به اون معانی رسیدن یا نرسیدن موضوع قابل بحث ما نیست.

 اما نقطه عطف تاریخی ما در این انسداد سیاسی قاعدتا اون اتفاق بوده که به ثمر ننشسته.

 خب ما نتونستیم اون رویه رو پیش بریم.

 نتوانستیم به هزاران دلیل قدرت بیگانه، هجوم بیگانگان به کشور که ایران همه باهاش آشنا هستید دیگه.

 بعد از اون پروسه بارها مورد هجوم دشمنان قرار گرفته، دشمنان خارجی قرار گرفته، نیروی متخاصم قرار گرفته، از اون به توپ بسته شدن مجلس در نظر بگیرید تا اتفاقاتی که تحت عنوان جنگ جهانی باهاش رو به رو بودیم و اینها همه و همه باعث شده که ایران نتونه اون سیر خودش رو پیش بره.

 اون حرکت رو به جلو خودش رو برای رها شدن از این انسداد سیاسی به پیش بره.

 فرای اون قدرت هایی که در ایران شکل گرفتن، مستبدین که روی کار اومدن هم نزاشتن تا این چرخه درست و اصولی مردمی به پیش بره.

 این فرهنگ تازه ساخته به پیش بره و بتونه این انسداد سیاسی رو از بین ببره.

 این استبداد رو ریشه کن بکنه.

 ما باز هم شاهد جولان دادن مستبدین در این کشور بودیم و تمامی این عوامل که حالا نمیشه تو این برنامه در موردش صحبت کرد چون قرار هست اونجا صحبت بشه ما رو به این انسداد وحشتناک سیاسی امروز رسونده.

 ما امروز در باب کشوری صحبت میکنیم که هیچ آزادی سیاسی در اون وجود نداره.

 در بدترین شرایط سیاسی هستیم.

 یعنی شما میتونید با یک موضوعی مثل شورای نگهبان حد و میزان آزادی برای انتخاب شدن رو ببینید.

 با وجود یک نهادی به اسم رهبری میتونید میزان دیکتاتوری در این کشور رو حس بکنید.

 لمس بکنید تا چه اندازه این نهاد قدرتمند که قدرت واحد اون کشور رو ساخته در برابر پرسش ها پاسخی نخواهد داشت؟

 غیر قابل پاسخگو هست.

 یک نشانه ای است.

 یک نمادی است حتی قدرتمند تر از پادشاهان امپراطوران.

 حالا ما یک رهبری رو علم کردیم که قرار هست تنها هر کاری که دوست داره رو انجام بده.

 هیچ نقدی رو به خودش قبول نکنه.

 هیچ پرسشی رو پاسخ نده.

 در قسمت های مختلف پیرامون این فرهنگ و این نگاه صحبت کردیم.

 از اون نگاه به خدا و باور به خدا که ثمره اش این نگاه آلوده هست تا موضوعات بی شماری که درباره اش صحبت کردیم و در نهایت امروز تصویری که از ایران در بعد مسائل سیاسی وجود داره، این نگاه مستبدانه سیاسی است.

 این انسداد بزرگ سیاسی است.

 این مشکلات عدیده ای است که ما حتی از دوران پهلوی ها هم به نوعی عقب تر رفتیم.

 شما اگر به نظام پهلوی نگاه بکنید، به شرایط به مردم نگاه بکنید.

 بزرگ ترین خواسته اونها قاعدتا آزادی سیاسی بود.

 یعنی قاعدتا مردمی بودن که برای آزادی های مدنی و سیاسی خودشون حرکت کردن.

 اینکه بتونن آزادانه کتاب بنویسن، شعر بگن، در شرایط سیاسی فعالیت داشته باشن، از اون تک حزبی، از اون نگاه دیکتاتوری دور بشن، شاه رو پاسخگو بکنند حتی گاها برگردن به اون مشروطه و مشروطه خواهی.

 حالا این نظام ساختارمند رو پاسخگویی به مردم بکنند.

 از اون کسی که سراسر سرسپرده هست حالا چه سرسپرده نیروی خارجی و چه سرسپرده پادشاه.

 شکل رو تغییر بدن حالا به اون نقطه ای برسه که این مجلس بتونه کاری انجام بده که نمایندگان مردم بتونن حرکتی انجام بدن.

 خواسته اصلی و اصولی قاعدتا انقلاب ایران در سال پنجاه و هفت همین رسیدن به آزادی های سیاسی بوده اما ثمره ای که برای ما داشته.

 خب قاعدتا همون نگاه، همون انسداد حالا شاید بدتر و شاید ذره ای متفاوت تر شکل گرفت.

 امروز هم ما روبرو هستیم با یک مجلس یکدست که سرسپرده به رهبری است.

 حالا قرار هست که اوامر و فرمایشات رهبری رو به پیش ببره.

 حالا رهبری رو داریم که جا پای نه تنها پادشاه که جا پای خدا گذاشته. نه پاسخگوست.

 نه قرار هست که نقد رو بپذیره.

 نه قرار هست که قدرتش ذره ای تضعیف بشه.

 قرار است تمام قدرت در اختیار او باشه.

 یک نهاد غیر قابل پاسخگو با در اختیار داشتن تمام قدرت در اون کشور و ثمره وجود این ارکان مختلف.

 قاعدتا این دیکتاتوری وحشتناک هست.

 ما نهادی رو داریم تحت عنوان قوه قضائیه.

 قوه قضائیه که قاعدتا باید مستقل از این حکومت وقت باشه.

 یعنی قرار هست که یک قوه ای رو ما تعریف بکنیم برای نظارت بر کار این نهاد رهبری برای نظارت بر کارهای دولت قرار هست مستقل باشه اما وقتی قرار هست که رییس این قوه قضاییه توسط اون رهبر انتخاب بشه، خب این یعنی سرسپردگی این قوه به همون نهاد ساخته شده به همون نهاد دیکتاتوری، به همون نهاد قدرت.

 تمامی قدرت بازهم در اختیار یک تن است.

 در باب این ساختار سیاسی میشه ساعتها صحبت کرد.

 اینقدر موضوعات دیکتاتوری و استبدادی درون خودش داره که میشه براش هزاران هزار مثال زد.

 اما موضوع مشخص رسیدن به این معنا هست که ما وقتی نگاه به موضوع سیاسی و موضوع سیاست در مجموع به ایران میکنیم، با یک انسداد بزرگ، با یک استبداد بزرگ، با یک استبداد وحشتناک روبه رو هستیم.

 یک نظام مستبد دیکتاتوری وحشتناک در تمامی امور و اصول، یعنی ایرانیانی که قرار بوده به واسطه رسیدن به آزادی سیاسی انقلاب بکنند.

 امروز در یک دیکتاتوری قوی تر هم قرار گرفتن در یک استبداد مستحکم تر هم قرار گرفته اند.

 حالا نظام مند تر هم شده.

 حالا این قوا تو در تو در حال از بین بردن آزادی هاست.

 در بین از بین بردن به نوعی قدرتی است که قرار است در اختیار مردم قرار بگیرد.

 پس ما با مشکلات عدیده ی سیاسی روبه رو هستیم.

 فرای این مشکلات سیاسی ما با مشکلات اقتصادی روبه رو هستیم.

 این هم مشکلاتی است که خب همه برایشان قابل لمس است.

 اقتصاد بیماری که من در باب این مساله اقتصاد هم فرای موضوعات ایران به صورت گسترده صحبت کردم.

 یک باری در بابش تو این پادکست به نام جان صحبت کردم.

 میتونید به اون هم مراجعه کنید.

 در باب این موضوع صحبت کردیم که در باب مسائل سیاسی ما گاها روبه رو میشویم با ناکارامدی کسانی که در این عرصه فعالیت میکنند.

 یعنی شما مواجه میشید با وزیر اقتصادی که فهم و دانش لازم برای گرداندن این چرخه های اقتصادی کشور رو نداره که خب مسلما ایران و شرایط ایران از همین قاعده هم تبعیت میکنه.

 یعنی شما مواجه هستید با کسانی که ناکارامد هستند.

 صلاحیت و تخصص این موضوع رو ندارن اما بر راس امور نشستن.

 کسی که فهم و دانش لازم برای چرخاندن چرخه های اقتصادی کشور رو نداره اما در این نوک پیکان نشسته.

 فرای این ناکارامدی ها و بی دانشی ها و الی آخر موضوعات و به نوعی کنار زدن شایسته سالاری، نخبه گرایی.

 ما روبه رو هستیم با این تز فکری ای که قرار هست دوستان و آشنایان و همفکران و هم باوران بیان و این قدرت رو از این سفره به نوعی یک لقمه ای بکنند.

 حالا قرار هست وزیر اقتصاد هم کسی باشه که زیر بال و پر ما هست، به ما اعتقاد داره، به باورهای ما اعتقاد داره، حالا اون میتونه بیاد و کارها رو پیش ببره و در نهایت هم با یک جمله ی ساده که اقتصاد مال فلان است همه چیز رو به پایان بده.

 اما فرای این ناکارآمدی که دربارش صحبت کردیم، گاها ما روبرو هستیم با اقتصاد هایی که هدف مند میخواد مردم رو در فقر نگه داره.

 گاها نمی خواد انسان ها از دل اون فقر رها بشن تا بیشتر فکر کنن تا بتونن به یک راهکار جدیدی تازه و دنیا رو به نوعی فارغ از اون لقمه در برابر ببینن.

 فارغ از اون مشکلات بزرگ و عدیده ای که زندگیشون رو درگیر کرده.

 انسانی رو تصور کنید که به واسطه مشکلات عدیده و بزرگ اقتصادی راهی نداره تا فکر بکنه و کتابی بخونه و تفکری بکنه و ایده ای داشته باشه اصلا به موضوعات دیگه فکر بکنه.

 موضوع مهم زندگی او قاعدتا همون لقمه ای در برابر به دست آوردن لقمه ای در برابر هست.

 پس ما گاها با حکومت هایی رو به رو میشیم که از این وسیله استفاده میکنن برای خاموشی مردم، برای سکوت و انفعال مردم.

 قاعدتا جمهوری اسلامی هم همین کار رو میکنه.

 پس این هم یکی دیگه از این دلایل مشکلات اقتصادی هست.

 فرای اون ایران در شرایطی داره زندگی میکنه که به نوعی زندگی و روابط اجتماعی و روابط بین المللی خودش رو تعریف کرده.

 جمهوری اسلامی منظور از ایرانی که حالا اسم بردن جمهوری اسلامی به نوعی روابط بین المللی خودش رو تعریف کرده که همواره در این سختی ها و مشقت ها باشه به دلیل اون پرچمی که بلند کرده برای مخالفت با حالا نظام غرب با کشور های غربی و آمریکا و اسراییل و یا دیگران وارد کرده ایران رو وارد وادی ای پر از تحریم ها کرده.

 این هم یکی دیگه از دلایل عمده ایست و قاعدتا این هم یکی از اون دلایل عمده هستش که ایران تا این حد در این منجلاب اقتصادی غرق باشه.

 پس ما وقتی در باب این معنای مشخص و این مشکلات اقتصادی صحبت میکنیم قاعدتا این سه دلیل رو میشناسیم به عنوان وجود داشتن این مشکل بزرگ اقتصادی که حالا وقتی وارد مصادیق بشیم مواجه میشیم با این مشکل بزرگی که حالا شما شاهدش هستید.

 خط فقر که خودشون اعلام میکنن تعداد انسان هایی که در این خط فقر هستن، از بین رفتن قشر متوسط.

 میزان درآمدی که مردم در اون کشور دارن حتی سرانه ای که اعلام میشه به عنوان حداقل دستمزد و الی آخر ماجراست.

 حالا شما مواجه هستید با یک فقر سرشاری که در این کشور به عنوان ایران وجود داره، به دلیل ناکارآمدی ها، به دلیل حتی سیاست ورزی، در راستای فقیر نگه داشتن مردم و قاعدتا به واسطه ی روابط بین المللی ای که جمهوری اسلامی با دیگر کشورها هم برقرار کرده، پس ما در کنار مشکلات سیاسی، مشکلات اقتصادی رو هم همواره داشتیم فراوون.

 ما مواجه هستیم با مشکلات قانونی.

 حالا یک جمهوری اسلامی هستش که به عنوان قانون گذار به عنوان قدرت سیاسی قدرت رو به دست گرفته.

 همه چیز در اختیار اوست و حالا شروع کرده به قانون نگاری.

 قانون اساسی کشور رو نوشته که در اون قانون شما مواجه هستید با این نابرابری و نابرابری که به کررات میتونید باهاش روبرو بشید یعنی شما نابرابری جنسیتی دارید؟

 تو همون قانون اساسی تحت عنوان اینکه زنان حق اینکه بخوان رییس جمهور بشن یا اینکه بخوان رهبر بشن رو ندارن.

 خب این یکی از اون نابرابری های ساده هست دیگه.

 یا اینکه به واسطه دین و باور انسان ها؟

 حالا قرار هست که شما مسلمان و شیعه اثنی عشری باشید تا اصلا وارد آدم به حساب بیاد.

 خب شما مواجه میشید با این قانون نگاری وحشتناک و وحشیانه.

 تنها موضوع به قانون اساسی کشور که ختم نمیشه.

 حالا شما وارد قانون جزایی کشور میشید.

 حالا قانون جزایی ای رو دارید که بر پایه ی نگاه و تفکر اسلامی شکل گرفته.

 حالا شما مواجه میشید با این دریای عظیم از ناعدالتی ها و ظلم ها، وحشیگری ها، خشونت طلبی ها و الی آخر.

 شما با مبحث قصاص روبه رو میشید.

 حالا قرار هست چشم ها رو در بیارید.

 قرار هست مردم رو دار بزنید.

 حالا شما مواجه میشید با شرب خمر و قرار هست اون ها رو شلاق بزنید.

 قرار است دست دزدان را ببرید.

 قرار است زناکاران را سنگسار کنید و عناوین بیشماری از این وحشیگری ها و وحشی خویی ها همه و همه برگرفته از یک نگاه مشخص اسلامی است که خوراک این قانونگذاری را داده و شما مواجه میشوید.

 حالا ما با مشکلات عدیده قانونی روبه رو هستیم.

 مشکلات عدیده قانونی ای که باعث خشونت بیشتر در جامعه شده باعث بدبختی ها و مصیبت های بیشتر شده، باعث مشکلات روانی سرشار شده و باعث مشکلات عدیده ای در بین مردم شده.

 در کنار مشکلات سیاسی و اقتصادی ما با این مشکلات قانونی هم روبه رو هستیم.

 وقتی کار به عرصه قانون مدنی اون کشور میرسه شما روبه رو هستید با این نابرابری های بی حد و حصر در قانون حالا قرار هست که زنان به هیچ به حساب بیایند.

 قرار هست اینها حق شهادتشون نیم مرد باشه.

 قرار هست دیه زن نصف مرد باشه قرار هست ارث رو نصف مرد ببرند.

 قرار است هیچ حقوق درست اجتماعی نداشته باشند.

 قرار است این زنان قاضی در این کشور نباشند.

 قرار است این زنان حق حتی سرپرستی از فرزند خودشان را نداشته باشند.

 قرار است اقلیت های مختلف دینی و مذهبی در این کشور جایگاهی نداشته باشند.

 قرار است شهروند درجه دو و درجه سه به حساب بیایند.

 حتی ما روبرو هستیم با اقلیت هایی که حتی حق تحصیل هم ندارند.

 شما وقتی با مسئله بهایی ها روبرو میشید توی ایران حالا با یک قانون بیمار و مریضی روبه رو هستید که حتی انسانی رو به واسطه باور داشتن به یک اعتقاد خاص که حالا از نگاه این شیعه اثناعشری کفر است و بدعت است، حالا به واسطه این موضوع مشخص قرار است حتی او حق تحصیل هم نداشته باشد.

 یعنی شما نهایت فاجعه رو میتونید در این قانون گذاری ببینید.

 حالا ما مواجه هستیم با مشکلات عدیده در مبحث قانونگذاری.

 یعنی وقتی نزدیک میشیم به معنای قانونگذاری، حالا میتونیم ببینیم که تا چه اندازه این تبعیض ها و این خشونت ها و این وحشیگری ها و الی آخر.

 این موضوعات در دل این قانون هم وجود داره.

 شما وقتی روبرو میشید با مبحثی مثل قصاص در آوردن چشم، شلاق زدن در ملاء عام، اعدام کردن در ملاء عام، همه این جنون های وحشتناک اسلامی و بشری حالا در دل کشور جمهوری اسلامی به راحتی داره اتفاق می افته.

 شرایطی است که بوجود آوردن بخشی از بخش مهم و عمده ای از قانون اون کشور شده و این قانون یکی از مشکلات بزرگ و عدیده ما در زیستن مون هست.

 قانونی نوشته شده بر پایه وحشی خویی اسلامی بر پایه نگرش وحشیانه اسلامی.

 و این یکی از اون مشکلات بزرگ و عدیده است.

 گفتم ما در باب معانی داریم صحبت میکنیم.

 مصادیق میشه هزاران سال سال به نوعی در باب این مصادیق صحبت کرد.

 میشه مثال زد در باب مشکلات اقتصادی و مشکلات سیاسی و همین مشکلات قانونی.

 اما یکی از المان ها هم قاعدتا همین مشکلات قانونی هست فراوان.

 ما مواجه هستیم با مشکلات اجتماعی که بوجود اومده.

 یعنی شما به واسطه وجود داشتن این حکومت و به واسطه این ساختار شکل دهنده حالا روبرو هستید با مشکلات و معضلات بزرگ اجتماعی.

 به عنوان مثال شما با کودکان کاری روبرو هستید که به واسطه همون مشکلات اقتصادی شکل گرفته.

 حالا یک دولت ناکارامدی هست که نه عرضه و نه شعور حل کردن مباحث اقتصادی رو داره و به راحتی باعث میشه که در کشوری که ما زندگی میکنیم به عنوان یکی از کشور های غنی دنیا، به عنوان منبع دوم گازی جهان، به عنوان منبع چهارم نفتی جهان، به عنوان یک کشور ثروتمند با منابع طبیعی در دانش کودک کار داشته باشید.

 کودکانی که حالا برای سیر کردن خودشون و خانوادشون مجبور باشن کار کنن حتی به بدترین شکل.

 حالا میشه براش هزاران مثال و مصداق آورد.

 مثال و مصداق هایی در جهت روضه خوانی من اینجا بشینم و روضه بگم و شما هم گریه کنید.

 اما موضوع این هست که ما داریم در باب این معنا صحبت میکنیم.

 معنای مشخصی تحت عنوان مشکلات اجتماعی که به واسطه ی ناکارآمدی ها و مشکلاتی که جمهوری اسلامی به وجود آورده شکل گرفته و براش مثال و مصداق هم بیشمار میشه زد.

 شما مواجه میشید با یک جامعه خشونت زده وحشی خوی.

 چرا به واسطه این نظام فکری آلوده اسلامی که مدام در حال بازتولید خشونت است؟

 من در قسمت های مختلف در اون ویژه برنامه ای که تحت عنوان عید کثیف بود در باب عید قربان صحبت کردم.

 حالا شما مواجه هستید با یک طرز تفکر وحشی که قرار هست در خیابان های این کشور سر گوسفندان رو ببره.

 قرار است با توجه به آن نظام فکری بیمار انسان ها را دار بزند، شلاق بزند در ملاء عام.

 حالا قرار است آن انسان، آن کودکی که این صحنه ها را می بیند در نهایت تبدیل به چه موجودی بشود؟

 آیا فرای این است که او یک انسان خشونت طلب خواهد شد؟

 یا اینکه به واسطه دیدن این اتفاقات وحشیانه دچار مشکلات روانی خواهد شد یا در نهایت به افسردگی خواهد رسید؟

 پس ما مواجه هستیم با مشکلات و معضلات اجتماعی که صرفا و مستقیما به واسطه وجود جمهوری اسلامی شکل گرفته.

 این مشکلات هم یکی دو تا نیست و ما قرار نیست در باب این مصادیق صحبت کنیم چرا که بیشمار هستند.

 قتل و جنایتی که بیشتر شده، دزدی ای که بیشتر شده، حتی تجاوزی که بیشتر شده.

 تمامی این عناوین اگر ریشه یابی بشود به واسطه یکی از مشکلات عمده ای است که جمهوری اسلامی پدید آورده.

 هر کدام از این ها می تواند با ریشه یابی رسید به این منش فکری ای که جمهوری اسلامی پدید آورده و باعث بوجود آمدن این مشکلات عدیده اقتصادی، اجتماعی و قانونی و. خیره شده.

 فرای این مشکلات و معضلات ما مواجه هستیم با مشکلات فرهنگی عدیده ای که پدید آمده.

 ما در قسمت های مختلف در همان ویژه برنامه ای که تحت عنوان خدا بود هم صحبت کردم.

 گفتم خود وجودیت خدا یک فرهنگی را پدید آورده.

 فرهنگی مثلا تحت عنوان فرمانبرداری.

 تحت عنوان بردگی.

 قبول این بردگی و بندگی.

 حالا ما با یک نظامی روبه رو هستیم که این فرهنگ رو داره به خورد ملت میده.

 به بدترین شکل و قدرتمندانه ترین شکل ممکن.

 حالا از همون روز ابتدایی شروع می کنه به تزریق این تفکرات مسموم و شروع میکنه هر امر وحشیانه ای رو که بهش باور داره تحت عنوان جهاد تحت عنوان نگاه به کفار و مقابله با کفار تحت عنوان فرمانبرداری.

 تمام عناوین ریز و درشتی که در دل اسلام و نگاه اسلامی وجود دارد، تمام نگاه های وحشیانه و وحشی خویی که در دل نگاه اسلامی وجود دارد را دارد تزریق می کند و دارد.

 یک جامعه ای تا این حد مریض و بیمار فرهنگی به وجود می آورد.

 یعنی شما مواجه می شوید با این حیوان آزاری.

 حیوان آزاری که به کرات در ایران دیده می شود.

 دلیل یک نگاهی هست که دارد به شما اذعان می کند شما اشرف مخلوقات هستید، حیوانات ساخته شده اند، به وجود آمده اند تا شما لذت ببرید.

 آن ها هیچ حقی ندارند.

 حالا خیلی ساده است یک کودک بیاید و این ها را آزار بده.

 حالا در کنارش دارد تصویر این را می بیند که عید قربان هست.

 به سادگی می آید پدرش جلوی چشمش سر یک حیوان را می بره.

 حالا یک سری بیمار روانی هم جمع شدند.

 در کنار این صحنه ی خشونت بار دارند شادی می کنند از این جنون و از این خونریزی شادی می کنند.

 حالا قرار هست این انسان تبدیل به چی بشه؟

 مبدل به چه انسانی بشه؟

 حالا اگر ما داریم مدام می بینیم این صحنه های وحشتناک خشونت بار، این اتفاقات ریز و درشت رو به واسطه این تعالیمی که داره داده میشه، این تعالیم یک به یک به پیش میره.

 پدر و مادری هستن که تحت سیطره این تعالیم وحشتناک قرار گرفتن.

 حالا اونها هم پله ای میشن برای تعلیم دادن به اون کودک.

 حالا وارد مدرسه ای میشه که اون مدیر، اون ناظم و اون معلم هم برگرفته از همین تعالیم هست.

 یک به یک این تعالیم رو مطرح میکنه.

 حالا کتاب های درسی که در راستای همین تعالیم بیمار و وحشیانه شکل گرفته.

 حالا این کودک انسانی مواجه میشه با دریایی از این تفکرات.

 دوستش هم بغل دستی اش هم همین شکل رو داره.

 او هم در همین شرایط بزرگ شده.

 حالا اون هم همین ها رو میگیره.

 هر مصداقی که ما دربارش صحبت کردیم گفتم در باب مصادیق صحبت نمیکنیم.

 مثلا به عنوان مثال هر چیزی که شما در نظر بگیرید همین آزار به حیوان ها، چند همسری، صیغه کردن موضوعات و مصادیق بی شمار هست.

 اما موضوع یک تفکر مشخص اسلامی است که حالا داره خورانده میشه به مردم تحت عنوان آموزش تحت عنوان تعلیم توسط پدر توسط مادر، معلم، ناظم مدرسه، کتاب های درسی وارد دانشگاه هم شود.

 قضیه به همین شکل است.

 ما چیزی به اسم هنر داریم.

 قرار است فرهنگ مردم رو تغییر بده.

 قرار است تاثیر بذاره بر مردم.

 حالا شما مواجه میشید با هنری که در خدمت همین افکار فاسد و بیهوده هست.

 حالا این هنر در اختیار این حاکمیت بیمار در صدا و سیما همین افکار رو گسترش میده در سینما، همین افکار، در کتاب، در شعر، در موسیقی، در هر جایی که قدرت رو بهش بدن، بلافاصله بازتولید همون افکار پوچ و مریض رو خواهد کرد و ما مواجه میشیم با این مشکلات عدیده فرهنگی در بین مردم.

 غیر قابل کتمان هست.

 یعنی هر کسی که داره ساز زیبایی میزنه که بله مردم ایران در نهایت فرهنگ زندگی میکنن خیانت به همون مردم میکنه.

 چرا که ما باید در ابتدا واقعیت رو بشناسیم، مشکل رو بشناسیم تا بتونیم حلش کنیم.

 اگر قرار باشه یک نفری بیاد و صبح تا شب در باب بزرگی و منش و معرفت و زیبایی های مردم صحبت بکنه ما هیچ وقت به اون جایی که می خوایم نمی رسیم.

 وجودیت جمهوری اسلامی باعث بوجود اومدن فرهنگ بیماری در بین مردم شده.

 در طول این چهل و سه سال تزریق کرده این افکار بیمار رو و قاعدتا روی مردم هم تاثیر گذاشته و قاعدتا مشکلات عدیده ای رو به وجود آورده و ما نمی تونیم خودمون رو گول بزنیم.

 با این که ما ملتی هستیم که نمی دونم تاریخ غنی ای داریم این ها رو پشت سر گذاشتیم.

 این ها دور از واقعیت هست.

 واقعیت همون مردمی هستن که وجود دارن.

 تا چه درصد از این تعالیم بیمارگونه سیراب شده اند.

 یاد گرفتن و به پیش رفتن.

 و شما مواجه میشوید با این مشکلات بیکرانی که رو به رو هستید.

 قاعدتا در باب این مشکلات میشه ساعتها صحبت کرد در باب مصادیقش.

 در باب مثال های بیشماری که داره هر کدوم از این موضوعات.

 اما ما با ایرانی روبه رو هستیم که پر از این مشکلات هست و در این قسمت مشخص ما سعی کردیم فقط سرفصل ها رو اون هم در معنا فقط و فقط مطرح کنیم.

 قاعدتا قرار نیست توی پادکست به نام جان ما در باب مشکلات صحبت کنیم و اینجا روضه بخونیم و همه ناراحت بشن.

 قرار هست که بنا بر به نوعی در میان گذاشتن این معانی در نهایت به یک راه تازه برسیم.

 به یک راه حل تازه برسیم و به نظرم توی این قسمت اول به اندازه کافی در باب این مشکلات صحبت کردیم و قاعدتا هر کسی میتونه برای خودش تصویر بیکرانی نسبت به مصادیق داشته باشه و برای هر کدوم از این مصادیق اتفاق افتاده هم مثال های بی کران داشته باشه و با تطابق اون با این معانی که ما مطرح کردیم.

 ممنون که همراه من بودید.

 من نیما شهسواری و این برنامه به نام جان بود.

 در پناه آزادی.